Π. ΝΙΚΟΛΑΪΔΗΣ: Καινούργιες φωτογραφίες και του ζήτησα να μου δείξει τις παλιές.
ΣΤ. ΓΕΩΡΓΙΟΥ: Μπράβο.
Π.ΝΙΚΟΛΑΪΔΗΣ: Και δεν μου τις έδειξε.
ΣΤ. ΓΕΩΡΓΙΟΥ: Όταν ζητήσατε να δείξει τις παλιές τι έκανε;
Π. ΝΙΚΟΛΑΪΔΗΣ: Δεν μου έδειξε.
ΣΤ. ΓΕΩΡΓΙΟΥ: Δεν σας έδειξε;
Π. ΝΙΚΟΛΑΪΔΗΣ: Όχι.
ΣΤ. ΓΕΩΡΓΙΟΥ: Καθίστε, γιατί εδώ ανακύπτει θέμα τώρα. Δηλαδή ο κ. Ανακριτής αυτή τη φωτογραφία?
Π. ΝΙΚΟΛΑΪΔΗΣ: Αυτή όχι, δεν μου την έδειξε αυτή.
ΣΤ. ΓΕΩΡΓΙΟΥ: Δεν σας έδειξε ο κ. Ανακριτής αυτή τη φωτογραφία;
Π. ΝΙΚΟΛΑΪΔΗΣ: Όχι.
ΣΤ. ΓΕΩΡΓΙΟΥ: Εδώ λέει ότι αυτή η φωτογραφία σας υπεδείχθη, νούμερο 1 φωτογραφία, ο εξεταστής μάρτυρας κατά τη φωτογραφία. Δεν είναι έτσι, γιατί δικάζουμε μια δίκη με ιδιορρυθμίες και οι μάρτυρες μπορεί να έχουν υποστεί το οτιδήποτε. Δεν πρόκειται εγώ να δεχθώ αμφισβήτηση πραγμάτων που δόθηκαν σε ανύποπτο χρόνο με μία κατάθεση που δίνεται σε χρόνο ύποπτο μετά τη σύλληψη μιας τέτοιας οργάνωσης. Όχι βέβαια.
Π. ΝΙΚΟΛΑΪΔΗΣ: Δεν θυμάμαι να την είχα δει κύριε Πρόεδρε, τι να πω; Και άμα βγήκε φωτοτυπία μετά που να το ξέρω εγώ;
ΣΤ. ΣΤΑΥΡΟΥ: Μα αφού την έχετε υπογράψει κύριε.
Π. ΝΙΚΟΛΑΪΔΗΣ: Δεν την θυμάμαι εγώ. Είδα τόσες φωτογραφίες. Δεν την θυμάμαι αυτήν.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δεν ξέρω τι μπλοκάρει τη μνήμη σας. Τι είναι αυτό που μπλοκάρει τη μνήμη σας δεν μπορώ να το καταλάβω.
Π. ΝΙΚΟΛΑΪΔΗΣ: Δεν το θυμάμαι κύριε Πρόεδρε, τι να πω; Θυμάμαι τις καινούργιες φωτογραφίες και μάλιστα είπα στον κ. Ανακριτή, λέω κ. Ανακριτά αυτές είναι τώρα καινούργιες. Πριν 20 χρόνια ήταν τελείως διαφορετικός αυτός ο άνθρωπος οπωσδήποτε. Τώρα μου δείχνετε με καράφλα. Αυτή δεν μπορώ να την θυμηθώ. Τώρα αν μου την είχε μέσα κι αυτή, μπορεί. Δεν μπορώ να θυμηθώ.
ΣΤ. ΓΕΩΡΓΙΟΥ: Κύριε, εδώ ο κ. Ανακριτής στις 13 Σεπτεμβρίου του 2002, για να μην πει ο κ. Πρόεδρος ότι μετά από 20 χρόνια δεν μπορεί να θυμάστε, στις 13 Σεπτεμβρίου του 2002 σας επιδεικνύει μία φωτογραφία χαρακτηριστική. Δεν είχαν δα και πολλές απ’ ότι είδαμε στην ανάκριση παλιές φωτογραφίες και θα το δούμε αυτό, πως, τι και γιατί και εάν έπρεπε.
Μία φωτογραφία παλιά ήταν και σας τη δείχνει και με βάση αυτή τη φωτογραφία λέτε ότι μοιάζει και υπογράφετε κιόλας κάτω απ’ τη φωτογραφία στις 13 Σεπτεμβρίου, έχει ημερομηνία και λέτε τώρα δεν θυμάστε αν σας έδειξε τη φωτογραφία με την οποία κάνατε την αναγνώριση; Λυπάμαι πάρα πολύ, αλλά κάτω απ’ αυτές τις συνθήκες δεν θα ρωτήσω τίποτα άλλο.
Π. ΝΙΚΟΛΑΪΔΗΣ: Τι να πω τώρα και εγώ;
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Μάλιστα κ. Εισαγγελεύ έχετε τον λόγο.
Β. ΜΑΡΚΗΣ: Επειδή τελείωσε ο κύριος. Ακούστε κ. Μάρτυς, πρώτα απ’ όλα ηρεμήστε εδώ και χαλαρώστε.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Παρακάλεσα όλο τον κόσμο για ηρεμία. Χωρίς ηρεμία δεν εξασφαλίζεται διεξαγωγή της δίκης. Αλίμονο.
Β. ΜΑΡΚΗΣ: Τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά όσο νομίζετε ότι είναι.
Π. ΝΙΚΟΛΑΪΔΗΣ: Εγώ δεν είπα τίποτα, αν είναι ή δεν είναι.
Β. ΜΑΡΚΗΣ: Ακούστε, εγώ σας λέω, μου επιτρέπετε κ. Πρόεδρε να κάνω χρήση της κατάθεσης.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Εφ’ όσον την αναγνώσουμε όμως. Δηλαδή προς κατάδειξη θα πείτε ότι προτείνει την ανάγνωση.
Β. ΜΑΡΚΗΣ: Εγώ προτείνω να αναγνωστούν οι τελευταίοι έξι στίχοι της κατάθεσής του ενώπιον του Εφέτη Ανακριτή.
(Διαλογικές Συζητήσεις)
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Κύριε Γεωργίου παρακάλεσα το εξής: Ότι τις πρώτες μέρες έλεγα και εγώ κάτι που λένε παραπάνω, αλλά τώρα πια η ατμόσφαιρα είναι πολύ βαριά. Μιλάμε για θύματα, μιλάμε για ανθρωποκτονίες, μιλάμε για ληστείες, μιλάμε για εκρήξεις και θα παρακαλέσω κλίμα ιλαρότητας δεν θα επιτρέψω εδώ μέσα καθόλου.
Εγώ έχω ένα βαθύ πόνο αυτή την ώρα.
ΣΤ. ΓΕΩΡΓΙΟΥ: Προφανώς κύριε Πρόεδρε από κεκτημένη ταχύτητα απ’ το κλίμα που είχατε δημιουργήσει εσείς τις προηγούμενες ημέρες.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Αυτό ανεκλήθη το κλίμα, διότι εκεί μιλάγαμε για νομικά και έπρεπε να σας δώσω την ευκαιρία να μην κουράζεστε κιόλας που λέτε τόσα πολλά. Τώρα όμως θα πρέπει να περιοριζόμαστε σε τούτα που βλέπουμε μπροστά μας και να αξιολογούμε λέξη-λέξη.
Αναγιγνώσκεται οι 6 τελευταίοι στίχοι.
Β. ΜΑΡΚΗΣ: Απ’ τη φάση «το άτομο που φορούσε› και κάτω κύριε Πρόεδρε.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Το διαβάζει ο κύριος συνάδελφος, είναι το ίδιο.
