Αυτό που βλέπουμε να εκτυλίσσεται μπροστά στα μάτια μας είναι τα τελευταία λεπτά ενός γεωπολιτικού παιχνιδιού ανάμεσα στον Τζορτζ Μπους και στον Σαντάμ Χουσεϊν.
Κάθε μέρα ο Μπους μας ζητάει να αγνοούμε όλο και περισσότερα ενοχλητικά γι' αυτόν γεγονότα, γράφει ο Τόμας Φρίντμαν στους «New York Times». Οπως, για παράδειγμα, ότι «η συμμαχία των προθύμων» δεν συγκροτείται και τόσο εύκολα. Είναι πράγματι ενοχλητικό ότι τόσο πολλοί «σύμμαχοι» της Αμερικής πρέπει να δωροδοκηθούν ή να εκβιαστούν για να λάβουν μέρος σε αυτόν τον πόλεμο.
Η ψήφος του τουρκικού κοινοβουλίου κατά της χρησιμοποίησης τουρκικών βάσεων από τα αμερικανικά στρατεύματα αποτελεί μεγάλη έκπληξη, αν σκεφτεί κανείς ότι η κυβέρνηση Μπους είχε προσφέρει στους Τούρκους βοήθεια έξι δισεκατομμυρίων δολαρίων, νέα όπλα, και το δικαίωμα του βέτο για το μέλλον των Κούρδων του Ιράκ. Οι Τούρκοι βουλευτές είναι άξιοι θαυμασμού για την άρνησή τους να δωροδοκηθούν, ώστε να εγκρίνουν έναν πόλεμο που ο λαός δεν τον θέλει. Και θα ήταν ντροπή να υποχρεώσει η Ουάσιγκτον τους Τούρκους να ψηφίσουν ξανά, δεδομένου μάλιστα ότι το κοινοβούλιο προβληματίστηκε για τον πόλεμο αυτόν πολύ περισσότερο από το αμερικανικό Κογκρέσο.
Είναι επίσης ενοχλητικό πως όταν ο αρχηγός του Γενικού Επιτελείου προειδοποίησε ότι η σταθεροποίηση του Ιράκ θα χρειαστεί κάπου 200.000 στρατιώτες, η κυβέρνηση Μπους ζήτησε από τους Αμερικανούς να αγνοήσουν την προειδοποίηση.
Ολα δείχνουν όμως ότι είναι πια πολύ αργά. Για τον Μπους και για τις Ηνωμένες Πολιτείες, το κόστος της παραμονής του Σαντάμ στην εξουσία θα ήταν τεράστιο. Κατά βάθος, γράφει ο Φρίντμαν, όταν μια μικρή ομάδα ιεράκων έπεισε τον περασμένο Ιούλιο τον πρόεδρο να ξεκινήσει την αποστολή μιας τεράστιας δύναμης στον Κόλπο (χωρίς να λάβει την άδεια ούτε του Κογκρέσου ούτε της χώρας), γνώριζε ήδη ότι θα δημιουργούνταν μια κατάσταση από την οποία οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν θα μπορούσαν να υποχωρήσουν χωρίς τεράστιο κόστος.
Αυτό θυμίζει το ανέκδοτο του τύπου που έχει χαθεί και ζητάει από έναν αστυνομικό να τον βοηθήσει να βρει το δρόμο του. «Φίλε μου, εγώ δεν θα ξεκινούσα από εδώ», απαντά ο αστυνομικός. Κι εγώ, λέει ο αρθρογράφος δεν θα ξεκινούσα από εδώ. Ομως εδώ βρισκόμαστε, και δεν μπορούμε να το αρνηθούμε. Εκείνοι που υποστήριζαν ανέκαθεν την ανάγκη να απομακρυνθεί ο Σαντάμ πρέπει να παραδεχθούν ότι οι κίνδυνοι είναι πλέον πολύ μεγάλοι, ότι οι σύμμαχοι της Αμερικής είναι λιγοστοί, κι ότι υπό τις συνθήκες αυτές μπορεί να αποδειχθεί αδύνατο να γίνει το σωστό.
Ισως να φανούμε τυχεροί, και το παιχνίδι του Μπους να αναγκάσει τον Σαντάμ να αποχωρήσει από την εξουσία. Αλλά, αν δεν γίνει αυτό, καταλήγει ο Τόμας Φρίντμαν, ας ετοιμαστούμε για τη σύγκρουση κι ας ελπίσουμε για το καλύτερο.
Πηγές: The New York Times, Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων