ΤΕΤΑΡΤΗ 2 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2003
ΔΙΚΗ 17Ν
ΤΕΤΑΡΤΗ 2 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2003
ΩΡΑ ΕΝΑΡΞΕΩΣ: 09:00
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: ΜΙΧΑΗΛ ΜΑΡΓΑΡΙΤΗΣ
Γ΄ ΜΕΡΟΣ
13:10 – 15:10
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Επαναλαμβάνεται η διαδικασία που έχει διακοπεί.
???.: (Εκτός μικροφώνου)
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Αν δεν έχει αντίρρηση κανένας, είναι ο κ. Βαρδινογιάννης εδώ, που θέλει να καταθέσει και να φύγει γιατί δεν μπορεί να έρθει αύριο. Αν δεν έχετε αντίρρηση μπορεί να παρεμβληθεί μόνο μία κατάθεση και να φύγει. Δεν υπάρχει αντίρρηση από κανέναν και συνεχίζουμε μετά. Να τελειώσουμε μόνο την ανάγνωση της προκήρυξης φυσικά, δεν θα την αφήσουμε στη μέση.
???.: (Εκτός μικροφώνου)
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Έχει πρόβλημα υγείας ανακοινώνει ο κ. Τέλιος είναι εδώ ο συνήγορός του; Τον εκπροσωπεί πάντα ο κ. Αγιοστρατίτης. Τον έχουμε μόνιμο. Δυστυχώς δεν έχουμε κονδύλι για τον κ. Αγιοστρατίτη!
Γ. ΑΓΙΟΣΤΡΑΤΙΤΗΣ: Για την αποκατάσταση της τάξης κ. Πρόεδρε να πούμε ότι το θέμα με τον αστυνομικό που είπαμε, διευθετήθηκε. Δόθηκαν οι εξηγήσεις και έγινε εκ παραδρομής αναφέρθηκε το όνομα Γιαννουλάκης εσφαλμένα. Ο κ. Γιαννουλάκης είναι ένας ανώτερος αξιωματικός εν πάση περιπτώσει δεν υπάρχει πρόβλημα. Αποκαταστάθηκε το θέμα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Να αποκαταστήσουμε και το θέμα του βαθμού όμως διότι δεν λέγονται μοίραρχοι πλέον, λέγονται αστυνόμοι ή υπαστυνόμοι. Αστυνόμος Β. Να συνεχιστεί η ανάγνωση προκηρύξεων και στη συνέχεια να έρθει ο κ. Βαρδινογιάννης, αφού δεν υπάρχει αντίρρηση.
Β. ΖΑΪΡΗΣ: (Διαβάζει):
«Γιατί όταν έχει πάρεις τη μεγάλη απόφαση να παραιτηθείς από τις αρχές σου να στηρίξεις το αστικό πολιτικό σύστημα που κινδυνεύει με κατάρρευση από τα σκάνδαλα όπως θα έλεγε και η Δαμανάκη, δεν διστάζεις πια μπροστά σε τίποτα. Τα δέχεσαι όλα και αφού όλα φαντάζουν μηδαμινά και ασήμαντα μπροστά σε αυτή τη στρατηγική απόφαση. Και τον λαό θα εξαπατήσεις μιλώντας του για προοδευτική Κυβέρνηση, θα τον εμπαίζεις ότι κάνεις κάθαρση ενώ πας για παραγραφή. Θα τον εξαπατήσεις προσπαθώντας να εξαγνίσεις τη Νέα Δημοκρατία, λόγω της αναγκαίας αναστήλωσης του συστήματος, ενώ ξέρεις ότι οι Νεοδημοκράτες δεν είναι απλά συντηρητικοί αλλά απατεώνες, λυμεώνες του ενός τρις των προβληματικών οι ίδιοι αν όχι χειρότεροι από τους κλέφτες ΠΑΣΟΚους, θα εμπαίζεις το λαό με προκλητικό λαϊκίστικο τρόπο, ότι δήθεν κάηκαν οι φάκελοι ενώ όλα τα στοιχεία τους πέρασαν στο computer και το ηλεκτρικό φακέλωμα σήμερα κάνει θραύση.
Τον Τούρκο αγωνιστή θα συναινέσεις να παραδοθεί στους Τούρκους δήμιούς του, βγάζοντας εκ των υστέρων ανέξοδες και υποκριτικές διαμαρτυρίες και στον Παλαιστίνιο Καντάμ θα κάνεις την πάπια επιτρέποντας την αυριανή έκδοση στους Αμερικανούς.
Τίποτα πια δεν μένει που να μπορεί να έχει για εσένα κάποια αξία. Οι υποχωρήσεις, οι παλινωδίε, οι γελοιοποιήσεις, θα έρχονται η μία μετά την άλλη. Η ελληνική τηλεόραση θα προσφέρει χαριστικά στους εμπόρους δηλητηρίων-εκδότες και τον Βαρδινογιάννη και τη συμβολική αύξηση του ψωμιού, αλλά και στα είδη πρώτης ανάγκης των super markets σ’ ένα μόνο μήνα κατά 10% - 20% θα συναινέσει.
Αλλά και στην αυριανή σκληρή λιτότητα στη νέα μείωση των μισθών και της αγοραστικής δύναμης των εργαζομένων θα συμφωνήσεις υποχωρώντας και σε αυτό το ζωτικό για τους εργαζομένους ζήτημα.
Εκεί όμως που οι υποχωρήσεις, οι παλινωδίες και οι αυτογελοιοποιήσεις θα ξεπεράσουν κάθε όριο είναι το ζήτημα της απλής αναλογικής και της κατάργησης του +1 αλλά και της διενέργειας εκλογών το αργότερο στις 5 Νοέμβρη ομολογώντας πια κυνικά ότι η κάθαρση είναι κοροϊδία.
Ποτέ ίσως πολιτικό Κόμμα δεν απεμπόλησε όλες τις διακηρύξεις του και τις αρχές του σε τόση έκταση και σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα με τέτοιο εξευτελισμό.
Ο Συνασπισμός και το ΚΚΕ δεν έχουν απολύτως καμία ελευθερία κινήσεων, είναι δέσμιοι της Νέας Δημοκρατίας. Η πρώτη στρατηγική απόφαση στήριξης του παραπέοντος πολιτικού συστήματος προκαθόρισε όλες τις μελλοντικές κινήσεις του, με αποτέλεσμα να έχουν σήμερα δεμένα τα χέρια τους και να μην μπορούν να αντιδράσουν σε οποιαδήποτε απαίτηση της Νέας Δημοκρατίας.
Στην παραμικρή διαφωνία η Νέα Δημοκρατία απειλεί με διάλυση τη κυβερνητική συνεργασία που σημαίνει ανοιχτή χρεοκοπία της στρατηγικής του Συνασπισμού, αφού έχει σαν δεδομένη και σήμερα πια τελειωμένη πια τη διαδικασία της κάθαρσης αναστήλωσης του πολιτικού συστήματος, που είναι το μόνο που την ενδιαφέρει.
Παρ’ ότι όμως ο Συνασπισμός υποχωρεί στα πάντα, αυτό δεν πρέπει να φαίνεται προς τα έξω, ακόμη και για τη Νέα Δημοκρατία σε παλιές δηλώσεις του Μητσοτάκη για τις εκλογές, που έχει συμφέρον να μην οδηγήσει αυτή την πολιτική σε αδιέξοδο.
