Ο αφανισμός ενός τεράστιου βραδύποδα και άλλων μεγάλων θηλαστικών πριν από χιλιάδες χρόνια είχε ως αποτέλεσμα ο Αμαζόνιος να αναπτύσσεται – πιθανότατα ακόμη και σήμερα - με βραδύτερους ρυθμούς σε σχέση με το παρελθόν, υποστηρίζουν ερευνητές από τα πανεπιστήμια της Οξφόρδης και του Πρίνστον.
Ο αφανισμός ενός τεράστιου βραδύποδα και άλλων μεγάλων θηλαστικών πριν από χιλιάδες χρόνια είχε ως αποτέλεσμα ο Αμαζόνιος να αναπτύσσεται – πιθανότατα ακόμη και σήμερα - με βραδύτερους ρυθμούς σε σχέση με το παρελθόν, υποστηρίζουν ερευνητές από τα πανεπιστήμια της Οξφόρδης και του Πρίνστον.
Οι επιστήμονες μελέτησαν τη διασπορά θρεπτικών συστατικών στο έδαφος, σε ολόκληρη τη λεκάνη του Αμαζονίου. Διαπίστωσαν έλλειψη ορισμένων μεταλλικών στοιχείων, συμπεριλαμβανομένου του φωσφόρου, την οποία αποδίδουν στο γεγονός ότι τα ζώα σήμερα είναι μικρότερα σε σχέση με τα αρχαία ζώα της λεγόμενης «μεγαπανίδας» και συνεπώς παράγουν λιγότερο λίπασμα για τη γη.
«Οι επιπτώσεις είναι σημαντικές. Ιδιαίτερα ο ανατολικός Αμαζόνιος έχει περιορισμένες ποσότητες φωσφόρου, κάτι που σημαίνει ότι εάν προσθέταμε φώσφορο στην περιοχή, τα δέντρα της θα αναπτύσσονταν ταχύτερα», δήλωσε στον Independent ο επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας Κρίστοφερ Ντότι. «Όταν περιπλανώνταν μεγάλα ζώα, πριν από 12.000 χρόνια, η διασπορά μεταλλικών στοιχείων ήταν ευρύτερη και τα δέντρα μεγάλωναν ταχύτερα απ’ ό,τι σήμερα.»
Οι ερευνητές γράφουν στην επιθεώρηση Nature Geoscience ότι η ανισορροπία μεταλλικών στοιχείων προκλήθηκε με τον αφανισμό μεγάλων φυτοφάγων ζώων, όπως ο βραδύποδας που ζύγιζε πέντε τόνους ή ο γλυπτόδοντας, ο οποίος έμοιαζε με γιγαντιαίο αρμαντίλλο. Η εξαφάνισή τους τοποθετείται περίπου την ίδια περίοδο με την μετεγκατάσταση των πρώτων ανθρώπων από τη βόρειο στη Νότιο Αμερική.
Στην έκθεσή τους, οι επιστήμονες εκφράζουν την ανησυχία ότι η ίδια τάση - βραδύτερης ανάπτυξης της βλάστησης του Αμαζονίου - συνεχίζεται μέχρι και σήμερα. «Παρότι το χρονικό διάστημα των 12.000 ετών είναι ακατανόητο για τους περισσότερους ανθρώπους, μέσα από το μοντέλο μας δείχνουμε ότι οι αφανισμοί εκείνης της εποχής επηρεάζουν μέχρι σήμερα την υγεία του πλανήτη», είπε ο Δρ. Ντότι.
«Με απλά λόγια, όσο μεγαλύτερο είναι το ζώο τόσο μεγαλύτερος είναι ο ρόλος του στη διασπορά θρεπτικών συστατικών που εμπλουτίζουν το περιβάλλον», εξήγησε προσθέτοντας ότι η διασπορά μεταλλικών στοιχείων και άλλων θρεπτικών ουσιών επηρεάζεται περαιτέρω από την αποψίλωση του Αμαζονίου.