ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ας έρθει τώρα ο μάρτυρας. Κύριε Εισαγγελεύ για τα πειστήρια πάρτε τα για να τα ζητήσουμε όλα μαζί. Το σχεδιάγραμμα είναι εδώ και επεδείχθη.
Ας έρθει ο κ. Αδαμόπουλος, είναι στα ΜΑΤ 19 νούμερο. Αριστομένης Αδαμόπουλος. Παρίσταται ως πολιτική αγωγή. Δεν ορκίζεται. Είσαστε μέσα στο λεωφορείο;
Α.ΑΔΑΜΟΠΟΥΛΟΣ: Μάλιστα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Σε ποιο σημείο καθόσαστε;
Α.ΑΔΑΜΟΠΟΥΛΟΣ: Καθόμουν στο δεξιό μέρος τελευταίος.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Καταλάβατε την έκρηξη, ήταν μεγάλη;
Α.ΑΔΑΜΟΠΟΥΛΟΣ: Βεβαίως. Θυμάμαι ότι έγινε μια έκρηξη, πώς εκρήγνυται να ηφαίστειο?
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Έχετε πέσει σε ηφαίστειο ποτέ;
Α.ΑΔΑΜΟΠΟΥΛΟΣ: Το έχω δει όμως κύριε Πρόεδρε. Αυτή η λάβα δηλαδή.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Όπως βλέπετε έτσι που βγαίνει η λάβα, έτσι βγήκε φωτιά, φλόγα;
Α.ΑΔΑΜΟΠΟΥΛΟΣ: Ακριβώς, χωρίς καμία υπερβολή.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Είχατε όψη προς τα αριστερά δηλαδή;
Α.ΑΔΑΜΟΠΟΥΛΟΣ: Εγώ είχα μέτωπο προς το πάρκο. Δηλαδή το λεωφορείο δεν είναι όπως τα συνήθη. Υπάρχει ένας πάγκος στη μέση για να αφήνουμε τα πράγματά μας, τον καφέ μας εν πάση περιπτώσει και καθόμαστε δεξιά και αριστερά. Εγώ καθόμουν πίσω δεξιά, όπως σας είπα. Μετά την έκρηξη, υπήρχε μεγάλη ποσότητα πυρίτιδας, χτύπησε το λεωφορείο από την μέση και μπροστά.
Θυμάμαι ότι το πάρκο -μιλάμε για πάρκο που είχε χώμα, δεν ήταν επισκευασμένο- είχαν παγιδεύσει ένα αυτοκίνητο V/W κλειστό με μεγάλη ποσότητα εκρηκτικών υλών μέσα εκεί. Το πάρκο είχε μια κλίση. Γνωρίζουμε όλοι τα λεωφορεία, το λεωφορείο έχει το πάτωμα και το επάνω μέρος. Το λεωφορείο λοιπόν κατά σύμπτωση –όπως εγώ εξηγώ– είχε κλίσει προς το έδαφος.
Μετά λοιπόν την έκρηξη που έγινε και αυτό πιστεύω ότι είναι η τύχη που επιζήσαμε, πήρε ως επί το πλείστον το λεωφορείο από τη μέση και κάτω και αυτό το αποδίδω στη κλίση που είχε το παγιδευμένο αυτοκίνητο. Εάν λοιπόν το πάρκο ήταν ίσιο, θα είμαστε όλοι μακαρίτες. Και αυτός ήταν και ο σκοπός των δολοφόνων.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ξέρετε ποιοι έκαναν αυτή την έκρηξη;
Α.ΑΔΑΜΟΠΟΥΛΟΣ: Δεν είδα κύριε Πρόεδρε?
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Εκεί δεν είδατε τίποτα εσείς.
Α.ΑΔΑΜΟΠΟΥΛΟΣ: Εκεί όχι δεν είδα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Αντιληφθήκατε κανένα πρόσωπο κάτι αναγνωρίσατε;
Α.ΑΔΑΜΟΠΟΥΛΟΣ: Μέχρι τότε όχι. Αργότερα όμως όταν εξήλθα από το νοσοκομείο, διάφορες πληροφορίες έδιναν μαρτυρίες ορισμένων χαρακτηριστικά ατόμων. Τώρα αν θέλετε αυτό που άκουσα εκ των υστέρων, είναι αυτοί που ανέλαβαν την ευθύνη, Τζωρτζάτος, Κουφοντίνας?
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ακούσατε απλώς.
Α.ΑΔΑΜΟΠΟΥΛΟΣ: Το άκουσα αυτό.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Εντάξει.
Πείτε μου τώρα, το είπατε κατευθείαν εσείς ότι θέλανε να μας σκοτώσουν. Και κάνατε μια μικρή διαστολή έτσι, μια διαφοροποίηση απ’ ότι άκουσα μέχρι τώρα. Δηλαδή εάν το ωστικό κύμα και τα βλήματα που ενδεχομένως βγήκαν από το σπασμένο, δεν ήταν χαμηλά προς τη μέση, αλλά ήταν λίγο ψηλά, τι θα γινόταν;
Α.ΑΔΑΜΟΠΟΥΛΟΣ: Όλοι θα είμαστε νεκροί.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δηλαδή γιατί;
Α.ΑΔΑΜΟΠΟΥΛΟΣ: Να δικαιολογήσω αυτός ήταν και ο σκοπός, να μας καθαρίσουν.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Πείτε μου όμως, γιατί εάν χτύπαγε πιο ψηλά το ωστικό κύμα..
Α.ΑΔΑΜΟΠΟΥΛΟΣ: Γιατί θα ήταν απευθείας όλα επάνω μας. Δεν θα υπήρχαν δηλαδή χαμένα αντικείμενα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Εσείς όταν καθόσαστε, σας προφύλασσε;
Α.ΑΔΑΜΟΠΟΥΛΟΣ: Εγώ καθόμουν όπως είναι το λεωφορείο στο πίσω μέρος, φανταστείτε ένα λεωφορείο από το αριστερό ?
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Θέλω να πω, σας προφύλασσε το παραπέτο του αυτοκινήτου; Δηλαδή αυτό που είναι κάτω;
Α.ΑΔΑΜΟΠΟΥΛΟΣ: Βεβαίως ναι. Εγώ είχα και την τύχη, γιατί ήμουν τελευταίος, και μετά την έκρηξη βρέθηκα μπροστά, βγήκα από την πόρτα χωρίς να το καταλάβω. Με καμένο κεφάλι και αίματα κλπ, φλέβες κομμένες κλπ. Πίσω στο αριστερό μέρος υπήρχε ένα κουβούκλιο που εκεί βάζαμε τις ασπίδες. Εγώ προφυλασσόμουν. Τώρα για να πάρει το λεωφορείο όλο δεν νομίζω, γιατί χτύπησε από τη μέση και μπροστά, πίσω από τον οδηγό.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Εάν το χτύπαγε λοιπόν πιο ψηλά τι θα γινόταν; Αυτό δεν καταλαβαίνω.