Τέλος η παγίδευση του Συνασπισμού και του ΚΚΕ είναι τέτοια, που ακόμη κι αν επιχειρήσει σπάσιμο της συνεργασίας με τη Νέα Δημοκρατία, λόγω του ότι τα μηνύματα για το εκλογικό αποτέλεσμα θα είναι ιδιαίτερα ανησυχητικά, η αλλαγή πλεύσης προς το ΠΑΣΟΚ πάλι δεν θα πρόκειται για αλλαγή στρατηγικής αλλά για συνέχιση των υποχωρήσεων, συνέχιση της άνευ όρων στήριξης του καθεστώτος. Θα πρόκειται για μια νέα παλινωδία με μόνη τη διαφορά ότι οι σφαλιάρες θα έρχονται τώρα από το ΠΑΣΟΚ και όχι από τη Νέα Δημοκρατία.
Ο Συνασπισμός και το ΚΚΕ, η ΕΑΡ, με τον συνεχή εμπαιγμό και την εξαπάτηση του λαού την προδοσία αρχών και προγραμμάτων, τις συνεχείς υποχωρήσεις, μπήκαν για καλά στο κλαμπ των απατεώνων πολιτικών και δεν έχουν να ζηλέψουν τίποτα από τη Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ, αλλά και από τις συνεχείς παλινωδίες και την αλλοπρόσαλλη πολιτική τους κατέστησαν όχι μόνο αναξιόπιστη και αφερέγγυα, αλλά φαιδρή.
Δεν είναι τυχαίο ότι ο λαός μας με το αλάνθαστο πολιτικό του κριτήριο τους αποκαλεί σήμερα «Τσίρκους› χωρίς βέβαια να εννοεί μόνο τον Κύρκο. Ενώ όμως αυτή η πολιτική υποστηρίζεται από το σύνολο σχεδόν του ημερήσιου Τύπου και το σύνολο των Ηλεκτρονικών Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης, η υποστήριξη που δεν είχε σε καμία άλλη πολιτική στην Ελλάδα μεταπολεμικά, εντούτοις δεν περνάει στη βάση όπως διαπιστώνει ο καθένας, στις απειράριθμες πολιτικές συζητήσεις που γίνονται απανταχού της χώρας.
Όλο και μεγαλύτερες μάζες εργαζομένων Αριστερών εκφράζουν πηγαία και αυθόρμητα την αντίθεσή τους, αγανακτούν, χλευάζουν αυτή την πολιτική. Γιατί όλος αυτός ο κόσμος έχει απόλυτη συνείδηση ότι η αποσύνθεση του κοινωνικού και πολιτικού ιστού δεν είναι αποτέλεσμα μόνο του σκανδάλου Κοσκωτά που όπως ξέρετε διατείνεται ο Συνασπισμός και οι φυλλάδες, αλλά συνέπεια του σκανδάλου των προβληματικών προ δεκαετίας και της ατιμωρησίας των ενόχων πολιτικών και οικονομικών παραγόντων. Ατιμωρησία που συνεχίζεται σήμερα σε σχέση με το σκάνδαλο Κοσκωτά.
Όλος αυτός ο κόσμος όχι μόνο δεν πρόκειται να συναινέσει στην αυριανή σκληρή λιτότητα, αλλά θα την παλέψει σκληρά. Θα την παλέψει πιο πολύ που η σημερινή πολιτική του Συνασπισμού – ΚΚΕ, διέλυσε και την τελευταία από τις αυταπάτες, έδειξε ολοκάθαρα τον ρόλο του ΚΚΕ – Συνασπισμού, το ρόλο τους σαν δεκανίκι του παραπέοντος συστήματος.
Η συνεχιζόμενη ατιμωρησία αλλά και η σημερινή πολιτική πρακτική Συνασπισμού αλλά και την αναστήλωση του καταρρέοντος πολιτικού συστήματος και των θεσμών, έχει σαν αποτέλεσμα παραπέρα χρεοκοπία τους και εξευτελισμό τους αφού ούτε η δικαιοσύνη, ούτε οι νόμοι, ούτε η Βουλή, ούτε οι εκλογές είναι σε θέση να τιμωρήσουν τους ενόχους και αφού πέρα από τους Νεοδημοκράτες και ΠΑΣΟΚκους απατεώνες, οι μόνοι που διέθεταν κάποιο κύρος αποδεικνύονται και αυτοί σήμερα σαν εξίσου απατεώνες, αναξιόπιστοι και φαιδροί που πρόδωσαν τις αρχές και τα προγράμματά τους.
Για τη λαϊκή εξουσία με τη διαδικασία της άμεσης δημοκρατίας και το σοσιαλισμό με καθεστώς αυτοδιαχείρισης, από τους ίδιους τους εργαζομένους, τις οικονομικές μονάδες μέχρι τη νίκη›.
Αθήνα 18/9/1989
Επαναστατική Οργάνωση 17Ν
Υ.Γ.1:
«Ένα καινούριο στοιχείο που αποκαλύφθηκε αυτή την εβδομάδα για να υπογραμμίσει ξανά τη γελοιότητα αλλά και τη γενική συναίνεση του Τύπου σε αυτό τον εμπαιγμό: Ο Έβερτ που είναι ένας από τους κύριους Υπουργούς στην ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας έχει χρηματοδοτηθεί με 10 εκ. δρχ. από τον Κοσκωτά το ’86 και ψευδολόγησε χυδαία λέγοντας ότι νόμιζε δήθεν ότι τα χρήματα προέρχονται από τον εφοπλιστή Καρρά, ενώ αυτός είχε πουλήσει την Τράπεζα Κρήτης το 1984 και πήρε την επιταγή της το ’86.
Το γεγονός που αποσιωπήθηκε εσκεμμένα από τον Τύπο έχει τεράστια σημασία και δείχνει ότι ένας Υπουργός μιας Κυβέρνησης που σκίζεται να πείσει ότι πραγματοποιεί κάθαρση και ότι θα τιμωρήσει τους ενόχους και συνενόχους του Κοσκωτά, αποκαλύπτεται ως ένας χυδαίος κλεπταποδόχος των κλεμμένων του Κοσκωτά, που ούτε κανένας θέλησε τόσο καιρό να επιστρέψει....
Δεν μπορούμε τέλος να μιλάμε για κάθαρση και τιμωρία όταν ένας ολόκληρος σεισμός από πολιτικούς και επιχειρηματίες, εκδότες, δημοσιογράφους έχουν τσεπώσει και συνεχίζουν να τσεπώνουν μεγάλα ποσά από τα κλοπιμαία του Κοσκωτά, μεγαλώνοντας τη συνολική ζημιά και ρίχνοντάς την στην πλάτη του λαού.
Ποσά, που προκλητικά αρνούνται σήμερα να επιστρέψουν. Ποιοι, πότε και πως επιτέλους εκτός από ποδοσφαιριστές και καλαθοσφαιριστές από αυτούς τους λειμώνες επέστρεψαν τα κλεμμένα;
Υ.Γ.2:
«Τα πρόσφατα γεγονότα και η καθαίρεση από την ηγεσία του ΚΚΕ του Κεντρικού Συμβουλίου της ΚΝΕ επιβεβαιώνουν απόλυτα όσα γράφουμε πιο πάνω, τόσο για το ΚΚΕ όσο και για τον τρόπο που τα σχολίασε ο Τύπος, δείχνουν ολοκάθαρα ότι η σημερινή ηγεσία του ΚΚΕ ενώ ορκίζεται στο όνομα της περεστρόικα παραμένει βαθύτατα σταλινική τόσο στις μεθόδους όσο και στο περιεχόμενο της πολιτικής του, διότι αντίθετα από ότι λένε οι αστικές φυλλάδες, οι σταλινικές μέθοδοι συμβαδίζουν όπως και πάντα άλλωστε, με δεξιό πολιτικό και κοινωνικό περιεχόμενο με το σημερινό προοδευτικό συμβιβασμό με την αστική τάξη.
