ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ο κύριος Παπαδημητρίου είναι τώρα, η υπ’ αριθμόν 23, επίσης τα ίδια, δεν χρειάζεται να σας απασχολώ πάλι. Μπορείτε να τα πείτε στην 22.
Δ. ΣΤΑΘΟΠΟΥΛΟΣ: Κύριε Πρόεδρε εκπροσωπώ τον Χρήστο Χιμιρώτη. Κύριε Πρόεδρε, κύριοι Δικαστές άκουσα με προσοχή τις τοποθετήσεις και των συναδέλφων της υπεράσπισης και των συναδέλφων της πολιτικής αγωγής και κατόπιν συνεννοήσεως με τον πελάτη μου θα ήθελα να προσθέσω κάτι μικρό κατά την άποψή μου.
Σαφώς για μας ο νόμος είναι συνταγματικός. Η θέση του πελάτη μου όπως πιστεύω, προείπε και ο συνάδελφος και για τα μικρά θύματα των υποθέσεων αυτών είναι ότι πρέπει να προστατευθεί το δικαίωμα που τους δίνει το Σύνταγμα. Το δικαίωμα να κυκλοφορούν ελεύθεροι στην κοινωνία χωρίς να φοβούνται και χωρίς να έχουν οποιεσδήποτε συνέπειες από κατάθεση σε Ποινικό Δικαστήριο και κατά την γνώμη μου αυτή είναι η λογική του νόμου.
Στο Ποινικό Δικαστήριο πρέπει να καταθέσουμε αλήθειες, αλήθειες που θα πονέσουν. Ακούσαμε στο κατηγορητήριο που διάβασε ο αξιότιμος κ. Εισαγγελέας για σφαίρες που διατρύπησαν κεφάλια, που έφυγε μυαλό, πράγματα τα οποία δεν είναι τόσο απλά πιστεύω και σε μία δημοσιότητα θα λειτουργήσουν τηλεοπτική και άμεση περισσότερο αρνητικά παρά θετικά. Γι’ αυτό ακριβώς το λόγο και η γνώμη του πελάτη μου και η δική μου είναι να μην επιτραπεί η είσοδος στις κάμερες. Ευχαριστώ πολύ.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ανθρωποκτονία Βρανοπούλου.
Ε.ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΙΟΥ: Κύριε Πρόεδρε, δεν θα κάνω κατάχρηση του πλεονεκτήματος ότι μπορεί να επανέρχομαι. Απλώς τονίζω ότι το θέμα του δημοσίου συμφέροντος τίθεται αθροιστικά, μόνο αυτό να πω επειδή εθίγη ότι υπάρχει δημόσιο συμφέρον. Μπορεί να υπάρχει δημόσιο συμφέρον, δεν το αρνείται κανένας αλλά χρειάζεται και η δική μας θέληση. Για το θέμα του βέτο εάν κανείς αντιλαμβάνεται την προστασία της προσωπικότητας ως βέτο, είναι δικαίωμά του. Ευχαριστώ.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ποιες είναι οι θέσεις σας;
ΣΥΝ. ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΑΓΩΓΗΣ: Πολύ συνοπτικά για το ουσιώδες δημόσιο συμφέρον, μίλησε και ο συνάδελφος κ. Παπαδημητρίου. Για το νομικό μέρος η άποψή μας όπως και ο κ. Παπαδημητρίου εξέθεσε είναι ότι είναι συνταγματική η διάταξη του άρθρου 93 παράγραφος 2. Βεβαίως δεν υπάρχει η νομολογία στη χώρα μας λόγω του πρόσφατος της διατάξεως.
Να παρατηρήσω ότι η γερμανική απόφαση την οποία επικαλέστηκε ορθώς ο κ. Αναγνωστόπουλος στην αρχή έχει ληφθεί με σφοδρή μειοψηφία 5-3 αν θυμάμαι καλά. Έχω αντίγραφο της αποφάσεως εάν θέλετε.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Αν την έχετε, γιατί εγώ την πήρα από το Ιnternet και την έχω φυσικά αλλά δώστε την να την διαβάσουμε.
ΣΥΝ. ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΑΓΩΓΗΣ: Εν πάση περιπτώσει ναι και επίσης να σας θέσω υπόψιν και το σύγγραμμα που ασφαλώς το γνωρίζετε του κ. Πλαγιανάκου για την τηλεοπτική κάλυψη της δίκης.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δεν χρειάζεται. Αν έχετε την απόφαση του Δικαστηρίου θα μας βοηθάγατε.
ΣΥΝ. ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΑΓΩΓΗΣ: Τίποτε άλλο δεν έχω να προσθέσω.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: ¶μα την έχετε είναι εντάξει. Μεγάλη απόφαση. Απόφαση του Συνταγματικού Δικαστηρίου της Γερμανίας η οποία έχει ληφθεί με ψήφους 5 έναντι 3. Εκεί δεν είναι περιττός ο αριθμός αλλά είναι άρτιος ο αριθμός. Και οι 5 είπαν «όχι› στην τηλεόραση, οι 3 είναι «ναι› διότι θεωρούν ότι πρέπει να γίνει επικαιροποίηση του νοήματος του Συντάγματος το οποίο λέει για δημοσιότητα, εννοεί με τα υπάρχοντα δυνατά μέσα, αλλά η πλειοψηφία λέει όχι, απ’ ότι την είδα δηλαδή εγώ που την διάβασα. Λέει «όχι›, επίσης λέει «όχι› ότι δεν αντίκειται και στο άρθρο 5 της «GRUNDGESETZ› δηλαδή 5α το δικό μας. Αυτά λέει με λίγα λόγια. Ενημερώνω όλους.
Αυτά τα λένε οι Γερμανοί αλλά εδώ εμείς είμαστε Έλληνες και θα πούμε τα δικά μας. Είπαμε το επικαλείστε σαν επιχείρημα. Δεν δεσμευόμαστε εμείς από το γερμανικό ?BUNDES?. Και το Ναυτοδικείο καίτοι βέβαια είπαν ότι είμαστε και στρατοδίκες ας πούμε, μην μας πουν και ναυτοδίκες!
Η τελική σας θέση είναι, συμφωνείτε. Είναι μεν συνταγματική αλλά σε περίπτωση που την εφαρμόσετε εσείς σαν συνταγματική εμείς συναινούμε να γίνει η κάλυψη. Είναι του κ. Παπαδημητρίου η ίδια η άποψη και την έχουμε σημειώσει.
ΣΥΝ. ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΑΓΩΓΗΣ: Δεν έχουμε τελειώσει, κ. Πρόεδρε. Κάποιοι θέλουν να μας καταργήσουν ενδεχομένως.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δεν σας καταργούν, μην φοβάστε.
ΣΥΝ. ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΑΓΩΓΗΣ: Δεν φοβόμαστε. Οπωσδήποτε δεν φοβόμαστε.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Λέει ότι, θα έχουμε τελευταίοι το λόγο; Φυσικά θα έχουν. Αυτό το δικαιούνται. Αλλά να τελειώσουμε πρώτα.