κ. ΖΑΪΡΗΣ: «Το άτομο που φορούσε τη στολή αστυνομικού μοιάζει με τη φωτογραφία νούμερο 1 που μου επιδεικνύετε και η οποία όπως μου λέτε απεικονίζει τον Κουφοντίνα σε νεαρή ηλικία. Θυμάμαι ότι στην αστυνομία που με είχαν καλέσει, είχα ξεχωρίσει ορισμένες φωτογραφίες δραστών που μου είχαν δείξει, αλλά δεν γνωρίζω ούτε τα πρόσωπα που υπέδειξα, ούτε τι απέγιναν οι φωτογραφίες που μου έδειξαν›.
Β. ΜΑΡΚΗΣ: Συνεχίζω με βάση αυτό το δεδομένο κύριε, ότι έχετε καταθέσει και έχετε υπογράψει ότι ο ανακριτής σας έδειξε μια φωτογραφία.
Π. ΝΙΚΟΛΑΪΔΗΣ: Όχι μία, πολλές μου έδειξε. Δεν είπα μία.
Β. ΜΑΡΚΗΣ: Ότι στη φωτογραφία νούμερο 1 αναγνωρίζετε ή εν πάση περιπτώσει πιθανολογείτε, μοιάζει λέτε, τον κατηγορούμενο Κουφοντίνα. Δίπλα στην κατάθεσή σας ακριβώς υπάρχει η φωτογραφία που σας έδειξαν νούμερο 1 και από κάτω φωτογραφία νούμερο 1 που επιδείχθηκε στον μάρτυρα Παύλο Νικολαϊδη. Αθήνα 13/9. Πρώτη υπογραφή. Ο εξετασθείς μάρτυρας Νικολαϊδης. Ανακριτής. Γραμματέας.
Πριν από λίγο μας είπατε, δεν σας έδειξε καμία φωτογραφία.
Π. ΝΙΚΟΛΑΪΔΗΣ: Όχι, δεν είπα καμία.
Β. ΜΑΡΚΗΣ: Αλλά;
Π. ΝΙΚΟΛΑΪΔΗΣ: Εγώ δεν θυμόμουν σας είπα να μου έδειξε παλιά φωτογραφία.
Β. ΜΑΡΚΗΣ: Αυτή τη βλέπετε για καινούργια φωτογραφία του κ. Κουφοντίνα;
Π. ΝΙΚΟΛΑΪΔΗΣ: Όχι, είναι παλιά.
Β. ΜΑΡΚΗΣ: Λοιπόν;
Π. ΝΙΚΟΛΑΪΔΗΣ: Δεν την θυμόμουν. Δηλαδή τι να πω; Αφού δεν την θυμόμουν.
Β. ΜΑΡΚΗΣ: Τώρα τη θυμηθήκατε κύριε;
Π. ΝΙΚΟΛΑΪΔΗΣ: Τη θυμήθηκα.
Β. ΜΑΡΚΗΣ: ¶ντε λοιπόν.
Π. ΝΙΚΟΛΑΪΔΗΣ: Αφού σας λέω δεν τη θυμόμουν τι να πω, ψέματα; Γιατί μου έδειξε καινούργιες φωτογραφίες που είναι εδώ με καράφλα, το ένα και το άλλο και λέω δεν μπορώ να τις ξεχωρίσω έτσι.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Κύριε Γεωργίου. Έχει την καλοσύνη η υπεράσπιση αν έχει κάτι να ρωτήσει σχετικά. Των ενδιαφερομένων φυσικά η υπεράσπιση. Κύριε Οικονομίδη.
Α. ΟΙΚΟΝΟΜΙΔΗΣ: Λέτε, ότι το δεύτερο πρόσωπο που ήταν μαζί με τον ένστολο είχε και μουστάκι κανονικό. Έτσι είναι; Λέτε, σας το θυμίζω βέβαια γιατί είναι του ’84 η κατάσταση, τότε που ήταν πρόσφατα.
Π. ΝΙΚΟΛΑΪΔΗΣ: Δεν μπορώ να το θυμηθώ.
Α. ΟΙΚΟΝΟΜΙΔΗΣ: Κύριε Πρόεδρε μου επιτρέπετε.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Είπαμε ότι εφ’ όσον αναγνωστεί και υποτίθεται την αναγιγνώσκουμε. Φέρτε την να την αναγνώσουμε. Πέστε μου σε ποια σελίδα κλπ να αναγνώσουμε.
Α. ΟΙΚΟΝΟΜΙΔΗΣ: Στην τελευταία σελίδα της αρχικής του καταθέσεως, στο μέσο περίπου προς τα πάνω.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Που λέει ο δεύτερος.
Α. ΟΙΚΟΝΟΜΙΔΗΣ: Αυτές τις τέσσερις σειρές.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Διαβάστε το.
Α. ΟΙΚΟΝΟΜΙΔΗΣ: «Ο δεύτερος που ήταν μ’ αυτόν με τη στολή ήταν περίπου 1,70 ύψος, καστανός λιγάκι με μουστάκι κανονικό, ηλικίας περίπου 30, 35 ετών›. Το θυμάστε αυτό ότι είχε μουστάκι αυτός;
Π. ΝΙΚΟΛΑΪΔΗΣ: Δεν μπορώ να το θυμηθώ μετά από τόσα χρόνια.
Α. ΟΙΚΟΝΟΜΙΔΗΣ: Και ήταν 30, 35 ετών;
Π. ΝΙΚΟΛΑΪΔΗΣ: Δεν μπορώ να το θυμηθώ.
Α. ΟΙΚΟΝΟΜΙΔΗΣ: Δεν έχω άλλη ερώτηση.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δεν ενθυμείτε, λοιπόν, αν πράγματι η περιγραφή είναι αυτή που έδωσε. Έχετε την καλοσύνη κύριε συνήγορε. Σας ακούμε.
Θ. ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΗΣ: Κύριε Νικολαϊδη, εγώ αναγνωρίζοντας ότι τότε μπορεί να ήσασταν πολύ ταραγμένος και όσο περνάνε τα χρόνια μπορεί να εξασθενεί η μνήμη, αλλά οπωσδήποτε γίνεται σθεναρά η ψυχραιμία. Θέλω να μου πείτε από ότι θυμάστε τώρα και όχι αυτά που καταθέσατε τότε εκείνη την εποχή, που δεν ήσασταν και ψύχραιμος. Σας σημειώνω ότι είπατε, ότι είστε φίλος του μακαρίτη του Χρήστου του Μάτη.
Π.ΝΙΚΟΛΑΪΔΗΣ: Γνωριζόμαστε εκεί στην τράπεζα.
Θ.ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΗΣ: Δεν ήταν ένας αστυφύλακας ο οποίος έκανε την υπηρεσία του και τον είδατε για πρώτη φορά.
Π. ΝΙΚΟΛΑΪΔΗΣ: Όχι-όχι ήταν πολύ καιρό στην τράπεζα.
Θ. ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΗΣ: Πέστε μου το εξής: Αυτή τη στιγμή σας μένει καμία αμφιβολία, ότι πήγαν δύο άτομα στον μακαρίτη για να τον ακινητοποιήσουν ή μήπως ήταν και περισσότερα;
Π. ΝΙΚΟΛΑΪΔΗΣ: Περισσότερα μπήκαν στην τράπεζα, αλλά στον αστυνομικό δύο άτομα πήγαν.
Θ. ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΗΣ: Είστε βέβαιος γι’ αυτό.
Π. ΝΙΚΟΛΑΪΔΗΣ: Ναι.
Θ. ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΗΣ: Προηγουμένως έγινε ερώτηση απ’ τον κ. συνάδελφο της άλλης πλευράς, σχετικά με το ύψος των ατόμων που είχαν πάει στον κ. Μάτη. Περιμένετε, μη βιάζεστε και μην έχετε άγχος γι’ αυτά που σας ρωτάω. Και σας παρακαλώ, αν θυμάστε πέστε μου, αν δεν θυμάστε μου λέτε δεν θυμάμαι.
