Πέρα τούτου, θα ήθελα να πω το εξής: Υπάρχουν κ. Πρόεδρε και κ. Εφέτες και κάποια άλλα στοιχεία τα οποία προσδιορίζουν την ύπαρξη της άρρηκτης σχέσης μεταξύ τρομοκρατίας και πολιτικού εγκλήματος. Και θα σας πω το εξής: Αν ανοίξετε τη δικογραφία την οποία έχετε μπροστά σας, θα δείτε ότι υπάρχουν κάποιες απόψεις οι οποίες έχουν εκδοθεί για τις συγκεκριμένες αυτές αποφάσεις και συγκεκριμένα για το αδίκημα του κ. Μομφεράτου, στην πρόταση 7 του 1991 του Εισαγγελέως Εφετών σήμερα κ. Αθανασίου Κονταξή, στο από 20.4.92 πόρισμα του Εφέτη κ. Σπυρίδωνα Ζακόπουλου και στο 1141/91 βούλευμα του Συμβουλίου Πλημμελειοδικών τα οποία βρίσκονται όλα μέσα στη δικογραφία αυτή την οποία εσείς έχετε στα χέρια σας.
Νομίζω ότι είναι στη δικογραφία του κ. Μομφεράτου αν δεν κάνω λάθος. Εκεί υπάρχουν κάποιες απόψεις σχετικά με την αντικειμενικότητα, με το ότι η τρομοκρατία ουσιαστικά αποτελεί πολιτικό έγκλημα και θα σας διαβάσω ακριβώς πως λέγεται αυτό, στα πλαίσια ποια; Στα πλαίσια της ερμηνείας τότε του 774/1978 νόμου, ο οποίος είχε χαρακτηριστεί ως αντιτρομοκρατικός.
Εκεί ακριβώς υπάρχει το εξής θέμα το οποίο είναι νομίζω άξιο να σας απασχολήσει. Λέει όλα αυτά τα οποία σας διάβασα και οι τρεις αυτές και το πόρισμα και η πρόταση του κ. Εισαγγελέως αλλά και το βούλευμα, ερμηνεύοντας τον 774 και θεωρώ ότι αυτή είναι η αυθεντική ερμηνεία, τρομοκρατικός νόμος, αυτός ο νόμος ο 187 ο οποίος ισχύει σήμερα, ο 2928 δηλαδή ο νόμος ο οποίος ισχύει σήμερα, έχετε υπόψη σας είναι ο νόμος περί οργανωμένου εγκλήματος.
Δεν μπορεί δηλαδή να μας δώσει την έννοια της τρομοκρατίας. Υπήρχε μια άποψη της έννοιας της τρομοκρατίας στον 774/1978. Τι λέει το βούλευμα αυτό. Κατά την περίοδο όμως ισχύος του ανωτέρου νόμου 774/1978 έγινε δεκτό ότι ως τρομοκρατική χαρακτηρίζεται η ομάδα εκείνη που δρώσα συνωμοτικά και διαθέτουσα παράνομο οργανωτικό μηχανισμό, επιδιώκει να επιβάλει τις πολιτικές της ιδέες και να επικρατήσει πολιτικώς.
Τι σας λέει δηλαδή εδώ; Δεν παραπέμπει στο αντικειμενικό κριτήριο; Δεν λέει δηλαδή ότι εκείνη η ομάδα η οποία είναι τρομοκρατική τι έχει σκοπό να κάνει; Έχει σκοπό να επιβάλει τις πολιτικές της ιδέες και να επικρατήσει πολιτικώς. ¶ρα τι θέλει να κάνει; Θέλει να αλλάξει την καθεστηκυία έννομη τάξη. Τι θέλει να κάνει;
Θέλει να εισβάλει σ’ αυτό που λέγεται πολίτευμα. Αυτό τι σας λέει; Έχω την άποψη ότι σε κανένα σημείο μέχρι σήμερα δεν υπάρχει αυθεντικότερη ερμηνεία και αυθεντικότερη σύζευξη της έννοιας της τρομοκρατίας με το πολιτικό έγκλημα.
Θα σας διαβάσω όμως και κάτι άλλο, στο οποίο πράγματι θα μου επιτρέψετε να μη σας πω εξ αρχής από πού είναι. Να δείτε ποιες απόψεις λέει αυτό το άλλο που θα σας διαβάσω, σε σχέση πάλι με την τρομοκρατία και την ύπαρξη του πολιτικού εγκλήματος, με τη σύζευξη αυτή μεταξύ τρομοκρατίας και πολιτικού εγκλήματος.
Σας διαβάζω μερικά κομμάτια και θα σας το δώσω για να δείτε εν πάση περιπτώσει και εσείς και να δούμε μετά ποιος τα λέει αυτά και σε ποια υπόθεση λέγονται αυτά τα πράγματα, για να δούμε κατά πόσο μπορούμε σήμερα να ισχυριζόμαστε ότι ξέρετε, δεν έχει καμιά σχέση η πολιτική. Δεν έχει καμιά σχέση το πολιτικό έγκλημα με την τρομοκρατία.
