Τα σχέδια για τη διεθνή συνεργασία για τον επιταχυντή σωματιδίων (International Collider Collaboration) δημοσιεύθηκαν την περασμένη εβδομάδα, έπειτα από τρεις διαδοχικές συμβολικές τελετές στο Τόκιο, τη Γενεύη και το Σικάγο.
Τα σχέδια για τη διεθνή συνεργασία για τον επιταχυντή σωματιδίων (International Collider Collaboration) δημοσιεύθηκαν την περασμένη εβδομάδα, έπειτα από τρεις διαδοχικές συμβολικές τελετές στο Τόκιο, τη Γενεύη και το Σικάγο.
Πρόκειται για μια πρόταση για ένα γραμμικό επιταχυντή συνολικού μήκους 31 χιλιομέτρων, που θα έχει τη δυνατότητα να εκτελέσει πειράματα πέρα από τη φυσική που μπορεί να μελετήσει ο υπάρχων LHC (Μεγάλος Επιταχυντής Αδρονίων) του CERN. Στη συνεργασία συμμετέχουν περισσότεροι από 1000 επιστήμονες και μηχανικοί, από 100 πανεπιστήμια και πάνω από 25 χώρες.
O ILC, θα επιταχύνει ηλεκτρόνια και ποζιτρόνια, τα αντισωματίδιά τους, και με τους δύο νέους ανιχνευτές που θα κατασκευαστούν, θα είναι σε θέση να καταγράφει 7.000 συγκρούσεις σωματιδίων το δευτερόλεπτο, σε ενέργειες της τάξης των 500 GeV.
Μεταξύ άλλων σωματιδίων, ο νέος επιταχυντής θα παράγει μποζόνια Χιγκς, προσπαθώντας να απαντήσει στο ερώτημα για το αν το συγκεκριμένο σωματίδιο είναι μοναδικό, ή το πρώτο μόνο από μια κατηγορία παρόμοιων σωματιδίων, αλλά και να μελετήσει τις αλληλεπιδράσεις των μποζονίων Χιγκς με τα άλλα σωματίδια.
«Η ανακάλυψη του μποζονίου Χιγκς στον LHC, έκανε πιο δυνατή την ανάγκη για τον ILC», υποστηρίζει ο Sakue Yamada, διευθυντής έρευνας στον προτεινόμενη για κατασκευή ILC. «Ο ILC θα μπορέσει να μελετήσει τις ιδιότητές του με λεπτομέρεια, και θα αποτελέσει ένα σπουδαίο συμπλήρωμα στον πολύ επιτυχημένο LHC».
Η Ιαπωνία εξετάζεται ως υποψήφια χώρα για την κατασκευή του νέου επιταχυντή, με το τούνελ των 31 χιλιομέτρων να στεγάζει μια οροσειρά. Αν και ενδιαφέρον έχουν εκφράσει η Ευρώπη και οι ΗΠΑ, η υποψηφιότητα της Ιαπωνίας ενισχύεται από το γεγονός πως η ιαπωνική κυβέρνηση σκοπεύει να επωμιστεί το μισό κόστος. Το συνολικό κόστος για το μεγαλειώδες αυτό έργο εκτιμάται στα 25 δισεκατομμύρια δολάρια. Συγκριτικά ο μεγαλύτερος μέχρι στιγμής γραμμικός επιταχυντής, ο Stanford Linear Accelerator, είναι 10 φορές μικρότερος, τόσο στο μήκος όσο και σε ισχύ.
Προτείνεται ο νέος επιταχυντής να ξεκινήσει ως ένα «εργοστάσιο Χιγκς» για τα πρώτα χρόνια, και στη συνέχεια να αναβαθμιστεί ώστε να επιταχύνει σωματίδια σε ενέργειες της τάξεως των TeV, μια διαδικασία που ακολουθήθηκε και στον LHC. Η κατασκευή του μπορεί να ξεκινήσει ήδη από το 2015, και θα διαρκέσει τουλάχιστον 11 χρόνια.