Π. ΝΙΚΟΛΑΪΔΗΣ: Θα σας το πω, ναι, δεν έχω πρόβλημα.
Θ. ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΗΣ: Δύο άτομα πηγαίνουν, κατευθύνονται προς τον αστυφύλακα και ο ένας είναι βέβαιο ότι είναι αστυνομικός. Έγινε μία σύγκριση προηγουμένως στο ύψος και στη σωματική διάπλαση των δύο αυτών ατόμων. Δηλαδή συγκρίθηκε ένα δεύτερο άτομο με τον αστυνομικό. Είπατε ότι ήταν πιο ψηλός ο δεύτερος.
Π. ΝΙΚΟΛΑΪΔΗΣ: Σας είπα σε ποια φάση όμως. Στη φάση που ήταν σκυμμένος ο αστυνομικός φαινόταν ο άλλος πιο ψηλά. Αφού είχε σκύψει επάνω του αυτός, φαινόταν ο άλλος πιο ψηλά. Σε εκείνη τη στάση. Εκ των υστέρων τώρα με ρωτάτε κάτι πράγματα και εσείς και ο κ. Γεωργίου, που να μπορώ ?.
Θ. ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΗΣ: Εγώ δεν σας έχω ρωτήσει ακόμα. Εγώ σας επισημαίνω τι έχετε πει και θα σας ρωτήσω μετά. Όταν κάνουμε σύγκριση του ύψους δύο ατόμων, δεν το κάνουμε από διαφορετικά επίπεδα. Δηλαδή αν καθίσω εγώ κάτω, αποκλείεται να είμαι λιγότερο ψηλός από εσάς που είστε επάνω. Είναι δεδομένο ότι είμαι πιο ψηλός από εσάς.
Εγώ δεν σας ρωτάω για το επίπεδο που ήταν ο ένας ή ο άλλος. Σας ρωτάω και όταν σηκώθηκε πάνω η σύγκριση δεν γίνεται σε ένα κλάσμα του δευτερολέπτου, τους είδατε και καθιστούς, τους είδατε και όρθιους.
Π. ΝΙΚΟΛΑΪΔΗΣ: Καθιστούς όχι. Κανένας καθιστός.
Θ. ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΗΣ: Εννοώ σκυμμένους. Όταν λέω καθιστούς εννοώ κάτω.
Π. ΝΙΚΟΛΑΪΔΗΣ: Ο αστυνομικός ήταν και ο άλλος τον κράταγε. Είχε πέσει επάνω του στον αστυνομικό. Εκεί ναι.
Θ. ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΗΣ: Τους είδατε κάτω. Όταν σηκώθηκαν αυτοί οι δύο επάνω, σας μένει καμία αμφιβολία ότι ο δεύτερος ήταν πιο ψηλός απ’ τον αστυνομικό ή όχι;
Π. ΝΙΚΟΛΑΪΔΗΣ: Να σας πω κάτι. Επειδή είχα την απειλή του όπλου απ’ τον άλλον τον οποίο δεν μπορώ να δω?
Θ. ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΗΣ: Τον τρίτο βέβαια.
Π. ΝΙΚΟΛΑΪΔΗΣ: Ναι. Επειδή είχα την απειλή του όπλου ήταν ορισμένα κενά που μου φύγανε, γιατί ήμουν υποχρεωμένος να το κοιτάξω. Δεν θα μπορέσω να σας απαντήσω επ’ ακριβώς σ’ αυτή την, όταν αν ήταν εκείνη τη στιγμή πιο ψηλά ο ένας, τώρα για πέντε πόντους που πάτε να μου πείτε, δεν μπορώ.
Θ. ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΗΣ: Ακριβώς αυτό θέλω να αποφύγουμε. Κύριε Νικολαϊδη, μη βιάζεστε. Δεν σας μιλάω για πέντε πόντους. Δεν έχω την απαίτηση να θυμάστε μετά από 20 χρόνια πέντε πόντους διαφορά στο ύψος. Ξεχάστε το αυτό. Ήταν περίπου το ίδιο ύψος;
Π. ΝΙΚΟΛΑΪΔΗΣ: Περίπου θα μπορούμε να το πούμε. Τώρα με το πηλίκιο αν θα βγάλει ή αν θα κάνει, αυτό?
Θ. ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΗΣ: Περίπου σας λέω.
Π. ΝΙΚΟΛΑΪΔΗΣ: Πρέπει να είχαν κάποια διαφορά. Θα πω ψέματα με τον μεν ή με τον δε. Σας μιλάω ειλικρινά, δεν θέλω να απαντήσω σ’ αυτή.
Θ. ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΗΣ: Λέτε ότι πρέπει να είχαν μια διαφορά. Ποιος θα ήταν πιο ψηλός δηλαδή ο αστυφύλακας θα ήταν πιο ψηλός χωρίς το καπέλο ή ο άλλος; Τη διαφορά δηλαδή που την εντοπίζετε;
Π. ΝΙΚΟΛΑΪΔΗΣ: Τη διαφορά την εντοπίζω?
Θ. ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΗΣ: Όταν λέτε για διαφορά, ψύχραιμα, όταν λέτε για διαφορά αμέσως τον ένα τον βάζετε πιο πάνω και τον άλλο τον βάζετε πιο κάτω. Ποιον βάζετε πιο ψηλό; Τον με τα πολιτικά ή τον αστυφύλακα;
Π. ΝΙΚΟΛΑΪΔΗΣ: Τώρα ότι και να πω, δεν μπορώ να θυμηθώ.
Θ. ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΗΣ: Για πέστε μου, πιο παχύς, πιο ευτραφής ποιος ήταν; Με τα πολιτικά ή ο δήθεν αστυφύλακας; Πιο χοντρός, πιο γεμάτος.
Π. ΝΙΚΟΛΑΪΔΗΣ: Ο αστυνομικός ήταν αδύνατος, λεπτός.
Θ. ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΗΣ: Ο άλλος;
Π. ΝΙΚΟΛΑΪΔΗΣ: Αν είχαν μια μικρή διαφορά που να θυμηθώ τώρα μετά από τόσα χρόνια. Δεν μπορώ να το θυμηθώ, όχι.
Θ. ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΗΣ: Πέστε μου και κάτι άλλο. Πόσα άτομα μπήκαν μέσα στην τράπεζα. Θυμάστε;
Π. ΝΙΚΟΛΑΪΔΗΣ: Τέσσερα άτομα. Ή τρία ή τέσσερα άτομα.
Θ. ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΗΣ: Πέστε μου, όταν μπήκαν μέσα οι δύο.
Π. ΝΙΚΟΛΑΪΔΗΣ: Κατευθυνθήκανε στον αστυνομικό.
Θ. ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΗΣ: Οι άλλοι δύο που πήγαν;
Π. ΝΙΚΟΛΑΪΔΗΣ: Ο ένας ήταν που με κράταγε με το πιστόλι, γι’ αυτό δεν θυμάμαι το τέταρτο άτομο που λέω τρία με τέσσερα. Εκεί δεν μπορώ να το θυμηθώ.
Θ. ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΗΣ: Πάμε στο τρίτο και μην πάμε στο τέταρτο, αυτό που θυμάστε. Αβίαστα, προσπαθήστε να θυμηθείτε.
Π. ΝΙΚΟΛΑΪΔΗΣ: Αυτά τα τρία τα θυμάμαι.
Θ. ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΗΣ: Σας ξεκαθάρισα απ’ την αρχή ότι αν μου πείτε δεν θυμάμαι, το θεωρώ πολύ φυσιολογικό και το δέχομαι.
Π. ΝΙΚΟΛΑΪΔΗΣ: Σας το λέω εκ των προτέρων ότι τα τρία άτομα, δύο πήγαν προς τα εκεί και ο άλλος που με κράταγε με το πιστόλι εμένα στον τοίχο.
Θ. ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΗΣ: Αυτός που σας κράταγε με εσάς.