Λέει ο νόμος, πάλι γίνεται θέμα οφείλω να σας πω για τον 772/1987, για να καταλαβαίνουμε και τι διαβάζουμε και να μπορώ να σας δίνω άποψη. «Ο νόμος δεν προσδιορίζει την έννοια της τρομοκρατικής ομάδας. Εις το Δικαστήριο επομένως εναπόκειται ο προσδιορισμός αυτής επί τη βάση εξωδικανικών κανόνων. Κανόνων πολιτισμού ως τους αποκαλεί ο κ. Χωραφάς›. Και λέει που τους αποκαλεί.
Ο χαρακτήρας δε της ομάδας ως τρομοκρατικής, θα πρέπει να κριθεί υπό τούτου αντικειμενικός και πάντως επί τη βάση της περί τούτου κοινής αντιλήψεως. Κατ’ αυτήν, ενόψει και των διδαγμάτων της πείρας, τρομοκρατική είναι εκείνη ο ομάς, ήτοι δρώσας συνωμοτικώς και διαθέτουσα παράνομον οργανωτικώς μηχανισμών, επιδιώκει να επιβάλει τας πολιτικάς της ιδέας και να επικρατήσει πολιτικώς›.
Και δεν είναι μόνο αυτό. Αυτό θα ήταν τίποτα, θα ήταν επανάληψη αυτών τα οποία σας είπα προηγουμένως. Δέστε όμως και παρακάτω τι ακριβώς λέει. «Εκτός του δόλου των μελών της ομάδος –υποκειμενική θεωρία δηλαδή- απαιτείται και σκοπός αυτών προς διάπραξη των υπό στοιχεία Α έως Ε εγκλημάτων›. Είναι αυτά που έλεγε ο 774 όταν ίσχυε, ο οποίος κατεργήθη βέβαια.
«Τον σκοπό τούτον όστις είναι πρόσθετος των υποκειμενικών στοιχείων του εν λόγω εγκλήματος, πρέπει να τον επιδιώκει η ομάς κατά το άρθρο 27 παράγραφος 2 του Ποινικού Κώδικος. Τούτο σημαίνει ότι εκτός του πολιτικού στοιχείου της θελήσεως δηλαδή των μελών να διαπράξουν τα ανωτέρω εγκλήματα, πρέπει να υφίσταται και υπονοούμενο αντικειμενικό στοιχείο ή δυνατότης τουτέστιν αντικειμενικώς πραγματώσεως του επιδιωκομένου σκοπού, ήτις υφίστατο όταν η ομάς δια της ομαδικής εν γένει δράσεώς της είναι εις θέσιν να φέρει εις πέρας αυτό›.
Εδώ μπαίνει το αντικειμενικό στοιχείο. Η αντικειμενική θεωρία. Βλέπετε Χωραφά, τάδε, Αλέξανδρο-Γεώργιο Μαρκάκη, Ποινικά Χρονικά. «Είναι δε πρόσφορως η δράση αυτή της τρομοκρατικής ομάδος δια την επίτευξιν του σκοπού, εάν έχει προμηθευτεί και εάν έχει –προσέξτε το αυτό- στη διάθεσή της τα κατάλληλα μέσα, ήτοι όπλα, χειροβομβίδας, εκρηκτικάς ύλας, εκρηκτικά μηχανήματα ή παρόμοια επικίνδυνα μηχανήματα›.
¶ρα δηλαδή συντρέχει και το αντικειμενικό στοιχείο υπό τον όρο ότι αυτή η εγκληματική ομάδα έχει όλα αυτά τα επικίνδυνα μηχανήματα όπως θα περιγράφει. Δεν νοείται άλλωστε τρομοκρατική ομάς αν δεν διαθέτει τοιαύτα πρόσφορα για την επίτευξη του σκοπού της μέσα.
Τι έχουμε λοιπόν εδώ; Έχουμε μια ομάδα η οποία αν θέλετε είναι τρομοκρατική, η οποία διαθέτει αυτά τα μέσα. Αυτό δηλαδή το οποίο τότε θεωρήθηκε ότι ήταν αναγκαίο για την σύζευξη μεταξύ τρομοκρατίας και πολιτικού εγκλήματος, αυτό είναι κάτι που σήμερα νομίζω από το βούλευμα δεν μπορεί να το αμφισβητήσει κανείς σας ,διότι πάνε κατηγορούμενοι όλοι και για όλα αυτά τα αδικήματα περί υπάρξεως εκρηκτικών κλπ.