Η καθαίρεση με διοικητικό μέτρο του Κεντρικού Συμβουλίου της ΚΝΕ δεν είναι απλά αντιδημοκρατικό μέτρο αλλά κλασική, καραμπινάτη σταλινική ενέργεια που θυμίζει τις σταλινικές εκκαθαρίσεις διαφωνούντων στα τέλη της δεκαετίας του ’20. Εκκαθαρίσεις που οδήγησαν στη μονολιθικότητα μετέπειτα βίαιη και αιματηρή καταστολή, είναι σταλινική μονολιθικότητα και όχι δημοκρατικός συγκεντρωτισμός. Γιατί ο δημοκρατικός συγκεντρωτισμός βασίστηκε στην αναγκαία προϋπόθεση στην πιο πλατιά δημοκρατική συζήτηση στις γραμμές του Κόμματος.
Από αυτή την πολιτικό-ιδεολογική διαπάλη διαφόρων απόψεων προκύπτει η γραμμή του Κόμματος και οποιαδήποτε πολιτικό-ιδεολογική καθοδήγηση που νομιμοποιείται πολιτικά από αυτήν ακριβώς την πλατιά συζήτηση και αντιπαράθεση. Ιδιαίτερα όμως σήμερα που έχουμε να κάνουμε με ζήτημα της στρατηγικής υποστήριξης της Κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας συνιστά συμβιβασμό με τη ληστρική άρχουσα τάξη σε φάσεις μείζονος κρίσης της ελληνικής κοινωνίας μια τέτοια πλατιά συζήτηση δεν έγινε.
Θα ήταν φαιδρό βέβαια να υποστηρίξει κανείς ότι αυτή η απόφαση στήριξης της Κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας εμπεριέχονταν στις αποφάσεις του προηγούμενου Συνεδρίου. Δεν έγινε μόνο πριν από τις εκλογές αλλά εμποδίστηκε και εμποδίζεται συστηματικά μέχρι σήμερα από την ηγεσία του ΚΚΕ που προσπαθεί με τις σταλινικές συνταγές να αποφύγει αυτή τη συζήτηση καθαίρεσε Βουλευτή μέλος της Κεντρικής Επιτροπής άλλων μελών δημοσιογράφων, άλλων στελεχών και τελικά του Κεντρικού Συμβουλίου της ΚΝΕ.
Αφού θα έχει πια επιδιώξει όλους τους επικίνδυνους διαφωνούντες θα μαγειρέψει στο Συνέδριό της με τους δικούς της. Η καθαίρεση λοιπόν γίνεται γιατί η ηγεσία δεν μπορεί να πείσει με επιχειρήματα τη βάση ότι είναι σωστή. Αυτή όμως η πρακτική δεν είναι μόνο σταλινική, αλλά αντιλενινιστική. Για να δείξουμε καθαρά τη διαφορά συμπεριφοράς, θα διαλέξουμε εσκεμμένα ένα παράδειγμα όπου οι διαφωνούντες έχουν λαθεμένη άποψη επί της ουσίας.
Όταν το πολιτικό γραφείο του υποψηφίου Κόμματος συζητούσε εσκεμμένα επί ένα μήνα για το ζήτημα ? και μετά από αλλεπάλληλες αποφάσεις που ? έφτανε στην τελική σωστή απόφαση τον οριστικό συμβιβασμό της υπογραφής της Συνθήκης για την ειρήνη με τους Γερμανούς υπερληστές, το γραφείο της κομματικής Οργάνωσης Μόσχας που διαφωνούσε με αυτή την επιλογή έκανε ανοιχτή προπαγάνδα ενάντια της, χωρίς ποτέ καμία καθοδήγηση, ούτε και ο Λένιν να ζητήσει την καθαίρεση και τη διαγραφή του.
Έφτασαν μάλιστα μέχρι το σημείο να πάρουν ομόφωνα απόφαση μομφής της Κεντρικής Επιτροπής του Κόμματος και να δηλώσουν ότι δεν θα υπακούσουν σε αυτήν μέχρι το επόμενο Συνέδριο απειλώντας ανοιχτά με διάσπαση. Ο Λένιν τότε θεώρησε και έγραψε ότι όλα τα παραπάνω ήταν στοιχειώδη δικαιώματά του, δεν διανοήθηκε να πάρει κανένα διοικητικό μέτρο και τους πολέμησε μόνο πολιτικό-ιδεολογικά μέσα από τα έντυπα του Κόμματος.
Πρέπει να πούμε ακόμη τη περίφημη απόφαση του 10ου Συνεδρίου του 1921 για την ενότητα του Κόμματος που περιορίζει αποφασιστικά τα δικαιώματα των διαφωνούντων αφού επιτρέπει στην πλειοψηφία της Κεντρικής Επιτροπής να διαγράψει οποιονδήποτε ακόμη και μέλος της, με απλή πλειοψηφία και έτσι να αλλάξει τη σύνδεση του πολιτικού γραφείου αλλά και του Συνεδρίου, έγινε δεκτή από το Λένιν σαν ακραίο μέτρο λόγω της επικίνδυνης κατάστασης στην οποία βρίσκεται η επανάσταση του 1920.
Αυτή η θέση άνοιξε διάπλατα το δρόμο στη σταλινική μονολιθικότητα, επιτρέποντας στη σταλινική ηγεσία να διαγράψει τελικά όλους τους διαφωνούντες και σήμερα δεν έχει απολύτως κανένα λόγο ύπαρξης. Η υλοποίηση συνεπώς αυτής της θέσης του Κεντρικού Συμβουλίου της ΚΝΕ από την Κεντρική Επιτροπή του ΚΚΕ μας πάει όχι στην περεστρόικα αλλά στο σταλινικό μεσαίωνα.
Τέλος δεν μπορεί να μην αναφερθούμε στον αποκρουστικό πατερναλισμό που αποπνέει καθαίρεση και στη νεωτεριστική αντίληψη περί οργανώσεων μεταβίβασης του πολιτικού γραφείου. Οι διάφορες Οργανώσεις έχουν αυτοτελή υπόσταση και αυτονομία μόνο φαινομενικά. Στην πραγματικότητα όμως είναι απλά εκτελεστικά όργανα στην υπηρεσία του πολιτικού γραφείού, απλώς εκτελούν τυφλά τις διαταγές και διορίζουν τους ηγεμόνες τους που θα τους πάρουν από το χεράκι να τους οδηγήσουν στο σωστό δρόμο μέσα από την κομματική εργασιοθεραπεία των συντρόφων στο καθώς πρέπει Συνέδριο.
Η γενικευμένη κρίση της ελληνικής κοινωνίας και η αναγκαιότητα να τεθούν πια όλα για όλα οδήγησε και το γνωστό μας αντιεξουσιαστή στο πλήρες ξεσκέπασμά του, τον υποχρέωσαν να ρίξει από μόνος του τη μάσκα, θέλοντας να κριτικάρει τον Παπανδρέου έφτασε στο σημείο να τον κατηγορήσει, να τον κατακεραυνώσει για το υβριστικό του κείμενο, για την αποχώρηση Βουλευτών από την ψηφοφορία στη Βουλή, αλλά και για τη φημολογούμενη αποχή από τις προσεχείς εκλογές.
Μια τέτοια κριτική μπορεί να είναι θεμιτή από άποψη αρχών και ανεξάρτητα από το αν είναι σωστή ή όχι για ένα αστό πολιτικό, της αριστεράς δεν μπορεί όμως να στέκει από την παραπάνω σκοπιά των αρχών για έναν αντιεξουσιαστή. Αυτός είναι εξ ορισμού αντίθετος σε κάθε θεσμό εξουσιαστικό και ιδιαίτερα στους σημερινούς παραπαίοντες που εξουσιάζουν το λαό και συνεπώς δεν μπορεί να κριτικάρει κάποιον αστό πολιτικό οτιδήποτε κι αν του καταλογίζει χωρίς να παραβιάσει τις ίδιες του αρχές και τα πιστεύω του.