Π. ΝΙΚΟΛΑΪΔΗΣ: Αυτόν δεν μπορώ να τον θυμηθώ με τίποτα.
Θ. ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΗΣ: Αυτός που σας κράταγε με το πιστόλι στον τοίχο εσάς, κρατούσε μόνο εσάς ή και άλλους;
Π. ΝΙΚΟΛΑΪΔΗΣ: Εμένα μόνο κρατούσε και δίπλα απ’ τον γκισέ μέσα που ήταν ο ταμίας, του είπε και αυτουνού να τραβηχτεί προς τα πίσω. Αλλά βασικά το όπλο ήταν σε εμένα στραμμένο.
Θ. ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΗΣ: Σε εσάς.
Π. ΝΙΚΟΛΑΪΔΗΣ: Σε εμένα στραμμένο.
Θ. ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΗΣ: Κάποια στιγμή όμως σκοπεύοντας προς εσάς με κατεύθυνση του πιστολιού προς εσάς?
Π. ΝΙΚΟΛΑΪΔΗΣ: Δίπλα στον ταμία ήμουν ακριβώς.
Θ. ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΗΣ: Κάνει την κίνηση?
Π. ΝΙΚΟΛΑΪΔΗΣ: Πήγαινε και εσύ πίσω.
Θ. ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΗΣ: Οι άλλοι πελάτες σε ποιο σημείο της τραπέζης ήταν, του καταστήματος;
Π. ΝΙΚΟΛΑΪΔΗΣ: Τους είχε μεταφέρει τώρα δεν θυμάμαι αυτό το άτομο ή το τέταρτο που λέω, γι’ αυτό σας λέω δεν μπορώ να θυμηθώ.
Θ. ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΗΣ: Πιέστε λίγο τον εαυτό σας να θυμηθείτε. Όταν θα μου λέτε δεν θυμάστε, εγώ θα το δέχομαι. Όμως πιέστε λίγο τον εαυτό σας να θυμηθείτε.
Π. ΝΙΚΟΛΑΪΔΗΣ: Εγώ ήμουν προς την μεριά του ταμία, δηλαδή όπως μπαίνουμε στην τράπεζα, δεξιά ήμουν εγώ και στη μεριά την από εδώ είχαν συγκεντρωθεί τα άτομα αν θυμάμαι καλά. Δεξιά όπως μπαίνουμε απ’ την τράπεζα.
Θ. ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΗΣ: Μπαίνοντας στην τράπεζα αριστερά είναι ο μακαρίτης ο Μάτης.
Π. ΝΙΚΟΛΑΪΔΗΣ: Αριστερά. Δεξιά είμαστε?
Θ. ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΗΣ: Δεξιά είσαστε εσείς.
Π. ΝΙΚΟΛΑΪΔΗΣ: Δεν μπορώ να θυμηθώ τα άλλα άτομα που ήταν. Νομίζω ότι πρέπει να ήταν απ’ την πλευρά τη δικιά μου αλλά στη γωνία, γιατί η κάνη του αυτομάτου ήταν προς τα εκεί στη δεξιά πλευρά. Αν δεν κάνω λάθος.
Θ. ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΗΣ: Υπήρχε ένα άτομο απ’ αυτούς που μπήκαν στην τράπεζα μέσα για να διαπράξουν τη ληστεία, το οποίο είχε ένα πιστόλι και σημάδευε εσάς και είπε και του ταμία να φύγει και να πάει κοντά σε εσάς. Έτσι;
Π. ΝΙΚΟΛΑΪΔΗΣ: Μάλιστα.
Θ. ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΗΣ: Τα άλλα άτομα, υπήρχε κάποιος άλλος άνθρωπος εκεί;
Π. ΝΙΚΟΛΑΪΔΗΣ: Γι’ αυτό σας λέω πρέπει να υπήρχε άλλο ένα άτομο.
Θ. ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΗΣ: Πέστε τι θέλετε.
Π. ΝΙΚΟΛΑΪΔΗΣ: Εκεί, επειδή είχα την ταραχή με το πιστόλι τότε, δεν θυμάμαι, δεν μπορώ να το συγκεντρώσω αυτό.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δεν βλέπω να βγάζουμε κάτι παραπάνω απ’ το μάρτυρα, άλλο από «δεν θυμάμαι›. Είδα την προσπάθειά σας και εγώ περίμενα κάτι ότι θα βγάλετε εσείς τουλάχιστον, γιατί εμείς δεν μπορέσαμε να έχουμε.
Θ. ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΗΣ: Προσπαθώ να έχω έναν πολύ-πολύ αργό ρυθμό γιατί πιστεύω ότι έτσι τον βοηθάω να αντιληφθεί.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Το είδα, αλλά δεν βλέπω να βγαίνει τίποτα απ’ αυτό. Δεν το αποκλείουμε απριόρι, αλλά λέω καμιά φορά απ’ αρχή μη χείρον τα αδύνατα που λέει και η Αντιγόνη.
Θ. ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΗΣ: Να προχωρήσουμε. Γίνεται όλη αυτή η ιστορία. Κάποια στιγμή λέτε ότι κάποιος?
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Κυνηγάμε, τι κυνηγάμε τώρα, βλέπετε; Δεν ξέρει ο μάρτυρας. Εσείς επιμείνατε. Δεν θυμάται. Τι να κάνουμε, αφού δεν θυμάται;
Θ.ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΗΣ: Είπατε, ότι κάποιος φόρεσε γάντια και με μία τσάντα πήγε προς το Ταμείο. Ήταν ένας από τους δύο που ήταν στον αστυφύλακα ή κάποιος απ’ τους άλλους;
Π.ΝΙΚΟΛΑΪΔΗΣ: Ένας που ήταν από τον αστυφύλακα.
Θ.ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΗΣ: Είναι ένας από τους δύο που ήταν δηλαδή ο αστυφύλακας ?
Π.ΝΙΚΟΛΑΪΔΗΣ: Αυτό θυμάμαι.
Θ.ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΗΣ: Αυτούς τους δύο θυμάστε, ότι πήγε στον γκισέ.
Π.ΝΙΚΟΛΑΪΔΗΣ: Αυτό θυμάμαι.
Θ.ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΗΣ: ¶λλος πήγε προς τα εκεί, προς το γκισέ;
Π.ΝΙΚΟΛΑΪΔΗΣ: Γι’ αυτό σας λέω, μου έρχεται πότε – πότε στη μνήμη και άλλο ένα άτομο και άλλες φορές που διαφεύγει, γι’ αυτό δεν μπορώ να δώσω μία, είναι πολλά τα χρόνια, δεν μπορώ να το θυμηθώ. Νομίζω, ότι υπήρχε και άλλο ένα άτομο το οποίο, τώρα από την άλλη πάλι μου έρχεται, γι’ αυτό σας λέω, έχω ?
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Εντάξει.
Θ.ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΗΣ: Πέστε μου το εξής, είστε βέβαιος ότι ένα από τα δύο άτομα πήγε προς τον γκισέ;
Π.ΝΙΚΟΛΑΪΔΗΣ: Αυτό θυμάμαι.
Θ.ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΗΣ: Αυτό το θυμάστε. Μήπως ήταν ο αστυφύλακας ή ήταν ?
Π.ΝΙΚΟΛΑΪΔΗΣ: Όχι, ο αστυφύλακας σας είπα, ότι πήρε το όπλο και έκανε περιπολία.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Το είπε αυτό, μην το ρωτάμε. Γιατί πάμε τώρα σε γνωστά πράγματα.
Π.ΝΙΚΟΛΑΪΔΗΣ: Ο αστυφύλακας τελείωσε. Το μόνο πράγμα που θυμάμαι πολύ καλά ήταν με την στολή, τον ένστολο. Τα άλλα όλα, δηλαδή δεν είμαι πολύ, σας μιλάω ειλικρινά δηλαδή δεν θέλω να προσθέσω, ούτε να αφαιρέσω.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Εντάξει, τελείωσε η κατάθεση του μάρτυρος.
