Μπορεί να φαντάζει ως κάτι βγαλμένο από περιπέτεια του Ιντιάνα Τζόουνς ή της Λάρα Κροφτ, ωστόσο είναι πραγματικότητα: ερευνητές του πανεπιστημίου του Χιούστον ενδεχομένως να εντόπισαν την θρυλική Ciudad Blanca («Λευκή Πόλη») των χαμένων θησαυρών χρησιμοποιώντας τεχνολογία λέιζερ.
Μπορεί να φαντάζει ως κάτι βγαλμένο από περιπέτεια του Ιντιάνα Τζόουνς ή της Λάρα Κροφτ, ωστόσο είναι πραγματικότητα: ερευνητές του πανεπιστημίου του Χιούστον ενδεχομένως να εντόπισαν την θρυλική Ciudad Blanca («Λευκή Πόλη») των χαμένων θησαυρών χρησιμοποιώντας τεχνολογία λέιζερ.
Ο θρύλος της «Λευκής Πόλης» συναρπάζει τη φαντασία των εξερευνητών της ζούγκλας της Κεντρικής Αμερικής εδώ και αιώνες. Ο Ερνάν Κορτές είχε δείξει έντονο ενδιαφέρον από το 1526 ακόμα, αλλά οι conquistadores ποτέ δεν κατάφεραν να διεισδύσουν αρκετά μέσα στην πυκνή ζούγκλα της περιοχής Μοσκίτια για να μπορέσουν να βρουν τη μυθική πολιτεία. Το 1940, ένας Αμερικανός εξερευνητής, ο Θίοντορ Μόρντε, ισχυρίστηκε ότι, χάρη σε υποδείξεις του διάσημου αεροπόρου Τσαρλς Λίντμπεργκ, είχε βρει τη χαμένη πόλη, οι κάτοικοι της οποίας λάτρευαν αγάλματα γιγαντιαίων πιθήκων, ωστόσο σκοτώθηκε σε δυστύχημα πριν αποκαλύψει περισσότερες λεπτομέρειες. Γενικότερα, η Μοσκίτια παρουσιάζει έντονο αρχαιολογικό ενδιαφέρον, καθώς είναι ένας χώρος στον οποίο έχουν εντοπιστεί ενδείξεις ερειπίων και τύμβων, αλλά η πυκνή βλάστηση πάντα εμπόδιζε τις έρευνες.
Αυτό που έκανε το NCALM- National Center for Airborne Laser Mapping (εδρεύει στο πανεπιστήμιο του Χιούστον) ήταν να χρησιμοποιήσει ακτίνες λέιζερ για να «δει» αυτά που δεν μπορεί να δει το ανθρώπινο μάτι. Χρησιμοποιώντας ένα σύστημα Lidar που είχε τοποθετηθεί σε αεροπλάνο Cessna, οι ερευνητές μπόρεσαν να «δουν» κάτω από την πυκνή βλάστηση με παλμούς λέιζερ και να προβούν σε χαρτογράφηση μίας επιφάνειας 60 τετραγωνικών μιλίων μέσα σε διάστημα μίας εβδομάδας, κατά την άνοιξη του 2012.
Oι εικόνες που προέκυψαν από το Lidar, οι οποίες επεδείχθησαν σε συνδιάσκεψη της Αμερικανικής Ένωσης Γεωφυσικών στην Κανκούν, έδειξαν περιοχές οι οποίες παραπέμπουν σε διαμόρφωση πόλης- και μάλιστα σε δύο περιοχές, όχι μία. Η χαρτογράφηση έδειξε συμμετρικές τοποθετήσεις υψωμάτων, ανοιχτών χώρων και αναχωμάτων, που ενδεχομένως να είναι τεχνητές και να απεικονίζουν κτίσματα (πιθανώς πλατείες και πυραμίδες), σε σημείο που μπορούν να υποδειχθούν δύο «κέντρα πόλης». Το ένα από τα δύο ενδεχομένως να είναι η θρυλική Ciudad Blanca.
Επί της παρούσης, τα δεδομένα εξετάζονται για να καταδειχθούν οι πλέον «ενδιαφέρουσες» ζώνες. Όταν γίνει αυτό, θα ακολουθήσει η αποστολή αρχαιολόγων, για την διεξοδική διερεύνησή τους.
Το Lidar στο παρελθόν έχει χρησιμοποιηθεί για τον υπολογισμό της βιομάζας στον Αμαζόνιο και για έρευνες στο Στόουνχετζ. Στην περίπτωση της λατινοαμερικανικής ζούγκλας, ωστόσο, σύμφωνα με τον Κρίστοφερ Φίσερ, αρχαιολόγο του Colorado State University, «ξαναγράφει την ιστορία», καθώς στον αρχαιολογικό χάρτη της Κεντρικής Αμερικής υπάρχουν τεράστια «κενά»- τα οποία διερευνώνται από το πρόγραμμα του NCALM, στο οποίο πρωτοστατεί ο παραγωγός ταινιών και ερασιτέχνης αρχαιολόγος Στιβ Έλκινς, γυρίζοντας ντοκιμαντέρ για το θέμα. Στο πρόγραμμα συμμετέχει και ένας άλλος κινηματογραφιστής, ο Μπιλ Μπένενσον, καθώς και ο δεύτερος αρχαιολόγος της ομάδας, Στίβεν Λάιτς, επίσης του Colorado State University.
Τα πρώτα αποτελέσματα του προγράμματος είχαν παρουσιαστεί στην κυβέρνηση της Ονδούρας το 2012, ωστόσο είναι η πρώτη φορά που εμφανίζονται εικόνες που υποδεικνύουν τόσο ξεκάθαρα την ύπαρξη «πόλεων». Εάν όντως ισχύουν αυτά που υπέδειξε η έρευνα, η χαμένη πόλη (που εκτιμάται πως ανάγεται στο 500 μ.Χ) θα αποδείξει ότι ο προ-ισπανικός πολιτισμός της Κεντρικής Αμερικής ήταν αρκετά πιο εξελιγμένος από ό,τι πιστεύεται σήμερα.