(Διαλογικές συζητήσεις)
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Να διακόψουμε για πέντε λεπτά. Υπάρχει κάποια ανάγκη. Πρέπει να γίνει μια μικρή διακοπή.
ΔΙΑΛΕΙΜΜΑ
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Παρακαλώ επαναλαμβάνεται η συνεδρίαση που διακόπηκε.
Η υπόθεση του Σιπαχίογλου.
Ε.ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΙΟΥ: Μάλιστα κ. Πρόεδρε. Λίαν συντόμως ο πελάτης μου δεν επιθυμεί την τηλεοπτική μετάδοση και αναφέρομαι στα όσα έχω ήδη πει.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: 26 είναι η έκρηξη κατά MEGA CHANNEL. Έχουμε πολιτική αγωγή, δεν είναι εδώ. Αν έρθει εδώ είμαστε. Λείπουν κατηγορούμενοι, αλλά εκπροσωπούνται από τους συνηγόρους τους, αλίμονο τώρα, τους ανθρώπους δεν θα πάνε ούτε προς νερού τους;!
Ποιοι λείπουν; Πέστε μου ποιοι λείπουν; Ο κ. Βασίλειος Ξηρός λείπει, η κα Σωτηροπούλου και ο κ. Κωστάρης. Είναι εδώ οι συνήγοροί τους, δεν είναι; Εκπροσωπούνται οι άνθρωποι, τι να κάνουμε τώρα. Δίκες που θα κρατήσουν τόσο πολύ καιρό? καταλάβατε. Ξέρω και θα τους κουράζουμε, τώρα νομικά επιχειρήματα ακούνε, εντάξει, θα τα αξιολογήσουν κι αυτοί φυσικά γιατί αφορούν αυτούς.
Στο MEGA CHANNEL δεν έχουμε κανέναν να παρίσταται. 27: Έκρηξη στην Αμερικανική Πρεσβεία. Υπάρχει εδώ πολιτική αγωγή. Κύριε Αναγνωστόπουλε έχετε Moran;
28. Περατικός. Η κα Βόζεμπεργκ.
Ε.ΒΟΖΕΜΠΕΡΓΚ: Κύριε Πρόεδρε, κύριοι δικαστές, με τις συγκλίνουσες απόψεις σχεδόν όλων των συναδέλφων που χαρακτηρίζονται και από ιδεολογικές αποκλίσεις -ιδεολογικοπολιτικές αποκλίσεις των συναδέλφων εννοώ- απορώ πραγματικά πως πέρασε από το Κοινοβούλιο με την πλειοψηφία με την οποία πέρασε αυτό το νομοθέτημα.
Το λέω στο Δικαστήριό σας, διότι οι αρνητικές τοποθετήσεις ως προς την απουσία της κάμερας από το Δικαστήριο ως επί το πλείστον αρθρώθηκαν από συναδέλφους που εξέφραζαν την βούληση των εντολέων τους. Διαφοροποιώ μόνον την τοποθέτηση του αξιότιμου κ. Εισαγγελέως σεβόμενη την αιτίαση που αφορά στον πυρήνα της προσωπικότητάς του, είμαι υποχρεωμένη να το σεβαστώ, εφ’ όσον άλλωστε ο νόμος δεν τον καλεί να εξηγήσει ποιο στοιχείο του πυρήνα μπορεί να θίγεται. Και μόνο που το καταγράφει είναι η αρνητική τοποθέτηση για το να μην επιτραπεί η κάμερα στο Δικαστήριο.
Όμως ετέθη θέμα αντισυνταγματικότητας. Και εδώ λεκτέο το εξής, πέραν του ότι έχω καλυφθεί στο σύνολο της τοποθέτησης από τον κ. Αναγνωστόπουλο, τον κ. Γιαννίδη και άλλους προλαλήσαντες, εδώ το ζήτημα της δημοσιότητας της δίκης όπως έχει καθιερωθεί μετά το 1800 πόσο ήταν -εν πάση περιπτώσει μετά τον 18ο κατ’ ακρίβεια αιώνα- δεν νομίζω ότι θίγεται η δημοσιότητα αυτή καθ’ εαυτή όπως εννοείται από την έλλειψη της κάμερας, παρά τη δήλωση ότι εμείς, η οικογένεια Περατικού το έχει δηλώσει και έμπρακτα ότι επιθυμεί τη δημοσιότητα από τις συχνές εμφανίσεις της στον Τύπο.
Το συνταγματικό ζήτημα όμως είναι, θίγεται η δημοσιότητα; Η άποψή μου είναι ότι δεν θίγεται, παρά το γεγονός ότι είναι αλήθεια αυτό που καταγγέλθηκε ότι δεν είναι «προσβάσιμη› η συγκεκριμένη αίθουσα σε οποιονδήποτε πολίτη. Και δεν είναι προσβάσιμη όχι μόνο αυτή η αίθουσα κ. Πρόεδρε, γνωρίζουμε από τη σύγχρονη ιστορία στα ποινικά χρονικά μας, ότι οποιεσδήποτε πολύκροτες δίκες, αναφέρω τη δίκη των Σατανιστών, τη δίκη της Εταιρείας Δολοφόνων, που είχαν κεντρίσει το ενδιαφέρον της κοινής γνώμης, δεν ήταν εφικτή η πρόσβαση σε οποιοδήποτε πολίτη στην πράξη. Όμως αυτό δεν καταγγέλθηκε.
¶λλωστε οι ερμηνείες που έχουν δοθεί σε αυτό το ζήτημα είναι, ότι η πρόσβαση του πολίτη στο δικαστήριο πρέπει να είναι δυνατή, αν είναι όμως αδύνατη για λόγους που δεν έχουν να κάνουν με απαγορευτικές διατάξεις, στο σημείο αυτό προτάσσεται η ανάγκη της ομαλής διεξαγωγής της δίκης.
Η ανάγκη, λοιπόν, της ομαλής διεξαγωγής της δίκης δεν έχει καταγγελθεί ποτέ μέχρι σήμερα από τη μη δυνατότητα κάποιου πολίτη να προσέλθει. Σε κάθε περίπτωση όμως και με το δεδομένο, ότι δεν θίγεται η δημοσιότητα της δίκης, στην πράξη έχουμε δει αυτές τις μέρες που συνεδριάζουμε, ότι πράγματι η δημοσιότητα έχει δοθεί στον Τύπο.
Όμως ελλιπώς δυστυχώς το μεν διότι η ακουστική των δημοσιογράφων, όπως οι ίδιοι το έχουν καταγράψει δεν είναι επαρκής, το δε διότι δυστυχώς θα έπρεπε να μας λύνει τα χέρια ο νομοθέτης να υπάρχει αν μη τι άλλο μια σταθερή κάμερα, η οποία να διαχειρίζεται, άλλος είπε με μια επιτροπή η οποία θα διαχειριζόταν τον ήχο και την εικόνα, ας βρισκόταν αυτό στη συνέχεια.