Θ.ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΗΣ: Όχι, μια ερώτηση κ. Πρόεδρε ακόμα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Θέλετε και εσείς; Εντάξει, άλλη μία.
Θ.ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΗΣ: Πέστε μου το εξής, σας επεδείχθησαν κάποιες φωτογραφίες και είπατε, ότι δεν αναγνωρίζετε κανέναν, παρά μόνο έναν, αυτόν που είχε ντυθεί σαν αστυφύλακας.
Π.ΝΙΚΟΛΑΪΔΗΣ: Δεν μπορούσα να θυμηθώ άλλον.
Θ.ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΗΣ: Εάν τώρα αυτή τη στιγμή δείτε τα πρόσωπα αυτών των ανθρώπων, μπορείτε να τα αναγνωρίσετε;
Π.ΝΙΚΟΛΑΪΔΗΣ: Τα έχω δει τα πρόσωπα και δεν μπορώ.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δεν τους τα έδειξα εγώ και δεν γνωρίζει κανέναν λέει άλλον. Ελάτε, κάντε ερώτηση κ. Ρουμελιώτη.
Π.ΡΟΥΜΕΛΙΩΤΗΣ: Είπατε, ότι ήταν τρία ή τέσσερα άτομα μέσα στην Τράπεζα. Είπατε ότι όλα αυτά έφυγαν με ένα αυτοκίνητο, είναι αυτό ή είδατε ένα αυτοκίνητο που έφευγε; Γιατί εδώ μπορεί να βάζω στο στόμα σας πράγματα που δεν είπατε και δεν θέλω.
Π.ΝΙΚΟΛΑΪΔΗΣ: Θα σας πω. Όταν βγήκα έξω είδα σε ένα άσπρο αυτοκίνητο μέσα στριμωγμένα άτομα. Ποιοι ήταν και ποιοι μπήκαν και αν ήταν μέσα και άλλοι αυτό δεν το είδα. Από τη στιγμή που είμαι μέσα στην Τράπεζα και βγήκανε ?
Π.ΡΟΥΜΕΛΙΩΤΗΣ: Τι αυτοκίνητο ήταν αυτό;
Π.ΝΙΚΟΛΑΪΔΗΣ: Ένα άσπρο, αλλά δεν θυμάμαι τη μάρκα του.
Π.ΡΟΥΜΕΛΙΩΤΗΣ: Μεγάλο;
Π.ΝΙΚΟΛΑΪΔΗΣ: Μικρό – μικρό, ένα μικρό. Μπήκαν μέσα και ήταν στριμωγμένα άτομα.
Π.ΡΟΥΜΕΛΙΩΤΗΣ: Είδατε αυτό, δεν είδατε αν μπήκαν αυτοί που βγήκαν από την Τράπεζα;
Π.ΝΙΚΟΛΑΪΔΗΣ: Αυτοί ήταν. Αλλά, αφού είδα τη στολή του αστυνομικού μέσα.
Π.ΡΟΥΜΕΛΙΩΤΗΣ: ¶ρα δηλαδή όλοι όσοι έφυγαν από την Τράπεζα ?
Π.ΝΙΚΟΛΑΪΔΗΣ: Δεν ξέρω αν μπήκαν όλοι μέσα εκεί. Μπορεί να ήταν μέσα και άλλα άτομα εκεί πέρα και μετά να πήγανε οι άλλοι με τα πολιτικά και άλλοι να πήγαν εκεί, δεν μπορώ να το πω εγώ αυτό το πράγμα.
Π.ΡΟΥΜΕΛΙΩΤΗΣ: Δηλαδή εάν ήταν τέσσερα άτομα στην Τράπεζα, χωρούσε αυτό το αυτοκίνητο και άλλα άτομα, εφ’ όσον ήταν μικρό όπως λέτε, πολύ μικρό; Πέστε ότι ήταν τέσσερα ?
Π.ΝΙΚΟΛΑΪΔΗΣ: Πέντε άτομα, μπορεί να ήταν και ένας οδηγός μέσα εκεί που περίμενε, μπορούσε να περίμενε. Να στριμώχτηκαν και να μπήκανε.
Π.ΡΟΥΜΕΛΙΩΤΗΣ: Εντάξει. Πέστε μου κάτι άλλο τώρα. Τι ώρα έγιναν αυτά τα πράγματα;
Π.ΝΙΚΟΛΑΪΔΗΣ: 08:00 η ώρα άνοιξε η Τράπεζα, 08:05 – 08:10 θα ήταν.
Π.ΡΟΥΜΕΛΙΩΤΗΣ: 08:05-08:10. Πέστε μου κάτι, είπατε εδώ σήμερα και το έχετε πει και στην ανακριτική σας κατάθεση για κάποια βέσπα που υπήρχε απέξω. Έχετε μια πρώτη κατάθεσή σας η οποία είναι άκρως αναλυτική και δεν μιλάτε καθόλου μα καθόλου γι’ αυτή τη βέσπα. Για δώστε μου μια εξήγηση, πώς μιλήσατε σήμερα ?
Π.ΝΙΚΟΛΑΪΔΗΣ: Όχι σήμερα, το είχα πει και πιο πριν.
Π.ΡΟΥΜΕΛΙΩΤΗΣ: Και στην ανακριτική σας κατάθεση το έχετε πει, ομολογουμένως.
Π.ΝΙΚΟΛΑΪΔΗΣ: Διότι την πρώτη μέρα που πήγαμε ή την επόμενη αμέσως που πήγαμε, το είχα λησμονήσει. Και εκ των υστέρων όταν ζήτησα να κάνω συμπληρωματική να πω για τη βέσπα αυτή, η οποία μαρσάριζε απέξω και το ακούσανε και άλλα άτομα αυτό βέβαια ?
Π.ΡΟΥΜΕΛΙΩΤΗΣ: Πότε ζητήσατε να κάνετε συμπληρωματική και από ποιον, για πέστε μας;
Π.ΝΙΚΟΛΑΪΔΗΣ: Με είχαν ξανακαλέσει να κάνω αναγνώριση ?
Π.ΡΟΥΜΕΛΙΩΤΗΣ: Πότε;
Π.ΝΙΚΟΛΑΪΔΗΣ: Μετά από το ’84 για κάτι, που είχαν βρει κάτι ρούχα, με είχαν ?
Π.ΡΟΥΜΕΛΙΩΤΗΣ: Μάλιστα, κάνατε αναγνώριση. Εκεί, λοιπόν, στην αναγνώριση γιατί δεν μιλήσατε για τη βέσπα, αφού το είχατε ήδη στο νου σας;
Π.ΝΙΚΟΛΑΪΔΗΣ: Αυτό σας λέω. Είπα, έχω θυμηθεί αυτό το πράγμα, χρειάζεται να το καταθέσω; Και μου λέει, όχι. Όταν θα σε καλέσουν για ανάκριση ?
Π.ΡΟΥΜΕΛΙΩΤΗΣ: Α, σας είπαν έτσι.
Π.ΝΙΚΟΛΑΪΔΗΣ: Ναι. Όταν θα σε ξανακαλέσουν για ανάκριση τέτοια, τότε μπορείς να το συμπληρώσεις.
Π.ΡΟΥΜΕΛΙΩΤΗΣ: Πέστε μου κάτι, λοιπόν. Εδώ διαβάστηκε ένα κομμάτι της κατάθεσής σας της ανακριτικής που λέει, ότι «στην Αστυνομία με είχαν καλέσει –κάνω χρήση- είχα ξεχωρίσει ορισμένες φωτογραφίες δραστών που μου είχαν δείξει. Αλλά δεν γνωρίζω ούτε τα πρόσωπα που μου υπέδειξαν, ούτε τι απέγιναν οι φωτογραφίες›. Είχατε ξεχωρίσει, εσείς είχατε αναγνωρίσει δηλαδή στην Αστυνομία άλλους δράστες από τους συγκεκριμένους;
Π.ΝΙΚΟΛΑΪΔΗΣ: Όχι – όχι.
