ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Αναγιγνώσκεται επίσης και του Τμήματος Εργαστηρίων της Υποδιεύθυνσης Εγκληματολογικών Υπηρεσιών για τις βολίδες. «Απέστειλε λέει προς Εργαστηριακή Εξέταση δυο βολίδες, για το ποιος είναι ο τύπος κλπ των όπλων. Η μια βρέθηκε στο χώρο της δολοφονίας του Αγγελόπουλου, που έλαβε χώρα 8.4.1986 οδό Κανάρη – Κολωνακίου, η δε άλλη αφαιρέθηκε κατά την νεκροτομή από το σώμα του παραπάνω δολοφονηθέντος και ζητούσε να ενεργήσουμε εργαστηριακές εξετάσεις, προκειμένου να αποφανθούμε.›
Εξέταση 2 βολίδων. Χαρακτηριστικά τάξης. Χαρακτηριστικά τάξης κατασκευής βολίδος, σχήμα κορυφής, μεταξύ στρογγυλής και οξείας, βάρος 7,96 γραμμάρια η κάθε μία, 97. Μήκος 15,7 mm caliber διαμέτρημα 9 mm.
Σύνθεση βολίδων. Πυρήνας από κράμα μολύβδου και επένδυση από κράμα χαλκού, που καλύπτει όλη την βολίδα εκτός από την βάση. Βάση βολίδας επίπεδη, χωρίς να εξέχει ο μολύβδινος πυρήνας, τα χείλη της επένδυσης αναδιπλούνται και δημιουργούν πατούρα με δακτυλιωτή εσοχή, η βολίδα δε φέρει περιμετρικά τοιχωμένη αυλάκωση. Οι βολίδες είναι μαγνητικές. Το εν χρήσει διαμέτρημα των 9 mm με χαρακτηριστικά βολίδος σαν το παραπάνω είναι τα «παραπέδουμ λούγκερ›. Τέτοιου τύπου βολίδες χρησιμοποιούνται για την γόμωση φυσιγγίων τα οποία βάλλονται από υποπολυβόλα – πιστόλια, και περίστροφα αναλόγου διαμετρήματος, δηλαδή 9 mm para. Είναι οι κοντές δηλαδή ή οι μεγάλες; Οι βολίδες 9 mm para έχουν μεγάλη διατρητικότητα λόγω μεγάλης ταχύτητας, μικρής μάζας, σχήματος και πέδης.
Για διάκρισή τους οι βολίδες σημάνθηκαν με τα στοιχεία 1241 αριθμός φακέλου και τάδε βολίδα πειστήρια 1 και 2. Χαρακτηριστικά τάξης, αριθμός ραβδώσεων – αυλακώσεων 6. Διεύθυνση δεξιά, εύρος αυλάκωσης 0,95 1,15, εύρος ράβδωσης, βάθος ραβδώσεων κανονικό ή παραπάνω του κανονικού. Συνοψίζοντας έχουμε τα γενικά. Δηλαδή caliber 9 mm para και της ομάδας, δηλαδή 6 δεξιόστροφες αυλακώσεις – ραβδώσεις. Το εύρος τους συνδέεται με την σχέση 1 προς 3,5 περίπου.
Ιδιαίτερα χαρακτηριστικά βολίδων. Ειδικά – Μοναδικά. Συγκριτική εξέταση βολίδων. Από την συγκριτική εξέταση των δυο βολίδων προέκυψε ταύτιση, που σημαίνει ότι οι δυο βολίδες βλήθηκαν από την ίδια κάνη όπλου.
Συγκριτικές εξετάσεις – πειστήρια – βολίδος VP1, VP2, με ανάλογα πειστήρια εκκρεμών υποθέσεων του αρχείου μας.
Κατά τις συγκριτικές εξετάσεις δεν προέκυψε καμία σχέση.
Διάφορα ίχνη επί των δυο βολίδων.
Πάνω στο κυλινδρικό μέρος των δυο βολίδων, παρατηρείται ένα ίχνος, όμοιας μορφολογίας και ευρείας έκτασης, το οποίο ξεκινάει λίγο κάτω από την κορυφή και φθάνει μέχρι λίγο πιο πάνω από την βάση της βολίδας και καλύπτει περίπου το ½ αυτής που ορίζεται από το διαμήκη άξονα. Το ίχνος αυτό βρίσκεται περίπου σε αναλογική θέση και στις δυο βολίδες, σε σχέση με συγκεκριμένες ταυτιζόμενες ραβδώδεις – αυλακώσεις αυτών.
Τα ίχνη ραβδώσεων – αυλακώσεων της περιοχής που εκτείνεται το ίχνος, φαίνεται να επικαλύπτονται απ’ αυτόν.
Εύρος αυλάκωσης – ράβδωσης. Η σύνδεση του εύρους αυλάκωσης – ράβδωσης είναι κάτω από την σχέση 1 προς 3,5 περίπου, τιμές αντίστροφες αποτελεί ένα πολύ σημαντικό χαρακτηριστικό, το οποίο μπορεί να οδηγήσει στον προσδιορισμό όπλου ή όπλων με τα χαρακτηριστικά του χρησιμοποιηθέντος.
Προορισμός – Είδος και Τύπος όπλου.
