Αποτελώντας μία κινηματογραφική όπερα – μπαλέτο, η ταινία του Αστέρη Κούτουλα, «Recycling Medea», με τη μουσική του Μίκη Θεοδωράκη και τη χορογραφία του Ρενάτο Τζανέλα, κάνει την επίσημη πρεμιέρα της, παρουσία του συνθέτη, των συντελεστών της και του πιανίστα Στέφανου Κορκολή, ο οποίος θα ερμηνεύσει μελωδίες του Μίκη Θεοδωράκη, στον κινηματογράφο Τριανόν, την Τετάρτη 17 Ιουλίου.
Αφιερωμένη στους αμήχανους γονείς και, κυρίως, στους νέους που προσπαθούν να κατανοήσουν τη σκληρή μοίρα που τους επιφυλάσσει το μέλλον, αφού οι ίδιοι οι γονείς τους τούς έφραξαν τον δρόμο, η «Μήδεια» του Ευριπίδη ανακυκλώνεται στη μεγάλη οθόνη, λειτουργώντας συμβολικά για το σήμερα.
Αποτελώντας μία κινηματογραφική όπερα – μπαλέτο, η ταινία του Αστέρη Κούτουλα, «Recycling Medea» («Ανακυκλώνοντας τη Μήδεια»), με τη μουσική του Μίκη Θεοδωράκη και τη χορογραφία του Ρενάτο Τζανέλα, κάνει την επίσημη πρεμιέρα της, παρουσία του συνθέτη, των συντελεστών της και του πιανίστα Στέφανου Κορκολή, ο οποίος θα ερμηνεύσει μελωδίες του Μίκη Θεοδωράκη, στον κινηματογράφο Τριανόν, την Τετάρτη 17 Ιουλίου, στις 8 το βράδυ (είσοδος 5 ευρώ), ενώ από την Πέμπτη 18 Ιουλίου, θα προβάλλεται στους κινηματογράφους Λαΐς και Τριανόν.
Μορφές από έναν αμείλικτο κόσμο
Εμπνευσμένη από την τραγωδία του Ευριπίδη, στην οποία η Μήδεια σκοτώνει τα παιδιά της, η ταινία ξεκίνησε από τη μαγνητοσκόπηση μιας παράστασης μπαλέτου και συνδέει τον αρχαίο ελληνικό μύθο με τη μουσική του μεγάλου μας συνθέτη, που συνοδεύει τις λιγοστές φράσεις του έργου, όπου κυριαρχεί ο χορός και η ερμηνεία της Μουσικής Ακαδημίας της Αγίας Πετρούπολης.
Έξι χορευτές, με τη Μαρία Κουσουνή ως Μήδεια, δεσπόζουν σε εκφραστικές λήψεις και λυρικές χορευτικές σκηνές, σε μια μείξη από κλασικό μπαλέτο και σύγχρονο χορό, συνυφασμένη με εικόνες από εξεγερμένους και κουκουλοφόρους νεαρούς, βαριά οπλισμένους και ανεξέλεγκτους αστυνομικούς, μορφές από έναν αμείλικτο κόσμο που έχει σφετεριστεί την καθημερινή πραγματικότητα. Μέσα σε αυτόν τον κόσμο, προβάλλει ξαφνικά η 15άχρονη Bella Oelmann, που - παίζοντας τον ίδιο της τον εαυτό - κάνει το κινηματογραφικό της ντεμπούτο. Η - εξοβελισμένη από την κοινωνία - αθωότητα βρίσκεται στο έλεος της εξάντλησης, της απογοήτευσης, της έλλειψης στοργής.
Όρθια στο σύμβολο των παθών της
«Η Μήδεια που θα δείτε είναι η σημερινή Ελλάδα» τονίζει ο Μίκης Θεοδωράκης. «Προσέξτε τα τελευταία 10 λεπτά. Εκεί, που η Μαρία Κουσουνή αναδεικνύεται σε κορυφαία ερμηνεύτρια του καιρού μας και, συγχρόνως, σε μια ιδανική μορφή της σύγχρονης Ελλάδας, που σπαράζει από τα σκληρά χτυπήματα της μοίρας.