Έχουμε να κάνουμε όχι με ένα αντιεξουσιαστή αλλά μ’ ένα μασκαρά και αγύρτη, του οποίου ο ρόλος είναι να σκορπάει σύγχυση στο χώρο της άκρας Αριστεράς και σε ορισμένους αγνούς αλλά αφελείς αντιεξουσιαστές και αναρχικούς. Εδώ οφείλουμε να δώσουμε μια απάντηση σε μια ερώτηση που μας είχαν απευθύνει ορισμένοι δημοσιογράφοι.
Ρωτούσαν τότε θέλοντας να αποδείξουν ότι δεν είμαστε Αριστεροί «Γιατί δεν έγιναν στη διάρκεια της Δικτατορίας τέτοιες ενέργειες σαν τις δικές σας;› Η απάντηση είναι προφανής: Με τέτοιους ανθρώπους σαν τον αντιεξουσιαστή μας, μπορούσαν ποτέ οι αντιεξουσιαστικές Οργανώσεις της Αριστεράς να αναπτύξουν ένοπλη αντιστασιακή δραστηριότητα; Αυτό που δυστυχώς πέτυχαν τότε, προσπαθούν να το πετύχουν και σήμερα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Μάλιστα. Υπάρχει και δεύτερη;
κ.ΖΑΪΡΗΣ: Δεν έχει διαβαστεί η δεύτερη;
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Που να προλάβουμε να τη διαβάσουμε. Είναι μακροσκελής. Όπως είχαν δικαίωμα τη συνέτασαν όπως έκριναν αυτοί. Εμείς είμαστε υποχρεωμένοι εφόσον μας ζητούν, να τις διαβάσουμε όλες και ούτε αντιλέγουμε. Σκεφτόμαστε συνέχεια πάνω σε αυτά που διαβάζουμε. Δεν περνούν έτσι, τα σκεφτόμαστε.
Ας έρθει ο κ. Βαρδινογιάννης. Παρίσταται ως πολιτική αγωγή, χωρίς να ορκιστείτε διότι παρίστασθε για αποζημίωση λόγω της ηθικής βλάβης που λέτε ότι προξενήθηκε από το συμβάν. Θέλω να προσπαθήσετε να αναπλάσετε στη μνήμη σας τι συνέβη στις 20/11/1990, τι ώρα ήταν, που πηγαίνατε, πως αισθανθήκατε εκείνη την ώρα, αν τραυματιστήκατε και πόσο και μετά θα μας πείτε ποια νομίζετε ότι ήταν τα αίτια αυτής της εναντίον σας επίθεσης και από ποιους.
Β. ΒΑΡΔΙΝΟΓΙΑΝΝΗΣ: Πήγα στο γραφείο μου.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Είστε επιχειρηματίας.
Β. ΒΑΡΔΙΝΟΓΙΑΝΝΗΣ: Ναι. Πήγα στο γραφείο μου γύρω στις 9:20 το πρωί, πέρασα από την Ερυθραία.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Από το σπίτι σας, το οποίο βρίσκεται που;
Β. ΒΑΡΔΙΝΟΓΙΑΝΝΗΣ: Στην Εκάλη. Κατέβαινα κάτω με ενδιάμεσο δρόμο από την Ερυθραία, δεν θυμάμαι πως λένε το δρόμο.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δεν πειράζει. Στη Νέα Ερυθραία πάντως ήταν το σημείο που ό,τι έγινε θα μας πείτε.
Β. ΒΑΡΔΙΝΟΓΙΑΝΝΗΣ: Ναι. Εξερράγησαν τρεις ρουκέτες.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δηλαδή; Όταν λέμε εξερράγησαν; Ήταν κάπου τοποθετημένες; Τι πληροφορηθήκατε;
Β. ΒΑΡΔΙΝΟΓΙΑΝΝΗΣ: Κάπου ήταν τοποθετημένες και χτύπησαν το δικό μου αυτοκίνητο.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ήταν κατευθυνόμενες προς εσάς δηλαδή;
Β. ΒΑΡΔΙΝΟΓΙΑΝΝΗΣ: Σε εμένα κατευθυνόμενες.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Τι αυτοκίνητο ήταν;
Β. ΒΑΡΔΙΝΟΓΙΑΝΝΗΣ: MERCEDES αλεξίσφαιρο.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δηλαδή όταν λέμε αλεξίσφαιρο; Θωρακισμένο μάλλον.
Β. ΒΑΡΔΙΝΟΓΙΑΝΝΗΣ: Θωρακισμένο ναι.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Είχε και αλεξίσφαιρα τζάμια
Β. ΒΑΡΔΙΝΟΓΙΑΝΝΗΣ: Ναι.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Τι έγινε τότε; Σας πέτυχε κάποια ρουκέτα;
Β. ΒΑΡΔΙΝΟΓΙΑΝΝΗΣ: Η μία ρουκέτα χτύπησε το κάθισμά μου.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Εσείς που καθόσασταν;
Β. ΒΑΡΔΙΝΟΓΙΑΝΝΗΣ: Δίπλα στον οδηγό.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Σας χτύπησε λοιπόν από δεξιά η μία ρουκέτα.
Β. ΒΑΡΔΙΝΟΓΙΑΝΝΗΣ: Ναι.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Και χτύπησε το τζάμι;
Β. ΒΑΡΔΙΝΟΓΙΑΝΝΗΣ: Όχι το τζάμι κάτω το κάθισμα
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δηλαδή χτύπησε την πόρτα.
Β. ΒΑΡΔΙΝΟΓΙΑΝΝΗΣ: Ναι.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Πέρασε τη θωράκιση;
Β. ΒΑΡΔΙΝΟΓΙΑΝΝΗΣ: Όχι.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Το στράβωσε;
Β. ΒΑΡΔΙΝΟΓΙΑΝΝΗΣ: Ναι.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Η μία χτύπησε εκεί. Η άλλη;
Β. ΒΑΡΔΙΝΟΓΙΑΝΝΗΣ: Η άλλη χτύπησε πολύ λίγο πίσω το αυτοκίνητο.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Όταν λέμε πίσω;
Β. ΒΑΡΔΙΝΟΓΙΑΝΝΗΣ: Στο πίσω μέρος. Αλλά πολύ λίγο, σχεδόν καθόλου.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Στο καπό;
Β. ΒΑΡΔΙΝΟΓΙΑΝΝΗΣ: Πίσω.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Εκεί που είναι ο προφυλακτήρας;
Β. ΒΑΡΔΙΝΟΓΙΑΝΝΗΣ: Ναι.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ψηλά; Πάνω από τον προφυλακτήρα;
Β. ΒΑΡΔΙΝΟΓΙΑΝΝΗΣ: Ακριβώς στον προφυλακτήρα. Η τρίτη πέρασε πάνω από το αυτοκίνητο.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Η τρίτη ήταν άστοχη, πέρασε πάνω από το αυτοκίνητο.
Β. ΒΑΡΔΙΝΟΓΙΑΝΝΗΣ: Όλες άστοχες ήταν τελικά.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Στόχο βρήκαν το αυτοκίνητο, αλλά ήταν αναποτελεσματικές είναι διαφορετική η ιστορία. Πάντως η τρίτη δεν το πέτυχε καθόλου.
