Ρώσοι φυσικοί ισχυρίζονται ότι ανακάλυψαν περαιτέρω στοιχεία για να υποστηρίξουν τη θεωρία τους πως οι αστραπές προκαλούνται από κοσμικές ακτίνες. Η θεωρία των Άλεξ Γκούρεβιτς και Ανατόλι Καράστιν διατυπώθηκε για πρώτη φορά το 1992, και αποτελεί πηγή συζήτησης έκτοτε.
Ρώσοι φυσικοί ισχυρίζονται ότι ανακάλυψαν περαιτέρω στοιχεία για να υποστηρίξουν τη θεωρία τους πως οι αστραπές προκαλούνται από κοσμικές ακτίνες. Η θεωρία των Άλεξ Γκούρεβιτς και Ανατόλι Καράστιν διατυπώθηκε για πρώτη φορά το 1992, και αποτελεί πηγή συζήτησης έκτοτε.
Κανείς δε γνωρίζει πραγματικά τι προκαλεί την αστραπή να σχηματίζεται και να χτυπά -η επικρατούσα θεωρία είναι ότι αποτελεί αποτέλεσμα των συγκρούσεων μεταξύ κρυστάλλων πάγου στα σύννεφα και κόκκων χαλαζίου. Όμως, επειδή τα σύννεφα και οι αστραπές που παράγουν είναι απρόβλεπτα και δύσκολο να γίνουν εντοπιστούν με μεγάλη ακρίβεια, κανείς δεν έχει καταφέρει να αποδείξει αυτή τη θεωρία.
Μια άλλη θεωρία, που προτάθηκε από τον Γκούρεβιτς πριν από είκοσι χρόνια, υποστηρίζει ότι οι αστραπές σχηματίζονται από τις συγκρούσεις μεταξύ κοσμικών ακτίνων και σταγονιδίων νερού που βρίσκονται μέσα στα καταιγιδοφόρα νέφη. Τώρα, ο ίδιος ισχυρίζεται ότι με τη βοήθεια του Καράστιν ανακάλυψε στοιχεία που υποστηρίζουν αυτή τη θεωρία.
Ο Γκούρεβιτς προτείνει ότι οι κοσμικές ακτίνες που εισέρχονται στα καταιγιδοφόρα νέφη προκαλούν τον ιονισμό του αέρα, με αποτέλεσμα την απελευθέρωση πολλών ελεύθερων ηλεκτρονίων. Το ήδη υπάρχον ηλεκτρικό πεδίο μέσα στο σύννεφο, ενισχύει τα ελεύθερα ηλεκτρόνια σε υψηλότερες ενέργειες. Όταν τα ηλεκτρόνια που υπάρχουν στον αέρα συγκρούονται με τα άτομα του νερού, περισσότερα ηλεκτρόνια απελευθερώνονται, πυροδοτώντας κάτι που ο Γκούρεβιτς περιγράφει ως μια χιονοστιβάδα σωματιδίων υψηλής ενέργειας που καταλήγουν να απελευθερώνουν την εκκένωση που βιώνουμε ως αστραπή .
Όπως και με άλλες θεωρίες σχετικά με την προέλευση των αστραπών, οι ιδέες του Γκούρεβιτς δεν έχουν αποδειχθεί. Ωστόσο σε αυτή τη νέα προσπάθεια, ο ίδιος μαζί με τον Καράστιν πραγματοποίησαν μετρήσεις και ανέλυσαν ραδιοκύματα στα σύννεφα τη στιγμή που συμβαίνει η αστραπή. Η ιδέα πίσω από αυτή τη μέθοδο είναι ότι εάν οι αστραπές οφείλονται σε αλληλεπιδράσεις με κοσμικές ακτίνες, τότε θα εκπέμπονται μετρήσιμες ποσότητες ραδιοκυμάτων.
Οι Γκούρεβιτς και Καράστιν εγκατέστησαν εξοπλισμό για την παρακολούθηση καταιγιδοφόρων νεφών πάνω από τη Ρωσία και το Καζακστάν, καταγράφοντας ραδιοκύματα που εκπέμφθηκαν κατά τη διάρκεια 3.800 αστραπών. Αναλύοντας τα δεδομένα, οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι εκατοντάδες, ίσως και χιλιάδες σύντομων παλμών ραδιοκυμάτων εμφανίστηκαν ακριβώς τη στιγμή που μία αστραπή ήταν έτοιμη να σχηματιστεί. Το πιο σημαντικό εύρημα ήταν ότι τα δεδομένα ταίριαζαν με τα μοντέλα που ο Γκούρεβιτς είχε αναπτύξει πριν από δύο δεκαετίες.
Η μόνη αναντιστοιχία με τα μοντέλα του Γκούρεβιτς αφορά το ποσό της ενέργειας που παρέχεται από τις κοσμικές ακτίνες. Σύμφωνα με τους ερευνητές, η διαφορά αυτή μπορεί να εξηγηθεί από την προσθήκη ενέργειας στο σύστημα από ελεύθερα ηλεκτρόνια που περνάνε κοντά από τις ατμοσφαιρικές κατακρημνίσεις. Όταν συμβαίνει αυτό, εμφανίζονται μικρές εκκενώσεις που προσθέτουν στο συνολικό φορτίο. Λαμβανόμενες όλες μαζί, προσθέτουν αρκετή ενέργεια για να προκληθεί ο σχηματισμός της αστραπής.