Δείτε τη φοβερή σκηνή με την κραυγή, που την ακολουθεί η σταύρωση. Η Μήδεια προσπαθεί να σταθεί όρθια. Πέφτει ξανά και ξανά. Όμως, στο τέλος, κάθεται πάνω στο σκάφος, την Αργώ, το σύμβολο των παθών της. Ορθώνει με περηφάνια το κορμί της. Γυρίζει αργά το πρόσωπό της και ατενίζει με αξιοπρέπεια και δύναμη εχθρούς και φίλους σαν να λέει: “Είμαι εδώ. Ακέραιη. Νικήτρια του χρόνου. Είμαι η Ελλάδα!”».
Μια κοινωνία που σκοτώνει τα παιδιά της
Ο Αστέρης Κούτουλας εξηγεί για την ταινία του: «Η Μήδεια σκοτώνει τα παιδιά της. Η Μήδεια κοιτάει μόνο τον εαυτό της. Ήταν το σήμερα, που κίνησε το ενδιαφέρον μου. Κείμενο, μουσική και χορός, ενωμένα σε μια ταινία, η οποία δε μου άφησε καμία άλλη διέξοδο, παρά εκείνη στον ζόφο μιας κοινωνίας που καθημερινά σκοτώνει τα παιδιά της. Μέσα στην οποία σκοτώνουμε τα παιδιά μας.
Ήθελα να κάνω ένα τεράστιο, ασυνήθιστο και άκρως συναισθηματικό “βίντεο κλιπ”, που να ασχολείται με τον πόθο για ελευθερία μιας απελπισμένης γυναίκας και τον πόθο για ελευθερία μιας νεολαίας που έχει ριζοσπαστικοποιηθεί. Και οι δύο προδομένοι και πουλημένοι. Και οι δύο σε εμπόλεμη κατάσταση με την κοινωνία.
Την ταινία αυτή αφιερώνω στη σημερινή γενιά γονιών, που έκλεψε τα όνειρα από τα ίδια τα παιδιά της, τους πήρε τις προοπτικές και έπαιξε στα ζάρια το μέλλον τους. Γονείς που ζούσαν λες και δεν υπήρχε αύριο. Γονείς που αποξενώθηκαν από τον εαυτό τους, αιχμαλωτισμένοι στον δικό τους κόσμο, σε άλυτες συγκρούσεις. Μέσα από τη φιγούρα της 15ντάχρονης και καταραμένης Bella, διακρίνουμε το μέλλον που την περιμένει, με όλα όσα εκκρεμούν ακόμα. Μέσα από κάθε φιγούρα ενήλικα, διακρίνουμε τη νεολαία που ήταν σε εξέλιξη».
Συντελεστές
Σκηνοθεσία: Αστέρης Κούτουλας, σενάριο: Αστέρης και Ίνα Κούτουλα, καλλιτεχνική επιμέλεια - ηχοληψία: Klaus Salge, φωτογραφία: Μιχάλης Γερανιός, μοντάζ: Babette Rosenbaum, μείξη ήχου: Sebo Lilge, ηχοληψία και μείξη όπερας: Αλέξανδρος Καρόζας, μακέτες: Frank Wonneberg, επεξεργασία χρωμάτων: Antonia Gogin, casting και βοηθός σκηνοθέτη: Μάρσια Τζιβάρα, ηλεκτρολόγος: Βασίλης Δημητριάδης, μακιγιάζ: Saretta Rosa, δεύτερη κάμερα (μπαλέτο): Αστέρης Κούτουλας, πρόσθετη φωτογραφία: Στέφανος Βιδάλης, Λευτέρης Ελευθεριάδης, Ιωάννης Μυρωνίδης, Βασίλης Νούσης, Vrost και James Chryssanthes (ASC), συντονισμός παραγωγής στην Ελλάδα: Δημήτρης Κούτουλας, διεύθυνση παραγωγής: Brigit Mulders, παραγωγή μουσικής ηχογράφησης: Μίκης Θεοδωράκης, Αλέξανδρος Καρόζας και Αστέρης Κούτουλας, εκδότες: Romanos Productions και Schott Music, παραγωγή: Αστέρης Κούτουλας, Klaus Salge.
naftemporiki.gr