Με τη σημερινή εξέλιξη, με την υπογραφή Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας χωρίς τη συμμετοχή του ΣΕΒ, επιχειρείται να πέσει στάχτη στα μάτια των εργαζομένων, να κρυφτούν οι ευθύνες της ΓΣΕΕ και του εργοδοτικού κυβερνητικού συνδικαλισμού, που έχουν εγκαταλείψει τον αγώνα για την υπεράσπιση των συλλογικών συμβάσεων, σχολιάζει το ΚΚΕ.
Με τη σημερινή εξέλιξη, με την υπογραφή Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας χωρίς τη συμμετοχή του ΣΕΒ, επιχειρείται να πέσει στάχτη στα μάτια των εργαζομένων, να κρυφτούν οι ευθύνες της ΓΣΕΕ και του εργοδοτικού κυβερνητικού συνδικαλισμού, που έχουν εγκαταλείψει τον αγώνα για την υπεράσπιση των συλλογικών συμβάσεων, σχολιάζει το ΚΚΕ.
Σύμφωνα με το Κομμουνιστικό Κόμμα, οι συμβιβασμένες ηγεσίες στη ΓΣΕΕ και σε άλλα όργανα του συνδικαλιστικού κινήματος έχουν τεράστιες ευθύνες γιατί έχουν εγκαταλείψει τον αγώνα για την υπεράσπιση των στοιχειωδών κατακτήσεων της εργατικής τάξης. Η ηγεσία της ΓΣΕΕ, συνεχίζει, αποδέχεται πλήρως την αντεργατική νομιμότητα και στο πλαίσιο αυτό παραδέχθηκε ότι διαπραγματεύεται μόνο ορισμένα επιδόματα και όχι τον καθορισμό του κατώτατου μισθού και την υπεράσπισή του.
«Τεράστιες είναι και οι ευθύνες εκείνων των κομμάτων, που πίνουν νερό στο όνομα της ανταγωνιστικότητας και της ανάκαμψης της καπιταλιστικής οικονομίας, κρύβουν από τους εργαζόμενους ότι η όποια ανάκαμψη θα στηριχτεί πάνω στα τσακισμένα δικαιώματα των εργαζομένων και τους κοροϊδεύουν με υποσχέσεις περί «υγιούς επιχειρηματικότητας» που θα σεβαστεί τη νομιμότητα, τη στιγμή που αυτή η νομιμότητα είναι βαθιά αντεργατική», συμπληρώνει.
Παράλληλα το ΚΚΕ ζητεί να γίνει καθολικό αίτημα των εργαζομένων η υπογραφή Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας και κλαδικών συλλογικών συμβάσεων, με αξιοπρεπείς μισθούς και δικαιώματα και με επαναφορά του κατώτατου μισθού στα 751 ευρώ για όλους, χωρίς διακρίσεις με βάση την ηλικία, ως βάση για συζήτηση και διαπραγμάτευση για αυξήσεις.
Στην ανακοίνωση σημειώνεται πως ήδη έχει νομοθετηθεί από την κυβέρνηση η μείωση του κατώτατου μισθού, ενώ δρομολογείται ακόμη μεγαλύτερο «τσάκισμα» μέσω του καθορισμού του κατώτατου μισθού από την εκάστοτε αστική κυβέρνηση, με κριτήριο τις «ανάγκες της οικονομίας», δηλαδή τις απαιτήσεις των μονοπωλίων για ακόμη μεγαλύτερη κερδοφορία.
Την ίδια στιγμή, προστίθεται, οι επιχειρηματικοί όμιλοι επιδιώκουν την κατάργηση των κλαδικών συλλογικών συμβάσεων και την αντικατάστασή τους με επιχειρησιακές και ατομικές συμβάσεις, ώστε να ρίχνουν ακόμα πιο χαμηλά τα μεροκάματα και τους μισθούς, στα όρια του κατώτερου μεροκάματου.
Οι καπιταλιστές δεν θέλουν Συλλογικές Συμβάσεις, συγκροτημένα δικαιώματα και συνδικάτα, καταλήγει.