Δεν θα έπρεπε δηλαδή να λείπει η εικόνα από την τηλεόραση, η τηλεοπτική μετάδοση, άσχετα αν κανείς θα μπορούσε να υποστηρίξει για την απευθείας μετάδοση ή για μετάδοση τμημάτων της διαδικασίας καθημερινά που να αποδίδουν το τι έχει γίνει.
Όμως οφείλω να πω, ότι εδώ η θέση των κατηγορουμένων η οποία ακούστηκε χθες και πήρε τα φώτα της δημοσιότητας, ότι αποφεύγεται αυτή καθ’ εαυτή η τηλεοπτική –επιτρέψτε μου την έκφραση- δημοσιότητα γιατί δεν υπάρχει η επιθυμία από κάποιους να ακουστούν οι απόψεις τους, είναι υποκριτική.
Διότι δεν υπάρχει σε καμία χώρα της Ευρώπης μέχρι σήμερα εκδίκαση τρομοκρατικής υποθέσεως ή μάλλον υποθέσεως που αφορά σε τρομοκρατία και να έχουν δοθεί τόσες συνεντεύξεις υποδίκων, όχι καταδίκων, στον Τύπο με οποιοδήποτε τεχνολογικό μέσο δίδει η δημοσιότητα, είτε δηλαδή δια της τηλεοράσεως, είτε δια του έντυπου Τύπου.
Επομένως δεν εμποδίστηκαν οι κατηγορούμενοι αυτοί να εκφραστούν. Όμως παρά ταύτα ελλοχεύει στην εντύπωσή μας η σκοπιμότητα του συγκεκριμένου νομοθετήματος και το εστιάζω στο κορυφαίο σημείο που εσείς θα κρίνετε κυριαρχικά του δημοσίου συμφέροντος, διότι το νομοθέτημα του ’93 γνωρίζετε πως ελάμβανε το δημόσιο συμφέρον στο να απαγορεύσει ή να επιτρέψει την τηλεοπτική κάμερα.
Και εγώ δεν μπορώ να αντιληφθώ πως ψηφίστηκε ένα νομοθέτημα που δίνει άλλη διάσταση στο δημόσιο συμφέρον, λες και διαφοροποιήθηκε αυτό το δημόσιο συμφέρον, δηλαδή το ενδιαφέρον της κοινής γνώμης συγκεκριμένα γι’ αυτή τη δίκη από το ’93 μέχρι το 2002. Ευχαριστώ πολύ.
Δ.ΖΩΤΟΣ: Κύριε Πρόεδρε, εκπροσωπώ τον κ. Ψαραδέλλη, σας παρακαλώ, μπορώ να μιλήσω για μισό λεπτό για ένα πρακτικό ζήτημα που έχει να κάνει με τη δημοσιότητα. Ενώ όλοι και οι συνάδελφοι της Πολιτικής Αγωγής βλέπουμε ότι υπάρχουν κενά έδρανα, θέλω να ρωτήσω το Δικαστήριο, εάν σας ενημερώνει η Φρουρά, ότι έχουν δοθεί ήδη τα σχετικά καθίσματα.
Γιατί το λέω αυτό; Γιατί τώρα που μιλούμε, θέλουν κάποιοι να μπουν στην αίθουσα, έχω τα συγκεκριμένα τους ονόματα, φίλοι του κ. Ψαραδέλλη, αλλά οι φρουροί της πόρτας, όχι αυτής, της τρίτης ενδεχομένως στη σειρά.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Αυτά πρέπει να τα προσέξουν. Για τους επικεφαλείς της φρουράς το λέω, να παρέχουν εντολή όταν υπάρχουν κενά καθίσματα, να αφήνετε τον κόσμο να μπαίνει, αφού βέβαια κάνετε τους ελέγχους ασφαλείας, να μην μπει κανένας με όπλα κλπ., εντάξει, αυτά τα δέχομαι από εσάς. Αλλά όχι να μου λέτε, ότι «δεν μπαίνεις εσύ›, γιατί δεν μπαίνεις; Τότε τι δημοσιότητα έχουμε; Τουλάχιστον δημοσιότητα αιθούσης.
Εδώ η αίθουσα αυτή πρέπει να είναι προσβάσιμη και μετά ψάχνουμε το άλλο θέμα τώρα αν δημοσιότητα είναι και η τηλεοπτική. Αν δηλαδή αμφισβητήσουμε και το δωμάτιο τούτο αν μπορεί να μπαίνει ο καθένας, τότε τι κάνουμε εδώ πέρα; Μη δημιουργείτε τέτοια προβλήματα, παρακαλώ πάρα πολύ.
?..: Απλούστατα ήταν ένα άτομο το πρωί που ήρθε, το οποίο δεν ήταν με σώας τας φρένας.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: ¶μα δεν ήταν καλά στα μυαλά του! Τι να πείτε. Είπαμε ανήλικοι κλπ.
(Διαλογικές συζητήσεις)
Δ.ΖΩΤΟΣ: Έχω τα δύο ονόματα των ανθρώπων οι οποίοι είναι καλά στα μυαλά τους.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ναι, κοιτάξτε αυτούς εκεί που σας λέει. Παρακαλώ ελέγξετε το, δεν μπορεί να έρχεται ένας πολίτης και να του λέμε τώρα εμείς «δεν μπαίνεις›. ¶μα τώρα παραδείγματος χάρη έρχεται με στολή Μεγαλέξανδρου δεν θα τον αφήσεις να μπει εδώ μέσα.
Δ.ΖΩΤΟΣ: Προφανώς όχι.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Αυτό λέω εγώ. Δεν εννοώ δηλαδή ότι θα κάτσουμε να του κάνουμε και ψυχιατρική πραγματογνωμοσύνη. Τότε δεν ξέρω ποιοι θα μπαίναμε μέσα και ποιοι δεν θα μπαίναμε και βάζω και τον εαυτό μου. Έχω ασχοληθεί τώρα τελευταία με τις διαταραχές και ξέρω ότι όλοι ?.!
Προχωράμε. Η ρουκέτα κατά Γερμανού Πρέσβη δεν έχει παραστεί κανένας πολιτική αγωγή απ’ ότι έχω σημειώσει εγώ εδώ πέρα. Μετά η ανθρωποκτονία κατά Στήβεν Σόντερς.
Η.ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ: Αναφέρομαι στα πρακτικά.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ο κ. Αναγνωστόπουλος πάλι.
Πάμε στο Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο.
Δ.ΕΥΑΓΓΕΛΑΤΟΣ: Πρέπει να γίνει η διάκριση αυτή. ¶λλο το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο και άλλο ο Οργανισμός Ελληνικά Ταχυδρομεία.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Εδώ μου είπαν, ότι είναι Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο Πατησίων. η 31. Είχε γίνει λάθος.
?..: Δεν παρίσταται κ. Πρόεδρε πολιτική αγωγή.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δεν παρίσταται πολιτική αγωγή.
