Α΄ ΜΕΡΟΣ
09:05 – 11:10
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Καλή σας ημέρα. Επαναλαμβάνεται η συνεδρίαση που διακόπηκε. Από πού αρχίζουμε; Ο κ. Παπαρούνης ο οποίος έλειπε και είπαμε στην υπόθεση Μποδοσάκη. Υπάρχουν εδώ οι Συνήγοροι; Όλοι. Κύριε Αγιοστρατίτη όσοι λείπουν τους εκπροσωπείτε εσείς προσωρινά.
Ο κ. Δημήτριος Παπαρούνης. Είναι εδώ και ο κ. Λυκουρέζος. «Ορκίζομαι να πω την αλήθεια›.
Δ. ΠΑΠΑΡΟΥΝΗΣ: Ορκίζομαι να πω την αλήθεια.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Εξετάζεστε για την υπόθεση της ανθρωποκτονίας Αθανασιάδη – Μποδοσάκη, η οποία θυμάστε πότε έγινε;
Δ. ΠΑΠΑΡΟΥΝΗΣ: Την 1η Μαρτίου 1988.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ήταν πρωί, απόγευμα;
Δ. ΠΑΠΑΡΟΥΝΗΣ: Γύρω στις 08:00 το πρωί.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Πέστε μου εσείς είδατε κάτι με τα μάτια σας;
Δ. ΠΑΠΑΡΟΥΝΗΣ: Όλη την σκηνή.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Πέστε μου ακριβώς πώς αντιληφθήκατε τα γεγονότα.
Δ. ΠΑΠΑΡΟΥΝΗΣ: Κατέβαινα με το αυτοκίνητό μου με κατεύθυνση την Αθήνα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Από πού;
Δ. ΠΑΠΑΡΟΥΝΗΣ: Από την περιοχή της Εκάλης προς το Κέντρο. Λίγο πριν από το φανάρι της Κηφισιάς είχε φοβερό μποτιλιάρισμα και δίπλα μου κατά σύμπτωση ήρθε το αυτοκίνητο του φίλου μου του Αλέκου Αθανασιάδη.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Τον γνωρίζατε;
Δ. ΠΑΠΑΡΟΥΝΗΣ: Ήμασταν πάρα πολύ φίλοι. Βλεπόμαστε σχεδόν καθημερινώς. Είχαμε την ευκαιρία με το μποτιλιάρισμα να ανοίξουμε τα παράθυρά μας και να προσπαθήσουμε να κανονίσουμε ένα ραντεβού για το απόγευμα. Προχωρήσαμε πιο κάτω και σταματήσαμε πάλι στα φανάρια ακριβώς της Φιλοθέης. Ήμασταν περίπου το 6ο αυτοκίνητο στο φανάρι.
Ήρθε ακριβώς δίπλα μου ατυχώς και έσκυψε προς το παράθυρο του συνοδηγού και άνοιξε για να μου μιλήσει. Ξεκίνησε να μου μιλάει και την ώρα εκείνη μπήκε η μηχανή ανάμεσά μας και ο άνθρωπος που καθόταν στο πίσω κάθισμα τον πυροβόλησε 5 ή 6 φορές.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δηλαδή από ποιο μέρος του; Από δεξιά του;
Δ. ΠΑΠΑΡΟΥΝΗΣ: Το αυτοκίνητο του Αθανασιάδη ήταν στην αριστερή λωρίδα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Όχι, λέω ήταν από δεξιά του οι πυροβολισμοί του θύματος;
Δ. ΠΑΠΑΡΟΥΝΗΣ: Όπως έπεσε στο παράθυρο του συνοδηγού ήταν ανάμεσά μας. Εγώ είχα την μεσαία λωρίδα, μπήκε ανάμεσά μας και τον πυροβόλησε όπως ήταν σκυμμένος και όλες τις σφαίρες τις έφαγε στο δεξί μέρος.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Από δεξιά μεριά έφαγε τις σφαίρες.
Δ. ΠΑΠΑΡΟΥΝΗΣ: Όσο πυροβολούσε είχα την ευκαιρία να τον δω από την από δω μεριά, το προφίλ του από το αριστερό μάγουλο.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Να δείτε ποιον;
Δ. ΠΑΠΑΡΟΥΝΗΣ: Τον άνθρωπο που πυροβολούσε.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Τον δράστη.
Δ. ΠΑΠΑΡΟΥΝΗΣ: Όταν τελείωσε, γύρισε και σε απόσταση 40 εκατοστών ήρθαμε πρόσωπο με πρόσωπο, κρατώντας ακόμη το περίστροφο στο χέρι. Μου είχαν πει τότε από την Αστυνομία ότι είμαι πολύ τυχερός γιατί αν αυτά τα δευτερόλεπτα της αμηχανίας παρατείνονταν, υπήρχε κίνδυνος από αμηχανία και μόνο να με πυροβολήσει κι εμένα. Γκάζωσε όμως ο πρώτος και φύγανε. Περάσανε μέσα από όλα τα αυτοκίνητα και στο τέρμα άνοιξε και το φανάρι συμπτωματικά την ώρα εκείνη. Πέταξε αυτός που καθόταν στο πίσω μέρος τις προκηρύξεις και έφυγαν και εξαφανίστηκαν.
Κατέβηκα από το αυτοκίνητό μου αμέσως. Ο Αθανασιάδης επειδή ήταν εν κινήσει το αυτοκίνητό του, με τους πυροβολισμούς όταν έχασε τις αισθήσεις του άφησε το αμπραγιάζ και το αυτοκίνητο χτύπησε το πρώτο δύο φορές. Κατέβηκα, άνοιξα την πόρτα, προσπάθησα να τον βγάλω έξω μόνος μου –δυο μέτρα άντρας ήταν– δεν μπορούσα. Για καλή μου τύχη περνούσαν από την απέναντι μεριά η φρουρά ενός Υπουργού, δύο Αστυνομικοί οι οποίοι ήρθαν και με βοήθησαν.
Σταμάτησαν ένα ταξί, κατέβασαν τον επιβάτη, έβαλαν μέσα τον Αθανασιάδη. Εν τω μεταξύ γέμισε ο τόπος από ΖΗΤΑ-δες και περιπολικά. Με κράτησαν εκεί, μου είπαν να βάλω το αυτοκίνητο δεξιά και με ρωτούσε ο επικεφαλής ο Αξιωματικός πώς συνέβη. Την ώρα εκείνη κατώτερα όργανα έφεραν μία προκήρυξη και θυμάμαι ότι άρχιζε με την φράση «ότι ένας ακόμα δολοφόνος της εργατικής τάξης λιγότερος›.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Την διαβάσαμε αυτή την προκήρυξη.
Δ. ΠΑΠΑΡΟΥΝΗΣ: Τα συναισθήματά μου ήταν περίεργα και μεγάλη λύπη για το φίλο μου διότι δεν μπορούσα δυστυχώς να τον βοηθήσω. Με ζήτησαν από το Αρχηγείο και με έβαλαν στο αυτοκίνητο μέσα το δικό μου, με ζήτησε ο Αρχηγός και άρχισαν να μου κάνουν ερωτήσεις για το περιστατικό. Έδωσα την κατάθεσή μου, πήγα και δεύτερη μέρα, έδωσα κι ένα σκίτσο το οποίο βέβαια δεν είδα ποτέ και δεν ξέρω γιατί και τελείωσε η ιστορία εκεί. Αυτά είναι τα περιστατικά.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Θέλω να μου πείτε, αναγνωρίζετε κάποιον από τους κυρίους κατηγορουμένους εδώ ως το πρόσωπο το οποίο είδατε εκείνη την στιγμή πολύ κοντά και για κάποιο χρόνο;
Δ. ΠΑΠΑΡΟΥΝΗΣ: Αναγνωρίζω σε φωτογραφία που είδα στην τηλεόραση, μια ασπρόμαυρη φωτογραφία τον κ. Κουφοντίνα σε μικρή ηλικία. Το πρόσωπό του αυτό, είναι το πρόσωπο του ανθρώπου που είδα να πυροβολεί. Θα ήθελα όμως αυτή την φωτογραφία να την ξαναδώ για να μπορέσω να το πω με βεβαιότητα αυτό. Είναι μία ασπρόμαυρη φωτογραφία που τον δείχνει σε νεαρή ηλικία.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Αν τον δείτε τώρα; Δείτε τον.