Α.ΑΔΑΜΟΠΟΥΛΟΣ: Θα είμαστε νεκροί όλοι.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Θα μπαίνανε μέσα βλήματα περισσότερα;
Α.ΑΔΑΜΟΠΟΥΛΟΣ: Βεβαίως.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Και τι φταίει που δεν πήγε πιο μπροστά; Κακός υπολογισμός, τύχη, τι;
Α.ΑΔΑΜΟΠΟΥΛΟΣ: Εγώ πιστεύω όντως η Θεία τύχη. Γιατί το πάρκο όπως σας είπα, δεν είναι ίσο, όπως είναι τα πάρκα με το τσιμέντο το πεζοδρόμιο. Είχε μια κλίση και αυτή ήταν η τύχη μας.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Οπότε η κλίση έκανε και την έκρηξη να κατευθυνθεί πιο χαμηλότερα;
Α.ΑΔΑΜΟΠΟΥΛΟΣ: Να κατευθυνθεί προς τα κάτω, προς το οδόστρωμα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Αυτό είναι δηλαδή κατά την δική σας άποψη. Μάλιστα, εγώ δεν έχω τίποτα άλλο. Οι κ. Εισαγγελείς, από της έδρας κάποια ερώτηση;
Ελάτε ο πολιτικώς ενάγων να ρωτήσει κάτι.
Β.ΤΑΟΥΞΗΣ: Πείτε μου σας παρακαλώ πολύ, σας ρώτησε ο κ. Πρόεδρος εάν η εστία του χτυπήματος του λεωφορείου δεν ήταν κάτω από τη μέση, αλλά πάνω από τη μέση, εκεί που χτυπήθηκε κάτω από τη μέση, αποξηλώθηκε όλη η λαμαρίνα;
Α.ΑΔΑΜΟΠΟΥΛΟΣ: Όλο. Υπάρχουν φωτογραφίες.
Β.ΤΑΟΥΞΗΣ: Όχι μη σπεύδετε να απαντήσετε, μη με προκαταλαμβάνετε. Αποξηλώθηκε λοιπόν όλη η λαμαρίνα κάτω από τη μέση και έμεινε γυμνό το λεωφορείο από κάτω. Συνεπώς εάν το βλήμα χτύπαγε πάνω από τη μέση, θα έμενε άδειο όλο το κουβούκλιο από εκείνη την πλευρά του λεωφορείου. Σύμφωνοι;
Α.ΑΔΑΜΟΠΟΥΛΟΣ: Απόλυτα.
Β.ΤΑΟΥΞΗΣ: Θα σας χτυπάγανε λοιπόν από παντού, όλα αυτά που ήδη σας χτύπησαν;
Α.ΑΔΑΜΟΠΟΥΛΟΣ: Βεβαίως.
Β.ΤΑΟΥΞΗΣ: Με την ίδια ένταση, ή με πολύ μεγαλύτερη;
Α.ΑΔΑΜΟΠΟΥΛΟΣ: Με μεγαλύτερη.
Β.ΤΑΟΥΞΗΣ: Μπορείτε να πείτε, κατά την ώρα του χτυπήματος μέσα στο λεωφορείο τι αντικείμενα σας χτύπησαν; Ήταν τα αέρια μόνο, ή και άλλα πράγματα;
Α.ΑΔΑΜΟΠΟΥΛΟΣ: Πέτρες, τσιμέντο, γυαλιά, λαμαρίνες, σίδερα.
Β.ΤΑΟΥΞΗΣ: Δηλαδή από το χώρο της έκρηξης αυτά εκτοξευτήκανε και μπήκανε στο λεωφορείο;
Α.ΑΔΑΜΟΠΟΥΛΟΣ: Βεβαίως.
Β.ΤΑΟΥΞΗΣ: Δεν είχατε μέσα στο λεωφορείο, τσιμέντα και πέτρες και χώματα;
Α.ΑΔΑΜΟΠΟΥΛΟΣ: Όχι βέβαια.
Β.ΤΑΟΥΞΗΣ: Πείτε μου σας παρακαλώ πολύ. Το χτύπημα νομίζετε ότι ήταν ερασιτεχνικό, ή επαγγελματικό;
Α.ΑΔΑΜΟΠΟΥΛΟΣ: Επαγγελματικό.
Β.ΤΑΟΥΞΗΣ: Μάθατε εάν υπήρξε ημερών προεργασία, προετοιμασία από πριν;
Α.ΑΔΑΜΟΠΟΥΛΟΣ: Βεβαίως. Όταν εξήλθα από το νοσοκομείο, όλοι οι συνάδελφοι εκεί πέρα, πολίτες ακόμα, επισκέφθηκαν το νοσοκομείο.
Β.ΤΑΟΥΞΗΣ: Για πείτε αυτό είναι ενδιαφέρον. Επισκέφθηκαν το νοσοκομείο ποιοι;
Α.ΑΔΑΜΟΠΟΥΛΟΣ: Δεν ξέρω, περίοικοι να δουν ως προς την υγεία μας. Τώρα και οι ίδιοι οι κατηγορούμενοι ενδεχομένως να πήγαν εκεί. Και εμένα θυμάμαι μια επίσκεψη μια κυρία εντάξει λίγο γεμάτη, μου κίνησε την περιέργεια, μου έμεινε αυτό σαν εντύπωση, δεν γνωρίζω όμως στοιχεία.
Β.ΤΑΟΥΞΗΣ: Πείτε μου σας παρακαλώ. Μάθατε μήπως αν κάποιοι από τους περιοίκους, τους περαστικούς, που ήσαν αυτόπτες μάρτυρες του περιστατικού, εάν πήγαν στην αστυνομία και έδωσαν χαρακτηριστικά, περιέγραψαν αυτούς που τους φάνηκαν ύποπτοι;
Α.ΑΔΑΜΟΠΟΥΛΟΣ: Νομίζω ναι.
Β.ΤΑΟΥΞΗΣ: Μπορείτε να πείτε εάν μάθατε εκ των υστέρων ποιοι ομολόγησαν; Και πώς το μάθατε;
Α.ΑΔΑΜΟΠΟΥΛΟΣ: Ναι. Κουφοντίνας, Χριστόδουλος Ξηρός.
Β.ΤΑΟΥΞΗΣ: Αυτό είναι ευκόλως κατανοητό. Είναι σαφές ότι ο κ. Κουφοντίνας έχει πάρει την ευθύνη και την πολιτική και την ποινική είπε, εδώ στο Δικαστήριο.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δεν το έχει πει έτσι, αλλά τέλος πάντων. Κοιτάξτε το είπε για μας, το συγκρατήσαμε εμείς.
Β.ΤΑΟΥΞΗΣ: Κύριε συνάδελφε δεν ήμουν εγώ όταν πήρε πίσω την ποινική ευθύνη ο κ. Κουφοντίνας. Είχα μείνει στο ότι την είχε πάρει την πολιτική και την ποινική.
(Διαλογικές Συζητήσεις)
Β.ΤΑΟΥΞΗΣ: Ναι κύριε συνάδελφε, υποδείξτε μας πώς να κάνουμε την δουλειά μας, τι να κάνουμε. Εσείς είστε γνωστός και έμπειρος περί τα ποινικά, εμείς είμαστε καινούριοι, τι να κάνουμε, πρέπει να μας δείξετε και μερικές φορές πώς να κάνουμε την δουλειά μας.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ελάτε σας παρακαλώ.
Ι.ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Αν ομολόγησε ο τάδε είναι δικόγραφο αυτό το πράγμα?
(Διαλογικές συζητήσεις)
Β.ΤΑΟΥΞΗΣ: Μάθατε κύριε, εάν κάποιοι περίοικοι έδωσαν περιγραφές; Κύριε Πρόεδρε να συνεχίσω, όπως βλέπετε δεν ανεβάζουμε τους τόνους, τους κατεβάζουμε.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Όχι εντάξει, βλέπω ότι είστε υπερβολικά ήπιος και μ’ αρέσει.