Β. ΒΑΡΔΙΝΟΓΙΑΝΝΗΣ: Καθόλου.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Που εξερράγη;
Β. ΒΑΡΔΙΝΟΓΙΑΝΝΗΣ: Σε μια ταράτσα απέναντι σ’ ένα σπίτι.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Εσείς είσαστε στο δικό σας αυτοκίνητο μέσα στο οποίο υπήρχε εκτός από τον οδηγό τον οποίο ήδη είπατε. Ποιοι άλλοι ήταν μέσα;
Β. ΒΑΡΔΙΝΟΓΙΑΝΝΗΣ: Υπήρχε ένας φρουρός από τη συνοδεία μου.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Καθόταν πίσω;
Β. ΒΑΡΔΙΝΟΓΙΑΝΝΗΣ: Πίσω και ακολουθούσε και το άλλο αυτοκίνητο.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Είχατε κι άλλο αυτοκίνητο συνοδευτικό. Τι αυτοκίνητο ήταν το άλλο;
Β. ΒΑΡΔΙΝΟΓΙΑΝΝΗΣ: Νομίζω MERCEDES ήταν κι αυτό.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ήταν κι εκείνο θωρακισμένο;
Β. ΒΑΡΔΙΝΟΓΙΑΝΝΗΣ: Όχι δεν ήταν. Αλλά πρέπει να εξερράγη και κάποια άλλη βόμβα γιατί το άλλο αυτοκίνητο τα τζάμια του έσπασαν όλα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Από άλλη βόμβα ή μήπως από τις εκρήξεις από τις ρουκέτες;
Β. ΒΑΡΔΙΝΟΓΙΑΝΝΗΣ: Από άλλη βόμβα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Οι ρουκέτες ήταν μεγάλες;
Β. ΒΑΡΔΙΝΟΓΙΑΝΝΗΣ: Δεν ξέρω.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δεν μπορείτε εσείς να ξέρετε, θα τα δούμε εμείς μετά. Η μία πόρτα εξερράγη. Το αυτοκίνητο την ώρα που χτύπησε η πρώτη ήταν στην πόρτα;
Β. ΒΑΡΔΙΝΟΓΙΑΝΝΗΣ: Η πρώτη ναι.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Την ώρα που χτύπησε πάνω στην πόρτα εκινείτο το όχημα;
Β. ΒΑΡΔΙΝΟΓΙΑΝΝΗΣ: Βέβαια.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Με μεγάλη ταχύτητα;
Β. ΒΑΡΔΙΝΟΓΙΑΝΝΗΣ: Όχι μικρή. Ήταν πάνω στη στροφή.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Είχε κόψει ταχύτητα. Μπορείτε να υπολογίσετε πόσο περίπου πήγαινε;
Β. ΒΑΡΔΙΝΟΓΙΑΝΝΗΣ: 20 – 30 – 40 χλμ.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Εάν δεν χτυπούσε στην πόρτα αλλά χτυπούσε στο τζάμι ήταν δυνατό αυτή η ρουκέτα η συγκεκριμένη με τη δυναμικότητα που είχε η εκρηκτική ύλη που είχε, να διατρήσει το αλεξίσφαιρο ή θα ήταν τα ίδια αποτελέσματα.
Β. ΒΑΡΔΙΝΟΓΙΑΝΝΗΣ: Νομίζω ότι μπορούσε να το διατρήσει.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Νομίζετε. Σας διαβεβαίωσαν αυτοί οι οποίοι τα εξέτασαν ή είναι απλώς δική σας άποψη;
Β. ΒΑΡΔΙΝΟΓΙΑΝΝΗΣ: Απλώς δική μου άποψη. Δεν ρώτησα κανέναν.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Γιατί εσείς βέβαια σαν Κρητικός μπορεί να ξέρετε και από κανένα πιστόλι ή κάτι άλλο, αλλά από ρουκέτες δεν νομίζω ότι ξέρουμε εμείς.
Β. ΒΑΡΔΙΝΟΓΙΑΝΝΗΣ: Εμείς τα χρησιμοποιούμε αλλιώς στην Κρήτη όχι έτσι. Τα χρησιμοποιούμε διαφορετικά στην Κρήτη, όχι έτσι.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Πέστε μου τραυματιστήκατε καθόλου εσείς;
Β. ΒΑΡΔΙΝΟΓΙΑΝΝΗΣ: Όχι καθόλου.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Κανένας μέσα στο αυτοκίνητό σας;
Β. ΒΑΡΔΙΝΟΓΙΑΝΝΗΣ: Κανείς.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Πάμε στο δεύτερο αυτοκίνητο το οποίο σας συνόδευε. Είπατε ότι εξερράγη κάποια άλλη βόμβα. Κάτι είπατε.
Β. ΒΑΡΔΙΝΟΓΙΑΝΝΗΣ: Κάτι που να είχε εκρηκτικά.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Αυτό από πού προήλθε; Το πέταξαν; Υπήρχε κανένα παγιδευμένο αυτοκίνητο;
Β. ΒΑΡΔΙΝΟΓΙΑΝΝΗΣ: Πρέπει να ήταν παγιδευμένο αυτοκίνητο το οποίο εξερράγη.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Εξερράγη το παγιδευμένο αυτοκίνητο;
Β. ΒΑΡΔΙΝΟΓΙΑΝΝΗΣ: Έτσι νομίζω εγώ.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Έτσι νομίζετε. Καλά θα τα βρούμε άλλωστε εμείς εδώ, ό,τι ευρήματα υπάρχουν.
Εσείς τι νομίζετε; Ήθελαν να σας τραυματίσουν; Να σας εκφοβίσουν; Να σας σκοτώσουν;
Β. ΒΑΡΔΙΝΟΓΙΑΝΝΗΣ: Εγώ νομίζω ότι ήθελαν να με σκοτώσουν. Δεν υπάρχει ενδιάμεσο.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Η ρουκέτα είναι τέτοιο μέσο που οδηγεί σε τέτοια αποτελέσματα.
Β. ΒΑΡΔΙΝΟΓΙΑΝΝΗΣ: Βέβαια.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Εάν δεν ήταν το αυτοκίνητο θωρακισμένο δεν νομίζω ότι θα συζητάγαμε τώρα.
Β. ΒΑΡΔΙΝΟΓΙΑΝΝΗΣ: Θα κουβεντιάζατε με τους κληρονόμους μας.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Εάν δεν ήταν το αυτοκίνητο θωρακισμένο δεν νομίζω ότι θα συζητάγαμε τώρα.
Β. ΒΑΡΔΙΝΟΓΙΑΝΝΗΣ: Θα κουβεντιάζαμε ...
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Στο υπερπέραν. Δεν βλέπω κι εγώ μάλλον, αλλά εδώ όμως αυτοί δεν ήξεραν ότι το αυτοκίνητο ήταν θωρακισμένο;
Β. ΒΑΡΔΙΝΟΓΙΑΝΝΗΣ: Δεν το ξέρω.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Προσέξτε, με ρουκέτες μέχρι στιγμής δεν βλέπω να χτύπησαν αυτοκίνητο. Μέχρι στιγμής. Μήπως το ήξεραν ότι είναι τεθωρακισμένο και είπαν «άντε να βάλουμε την ρουκετίτσα εκεί πέρα› και ανοίγει την τρυπούλα αυτή στο τζάμι;
Β. ΒΑΡΔΙΝΟΓΙΑΝΝΗΣ: Απ’ ότι λένε οι στρατιωτικοί χρειάζεται μια απόσταση για να εκραγεί η ρουκέτα και από το σημείο βολής μέχρι το αυτοκίνητο ήταν μικρή για να ενεργοποιηθεί πλήρως η ρουκέτα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Και δεν εξερράγη η ρουκέτα; Δεν είχε εκραγεί η ρουκέτα τελικά;
Β. ΒΑΡΔΙΝΟΓΙΑΝΝΗΣ: Δεν νομίζω.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δεν εξερράγη;
Β. ΒΑΡΔΙΝΟΓΙΑΝΝΗΣ: Έτσι νομίζω εγώ.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δηλαδή ό,τι έγινε, έγινε μονάχα από το χτύπημα, δηλαδή από την ωστική δύναμη που είχε για να φτάσει από το σημείο της εκτόξευσης μέχρι το σημείο πρόσκρουσης.