Δ. ΠΑΠΑΡΟΥΝΗΣ: Τα μάτια του εδώ μου θυμίζουν τον άνθρωπο αυτό. Θα ήθελα όμως να δω οπωσδήποτε την φωτογραφία για να μπορέσω να το πω με βεβαιότητα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Πού να την βρω τώρα την φωτογραφία; Έχουμε; Φέρτε την, άμα την έχουμε. Θέλετε αν έχετε την καλοσύνη να το δείτε κι εσείς; Κύριε Κουφοντίνα, θέλετε να το δείτε, είστε εσείς εκεί; Είναι η φωτογραφία της ταυτότητάς του όταν ήταν 15 ετών.
Δ. ΠΑΠΑΡΟΥΝΗΣ: Χωρίς κανένα δισταγμό, χωρίς καμία αμφιβολία το πρόσωπο αυτό, τα μάτια που βλέπω είναι τα μάτια του ανθρώπου που είδα πρόσωπο με πρόσωπο να πυροβολεί.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Χωρίς καμία αμφιβολία, χωρίς κανένα δισταγμό το πρόσωπο που σας δείχθηκε στην φωτογραφία είναι αυτό το πρόσωπο το οποίο είδατε στον τόπο του συμβάντος αμέσως μετά τον πυροβολισμό και κατά τον πυροβολισμό. Δώστε μου την φωτογραφία. Την έχουμε κάπου θυμάμαι σε μια απολογία. Κάπου έχει επιδειχθεί. Επιδείχθηκε λοιπόν και ο κ. Κουφοντίνας είπε ότι ήταν από την ταυτότητά του όταν ήταν 15 ετών.
Δεν σας μένει καμία αμφιβολία αυτή την στιγμή, ούτε να αμφιβάλλετε διότι πέρασε κάποιος χρόνος, ότι καμία φορά οι παραστάσεις επικαλύπτονται με νεώτερες, απωθούνται. Ξέρετε η ψυχή έχει την ιδιότητα τις κακές παραστάσεις να τις πηγαίνει πιο πέρα, να κρατάει τις καλές ή κάτι έντονο, η ανάδρομη πορεία το κρατάμε οπωσδήποτε. Τι επικράτησε σε σας;
Δ. ΠΑΠΑΡΟΥΝΗΣ: Είναι σωστό αυτό που λέτε και θα είχα όντως αυτές τις αμφιβολίες αν έβλεπα τον κ. Κουφοντίνα όπως είναι τώρα. Σαφώς δεν θα μπορούσα να το πω με βεβαιότητα μολονότι τα μάτια μου ήταν κάτι που μου έμεινε. Ξέρετε αυτές οι στιγμές, αυτό το λεπτό -να μην πω λεπτό, δευτερόλεπτα- έχει χαραχθεί πάρα πολύ στη μνήμη μου, δηλαδή ήταν πάρα πολύ έντονα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ήταν λόγω της φόρτισης εκείνης της στιγμής και κινητοποιήθηκαν όλες οι ψυχικές δυνάμεις και το κρατήσατε.
Δ. ΠΑΠΑΡΟΥΝΗΣ: Εκτός αυτού ήμασταν πάντα πολύ κοντά. Ήμασταν πάρα πολύ κοντά.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Καλά εντάξει, θα το εκτιμήσουμε εμείς. Παίρνετε αυτή την άποψη. Θα το δούμε εμείς, θα το εκτιμήσουμε μετά.
Ο κ. Εισαγγελεύς έχει να ρωτήσει κάτι; Από την Έδρα κάποια ερώτηση; Η Πολιτική Αγωγή αν θέλει οτιδήποτε.
Π. ΜΑΧΑΣ: Κύριε μάρτυς, εσείς είπατε ότι ήσασταν στο συμβάν εκείνη την μοιραία ημέρα. Να σας ρωτήσω, από πότε εντοπίσατε αυτή τη μηχανή που παρακολουθούσε τα δύο οχήματα; Την είδατε την τελευταία στιγμή; Σας ακολουθούμε από δρόμο; Είπατε ότι ξεκινήσατε από Εκάλη κατεβαίνοντας προς Αθήνα.
Δ. ΠΑΠΑΡΟΥΝΗΣ: Όχι τελευταία στιγμή μας αιφνιδίασε και μπήκε μπροστά μας.
Π. ΜΑΧΑΣ: Την εντοπίσατε την τελευταία στιγμή. Είδατε κάποια άλλη περίεργη κίνηση; Υπήρχε κάποιος άλλος στο δρόμο, κάτι που να σας έκανε εντύπωση;
Δ. ΠΑΠΑΡΟΥΝΗΣ: Όχι, απολύτως τίποτα. Το συμβάν ήταν κεραυνός εν αιθρία.
Π. ΜΑΧΑΣ: Όπως είδατε το συμβάν εκείνο, είδατε δύο πρόσωπα, τον οδηγό της μηχανής και αυτόν που πυροβόλησε, τον επιβάτη που πυροβόλησε.
Δ. ΠΑΠΑΡΟΥΝΗΣ: Τον πρώτο δεν τον είδα. Είδα μόνο την πλάτη του.
Π. ΜΑΧΑΣ: Σαφώς, λέτε ότι δεν είδατε το πρόσωπο. Ως φυσική παρουσία είδατε δύο άτομα.
Δ. ΠΑΠΑΡΟΥΝΗΣ: Ναι.
Π. ΜΑΧΑΣ: Αυτούς τους δύο που είδατε σας έδωσαν την εντύπωση ότι είναι άνθρωποι έμπειροι περί αυτή την δραστηριότητα; Έδειξαν κάποια ταραχή, κάποια ανησυχία; Ο οδηγός της μηχανής έδειξε να παρακολουθεί το συμβάν; Πώς το είδατε εσείς;
Δ. ΠΑΠΑΡΟΥΝΗΣ: Καμία. Αντίθετα θα έλεγα «επαγγελματίες στο είδος›. Και το λέω για τον εξής λόγο, επειδή έχω πολύ έντονα την εικόνα στο μυαλό μου. Ο οδηγός ούτε γύρισε να δει τι κάνει ο δεύτερος.
Π. ΜΑΧΑΣ: Ούτε να δει αν σκοτώθηκε;
Δ. ΠΑΠΑΡΟΥΝΗΣ: Όχι, όχι τίποτα, δεν γύρισε καθόλου. Κοιτούσε μόνο μπροστά έτοιμος να φύγει, όπως κι έγινε. Όταν τελείωσαν οι πυροβολισμοί γύρισε προς το μέρος μου μόνο, κοιταχθήκαμε και μετά έφυγε η μηχανή. Γκάζωσε κι έφυγε.
Π. ΜΑΧΑΣ: Σε όλο αυτό το διάστημα εσείς κ. μάρτυς είχατε ενοχληθεί ποτέ; Είπατε δώσατε ένα σκίτσο καταρχήν, το οποίο δεν υπάρχει;
Δ. ΠΑΠΑΡΟΥΝΗΣ: Τότε ναι. Δεν βγήκε στην δημοσιότητα. Δεν ξέρω γιατί δεν το βγάλανε.
Π. ΜΑΧΑΣ: Ερωτώ αν σας επεδείχθη στα πλαίσια της ανακρίσεως. Δεν θα έπρεπε;
Δ. ΠΑΠΑΡΟΥΝΗΣ: Όχι, δεν μου επεδείχθη και θα ήθελα να τονίσω ότι αν υπάρχει αυτό το σκίτσο και το βάλει κάποιος δίπλα, αυτό που έδωσα τότε.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Πάμε στο «εάν›.