Β.ΤΑΟΥΞΗΣ: Τι να κάνω, μετά τις παραινέσεις σας, είπα να συμμορφωθώ.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δεν είναι να συμμορφωθείτε. Ξέρετε, εγώ δεν έχω δείξει ποτέ πνεύμα αντιπαράθεσης με τους συνηγόρους, ποτέ.
Β.ΤΑΟΥΞΗΣ: Πείτε μου κάτι κύριε Αδαμόπουλε, αυτούς τους ανθρώπους που ανεγνώρισαν, τους πιθανούς δράστες, ή τους υπόπτους, τους είδατε να είναι μάρτυρες στο Δικαστήριο; Μάθατε αν κάποιοι απ’ αυτούς είναι μάρτυρες στο Δικαστήριο;
Α.ΑΔΑΜΟΠΟΥΛΟΣ: Όχι, εκτός από έναν συνάδελφο.
Β.ΤΑΟΥΞΗΣ: Μόνο τους συναδέλφους είδατε. Εντάξει. Κύριε Πρόεδρε επειδή έχω επί του θέματος αίτημα προς το Δικαστήριο, γι’ αυτό ρωτάω σχετικά το μάρτυρα. Υπάρχουν δυο αυτόπτες –δεν ξέρω εάν είναι περαστικοί, αν είναι γείτονες– οι οποίοι έχουν δώσει περιγραφές υπόπτων του συγκεκριμένου περιστατικού και δεν έχουν κληθεί στο Δικαστήριο να καταθέσουν. Και αναφέρω τα ονόματά τους.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Έχουν δώσει κατάθεση;
Β.ΤΑΟΥΞΗΣ: Βεβαίως. Έχουν δώσει προανακριτικώς. Και έχει προκύψει ότι αυτοί οι άνθρωποι, έχουν περιγράψει 2 – 3 άλλους υπόπτους, με εντελώς συγκεκριμένα αδρά χαρακτηριστικά. Δηλαδή όχι «ένας ψηλός, εύσωμος›, που δεν μπορείς να ξεχωρίσεις, αλλά πιο συγκεκριμένα, που θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε ταυτοποίηση υπόπτων, παρά το χρόνο και αυτοί οι μάρτυρες δεν έχουν κληθεί να καταθέσουν.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ούτε στον ανακριτή.
Β.ΤΑΟΥΞΗΣ: Στον ανακριτή ο ένας εκλήθη. Ο κ. Δέσποινας Δημήτριος. Ο άλλος λέγεται Κρητικός Αντώνιος.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Κάντε ένα αίτημα και θα το εξετάσουμε.
Β.ΤΑΟΥΞΗΣ: Το υποβάλω το αίτημα τώρα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Αυτό είναι, αλλά γράψτε το κάπου για να το κρατήσουμε, γιατί έχουμε και άλλους που έχουν ζητηθεί και από την υπεράσπιση και από σας, θα τους καλέσουμε, άμα χρειαστεί, γιατί όχι, για την ανεύρεση της αλήθειας.
Β.ΤΑΟΥΞΗΣ: Κύριε Αδαμόπουλε, πόσο καιρό είχατε στην αστυνομία τότε;
Α.ΑΔΑΜΟΠΟΥΛΟΣ: Ένα χρόνο.
Β.ΤΑΟΥΞΗΣ: Οι συνάδελφοί σας;
Α.ΑΔΑΜΟΠΟΥΛΟΣ: Το ίδιο, της σειράς μου.
Β.ΤΑΟΥΞΗΣ: Είχατε μονιμοποιηθεί, ή κάποιοι όχι;
Α.ΑΔΑΜΟΠΟΥΛΟΣ: Όχι. Μετά από δυο χρόνια.
Β.ΤΑΟΥΞΗΣ: Είχατε συμμετοχή σε κάτι το ύποπτο, το επιλήψιμο εν τη υπηρεσία σας;
Α.ΑΔΑΜΟΠΟΥΛΟΣ: Δεν κατάλαβα την ερώτησή σας.
Β.ΤΑΟΥΞΗΣ: Λέω γιατί αποτελέσατε στόχο, μπορείτε να υποβάλετε το ερώτημα;
Α.ΑΔΑΜΟΠΟΥΛΟΣ: Δεν μπορώ να το εξηγήσω κύριε συνήγορε, τι να εξηγήσω; Εμείς άνθρωποι οι οποίοι αγαπάμε, είμαστε νόμιμοι, πήγαμε να βρούμε μια δουλειά να ζήσουμε τις οικογένειές μας για να πάρουμε ένα μεροκάματο. Τι συνείδηση πολιτική να είχαμε εμείς μετά από ένα χρόνο;
Β.ΤΑΟΥΞΗΣ: Τι σας χορήγησε μετά το ατύχημά σας η Υπηρεσία; Σας δώσανε αποζημιώσεις, σας δώσανε εύφημες μνείες, προαγωγές; Γιατί ακούστηκαν κάποια διάφορα πράγματα γι’ αυτό σας ρωτάω.
Α.ΑΔΑΜΟΠΟΥΛΟΣ: Τίποτα δεν μας έδωσε η Υπηρεσία. Ούτε θέλουμε από την Υπηρεσία να μας δώσει, τι να μας δώσει;
Β.ΤΑΟΥΞΗΣ: Μάθατε εάν βγήκανε μια – δυο προκηρύξεις από την Οργάνωση17Ν;
Α.ΑΔΑΜΟΠΟΥΛΟΣ: Βγήκανε ναι.
Β.ΤΑΟΥΞΗΣ: Και λέγανε διάφορα πράγματα γιατί χτύπησαν εσάς;
Α.ΑΔΑΜΟΠΟΥΛΟΣ: Ναι.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Αναγνώστηκαν ολόκληρες αυτές.
Β.ΤΑΟΥΞΗΣ: Δεν έχω άλλη ερώτηση. Κύριε Πρόεδρε, εάν μου επιτρέπετε όμως πριν αποχωρήσει ο μάρτυρας έχω την εξής ερώτηση. Επειδή παρήλασαν όλοι οι μάρτυρες κατηγορίας, είναι ο τελευταίος ο κ. Αδαμόπουλος, για την συγκεκριμένη υπόθεση και ως γνωστόν οι περισσότεροι είναι μεν τραγικά θύματα αυτής της υπόθεσης, αλλά δεν είναι σε θέση να αναγνωρίσουν, υπάρχει όμως μια προδικασία την οποία δεν μπορούμε να την προσπεράσουμε.
Εγώ ευθέως υποβάλω δι’ ημών, για τους ανθρώπους για τους οποίους παρίσταμαι ως πολιτικώς ενάγων για τους τρεις, Αδαμόπουλο, Γιαννίκου και Ζαφειρόπουλο, αυτοί είναι οι τρεις τους οποίους εγώ εκπροσωπώ. Θα ήθελα να υποβάλω ευθέως δι’ ημών το ερώτημα εις τους κατηγορουμένους που κατηγορούνται δι’ αυτήν την υπόθεση, δικονομικώς, εγώ θα το υποβάλω το ερώτημα, υπάρχουν αφενός μεν δυο οι οποίοι έχουν ομολογήσει προανακριτικώς, υπάρχει ο κ. Κουφοντίνας ο οποίος είπε, «αναλαμβάνω την πολιτική ευθύνη›, μετά είπε «αναλαμβάνω την ποινική› και με συμπλήρωσε ο καλός συνάδελφος της υπερασπίσεως, ότι «ανεκάλεσε την ανάληψη των ευθυνών›.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Είπε, «όποιες μου αποδώσει το Δικαστήριο›.