Β. ΒΑΡΔΙΝΟΓΙΑΝΝΗΣ: Έτσι νομίζω, ναι.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δεν πιστεύω να μη τα λέω καλά στρατιωτικά γιατί βλέπω με κοιτάτε. Δεν είχαμε ρουκέτες εμείς και τέτοια πράγματα τότε που ήμουν εγώ στον στρατό. Εν πάση περιπτώσει η λογική και η φυσική μας κάνει να τα συνθέτουμε κάτι τέτοια. Δεν έσκασε λοιπόν. Δεν εξερράγη.
Β. ΒΑΡΔΙΝΟΓΙΑΝΝΗΣ: Έτσι νομίζω εγώ.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Η πίσω στον προφυλακτήρα εξερράγη;
Β. ΒΑΡΔΙΝΟΓΙΑΝΝΗΣ: Όχι.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ούτε αυτή. Τι έγιναν αυτές δηλαδή; Έπεσαν κάτω; Τις βρήκαν ολόκληρες;
Β. ΒΑΡΔΙΝΟΓΙΑΝΝΗΣ: Έπεσαν κάτω. Η άλλη που πήγε απέναντι ?
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ναι, στο σπίτι που μου είπατε στην ταράτσα
Β. ΒΑΡΔΙΝΟΓΙΑΝΝΗΣ: Δεν ρώτησα ποτέ να δω τι έγινε.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δεν μάθατε αν εξερράγη. Πάντως μπουμ εκεί δυνατό δεν ακούσατε.
Β. ΒΑΡΔΙΝΟΓΙΑΝΝΗΣ: Όχι, άκουσα πολύ δυνατό μπουμ.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ή ήταν εκείνο το φσσσς;
Β. ΒΑΡΔΙΝΟΓΙΑΝΝΗΣ: Όχι, ήταν μπουμ δυνατό.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Το μπουμ ήταν από τι; Από τις ρουκέτες;
Β. ΒΑΡΔΙΝΟΓΙΑΝΝΗΣ: Είτε από τη ρουκέτα που εξερράγη είτε από το άλλο που εξερράγη.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Το δεύτερο αυτοκίνητο δηλαδή που λέτε ότι ήταν μάλλον παγιδευμένο το οποίο θα το δούμε. Ποιοι ήσαν πίσω σας; Πόσα άτομα ήσαν που σας ακολουθούσαν;
Β. ΒΑΡΔΙΝΟΓΙΑΝΝΗΣ: 3-4 ήταν.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Αυτών κινδύνευσε η ζωή;
Β. ΒΑΡΔΙΝΟΓΙΑΝΝΗΣ: Δεν νομίζω, όχι.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Από τη βόμβα εκείνη εκεί που λέτε.
Β. ΒΑΡΔΙΝΟΓΙΑΝΝΗΣ: Όχι, απλώς τα τζάμια έσπασαν, αλλά δεν έπαθε κανένας τίποτα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Αυτός που έκανε αυτή την ενέργεια ήθελε να τους σκοτώσει, να τους εκφοβίσει ή να τους τραυματίσει;
Β. ΒΑΡΔΙΝΟΓΙΑΝΝΗΣ: Αυτό δεν το ξέρω εγώ.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Έχετε κάτι άλλο να πείτε που να βοηθάει εδώ την απόδειξη; Γιατί εμείς ψάχνουμε για αποδείξεις.
Β. ΒΑΡΔΙΝΟΓΙΑΝΝΗΣ: Όχι, δεν έχω τίποτα άλλο.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ξέρετε γιατί έκαναν αυτή την ενέργεια εναντίον υμών και της συνοδείας σας;
Β. ΒΑΡΔΙΝΟΓΙΑΝΝΗΣ: Ούτε αυτό μπορώ να το ξέρω.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Έκαναν προκήρυξη;
Β. ΒΑΡΔΙΝΟΓΙΑΝΝΗΣ: Έκαναν μια προκήρυξη.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Και τι έλεγαν μέσα;
Β. ΒΑΡΔΙΝΟΓΙΑΝΝΗΣ: Τη διάβασα, δεν θυμάμαι τι έλεγαν, αλλά λένε τα γνωστά τα οποία σε κάθε προκήρυξη λένε. Για θεωρία και από κει και πέρα για να δικαιολογήσουν την πράξη τους, ότι θέλουν λένε.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Η δικαιολογία που δίνουν δείχνει κίνητρα που λέμε εμείς; Δεν είμαστε Δικαστές, είμαστε λαός, κόσμος. Δείχνουν πολιτικά κίνητρα, δείχνουν ότι είχαν κάποιο λόγο άλλο ιδιαίτερο για σας προσωπικά ή για κάποιον από την ακολουθία σας, από τους συνοδούς σας ή νομίζουν αυτοί ότι ήταν πολιτικά τα κίνητρα; Γιατί είπατε κάτι κι εκεί πέρα.
Β. ΒΑΡΔΙΝΟΓΙΑΝΝΗΣ: Ούτε πολιτικό πρόσωπο είμαι, ούτε με την πολιτική ασχολήθηκα, ούτε και σε κανένα σκάνδαλο ήμουν αναμεμειγμένος. Επομένως δεν μπορώ να καταλάβω γιατί.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δεν σας έλεγαν τίποτα μέσα στην προκήρυξη σχετικά με το να ο Βαρδινογιάννης έχει κάνει εκείνο, εκείνο, εκείνο κλπ.
Β. ΒΑΡΔΙΝΟΓΙΑΝΝΗΣ: Έλεγαν αρκετά πράγματα τα οποία ?
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Για οικονομικά θέματα έλεγαν ή για πολιτικά;
Β. ΒΑΡΔΙΝΟΓΙΑΝΝΗΣ: Μάλλον για πολιτικά το τοποθετούσαν και πολλά οικονομικά τα έλεγαν τα θέματα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Θα τα διαβάσουμε στο τέλος. Δεν θυμάστε εσείς. Ζήσατε ένα γεγονός το οποίο βέβαια ήταν τρομερό. Πέρασαν και χρόνια. Τα σκεφτήκατε, τα συζητήσατε. Τελικά που καταλήγετε; Τι ήθελαν αυτοί οι άνθρωποι που χτύπησαν εσάς; Δεν λέμε ποιοι ήσαν. Η Οργάνωση να λέμε. Τι ήθελε και χτύπησε εσάς;
Β. ΒΑΡΔΙΝΟΓΙΑΝΝΗΣ: Αυτό δεν το ξέρω.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δεν μπορείτε να το ξέρετε ούτε να κάνετε κάποια εικασία, κάποια υπόθεση;
Β. ΒΑΡΔΙΝΟΓΙΑΝΝΗΣ: Εγώ 2 χρόνια την ερεύνησα την υπόθεση με δικά μου μέσα. Έφερα ξένους εδώ. Αλλά δεν είχα κανένα αποτέλεσμα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Παρ’ ότι ερευνήσατε όσο μπορέσατε, δεν μπορέσατε να καταλάβετε γιατί έκαναν αυτό.