Δ. ΠΑΠΑΡΟΥΝΗΣ: Όχι, θα βλέπατε την ομοιότητα με την φωτογραφία. Η περιγραφή που έκανα τότε θα βλέπατε τον ομοιότητα με την φωτογραφία.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ελάτε όμως που δεν μας το φέρνουν.
..........: Να το ζητήσουμε;
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Από πού να ζητήσουμε; Μα δεν έπρεπε να είναι μέσα στην δικογραφία; Αυτά είναι πολύ σημαντικά στοιχεία και απορώ αν πράγματι υπήρχαν, ή θα έπρεπε να έχουν χαθεί, ή θα έπρεπε να είναι εδώ μέσα. Αδικαιολόγητο τελείως δηλαδή να υπήρχε ένα σκίτσο τέτοιο και να μην μας έρθει εδώ. Αυτό έχει σημασία με την ταυτοποίηση κάποιου που φέρεται ως δράστης.
Π. ΜΑΧΑΣ: Κύριε μάρτυς, αυτό το σκίτσο πότε συνετάγη;
Δ. ΠΑΠΑΡΟΥΝΗΣ: Με κάλεσαν 3 ή 4 μέρες μετά ξανά στην Ασφάλεια. Με πήγαν σ’ έναν ειδικό χώρο.
Π. ΜΑΧΑΣ: Δηλαδή 3 ή 4 μέρες μετά.
Δ. ΠΑΠΑΡΟΥΝΗΣ: Ή 2 μέρες μετά, δεν θυμάμαι. Με πήγανε σε ένα ειδικό τμήμα.
Π. ΜΑΧΑΣ: Στην Ασφάλεια.
Δ. ΠΑΠΑΡΟΥΝΗΣ: Στην Ασφάλεια. Γένια, μουστάκια, ήταν ειδικοί οι οποίοι περιέγραφα και το έφτιαχναν και τελικά καταλήξαμε κάπου.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δεν χρειάζονται πολλές ερωτήσεις, πράγματα τα οποία να έχουν σχέση εδώ. Τα περιέγραψε ο άνθρωπος. Ελάτε, πέστε ό,τι θέλετε.
Π. ΜΑΧΑΣ: Κύριε μάρτυς, είπατε τον Αλέξανδρο Αθανασιάδη το μακαρίτη τον γνωρίζατε πολύ καλά. Συζητούσατε και για τις επιχειρηματικές του δραστηριότητες;
Δ. ΠΑΠΑΡΟΥΝΗΣ: Ναι. Όχι πολύ, αλλά ναι.
Π. ΜΑΧΑΣ: Γνωρίζετε ποιες ήταν οι σχέσεις του Αθανασιάδη με το ελληνικό κράτος τότε, με το δημόσιο; Ήταν ο άνθρωπος δηλαδή του κράτους, της καθεστηκυίας τάξεως ο Αθανασιάδης;
Δ. ΠΑΠΑΡΟΥΝΗΣ: Αντίθετα την εποχή εκείνη είχε πολύ μεγάλη διαμάχη.
Π. ΜΑΧΑΣ: Είχε διαμάχη με το Ελληνικό Δημόσιο. Δηλαδή σε τι συνίστατο η διαμάχη αυτή κ. μάρτυς;
Δ. ΠΑΠΑΡΟΥΝΗΣ: Χαρακτηριστικά μία φορά διακόψαμε ένα παιχνίδι που κάναμε και μου λέει «πρέπει να φύγω να πάω να δω το δελτίο των 09:00 να δω αν θα κρατήσω την επιχείρησή μου ή θα μου την πάρουν›. Και μου είπε τότε χαρακτηριστικά ότι «έχω προβλήματα και αποφασίζουν ερήμην μου› και εν πάση περιπτώσει προβλήματα με το κράτος.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Τι να κάνουμε αυτά; Εγώ σας λέω είχε ή δεν είχε; Τι ρόλο θα παίξει τώρα; Αν θέλετε βέβαια μπορείτε να ρωτάτε αλλά θέλετε όμως να προχωράει και λίγο η διαδικασία. Συμβάν: «ναι είδα, αναγνώρισα ότι ήταν εκεί›. Όλα τ’ άλλα νομίζετε θα καθίσω εγώ να ασχοληθώ;
Π. ΜΑΧΑΣ: Κύριε Πρόεδρε επιτρέψτε μου. Εδώ δεν είναι μόνο το συμβάν.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Τι είναι;
Π. ΜΑΧΑΣ: Η Υπεράσπιση και οι κατηγορούμενοι επικαλούνται ότι υπήρχαν πολιτικοί λόγοι να ανατρέψουν την καθεστηκυία τάξη. Εδώ θα αποδείξει ο μάρτυς αυτός ο οποίος τα έχει βιώσει ότι όχι μόνο ήταν στην καθεστηκυία τάξη αλλά τον πολεμούσε.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Τον πολεμούσε, το είπε κι αυτό. Τι να κάνουμε τώρα;
Π. ΜΑΧΑΣ: Δεν πρέπει να ακουστούν αυτά κ. Πρόεδρε;
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Να ακούγονται.
Π. ΜΑΧΑΣ: Κύριε μάρτυς, μια τελευταία ερώτηση να σας κάνω. Γνωρίζετε αν εκείνη την περίοδο, οι σχέσεις του είπατε με τον Ελληνικό Δημόσιο δεν ήταν καλές.
Δ. ΠΑΠΑΡΟΥΝΗΣ: Πολύ κακές.
Π. ΜΑΧΑΣ: Γνωρίζετε να συγκέντρωνε στοιχεία για να αποδείξει ότι παρανόμως του πήραν τις επιχειρήσεις του και ήταν έτοιμος να βγάλει αυτά τα στοιχεία;
Δ. ΠΑΠΑΡΟΥΝΗΣ: Δεν το γνωρίζω.
Π. ΜΑΧΑΣ: Εσείς δεν το γνωρίζετε.
Δ. ΠΑΠΑΡΟΥΝΗΣ: Όχι.
Π. ΜΑΧΑΣ: Καλώς.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ερωτήσεις κ. Κούρτοβικ. Αφορά τον πελάτη σας.
Ι. ΚΟΥΡΤΟΒΙΚ: Πόσο χρονών ήσασταν τότε;
Δ. ΠΑΠΑΡΟΥΝΗΣ: 46 ή 48.
Ι. ΚΟΥΡΤΟΒΙΚ: 46 ή 48. Έχετε γεννηθεί το 1936.
Δ. ΠΑΠΑΡΟΥΝΗΣ: Μάλιστα.
Ι. ΚΟΥΡΤΟΒΙΚ: Και μιλάμε για το 1985.
Δ. ΠΑΠΑΡΟΥΝΗΣ: Είναι 15 χρόνια. Ήμουν 50 ετών περίπου.
Ι. ΚΟΥΡΤΟΒΙΚ: Κατοικούσατε στην Εκάλη;
Δ. ΠΑΠΑΡΟΥΝΗΣ: Μάλιστα.
Ι. ΚΟΥΡΤΟΒΙΚ: Κατοικούσατε κοντά με τον αποβιώσαντα, από τον αποθανόντα;
Δ. ΠΑΠΑΡΟΥΝΗΣ: Ναι.
Ι. ΚΟΥΡΤΟΒΙΚ: Κάτι λέτε στην κατάθεσή σας. Πού είχατε γνωριστεί με τον κ. Αθανασιάδη;
Δ. ΠΑΠΑΡΟΥΝΗΣ: Πού έχω γνωριστεί; Στην Εκάλη.
Ι. ΚΟΥΡΤΟΒΙΚ: Στο Tennis Club που λέτε εδώ στην κατάθεσή σας;
Δ. ΠΑΠΑΡΟΥΝΗΣ: Ναι ανήκαμε.
Ι. ΚΟΥΡΤΟΒΙΚ: Το λέτε εδώ. Λέτε ότι «ανήκουμε και οι δύο στο Tennis Club και συναντιόμαστε εκεί συχνά›.