Γενικά ο προσδιορισμός του είδους και ειδικότερα του τύπου του όπλου, είναι πάρα πολύ δύσκολη εργασία και γίνεται ακόμα πιο δύσκολη, όταν πρέπει να γίνει μόνο από βολίδες.
Απαιτεί πρώτον πολύ χρόνο, δεύτερον συλλογή πολλών όπλων, τρίτον σύστημα ταξινομήσεως των δεικτών αυτών, τέταρτο συλλογή φυσιγγίων – βολίδων και τέλος απέραντη βιβλιογραφία.
Με βάση την σχέση αυλάκωσης – ράβδωσης, το 1 προς 3,5 διεξάγουμε έρευνες για τον προσδιορισμό είδους και τύπου όπλου. Α) περίστροφα 9 mm. Για τα πιο γνωστά περίστροφα 9 mm para στην αγορά είναι τα «cord, wesson maragouda, rouger και το Γαλλικό manifen›, μόνο το τελευταίο προσεγγίζει την παραπάνω σχέση. Τα υπόλοιπα αποκλείονται για διάφορους λόγους. Τέτοιου διαμετρήματος περίστροφα, είναι συνήθως 357 magnum και με αλλαγή βυκίου γίνονται 9 mm para.
Πιστόλια 9 mm para. Από τις μέχρι στιγμής έρευνες, έχουν προκύψει τα εξής πιστόλια που είναι μέσα, ή προσεγγίζουν ..
?Pietro beretta 1951 πληρεί ακριβώς την σχέση. Beneli, astra baounic.? Υποπολυβόλα, beretta διάφορα μοντέλα, franky, intram, stelin mark 4.?
Η έρευνα για εντοπισμό του περιστρόφου ή δυνατόν του εντοπισμού του είδους που χρησιμοποιήθηκε, θα συνεχιστεί αλλά επειδή είναι μακροχρόνια, τα αποτελέσματα θα αναφερθούν εν καιρώ. Δεν έχουμε έγγραφο άλλο; Όχι.
Και η προκήρυξη παρακαλώ να αναγνωστεί. Η ημερομηνία 1986 που έχει το βιβλίο, μάλλον δεν θα είναι η ημερομηνία που την είχαν βάλει, δεν την έφερε πάνω η προκήρυξη, αλλά θεωρείται επειδή τότε την βρήκαν προφανώς στο βιβλίο.
Μπορούμε να την αναγνώσουμε χωρίς ημερομηνία φυσικά. Την βλέπω εγώ την προκήρυξη δεν έχει.
Β.ΚΟΥΡΝΑΚΗΣ: Αναγιγνώσκεται η άνευ ημερομηνίας προκήρυξη 17Ν.
«Να χτυπήσουμε τους μεγαλοκαρχαρίες – απατεώνες – καπιταλιστές – υπεύθυνους της κρίσης. Να αποκαλύψουμε τον ρόλο των συνυπεύθυνων και συνένοχων ανώτερων κρατικών υπαλλήλων και πολιτικών, χουντικών, νεοδημοκρατών, σοσιαλιστών. Να αγωνιστούμε με όλα τα μέσα, μαζικά και δυναμικά, για να βγούμε από την κρίση και για να ανακόψουμε την πορεία προς την χρεοκοπία και τον μαρασμό. Στην προκήρυξη για την δίκαιη εκτέλεση του πράκτορα της αμερικάνικης στρατιωτικής αποστολής Τσάντες, υποστηρίζαμε την θέση «η πολιτική αυτή (της κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ) δεν είναι απλά διαχείριση του καπιταλισμού, που είναι ο κλασικός ρόλος της ρεφορμιστικής σοσιαλδημοκρατίας, αλλά επιπλέον στις συγκεκριμένες ιστορικές συνθήκες των χώρων της εξαρτημένης περιφέρειας και σημερινής οικονομικής κρίσης είναι καταδικασμένη, από τη μια να αναπαράγει τις σχέσεις εξάρτησης- υποτέλειας και από την άλλη, τη συνέχιση και διαιώνιση του καπιταλισμού Μπανανίας, με τα πελώρια σκάνδαλα και τις συγκριτικές ταξικές αντιθέσεις›. Η θέση αυτή, επιβεβαιώθηκε πλήρως με τα πρόσφατα οικονομικά μέτρα της κυβέρνησης.
Με αφορμή λοιπόν αυτά τα μέτρα, προκύπτει άμεσα για τον λαό το ζήτημα του πώς φθάσαμε στη σημερινή κατάσταση της οικονομίας, του ποιος είναι υπεύθυνος και ποιος καλείται να πληρώσει. Η σημερινή κατάσταση της οικονομίας, δεν είναι αποτέλεσμα μιας δυσμενούς συγκυρίας, αλλά είναι μιας συγκεκριμένης πολιτικής, που ακολουθήθηκε τις τελευταίες δεκαετίες.
Ολόκληρη η οικονομία είναι προβληματική. Από το ’73 η χώρα έχει μπει σε περίοδο βαθιάς και παρατεταμένης κρίσης, που είναι καταρχήν κρίση της μεγάλης βιομηχανίας. Η μεταποίηση από 25,8% στην μεταβολή του ΑΕΠ στα χρόνια ’67 – ’72, πέφτει στα 14,7% στο ’84 – ’89, ενώ αντίθετα στις υπηρεσίες 50% περνάνε στο 77,2%.
