Η CIA άντλησε ιδέες κει έμπνευση από τα gadgets του φανταστικού υπερπράκτορα της λογοτεχνίας και του σινεμά, Τζέιμς Μποντ, σύμφωνα με έρευνα του Πανεπιστημίου του Γουόργουϊκ που βασίστηκε σε αποχαρακτηρισμένα έγγραφα.
Η CIA άντλησε ιδέες κει έμπνευση από τα gadgets του φανταστικού υπερπράκτορα της λογοτεχνίας και του σινεμά, Τζέιμς Μποντ, σύμφωνα με έρευνα του Πανεπιστημίου του Γουόργουϊκ που βασίστηκε σε αποχαρακτηρισμένα έγγραφα.
Σύμφωνα με τη μελέτη, που έλαβε υπόψιν της γράμματα και συνεντεύξεις, η αμερικανική κεντρική υπηρεσία πληροφοριών πήρε ιδέες για τις δικές της συσκευές από τα διάσημα gadgets που χρησιμοποιούσε σε ταινίες του, όπως το «Goldfinger» και το «Από τη Ρωσία με αγάπη».
Στο επίκεντρο της εν λόγω «σχέσης» βρισκόταν ο πρώην διευθυντής της CIA, Άλεν Ντούλες, κατά τη θητεία του οποίου μάλιστα ζητήθηκε και η άδεια του Ίαν Φλέμινγκ, «πατέρα» του πράκτορα 007, για να διαμορφωθεί μία πιο θετική εικόνα προς τα έξω για την υπηρεσία.
Την έρευνα διεξήγε ο καθηγητής Κρίστοφερ Μοράν, ο οποίος εξέτασε ένα μεγάλο όγκο υλικού από τις δεκαετίες του 1950 και του 1960, στο πλαίσιο της μελέτης «Ian Fleming and the Public Profile of the CIA», που δημοσιεύθηκε στο Journal of Cold War Studies.
Κατά τον Μοράν, υπήρξε μία αξιοσημείωτα αμφίδρομη σχέση μεταξύ της CIA και των ιστοριών του Μποντ, σε μεγάλο βαθμό λόγω των προσωπικών φιλικών σχέσεων μεταξύ του Ντούλες και του Φλέμινγκ. Η σχέση αυτή εκτείνεται από την αντιγραφή συσκευών μέχρι τη χρήση των ιστοριών για τη βελτίωση του δημοσίου προφίλ της CIA- επίσης, είναι άξιο λόγου το ότι αυτή η αλληλεπίδραση λάμβανε χώρα μία περίοδο κατά την οποία η CIA ήταν «απαγορευμένη» για τα αμερικανικά media. O ίδιος ο Φλέμινγκ είχε πει στον διευθυντή της CIA ότι η υπηρεσία του δεν κάνει αρκετά πάνω στον τομέα των «ειδικών συσκευών».
Ο Ντούλες, από πλευράς του, ζήτησε από το τεχνικό προσωπικό της CIA να αντιγράψει όσο περισσότερες συσκευές του Τζέιμς Μποντ ήταν δυνατόν- όπως το παπούτσι με το δηλητηριασμένο στιλέτο στο «Από τη Ρωσία με αγάπη».
Επίσης, επιδιώχθηκε η ανάπτυξη ενός «κοριού» για την παρακολούθηση των αυτοκινήτων των αντιπάλων του, όπως στο «Goldfinger». Αν και το τελικό αποτέλεσμα είχε πολλά προβλήματα, σε κείμενο του Ντούλες επισημαίνεται πως «κάποιες ιδέες λειτουργούσαν».