Την στιγμή που έγινε το γεγονός που μας περιγράψατε, το αυτοκίνητό σας βρισκόταν στη μεσαία λωρίδα.
Δ. ΠΑΠΑΡΟΥΝΗΣ: Ακριβώς.
Ι. ΚΟΥΡΤΟΒΙΚ: Και στην αριστερή βρισκόταν το αυτοκίνητο του θανόντος. Σε ποιο ύψος ήταν το αυτοκίνητό σας σε σχέση με το δικό του;
Δ. ΠΑΠΑΡΟΥΝΗΣ: Ήμασταν ακριβώς δίπλα-δίπλα.
Ι. ΚΟΥΡΤΟΒΙΚ: Εντελώς παράλληλα ήσασταν τα δύο αυτοκίνητα;
Δ. ΠΑΠΑΡΟΥΝΗΣ: Με μία απόσταση όσο χωράει να περάσει μια μηχανή ανάμεσα.
Ι. ΚΟΥΡΤΟΒΙΚ: Πόσο δηλαδή;
Δ. ΠΑΠΑΡΟΥΝΗΣ: Πόσο; 1 μέτρο; Πόσο χρειάζεται;
Ι. ΚΟΥΡΤΟΒΙΚ: 1 μέτρο περίπου ήταν η απόστασή σας.
Δ. ΠΑΠΑΡΟΥΝΗΣ: Θα σας το πω για να καταλάβετε. Πολλές φορές σε φανάρια για περάσει μοτοσικλέτα ανάμεσα μαζεύουμε τους καθρέφτες μας. Κάπως έτσι ήταν. Ίσα-ίσα μπήκε η μηχανή μέσα, πυροβόλησε κι έφυγε.
Ι. ΚΟΥΡΤΟΒΙΚ: Την ώρα που πυροβόλησε, που σταμάτησε η μηχανή και έπεσαν οι πυροβολισμοί βρισκόσασταν σε κίνηση ή εντελώς σταματημένοι, εντελώς ακινητοποιημένοι;
Δ. ΠΑΠΑΡΟΥΝΗΣ: 5ο ή 6ο αυτοκίνητο ήμασταν.
Ι. ΚΟΥΡΤΟΒΙΚ: Γιατί μου κάνει κάτι εντύπωση κ. Παπαρούνη, ότι κρατάει το ντεμπραγιάζ.
Δ. ΠΑΠΑΡΟΥΝΗΣ: Όταν είσαι σταματημένος σε ένα φανάρι δουλεύει η μηχανή του αυτοκινήτου σου γιατί θα φύγεις. Πατάς το αμπραγιάζ.
Ι. ΚΟΥΡΤΟΒΙΚ: Δεν βάζεις νεκρά. Πατάς το αμπραγιάζ.
Δ. ΠΑΠΑΡΟΥΝΗΣ: Όταν πάψει να πατάς το αμπραγιάζ το αυτοκίνητο πηδάει σαν άλογο.
Ι. ΚΟΥΡΤΟΒΙΚ: Να συνεχίσω να σας ρωτήσω, σταμάτησε ανάμεσά σας σε ποιο ύψος η μηχανή;
Δ. ΠΑΠΑΡΟΥΝΗΣ: Τι εννοείτε σε ποιο ύψος;
Ι. ΚΟΥΡΤΟΒΙΚ: Σε ποιο ύψος ανάμεσα στα δύο αυτοκίνητα; Πού βρισκόταν ο οδηγός, πού βρισκόταν ο συνοδηγός; Σε ποιο ύψος;
Δ. ΠΑΠΑΡΟΥΝΗΣ: Κανόνισε σχεδόν ανάμεσά μας. Μου τον έκρυψε λίγο και έβλεπα μόνο την από δω την αριστερά την μεριά. Την ώρα που πυροβολούσε έβλεπα την αριστερή του ωμοπλάτη και το προφίλ του το αριστερό.
Ι. ΚΟΥΡΤΟΒΙΚ: Το αριστερό προφίλ, επομένως ήταν λίγο πιο μπροστά από σας;
Δ. ΠΑΠΑΡΟΥΝΗΣ: Ελάχιστα, ελάχιστα.
Ι. ΚΟΥΡΤΟΒΙΚ: Ο συνεπιβάτης ήταν πιο μπροστά επομένως από το ύψος των δύο οδηγών.
Δ. ΠΑΠΑΡΟΥΝΗΣ: Ήταν ακριβώς στο παράθυρο, λίγο πιο μπροστά.
Ι. ΚΟΥΡΤΟΒΙΚ: Για να βλέπετε την αριστερή του πλευρά;
Δ. ΠΑΠΑΡΟΥΝΗΣ: Ναι, ακριβώς. Με το γύρισε και πυροβολούσε έβλεπα σας είπα το από δω το μέρος.
Ι. ΚΟΥΡΤΟΒΙΚ: Μα οι σφαίρες έχουν ριχθεί από το παρμπρίζ ή από το ανοιχτό δεξιό παράθυρο;
Δ. ΠΑΠΑΡΟΥΝΗΣ: Από το ανοιχτό παράθυρο.
Ι. ΚΟΥΡΤΟΒΙΚ: Από το ανοιχτό δεξιό παράθυρο. Επομένως ο συνεπιβάτης βρίσκεται τουλάχιστον στο ύψος του παραθύρου.
Δ. ΠΑΠΑΡΟΥΝΗΣ: Ναι.
Ι. ΚΟΥΡΤΟΒΙΚ: Και παρόλα αυτά μπορείτε να δείτε την αριστερή του παρειά;
Δ. ΠΑΠΑΡΟΥΝΗΣ: Βέβαια. Είπα κάτι, με μια απόκλιση που έβλεπα λίγο τον Αθανασιάδη.
Ι. ΚΟΥΡΤΟΒΙΚ: Τον Αθανασιάδη το καταλαβαίνω να τον βλέπετε. Δεν μπορώ να καταλάβω πώς είναι δυνατόν να βλέπετε την αριστερή παρειά ενός ανθρώπου που είναι πάνω σε μηχανή, που είναι στο ύψος της πόρτας σας και ο οποίος είναι στραμμένος αριστερά. Είναι στο ύψος της αριστερής σας πόρτας, είναι στραμμένος αριστερά και εσείς μου λέτε ότι βλέπετε την αριστερή του παρειά;
Δ. ΠΑΠΑΡΟΥΝΗΣ: Το από τούτο το προφίλ του το αριστερό είναι.
Ι. ΚΟΥΡΤΟΒΙΚ: Τώρα κοιτώντας προς την Έδρα κ. Παπαρούνη θα ήθελα να μου κάνετε μία περιγραφή του Δημήτρη Κουφοντίνα όπως είναι τώρα.
Δ. ΠΑΠΑΡΟΥΝΗΣ: Να σας κάνω μια περιγραφή;
Ι. ΚΟΥΡΤΟΒΙΚ: Του Δημήτρη Κουφοντίνα, χωρίς να τον κοιτάζετε. Αν τον κοιτάζω κι εγώ τον περιγράφω.
Δ. ΠΑΠΑΡΟΥΝΗΣ: Τώρα;
Ι. ΚΟΥΡΤΟΒΙΚ: Να κοιτάξετε στον Έδρα και να τον περιγράψετε.
Δ. ΠΑΠΑΡΟΥΝΗΣ: Τι να περιγράψω;
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δεν μπορώ να καταλάβω. Τι νόημα έχει αυτή η ερώτηση; Τι να περιγράψει;
Ι. ΚΟΥΡΤΟΒΙΚ: Έχει νόημα κ. Πρόεδρε. Αν μου επιτρέπετε έχει νόημα. Να περιγράψει τον άνθρωπο αυτό.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ένα λεπτό. Εγώ δηλαδή αν δεν μπορώ να τον περιγράψω τον κ. Κουφοντίνα τώρα έτσι χωρίς να τον βλέπω, παρότι τον βλέπω κάθε μέρα δεν μπορώ να τον αναγνωρίζω κιόλας;
Ι. ΚΟΥΡΤΟΒΙΚ: Αν μου επιτρέπετε κ. Πρόεδρε θα ήθελα από το μάρτυρα να μου περιγράψει τον Δημήτρη Κουφοντίνα όπως είναι τώρα.