(Διαλογικές συζητήσεις)
Β.ΤΑΟΥΞΗΣ: Μάθετε ν’ ακούτε! Μιλάτε πολύ, χωρίς να ακούτε καθόλου. Εμείς σας ακούμε πάρα πολύ, με ευλάβεια ό,τι λέτε. Μάθετε ν’ ακούτε και εσείς λίγο. Επίσης υπάρχει και ένα άλλο μεγάλο ζήτημα κύριε Πρόεδρε, ποιος έδωσε την εντολή. Παριστάμεθα εναντίον και του κ. Γιωτόπουλου ως ηθικού αυτουργού. Πρέπει να μας πουν οι συγκεκριμένοι κατηγορούμενοι, του συγκεκριμένου ζητήματος, ποιος έδωσε την εντολή.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Όταν έρθει η ώρα θα μας το πουν. Πηγαίνετε στο καλό, στην ευχή του Θεού. Πάντως το κρατάμε αυτό.
Β.ΤΑΟΥΞΗΣ: Αλλά θα διευκόλυνε τη διαδικασία εάν ετοποθετούντο.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Πάρα πολύ ωραία, αλλά δεν θέλουν να τοποθετηθούν αυτοί.
Β. ΚΑΡΥΔΗΣ: Κύριε μάρτυς είπατε ότι εν πάση περιπτώσει αυτή η επιχείρηση είχε οργανωθεί άρτια, έτσι δεν είναι;
Α. ΑΒΡΑΜΟΠΟΥΛΟΣ: Επιμένω.
Β. ΚΑΡΥΔΗΣ: Ωραία. Τότε πως εξηγείτε ότι δεν έλαβαν υπόψη τους αυτή την κλίση που εσείς επισημάνατε του εδάφους;
Α. ΑΒΡΑΜΟΠΟΥΛΟΣ: Είναι τυχαίο γεγονός κ. συνήγορε. Δεν μπορεί να τα λαμβάνουν όλα υπόψη τους.
Β. ΚΑΡΥΔΗΣ: Δηλαδή δεν γνώριζαν προς τα πού θα κινηθούν;
Α. ΑΒΡΑΜΟΠΟΥΛΟΣ: Δηλαδή όταν κυνηγάμε ένα πουλί δεν το χτυπάμε, δεν το σκοτώνουμε τελείως. Θα το χτυπήσουμε να τραυματιστεί.
Β. ΚΑΡΥΔΗΣ: Είναι εκδοχή σας.
Α. ΑΒΡΑΜΟΠΟΥΛΟΣ: Παρακαλώ, την εκδοχή μου λέω.
Β. ΚΑΡΥΔΗΣ: Σας παρακαλώ μόνο να του απαντάτε. Μην εκνευρίζεστε.
Α. ΑΒΡΑΜΟΠΟΥΛΟΣ: Όχι, δεν εκνευρίζομαι.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Εδώ είναι χώρος μιας ήρεμης έρευνας της αλήθειας. Ψάχνουμε να τη βρούμε. Τουλάχιστον να βρούμε αν όχι την πραγματική αλήθεια, τι δικονομική αλήθεια, αυτή που θα προκύψει από εδώ μέσα.
Α. ΑΒΡΑΜΟΠΟΥΛΟΣ: Εγώ απαντάω στον συνήγορο, όχι στον άνθρωπο δικηγόρο. Και εμείς ζούμε από θαύμα κύριε Πρόεδρε. Να δικαιολογείτε και σε εμάς κάποια πράγματα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Πρέπει όλους να τους σεβόμεθα όμως μας σέβονται.
Β. ΚΑΡΥΔΗΣ: Καμία αντίρρηση μάρτυς. Νομίζω ότι όλοι συμβάλουμε πράγματι στο να αποκατασταθεί μια εικόνα μετά από τόσα πολλά χρόνια και να αποδοθούν οι όποιες ευθύνες πρέπει, εκεί που πρέπει. Από εκεί και πέρα, κάποια στιγμή μιλήσατε για – εκτός αν έκανα λάθος – βλήμα;
Α. ΑΒΡΑΜΟΠΟΥΛΟΣ: Όχι για βλήμα, είπα εκρηκτικό μηχανισμό.
Β. ΚΑΡΥΔΗΣ: Δεν υπάρχει θέμα βλήματος πάντως. Γιατί κάτι τέτοιο ακούστηκε.
Α. ΑΒΡΑΜΟΠΟΥΛΟΣ: Δεν είπα κάτι τέτοιο εγώ.
Β. ΚΑΡΥΔΗΣ: Ακούστηκε κάποια στιγμή, για να το διευκρινίσετε σας ρωτάω. Είπατε ότι εσείς κυρίως από πέτρες και γυαλιά; Τα γυαλιά ήταν μαζί με το ωστικό κύμα ήρθαν ή μήπως σπάσανε τα γυαλιά της κλούβας;
Α. ΑΒΡΑΜΟΠΟΥΛΟΣ: Γυαλιά κοιτάξτε, υπάρχουν και στην κλούβα γυαλιά, υπάρχουν και στο παγιδευμένο αυτοκίνητο γυαλιά. Μέσα δεν γνωρίζουν αν υπήρχαν και μέσα στο παγιδευμένο αυτοκίνητο γυαλιά. Τα γυαλιά είναι νομίζω δικαιολογημένα.
Β. ΚΑΡΥΔΗΣ: Έχετε αποκτήσει τώρα μετά, υπηρετείτε ακόμη στην αστυνομία.
Α. ΑΒΡΑΜΟΠΟΥΛΟΣ: Βεβαίως.
Β. ΚΑΡΥΔΗΣ: Αυτό λέω, έχετε αποκτήσει πλέον πείρα μεγάλη μετά από 17 χρόνια.
Α. ΑΒΡΑΜΟΠΟΥΛΟΣ: Δεν νομίζω ότι είναι θέμα πείρας.
Β. ΚΑΡΥΔΗΣ: Σε άλλο θα καταλήξω. Έχετε ακούσει ή απ’ την πείρα σας ή και απ’ τα βοηθήματα που διαβάζετε σχετικά με εκρηκτικούς μηχανισμούς, ότι εάν κάποιος δράστης θέλει πράγματι να προκαλέσει σοβαρή ζημιά, βάζει μέσα στο μηχανισμό διάφορα άλλα αντικείμενα. Τώρα δεν θέλω να σας ταράξω κιόλας, αλλά εν πάση περιπτώσει κάπου διάβασα προκύπτει μέσα στη δικογραφία όπου κάπου είχαν βρεθεί ατσάλινα καρφιά.
Δείχνει μια πρόθεση ενδεχομένως. Ή έχω διαβάσει εγώ σε κάποιο ανακριτικό εγχειρίδιο ότι βάζουν μπίλιες κάποιοι σε άλλες χώρες, σε άλλες περιστάσεις. Σφαιρίδια, ακριβώς για να πετύχουν ένα αποτέλεσμα ενδεχομένως μοιραίο. Υπήρχε κάτι τέτοιο στη συγκεκριμένη περίπτωση;
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δεν κατετέθη, γιατί να πει; Που να ξέρει ο άνθρωπος;
Α. ΑΒΡΑΜΟΠΟΥΛΟΣ: Εγώ ξέρω ότι σκοτώθηκε ένας άνθρωπος και τραυματιστήκανε οι άλλοι σοβαρά. Τώρα αν είχαν καρφιά ατσάλινα μέσα ή αν είχαν βαμβάκι.