Θα σας διαβάσω και το τελευταίο κομμάτι για να δείτε πώς ακριβώς καταλήγει. Δεχθέν όθεν το Πενταμελές Εφετείο ότι εκ του άρθρου 1 του νόμου 774/78 σαφώς προκύπτει ότι η τρομοκρατική ομάς κατά την έννοια αυτού υφίσταται όταν δύο οι πλείονες εννούνται προς διάπραξη απροσδιορίστου αριθμού εκ των αυτών αναφερομένων εγκλημάτων και ότι προς τελείωση των εγκλημάτων της καταρτίσεως της τρομοκρατικής ομάδος και συμμετοχής ταύτην απαιτείται εξ αντικειμένου η μεταξύ δύο ή πλειόνων συμφωνία προς τέλεση κλπ εσφαλμένως ερμήνευσε και εφάρμοσε το άρθρο τούτο διότι ο χαρακτήρ της ομάδος της τρομοκρατικής αποτελεί κατά τα προεκτεθέντα στοιχείον αξιολογικόν της αντικειμενικής υποστάσεως του υπό του εν λόγω άρθρου θεσπιζομένου ιδιωνύμου εγκλήματος όπερ τελειούται δια της υπό της ομάδος ταύτης επιδιωκομένου σκοπού της επιδιώξεως, τουτέστιν διαπράξεως των υπό στοιχείων τάδε και δεν προσδίδει ούτος ο χαρακτήρ εκ του τοιούτος σκοπού ως εσφαλμένως υπολαμβάνει το Δικαστήριο.
Πέραν δε τούτου – αν θέλετε προσέξτε αυτό, είναι και το κλου αν θέλετε, ας μου επιτραπεί η έκφραση – πλέον δε τούτου, δεν διαλαμβάνει απόφαση ως προς την αντικειμενική δυνατότητα τελέσεως υπό των κατηγορουμένων των παραγράφων τάδε εγκλημάτων εφόσον ουδαμού μνημονεύεται ότι ούτοι είχαν στην διάθεσή των τα κατάλληλα μέσα προς επίτευξη του σκοπού των και ειδικότερα όπλα, εκρηκτικάς ύλας, εκρηκτικά μηχανήματα κλπ.
Τουναντίον δέχεται ότι εξ ορισμένων εγγράφων προκύπτουν αναλυτικώς οι στόχοι δια την απόκτηση υλικών και μέσων, των σκοπών της καταρτισθείσης και υφισταμένης τρομοκρατικής ομάδος και ειδικότερα επισημαίνονται ως στόχοι κλπ.
Ποιος τα λέει αυτά; Αυτά τα λέει στην εισήγησή του, στην εισαγγελική του εισήγηση ο κ. Παπακαριάς στην απόφαση θέλοντας να πει ότι δεν είναι πολιτικό το αδίκημα, στην απόφαση 1111/1981 η οποία είναι δημοσιευμένη στον τόμο ΛΒ στα Ποινικά Χρονικά σε αριθμό 419.
Έχω λοιπόν την άποψη ότι ενόψει της ύπαρξης αυτής της εισήγησης με βάση την οποία εισήγηση εξεδόθη η απόφαση αυτή και θεώρησε ότι δεν ήταν τρομοκρατική ομάδα οι άλλοι, δεν ήταν πολιτικό αδίκημα διότι δεν υπήρχαν τα μέσα εκείνα τα οποία θα την καθιστούσαν ενεργή ως τρομοκρατική ομάδα, έχω την εντύπωση ότι είναι καταλυτική σε σχέση με την άποψη την οποία εσείς θα πρέπει να εισφέρετε σε αυτή τη δίκη σχετικά με το θέμα αυτό.
Προχωρώντας λιγάκι και χωρίς να σας απασχολήσω πολύ γιατί δεν θέλω να επαναλαμβάνω πράγματα που έχει λεχθεί, θα σας πω μόνο έτσι κωδικοποιημένα αν θέλετε δυο πράγματα. Έχω λοιπόν την άποψη ότι εδώ σε αυτή την συγκεκριμένη περίπτωση έτσι όπως εστιάζεται πλέον με όλα αυτά που λέχθηκαν προηγουμένως, υπάρχει άμεση προσβολή της πολιτειακής δομής με βάση τις δυνατότητες που είχε αυτή η Οργάνωση. Με βάση δηλαδή το γεγονός ότι έχουμε μία Οργάνωση η οποία φέρεται σαν πέρασμα των 27 χρόνων να έχει 19 άτομα. Ας πούμε ότι υπάρχουν και κάποια άλλα τα οποία ενέχονται, 4-5 λεει το βούλευμα, 2 ή 3 δεν θυμάμαι πόσα λεει.
Έχουμε λοιπόν εδώ και την εφαρμογή αν θέλετε και της στενής αντικειμενικής θεωρίας. ¶ρα θα πρέπει να φύγετε σε κάποια άλλη θεωρία για να κρίνετε ότι δεν υπάρχει πολιτικό έγκλημα. Θα πρέπει να φύγετε σε κάποια άλλη θεωρία η οποία αν θέλετε δεν έχει διατυπωθεί μέχρι σήμερα από την επιστήμη και από τη νομολογία. Αυτή είναι η άποψή μου.