Β. ΒΑΡΔΙΝΟΓΙΑΝΝΗΣ: Αυτό δεν με απασχόλησε. Το γιατί ποτέ δεν με απασχόλησε. Ήθελα να βρω ποιοι είναι. Τίποτα άλλο.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Λιγάκι δυσκολούτσικα πράγματα αυτά. Τέλος πάντων. Να δούμε τώρα εδώ. Έχουμε ορισμένους κατηγορούμενους, αλλά δεν αρκεί αυτό. Πρέπει να έχουμε απόδειξη ότι ο τάδε έκανε εκείνο, ο τάδε έκανε εκείνο κλπ. Εγώ δεν έχω τίποτα άλλο. Αν θέλετε κάτι να προσθέσετε στο Δικαστήριο θα το ακούσω με ευχαρίστηση.
Β. ΒΑΡΔΙΝΟΓΙΑΝΝΗΣ: Όχι, ευχαριστώ πολύ. Δεν έχω.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ο κ. Εισαγγελεύς.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Κύριε Βαρδινογιάννη, τώρα τι λέτε σχετικά μ’ αυτούς;
Β. ΒΑΡΔΙΝΟΓΙΑΝΝΗΣ: Θέλετε την αλήθεια; Τίποτα δεν λέω.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Να είναι αυτοί;
Β. ΒΑΡΔΙΝΟΓΙΑΝΝΗΣ: Δεν το ξέρω αυτό. Αυτό θα το πουν οι ίδιοι. Ομολόγησε ο ένας από αυτούς, είπε κάτι κουβέντες. Μια τα λένε έτσι, μια αλλιώς. Εγώ μετά από εκείνη την ημέρα δεν το πήρα να ζω συνέχεια από το φόβο αυτόν. Το ξέχασα το θέμα. Έψαχνα να τους βρω. Δεν τους βρήκα. Είναι σε σας να τους βρείτε τώρα. Ήμουν άτυχος εγώ για να τους βρω και τυχεροί αυτοί που δεν τους βρήκα.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Η προδικασία έχει εντοπίσει τα πρόσωπα αυτά. Εσείς τι λέτε γι’ αυτό; Συμφωνείτε;
Β. ΒΑΡΔΙΝΟΓΙΑΝΝΗΣ: Μα δεν είδα τίποτα. Ούτε γνώμη έχω, ούτε τίποτα.
(Διαλογικές συζητήσεις)
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Είπατε για βόμβες. 1, 2, 3;
Β. ΒΑΡΔΙΝΟΓΙΑΝΝΗΣ: Εγώ υποψιάζομαι ότι ήταν δυναμίτης, ο οποίος εξερράγη και χτύπησε το άλλο αυτοκίνητο με τα αέρια που έγινε και έσπασαν τα τζάμια. Τίποτα άλλο. Ούτε το ξέρω, ούτε τίποτα. Μια υποψία έχω.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Είπατε ότι παγίδευσαν δύο. Το δικό σας και της συνοδείας σας.
Β. ΒΑΡΔΙΝΟΓΙΑΝΝΗΣ: Ναι.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Για το δικό σας τι λέτε; Θέλανε την θανάτωση τη δική σας; Τι λέτε;
Β.ΒΑΡΔΙΝΟΓΙΑΝΝΗΣ: Αν θέλανε την θανάτωσή μου, απήντησα, ναι αυτό νομίζω.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Και των συνοδών;
Β.ΒΑΡΔΙΝΟΓΙΑΝΝΗΣ: Δεν νομίζω, δεν είχαν κανένα λόγο των συνοδών.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Του αυτοκινήτου που συνόδευε το δικό σας; Θέλανε την θανάτωση των επιβαινόντων;
Β.ΒΑΡΔΙΝΟΓΙΑΝΝΗΣ: Εγώ νομίζω και τα δυο ήταν εναντίον μου, εμένα, ώστε εάν δεν πετύχουν με την πρώτη μέθοδο να πετύχουν με την δεύτερη. Δεν πιστεύω ότι είχαν κανένα λόγο να βάλλουν εναντίον των συνοδών.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Συγκεκριμένα τα πρόσωπα, αλλά το αποτέλεσμα όμως ποιο ήταν;
Β.ΒΑΡΔΙΝΟΓΙΑΝΝΗΣ: Δεν έπαθε κανένας τίποτα, το αποτέλεσμα αυτό ήταν το ευχάριστο. Ούτε εγώ.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Αυτό που είναι. Εάν όμως γινόταν όπως σχεδίαζαν οι κύριοι κατηγορούμενοι ποιο θα μπορούσε να είναι το αποτέλεσμα;
Β.ΒΑΡΔΙΝΟΓΙΑΝΝΗΣ: Κοιτάξτε να δείτε, το θέμα ήταν ότι ο σκοπός όλης όλης της κίνησης ήταν να με σκοτώσουν εμένα. Τώρα εάν σκοτώνανε και κανένα οδηγό, ή θα ήταν και κάποιος μέσα στο αυτοκίνητο, δεν τους απασχολούσε το θέμα αυτό. Δεν τους απασχολούσε. Τώρα εάν τυχόν, δεν πιστεύω όμως ότι εκ προθέσεως θέλανε να βάλουν και στο δεύτερο αυτοκίνητο να το χτυπήσουν για να σκοτώσουν τους συνοδούς.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Μάλιστα καλώς.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ναι κύριε Πρόεδρε μπορείτε να ρωτήσετε.
κ.ΓΕΩΡΓΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Ξεκινάω από το τελευταίο, ότι όποιοι δράστες ήταν, δεν τους απασχολούσε, αν θα σκότωναν τους άλλους, τους συνοδούς σας. Με ποια έννοια το λέτε, δεν τους πέρασε από το μυαλό, ή με κάποια άλλη έννοια;
Β.ΒΑΡΔΙΝΟΓΙΑΝΝΗΣ: Κοιτάξτε να δείτε, εγώ πιστεύω ότι ο στόχος ήμουν εγώ. Από εκεί και πέρα δεν τους ενδιέφερε το πώς θα επιτύχουν το στόχο τους, εάν αυτό είχε συνέπεια να σκοτωθεί και ένας παραπάνω ή ένας λιγότερος, δεν θα μετρούσε τίποτα, ούτε συν, ούτε πλην.
κ.ΓΕΩΡΓΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Έτσι που εσείς ζήσατε την κατάσταση αυτή το συμβάν, το μυαλό σας σήμερα, πού πάει; Πίστευαν ότι δεν θα χτυπήσουν άλλον εκτός από εσάς, ή δεν θα τους πείραζε αν χτυπήσουν άλλους; Τους συνοδούς εννοώ.
Β.ΒΑΡΔΙΝΟΓΙΑΝΝΗΣ: Να σας πω την αλήθεια, δεν το έχω σκεφτεί ποτέ έτσι. Μόλις μου έγινε η επίθεση, βγήκα έξω από το αυτοκίνητο για να τους εντοπίσω, αλλά δεν τους εντόπισα.
κ.ΓΕΩΡΓΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Εμένα σαν μέλος του Δικαστηρίου μου φθάνει η απάντηση είναι αυτή, δεν την πάω παραπέρα. Συνεχίζω, το αυτοκίνητο το δικό σας, που επιβαίνατε εσείς, έπαθε κάποια φθορά;
Β.ΒΑΡΔΙΝΟΓΙΑΝΝΗΣ: Έπαθε ναι.
κ.ΓΕΩΡΓΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Πού;
Β.ΒΑΡΔΙΝΟΓΙΑΝΝΗΣ: Στη δεξιά πόρτα την δική μου.
κ.ΓΕΩΡΓΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Αν θυμάμαι καλά από την δικογραφία βγαίνει, ότι το πίσω δεξιό φανάρι?
Β.ΒΑΡΔΙΝΟΓΙΑΝΝΗΣ: Και αυτό ψιλοζημιές έπαθε.
κ.ΓΕΩΡΓΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Το άλλο αυτοκίνητο της συνοδείας σας το δεύτερο που ακολουθούσε;
Β.ΒΑΡΔΙΝΟΓΙΑΝΝΗΣ: Όλα τα τζάμια του χαθήκανε.