Ο ετήσιος ρυθμός αύξησης των βιομηχανικών επενδύσεων πέφτει σε μηδενικά επίπεδα μετά το ’74. Τέλος παρατηρείται στροφή στη διάρθρωσή τους προς τους παραδοσιακούς καταναλωτικούς κλάδους, σε βάρος των κλάδων κεφαλαιουχικού εξοπλισμού.
Η συμμετοχή των κλάδων τρόφιμα, κλωστοϋφαντουργικά, μη μεταλλικά ορυκτά, ενώ πέφτει από 50% των βιομηχανικών επενδύσεων το ’63 έως ’64, στο 32,3% στο ’65 – ’70. Ξανανεβαίνει στο 48,6% το ’75 – ’77. Παράλληλα η μεγάλη βιομηχανία είναι χρηματιστικά και τεχνολογικά εξαρτημένη από το ξένο κεφάλαιο.
Έχει ειδικευτεί σε διαδικασίες απλής συναρμολόγησης του τελικού προϊόντος, με ασήμαντο ποσοστό προστιθέμενης αξίας και εισαγωγή των προϊόντων. Καμία απολύτως προσπάθεια δεν έγινε για την αυτοδύναμη παραγωγή έστω τμημάτων κεφαλαιουχικού εξοπλισμού – αύξηση των προϊόντων. Οποιαδήποτε λοιπόν πολιτική αύξησης των εξαγωγών, αυξάνει αυτόματα τις εισαγωγές των παραπάνω προϊόντων, με αποτέλεσμα τον φαύλο κύκλο της διεύρυνσης των εξωτερικών ελλειμμάτων. Το έλλειμμα του εμπορικού ισοζυγίου, από 9,3 του ΑΕΠ το 1960 πέρασε στο 17,4% το 1969 και έφθασε στο 17,3% το 1983.
Οι ελάχιστες επενδύσεις που έγιναν λοιπόν στη τελευταία δεκαετία, μόνο τυπικά μπορούν να χρεωθούν σαν τέτοιες. Έγιναν σε παραδοσιακούς κλάδους καταναλωτικών αγαθών, χωρίς μέλλον. Καμία επένδυση δεν έγινε είτε σε κλάδους με τεχνολογίες αιχμής, είτε σε μεσαίους κλάδους με εκσυγχρονισμό του κεφαλαιουχικού εξοπλισμού.
Έτσι το κόστος ανά μονάδα παραγομένου προϊόντος είναι υψηλό και τα προϊόντα είναι χαμηλής σημασίας ποιότητας και δεν παράγουν τις αρκετές ποσότητες και στον απαιτούμενο χρόνο. Η παραγωγικότητα είναι χαμηλή και τα προϊόντα δεν είναι ανταγωνιστικά. Και το ζήτημα γίνεται ακόμα πιο τραγικό, αν αναρωτηθούμε τι θα παρήγαγε και θα πούλαγε αυτή η μεγάλη βιομηχανία ( δεν μιλάμε για την βιοτεχνία και τη μικρή βιομηχανία) αν δεν υπήρχαν όλα από σκανδαλώδη προνόμια των φοροαπαλλαγών που συνιστούν έμμεση επιδότηση.
Αν δεν υπήρχαν οι πάσης φύσεως επιδοτήσεις και επιχορηγήσεις από το κοινωνικό σύνολο επιτοκίων, κεφαλαίων, πρώτων υλών, ενέργειας ασφαλιστικών εισφορών. Αν δεν υπήρχε η απευθείας επιδότηση από τους καταθέτες του τραπεζικού συστήματος, μέσω του μηχανισμού των αρνητικών επιτοκίων.
Αν αφήνονταν να λειτουργήσει, σύμφωνα με τους σκληρούς νόμους της ελεύθερης καπιταλιστικής οικονομίας, χωρίς τις διάφορες επιδοτήσεις και προστασίες, θα ήταν απλά βαρκούλα στους τυφώνες και τις θύελλες του αδυσώπητου καπιταλιστικού ανταγωνισμού και θα βούλιαζε πάραυτα.
Η χρεοκοπία της και το κλείσιμο των μονάδων της, θα ήταν απλά η αναγκαία κοινωνική κύρωση των ανίκανων και απηρχαιωμένων καπιταλιστών. Αυτή όμως την χρεοκοπία και το οριστικό θάψιμό τους, σαν επιχειρηματίες – καπιταλιστές κατόρθωσαν να το αποφύγουν, έχοντας αναγάγει σε επιστήμη, τις απάτες και τις κομπίνες και με αυτή ακόμα την έννοια του αστικού νόμου που μέσα σε ένα αστικό κράτος έχει θεσπιστεί για να υπηρετούν τα συμφέροντά τους.