Θα έλεγα δε και το εξής, ότι ας μην εθελοτυφλούμε. Ας μην είμαστε ομφαλοσκόποι. Ας βλέπουμε λίγο μέσα μας και ας πούμε το εξής, ότι όλες αυτές οι αναλύσεις, οι βλέψεις, τα ελατήρια, οι αναφορές, εδώ σας είπε ο κ. Αγιοστρατίτης μία σειρά από αναφορές από πολιτειακούς παράγοντες, από πολιτικούς παράγοντες, από οποιουσδήποτε παράγοντες. Όλη αυτή η ιστορία δεν συνιστά πολιτική; Δεν συνιστά πολιτικό αδίκημα; Όταν εκείνοι οι συγκεκριμένοι αυτοί κατηγορούμενοι απέβλεπαν να θίξουν την εξωτερική πολιτική της χώρας, να θίξουν τις συμμαχίες της, όταν μάλιστα όλες αυτές οι πράξεις έγιναν σε περιόδους που κάτι συνέβαινε.
Δηλαδή, οι εποχές των εγκληματικών ενεργειών σε βάρος των Τούρκων υπηκόων έγιναν σε εποχές που είχαμε κάποια προβλήματα. ¶λλα θέματα που αφορούσαν σε άλλες ενέργειες έγιναν οι ενέργειες εναντίον κάποιων ΜΑΤ κλπ, έγιναν μετά από την εφαρμογή τότε του τρομοκρατικού νόμου, εκείνου του 1990.
Όλες αυτές τι απέβλεπαν; Όλα αυτά δηλαδή πώς θα τα παραλείψουμε και πώς θα έρθουμε να πούμε; Έρχεται κ. Δικαστές μέχρι και σήμερα ακόμα, διαβάζουμε στις εφημερίδες ότι η υπόθεση Πάντερ Μάϊχοφ θεωρήθηκε ότι δεν ήταν πολιτικό αδίκημα από το Δικαστήριο και ότι εν πάση περιπτώσει αυτοί ήταν κοινοί εγκληματίες.
Ήθελα να σας πω, όμως βάζοντας το χέρι στην καρδιά όλοι και βλέποντας έτσι τι σκεφτόμαστε, είναι κανείς σήμερα που θα πει ότι αυτή η δράση δεν ήταν πολιτική; Όταν έχει να κάνει, έχει να συνομιλήσει με τον εαυτό του, όταν έχει να συνομιλήσει με τις μύχιες σκέψεις του θα πει κανείς ότι αυτή η πράξη δεν ήταν; Ξέρετε άλλη εγκληματική Οργάνωση η οποία αν δεν ήταν πολιτική να βγάζει προκηρύξεις και να διαφημίζει αν θέλετε τις εγκληματικές της ενέργειες; Υπάρχει τέτοιο πράγμα;
Αν θέλετε θα έλεγα και κάτι άλλο. Είδατε ότι σε μία άλλη περίπτωση που είχαμε εκείνη την επονομαζόμενη εταιρεία δολοφόνων, εκεί δηλαδή που αποσκοπούσαν πραγματικά στο κοινό έγκλημα ο λαός έδωσε προσφυώς την άποψή του, την είπε «εταιρεία δολοφόνων›. Δεν την είπαν ούτε οι δημοσιογράφοι, ούτε τίποτα. Ο λαός με το κριτήριό του, με κείνο το κριτήριο το οποίο είναι αλάνθαστο ήρθε και τους είπε κάποια στιγμή «εταιρεία δολοφόνων›.
Ήρθε ποτέ να πει κανείς όλα αυτά τα χρόνια, δεν είπε ότι αυτές οι πράξεις, ήταν πράξεις οι οποίες προερχόντουσαν από κάποια αν θέλετε στρεβλή, όπως θέλετε πέστε, θέλετε ιδεοληψία, θέλετε καταστροφική, πέστε την εσείς όπως θέλετε. Είμαι μαζί σας. Εκείνο όμως που δεν μπορείτε να πείτε, δεν μπορείτε να πείτε ποτέ ότι δεν είναι πολιτικό αδίκημα.
Θα έλεγα και κάτι ακόμα. Δεν θα σας απασχολήσω πάνω από δύο λεπτά γιατί ήταν τόσο καλές οι αναλύσεις του κ. Πρωτέκδικου και του κ. Παπαστεργίου που οφείλω να πω, ότι υποκλίνομαι στη νέα γενιά των Ελλήνων Ποινικολόγων που πραγματικά δεν θα έχω την δυνατότητα να πω τίποτε άλλο, παρά κωδικοποιώντας δυο πράγματα διότι δεν θα προσέθετα τίποτα.
Για την αντισυνταγματικότητα του νόμου 2928/2001 υποστηρίζω κι εγώ – σας το λέω ίσα-ίσα για να σας το πω και δεν θα αναλύσω, ήταν τόσο διεξοδικά που δεν μου επιτρέπετε να πω, δεν έχω να πω κάτι παραπάνω οπωσδήποτε – υποστηρίζω το εξής, ότι εδώ έχουμε μια ύπαρξη Ορκωτών Δικαστηρίων καταρχήν αμιγώς Ορκωτών και στην συνέχεια Μικτών από το Σύνταγμα του 1900 στο 1844.