Π.ΡΟΥΜΕΛΙΩΤΗΣ: Τότε τι νόημα έχει ?
Π.ΝΙΚΟΛΑΪΔΗΣ: Θα σας πω.
Π.ΡΟΥΜΕΛΙΩΤΗΣ: Ένα λεπτό, σας διαβάζω για να μας εξηγήστε, διότι λέτε εδώ, θυμάμαι ότι στην Αστυνομία που με είχαν καλέσει, είχα ξεχωρίσει ορισμένες φωτογραφίες δραστών που μου είχαν δείξει.
Π.ΝΙΚΟΛΑΪΔΗΣ: Μάλιστα.
Π.ΡΟΥΜΕΛΙΩΤΗΣ: ¶ρα δηλαδή είχατε ξεχωρίσει κάποιους δράστες ως πιθανούς. Σήμερα έρχεστε και ξεχωρίζετε άλλους δράστες.
Π.ΝΙΚΟΛΑΪΔΗΣ: Όχι άλλους.
Π.ΡΟΥΜΕΛΙΩΤΗΣ: Πώς έγινε, για πέστε μας. Σας είχαν δείξει φωτογραφίες τότε του κ. Κουφοντίνα; Για να ξέρουμε.
Π.ΝΙΚΟΛΑΪΔΗΣ: Θα σας πω κάτι. Εγώ θα σας πω, ότι εκείνη την εποχή μου δείξανε κάτι φωτογραφίες, τις οποίες τις ξεχώρισα χωρίς ονόματα. Εντάξει; Και λέω, αυτός ο κύριος έμοιαζε.
Π.ΡΟΥΜΕΛΙΩΤΗΣ: Έμοιαζε.
Π.ΝΙΚΟΛΑΪΔΗΣ: Και επέδειξα και άλλον έναν, δύο. Σήμερα δεν θυμάμαι ούτε τον δεύτερο. Τον πρώτο όμως ?
Π.ΡΟΥΜΕΛΙΩΤΗΣ: Μα εκείνη την εποχή κ.Νικολαϊδη δεν είχαν συλληφθεί, κανείς δεν τους ήξερε τους ανθρώπους. Τι σας έδειξαν; Σας έδειξαν προφανώς άλλους υποτιθέμενους δράστες, έτσι δεν είναι;
Π.ΝΙΚΟΛΑΪΔΗΣ: Μα εγώ σας λέω και πάλι. Χωρίς ονόματα έδειξα ποιοι μοιάζανε.
Π.ΡΟΥΜΕΛΙΩΤΗΣ: Δείξατε λοιπόν.
Π.ΝΙΚΟΛΑΪΔΗΣ: Έδειξα.
Π.ΡΟΥΜΕΛΙΩΤΗΣ: Δείξατε και τότε, δείχνετε και τώρα.
Π.ΝΙΚΟΛΑΪΔΗΣ: Μάλιστα.
Π.ΡΟΥΜΕΛΙΩΤΗΣ: ¶λλα ονόματα ή δείξατε και τώρα, για ένα άτομο είπατε, άλλα ονόματα τότε ?
Π.ΝΙΚΟΛΑΪΔΗΣ: Ονόματα δεν μας είπαν τότε.
Π.ΡΟΥΜΕΛΙΩΤΗΣ: ¶λλοι τότε, διότι οι συγκεκριμένοι δεν είχαν συλληφθεί, άλλοι τώρα. Πώς γίνεται να ταυτίζετε, ένα λεπτό, για να καταλάβουμε και την αξιοπιστία σας, να δούμε τι μάρτυρας είσαστε. Πώς είναι δυνατόν να ταυτίζονται άτομα άγνωστα με δράστες - γιατί έχει γίνει και αλλού αυτό - και σήμερα να αναγνωρίζετε άλλους δράστες. Δηλαδή όταν έγινε η ανάκριση, αυτό μπορείτε να μας το εξηγήσετε, διότι τότε τους θεωρήσατε δράστες τους αγνώστους.
Π.ΝΙΚΟΛΑΪΔΗΣ: Θα σας πω. Όταν σας δείξουν μια φωτογραφία τώρα και την ξαναδείτε μετά από 10 χρόνια, δεν είναι πάλι το ίδιο πρόσωπο;
Π.ΡΟΥΜΕΛΙΩΤΗΣ: Μα κύριε Νικολαϊδη, δεν σας δείξανε τις φωτογραφίες των συγκεκριμένων, διότι οι συγκεκριμένοι ήταν άγνωστοι εκείνη την εποχή. Εσείς μου λέτε για το 1984, έτσι δεν είναι;
Π.ΝΙΚΟΛΑΪΔΗΣ: Εγώ σας είπα, ότι μου έδειξαν φωτογραφίες οι οποίες μοιάζανε με τον δράστη.
Π.ΡΟΥΜΕΛΙΩΤΗΣ: Και τον αναγνωρίσατε τότε, με την ίδια ευκολία που αναγνωρίζετε και σήμερα.
Π.ΝΙΚΟΛΑΪΔΗΣ: Ναι, σας είπα.
Π.ΡΟΥΜΕΛΙΩΤΗΣ: Μάλιστα, τίποτε άλλο δεν θέλω.
Π.ΝΙΚΟΛΑΪΔΗΣ: Ας μου φέρουν τις φωτογραφίες, γιατί δεν μου φέρνουν τις φωτογραφίες τότε που είχα αναγνωρίσει, έχω υπογράψει ...
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ήταν σημαντική αυτή η ερώτηση. Πηγαίνετε κ. μάρτυς, πηγαίνετε, τελειώσαμε, τι να κάνουμε.
Π.ΝΙΚΟΛΑΪΔΗΣ: Να πω κάτι κ. Πρόεδρε, συγνώμη, γιατί δεν μου φέρνουν τις φωτογραφίες τότε που είχα δει και τις είχα ξεχωρίσει, να κάνουμε μία σύγκριση; Πού είναι οι φωτογραφίες εκείνες;
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Αν ρωτάτε εμένα, εγώ δεν είμαι εδώ να δίνω απαντήσεις.
Π.ΝΙΚΟΛΑΪΔΗΣ: Ε, μα γι’ αυτό σας λέω.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δεν μπορώ να δίνω απαντήσεις.
Π.ΝΙΚΟΛΑΪΔΗΣ: Που είναι οι φωτογραφίες αυτές;
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Αυτοί που σας ρωτάνε, ρωτάτε τους.
Π.ΝΙΚΟΛΑΪΔΗΣ: Ας μου φέρουν τις φωτογραφίες εκείνες, να βάλουμε και τις σημερινές και αν τυχόν έχω κάνει λάθος, έχω κάνει λάθος.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ακούστε με, εσείς δεν θυμόσαστε ούτε ότι σας είχε δείξει μία ο ανακριτής. Πού να θυμάστε τώρα τι σας δείξανε;
Π.ΝΙΚΟΛΑΪΔΗΣ: Μα όταν είδα 10-15 φωτογραφίες και δεν θυμήθηκα μία, είναι τόσο ...
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Τέλος πάντων. Ρωτήστε και εσείς.
Ι.ΚΟΥΡΤΟΒΙΚ: Είναι αίτημα της υπεράσπισης να έρθουν αυτές οι φωτογραφίες εδώ, να κάνουμε τη σύγκριση ?
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Που να τις βρούμε;
Ι.ΚΟΥΡΤΟΒΙΚ: Όμως δεν είναι δυνατόν να καλείται ένας μάρτυρας να αναγνωρίσει και να αναγνωρίζει κάποιους δράστες τότε που είναι σαφές ότι δεν είναι οι κατηγορούμενοι, και να έρχεται σήμερα και να ξανά αναγνωρίζει με 20 χρόνια αργότερα ?