Δ. ΠΑΠΑΡΟΥΝΗΣ: Να σας πω κάτι. Τον έχω δει χιλιάδες φορές τον κ. Κουφοντίνα.
Ι. ΚΟΥΡΤΟΒΙΚ: Το γνωρίζω και γι αυτό σας λέω να τον περιγράψετε.
Δ. ΠΑΠΑΡΟΥΝΗΣ: Πιστεύετε ότι δεν μπορώ να τον περιγράψω;
Ι. ΚΟΥΡΤΟΒΙΚ: Βεβαίως και γι’ αυτό θέλω να τον περιγράψετε.
Δ. ΠΑΠΑΡΟΥΝΗΣ: Πολύ έντονα μάτια.
Ι. ΚΟΥΡΤΟΒΙΚ: Μεγάλα ή μικρά; Μήπως θέλετε να κοιτάξετε να βοηθηθείτε;
Δ. ΠΑΠΑΡΟΥΝΗΣ: Δεν χρειάζεται να κοιτάξω.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Τώρα, να πάρουμε ανθρωπομετρία να κάνουμε!
Ι. ΚΟΥΡΤΟΒΙΚ: Βέβαια κ. Πρόεδρε, με τέτοια αναγνώριση θα κάνουμε και ανθρωπομετρία, αν χρειάζεται. Θα έπρεπε να την έχει κάνει η ανάκριση. Αφού δεν την έκανε η ανάκριση, θα αναγκαστούμε να την κάνουμε εδώ μέσα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Όταν έρχεται και λέει «ναι, αυτόν τον αναγνωρίζω›, τί θα πούμε τώρα; Αφού τον βλέπει που του λέτε εσείς αν μπορεί να τον περιγράψει ή όχι....
Ι. ΚΟΥΡΤΟΒΙΚ: Επιτρέψτε μου να έχω διαφορετική άποψη.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Εντάξει, προχωράτε όπως θέλετε εσείς.
Ι. ΚΟΥΡΤΟΒΙΚ: Λοιπόν: έντονα μάτια.....
Δ. ΠΑΠΑΡΟΥΝΗΣ: Να περιγράψω τα μάτια που είδα τότε;
Ι. ΚΟΥΡΤΟΒΙΚ: Όχι, θέλω να μου περιγράψετε τον Κουφοντίνα όπως είναι τώρα.
Δ. ΠΑΠΑΡΟΥΝΗΣ: Έντονο βλέμμα, μαύρα μάτια.
Ι. ΚΟΥΡΤΟΒΙΚ: ¶λλο; Τίποτε άλλο; Τί ηλικίας είναι; Τί συναποκομίσατε βλέποντάς τον; Κοιτάξτε τον.
Δ. ΠΑΠΑΡΟΥΝΗΣ: 55, δεν ξέρω, δεν τα πάω καλά σ’ αυτά.
Ι. ΚΟΥΡΤΟΒΙΚ: Να μου περιγράψετε τον Δημήτρη Κουφοντίνα τότε όπως τον είδατε στη φωτογραφία που σας έδειξε πριν από λίγο ο Πρόεδρος.
Δ. ΠΑΠΑΡΟΥΝΗΣ: Σ’ αυτά τα δευτερόλεπτα μου θυμίζει πάρα πολύ έντονα η εικόνα του.....
Ι. ΚΟΥΡΤΟΒΙΚ: Όχι, θέλω να μου περιγράψετε τη φωτογραφία που σας έδειξε ο Πρόεδρος.
Δ. ΠΑΠΑΡΟΥΝΗΣ: Θα πρέπει πάλι να περιγράψω το πρόσωπο με μια φωτογραφία που βλέπω.
Ι. ΚΟΥΡΤΟΒΙΚ: Ναι, αυτό να μου περιγράψετε.
Δ. ΠΑΠΑΡΟΥΝΗΣ: Πρόσωπο κίτρινο, μάτια κακά, πολύ κακά μάτια.....
Ι. ΚΟΥΡΤΟΒΙΚ: Εγώ σας ζητώ να μου περιγράψετε τη φωτογραφία που είδατε, η οποία σας αντιστοιχεί στον άνθρωπο που είδατε εκείνη την ημέρα.
Δ. ΠΑΠΑΡΟΥΝΗΣ: Πρόσωπο οβάλ, μάτια με πολύ έντονο βλέμμα, φαβορίτα.....
Ι. ΚΟΥΡΤΟΒΙΚ: Ηλικία;
Δ. ΠΑΠΑΡΟΥΝΗΣ: Γύρω στα 38, 40.
Ι. ΚΟΥΡΤΟΒΙΚ: 38, 40 κ. μάρτυς;
Δ. ΠΑΠΑΡΟΥΝΗΣ: Έτσι τον είδα τότε.
Ι. ΚΟΥΡΤΟΒΙΚ: Δεν θέλω τί είδατε τότε. Εγώ ρωτώ τί είδατε στη φωτογραφία που κάνατε την αναγνώριση.
Δ. ΠΑΠΑΡΟΥΝΗΣ: Στη φωτογραφία μόλις είπε ότι ήταν 15 ετών.
Ι. ΚΟΥΡΤΟΒΙΚ: Εσείς πόσο τον κάνατε; Γιατί από εκεί τον αναγνωρίσατε.
Δ. ΠΑΠΑΡΟΥΝΗΣ: Εγώ είδα τα ίδια χαρακτηριστικά.
Ι. ΚΟΥΡΤΟΒΙΚ: Κύριε μάρτυς, στο περίπου δεν μπορούμε να καταθέτουμε για ανθρωποκτονίες.
Δ. ΠΑΠΑΡΟΥΝΗΣ: Δεν είναι περίπου.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Θα εκτιμηθεί κα Κούρτοβικ, αν κάποιος μετά από 20 χρόνια μπορεί να πει για την ηλικία που λέτε εσείς....
Ι. ΚΟΥΡΤΟΒΙΚ: Βεβαίως, μετά από 20 χρόνια δεν μπορεί να πει.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Εν πάση περιπτώσει, θα τα εκτιμήσουμε όλα αυτά. Εσείς έχετε δικαίωμα να τα ρωτάτε βέβαια.
Ι. ΚΟΥΡΤΟΒΙΚ: Μετά από 20 χρόνια κ. Πρόεδρε δε μπορεί να πει, την επόμενη μέρα όμως και την επόμενη ώρα, μπορεί. Συμφωνούμε;
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Έχετε την κατάθεση;
Ι. ΚΟΥΡΤΟΒΙΚ: Βεβαίως.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Τί έχει πει λοιπόν; Αναγνώστε την.
Ι. ΚΟΥΡΤΟΒΙΚ: Έχω κατάθεσή του στην οποία τον περιγράφει και λέει: «Ο συνεπιβάτης τον οποίοι είδα ήταν μικρόσωμος και ισχνός, ηλικίας περίπου 40 ετών, φορούσε τραγιάσκα που άφηνε να φανούν μόνο λίγο τα μαλλιά του, στις φαβορίτες που ήταν ελαφρά γκριζαρισμένα, είχε λεπτό μουστάκι το οποίο δεν ήταν αληθινό, το πρόσωπό του ήταν κίτρινο και γερασμένο, τα μάτια του μικρά, μαύρα σαν κουμπότρυπες και έδινε την εντύπωση ενός ταλαιπωρημένου εργάτη›.