Φαίνεται ότι το πολιτικό αδίκημα στην Ελλάδα, όλοι μιλούσανε για πολιτικά αδικήματα από τότε μέχρι και το τελευταίο Σύνταγμα, μέχρι και την τελευταία μας αναθεώρηση και όλα αυτά τα πολιτικά αδικήματα δικάζονταν πάντα από τα Ορκωτά.
Φαίνεται ότι η ελληνική πολιτεία εν πάση περιπτώσει λόγω της ιδιάζουσας μορφής της, της συγκρότησής της μετά το 1821 έθεσε κάποια τέτοια θέματα. Θα σας πω και κάτι άλλο, μην παραβλέπουμε κ. Δικαστές, βλέπω ότι πολλοί και καταλαβαίνω και διαβάζω και παρακολουθώ και γνωρίζω ότι πολλοί από σας ήσαστε αντίθετοι με τον θεσμό του Ορκωτού Δικαστή. Θα σας πω μόνο το εξής, ότι πολλοί είπα, δεν είπα όλοι, έχω δει όμως κάποιες ανακοινώσεις συλλογικών σας οργάνων. Αν θέλετε με αυτή την έννοια το λεω. Έχω λοιπόν την άποψη, μην παραβλέπουμε αυτό το θεσμό του Ορκωτού Δικαστή. Θα σας πω μόνο το εξής, ότι το αμιγές ορκωτό σύστημα άλλαξε στην Ελλάδα με τα Συντάγματα του 1968 και τα Συντάγματα του 1973, δηλαδή τα μη Συντάγματα.
Τις εποχές εκείνες δηλαδή που υπήρχε συνταγματική εκτροπή, τις εποχές εκείνες που σήμερα υπάρχουν τα ψηφίσματα, τα οποία λένε ότι πραγματικά δεν υπήρχε συντεταγμένη ουσιαστικά εξουσία. Δεν σας βάζει αυτό σε κάποιες υπόνοιες; Δεν σας βάζει να σκεφθείτε ποιοι ήταν εκείνοι οι οποίοι μείωσαν αν θέλετε την αρχή της λαϊκής εξουσίας; Δεν σημαίνει τίποτα.
Αυτός ο θεσμός είναι ένας θεσμός που πρέπει να μείνει. Όταν λοιπόν έχουμε εμείς το 97 και σιγά-σιγά το αποψιλώνουμε αν θέλετε, φτάνουμε δηλαδή σε σημείο να βγάζουμε ένα αδίκημα, να βγάζουμε άλλο, να βγάζουμε άλλο και να βγάζουμε άλλο και σήμερα να έχει γίνει ένα κενό γράμμα. Έχω λοιπόν την άποψη ότι μην το αποπροσανατολίσετε, μην το απονευρώσετε περαιτέρω.
Σας είπε πολύ σωστά ο κ. Πρωτέκδικος και σας είπε και ο κ. Οικονομίδης δυο πράγματα. Τι θα κάνουμε; Δηλαδή φτιάχνουμε ένα νόμο ο οποίος για μένα είναι αντισυνταγματικός και προσβάλει το 7, το 8 του Συντάγματος. Φτιάχνουμε ένα νόμο και τι κάνουμε; Λέμε ότι οποιαδήποτε ανθρωποκτονία θα πρέπει να δικάζεται πράγματι από το Μικτό Ορκωτό.
Εάν όμως η ανθρωποκτονία αυτή συνοδεύεται και από άλλα μικρότερα αδικήματα τότε δεν θα πάμε στο Μικτό Ορκωτό, θα πάμε σε ένα άλλο Δικαστήριο. Έχει αίσθηση αν θέλετε ευθύνης αυτός ο νόμος; Έχω την άποψη ότι δεν έχει.
Τελειώνοντας σας λεω και μια άλλη άποψη και τελευταία. Κάποια αδικήματα για τα οποία κατηγορείται ο πελάτης μου ο κ. Παπαναστασίου είναι αδικήματα τα οποία φέρονται με χρόνο τελέσεως το 1984 και το 1985, εκτός από κείνα τα τρία στα οποία είναι για όλους κοινά. Έχω λοιπόν την άποψη ότι ενόψει του γεγονότος ότι εκείνη την εποχή ίσχυε ο νόμος ο οποίος κατηργήθη, ο νόμος του 1983 τα οποία τα θεωρούσε ως πλημμεληματικές παραβάσεις, ο οποίος στην συνέχεια κατηργήθη με το νόμο του 1990 ο οποίος κατηργήθη μετά το 1993. Τα ξέρετε, δεν χρειάζεται να σας λέω.