Β. ΚΑΡΥΔΗΣ: Τελευταία ερώτηση. Το πλέγμα το προστατευτικό είχε φύγει ή είχε απλώς αποκολληθεί;
Α. ΑΒΡΑΜΟΠΟΥΛΟΣ: Δεν το θυμάμαι αυτό.
Β. ΚΑΡΥΔΗΣ: Δεν το θυμάστε. Εντάξει. Ευχαριστώ.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δεν το θυμάται. Τζωρτζ Κάρος. Δεν έχει παραστεί Πολιτική Αγωγή εδώ. Για κοιτάξτε. Δεν είναι. Απών. Δημήτριος Χασαπλαδάκης. Ο κ. Χασαπλαδάκης. Παρών. Ορκίζομαι να πω την αλήθεια. Εσείς δεν παρίσταται Πολιτική Αγωγή κανένας εδώ.
Δ. ΧΑΣΑΠΛΑΔΑΚΗΣ: Ορκίζομαι.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Μιλάμε, σας γυρίζουμε πίσω μερικά χρόνια τον Γενάρη του ’88. Αν θυμάστε κάποια περίπτωση του Τζωρτζ Κάρος. Δεν χαρακτηρίζω εγώ αν είναι απόπειρα ανθρωποκτονίας, δεν είναι κλπ. Εισάγεται πάντως σαν απόπειρα ανθρωποκτονίας και απόπειρα έκρηξης. Αυτά τα δύο ήταν; Να δούμε κατά πόσο είναι και αν είναι. Αυτό θα το δούμε.
Πέστε μας εσείς δύο δικά σας συμβάντα, πραγματικά περιστατικά. Τι αντελήφθην; Μένατε εκεί κοντά στον Κάρος;
Δ. ΧΑΣΑΠΛΑΔΑΚΗΣ: Είμαι γείτονας.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ήσασταν γείτονας. Και τώρα είστε;
Δ. ΧΑΣΑΠΛΑΔΑΚΗΣ: Τώρα έχει φύγει αυτός. Δεν υπάρχει.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δίπλα-δίπλα τα σπίτια σας; Κολλητά τα σπίτια;
Δ. ΧΑΣΑΠΛΑΔΑΚΗΣ: Ναι-ναι, μεσοτοιχία.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Μονοκατοικίες είναι;
Δ. ΧΑΣΑΠΛΑΔΑΚΗΣ: Τριπλοκατοικία.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Μένετε εκεί. Εσείς τι δουλειά κάνετε;
Δ. ΧΑΣΑΠΛΑΔΑΚΗΣ: Εγώ είμαι πλοίαρχος εμπορικού ναυτικού.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Εκείνη την εποχή δεν θα ταξιδεύατε προφανώς.
Δ. ΧΑΣΑΠΛΑΔΑΚΗΣ: Το ’88 όχι, εργαζόμουν σε ναυτικά γραφεία.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ήσασταν έξω. Τι αντελήφθητε, πέστε μου χωρίς να ρωτάω εγώ, όπως νομίζετε εσείς ότι πρέπει να τα πείτε.
Δ. ΧΑΣΑΠΛΑΔΑΚΗΣ: Είχα βγει απ’ το σπίτι μου αργά το απόγευμα, μόλις είχε αρχίσει να σκοτεινιάζει και πήγα στο Χαλάνδρι για κάτι δουλειές. Είχα ξεχάσει κάτι έγγραφα να πάρω μαζί μου, χαρτιά του γιατρού μάλιστα. Βγαίνοντας απ’ το σπίτι βλέπω ένα αυτοκίνητο σταματημένο έξω απ’ το σπίτι μου, στο πεζοδρόμιο.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Στη Φιλοθέη μιλάμε.
Δ. ΧΑΣΑΠΛΑΔΑΚΗΣ: Μάλιστα. Εκεί στο μέρος και την εποχή εκείνη δεν είχε ούτε κίνηση, ούτε αυτοκίνητα ξένα παρκαρισμένα. Και μου φάνηκε περίεργο πως βρίσκεται αυτό το αυτοκίνητο απ’ έξω με δύο άτομα καθισμένα ο ένας στη θέση του οδηγού και ο άλλος του συνοδηγού.
Μου φάνηκε περίεργο. Τέλος πάντων, πήγα στη δουλειά μου, μετά από μια ώρα γύρισα για να πάρω άλλα χαρτιά και βλέπω το αυτοκίνητο ήταν ακόμα εκεί σταματημένα με δύο άτομα μέσα. Αυτό υποψιάστηκα ότι κάτι συμβαίνει. Πήρα τον αριθμό κυκλοφορίας του αυτοκινήτου και τηλεφώνησα στην αστυνομία Φιλοθέης και έδωσα αυτά τα στοιχεία.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ακριβώς τι ήταν το ύποπτο, για πέστε μου.
Δ. ΧΑΣΑΠΛΑΔΑΚΗΣ: Γιατί αυτά τα δύο άτομα ήταν τόση ώρα παρκαρισμένα έξω απ’ το σπίτι μου.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ήταν μέσα στο αυτοκίνητο;
Δ. ΧΑΣΑΠΛΑΔΑΚΗΣ: Μέσα στο αυτοκίνητο.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δεν βγήκαν έξω.
Δ. ΧΑΣΑΠΛΑΔΑΚΗΣ: Όχι. Ούτε εγώ τους είδα, γιατί όπως ήταν το αυτοκίνητό τους παρκαρισμένο μπροστά από εμένα κάπου πέντε μέτρα, ίσως και λιγότερο, εγώ τους είδα από πίσω.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Πρόσωπα δεν είδατε.
Δ. ΧΑΣΑΠΛΑΔΑΚΗΣ: Πρόσωπα δεν είδα, όχι.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Φυσιογνωμίες δεν είδατε.
Δ. ΧΑΣΑΠΛΑΔΑΚΗΣ: Όχι.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Είδατε να είναι εκεί πίσω. Και τι έγινε;
Δ. ΧΑΣΑΠΛΑΔΑΚΗΣ: Τίποτα. Μου κίνησε την περιέργεια αρχικά και μετά υποψία ότι κάτι συμβαίνει. Αρχικά σκέφτηκα ότι παρακολουθούσαν το σπίτι μου, ίσως να ήταν κλέφτες.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Εκεί πήγε το μυαλό σας.
Δ. ΧΑΣΑΠΛΑΔΑΚΗΣ: Εκεί πήγε το μυαλό μου.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Για να καταλάβω και εγώ δηλαδή.
Δ. ΧΑΣΑΠΛΑΔΑΚΗΣ: Ούτε ήξερα τι θα συνέβαινε. Μετά απ’ αυτό μετά τρεις ώρες ίσως και περισσότερο, έγινε η βομβιστική επίθεση στο διπλανό σπίτι, ακριβώς στη θέση της μεσοτοιχίας και τα συμβάντα τα ξέρετε βέβαια.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Όχι δεν ξέρω τίποτα, εσείς θα μου πείτε.