Πείτε μου λοιπόν, αυτή η περιγραφή που κάνετε εδώ σε τί συμφωνεί με τη φωτογραφία που είδατε πριν και με τον άνθρωπο που έχετε μπροστά σας; Η φωτογραφία αυτή που μας παρουσιάζει έναν άνθρωπο 40 ετών γερασμένο με πρόσωπο στεγνό, μάλλον αυτό κάπου αλλού το λέτε, υπάρχει και κάποια άλλη αναφορά σ’ αυτό, «γερασμένο, με πρόσωπο ταλαιπωρημένου εργάτη και με μάτια μικρά σαν κουμπότρυπες›.
Δ. ΠΑΠΑΡΟΥΝΗΣ: Αν υπήρχε το σκίτσο, θα καταλαβαίνατε.
Ι. ΚΟΥΡΤΟΒΙΚ: Δε μ’ ενδιαφέρει το σκίτσο κ. Παπαρούνη. Έρχεστε εδώ και κάνετε μία κατάθεση, κάνετε μία αναγνώριση. Έχετε πει τελείως διαφορετικά πράγματα πριν από 15 χρόνια. Τί έρχεστε να πείτε σήμερα στο Δικαστήριο;
Δ. ΠΑΠΑΡΟΥΝΗΣ: Με συγχωρείτε πάρα πολύ, δεν έχω πει καθόλου τελείως διαφορετικά πράγματα. Είναι τα ίδια πράγματα ακριβώς.
Ι. ΚΟΥΡΤΟΒΙΚ: Ξαναρωτώ: Τα μάτια μικρά μαύρα σαν κουμπότρυπες, το πρόσωπο κίτρινο και γερασμένο, ενός ταλαιπωρημένου εργάτη ηλικίας 40 περίπου ετών, τί σχέση έχουν με τη φωτογραφία που είδατε και με τον κρατούμενο, με τον κατηγορούμενο;
Δ. ΠΑΠΑΡΟΥΝΗΣ: Επιμένω ότι περιγράφει το πρόσωπο της φωτογραφίας. Επιμένω. Ξέρω πολύ καλά τί είδα γιατί εγώ το είδα.
Ι. ΚΟΥΡΤΟΒΙΚ: Να κοιτάξετε λίγο το πρόσωπο του Δημήτρη Κουφοντίνα και να μου πείτε αν είναι γερασμένο πρόσωπο σήμερα, 15 χρόνια μετά.
Δ. ΠΑΠΑΡΟΥΝΗΣ: Πιθανό θα είχα μεγάλο πρόβλημα αν τον έβλεπα έτσι χωρίς να έχω δει τη φωτογραφία προηγουμένως. Θα έβλεπα τα χαρακτηριστικά αλλά δεν θα ήμουν απόλυτα βέβαιος.
Ι. ΚΟΥΡΤΟΒΙΚ: Να ξαναζητήσω να κοιτάξετε τα μάτια του και να μου πείτε αν είναι μικρά ή μεγάλα. Κύριε Πρόεδρε, έχουν έρθει εδώ πέρα μάρτυρες και λένε ότι αναγνωρίζουν τον Δημήτρη Κουφοντίνα από τα μάτια του. Μεγάλα μάτια, έντονα χαρακτηριστικά κτλ.
Έρχεται ο μάρτυρας και κάνει μια τελείως διαφορετική περιγραφή: «μικρά σαν κουμπότρυπες›, είναι πολύ χαρακτηριστική, «κίτρινο και γερασμένο πρόσωπο› μας λέει και μας δείχνει μια φωτογραφία ενός 15χρονου και λέει ότι μοιάζει και επιμένει ότι ταιριάζει απόλυτα. Μ’ αυτά τα στοιχεία θα δικάσετε; Μ’ αυτά τα στοιχεία θα έρθετε μετά να μου πείτε ότι αναγνωρίστηκε από τον μάρτυρα;
Δ. ΠΑΠΑΡΟΥΝΗΣ: Όταν πυροβολεί κάποιος και σκοτώνει έναν άνθρωπο, τα μάτια του δεν είναι τόσο ανοιχτά....
Ι. ΚΟΥΡΤΟΒΙΚ: Πότε θυμόσαστε καλύτερα κ. Παπαρούνη, -να ρωτήσω αυτό-, μία ώρα, δύο ώρες μετά το περιστατικό, ή 15 χρόνια μετά; Μάλιστα, για την ακρίβεια, έχετε καταθέσει μία ώρα μετά. Πότε κατά τεκμήριο θυμόσασταν καλύτερα; Μία ώρα μετά ή 15 χρόνια μετά; Αν μου πείτε ότι θυμάστε 15 χρόνια μετά, σταματώ την εξέταση.
Δ. ΠΑΠΑΡΟΥΝΗΣ: Αν μπορούσα μετά την κατάθεση αυτή, γιατί ήμουν σε πολύ μεγάλη ταραχή, να βάλω ορισμένα άλλα πράγματα σε σειρά, βιβλίο θα έγραφα με περισσότερες λεπτομέρειες.
Ι. ΚΟΥΡΤΟΒΙΚ: Να θυμηθείτε δηλαδή ότι δεν ήταν κίτρινο και γερασμένο αλλά νεανικό, ότι δεν ήταν μικρά σαν κουμπότρυπα αλλά μεγάλα, ότι δεν ήταν μικρόσωμος και ισχνός αλλά ένας άνθρωπος διαστάσεων μέσου Έλληνα; Αν τα σκεφτόσασταν καλύτερα εννοείτε ότι θα πηγαίνατε και θα δίνατε μία εντελώς διαφορετική κατάθεση από αυτή την που δώσατε;
Δ. ΠΑΠΑΡΟΥΝΗΣ: Να σκεφτείτε ότι τον είδα πάνω στη μηχανή. Ήταν λεπτός, η περιγραφή μου είναι αυτή που κάνω και είναι η αλήθεια.
Ι. ΚΟΥΡΤΟΒΙΚ: Η περιγραφή είναι αυτή που κάνετε εδώ; Η περιγραφή που κάνετε εδώ ήταν του ανθρώπου που είδατε τότε;
Δ. ΠΑΠΑΡΟΥΝΗΣ: Μάλιστα.
Ι. ΚΟΥΡΤΟΒΙΚ: Πότε καταθέσατε στον Ανακριτή;
Δ. ΠΑΠΑΡΟΥΝΗΣ: Τον Οκτώβριο νομίζω.
Ι. ΚΟΥΡΤΟΒΙΚ: Πόσες φορές είχατε δει ως τότε το πρόσωπο και τη φωτογραφία του Δημήτρη Κουφοντίνα στις τηλεοράσεις;
Δ. ΠΑΠΑΡΟΥΝΗΣ: Πολλές φορές.
Ι. ΚΟΥΡΤΟΒΙΚ: Είχατε πληροφορηθεί από τις εφημερίδες ότι θεωρείται ότι αυτός είναι ο πιθανός δράστης της ανθρωποκτονίας του φίλου σας;
Δ. ΠΑΠΑΡΟΥΝΗΣ: Το είχα ακούσει αλλά δεν με επηρέασε αυτό. Και να μην είχα ακούσει τίποτα, θα έκανα σήμερα την ίδια κατάθεση.
Ι. ΚΟΥΡΤΟΒΙΚ: Τίποτε άλλο κ. Πρόεδρε.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Μετά τις σφαίρες, όταν άρχισε το μοτοποδήλατο να απομακρύνεται, αυτός που είχε πυροβολήσει γύρισε και σας είδε;
Δ. ΠΑΠΑΡΟΥΝΗΣ: Τα πρώτα μέτρα με κοιτούσε, όταν έφτασε μπροστά που άναψε και το φανάρι, ήταν ο άνθρωπος ο οποίος πέταξε και τις προκηρύξεις.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Εσείς τον κοιτούσατε;
Δ. ΠΑΠΑΡΟΥΝΗΣ: Βέβαια.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Τον είδατε;
Δ. ΠΑΠΑΡΟΥΝΗΣ: Βεβαίως.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Πώς τον είδατε;
Δ. ΠΑΠΑΡΟΥΝΗΣ: Την εικόνα καταρχήν την έχω, που έχει μείνει ανεξίτηλη πλέον στα μάτια μου, τη στιγμή που γύρισε ήμασταν σε απόσταση αναπνοής. Είναι δυνατό να ξεχάσω τα μάτια που είδα και το πρόσωπο που είδα;
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Τον είδατε ανφάς που λέμε;
Δ. ΠΑΠΑΡΟΥΝΗΣ: Ακριβώς, ναι.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Πόσα δευτερόλεπτα; Αν θυμάστε.