Πάμε στα ΕΛΤΑ που είναι και το Αιγάλεω. Εσείς έχετε νομιμοποιηθεί κ. Ευαγγελάτο.
Δ.ΕΥΑΓΓΕΛΑΤΟΣ: Κύριε Πρόεδρε, κύριε Εφέτες θα ήθελα να δηλώσω ευθύς εξ αρχής, ότι ο Οργανισμός των ΕΛΤΑ παρίσταται όπως αναλυτικά αναφέρθηκε και είναι αρνητικός και θα αναλύσω τους λόγους, γιατί πιστεύω ότι η μέθοδος με απάντηση ή με τη μορφή βέτο, μεταβάλλει τον συνήγορο ή οποιονδήποτε παράγοντα της δίκης, σε διακοσμητικό στοιχείο. Είμαστε υποχρεωμένοι συνοπτικά, επιγραμματικά να αναφέρουμε τους λόγους για τους οποίους αρνούμεθα την είσοδο της τηλεόρασης εις την αίθουσα αυτή.
Κύριε Πρόεδρε, κύριοι Εφέτες, θα ήθελα να κάνω μία γενική τοποθέτηση και να κλείσω με κάποιες επισημάνσεις. Αποτελεί κοινό τόπον ότι η ποινική δίκη είναι το πεδίον στο οποίο κρίνεται η αποτελεσματικότητα της προστασίας σειράς ολόκληρης θεμελιωδών δικαιωμάτων που κατοχυρώνονται από το ισχύον Σύνταγμα και από τις σχετικές διεθνείς συμβάσεις με αυξημένη τυπική ισχύ, όπως παραδείγματος χάρη το άρθρο 28 του Συντάγματος προβλέπει.
Γι’ αυτό λέχθηκε και προσφυώς ότι το Ποινικό Δικονομικό Δίκαιο χαρακτηρίζεται και εύλογα ως το εφαρμοσμένο Συνταγματικό Δίκαιο. Και ένας διεθνούς εμβέλειας Γερμανός Καθηγητής, ο Ροξίν, είναι τονίσει, ότι «η ποινική δίκη αποτελεί τον κατ’ εξοχήν σεισμογράφο όλων εκείνων των γεγονότων που σε ορισμένη χώρα και σε ορισμένη εποχή σημαδεύει την πορεία της και προσδιορίζει και την στάθμη του πολιτισμού της›.
Επιπλέον είναι δεδομένο, ότι οι αποφάσεις των δικαστηρίων και κατ’ εξοχήν οι αποφάσεις των ποινικών δικαστηρίων, έχουν ιδιάζουσα σημασία γιατί αποτελούν το βαρόμετρο, γιατί προσδιορίζουν τη στάθμη του πολιτισμού μιας χώρας.
Ξεκινώντας απ’ αυτή τη γενική θέση, θα ήθελα, αναφερόμενος σε ορισμένες διατάξεις που απετέλεσαν προηγουμένως αντικείμενο έρευνας και των αντιστοίχων Συνταγματικών διατάξεων και του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας, αλλά και της επίμαχης διάταξης του άρθρου 8, να κάνω επιγραμματικά τις εξής επισημάνσεις:
Πρώτη επισήμανση – παρατήρηση. Η διαφορά μεταξύ της νέας διάταξης του άρθρου 8, του Ν.3090 του Δεκεμβρίου του 2002 και δεν μ’ ενδιαφέρει, μπορεί να εξετάζεται το time in, δεν έχει όμως ιδιαίτερη σημασία αν δημοσιεύθηκε στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως την 24η Δεκεμβρίου, οι νόμοι δημοσιεύονται κατά τις εργάσιμες ώρες και πολλές φορές και μη εργάσιμες ώρες.
Η διαφορά αυτή του άρθρου 8 του Ν.3090/2002 και της διάταξης του άρθρου 35, παρ. 4, περίπτωση δ’ του Ν.2172/93 νομίζω, ότι προκύπτει εξόφθαλμα από την απλή συγκριτική γραμματική ερμηνεία των δύο αυτών διατάξεων. Και δεν είναι τυχαίο ότι η νέα διάταξη καθιερώνει ως κανόνα την απαγόρευση της έμμεσης δημοσιότητας, ενώ η ήδη κατηργημένη διάταξη του άρθρου 35, παρ. 4, περίπτωση δ’ του Ν.2172/93 καθιέρωνε με τις εκεί προδιαγραφόμενες και προβλεπόμενες προϋποθέσεις την απαγόρευση ως εξαίρεση.
Επισήμανση δεύτερη κ. Πρόεδρε. Και νομίζω ότι αυτή έχει μια ιδιαίτερη σημασία. ¶λλη τελείως διαφορετική είναι η ?strict censure?, τυπική δημοσιότητα του Κώδικα των τιμίων ανθρώπων, του Κώδικα της Ποινικής Δικονομίας που προαναφέρθηκε, πρόκειται δηλαδή για μια αυστηρή δικονομική διεργασία, διαδικασία. Και τελείως άλλο πράγμα είναι ο κίνδυνος της μετατροπής της ιστορικής αυτής πράγματι δίκης, σε τηλεοπτικό reality σήριαλ.
Διότι με τη δίκη αυτή δοκιμάζονται ύψιστης και καίριας σημασίας θεσμοί, όπως η ανεξάρτητη Δικαιοσύνη στην οποίαν ο ελληνικός λαός στηρίζει μεγάλες προσδοκίες ύστερα από 30 περίπου ολόκληρα χρόνια για την δραστική καταπολέμηση της τρομοκρατίας, της λαίλαπας αυτής που κατέπεσε στη χώρα μας.
Για να πούμε τα πράγματα με το όνομά τους, η δίκη για την εγκληματική Οργάνωση της 17Ν, αναφέρεται σε συγκεκριμένους πολίτες που κατηγορούνται για συγκεκριμένα σοβαρότατα ποινικά αδικήματα, όπως π.χ. ειδεχθείς φόνους, ληστείες, ανθρωποκτονίες από πρόθεση κ.ο.κ. Και δεν αναφέρεται ούτε σε δήθεν λαϊκούς αγώνες, κανένας παραλληλισμός δεν επιτρέπεται να γίνει με τους ήρωες της Επανάστασης του 1821 ή της Εθνικής Αντίστασης του 1941-’44 ή ακόμα και με εκείνους οι οποίοι αντιστάθηκαν κατά της Δικτατορίας.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Κύριε Ευαγγελάτε, με συγχωρείτε που σας διακόπτω, σας παρακαλώ πάρα πολύ, θα δώσουμε μετά λαβή να επεκταθεί η συζήτηση σε άλλα θέματα.
Δ.ΕΥΑΓΓΕΛΑΤΟΣ: Παρατήρηση τρίτη, καθαρώς νομική κ. Πρόεδρε. Τρίτη παρατήρηση. Η επίμαχη διάταξη του άρθρου 8 του Ν.3090/1990 του 2002, όπως όλοι μας γνωρίζουμε και παροικούμε στην Ιερουσαλήμ, είναι προϊόν βαθύτατων τραυματικών εμπειριών που γνώρισε στο πετσί του και στην ψυχή του ο ελληνικός λαός και στο απώτερο παρελθόν.