Πράγματι κι εγώ έχω την άποψη ότι είχε ασκηθεί εκεί δίωξη in rem. Σήμερα αυτή μετά από 20 χρόνια, από 18 χρόνια κλπ αυτή η δίωξη προσωποποιήθηκε στα πρόσωπα των συγκεκριμένων κατηγορουμένων και μιλάω για τον δικό μου τον πελάτη, γιατί δεν νομιμοποιούμε να μιλήσω για τους άλλους.
Ενόψει λοιπόν αυτού του γεγονότος δεν νομίζω ότι μπορούμε να εφαρμόσουμε ένα νόμο ο οποίος πράγματι σε θέματα τα οποία τότε ουσιαστικά το 1984 ασκήθηκε η δίωξη να εφαρμόσουμε ένα νόμο και πράγματι ελέχθη ότι είναι δικονομικός. Υπάρχει κι εδώ μία αντίθεση. ¶λλοι λένε και οι δικονομικοί ακόμη νόμοι, υπάρχει και αυτή η άποψη ότι και οι δικονομικοί ακόμα νόμοι δεν μπορούν. Υπάρχει κ. Πρόεδρε η άποψη αυτή.
Θα έλεγα δε το εξής, ότι έχω λοιπόν την άποψη, βέβαια ξέρω και δέχομαι την άποψη ότι είναι ένα διαρκές αδίκημα. Έχω όμως κι εγώ εδώ την άποψη που είπε ο κ. Πρωτέκδικος ότι δεν σημαίνει ότι η ύπαρξη ενός διαρκούς αδικήματος το οποίο είναι μια έννοια νομοτεχνική, μπορεί να μας αποσπάσει για να μην επεκταθώ περαιτέρω να μπορεί να μας αποσπάσει από το άρθρο 7 του Συντάγματος και από το άρθρο 2 του υπερτέρου νόμου.
Έχω λοιπόν την άποψη ότι παρόλο το γεγονός ότι ξέρω ότι υπάρχουν αποφάσεις τέτοιες και πιθανόν θα γίνει συζήτηση γι’ αυτές, θα τις πει η αντίπερα όχθη, υπάρχουν τέτοιες αποφάσεις, 3 ή 4 αν δεν κάνω λάθος, έχω την άποψη ότι η νομολογία είναι για να αλλάζει. Γιατί, είναι συμβατή με τις συνθήκες της ζωής.
Δεν μπορούμε λοιπόν να ερχόμαστε και να λέμε ότι μια διάταξη, η οποία αποτελεί ένα προϊόν αν θέλετε νομοτεχνικής επεξεργασίας της πράξης, είναι εκείνη η οποία μπορεί κάποια στιγμή να θέτει εκ ποδών ένα κανόνα δικαίου της μη εφαρμογής του υπερτέρου νόμου αν θέλετε, ο οποίος προέρχεται από τον συνταγματικό νομοθέτη.
Τελειώνοντας σας λέω το εξής: ζητάω και εγώ να θεωρηθεί ότι ο νόμος αυτός είναι αντισυνταγματικός, ότι υπάρχει μια ένσταση αρμοδιότητας του Δικαστηρίου, θεωρώντας ότι το να θεωρήσετε αυτά τα αδικήματα πολιτικά, δεν είναι μόνο νομοτεχνικός λόγος τον οποίον εμείς οι νομικοί αναπτύσσομε, αλλά είναι και μια ιστορική επιταγή, την οποία εάν δεν την ακολουθήσετε, νομίζω ότι θα έχουμε πέσει έξω από πλευράς διαγραφής μιας ιστορίας κάποιων γεγονότων, τα οποία μας πλήγωσαν, μας πόνεσαν, αλλά θα πρέπει να τα αντιμετωπίσουμε, με το ίδιο θεσμικό πλαίσιο, το οποίο αντιμετωπίζει το Δικαιικό μας σύστημα, όλα τα αδικήματα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Μάλιστα, επειδή βλέπω όμως και σε λίγο θα μου πείτε ότι τελείωσε η ώρα, επειδή προβλέπεται ότι και την Τρίτη θα αναλωθεί βέβαια ο χρόνος της διαδικασίας με την ανάπτυξη και απαντήσεις επί της ενστάσεως, θα παρακαλούσα οι μάρτυρες να μην έρθουν, όσοι ειδοποιηθούν και απ’ όπου το μάθουν.
Β.ΜΑΡΚΗΣ: Κύριε Πρόεδρε να εισηγηθώ μια διαδικασία που ίσως να βοηθήσει. Αν πούμε σήμερα να μην έρθουν, θα έχουμε το εξής πρόβλημα: δεν θα μπορέσουμε ποτέ να τους συγκεντρώσουμε ξανά. Η εισήγηση που κάνω προς το Δικαστήριό σας είναι η εξής: αφού ούτως ή άλλως οι άνθρωποι αυτοί ξέρουν ότι θα έρθουν την Τρίτη, γιατί αυτό τους είπαμε, θα έρθουν την Τρίτη, θα αναγνωστεί ο κατάλογος ο οποίος ήδη έπρεπε να έχει αναγνωστεί και βλέποντας σε ποια κατάσταση θα τους πούμε «την Παρασκευή, την άλλη Δευτέρα› γιατί δεν θα μπορέσουμε να τους συγκεντρώσουμε ξανά, όσα δημοσιεύματα στην εφημερίδα και να γίνονται.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Επομένως οι μάρτυρες θα έρθουν κανονικά.
