Σε απόσπασμα από την ομιλία του Οδυσσέα Ελύτη παρέπεμψε ο επικεφαλής του Σχεδίου Β΄Αλέκος Αλαβάνος, κληθείς να σχολιάσει τις απόψεις της βουλευτή της ΔΗΜΑΡ, Μ. Ρεπούση, για τα αρχαία ελληνικά.
Σε απόσπασμα από την ομιλία του Οδυσσέα Ελύτη παρέπεμψε ο επικεφαλής του Σχεδίου Β΄Αλέκος Αλαβάνος, κληθείς να σχολιάσειτις απόψεις της βουλευτή της ΔΗΜΑΡ, Μ. Ρεπούση, για τα αρχαία ελληνικά.
Όπως είπε ο κ. Αλαβάνος μιλώντας στον Alpha 9,89 την απάντηση στην κ. Ρεπούση για τα περί «νεκρής γλώσσας» τη δίνει ο Οδυσσέας Ελύτης, ο οποίος στην τελετή απονομής του βραβείου Νόμπελ τον Νοέμβριο του 1979 ανέφερε μεταξύ άλλων:
«Μου εδόθηκε, αγαπητοί φίλοι, να γράφω σε μια γλώσσα που μιλιέται μόνον από μερικά εκατομμύρια ανθρώπων. Παρ' όλ' αυτά, μια γλώσσα που μιλιέται επί δυόμιση χιλιάδες χρόνια χωρίς διακοπή και μ' ελάχιστες διαφορές.
Η παράλογη αυτή, φαινομενικά, διάσταση, αντιστοιχεί και στην υλικο-πνευματική οντότητα της χώρας μου. Που είναι μικρή σε έκταση χώρου και απέραντη σε έκταση χρόνου. Και το αναφέρω όχι διόλου για να υπερηφανευθώ αλλά για να δείξω τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει ένας ποιητής όταν χρησιμοποιεί για τα πιο αγαπημένα πράγματα τις ίδιες λέξεις που χρησιμοποιούσαν μία Σαπφώ ή ένας Πίνδαρος π.χ. -χωρίς ωστόσο να έχει το αντίκρυσμα που είχαν εκείνοι επάνω στην έκταση της πολιτισμένης τότε ανθρωπότητας.
Εάν η γλώσσα αποτελούσε απλώς ένα μέσον επικοινωνίας, πρόβλημα δεν θα υπήρχε. Συμβαίνει όμως ν' αποτελεί και εργαλείο μαγείας και φορέα ηθικών αξιών.
Προσκτάται η γλώσσα στο μάκρος των αιώνων ένα ορισμένο ήθος. Και το ήθος αυτό γεννά υποχρεώσεις. Χωρίς να λησμονεί κανείς ότι στο μάκρος εικοσιπέντε αιώνων δεν υπήρξε ούτε ένας, επαναλαμβάνω ούτε ένας, που να μην γράφτηκε ποίηση στην ελληνική γλώσσα. Να τι είναι το μεγάλο βάρος παράδοσης που το όργανο αυτό σηκώνει. Το παρουσιάζει ανάγλυφα η νέα ελληνική ποίηση».