Ενας από τους πίνακες της «κόρης της μεξικανικής επανάστασης», Φρίντα Κάλο (1907-1954), που εκτίθενται από χθες στη μοσχοβίτικη γκαλερί Dom Naschyokina.
Στην προσωπογραφία της ζωγράφου με τα φρύδια σε σχήμα πουλιού συγχωνεύονται οι προκολομβιανές ρίζες του Μεξικού, η ισπανική εισβολή και ο «Λαβύρινθος της μοναξιάς», που περιγράφει ο Οκτάβιο Πας στο ομώνυμο βιβλίο του.
Η Φρίντα Κάλο έζησε 47 χρόνια περιστοιχισμένη από καθρέπτες. Μια ζωή μικρή σε διάρκεια, μεγάλη σε οδύνες, που χαρακτηρίστηκε από μια σταθερή σχέση με τα νοσοκομεία. Προσβάλλεται από πολιομυελίτιδα στα έξι της, στα 18 παθαίνει ένα σοβαρό αυτοκινητικό ατύχημα, χειρουργείται στη σπονδυλική στήλη στα 39, της ακρωτηριάζουν το πόδι στα 46.
Ο Αντρέ Μπρετόν και οι σουρεαλιστές βιάστηκαν να τήν εντάξουν στον κύκλο τους, αλλά εκείνη τους αποστόμωσε, λέγοντας «Ποτέ μου δεν ζωγράφισα όνειρα, ζωγράφισα απλώς τη δική μου πραγματικότητα».
Ζωγράφισε τη ζωή της, υπακούοντας στον πυγμαλίωνά της, Ντιέγκο Ριβιέρα. Η Φρίντα Κάλο δημιούργησε ένα Εγώ-αντικείμενο, μια υπερβολή γυναίκας με βαριά κοσμήματα, ανθισμένες φούστες της Τιχουάνα, και τονισμένα τα αρρενωπά χαρακτηριστικά της.