Κύριε Συνήγορε πέστε μας.
Κ. ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ: Στο ίδιο θέμα θα ήθελα απλώς να πω το εξής: μετά από τις ενστάσεις που συζητάμε σήμερα, θέτω υπόψη του Δικαστηρίου σας, για να προσδιορίσει με μεγαλύτερη ορθότητα το χρόνο, ότι υπάρχουν και προσωποπαγείς ενστάσεις, τουλάχιστον όσον αφορά την Υπεράσπιση του Τζωρτζάτου οι οποίες θα κατατεθούν και ενδεχομένως αντιρρήσεις κατά ορισμένων παραστάσεων πολιτικώς εναγόντων, για τις οποίες έχουμε ρητά επιφυλαχθεί από την αρχή.
Παρεμπιπτόντως υπάρχει και κάτι άλλο, που αποτελεί έτσι ένα θέμα που μας προβληματίζει εδώ στην Υπεράσπιση. Ενόψει του ότι κάνατε μια δήλωση, κάποια από τις πρώτες μέρες για τους μάρτυρες Υπερασπίσεως, ότι όποτε και εάν τους προτείνουμε, θα το δεχθείτε κλπ., θέλω να μας απαλλάξετε από το άγχος, να πρέπει να τους φέρουμε την Τρίτη.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Να μην έχετε τέτοιο άγχος, φέρτε μου ένα χαρτάκι και ας έρθουν τότε. Ο κατηγορούμενος μπορεί να προτείνει μάρτυρες και στο τέλος, δεν θα καθόμαστε τώρα να κρατάμε τέτοιους τύπους να τους φέρουμε τους ανθρώπους όλη την ημέρα εδώ.
Κύριε Εισαγγελεύ έχετε αντίρρηση;
Β.ΜΑΡΚΗΣ: Την Τρίτη, δεν είναι ανάγκη να είναι σωματικά εδώ, αλλά να ξέρουμε ποιοι είναι.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ένα χαρτάκι για να αναγνώσουμε, ή για να ακούσουν και οι άλλοι να ξέρουν ποιοι θα έρθουν. Διότι διαφορετικά δεν δίνουμε στην υπεράσπιση της πολιτικής αγωγής το δικαίωμα να ελέγξει, ποιοι θα έρθουν, ποιοι θα εξεταστούν.
Ένα άλλο που ήθελα να πω, μου έφεραν ένα χαρτί εδώ κ. Γεωργίου, από το National Center κλπ Δημόκριτος. Δόκτωρ Νίκος Κατσαρός, μιλάει για την συσκευή ανίχνευσης εκρηκτικών ?Entrescan? κατασκευής της εταιρείας General. Αυτό είναι άλλο όμως, είναι ο αέρας, δεν είναι αυτό που μας ενδιαφέρει κύριε Γεωργίου.
Αυτό λοιπόν γράφει ότι:
«Η συσκευή αυτή, λειτουργεί με πεπιεσμένο αέρα και μόνο που παρασύρει σωματίδια σκόνης και ατμών που βρίσκουμε στα ρούχα, ή και το δέρμα του ελεγχόμενου ατόμου και τα συλλέγει σε φίλτρο. Στη συνέχεια αναλύει τα σωματίδια σκόνης και ατμού με φασματογράφο μάζας, και προσδιορίζει εάν το ελεγχόμενο άτομο έχει έρθει σε επαφή με εκρηκτικά ή όχι. Μπορεί να ανιχνεύσει δυναμίτιδα, T.N.T. και πλαστικά εκρηκτικά. Ανιχνεύει εκρηκτικά σε απειροελάχιστη ποσότητα στα εκατομμυριοστού του γραμμαρίου και σε χρόνο λιγότερο από 10 δευτερόλεπτα.
Ο πεπιεσμένος αέρας προέρχεται από το χώρο ελέγχου και δεν προστίθεται σ’ αυτόν, καμία απολύτως χημική ουσία. Κανένας απολύτως κίνδυνος δεν υπάρχει για το ελεγχόμενο άτομο, όσες φορές και να εκτεθεί στον έλεγχο αυτό. Το ελεγχόμενο άτομο δεν εμφανίζει οιοδήποτε σύμπτωμα ούτε αμέσως, ούτε μετά από χρονικό διάστημα. Το ίδιο ισχύει και για το χειριστή του οργάνου, δεν απαιτείται ιδιαίτερα εξειδικευμένο προσωπικό για την χρήση του οργάνου›.
Μετά τιμής
Νίκος Κατσαρός,
Διευθυντής Ερευνών Ινστιτούτο Φυσικοχημείας ΕΚΕΦΕ Δημόκριτος
Αυτό είναι το ένα, αλλά δεν ετέθη γι’ αυτό, το άλλο είναι το θέμα.