¶ρχισαν δε να προσφεύγουν σε αυξημένο δανεισμό, να αποσύρουν τα κεφάλαιά τους και να τα περνάνε παράνομα σε συνάλλαγμα στο εξωτερικό. Υποτιμολογήσεις –υπερτιμολογήσεις, δαίδαλος ψεύτικων εταιριών – φαντασμάτων, στο εξωτερικό, που κατέχουν την κυριότητα των μετοχών, παράνομη εξαγωγή συναλλάγματος, φοροδιαφυγή, ..δάνεια με χρέη σε τράπεζες, ΔΕΗ, ΙΚΑ κλπ. Δεν υπάρχει μεγάλο όνομα που να μην έχει διαπρέψει και κατηγορηθεί για μερικές από τις παραπάνω απάτες. Έτσι σήμερα η μεγάλη βιομηχανία έχει ξεπεράσει τα 500 δις χρέη, «που είναι μόνο αυτά των επίσημα προβληματικών› ενώ παράλληλα, οικονομικές πηγές ανεβάζουν σε 600 εκατομμύρια δολάρια τα ποσά που παράνομα διαρρέουν ετήσια στο εξωτερικό μετά το ’73.
Η συντριπτική πλειοψηφία αυτών των κεφαλαίων διαρρέει από τους μεγαλοκαπιταλιστές. Ενώ λοιπόν η χώρα μπήκε σε περίοδο αποβιομηχάνισης, ανεργίας, πτώσης του βιοτικού επιπέδου και υπερχρέωσης, ενώ οι επιχειρήσεις τους έχουν ουσιαστικά χρεοκοπήσει και είναι υπερχρεωμένες, οι μεγαλοκαπιταλιστές ευημερούν σαν άτομα και μάλιστα έχουν συγκεντρώσει τεράστια περιουσία, εδώ και στο εξωτερικό.
Μεγάλες καταθέσεις σε σκληρό συνάλλαγμα σε ξένες τράπεζες, επενδύσεις σε ακίνητα και σε άλλους τομείς στο εξωτερικό, δεκάδες βίλες και διαμερίσματα εδώ και έξω, δεκάδες υπερπολυτελή αυτοκίνητα, θαλαμηγοί κλπ. Στο μόνο τομέα που μπορούν να συναγωνιστούν και μάλιστα να ξεπεράσουν τους ξένους καπιταλιστές, είναι στις περιβόητες «δαπάνες γοήτρου›.
Με τις διάφορες κομπίνες και απάτες τους, το συνολικό ποσοστό κέρδους τους αποτελείται από ένα μικρό τμήμα που είναι το κλασικό καπιταλιστικό κέρδος και ένα δεύτερο πολλαπλάσιο του πρώτου, που είναι προϊόν καθαρής απάτης και λεηλασίας του πλούτου της χώρας και ληστείας της εργασίας του λαού «αν μπορούμε βέβαια να ονομάσουμε παραβιάζοντας την οικονομική ορολογία το προϊόν ληστείας κέρδος›.
Έτσι το συνολικό ποσοστό κέρδους υπήρξε ετήσια πολύ υψηλό – στα χρόνια πριν το 73 υπήρξε και το πρώτο τμήμα του – με αποτέλεσμα η περιουσία τους σήμερα, μετά από μια ή δυο δεκαετίες δραστηριότητας, να φθάσει στα επίπεδα των ξένων καπιταλιστών, που έχουν ένα αιώνα δραστηριότητας καπιταλιστικής.
Αυτή την τάξη των μεγάλων καπιταλιστών που απέτυχαν σαν άτομα – επιχειρηματίες, αφού οι επιχειρήσεις τους χρεοκόπησαν και είναι υπερχρεωμένες. Απέτυχαν σαν σύνολο σαν καπιταλιστική τάξη να αναπτύξουν αυτοδύναμα, ισόρροπα, με μια σχετική αυτονομία την χώρα, που υπερπλούτισαν με απάτες και κομπίνες, κλέβοντας και λεηλατώντας την χώρα και τους εργαζόμενους και έβγαλαν τα κεφάλαιά τους στο εξωτερικό. Που είδαν την χώρα σαν απλή αποικία, με ευκαιρίες για εύκολο , γρήγορο, περαστικό πλουτισμό σε βάρος των συμφερόντων της, δένοντας την τύχη τους με το ξένο κεφάλαιο και υποτάσσοντας τα συμφέροντά τους στα δικά του, ονομάζουν λούμπεν η μεγαλοαστική τάξη και τον αντίστοιχο κοινωνικό σχηματισμό στον οποίον άρχει καπιταλισμό Μπανανίας.
Η κύρια μορφή της δραστηριότητας αυτής της τάξης, είναι ο πλουτισμός και η καπιταλιστική εκμετάλλευση με παραβίαση του αστικού νόμου, δηλαδή απάτη σε συνεργασία και υπό το ξένο κεφάλαιο σε βάρος της χώρας. Σε αντίθεση με την καπιταλιστική τάξη των ανεπτυγμένων δυτικών χωρών όπου η κύρια μορφή της δραστηριότητάς της είναι η κλασική καπιταλιστική εκμετάλλευση και αυτοδύναμη συσσώρευση μέσα στη χώρα, χωρίς να καταφεύγει, παρά μόνο δευτερευόντως και σαν εξαίρεση, σε κραυγαλέες παραβιάσεις του νόμου σε απάτη.