Μην με παρεξηγήσετε, αναφέρομαι στο 1981 που είχε μεταβληθεί επί δύο χρόνια η δίκη του αειμνήστου Γεωργίου Παπανδρέου τότε, δεύτερη φορά Πρωθυπουργού της χώρας, εις το πολύ πρόσφατο, π.χ. το περασμένο καλοκαίρι με μερικά ιδιωτικά κανάλια να αναπαράγουν ασύδοτα στα τηλεπαράθυρα μια εικονική πραγματικότητα.
Τα ζήσαμε και βιώσαμε, με εκείνους τους δήθεν ειδικούς επί παντός επιστητού, οι οποίοι ήσαν ειδικοί και συνταγματολόγοι και κοινωνιολόγοι και βατραχάνθρωποι και αστροναύτες και εγκληματολόγοι και ψυχολόγοι και κοινωνιολόγοι. Αλλά και αυτούς ακόμα κύριε Πρόεδρε, κύριοι Εφέτες, τους ασήμαντους τηλεοπτικούς μικροαστέρες, που μετάλλασσαν την αυστηρή μυστική προανάκριση και κύρια ανάκριση σε ένα χυδαίο και εξευτελιστικό για τους τηλεθεατές όργιο πληροφοριών και επερχόμενων αποκαλύψεων καταξιωμένων προσωπικοτήτων του δημόσιου πνευματικού και κοινωνικού βίου της χώρας.
Ακόμα και ο παγκόσμιας εμβέλειας γνωστός διανοούμενος Βασίλης Βασιλικός δεν κατάφερε να γλιτώσει. Έτσι και είναι προς τιμήν της Ένωσης Εισαγγελέων Ελλάδος και της Ελληνικής Εταιρείας του Ποινικού Δικαίου, που πήραν την ιστορική πρωτοβουλία και έβαλαν τον δάκτυλο υπό τον τύπο των ήλων, στη γνωστή επιστημονική διημερίδα που έγινε στις 27 και 28 Σεπτεμβρίου του 2002 με σημαντικά πορίσματα στα οποία αναφερόμαστε γενικά και ειδικά.
Θα ήθελα μόνο να μου επιτρέψετε να διαβάσω ένα απόσπασμα. Ενδεικτικά μεταξύ των άλλων αναφέρουμε το απόσπασμα της από 9ης Ιουλίου 2000 ανακοίνωση της ΕΣΗΕΑ. Πολλά Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, έντυπα και ηλεκτρονικά, φαίνεται να υποκύπτουν στον πειρασμό της ασυνείδητης εκμετάλλευσης πληροφοριών, με απίθανα σενάρια στο βωμό του εμπορικού κέρδους, φωτογραφίζοντας σαν ενόχους πρόσωπα που δεν διώκονται καν ποινικά.
Αποτέλεσμα είναι να ασκείται μια ιδιότυπη τρομοκρατία, με διασυρμό ατόμων και καταπάτηση ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Μεταξύ άλλων αξιότιμε κ. Πρόεδρε, κ. Εφέτες, θα καταθέσω, θα σας θέσω υπόψη σας δύο εξαιρετικές εισηγήσεις διαπρεπών νομικών που έγιναν στην ίδια διημερίδα, μία του καθηγητή Αργύρη Καρρά «τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης και η προσβολή της δίκαιης δίκης› για την οποία γίνεται τόσος πολύς λόγος και η άλλη του Παναγιώτη Καίσαρη Εισαγγελέα Εφετών με θέμα «το τεκμήριο της αθωότητας του κατηγορουμένου και Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης›.
Σχετικά με το θέμα το συνταγματικό, αναφέρομαι σε όσα διεξοδικά αναλύθηκαν από τους διαπρεπείς συναδέλφους μου. Πολύ σωστά όμως θέλω να επισημάνω, τονίστηκε από τον κ. Εισαγγελέα της έδρας, ότι η διάταξη της παραγράφου 1 του άρθρου 15 του ισχύοντος Συντάγματος 1975, ’86, 2001, σύμφωνα με την οποία οι προστατευτικές για τον τύπο διατάξεις του προηγούμενου άρθρου δεν εφαρμόζονται στον κινηματογράφο, στη φωνογραφία, τη ραδιοφωνία, την τηλεόραση και κάθε άλλο παρεμφερές μέσο μετάδοσης λόγου ή παράστασης.
Είναι διάταξη ειδική και κατ’ ισχύ της διάταξης του άρθρου 93 παράγραφος 2 που προαναφέραμε ως γενικής. Όπου αξιότιμοι κ. Εφέτες ο συνταγματικός νομοθέτης ηθέλησε και μάλιστα δαψιλώς να προστατέψει ορισμένες ατομικές ελευθερίες, όπως την ελευθερία της διακίνησης των ιδεών που αποτελεί οργανωτική αρχή ενός σύγχρονου κράτους δικαίου, το έπραξε και μάλιστα κατά τρόπο σαφή και εναργή.
Αυτή νομίζω η σαφής διαφοροποίηση του συνταγματικού νομοθέτη μεταξύ του άρθρου 14 και της παραγράφου 1 του άρθρου 15 του Συντάγματος δεν είναι τυχαία. Η ρητή εξαίρεση των παραπάνω μέσων ραδιοφωνίας, τηλεόρασης κλπ απ’ την προστασία την καθιερούμενη για τον τύπο, έχει την έννοια ότι δεν απαγορεύεται έπ’ αυτών και αυτά τα προληπτικά μέτρα.
Ένα άλλο θέμα αξιότιμοι κ. Εφέτες, που δεν το βρίσκω ότι είναι παρωνυχίδα, είναι το καίριας σημασίας θέμα, που δε μπορεί να παραβλέψει το Δικαστήριό σας και είμαι βέβαιος ότι δεν θα το παραβλέψει, ιδιαίτερα σ’ αυτή την πραγματικά πολύκροτη δίκη, είναι η αυστηρή και πιστή τήρηση και εφαρμογή του άρθρου 350 του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας.
Η παραβίασή του όπως συμβαίνει στις τρέχουσες –επιτρέψατέ μου την έκφραση- ρουτίνας ποινικές υποθέσεις, θα έλεγα ποινικές δίκες, μπορεί κατά την κρατούσα νομολογία να μην οδηγεί εις ακυρότητα, αλλά είναι άλλο το ένα και άλλο το άλλο, έτερον εκάτερον. Το Δικαστήριό σας αντιμετωπίζει την πιο αιματηρή εγκληματική οργάνωση η οποία σήμερα κρίνεται.