Δ. ΧΑΣΑΠΛΑΔΑΚΗΣ: Απ’ ότι έγραφαν οι εφημερίδες οι τρομοκράτες είχαν ειδοποιήσει την αστυνομία ότι είχε μπει ένας, δεν ξέρω για ποιο λόγο, απ’ ότι λένε οι εφημερίδες, λέγανε ότι κάτι είχε συμβεί και δεν έγινε η επίθεση. Και ήρθε η αντιτρομοκρατική με το ρομπότ θυμάται.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Κάνανε προκήρυξη δηλαδή.
Δ. ΧΑΣΑΠΛΑΔΑΚΗΣ: Όχι προκήρυξη, ειδοποιήσανε τηλεφωνικώς απ’ ότι λένε οι εφημερίδες. Αυτά απ’ ότι λένε οι εφημερίδες.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Και είπαν;
Δ. ΧΑΣΑΠΛΑΔΑΚΗΣ: Ότι υπάρχει μια βόμβα στην θέση εκείνη. Και ήρθε ένα ρομπότ θυμάμαι και την απομόνωσε.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Η βόμβα που ήταν, μάθατε εσείς;
Δ. ΧΑΣΑΠΛΑΔΑΚΗΣ: Η βόμβα ήταν στο σκουπιδοτενεκέ που ήταν ακριβώς στην μεσοτοιχία μεταξύ των δύο σπιτιών.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Του δικού σας και του Κάρος. Με τον Κάρος είχατε γνωριμία, μιλάγατε;
Δ. ΧΑΣΑΠΛΑΔΑΚΗΣ: Όχι, τον έβλεπα σπάνια, έμπαινε και έβγαινε. Μια φορά τον είχα δει μόνο.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Στρατιωτικός ήταν αυτός;
Δ. ΧΑΣΑΠΛΑΔΑΚΗΣ: Με πολιτικά πάντα. Εργαζόταν στην αμερικανική πρεσβεία.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Βρήκε η αστυνομία τη βόμβα λέτε;
Δ. ΧΑΣΑΠΛΑΔΑΚΗΣ: Μετά απ’ αυτά που σας είπα ούτε με ενόχλησε κανένας, ούτε ξέρω τίποτα. Τίποτα απολύτως.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Καλώς. Δεν έχω τίποτα άλλο.
κ. ΓΕΩΡΓΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Πέστε μου κύριε μάρτυς, μία φορά έχετε εξεταστεί για την υπόθεση αυτή στην προανάκριση ή περισσότερες;
Δ. ΧΑΣΑΠΛΑΔΑΚΗΣ: Ναι είναι η πρώτη φορά. Η πρώτη και η μόνη.
κ. ΓΕΩΡΓΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Τότε θυμάστε για πόσα άτομα είχατε πει ότι είχατε δει;
Δ. ΧΑΣΑΠΛΑΔΑΚΗΣ: Δύο άτομα.
κ. ΓΕΩΡΓΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Δύο είχατε πει;
Δ. ΧΑΣΑΠΛΑΔΑΚΗΣ: Δύο άτομα.
κ. ΓΕΩΡΓΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Έχω την γνώμη ότι είναι γραμμένο για ένα άτομο.
Δ. ΧΑΣΑΠΛΑΔΑΚΗΣ: Δεν ξέρω πως το έγραψε ο αστυνόμος.
κ. ΓΕΩΡΓΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Μπορείτε να το περιγράψετε; Θυμάστε χαρακτηριστικά που το είχατε περιγράψει τότε;
Δ. ΧΑΣΑΠΛΑΔΑΚΗΣ: Όχι. Όπως σας είπα δεν έχω δει πρόσωπα, ήταν η πλάτη, το πίσω μέρος των κεφαλιών τους και θυμάμαι ότι ήταν δύο άτομα.
κ. ΓΕΩΡΓΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Είστε ο κ. Χασαπλαδάκης Δημήτριος του Αντωνίου;
Δ. ΧΑΣΑΠΛΑΔΑΚΗΣ: Μάλιστα.
κ. ΓΕΩΡΓΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Έχετε πει ότι βγαίνοντας την πρώτη φορά είδατε ένα άτομο στη θέση του οδηγού ανδρικού φύλου. Για ένα άτομο. Και όταν ανάψατε τα φώτα του αυτοκινήτου σας και βάλατε μπροστά, είδατε αυτό το άτομο πάλι και εκεί κάτι λέτε. Δεν μιλάτε για δεύτερο άτομο και αυτό θέλω να διευκρινίσετε. Ένα ήταν ή δύο;
Δ. ΧΑΣΑΠΛΑΔΑΚΗΣ: Εγώ θυμάμαι δύο, γιατί μου έκανε εντύπωση, όχι μόνο επειδή τους είδα δίχως να ξέρω για ποιο λόγο ήταν στο σπίτι μου.
κ. ΓΕΩΡΓΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Τότε εξεταστήκατε την επόμενη ακριβώς ημέρα. 21 φέρεται να έχει γίνει το περιστατικό αν καλά θυμάμαι και στις 22 δίνετε κατάθεση εσείς. Και μιλάτε για ένα άτομο, εκτός αν δεν το έχω καταλάβει καλά ή δεν θυμάμαι.
Δ. ΧΑΣΑΠΛΑΔΑΚΗΣ: Όχι, εγώ θυμάμαι δύο άτομα.
κ. ΓΕΩΡΓΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Καλώς. Μιλήσατε με κανέναν γείτονα;
Δ. ΧΑΣΑΠΛΑΔΑΚΗΣ: Όχι, ούτε τους είδα.
κ. ΓΕΩΡΓΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Όχι με αυτούς τους κυρίους που λέτε, τον ένα ή τους δύο, με κάποιον απ’ τους γείτονες, αν ήρθε κάποιος, σας χτύπησε και σας είπε κάτι σχετικό.
Δ. ΧΑΣΑΠΛΑΔΑΚΗΣ: Όχι-όχι. Τίποτα.
κ. ΓΕΩΡΓΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Ο γιος του Ιωαννίδη δεν σας χτύπησε την πόρτα;
Δ. ΧΑΣΑΠΛΑΔΑΚΗΣ: Όχι.
κ. ΓΕΩΡΓΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Έτσι έχετε πει. Και σας ρώτησε αν έχετε πετάξει καλώδια στον σκουπιδοτενεκέ. Έτσι έχετε πει τότε νομίζω.
Δ. ΧΑΣΑΠΛΑΔΑΚΗΣ: Τι είπα;
κ. ΓΕΩΡΓΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Σας ρώτησε αν έχετε πετάξει σκουπίδια, καλώδια στον σκουπιδοτενεκέ.
Δ. ΧΑΣΑΠΛΑΔΑΚΗΣ: Μετά απ’ αυτό το συμβάν γινήκανε πολλές επισκέψεις, ερωτήσεις.
κ. ΓΕΩΡΓΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Μιλάμε για τις 21 το βράδυ.
Δ. ΧΑΣΑΠΛΑΔΑΚΗΣ: Το βράδυ δεν ήρθε κανένας να μου μιλήσει. Μπορεί την επομένη, αλλά το βράδυ όχι.
κ. ΓΕΩΡΓΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Την επομένη το πρωί δίνετε κατάθεση κύριε. Την επομένη στις 8 το πρωί δίνετε κατάθεση και μιλάτε για την παραμονή, την προηγουμένη. Πήρατε αυτοκίνητο, γυρίσατε. Εκεί έχετε καταθέσει ότι σας χτύπησε το κουδούνι ο υιός νομίζω Ιωαννίδης και σας ρώτησε αν έχετε πετάξει σκουπίδια σας, καλώδια και τέτοια στο δικό του τενεκέ.
