«Σενάριο καταστροφής» της Ε.Ε. παρουσιάζεται σε φουτουριστική έκθεση ενός βέλγου καλλιτέχνη, ο οποίος υποστηρίζει ότι είναι επείγουσα ανάγκη να ξαναγεννηθεί το «ευρωπαϊκό όνειρο» πριν να είναι «πολύ αργά.
«Σενάριο καταστροφής» της Ε.Ε. παρουσιάζεται σε φουτουριστική έκθεση ενός βέλγου καλλιτέχνη, ο οποίος υποστηρίζει ότι είναι επείγουσα ανάγκη να ξαναγεννηθεί το «ευρωπαϊκό όνειρο» πριν να είναι «πολύ αργά.
Εισερχόμενος σε ένα οικοτροφείο που δεν λειτουργεί πια σε έναν μικρό δρόμο των Βρυξελλών, ο επισκέπτης καλείται «να αφήσει πίσω του όλα τα σημεία αναφοράς του». Μεταφέρεται στο 2060 και ανοίγει την πόρτα της έκθεσης: «Η ζωή στην πρώην Ευρωπαϊκή Ένωση: τα τελευταία χρόνια της μακράς ειρήνης», η οποία τον φέρνει πίσω 50 χρόνια, στις αρχές του 21ου αιώνα.
Σε τέσσερις ορόφους, αυτό το «εφήμερο μουσείο» του περιγράφει πως η ΕΕ άκμασε και συγκέντρωσε 33 μέλη στους κόλπους της, με τις τελευταίες χώρες να εντάσσονται σε αυτήν το 2017, προτού αρχίσει να καταρρέει, θύμα της «Μεγάλης Ύφεσης», η οποία, μετά την Ελλάδα και την Ισπανία, επεκτάθηκε στην Γαλλία και στις χώρες Μπενελούξ.
«Εκείνους τους αβέβαιους καιρούς, τα στραβά του παρελθόντος φαίνονταν περισσότερο μεταδοτικά από το όνειρο μιας ενωμένης Ευρώπης. Τα ευρωσκεπτικιστικά, τα εθνικιστικά και τα αποσχιστικά κινήματα ευημερούσαν», αναφέρεται σε ένα πανό της έκθεσης. Και προς το 2018-2020, «η Ευρώπη ξανακύλησε και έγινε ξανά αυτό που ήταν πάντα: μια πολιτικά διαιρεμένη ήπειρος».
Ο επισκέπτης του έτους 2060 ανακαλύπτει πως, «προς το συμφέρον της Εναρμόνισης και της Ολοκλήρωσης, η ΕΕ φρόντιζε ακόμη και για τις πιο μικρές λεπτομέρειες της καθημερινής ζωής των πολιτών της». Με τέτοιο πάθος που το 2017, το Κοινοτικό Κεκτημένο, το οποίο απαρτιζόταν από το σύνολο των κανονιστικών κειμένων της ΕΕ, είχε φτάσει τις 311.000 σελίδες και σε βάρος τον 1,5 τόνο.
Σπάνια σύγχρονοι καλλιτέχνες αγγίζουν το θέμα της Ευρώπης στο έργο τους, παρά την πανταχού παρουσία της στην καθημερινή ζωή. Αυτό συμβαίνει «αναμφίβολα επειδή δεν γεννάει το όνειρο και είναι δύσκολο να προσωποποιηθεί», δηλώνει ο Τόμας Μπέλινκ. «Όταν έλεγα στους ανθρώπους ότι δουλεύω πάνω στην Ευρωπαϊκή Ένωση, έπαιρναν ένα ύφος έκπληξης», σημειώνει ο 29χρονος Βέλγος.
«Μεταφέροντας τους επισκέπτες στο μέλλον, δημιουργώ μια απόσταση για να τους βοηθήσω να παρατηρήσουν αυτό που γίνεται μπροστά στα μάτια τους», δηλώνει.
Αν και ο επισκέπτης βγαίνει λίγο προβληματισμένος από την έκθεση αυτή, ο Μπέλινκ αναφέρει ότι «δεν ήθελε να συμβάλει» στην απαισιοδοξία που υπάρχει σήμερα στην Ευρώπη. «Αντιθέτως. Δεν είμαι καθόλου ευρωσκεπτικιστής. Πιστεύω στο ευρωπαϊκό σχέδιο. Ο λόγος που ασκώ κριτική είναι για να δείξω ότι αυτό πρέπει να ξαναγεννηθεί, να αλλάξει, προτού να είναι πολύ αργά».
Η έκθεση αυτή, με τίτλο «Domo de Europa historia en ekzilo», η οποία γίνεται στο πλαίσιο πολιτιστικού φεστιβάλ θα διαρκέσει ως τις 14 Ιουνίου στην Ευρωπαϊκή Συνοικία των Βρυξελλών (www.kvs.be).
Πηγές: ΑΜΠΕ, Γαλλ. Πρακτορείο