Δ. ΠΑΠΑΡΟΥΝΗΣ: Η σκηνή ήταν αυτή. Πρόσωπο με πρόσωπο και εκεί ακριβώς φεύγει η μηχανή.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Τον είδατε δηλαδή.
Δ. ΠΑΠΑΡΟΥΝΗΣ: Ακριβώς.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Τίποτε άλλο.
Μ. ΣΙΝΙΟΣΟΓΛΟΥ: Ένα σύντομο σχόλιο: Η μαθητική φωτογραφία Κουφοντίνα, χρονικά και ουσιαστικά είναι πιο κοντά στη δολοφονία απ’ ότι το χρονικό διάστημα από τότε μέχρι σήμερα.
Ι. ΚΟΥΡΤΟΒΙΚ: Θέλω να κάνω δύο σχόλια: Το πρώτο σχόλιο είναι ότι η παρατήρηση του κ. Εισαγγελέα επιβεβαιώνει τη δική μας θέση, ότι ο μάρτυρας ακριβώς τότε, σύμφωνα με τα όσα καταθέτει ο ίδιος, μπορούσε να έχει μια εικόνα, την εικόνα την οποία και περιγράφει ακριβώς στην κατάθεσή του σύμφωνα με τα όσα λέει πάντα, στην κατάθεση που έδωσε μία ώρα μετά το περιστατικό στην αστυνομία.
Να κάνω μία δεύτερη παρατήρηση-σχόλιο κ. Πρόεδρε και δήλωση την οποία θα ήθελα να καταχωρηθεί και στα πρακτικά. Έχουμε συνεχώς σ’ αυτή τη διαδικασία, σε κάθε υπόθεση την οποία εξετάζεται, επινοείται μία αναγνώριση τουλάχιστον κάθε φορά από έναν μάρτυρα. Πολλές φορές είναι και δύο και τρεις, όταν υπάρχει υπερβάλλων ζήλος.
Αυτές οι αναγνωρίσεις είναι προφανές ότι είναι αναγνωρίσεις οι οποίες δεν αφορούν τα πραγματικά περιστατικά, απέχουν πολύ από τα πραγματικά περιστατικά και από τις περιγραφές. Είναι αναγνωρίσεις οι οποίες είναι προφανές ότι δεν στηρίζονται στα πραγματικά γεγονότα αλλά είναι τηλεοπτικού τύπου, στηρίζονται σε τηλεοπτικές εμπειρίες και όχι σε πραγματικές εμπειρίες των μαρτύρων που έρχονται να καταθέσουν.
Θέλω να πω ακριβώς και να δηλώσω σ’ αυτό το σημείο ότι αυτό είναι συνέπεια του ανώμαλου τρόπου με τον οποίο διεξήχθη η προδικασία σε αυτή την υπόθεση ή σ’ αυτές τις υποθέσεις: η κατάργηση της μυστικότητας της ανάκρισης, η διαρροή καταθέσεων και απολογιών υποτιθέμενων ομολογιών στον Τύπο, η συνεχής προβολή των φωτογραφιών σε διάφορες φάσεις της ζωής τους των φερόμενων ως μελών της 17Ν και κατηγορούμενων.
Έχει σαν συνέπεια την κατάργηση βασικών εγγυήσεων και δικαιωμάτων του κατηγορούμενου, όπως είναι αυτό της ισότητας των όπλων, όπως είναι αυτό του τεκμηρίου αθωότητας. Η κατάργηση λοιπόν της αρχής της μυστικότητας της ανάκρισης, σε βάρος των κατηγορούμενων. Η κατάργηση της αρχής, η προσβολή της αρχής της ισότητας των όπλων και η κατάργηση του τεκμηρίου και η προσβολή του τεκμηρίου αθωότητας, έχει σαν συνέπεια να ερχόμαστε εδώ με τρόπο ο οποίος παραβιάζει το άρθρο 6 της ΕΣΔΑ, επιτρέψτε μου να το πω. Αυτό θέλω να καταγραφεία, το τονίζω, το θέτω ως συνήγορος του κ. Κουφοντίνα, το θέτω ως συνήγορος της κας Σωτηροπούλου και εφιστώ την προσοχή σας σε αυτό διότι έρχεστε να δικάσετε με υλικό το οποίο παρανόμως και παρατύπως έχει ληφθεί και το οποίο θεωρώ ότι δεν μπορεί να στηρίξει τη δικανική σας κρίση.
Α. ΛΥΚΟΥΡΕΖΟΣ: Καταρχήν κ. Πρόεδρε θα ήθελα να επισημάνω το εξής: Ο εκ των κατηγορουμένων Κουφοντίνας απ΄ την αρχή λέει ότι αναλαμβάνει την πολιτική ευθύνη και στο Δικαστήριό σας εδώ είπε και τις ποινικές συνέπειες αναγνωρίζω. Ας μας πει τελικά ποιες απ’ τις πράξεις αυτές αποδέχεται ή δεν αποδέχεται. Κάνει αγώνα υπεράσπισής του για να πει ότι δεν ήταν ο Κουφοντίνας στη μοτοσικλέτα και πυροβόλησε. Αποδέχεται ή δεν αποδέχεται τη συμμετοχή;
Ας μας πει λοιπόν ο κατηγορούμενος ποιες πράξεις αναγνωρίζει; Πού συμμετείχε αφού τις είχε προσυπογράψει πολιτικά; Έρχεται σήμερα και κάνει αγώνα αν είναι σωστή η αναγνώριση ή όχι; Είναι ο αγωνιστής της 17Ν που μας εμφανίζεται ή δεν είναι; Να μας το πει.
Δεύτερον: Τί είναι αυτό το υπονοούμενο της κας συναδέλφου της εκλεκτής ότι επινοούνται καταθέσεις; Εννοεί ότι κατασκευάζουμε καταθέσεις; Τί είναι αυτά τα οποία σήμερα ετεροχρονισμένα καταγγέλλονται για παράνομη προανάκριση; Αυτά προβλήθηκαν στην προδικασία, απερρίφθησαν, γιατί κατηγορεί η κα αξιότιμη συνάδελφος, ποιους κατηγορεί για τη διαρροή στον Τύπο των απολογιών; Ποιων δήθεν απολογιών; Οι συνήγοροι υπεράσπισης έδωσαν στον Τύπο από τις πρώτες μέρες όλα τα έγγραφα της δικογραφίας.
Λοιπόν ας μέμφεται τους ιδίους, δε λέω την ιδία, δεν ξέρω ποια. Ποιες είναι οι δήθεν απολογίες, απολογίες νόμιμες που ελήφθησαν στα πλαίσια της αστυνομικής προανάκρισης και επαναλήφθησαν στους ανακριτές, είτε στην τακτική ανακρίτρια είτε μετά στον Εφέτη ανακριτή. Έχουμε σήμερα, στην 20η μέρα της δίκης και μιλάμε ετεροχρονισμένα για παράνομη προδικασία όταν αυτά έχουν δύο φορές προβληθεί, και στην προδικασία και στο ακροαματικό Δικαστήριο και απερρίφθησαν ομόφωνα από το Δικαστήριό σας, για δημιουργία εντυπώσεων και μόνο;
Ας μας πει λοιπόν ο κ. Κουφοντίνας, ο αγωνιστής για την εγκατάσταση του αυτοδιαχειριζόμενου σοσιαλισμού, που είπε ότι αναλαμβάνει τις πολιτικές ευθύνες και τις ποινικές συνέπειες θα τις φέρει. Μπράβο του αφού είναι συνεπής. Ποια από αυτές τις πράξεις υπογράφει; Ποιες υιοθετεί; Ποιες κατηύθυνε; Πού συμμετείχε; Ας το πει απ’ την αρχή, να μας ξεδιαλύνει και τις απορίες μας. Και θα κάνουμε αντίστοιχα τη δουλειά μας.
