Δέκα χρόνια μετά από την έναρξη του πολέμου και στη σκιά νέου κύματος επιθέσεων, το υπουργικό συμβούλιο του Ιράκ έδωσε το πράσινο φως για τη δημιουργία του πρώτου εθνικού πάρκου της χώρας, με στόχο την αποκατάσταση και την προστασία των βαλτότοπων, για τους οποίους φημίζεται το νότιο τμήμα της Μεσοποταμίας.
Δέκα χρόνια μετά από την έναρξη του πολέμου και στη σκιά νέου κύματος επιθέσεων, το υπουργικό συμβούλιο του Ιράκ έδωσε το πράσινο φως για τη δημιουργία του πρώτου εθνικού πάρκου της χώρας, με στόχο την αποκατάσταση και την προστασία των βαλτότοπων, για τους οποίους φημίζεται το νότιο τμήμα της Μεσοποταμίας.
Άξονα του σχεδίου αποτελεί η τοποθέτηση αναχωμάτων, μέσω των οποίων ύδατα από τον Ευφράτη ποταμό θα εκτρέπονται προς τους βαλτότοπους. Το βασικό πρόβλημα στην περιοχή είναι ότι Τουρκία, Συρία και Ιράν περιορίζουν σε ολοένα και μεγαλύτερο βαθμό τη ροή του Τίγρη και του Ευφράτη. Η δημιουργία πάρκου σημαίνει ότι ένα μεγαλύτερο ποσοστό των υδάτων μπορεί να εξασφαλιστεί για τη διατήρησή του.
Σύμφωνα με το National Geographic, κεντρικό ρόλο στη λήψη της απόφασης διαδραμάτισαν οι πιέσεις της περιβαλλοντικής οργάνωσης Nature Iraq του Αζάμ Αλουάς, ο οποίος επί χρόνια προσπαθούσε να αποκαταστήσει τους ξεραμένους βαλτότοπους και τώρα συνέβαλε στην ανάπτυξη του σχεδίου για την προστασία του πάρκου.
Όπως ο ίδιος εξηγεί, η δημιουργία μιας τέτοιας προστατευόμενης περιοχής στην περιοχή του βιβλικού Κήπου της Εδέμ έχει μεγαλύτερη σημασία από την ίδρυση π.χ. ενός εθνικού δρυμού στην Ευρώπη ή στις Ηνωμένες Πολιτείες. «Η διατήρηση αυτού του πάρκου σημαίνει τη διατήρηση του δεσμού μας με τους προγόνους μα»”, λέει. «Όλοι οι άνθρωποι στον κόσμο - στη Δύση και στη Μέση Ανατολή - κατάγονται από αυτή τη γη.»
Σύμφωνα με τη Nature Iraq, η κατασκευή δρόμων και άλλων υποδομών απειλεί τους φυσικούς βιοτόπους του Ιράκ και θα μπορούσε πολύ εύκολα να καταστρέψει τα οικοσυστήματα. «Δεν θέλω αυτή η χώρα να κάνει τα ίδια λάθη που έγιναν στις Ηνωμένες Πολιτείες στο όνομα της προόδου», τονίζει.
Μετά από τον πόλεμο του Περσικού, ο Σαντάμ Χουσεΐν προσπάθησε με τεχνητά μέσα να αποκόψει τους δύο μεγάλους ποταμούς, για να εκδιώξει τις φυλές των «αράβων των βάλτων», με αποτέλεσμα το 93% των βαλτότοπων να ξεραθούν. Αρκετά χρόνια μετά από την αμερικανική εισβολή, οι πληθυσμοί επέστρεψαν και σε ένα βαθμό αποκατέστησαν τους βάλτους.
Περιβαλλοντικές οργανώσεις διαπίστωσαν ότι, παρά την ανθρώπινη παρέμβαση, εκατοντάδες είδη πτηνών που ζούσαν στην περιοχή κατόρθωσαν να επιβιώσουν. Ο Αλουάς εμφανίζεται τώρα αισιόδοξος ότι, με τη δημιουργία του πάρκου, τόσο τα πτηνά όσο και οι κοινότητες της περιοχής θα παραμείνουν προστατευμένες για τους επόμενους αιώνες.