κ.ΓΕΩΡΓΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Κανένα άλλο αυτοκίνητο που βρισκόταν στο χώρο εκείνο, είτε τυχαίως, είτε έχοντας μέσα κάποιοι τοποθετήσει αυτά τα αντικείμενα περί των οποίων ?
Β.ΒΑΡΔΙΝΟΓΙΑΝΝΗΣ: Δεν το ξέρω αυτό.
κ.ΓΕΩΡΓΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Δεν το ξέρετε, δεν πειράζει. Είπατε για τραυματισμούς. Ήθελα εκεί να διευκρινίσω κάτι. Απ’ αυτούς που ήσαν στο δικό σας αυτοκίνητο, απ’ αυτά τα άτομα δεν τραυματίστηκε κανείς;
Β.ΒΑΡΔΙΝΟΓΙΑΝΝΗΣ: Κανείς, κανείς.
κ.ΓΕΩΡΓΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Ούτε από το δεύτερο;
Β.ΒΑΡΔΙΝΟΓΙΑΝΝΗΣ: Ούτε από το δεύτερο.
κ.ΓΕΩΡΓΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Θυμάστε ποιοι ήταν στο δεύτερο;
Β.ΒΑΡΔΙΝΟΓΙΑΝΝΗΣ: Τους ίδιους έχω και σήμερα, δεν θυμάμαι ποιοι ήταν.
κ.ΓΕΩΡΓΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Αν σας πω εγώ ότι φέρεται να είναι ένας κύριος Ευάγγελος Μπασάκης.
Β.ΒΑΡΔΙΝΟΓΙΑΝΝΗΣ: Ναι ο Βαγγέλης.
κ.ΓΕΩΡΓΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Τραυματίστηκε;
Β.ΒΑΡΔΙΝΟΓΙΑΝΝΗΣ: Όχι.
κ.ΓΕΩΡΓΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Καθόλου;
Β.ΒΑΡΔΙΝΟΓΙΑΝΝΗΣ: Έτσι νομίζω εγώ, δεν θυμάμαι τώρα?εσείς νομίζετε ότι τραυματίστηκε;
κ.ΓΕΩΡΓΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Εγώ σαν μέλος του Δικαστηρίου δέχομαι και το «δεν θυμάμαι› και το «δεν ξέρω› όλα.
Β.ΒΑΡΔΙΝΟΓΙΑΝΝΗΣ: Εγώ έχω την εντύπωση ότι δεν τραυματίστηκε. Και αν τραυματίστηκε και δεν μου είπε τίποτα τότε, εγώ δεν το θυμάμαι καθόλου.
κ.ΓΕΩΡΓΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Οι κύριοι κατηγορούμενοι που αποδίδεται σ’ αυτούς η πράξη αυτή φέρεται να έχει τραυματιστεί με τη πράξη τους, να έχει τραυματιστεί ο Ευάγγελος Μπασάκης και συγκεκριμένα στο αριστερό του χέρι και στον αριστερό μηρό. Έτσι κατηγορούνται. Δεν ξέρετε, εμένα μου φτάνει, δεν επιμένω, ούτε θέλω να θυμηθείτε σώνει και καλά. ¶λλος κανένας διερχόμενος, μάθατε εάν τραυματίστηκε;
Β.ΒΑΡΔΙΝΟΓΙΑΝΝΗΣ: Όχι.
κ.ΓΕΩΡΓΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Να ρωτήσω ακόμα κάτι. Εσάς θέλανε να σας σκοτώσουν, είπατε. Νομίζετε ότι στόχος είσαστε εσείς. Και γιατί λέτε ότι δεν επετεύχθη αυτός ο στόχος; Τι ήταν εκείνο το εμπόδιο που λειτούργησε έτσι, ώστε να μην γίνει εκείνο που οι δράστες ήθελαν;
Β.ΒΑΡΔΙΝΟΓΙΑΝΝΗΣ: Σωστή η ερώτηση, αλλά απάντηση δεν έχω να δώσω. Το μόνο που μπορώ να πω είναι ότι είχα την τύχη να μην λειτουργήσουν σωστά τα πράγματα.
κ.ΓΕΩΡΓΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Σε τύχη λέτε οφείλεται;
Β.ΒΑΡΔΙΝΟΓΙΑΝΝΗΣ: Πού αλλού να πω;
κ.ΓΕΩΡΓΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Δεν ξέρω, εάν ξέρετε εσείς, εάν αναλογιστήκατε, εάν πληροφορηθήκατε, γιατί μιλήσατε εδώ, τα ξέρουν αυτά οι αστυνομικοί, μάλιστα είπατε την λέξη «οι στρατιωτικοί›.
Β.ΒΑΡΔΙΝΟΓΙΑΝΝΗΣ: Όχι, συγκεκριμένα για τους στρατιωτικούς είπα, ότι οι οβίδες αυτές, οι πύραυλοι πώς τους λένε αυτούς, για να χτυπήσουν πρέπει να έχουν ένα περιθώριο απόστασης.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Είπε δεν εξερράγησαν είπε σε μένα.
Β.ΒΑΡΔΙΝΟΓΙΑΝΝΗΣ: Δεν εξερράγησαν.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ορίστε κύριε Εισαγγελεύ.
Β.ΜΑΡΚΗΣ: Κύριε μάρτυς, δεχθήκατε και μας καταθέσατε ότι ο στόχος ήσασταν εσείς. Και μας περιγράψατε τις συνθήκες. Εγώ θα σας ρωτήσω κάτι άλλο. Αν ο στόχος τους πετύχαινε τελικά, δηλαδή οι ρουκέτες αυτές, έσκαγαν, ανατίναζαν το αυτοκίνητο και σκοτωνόσαστε εσείς, υπήρχε περίπτωση αυτοί που ήταν μαζί σας μέσα στο αυτοκίνητο, να μην έχουν την ίδια τύχη;
Β.ΒΑΡΔΙΝΟΓΙΑΝΝΗΣ: Δεν το ξέρω. Εξαρτάται εάν η ρουκέτα περνούσε από το τζάμι το δικό μου, δεν θα με χτυπούσε από την έκρηξη, θα με χτυπούσε όπως ήταν η ρουκέτα η ίδια. Θα χτυπούσε εμένα και πιθανώς και τον οδηγό.
Β.ΜΑΡΚΗΣ: Κοιτάξτε για να αντιληφθείτε γιατί σας ρωτάω. Οι κατηγορούμενοι, όποιοι κατηγορούμενοι που σχεδίασαν αυτή την επίθεση εναντίον σας είχαν ένα σχεδιασμό. Ο σχεδιασμός τους βέβαια δεν ήταν να χτυπήσει η ρουκέτα το αυτοκίνητο, να τρυπήσει το τζάμι και να σας χτυπήσει η ρουκέτα. Προφανώς χρησιμοποίησαν αυτό το μέσο για να ανατινάξουν το αυτοκίνητο.
Και η ερώτησή μου είναι, εάν τελικά ανατιναζόταν το αυτοκίνητο, οι υπόλοιποι που ήταν μπροστά μαζί σας, ο ένας ο οδηγός δίπλα και ο άλλος μέσα, δεν θα είχαν συνέπειες απ’ αυτή την ενέργεια;
Β.ΒΑΡΔΙΝΟΓΙΑΝΝΗΣ: Θα σκοτωνόντουσαν και οι τρεις, δεν υπάρχει αμφιβολία.
Β.ΜΑΡΚΗΣ: Αυτό ήθελα να ακούσω κύριε μάρτυς, δεν θέλω τίποτα άλλο.