Εξερευνώντας τα όρια του σώματος και της ψυχής μέσα από τον αυτοσχεδιασμό, τη μουσική και την κίνηση, το συγκρουσιακό παιχνίδι που μας καλεί να αφήσουμε τη βολική θέση του απλού παρατηρητή και να αντιμετωπίσουμε τους δαίμονές μας, ολοκληρώνει τις παραστάσεις του στο Μιλάνο.
Εξερευνώντας τα όρια του σώματος και της ψυχής μέσα από τον αυτοσχεδιασμό, τη μουσική και την κίνηση, το συγκρουσιακό παιχνίδι που μας καλεί να αφήσουμε τη βολική θέση του απλού παρατηρητή και να αντιμετωπίσουμε τους δαίμονές μας, ολοκληρώνει τις παραστάσεις του στο Μιλάνο.
Μετά τη μεγάλη της επιτυχία στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, αλλά και στην Κωνσταντινούπολη, όπου απέσπασε διθυραμβικές κριτικές και τη μεγάλη αποδοχή του κοινού, η παράσταση «HUMAterra», που παρουσιάζεται από την ομάδα χοροθεάτρου Δαγίπολη, σε χορογραφία Γιώργου Χρηστάκη και Ρενάτο Τζανέλλα, με τη σύμπραξη καταξιωμένων τραγουδιστών, κλείνει τον κύκλο των παραστάσεών της στο θέατρο Piccolo του Μιλάνου, την Παρασκευή 31 Μαΐου.
Με πυρήνα της άτομα με κινητικό πρόβλημα και εμπνευστή - δημιουργό της τον Γιώργο Χρηστάκη, η ομάδα σύγχρονου χορού Δαγίπολη – με τη συντροφιά του Ψαραντώνη, της Ελένης Τσαλιγοπούλου, του Κώστα Λειβαδά της Ανδριάνας Μπάμπαλη και της Χρύσας Παπά στον ρόλο της αφηγήτριας - προσεγγίζει με τον δικό της τρόπο έναν ιδιαίτερο δεσμό. Με τη γλώσσα του σώματος και της τέχνης, «μιλά» για την αιώνια σχέση του ανθρώπου με το χώμα και τη γη, αλλά και με τα υλικά, που - ως πρώτη ύλη ή τεχνολογικά επεξεργασμένα - γίνονται ακόμα και προέκταση του ανθρώπινου σώματος, στις συνευρέσεις διαφορετικών και μυστικών κόσμων, μέσα από την παράσταση, με τον συμβολικό τίτλο «HUMAterra»: HUman (άνθρωπος), MAterial (υλικό), terra (γη).
Φλερτάροντας με τις ικανότητες του σώματος
Στην άδεια σκηνή, εμφανίζεται μια ανθρώπινη μορφή. Ένας άνδρας με μηχανήματα στα πόδια. Η σκηνή παύει να είναι άδεια. Πλημμυρίζει με χορευτές. Κάποιοι με αναπηρία, κάποιοι χωρίς. Τα σώματα περιφέρονται, συγκρούονται, φλερτάρουν, επικοινωνούν μεταξύ τους, σε μια συνεχή ανατροπή της σωματικής ικανότητας και της σωματικής αναπηρίας. Η αναπηρία απλώς υφίσταται, επειδή δεν μπορεί να εξαφανιστεί και να αρνηθεί ο χορευτής και ο θεατής την ύπαρξή της. Υπάρχει διακριτικά στο σύνολο του έργου, αλλά συχνά εξαφανίζεται και επανέρχεται, ανατρέποντας τους ρόλους και την ανθρωπομετρική κλίμακα των χορευτών. Η ανατροπή είναι ολοκληρωτική, σε σημείο που δύσκολα μπορεί κανείς να καταλάβει ποιος έχει ή δεν έχει αναπηρία.
Ταυτότητα παράστασης
Χορογραφία: Γιώργος Χρηστάκης – Ρενάτο Τζανέλλα, βοηθός χορογράφων: Στέλλα Φωτιάδη, πρωτότυπη μουσική: Ανδριάνα Μπάμπαλη, σύνθεση: Κώστας Λειβαδάς, κοστούμια: Κατερίνα Σαβράνη - Εύα Ζαμπετάκη, φώτα: Σάκης Μπιρμπίλης. Μουσικοί: λύρα: Ψαραντώνης, πιάνο: Κώστας Λειβαδάς, γκάιντα: Γιώργος Μακρής, λαούτο: Ανδρέας Αρβανίτης, κρουστά: Νίκη Ξυλούρη, νταούλι: Γιώργος Τζανέτος. Ερμηνεύει η Χρύσα Παπά. Φωνή: Ελένη Τσαλιγοπούλου, Ψαραντώνης, Ανδριάνα Μπάμπαλη. Χορευτές – Performers: Μαριγώ Αγγελίδου, Μαρία Αρβανιτάκη, Elisa Bazzocchi, Ivonne Bello, Lucia Brizzi, Marta Caja, Πωλυάννα Χονδράκη, Giorgia De Rose, Nicoletta Ferri, Danilo Flereani, Στέλλα Φωτιάδη, Αλέξης Φουσέκης, Δημήτρης Γρίντζος, Κώστας Καπετάνιος, Άννα Μαρία Κορδογιαννοπούλου, Giullia Mandelli, Memet Ozturk, Λουτσιάννα Παπαδάκη, Michela Rossi, Βιβή Ρωμανά, Fabio Sudato, Salvatore Siciliano, Κατερίνα Στρουμπούλη, Σωτήρης Ταχτσόγλου, Διογένης Τριανταφυλλίδης, Έλενα Ζάχου και ο Γιώργος Χρηστάκης (υπό την καλλιτεχνική διεύθυνση της Dagipoli Dance Co).