Αυτή η τάξη έφτιαξε ορισμένες επιχειρήσεις τη δεκαετία του ’50-’60, με δική της χρηματοδότηση που δεν έφθανε, ούτε στο 15% της συνολικής κρατικής – τραπεζικής και αυτής του ξένου κεφαλαίου, με σκανδαλώδη προνόμια αλλά και κολοσσιαία ποσοστά εκμετάλλευσης της εργατικής τάξης, με τις χιλιάδες δολοφονημένους και σακατεμένους στα λεγόμενα «εργατικά ατυχήματα› όπου η χώρα κατείχε μια από τις υψηλότερες παγκόσμιες επιδόσεις.
Από τα πρώτα της βήματα έζησε με τα σκάνδαλα. Παγωμένες και αγύριστες πιστώσεις 3 δις της εποχής του ’60, οικονομικά σκάνδαλα και κομπίνες στην δικτατορία. Πεντακόσια δις χρέη και απάτες σήμερα.
Όλη η σύγχρονη οικονομική και μεταβατική ιστορία είναι μια αδιάκοπη σειρά από λάθη που οδήγησαν τη χώρα στη σημερινή βαθιά κρίση.
Ο ιδανικός της τάξης ο οποίος φαντάζει απλώς μαθητούδι μπροστά τους. Στην ίδια αυτή τάξη της Λούμπεν Μπουρζουαζίας ανήκουν βέβαια και οι εφοπλιστές, απ’ τους οποίους, όπως και οι πέτρες γνωρίζουν, δεν υπάρχει ούτε ένας που να μην έχει στείλει στο βυθό καμιά εκατοντάδες ναυτεργατών στους διάφορους σκυλοπνίκτες τους.
Συνολικά αποτελείται από 100 περίπου οικογένειες που έχουν προσκολληθεί σαν βδέλλα στη ράχη της χώρας και απομυζώντας την εργασία της, εμποδίζουν οποιαδήποτε αυτόνομη ανάπτυξη, αφού αυτή αντιστρατεύεται τα συμφέροντά τους.
Τα κεφάλαιά τους σήμερα βρίσκονται και λειτουργούν σαν τέτοια στο εξωτερικό και συνεπώς στην ουσία είναι ξένο κεφάλαιο, παρότι έχουν παραχθεί στην ίδια την χώρα και παρότι έχουν ορισμένες διαφορές με το αμιγές ξένο κεφάλαιο. Και τυπικά οι μεγαλοκαπιταλιστές και τα παιδιά τους έχουν αποκτήσει ξένες υπηκοότητες, γεγονός που κρύβουν οι φυλλάδες απ’ τον ελληνικό λαό.
Αυτές τους παραχωρήθηκαν με προθυμία απ’ τις δυτικές χώρες σε αντάλλαγμα των τεράστιων κεφαλαίων που μετέφεραν εκεί. Τα κεφάλαια δε αυτά, που όπως είπαμε ανέρχονται σε 600 εκατ. δολάρια ετήσια μόνο απ’ το ’73, δείχνουν κατά τον καλύτερο τρόπο ότι μόνο ο λαός μας δεν καταναλώνει περισσότερα απ’ όσα παράγει, αλλά αντίθετο πολύ μεγάλο μέρος της αξίας που έχει παράγει τα τελευταία χρόνια έχει πάει παράνομα στο εξωτερικό και άρα ούτε το κατανάλωσε, ούτε υπάρχει περίπτωση να το καταναλώσει.
Δεν μπορούμε εδώ να μην ανοίξουμε μια μικρή παρένθεση για να αναφερθούμε στους τσαρλατάνους δημοσιογράφους. Τον χαρακτηρισμό «τσαρλατάνων› τον κατέκτησαν επάξια απ’ το γεγονός ότι αποκρύβουν την πρώτη κύρια και βασική αλήθεια, χωρίς την οποία οποιαδήποτε ανάρρωση της οικονομίας είναι ψεύτικη, απ’ το γεγονός ότι παραποιούν αναποδογυρίζοντας την πραγματικότητα.
Αποκρύβουν την φύση, την πηγή, το μέγεθος των κερδών της ... και αναποδογυρίζουν την πραγματικότητα όταν επί χρόνια κάνουν καμπάνιες για να νομιμοποιήσουν λέει το κέρδος και να εξηγήσουν τις επενδύσεις χωρίς υψηλά κέρδη που διέρρευσαν παράλληλα έξω χωρίς να γίνουν επενδύσεις όταν αγωνίζονται απελπισμένα να βελτιώνουν το πρόσωπο του Έλληνα μεγαλοβιομήχανου, τη στιγμή που αυτός μαζί με τον εφοπλιστή είναι συνώνυμος στην ξένη λογοτεχνία με τον μεγαλοαπατεώνα.
Όταν μιλάνε συνέχεια για συντεχνίες εργαζομένων και μπουζαντισμούς, ενώ δεν λένε λέξη για την υπ’ αριθμόν 1 συντεχνία της χώρας την ? Όταν τέλος έχουν το θράσος να κάνουν τον τιμητή και να κατακεραυνώνουν τους εργαζόμενους στο Δημόσιο για τα ελλείμματα, ενώ οι ίδιοι δεν είναι σε θέση να ισοσκελίσουν τα πελώρια ελλείμματα του τύπου με τα χαριστικά δάνεια ύψους αρκετών δις. Ελλείμματα που πληρώνει ο λαός και με τα οποία τον κοροϊδεύουν ξετσίπωτα ότι δήθεν η Ωνάση πλήρωσε τους φόρους των τριών δις.