Σ.ΓΕΩΡΓΙΟΥ: Κύριε Πρόεδρε, εάν μου επιτρέπετε, αυτό που μου κάνει εντύπωση είναι το εξής. Αυτά τα μηχανήματα προκειμένου να εισαχθούν και προκειμένου να κατέχονται και να χρησιμοποιούνται, χρειάζεται κάποια άδεια από το Δημόκριτο, γιατί δεν σας έχουν φέρει από την αρχή για να ησυχάσουμε; Αλλά εν πάση περιπτώσει, γιατί το εάν εισήχθησαν νομίμως ή παρανόμως, δεν αφορά εμάς και το Δικαστήριό σας, να μας πουν τουλάχιστον αυτό που δεν έχουν πει εκ προοιμίου.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Αυτό θέλω και εγώ, καταλάβατε με ανησυχήσατε και εμένα μ’ αυτό.
Σ.ΓΕΩΡΓΙΟΥ: Στα έγγραφα που έχω φέρει αναφέρεται ο κ. Τριτάκης και έχει και το τηλέφωνό του, που είναι ο προϊστάμενος του συγκεκριμένου τμήματος του Δημόκριτου.
Β.ΜΑΡΚΗΣ: Κύριε Πρόεδρε μου επιτρέπετε, είχα την εντύπωση ότι η εύλογη ανησυχία του κ. Γεωργίου, ήταν ότι βρέθηκε μπροστά σε ένα μηχάνημα πρωτόγνωρο θα έλεγα και μάλιστα αν θυμάμαι παραστατικά είπε «αυτό που μου φυσάει τον αέρα, με ψεκάζει, τι είναι αυτό το ψέκασμα!›. Έχουμε λοιπόν μια διαβεβαίωση του πιο αρμόδιου επιστημονικού φορέα της χώρας ότι δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα. Απ’ ό,τι αντιλαμβάνομαι τίθεται θέμα και για την επικινδυνότητα ή μη των υπολοίπων μηχανημάτων.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Κύριε Εισαγγελεύ συγχωρήστε με, στο σημείο τούτο ήρθαν και άλλα δυο έγγραφα, μου παραδόθηκαν εδώ στην έδρα από την Ελληνική Επιτροπή Ατομικής Ενέργειας με ελληνικά αυτή τη φορά καθαρά, εισαγωγή ραδιενεργού πηγής. Νομοθετικό διάταγμα τάδε κλπ.:
«Χορηγούμε στην εταιρεία EUROSPEC άδεια εισαγωγής 10 συσκευών, Entryscan 3, του οίκου ?I.O.N TRACK INSTRUMENTS που περιέχουν ραδιενεργές πηγές με τα κάτωθι στοιχεία: Ραδιοϊσότοπο ΝΙ 63 10 πηγές, ραδιενέργεια 10Χ10 msi.
Σημείωση, ο κάτοχος της άδειας αναλαμβάνει την υποχρέωση εξαγωγής των πηγών μετά το πέρας της ωφέλιμης χρήσης από τον κατασκευαστή οίκο, ο οποίος έχει αποδεχθεί την παραλαβή τους. Και το ίδιο, η 12 του 2003.
Αυτά κύριε Γεωργίου που φέρατε εσείς είναι, άδεια κατοχής και χρήσης κλπ.
Σημείωση: υπεύθυνος ασφαλείας ορίζεται ο κ. Ηλίας Τσαπαλός. Η ισχύς της παρούσης λήγει στις 31.12.2004. Οποιαδήποτε μεταβολή που αφορά τη θέση ή τη λειτουργία των συσκευών, θα πρέπει να αναφέρεται άμεσα στην υπηρεσία μας, ο κάτοχος της άδειας αναλαμβάνει την υποχρέωση επανεξαγωγής των πηγών μετά το πέρας κλπ.
Αυτό είναι εντάξει;
Γ.ΓΕΩΡΓΙΟΥ: Κύριε Πρόεδρε, εγώ σας είπα, ότι αυτά τα πράγματα έπρεπε να υπήρχαν και να υπήρχαν από την αρχή, τώρα βέβαια εφόσον έχουμε διαβεβαίωση επίσημη και μάλιστα και εκ χειλέων του Προέδρου του Δικαστηρίου ότι αυτά δεν είναι επικίνδυνα, τα υπόλοιπα δεν μας αφορούν. Και δεν αφορούν και το Δικαστήριο.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Αξιότιμε κύριε Γεωργίου, ο Πρόεδρος τα διάβασε, αλλά δεν μπορεί να εγγυηθεί γι’ αυτά που λένε εδώ. Δεν μπορώ να τα ξέρω εγώ. Ας ήξερα τα νομικά τουλάχιστον! Επειδή η συνεδρίαση διακόπτεται, όσοι έχουν την ευχέρεια, να περάσουν καλά το τριήμερο.