Ι. ΚΟΥΡΤΟΒΙΚ: Κύριε Πρόεδρε ζητώ κι εγώ το λόγο και ο κατηγορούμενος. Νομίζω ότι προηγείται ο κατηγορούμενος.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Νομίζω ότι πρέπει να τον ακούσουμε, εφόσον απευθύνθηκε σ’ αυτόν κάποιο ερώτημα και θέλει ο ίδιος να απαντήσει.
Ι. ΚΟΥΡΤΟΒΙΚ: Και σε μένα επανειλημμένα και εν πολλοίς και οφείλω να απαντήσω.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Θα απαντήσετε σε ό,τι σας αφορά. Κύριε Κουφοντίνα. Αυτό που είπατε, «αναλαμβάνω τις πολιτικές ευθύνες›, το άλλο -εγώ ξέρω τί είπατε- το θεώρησαν λίγο γκρίζο. Τί εννοούσατε ακριβώς ποινικές ευθύνες; Ποιες ποινικές ευθύνες;
Δ. ΚΟΥΦΟΝΤΙΝΑΣ: Δεν ήθελα να μιλήσω γιατί νομίζω η θέση που πήρα ήταν καθαρή. Και το να την επαναλαμβάνω κάθε τόσο, νομίζω ότι είναι μάταιο για μερικούς. Γιατί αύριο θα μας πουν πάλι τα ίδια και μεθαύριο πάλι τα ίδια. Θα πω κάτι που είπε ο κ. Λυκουρέζος εχθές και το προσυπογράφω εγώ: Ότι από τους 350 μάρτυρες κατηγορίας οι 348 δεν προσφέρουν κάτι ουσιαστικό.
Α. ΛΥΚΟΥΡΕΖΟΣ: Το είπα, βεβαίως.
Δ. ΚΟΥΦΟΝΤΙΝΑΣ: Είπατε από τους 350, οι 348. Είναι τελείως διαφορετικό. Α. ΛΥΚΟΥΡΕΖΟΣ: Ο ένας π.χ. είναι ο Παπαπαρούνης.
Δ. ΚΟΥΦΟΝΤΙΝΑΣ: Ο ένας. Ο άλλος ποιος είναι;
Α. ΛΥΚΟΥΡΕΖΟΣ: Θα έρθει ο ίδιος.
Δ. ΚΟΥΦΟΝΤΙΝΑΣ: Δηλαδή όσοι έχουν πει ως τώρα, κατά τη γνώμη σας δεν έχουν προσφέρει τίποτα ουσιαστικό.
Α. ΛΥΚΟΥΡΕΖΟΣ: (εκτός μικροφώνου)
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Παρακαλώ, όχι διάλογο. Κύριε Κουφοντίνα, το ερώτημα είναι σαφές.
Δ. ΚΟΥΦΟΝΤΙΝΑΣ: Θα απαντήσω σε όλα τα ζητήματα που έθεσε ο κ. Λυκουρέζος. Θα πω και γι αυτό που είπατε.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Κυρίως αυτό μας ενδιαφέρει τώρα.
Δ. ΚΟΥΦΟΝΤΙΝΑΣ: Εμένα μ’ ενδιαφέρουν όλα. Γιατί ο κ. Λυκουρέζος είπε κάτι ακόμη, κατηγορώντας τους συνηγόρους και το άκουσα και από αλλού και θα το ακούσουμε, ότι αυτοί έβγαλαν –λέει- τις «ομολογίες› των κατηγορουμένων. Εγώ ξέρω ότι από την πρώτη μέρα που συνελήφθη ο Σάββας Ξηρός, δεν είχε επαφή με κανέναν, ούτε με το δικηγόρου του, ούτε με τους συγγενείς του. Λοιπόν, κάθε μέρα έβγαιναν πληροφορίες. Τί είπε, τί δεν είπε, και αυτά επιβεβαιώθηκαν από τις ομολογίες που βγήκαν μετά.
Δεν τα εφηύρε κανείς δημοσιογράφος, απλώς όσοι ζούσαμε εκείνη την εποχή -και δεν είναι τόσο μακρινή- ξέραμε ακριβώς τί έγινε. Δε μπορεί να μας λέει ο κ. Λυκουρέζος ότι οι συνήγοροι έβγαλαν. Έγινε ένα παιχνίδι επικοινωνιακό και συνεχίζει αυτό το παιχνίδι το επικοινωνιακό. Ήρθαν εδώ διάφοροι Μπακατσέλοι, οι οποίοι γελοιοποιήθηκαν, διάφοροι Μηλιώνηδες.....
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δε θέλω τέτοια, παρακαλώ.
Δ. ΚΟΥΦΟΝΤΙΝΑΣ: Αυτή είναι η γνώμη μου και επιμένω και είναι και η γνώμη του κ. Λυκουρέζου, την είπε πιο πριν. Και όμως οι εφημερίδες και τα κανάλια βγήκαν και είπαν «ο Μηλιώνης αναγνώρισε τη Σωτηροπούλου και τον Ξηρό›, «ο Μπακατσέλος αναγνώρισε τον Χριστόδουλο και το Γιωτόπουλο›. Λοιπόν, είναι ένα παιχνίδι καθαρά εντυπώσεων. Μια δίκη που διεξάγεται έξω από δω, γιατί εδώ πέρα είναι φιμωμένη, δε βγαίνει τίποτε απ’ ότι λέμε και ό,τι βγαίνει από δω, είναι διαστρεβλωμένο.
Όσον αφορά το θέμα των πολιτικών ευθυνών, είναι τελείως καθαρά τα πράγματα. Πράγματι, ανέλαβα τις πολιτικές ευθύνες για το σύνολο της δράσης της 17Ν για όλες τις ενέργειες των οποίων έχει αναλάβει την ευθύνη. Αυτό είναι σαφές. Οι ποινικές συνέπειες είναι σαφές ότι θα καταλογισθούν από το Δικαστήριο.
Να σας πω κάτι ακόμη. Από τη στιγμή που εμφανίστηκα εγώ -και το είπα πολύ καθαρά από την αρχή- αυτό, έχει ορισμένες ποινικές συνέπειες. Εγώ θα μείνω για την υπόλοιπη ζωή μου μέσα στη φυλακή. Αυτό είναι ολοφάνερο. Το σύστημα αξιών το οποίο έχω εγώ, δεν μου επιτρέπει να πω ποιος συμμετείχε σε κάθε ενέργεια.
Στην Αριστερά, υπάρχει ένα όνομα. Γι’ αυτό δεν θέλω να το χρησιμοποιήσω ούτε για εμένα, ούτε για κανένα άλλο από τους συγκατηγορουμένους. Εσάς, θα σας βόλευε να πω «στην τάδε ενέργεια ήμουν εγώ, ο τάδε, ο τάδε και ο τάδε›. Αυτό όμως δεν είναι στο σύστημα αξιών το δικό μου.
Α. ΛΥΚΟΥΡΕΖΟΣ: Δεν ζήτησε να τα αναλάβετε εσείς προσωπικά. Από την στιγμή που λέτε ότι αναλάβατε την πολιτική ευθύνη όλων των δολοφονιών?
Δ. ΚΟΥΦΟΝΤΙΝΑΣ: Τι σημαίνει αναλαμβάνω τις πολιτικές ευθύνες; Το ξέρετε πολύ καλά.
Α. ΛΥΚΟΥΡΕΖΟΣ: Συνεπώς προσυπογράφετε και τη δολοφονία του Αθανασιάδη εσείς ως 17Ν, αφού την ανέλαβε.
Ι. ΚΟΥΡΤΟΒΙΚ: Τι είναι αυτό; Τι έννοια έχει αυτό που λέτε;
(Διαλογικές συζητήσεις)