Πολλοί βέβαια απ’ αυτούς τους τσαρλατάνους όπως και μερικά απ’ τα οικονομικά περιοδικά τους έπαιξαν καθαρά τον ρόλο του ατζέντη διάφορων ομίλων της ?, δημιουργώντας την τεχνική μεταβολή της αξίας των μετοχών και σπεκουλάροντας οδηγώντας έτσι στην καταστροφή χιλιάδες μικρομετόχους.
Για να είμαστε όμως δίκαιοι με τους μεγαλοκαπιταλιστές, θα πρέπει να τους αναγνωρίσουμε ότι μόνοι τους δεν θα μπορούσαν να πετύχουν την παραπάνω δραστηριότητά τους. Η ανερχόμενη αστική τάξη στις δυτικές κοινωνίες στις αρχές του περασμένου αιώνα, παρότρυνε τα μέλη της να αναδείξουν επιχειρηματικό πνεύμα και να πλουτίσουν επενδύοντας και κάνοντας επιχειρήσεις.
Στην μεταπολιτευτική ελληνική κοινωνία, αλλά και στην σημερινή, το επίσημο κράτος έχει χαράξει σαν έμβλημά του το σύνθημα - επιταγή του προς τους καπιταλιστές: «Κάντε απάτες, ληστεύετε τα χρήματα του λαού, φοροδιαφεύγετε, βγάζετε παράνομα συνάλλαγμα›.
Σ’ αυτές τις δραστηριότητες ο πρώτος σας βοηθός, συνεργάτης, συμμέτοχος και συνένοχος είμαι εγώ το κράτος. Έχω στήσει μια ιδανική φάμπρικα-χωνευτήρι, απ’ όπου απορροφούνται και περνάνε τα χρήματα του λαού και μετά από διάφορες πολύπλοκες μεταμορφώσεις και διεργασίες, καταλήγουν στην τσέπη σας και στις καταθέσεις σας στο εξωτερικό.
Ο αυτόνομος μηχανισμός που λέγεται Τράπεζα και το φορολογικό σύστημα, μαζεύουν τα χρήματα και σας δίνουν δάνεια. Τα πάτε στο εξωτερικό με τις μεθόδους που ξέρετε και παράλληλα παρουσιάζετε πελώρια ελλείμματα στους ισολογισμούς.
Σας ζητάνε πίσω τα χρέη. Δεν έχετε βέβαια και άρα δεν μπορούμε να τα βρούμε. Οπότε καλούμε τα κορόιδα που λέγονται εργαζόμενος λαός να τα ξαναπληρώσουν μέσω του αυτόνομου οργανισμού Τράπεζα, του άλλου αυτόνομου ΟΑΕΔ και του φορολογικού συστήματος.
Επιπλέον, επειδή πρέπει να συνεχίσετε τη δραστηριότητά σας, καταργούμε την ΑΤΑ, πέφτουν οι μισθοί για να έχετε περιθώρια μεγαλύτερου κέρδους, μπας και ξαναεπενδύσεις μέρος απ’ τα κλεμμένα.
Και για να είναι πιο δίκαια μοιρασμένη στις συνέπειες της απάτης, επεκτείνουμε τη φορολογία και στα άλλα κορόιδα τους αγρότες, δίνουμε και μια εισφορά στους μικρομπακάληδες και στους άλλους μικροεπαγγελματίες, που δεν μπορούν να αλλοιώσουν εύκολα τα βιβλία τους λόγω μικρού τζίρου.
Και αν κάποιος σας κάνει καμιά γκάφα στα λογιστικά του και δημιουργεί προς στιγμή ζήτημα, μη φοβάστε. Υπάρχει και άλλος οργανισμός-λειτούργημα, ανεξάρτητη εξουσία αυτός, η δικαιοσύνη, που θα σας αθωώσει πανηγυρικά.
Τις παραπάνω συμβουλές, την παραπάνω γραμμή δείχνει το επίσημο κράτος είτε με Νέα Δημοκρατία, είτε με ΠΑΣΟΚ, προς το μεγάλο κεφάλαιο με την πρακτική του. Και επειδή δεν πάει πολύ καιρός που ο Παπανδρέου διηγήθηκε ένα παραμύθι για μικρά παιδιά για να εξηγήσει τη δημιουργία του μεγαλοκαπιταλιστή χωρίς δραχμή, παραμύθι όπου όμως ξέχασε ένα βασικό πρωταγωνιστή, τον εαυτό του, χωρίς τον οποίο καπιταλιστής δεν θα γινόταν, θα διηγηθούμε και εμείς ένα παραμύθι που δεν είναι παραμύθι.
