Η τέχνη του τατουάζ γίνεται όλο και πιο δημοφιλής με το πέρασμα των χρόνων, καθώς είναι όλο και περισσότεροι αυτοί οι οποίοι επιλέγουν να διακοσμήσουν το σώμα τους με σχέδια της επιλογής τους. Ωστόσο, ο Νεοϋορκέζος καλλιτέχνης Άντονι Αντωνέλλης πήγε ένα βήμα παραπέρα, αποκτώντας το πρώτο ψηφιακό τατουάζ, μετά την επίσκεψή του σε ειδικό στο Μπρούκλιν που έχει ως αντικείμενο την «τροποποίηση σώματος».
Η τέχνη του τατουάζ γίνεται όλο και πιο δημοφιλής με το πέρασμα των χρόνων, καθώς είναι όλο και περισσότεροι αυτοί οι οποίοι επιλέγουν να διακοσμήσουν το σώμα τους με σχέδια της επιλογής τους. Ωστόσο, ο Νεοϋορκέζος καλλιτέχνης Άντονι Αντωνέλλης πήγε ένα βήμα παραπέρα, αποκτώντας το πρώτο ψηφιακό τατουάζ, μετά την επίσκεψή του σε ειδικό στο Μπρούκλιν που έχει ως αντικείμενο την «τροποποίηση σώματος».
Ο κ. Αντωνέλλης εμφύτευσε στο χέρι του ένα μικροσκοπικό τσιπ NFC/ RFID, με σκοπό την αποθήκευση μορφών ψηφιακής τέχνης. Μετά από μία μικρή τομή, το εμφύτευμα εισήχθη μεταξύ του αντίχειρα και του δείκτη. Το τσιπάκι, το οποίο περιέχεται σε μία γυάλινη κάψουλα μεγέθους κόκκου ρυζιού, διαθέτει μια μικροσκοπική κεραία και έχει αποθηκευτικό χώρο 1 ΚΒ. Με γυμνό μάτι δεν φαίνεται κάτι, ωστόσο εάν κάποιος «κοιτάξει» στο σημείο μέσω από το smartphone του, θα δει ένα μικρό animated GIF.
Μιλώντας στο Animal NY, ο κ. Αντωνέλλης λέει πως συνήθως τα τσιπ RFID χρησιμοποιούνται για θέματα ασφαλείας και ιδιωτικότητας, αλλά, όπως αναφέρει, «εγώ το χρησιμοποιώ για δημόσιο σκοπό, τη διανομή έργων τέχνης». Ο καλλιτέχνης μπορεί να αλλάξει το περιεχόμενο του εμφυτεύματος, μεταδίδοντας κείμενα, αρχεία MIDI ή εικόνες μέσω του smartphone του, ενώ άλλοι χρήστες μπορούν να πάρουν αρχεία από τον ίδιο περνώντας τις συσκευές τους πάνω από το χέρι του. Δεν πρόκειται τόσο για «έκθεση», όσο για «αποθηκευτικό χώρο», λέει ο ίδιος- περισσότερο «δισκέτα» παρά «γκαλερί». Ο ίδιος ο Άντονι Αντωνέλλης το θεωρεί ένα είδος «δυναμικού» ψηφιακού τατουάζ, ενώ, όπως επισημαίνει, «μόνο τα ράμματα πόνεσαν, επειδή τα κοιτούσα».
Ο Αντωνέλλης δεν είναι ο πρώτος που εμφυτεύει τσιπ RFID στο σώμα του: η πιο γνωστή περίπτωση είναι αυτή του Κέβιν Γουόργουϊκ, καθηγητή cybernetics του Πανεπιστημίου του Ρέντινγκ. Ωστόσο, επί της προκειμένης, είναι πρωτοφανής ο σκοπός για τον οποίο χρησιμοποιείται το συγκεκριμένο εμφύτευμα.