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Αυτό αφήστε το για επιχείρημά σας, όταν θα έρθει η ώρα αφήστε για επιχείρημά σας.
Ι.ΚΟΥΡΤΟΒΙΚ: Επί πλέον, προτού ξεκινήσω να ρωτάω, να μου επιτρέψτε κ. Πρόεδρε ?
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Θα ρωτήστε όμως τώρα.
Ι.ΚΟΥΡΤΟΒΙΚ: Θα ρωτήσω βεβαίως, αλλά να μου επιτρέψτε ...
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Γι’ αυτός σας έδωσα το λόγο να ρωτήστε.
Ι.ΚΟΥΡΤΟΒΙΚ: Να μου επιτρέψτε όμως να κάνω μία επισήμανση. Ότι με κανένα τρόπο ο κατηγορούμενος τον οποίον υπερασπίζομαι, ο πρώτος κατηγορούμενος δεν έχει ομολογήσει πράξεις του κατηγορητηρίου. Αντίθετα τις έχει αρνηθεί και με τη δήλωσή του ενώπιόν σας και με τη δήλωσή του ενώπιον του Ανακριτή.
Αυτό που ομολόγησε ο κατηγορούμενος με το υπόμνημά του που κατέθεσε στον Ανακριτή είναι η συμμετοχή του στην Οργάνωση και η αποδοχή της δράσης και της ιδεολογίας της Οργάνωσης όπως αυτή εκφράζεται μέσα από τις προκηρύξεις. Αυτό μπορεί να συνιστά εγκωμιασμό, μπορεί να συνιστά οτιδήποτε άλλο θέλετε, δεν συνιστά ομολογία όμως δράσης, συγκεκριμένης συμμετοχής σε συγκεκριμένες πράξεις.
Θέλω να το διευκρινίσω για τον επιπλέον λόγο, ότι σε καμία περίπτωση ενώπιόν σας και μέσα στη δικογραφία δεν κατατέθηκε οποιοδήποτε, ενώπιον των ανακριτικών αρχών δηλαδή, δεν έγινε οποιαδήποτε δήλωση περί ανάληψης πολιτικής ευθύνης. Αυτές είναι πολιτικές δηλώσεις και δεν γίνονται ενώπιον του Δικαστηρίου.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Το σημειώνουμε κα Κούρτοβικ. Προχωράτε ?
Ι.ΚΟΥΡΤΟΒΙΚ: Αν μου επιτρέπετε κ. Πρόεδρε, επειδή καθορίζει όλη την υπόλοιπη διαδικασία και δεν μπορώ κάθε φορά να κάνω αυτή την διευκρίνιση, επιτρέψτε μου να το ολοκληρώσω.
Να πω, λοιπόν, ότι οι δηλώσεις περί πολιτική ευθύνη, είναι δηλώσεις πολιτικές που γίνονται προς τον Τύπο, οι οποίες δεν αφορούν το Δικαστήριό σας ως διαδικασία απόδειξης και διευκρίνισης της αλήθειας. Και να πω επιπλέον, ότι οι δηλώσεις στις οποίες αναφέρονται οι συνάδελφοί μου γιατί έχει ξαναγίνει μέσα σ’ αυτή την αίθουσα, οι οποίες αποδίδονται στον κατηγορούμενο, είναι δηλώσεις οι οποίες αντλούνται όχι απ’ αυτή την αίθουσα, από το υλικό αυτής της δικογραφίας και από το υλικό των πρακτικών αυτής της αίθουσας, αλλά από το υλικό του Τύπου.
Και επειδή βρισκόμαστε συνεχώς να πρέπει να αντιμετωπίσουμε και την παράλληλη δίκη που μας κάνουν τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης και ο Τύπος, είναι αναγκαίο αυτή τη στιγμή να το διευκρινίσω. Δεν σας έκανε δήλωση περί ανάληψης μάλιστα ποινικών ευθυνών ο κατηγορούμενος, διότι οι ποινικές ευθύνες δεν αναλαμβάνονται από τον κατηγορούμενο, τις καταλογίζει το δικαστήριο. Και δεν είχε κανένα τέτοιο χαρακτήρα η δήλωση που σας έκανε σε κάποια προηγούμενη συνεδρίαση, σας είπε, ότι εγώ ανέλαβα με την αρχική μου δήλωση τις πολιτικές ευθύνες, η προς τα έξω δήλωση και βρίσκομαι ενώπιόν σας, που σημαίνει, ότι θα υποστώ τις ποινικές ευθύνες όποιες εσείς αποφασίσετε.
Έχω την αίσθηση, ότι όλο αυτό το υλικό, που είναι υλικό της δικογραφίας δεν έχει καμία σχέση με το υλικό του Τύπου να το διευκρινίσουμε και να παρακαλέσω τους συναδέλφους της πολιτικής αγωγής για μια φορά ακόμα να δικάζουν με το υλικό της δίκης και όχι με το υλικό των εφημερίδων.
Β.ΜΑΡΚΗΣ: Σας παρακαλώ κ. Πρόεδρε ζητώ το λόγο, αν έχετε την καλοσύνη για ένα λεπτό.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ο κ. Εισαγγελεύς ζητεί το λόγο.
Β.ΜΑΡΚΗΣ: Είναι φανερό, ότι το Δικαστήριό μας, δεν μας ενδιαφέρει καμία δήλωση που έχει γίνει σε κανέναν Τύπο. Είμαι όμως πάνω σ’ αυτή την έδρα, μέσα σ’ αυτή την αίθουσα και υποτίθεται έχω μια ικανότητα αντίληψης. Έχω την εντύπωση, ότι ο κ. Κουφοντίνας ο ίδιος την πρώτη μέρα μίλησε περί ανάληψης πολιτικών ευθυνών και όταν κάτι επιπλέον του είπε ο Πρόεδρος, μίλησε και για ποινικές ευθύνες.
Επειδή, δεν θέλω άλλοι να ερμηνεύουν τις δηλώσεις του κ.Κουφοντίνα, αν έχει τη δυνατότητα να μας διευκρινίσει τι εννοούσε, για να ξέρουμε και τι ψάχνουμε; Δεν μας ενδιαφέρουν επαναλαμβάνω καθόλου οι δηλώσεις του κ. Κουφοντίνα στον Τύπο, μας ενδιαφέρουν όμως άμεσα οι δηλώσεις που έχουν γίνει εδώ και την αντίληψη που έχουμε προσλάβει. Αν η αντίληψή μας είναι λανθασμένη, να μας το διευκρινίσει αυτή τη στιγμή. Αυτή η εντύπωση δημιουργήθηκε σε εμένα τουλάχιστον.
Ι.ΚΟΥΡΤΟΒΙΚ: Κύριε Εισαγγελεύ δεν είναι έτσι. Βεβαίως σας είπε πάντως ?
Β.ΜΑΡΚΗΣ: Πάντως επαναλαμβάνω, ότι ήταν δήλωση προσωπική δική του και νομίζω, ότι αυτός θα πρέπει να την διευκρινίσει.
Ι.ΚΟΥΡΤΟΒΙΚ: Επί λέξει σας είπε, ότι η στάση μου θα είναι συνεπής με τη δήλωσή μου περί ανάληψης ευθύνης και ότι αρνείται το κατηγορητήριο ως έχει μάλιστα, τις κατηγορίες ως έχουν. Θα σας το πει και ο ίδιος.
Β.ΜΑΡΚΗΣ: Εγώ, αυτό θα ήθελα να μας πει, τι εννοούσε όταν είπε, αναλαμβάνω τις πολιτικές ευθύνες και εν συνεχεία ακούστηκε η λέξη και τις ποινικές.
Ι.ΚΟΥΡΤΟΒΙΚ: Όχι κ. Εισαγγελεύ, να διευκρινίσω και μπορούμε να το βρούμε. Είπε, ότι ?