Μίλησε η άλλη πλευρά για ανυπόκριτο φαρισαϊσμό. Η απάντησή μας είναι, έκαναν λάθος στην διεύθυνση. Ο φαρισαϊσμός και η προληπτική υποκρισία ανήκει σε εκείνους που ενσυνείδητα παραβλέπουν το συνδυασμό και όχι ξεκομμένα της διάταξης αυτής με την διάταξη του άρθρου 9 του Ν.2928/2001, δηλαδή τη διάταξη που προβλέπει την προστασία των μαρτύρων κλπ.
Και ρωτάται ευθέως, πρώτον, αν η δίκη μεταβληθεί σε ένα απέραντο θέαμα τηλεοπτικό σήριαλ, ένα ξέφραγο αμπέλι, πως θα μπορέσει το Δικαστήριό σας να εφαρμόσει δραστικά και με επιτυχία εξ αντικειμένου τις παραπάνω κρίσιμες διατάξεις;
Και δεύτερον, τίθεται το ερώτημα, ποιο ουσιαστικό περιεχόμενο θα έχει η προστατευτική αυτή διάταξη του άρθρου 9 του Ν. 2928/2001 για την προστασία των μαρτύρων; Καταλήγοντας θα ήθελα να συμπεράνω και να υπογραμμίσω κ. Εφέτες, μία δίκαιη δίκη με την έννοια της ποινικής δίκης ως μιας όπως προείπα αυστηρής δικονομικής διεργασίας και διαδικασίας, όπου πρέπει να χυθεί πράγματι άπλετο φως και να συνδυαστούν η προστασία των εννόμων αγαθών είτε αφορούν την κοινωνική ολότητα, είτε τα άτομα, με τα δικαιώματα των κατηγορουμένων τα οποία πράγματι είναι ιερά και αυτή η πολιτεία δαψιλώς τους δίνει σήμερα από την αρχή της δίκης, απ’ την αρχή που άρχισε και η προδικασία, τους δίνει δαψιλώς τις δυνατότητες να έχουν όλα τους τα δικαιώματα.
Θα ήθελα όμως να υπογραμμίσω ότι υπάρχει και μία άλλη πραγματικότητα που κανείς δεν μπορεί να παραβλέψει. Υπάρχει ένας νόμος κ. Πρόεδρε, ο 3090/2002 που ψηφίστηκε, δεν δέχομαι ότι ψηφίστηκε από 20 Βουλευτές όπως λέγεται. Ψηφίστηκε από τα δύο μεγαλύτερα Κόμματα που εκπροσωπούν την συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού λαού.
Και ο νόμος αυτός ανεξάρτητα από ποια θέση μπορεί να έχει κανείς αν συμφωνεί ή διαφωνεί, πρέπει να γίνει σεβαστός απ’ όλους. Dura lex, sed lex θέλετε να πείτε σκληρός νόμος αλλά νόμος. Και να μην ξεχνάμε από τα βάθη των αιώνων την φωνή του Κικέρωνα, ο οποίος είχε πει, είμαστε όλοι δέσμιοι των νόμων για να αισθανόμαστε ελεύθεροι.
Μια δίκαιη δίκη αξιότιμοι κ. Εφέτες δεν μπορεί φυσικά παρά να είναι δημόσια και είναι δημόσια. Όμως η κοινωνική και συνταγματική επιταγή της δημοσιότητας δεν συνδέεται άρρηκτα με την απευθείας και απεριόριστη χωρίς μέτρο μετάδοση όλων των τεκταινομένων, δηλαδή με την τηλεοπτική προβολή.
Μία δίκη με πολύ ή χωρίς τηλεόραση, αλλά με κοινό, με εκατοντάδες δημοσιογράφων και ελεύθερη κάλυψη, δεν μπορεί, δεν θα ήταν δίκαιο να θεωρηθεί εκ των προτέρων άδικη. ¶ρχισε η δίκη αυτή και διεξάγεται και νομίζω αξιότιμε κ. Πρόεδρε υπό την ευθυδικία σας με παροιμιώδη νηφαλιότητα. Μία δίκαιη δίκη όπου με απλοχεριά παρέχονται όλες οι διευκολύνσεις στους κατηγορουμένους για να ασκούν απόλυτα τα ιερά τους δικαιώματα.
Οι συγκεκριμένοι κατηγορούμενοι που δεν σεβάστηκαν αξιότιμοι κ. Δικαστές τα δικαιώματα των θυμάτων, γιατί πρέπει κάποτε να ακουστεί και η φωνή των θυμάτων.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Κύριε συνήγορε παρακαλώ πολύ δεν είναι στο θέμα μας. Δεν θέλω να παρεκβαίνουμε γιατί μετά θα πρέπει να απαντήσουν και οι άλλοι. Θα τελειώσουμε ποτέ όμως το θέμα το εάν θα επιτραπούν οι κάμερες ή όχι έτσι; Αυτό θέλω να μου πείτε. Διότι όλα έχουν μια σκόπιμη δράση και όλα είναι στο πλαίσιο ενός σκοπού. Σκοπός είναι εδώ τώρα να μας βοηθήσετε να βγάλουμε μια απόφαση με επιχειρήματα πάνω στο θέμα.
κ. ΕΥΑΓΓΕΛΑΤΟΣ: Κύριε Πρόεδρε, τελειώνοντας θα ήθελα να υπογραμμίσω ότι σχετικά με την διάταξη του άρθρου 5α του Συντάγματος, το οποίο αποτελεί πραγματικά μία νέα κατάκτηση και το οποίο ανταποκρίνεται στη ζώσα πραγματικότητα, κατ’ αυτό κάθε ένας έχει δικαίωμα στην πληροφόρηση όπως ο νόμος ορίζει.
Περιορισμοί στο δικαίωμα αυτό είναι δυνατόν να επιβληθούν με νόμο όπως εδώ εφ’ όσον είναι απολύτως αναγκαίοι και δικαιολογούνται για λόγους ειδικής ασφαλείας, καταπολέμησης του εγκλήματος ή προστασίας δικαιωμάτων και συμφερόντων τρίτων.
Εάν κ. Πρόεδρε, κ. Εφέτες, αναδιφήσει κανείς τα πρακτικά της Βουλής απ’ όπου αυθεντικά καταγράφεται η βούληση του νομοθέτη, θα μπορέσει εκεί –για να μην απασχολώ το δικαστήριό σας- να δει ποια είναι η έννοια και ποιος είναι ο σκοπός της διάταξης αυτής. Καθένας έχει δικαίωμα συμμετοχής στην κοινωνία της πληροφορίας.
Για όλα αυτά αναφέρομαι σε όσα οι προλαλήσαντες συνάδελφοί μου αναλυτικά ανέφεραν. Κύριε Πρόεδρε, κύριοι Εφέτες, τελειώνοντας θα ήθελα να τονίσω ότι γίνεται μία δίκη πολύκροτη, ιστορική, που θα έχει επιπτώσεις και στην περαιτέρω εξέλιξη της κοινωνίας μας.