Κάποτε κάποιος κ. Ωνάσης ήταν αφεντικό της Ολυμπιακής με τα πασίγνωστα χαριστικά δάνεια και προνόμια του προχουντικού και χουντικού κράτους. Με τον καιρό βλέποντας με το που φύσαγε ο άνεμος πέρασε στην κυριότητα των μετοχών και ιδιοκτησία του ένα αεροπλάνο σε εταιρεία του Παναμά και όταν ήρθε το κράτος του Καραμανλή να την κρατικοποιήσει, απάντησε, «ευχαρίστως, μόνο που ανήκει στην τάδε εταιρεία του Παναμά. Πληρώστε τόσες εκατοντάδες εκατομμύρια δολάρια και εντάξει›.
Το κράτος του Καραμανλή αντί να τον πιάσει απ’ το αυτί και να τον κάτσει στο σκαμνί λέγοντάς του «έχεις αποσβέσει ολοκληρωτικά και προ πολλού το αρχικό σου κεφάλαιο, αρκετές δεκάδες εκατομμύρια δολάρια έχεις κερδίσει σαν νόμιμο κέρδος απ’ την καπιταλιστική διαχείριση της Ολυμπιακής, τώρα όμως το πάγιο κεφάλαιο ανήκει στο κράτος και τέρμα τα δίφραγμα του απαντάει›, και ταυτόχρονα γίνεται συνένοχός του.
«Σύμφωνοι. ¶λλωστε εγώ θα πληρώσω; Ο λαός θα πληρώσει›. Περνάνε μερικά χρόνια και η κόρη του χρωστάει 4 δις φόρους κληρονομιάς κα αρνείται να πληρώσει. Όμως αυτή η άρνηση από την τεράστια βόμβα στα ίδια τα θεμέλια του κράτους, αφού τινάζει στον αέρα το φορολογικό σύστημα που υποτίθεται είναι για όλους αυτοί που το διαχειρίζονται τώρα, δηλαδή το ΠΑΣΟΚ, βλέπουν τον κίνδυνο και αντιλαμβάνονται ότι το ζήτημα πρέπει να κλείσει το γρηγορότερο.
Τι κάνουν λοιπόν; Αφού λένε σου χρωστάμε από διάφορες συναλλαγές, δεν κάνουμε ένα διακανονισμό για να πατσίσουμε και να βγούμε να αναγγείλουμε επίσημα με χαρτιά, επιταγές κλπ, ότι τα πλήρωσες; Κινητοποιούμε και το δεξί χέρι του Κουτσόγιωργα την «Αυριανή› την σπεσιαλίστρια, τόσο της ανακάλυψης, όσο και του κουκουλώματος των σκανδάλων, και είμαστε όλοι ωραίοι.
Αντί δηλαδή το κράτος του ΠΑΣΟΚ να πιάσει από το αυτί την Ωνάση και να την κάτσει στο σκαμνί για τις προηγούμενες απάτες, τους χουντικούς αλλά και τους Νεοδημοκράτες Υπουργούς του Καραμανλή σαν συνυπεύθυνους στις απάτες, αποδέχθηκε την πληρωμή φόρου με κλεμμένα από το λαό χρήματα, με απάτη, βγαίνει και λέει ψέματα στο λαό ότι η Ωνάση πλήρωσε τους φόρους και έτσι γίνεται και το κράτος του ΠΑΣΟΚ συνυπεύθυνο, συνένοχο αυτής της απάτης σε βάρος του λαού.
Αν το κράτος Καραμανλή του ’60, παρουσιάζει το Νιάρχο σαν άπορο, για να μην πληρώνει φόρους, σήμερα το κράτος Παπανδρέου, βρήκε την παραπάνω φόρμουλα για να μην πληρώσει η Ωνάση.
Και ξαφνικά και ενώ οι πάντες μας διαβεβαίωναν ότι η Ωνάση πλήρωσε το φόρο, αποκαλύπτει πρόσφατα η Αυριανή, ότι η Ωνάση δεν είχε πληρώσει τα 3 δις φόρου, ξεσκεπάζοντας συνάμα όλες τις φυλλάδες (και τον εαυτό της βέβαια) αλλά και την κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ σαν μεγάλους ψευταράδες που εμποδίζουν ξετσίπωτα τον ελληνικό λαό. Σ’ αυτή δε την εξαπάτηση έναν από τους κύριους ρόλους έπαιξε ο μεγαλοκαπιταλιστής και άνθρωπος της ?, Παναγόπουλος, Διοικητής της Εθνικής Τράπεζας, που παίζει κεντρικό ρόλο στην διαχείριση του καπιταλισμού Μπανανία.
Το ίδιο άλλωστε έκανε και πρόσφατα με την εξαγορά των ναυπηγείων του Νιάρχου. Δέχθηκε και πλήρωσε χαριστικά πάνω από 60 εκατομμύρια δολάρια πλαστά χρέη, με τις γνωστές λογιστικές κομπίνες σε δικές τους ξένες επιχειρήσεις και τράπεζες, ενώ υποτίθεται ότι η χώρα είναι υπερχρεωμένη.