Δ. ΧΑΣΑΠΛΑΔΑΚΗΣ: Δεν θυμάμαι τίποτα.
κ. ΓΕΩΡΓΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Δεν το θυμάστε, καλά, δεν έχω άλλη ερώτηση.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Από της έδρας άλλη ερώτηση; Όχι. Η Υπεράσπιση, καμία. Πηγαίνετε. Ο κ. Ιωάννης Ιωαννίδης. Απών. Και ο επόμενος ο Μιχαήλ Ιωαννίδης. Απών και αυτός. Επομένως τα έγγραφα, τι να κάνουμε. Έχουμε όμως τον Τσελέντη εδώ πέρα και μια και αρχίσαμε και τον ρωτάμε, μόνο δυο κουβέντες. Είχατε πάει εκεί καθόλου;
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Θα μου επιτρέψετε κύριε Πρόεδρε να λάβετε τις απολογίες μου ως αληθείς και θα μου επιτρέψετε να τα λέω στην απολογία μου από εδώ και πέρα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Τώρα δεν επιθυμείτε ούτε να σας ρωτάω. Έχετε το δικαίωμα της σιωπής.
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Αν μου επιτρέπετε εσείς.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Όχι να σας επιτρέπω, είναι δικαίωμά σας. Εάν μου πείτε ότι εγώ δεν θέλω να απαντάω τώρα, εγώ θα το σεβαστώ και δεν έχω δικαίωμα να σας ρωτάω όλη την ώρα μετά πάλι.
Θ. ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΗΣ: Έχει μετατραπεί ο κατηγορούμενος σε μάρτυρα κατηγορίας.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Είπαμε, το λέει η δικονομία και εφ’ όσον θέλει. Αφού λέει τώρα ότι εγώ δεν θέλω, θα τα πω όλα στο τέλος, δεν τον αφήνουμε καλύτερα; Θα γίνει σεβαστό. Είναι δικαίωμα του κατηγορούμενου, το δικαίωμα σιωπής. Και η εμμονή του δικαστή ακόμα το παραβιάζει. Και ακόμα να του επιμένω, να του λέω συνέχεια και να λέει αυτός όχι. Δεν το κάνω αυτό. Σέβομαι βαθύτατα τα δικαιώματά τους. Αλίμονο. Δεν έχουμε τίποτα άλλο. Μπορούμε να διαβάζουμε την έκθεση αυτοψίας.
κ. ΖΑΪΡΗΣ: «Στην Αθήνα, σήμερα 22 του μηνός Ιανουαρίου του έτους 1988 ημέρα της εβδομάδος Παρασκευή και ώρα 07.00, εμείς ο αστυνόμος Κωνσταντινίδης Βασίλειος της Διεύθυνσης Ασφαλείας Αττικής, παρουσία και του αστυνόμου Β’ Πίκλα Παναγιώτη της ίδιας υπηρεσίας, που προσλήφθηκε ως δεύτερος ανακριτικός υπάλληλος λαμβάνοντας γνώση για την τοποθέτηση μη εκραγέντος αυτοσχέδιου εκρηκτικού μηχανισμού σε δοχείο απορριμμάτων επί της οδού Γράμμου Βίτσι 13 Φιλοθέη ο οποίος βρέθηκε την 22.32 ώρα στις 21.1.88 και εξουδετερώθηκε, μεταβήκαμε στον τόπο όπου αντιληφθήκαμε τα ακόλουθα:
Στην διασταύρωση Ελευθερίου Βενιζέλου 5 και Γράμμου Βίτσι 13 στη Φιλοθέη υπάρχει γωνιακή οικία που αποτελείται από ισόγειο και έναν όροφο και προς την πλευρά ως άνω οδών υπάρχει κήπος πλάτους 5 μέτρων που περικλείεται από μαντρότοιχους ύψους 0,80 εκατοστών του μέτρου, πάνω στον οποίο υπάρχει μεταλλικό κιγκλίδωμα ύψους 0,70 εκατοστών.
Το πεζοδρόμιο στην οδό Γράμμου Βίτσι είναι πλάτους 3 μέτρων και επ’ αυτού υπάρχουν μικρά δέντρα, ενώ το οδόστρωμα της ιδίας οδού έχει πλάτος 10 μέτρων. Πέτρα του οδοστρώματος της οδού Γράμμου Βίτσι εκτείνεται άλσος πλάτους 100 μέτρων περίπου.
Η ανωτέρω οικία έχει δύο εξωτερικές πύλες εισόδου, η μία απ’ την πλευρά της οδού Ελευθερίου Βενιζέλου 5 που οδηγεί στην είσοδο του ισογείου, όπου διαμένει ο ιδιοκτήτης Ιωαννίδης Μιχαήλ του Ιωάννου και μία απ’ την πλευρά της οδού Γράμμου Βίτσι 13 η οποία οδηγεί στον πρώτο όροφο που διαμένει με ενοίκιο ο Αμερικανός υπήκοος Κάρος Τζωρτζ.
Σε απόσταση τριών μέτρων απ’ την εξωτερική πύλη εισόδου της οδού Γράμμου Βίτσι 13 που χρησιμοποιεί ο Αμερικανός, επί του οικείου πεζοδρομίου εξ επαφής σχεδόν με τον μαντρότοιχο υπάρχει μεταλλικό δοχείο απορριμμάτων διαστάσεων 0,67 Χ 0,45 Χ 0,87 εκατοστών του μέτρου, όπου σύμφωνα με τις μαρτυρίες είχε τοποθετηθεί ο εκρηκτικός μηχανισμός ο οποίος εξουδετερώθηκε απ’ τον τεχνουργό της Διεύθυνσης Ασφαλείας Αττικής.
Τα εξαρτήματα του εξουδετεροθέντος εκρηκτικού μηχανισμού περισυνελέγησαν, θα αποσταλούν με σχετικό έγγραφο στην Υπηρεσία Εγκληματολογικών Ερευνών για εξερεύνηση προς ανεύρεση τυχόν δακτυλικών αποτυπωμάτων και εργαστηριακή εξέταση.
Περί της διενεργεθείσης αυτοψίας του σημείου όπου βρέθηκε ο εκρηκτικός μηχανισμός και του πέριξ τούτου χώρου συντάχθηκε επιπρόσθετο σχεδιάγραμμα, το οποίο αποτελεί μέρος της παρούσας εκθέσως.
Γίνεται μνεία ότι η αυτοψία έγινε την 7.30 της ίδια ημέρας η δε σύνταξη της παρούσας έγινε την 10ην πρωινή ώρα της 22.1.88›.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Να μου την δώσετε να τη διαβάσω. Θα πάρουμε και την προκήρυξη. Βρες την έκθεση πραγματογνωμοσύνης.
(Διαλογικές Συζητήσεις)
κ. ΜΥΛΩΝΑΣ: Στην σελίδα 3 στη μέση περίπου, η παράγραφος «μόνο όταν› μέχρι «μία επαφή›. Η σελίδα ξεκινάει «μεγάλης διάρκειας›. Στη μέση περίπου είναι η παράγραφος «μόνο όταν›. Αυτή η παράγραφος.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: «Μόνο όταν ο συνδυασμός των θέσεων των διακοπτών του πομπού είναι ίδιος με το συνδυασμού εκείνο του δέκτου και μόνο τότε γίνεται αποκωδικοποίηση στο δέκτη από όμοιο με εκείνο του πομπού ολοκληρωμένο κύκλωμα και τότε αυτός στέλνει ένα παλμό που ενεργοποιεί μέσω ενισχυτών το ρελέ διακόπτη και κλείνει μια επαφή. Ο δέκτης ενεργοποιείται από μια κεραία και στην προκειμένη περίπτωση ?›.