Θα ήθελα όμως να σας υπενθυμίσω πως κριτήριο του πολιτισμού και της ευνομίας ενός λαού είναι η εικόνα της δικαιοσύνης. Αυτή η ιερή παρακαταθήκη την οποία άφησε ο Τερτσέτης και η εικόνα της δικαιοσύνης που δίνει το δείγμα του πολιτισμού αυτής της χώρας, έχει εφαρμογή και για την προάσπιση των δικαιωμάτων των κατηγορουμένων, αλλά και προς την κατεύθυνση και των θυμάτων.
Ο οργανισμός τον οποίο εκπροσωπώ για όλους αυτούς τους λόγους δεν δέχεται την εισαγωγή των τηλεοπτικών καμερών και ζητεί την απόρριψη του αιτήματος της υπεράσπισης για την τηλεοπτική κάλυψη της δίκης.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Σ’ αυτή την υπόθεση της ληστείας που ετελέσθη βέβαια, αλλά δεν ξέρουμε από ποιους, αυτό θα ψάξουμε να το βρούμε τώρα, έχει παραστεί και κάποιος ατομικά; Ο κ. Ξηντάρας.
Ε. ΤΖΟΥΛΗ: Τζούλη Ελένη, εκπροσωπώ τον αστυνομικό Ξηντάρα Κωνσταντίνο, ο οποίος παρίσταται ως πολιτική αγωγή για απόπειρα ανθρωποκτονίας εις βάρος του. Η τοποθέτησή μου είναι τελείως διαφορετική και οφείλω να μεταφέρω τη θέση του πελάτη μου, αιτιολογώντας την μάλιστα.
Επειδή ο πελάτης μου θεωρεί ότι εθίγη η τιμή και η υπόληψή του κατόπιν της πειθαρχικής διαδικασίας που ακολουθήθηκε απ’ την υπηρεσία του, λόγω του ότι εκρίθη ότι ήσκησε πλημμελώς τα καθήκοντά του, καθόσον δεν πρόλαβε όπως λέει το πειθαρχικό της υπηρεσίας του να ειδοποιήσει την αστυνομία, θα ήθελε και επιθυμεί την τηλεοπτική κάλυψη της δίκης, καθόσον θεωρεί ότι ενώ τότε η όλη διαδικασία του πειθαρχικού που ετηρήθη εις βάρος του ήταν σε κλειστή διαδικασία όπως προβλέπεται και δεν θα μπορούσε να δημοσιοποιηθεί τίποτα άλλο απ’ τη θέση του, θεωρεί χωρίς αυτό να σημαίνει ότι υποβιβάζεται ο ρόλος της κάλυψης του έντυπου τύπου, θεωρεί ότι θα ήταν πολύ πιο άρτια η κάλυψή του από τηλεοπτικά δίκτυα με μία σταθερή κάμερα.
Να σημειωθεί αυτό γιατί μεταφέρω ακριβώς τη θέση του, για να μπορέσει να τοποθετηθεί αρτιότερα για τον ρόλο που τότε έπαιξε κατά την τέλεση των καθηκόντων του. Δεν θα ήθελα να κουράσω άλλο το αξιότιμο σεβαστό δικαστήριό σας ως προς τη συνταγματικότητα του νόμου, καθόσον οι προλαλήσαντες συνάδελφοί μου όσοι εξ αυτών τοποθετήθηκαν υπέρ της κάλυψης και της μετάδοσης απ’ την τηλεόραση της δίκης με κάλυψαν.
Δεν θα ήθελα να τοποθετηθώ άλλο γιατί με τη σειρά που φτάνω να μιλήσω ήδη με έχουν καλύψει. Απλά εγώ θα ήθελα και θα επιθυμούσα την προβολή από κάποια σταθερή κάμερα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Αυτό έχει σημασία.
?..: Κύριε Πρόεδρε, με όλο το σεβασμό θα ήθελα σύμφωνα με το άρθρο 141 παράγραφος 2 του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας, να καταχωρηθούν στα πρακτικά.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Αυτά είναι αγόρευσή σας, δεν μπορούν να καταχωρηθούν όλα στα πρακτικά, διότι καταλαβαίνετε μην κάνουμε 2 χιλιάδες σελίδες. Θα τα έχω σαν μνημόνιο όταν θα διασκεφθούμε. Σε εμένα να μου τα δίνετε εδώ, γιατί τα κρατάω. Όπως μου δώσανε άλλοι αυτό εδώ του Συνταγματικού Δικαστηρίου, αυτό είναι απ’ την ημερίδα λέτε την επιστημονική και έχετε υπογραμμίσει ορισμένα πράγματα. Αυτό είναι ένα βοήθημα επιστημονικό. Αυτό εντάξει, αλλά να τα καταχωρούμε όλα στα πρακτικά αλίμονο, μην κάνουμε εκατό χιλιάδες σελίδες. Θα θέλει ένα πλοίο μετά να μεταφερθεί.
Συνεχίζουμε. 39. Πολιτική αγωγή έχουμε για τη ληστεία σούπερ-μάρκετ ΜΑΡΙΝΟΠΟΥΛΟΣ του κ. Νικολακόπουλου.
Β. ΚΥΡΔΑΡΗΣ: Βασίλης Κυρδάρης και εκπροσωπώ τον κ. Νικολακόπουλο ως πολιτική αγωγή. Κύριε Πρόεδρε πρέπει να αναφερθώ στο εξής κατ’ αρχήν ότι θεωρώ ότι το άρθρο 8 του προκειμένου νόμου είναι συνταγματικό ως προς τη διάταξη του άρθρου 93 παρ. 2 του Συντάγματος και 14 του Συντάγματος. Όμως έχω σοβαρότατες ενστάσεις για την συνταγματικότητα του άρθρου 8, όσον αφορά το άρθρο 5α και όσον αφορά το άρθρο 10, δηλαδή ότι παραβιάζει το άρθρο 10 της ΕΣΔΑ.
Συγκεκριμένα, δεν θα σας κουράσω και δεν θα σας ταλαιπωρήσω, διότι πραγματικά έχουμε πει πάρα πολλά πράγματα απ’ την πλευρά της πολιτικής αγωγής. Το άρθρο 5α το οποίο είναι ένα νέο συνταγματικό άρθρο, καθιερώνει ένα καινούργιο συνταγματικό δικαίωμα, το δικαίωμα στην πληροφόρηση.
Το δικαίωμα αυτό είναι συνταγματικό. Βασικό συνταγματικό δικαίωμα των πολιτών. Περιορισμοί στο συνταγματικό αυτό δικαίωμα λέει το ίδιο άρθρο ότι μπορεί να τεθούν με νόμο αλλά πρέπει να είναι απολύτως αναγκαίοι. Εδώ κ. Πρόεδρε πραγματικά ήρθε ο συγκεκριμένος νόμος, στον οποίο εμπεριέχεται το άρθρο 8, είναι ο 3090/2002 και ο οποίος τοποθετεί το ζήτημα της ολικής ή μερικής τηλεοπτικής μετάδοσης των ποινικών δικών αλλά και των υπολοίπων δικών των ελληνικών δικαστηρίων.