Σήμερα βαίνουν σε απάτες συνεχίζοντας το πολιτικό πρόσωπο του ΠΑΣΟΚ που γίνεται συνυπεύθυνο και συνένοχο με το ? Από την μια καλεί τον λαό να πληρώσει τα χρέη των προβληματικών και από την άλλη κάνει πρόταση εξαγοράς των επιχειρήσεων, επιβεβαιώνοντας απόλυτα όσα υποστήριξαν πριν 2,5 χρόνια, ότι δηλαδή οι προβληματικές θα επιστραφούν στους πρώην ιδιοκτήτες – μεγαλοαπατεώνες, μόλις πληρώσει ο λαός τα χρέη τους.
Έτσι ο Σκαλιστήρης προσπαθεί να εξαγοράσει τις παλιές επιχειρήσεις του, ενώ υποτίθεται ότι δεν έχει φράγκο να πληρώσει τα χρέη του που πληρώνει ο λαός. Οι Μποδοσάκηδες κάνουν πρόταση για επένδυση στα λιπάσματα, ενώ δεν έχουν πληρώσει τα δεκάδες δις χρέη της ΛΑΡΚΟ και της ΠΥΡΚΑΛ που πληρώνει ο λαός. Τέλος ευθυγραμμίζεται με τους άλλους φορείς της ?., που μόλις μυρίστηκαν τα χρήματα του ΜΟΠ έπεσαν σαν τα κοράκια να τα τσεπώσουν.
Το σημερινό λοιπόν πολιτικό πρόσωπο του ΠΑΣΟΚ που διαχειρίζεται το κράτος, συνεχίζει την ίδια ακριβώς πολιτική, του κράτους- απατεώνα του προκατόχου του. Δεν είναι ότι δεν μπορεί να χτυπήσει την φοροδιαφυγή των 150 δις που μας έλεγε το ’81, την παράνομη διαρροή συναλλάγματος, τα χρέη που λήστεψαν οι προβληματικές. Είναι αντίθετα ότι εξακολουθεί πέρα από τα σκανδαλώδη προνόμια που του έχει παραχωρήσει, να είναι συμμέτοχο και συνένοχο με το μεγάλο κεφάλαιο στις απάτες του, παίρνοντας από τον εργαζόμενο λαό τεράστια ποσά και δίνοντάς τα σε συνάλλαγμα μέσα από τις παραπάνω διαδικασίες.
Το κράτος αυτό και το πολιτικό πρόσωπο – είτε της χούντας είτε της Νέας Δημοκρατίας – είτε του ΠΑΣΟΚ, είναι υπεύθυνο μαζί με την Λούμπεν μεγαλοαστική τάξη. Όχι με την νομική έννοια των οικονομικών Υπουργών, αλλά με την ευρεία πολιτική - κοινωνική έννοια του συνόλου Υπουργών, ανώτατων κρατικών υπαλλήλων, υπευθύνων του φορολογικού συστήματος κλπ.
Το πολιτικό αυτό πλέγμα μιας κοινωνικής τάξης και ενός στρώματος κρατικής γραφειοκρατίας, είναι υπεύθυνο, πολιτικά, κοινωνικά, ιστορικά, για τη σημερινή κρίση και την βαθμιαία αποβιομηχάνιση, την αυξανόμενη αποσύνθεση της οικονομίας, τον επερχόμενο μαρασμό και χρεοκοπία.
Είναι υπεύθυνο για το ότι απέτυχε να προωθήσει μια αυτοδύναμη και ισόρροπη ανάπτυξη, με μια σχετική αυτονομία. Με μια λέξη έχουμε να κάνουμε με την ιστορική αποτυχία και χρεοκοπία της ντόπιας μεγαλοκαπιταλιστικής τάξης σαν τάξη και όχι σαν άτομα, με την ευρεία άτομα δηλαδή, είτε οι ιδιοκτήτες είναι, είτε οι πολυδιαφημισμένοι manager, είτε και ανώτεροι κρατικοί υπάλληλοι που διοικούν τον δημόσιο τομέα και τις κρατικές υπηρεσίες, μια χρεοκοπία τόσο του ιδιωτικού όσο και του κρατικού τομέα του καπιταλισμού Μπανανίας.
Όπως είπαμε πιο πάνω η ?έχει σήμερα τα κεφάλαιά της στο εξωτερικό και στην ουσία λειτουργεί σαν ξένο κεφάλαιο. Έχει όμως μερικές διαφορές. Ενώ βρίσκεται στο εξωτερικό, δεν έχει την χρηματιστική δύναμη και την τεχνολογία των ξένων κεφαλαίων, με συνέπεια να είναι περισσότερο ατζέντες και τσόντα. Παράλληλα έχει πολύ γερές προσβάσεις και πολιτική δύναμη στο κρατικό μηχανισμό, με αποτέλεσμα να μην αφήνει ανεκμετάλλευτη παρότι βρίσκεται στο εξωτερικό, οποιαδήποτε ευκαιρία παρουσιαστεί για παρασιτικό γρήγορο και ληστρικού τύπου κέρδος.
Παράδειγμα η περίπτωση Νιάρχου, που δεν σταμάτησε με τις διάφορες κομπίνες του στα ναυπηγεία να κάνει αφαίμαξη κεφαλαίων σε συνάλλαγμα μέχρι πρόσφατα και ενώ τα κεφάλαιά του βρίσκονται από χρόνια στο εξωτερικό και ετοιμάζεται τώρα να ανοίξει καινούργιες business στην Σπετσοπούλα.