κ. ΜΥΛΩΝΑΣ: Και στην επόμενη σελίδα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: «Πυροκροτητές απ’ τα υπολείμματα της μπαταρίας. Φαίνεται ότι χρησιμοποιήθηκαν τουλάχιστον δυο μπαταρίες πλακέ των 4,5 volt. Εάν οι μπαταρίες ήταν μόνο δύο, τότε δικαιολογεί την αστοχία του μηχανισμού, επειδή όπως διαπιστώθηκε με μετρήσεις, με τάση κάτω των 9 volt η λειτουργία του δέκτη είναι ασταθής. Είναι πολύ πιθανό λόγω π.χ. της παλαιότητας των μπαταριών ή λόγω υπερφόρτωσης κατά τη στιγμή της αεροπομπής να πέσει η τάση και να μην λειτουργήσει το σύστημα. Οι πυροκροτητές είναι κατασκευασμένοι από μικρούς λαμπτήρες, πιθανότατα των 12 volt minion, στους οποίους έχει θραυστεί το γυάλινο κάλυμμα. Το νήμα είναι εκτεθειμένο και όταν περάσει ηλεκτρονικό ρεύμα τήκεται και προκαλεί σπινθήρα. Εάν συνεπώς τοποθετηθεί αυτό πλησίως σε εκρηκτικό υλικό, προκαλείται η έκρηξη. Οι δύο αυτοί πυροκροτητές δεν λειτούργησαν, δηλαδή δεν πέρασε απ’ αυτούς ρεύμα›.
κ. ΜΥΛΩΝΑΣ: Και το 5 τώρα έχει σημασία.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Και το 5. «Ενεργοποίηση του διακόπτη που κλείνει το σύστημα της πυροδότησης, είναι αδύνατο να ενεργοποιηθεί από οποιοδήποτε συχνότητα, ακόμα και απ’ αυτή του δέκτη, εφ’ όσον η εκπομπή τηλεχειρισμού δεν έχει την παλμοσειρά την κωδικοποιημένη ως προς τη διάρκεια παλμών με τον ίδιο κώδικα που έχει ο δέκτης. Στην περίπτωση που ταυτίζεται ο κώδικας και η συχνότητα του φέροντος εν προκειμένω τα 80 Mhertz περίπου, ο δέκτης ενεργοποιείται από απόσταση πάνω από 15 μέτρα και εξαρτάται από τα εμπόδια που παρεμβάλλονται και μπορεί να φτάσει και τα 500 μέτρα. Προτείνεται να γίνει πειραματική διαπίστωση για να διαπιστωθεί ανακριβώς› κλπ.
κ. ΜΥΛΩΝΑΣ: Αν μου επιτρέπετε ένα σχολιασμό αυτού του εγγράφου. Εδώ δεν έχουμε μία βόμβα έτσι γενικώς και αορίστως. Έχουμε ένα συγκεκριμένο μηχανισμό, ο οποίος θα ενεργοποιείτο με ένα τηλεχειριστήριο. Και από τα συγκεκριμένα χορεία που διαβάσαμε, προκύπτει ότι είναι αδύνατον να ενεργοποιηθεί αυτός ο συγκεκριμένος εκρηκτικός μηχανισμός, παρά μόνο από τους ίδιους τους δράστες και μάλιστα κάποιες φορές μπορεί ακόμα και τότε να μην ενεργοποιηθεί.
Αυτό που θέλω να πω είναι ότι ο συγκεκριμένος εκρηκτικός μηχανισμός ήταν αδύνατο να ενεργοποιηθεί από μόνος του. Ήταν τέτοια η κατασκευή του όπως προκύπτει και απ’ την έκθεση πραγματογνωμοσύνης και μπορούσε να ενεργοποιηθεί μόνο από το συγκεκριμένο τηλεχειριστήριο που είχαν οι δράστες.
Αυτό έχει σημασία γιατί δεν είναι μια βόμβα που μπορεί και από οποιοδήποτε άλλο λόγο να ενεργοποιηθεί από μόνη της. Εδώ τι έχουμε; Έχει τοποθετηθεί ένας μηχανισμός. Και μάλιστα σύμφωνα με μία σαφέστατη διατύπωση του παραπεμπτικού βουλεύματος, δεν ενεργοποιήθηκε. Για ποιο λόγο όμως; Το λέει το παραπεμπτικό βούλευμα. Γιατί πριν από την άφιξη του Τζωρτζ Κάρος στην οικία του, έγιναν αντιληπτοί εννοείται οι δράστες από κάποιο γείτονα και αναγκάστηκαν να απομακρυνθούν προτού ενεργοποιήσουν τον εκρηκτικό μηχανισμό.
Είναι φύλλο 617.2. Εδώ απ’ αυτό το δεδομένο σε συνδυασμό με την έκθεση πραγματογνωμοσύνης, νομίζω ότι προκύπτει με σαφήνεια ότι δεν γεννάται καν θέμα σε νομικό επίπεδο, ύπαρξης απόπειρας ανθρωποκτονίας. Ως γνωστόν για να έχουμε απόπειρα πρέπει να έχουμε?
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Θα τα πούμε. Είναι αυτό που γυρίζει και στο δικό μας μυαλό, αλλά στην ώρα του όμως.
κ. ΜΥΛΩΝΑΣ: Δηλαδή εδώ θεωρώ ότι ήδη η διατύπωση του παραπεμπτικού βουλεύματος σε συνδυασμό με την έκθεση πραγματογνωμοσύνης, καθιστά νόμο αβάσιμη την συγκεκριμένη κατηγορία. Δεν έχει τεθεί καν θέμα αρχής εκτελέσεως απόπειρας. Υπάρχει ένας εκρηκτικός μηχανισμός. Μπορούσε να ενεργοποιηθεί μόνο απ’ το τηλεχειριστήριο που είχαν οι όποιοι δράστες. Αυτοί οι δράστες σύμφωνα με το παραπεμπτικό βούλευμα έφυγαν προτού ενεργοποιήσουν τον εκρηκτικό μηχανισμό.
Που βλέπει το παραπεμπτικού βούλευμα την ύπαρξη απόπειρας;
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Κύριε συνήγορε έγιναν κατανοητά απόλυτα. Θα ερευνηθούν στην ώρα τους.
κ. ΜΥΛΩΝΑΣ: Αυτό νομίζω ότι ως τώρα έπρεπε να επισημανθεί.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ασφαλώς και πολύ καλά κάνατε. Δεν σας διέκοψα.
κ. ΜΥΛΩΝΑΣ: Γιατί ανεξάρτητα από το ότι ο κ. Τζωρτζάτος αρνείται τη συμμετοχή του, τίθεται ένα θέμα νομικής αξιολόγησης. Είναι δυνατόν να μιλάμε για απόπειρα ανθρωποκτονίας με τις παραδοχές ακόμα?
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ήδη το έχουμε σκεφτεί αυτό.
Διακόπτουμε τώρα για την μισή ώρα που είναι γνωστό γιατί και ξαναερχόμαστε να διαβάζουμε την προκήρυξη.
ΔΙΑΛΕΙΜΜΑ