Β.ΜΑΡΚΗΣ: Να μας πει τι εννοούσε εν πάση περιπτώσει, να μην δημιουργούνται εσφαλμένες εντυπώσεις.
Ι.ΚΟΥΡΤΟΒΙΚ: Είπε, ότι αφού βρίσκομαι εδώ, όποιες ποινικές ευθύνες μου αποδώσετε.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Κύριε Κουφοντίνα έχετε την καλοσύνη στο μικρόφωνο, γιατί δεν σας ακούνε. Είναι σαν να μην τα λέτε.
Δ.ΚΟΥΦΟΝΤΙΝΑΣ: Φαντάζομαι, ότι υπάρχουν και τα πρακτικά ?
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ένα λεπτό να ακούσουμε τέλος πάντων τι εννοούσε, τώρα αφού το ζητάει ο κ. Εισαγγελεύς τι να κάνω εγώ. Εγώ έχω καταλάβει τι εννοούσε.
Δ.ΚΟΥΦΟΝΤΙΝΑΣ: Φαντάζομαι ότι υπάρχουν τα πρακτικά που μπορείτε να τα δείτε. Δεν θέλω να πω κάτι άλλο. Λέω από τη στιγμή που εμφανίστηκα, αυτό έχει κάποιες ποινικές συνέπειες. Είναι σαφέστατο. Μπορούσα να μείνω έξω, να στείλω ένα κείμενο ανάληψης της πολιτικής ευθύνης και δεν θα είχα καμία ποινική συνέπεια. Από τη στιγμή που εμφανίστηκα ανέλαβα τις ποινικές συνέπειες που θα έχει αυτό το πράγμα της εμφάνισης.
Β.ΜΑΡΚΗΣ: Επειδή ξέρετε, εδώ δεν έχουμε πολιτικές ευθύνες.
Δ.ΚΟΥΦΟΝΤΙΝΑΣ: Για μένα αυτό ισχύει. Για σας, είναι η δουλειά σας. Η δουλειά σας και η δουλειά μου.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Τα είπα εγώ, αλλά εμένα ποιος μ’ ακούει. Ελάτε τώρα στον κ. μάρτυρα, τελείωσε, ο άνθρωπος έκανε μία δήλωση, πάει.
Ι.ΚΟΥΡΤΟΒΙΚ: Κύριε Εισαγγελεύ, είναι σαφές ότι ?
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Τι είναι σαφές;
Ι.ΚΟΥΡΤΟΒΙΚ: Συγνώμη κ. Πρόεδρε, γιατί πάνω σ’ αυτό χτίζεται μία ολόκληρη κατασκευή έξω από εδώ, όχι εδώ μέσα. Έξω από εδώ, να το διευκρινίσω για να μην έχουμε ?
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Εμείς εδώ δικάζουμε με βάση αυτών των περιστατικών, όλων των περιστατικών.
Ι.ΚΟΥΡΤΟΒΙΚ: Δικάζετε, να όμως που έχει δημιουργηθεί και μία λανθασμένη εντύπωση στον κ. Εισαγγελέα, διότι η ανάληψη των ποινικών ευθυνών, λάθος το διατυπώνω, η αποδοχή των ποινικών ευθυνών είναι για ότι του αντιστοιχεί. Όταν ένας άνθρωπος δηλώνει, ότι εγώ ήμουν μέλος της Οργάνωσης, αυτό με το νόμο με τον οποίον καλείστε να δικάσετε, τον οποίον εμείς καταγγέλλουμε σε κάθε περίπτωση, σημαίνει 10 χρόνια φυλακή. Μπορεί να σας πει, ότι δεν έχω καμία ποινική ευθύνη ή μπορώ εγώ να σας πω, ότι δεν έχει καμία ποινική ευθύνη υπό την έννοια του νόμου;
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Όχι κα Κούρτοβικ, επειδή έγινε κατανοητό, δεν χρειάζεται να λέμε άλλα, το διευκρίνισε ο ίδιος ο άνθρωπος, το είπε.
Ι.ΚΟΥΡΤΟΒΙΚ: Εγώ επομένως θα κάνω 2-3 ερωτήσεις και θα αξιολογήσουμε την κατάσταση.
ΣΤ.ΓΕΩΡΓΙΟΥ: Επειδή συνεχίζεται η εξέταση του μάρτυρα, σε όσα ακούστηκαν και επειδή πολλά απ’ αυτά με αφορούσαν, έχω να πω κι εγώ το εξής: Εγώ δεν μπορώ να αποδεχθώ τόσο εύκολα την βελτίωση της υπερασπιστικής γραμμής του κ.Κουφοντίνα όπως γίνεται σήμερα. Μπορώ να πω όμως το εξής, χαίρω για την απομυθοποίηση του προσώπου Κουφοντίνα, γιατί η εντύπωση που είχε δημιουργηθεί ή που είχαν προσπαθήσει να δημιουργήσουν προς τα έξω είναι, ότι μέσα σε μια οργάνωση που όλοι αρνούνται τα πάντα, βρέθηκε και ένα παλικάρι που ανέλαβε τις ευθύνες του. Σήμερα οι πάντες βλέπουν ότι αυτό το παλικάρι δεν υπάρχει.
Ι.ΚΟΥΡΤΟΒΙΚ: Κύριε συνάδελφε, θα σας επαναλάβω, πάψτε να διαβάζετε εφημερίδες, να δείτε τη δικογραφία.
Δ.ΚΟΥΦΟΝΤΙΝΑΣ: Κύριε Γεωργίου, νομίζετε ότι, δεν θέλω να προκαταλάβω βέβαια την απόφαση του Δικαστηρίου, αλλά νομίζετε εγώ έχω βάλει 10 φορές ισόβια;
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Σας παρακαλώ πάρα πολύ, δεν λέμε ούτε για παλικάρια εδώ, ούτε για τίποτα. Εδώ ψάχνουμε ορισμένες πράξεις και συγκεκριμένως αυτή τη στιγμή μιλάμε για την ανθρωποκτονία Μάτη. Αν θέλετε να πείτε κάτι γι’ αυτό, πέστε το. Σας το είπα από την αρχή, γιατί επεκτείνουμε τα ζητήματα. Φορτίζεται η ατμόσφαιρα που μια λέξη που λέμε παραπάνω ενδεχομένως.
Ι.ΚΟΥΡΤΟΒΙΚ: Κύριε Πρόεδρε επειδή είναι 12:30 θέλετε να διακόψουμε, γιατί και εγώ έχω εκνευρισμό ?
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Να τελειώσετε να διώξουμε τον μάρτυρα, δεν θα τον κρατήσουμε ?
Ι.ΚΟΥΡΤΟΒΙΚ: Ούτως ή άλλως υπάρχουν και άλλες ερωτήσεις, οπότε είναι σαφές δεν μπορούμε να ολοκληρώσουμε. Αν θέλετε να διακόψουμε, θα μας διευκολύνετε.
ΣΤ.ΓΕΩΡΓΙΟΥ: Κύριε Πρόεδρε, θα μου επιτρέψετε, νομίζω ότι είναι αρκετά σοβαρά τα αδικήματα τα οποία εξετάζουμε εδώ πέρα και να περάσουμε στην ίδια διαδικασία που ακολουθήσαμε και στις ενστάσεις που πράγματι αφορούσαν τους πάντες. Εδώ υπάρχουν περισσότεροι κατηγορούμενοι για βαρύτατες κατηγορίες και αλίμονο εάν ο συνάδελφος που εξήτασε τον μάρτυρα για τον δικό του τον πελάτη, καλύπτει και τον άλλο.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Όχι, καθόλου δεν τον καλύπτει. Εδώ είδατε σας δίνω πάντα το λόγο, δεν σας το δίνω. Διακόπτουμε για μισή ώρα και θα επανέλθετε κ. μάρτυς, δυστυχώς έχουν σκοπό να σας κρατήσουν πολύ.
ΔΙΑΛΕΙΜΜΑ