Κατ’ αρχήν η μετάδοση των τηλεοπτικών δικών αποτελεί μέρος του δικαιώματος της πληροφόρησης. Ένα είναι αυτό. Δεύτερον, ότι ο απλός νομοθέτης, δεν τοποθετεί κατ’ αρχήν ως δικαίωμα την τηλεοπτική μετάδοση, άρα το δικαίωμα στην πληροφόρηση, αλλά βάζει μια πλήρη άρνηση στην πρώτη παράγραφο του άρθρου 8.
Δηλαδή απαγορεύει κατ’ αρχήν την μετάδοση, που σημαίνει ότι απαγορεύει το δικαίωμα που δίνει ο συνταγματικός νομοθέτης. Στη συνέχεια βάζει εξαίρεση. Η εξαίρεση όμως ποια είναι κύριε Πρόεδρε και εδώ είναι το εντυπωσιακό του νομοθέτη. Εκτός βεβαίως του ότι ο νόμος αυτός έγινε πολύ λίγο πριν απ’ τη δίκη και ουσιαστικά αποτελεί φωτογραφική απεικόνιση της δίκης της συγκεκριμένης.
Η εξαίρεση που βάζει ο νόμος στο συνταγματικό αυτό δικαίωμα, είναι ότι πρέπει να συμφωνήσουν οι εξής για να γίνει τηλεοπτική μετάδοση της δίκης, που σημαίνει δηλαδή ότι πρέπει να ασκηθεί το δικαίωμα στην πληροφόρηση. Δηλαδή πρέπει να συμφωνήσει ο Εισαγγελέας, πρέπει να συμφωνήσει η πολιτική αγωγή, πρέπει να συμφωνήσουν οι κατηγορούμενοι και εκτός αυτού πρέπει να συντρέχει και ουσιώδες δημόσιο συμφέρον.
Εκτός όμως απ’ αυτά κ. Πρόεδρε, σας δίνει και εσάς το δικαίωμα ως Δικαστήριο να αποφανθείτε παρά την ύπαρξη όλων αυτών. Δηλαδή δεν καν σας υποχρεώνει. Ουσιαστικά δηλαδή τοποθετεί υπερβολικές προϋποθέσεις, προϋποθέσεις οι οποίες υπερβαίνουν κάθε αρχή αναλογικότητας και άσκηση οποιουδήποτε δικαιώματος, προϋποθέσεις οι οποίες στην πράξη σε μία πολυπρόσωπη δίκη είναι αδύνατο να συνυπάρξουν.
Και τις προϋποθέσεις αυτές τις βάζει προσθετικές. Και όχι μόνο τις προϋποθέσεις, αλλά σας δίνει και το δικαίωμα να μην αποδεχθείτε και την αποδοχή όλων των υπολοίπων. Αυτό κ. Πρόεδρε αποτελεί ουσιαστικά ακυρότητα του δικαιώματος της πληροφόρησης. Το άρθρο 8 παράγραφος 1 ακυρώνει συνταγματικό δικαίωμα, κάτι που δεν έχει δικαίωμα ο κοινός νομοθέτης να κάνει.
Πέραν αυτού κ. Πρόεδρε, το συγκεκριμένο άρθρο στην παράγραφο 1, αντιβαίνει και το άρθρο 10 της ΕΣΔΑ, που αναφέρει ότι μπορούν να μπουν περιορισμοί στην πληροφόρηση, αλλά οι περιορισμοί πρέπει να έχουν το αναγκαίο μέτρο. Το Σύνταγμα παρέχει μεγαλύτερη προστασία του δικαιώματος, διότι ο περιορισμός πρέπει να είναι απολύτως αναγκαίος.
Δηλαδή είτε η συνταγματική προστασία, είτε η προστασία του άρθρου 10 της ΕΣΔΑ, παραβιάζονται ευθέως από το άρθρο 8 παράγραφος 1 του συγκεκριμένου νόμου του προαναφερομένου. Πέραν αυτού πρέπει να σας πω, γιατί μιλήσαμε και για συγκριτικό Δίκαιο και ιδίως της Ευρώπης, αλλά και της Αμερικής.
Θα πω το εξής: Ότι πραγματικά τόσο στη Γαλλία, όσο στη Γερμανία όσο και στην Αυστρία, υπάρχουν απαγορευτικές διατάξεις και υπάρχει και μία νομολογία απαγορευτική στην μετάδοση των δικών. Όμως δεν αποτελούν αυτές οι χώρες το νομικό πολιτισμό της Ευρώπης μόνο. Αποτελεί νομικό πολιτισμό της Ευρώπης και η ιταλική νομοθεσία.
Στην Ιταλία επιτρέπεται η μετάδοση των δικών και εάν υπάρχει ουσιώδες δημόσιο συμφέρον, δεν δικαιούται το δικαστήριο να απαγορεύσει τη μετάδοση την τηλεοπτική. Επίσης 48 πολιτείες των Ηνωμένων Πολιτειών επιτρέπουν σχεδόν ανεμπόδιστα την μετάδοση των τηλεοπτικών δικών. Βεβαίως πρέπει να πω εδώ και για επιστημονικούς λόγους, ότι το Συνταγματικό Δικαστήριο των Ηνωμένων Πολιτειών το Ομοσπονδιακό, δεν επιτρέπει. Είναι μία θέση διαφορετική και όπως και δύο-τρεις πολιτείες νομίζω δεν επιτρέπουν επίσης.
Επίσης δεν επιτρέπει και η Αγγλία. Με κάποιες διαφοροποιήσεις η Αγγλία και η Ουαλία δεν επιτρέπει, επιτρέπει όμως κατά τι η Σκοτία και υπό ορισμένες προϋποθέσεις, εφ’ όσον επιτρέψει ο Πρόεδρος του Ανωτάτου Δικαστηρίου.
Κύριε Πρόεδρε, η θέση η δική μας είναι ότι πρέπει να δοθεί δημοσιότητα στη δίκη, δημοσιότητα εκτός της αιθούσης, διότι τα αδικήματα τα οποία συνέβησαν στην συγκεκριμένη περίπτωση, έχουν ταλαιπωρήσει τον ελληνικό λαό και την Ελλάδα επί 27 ολόκληρα χρόνια. Εδώ πρόκειται περί πάρα πολλών εγκλημάτων, εγκλημάτων που ταλαιπώρησαν την ίδια την χώρα και έχει δικαίωμα ο κάθε Έλληνας πολίτης να ενδιαφερθεί, να πληροφορηθεί και να είναι κοινωνός της πληροφορίας το τι γίνεται εδώ στο δικαστήριο.
Η συγκεκριμένη υπόθεση της τρομοκρατίας της 17Ν έχει ρίξει πάρα πολύ αίμα στην Ελλάδα. Έχουν πονέσει πάρα πολλοί άνθρωποι και έχει δικαίωμα ο ελληνικός λαός να πληροφορηθεί για το συγκεκριμένο θέμα. Ευχαριστώ.