«Παλαιοκομματικό τέχνασμα» χαρακτηρίζει τη διαίρεση σε «μνημονιακές» και «αντιμνημονιακές» δυνάμεις ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, σε άρθρο του με τίτλο «Μνημόνιο-Αντιμνημόνιο: το ψεύτικο δίπολο της κρίσης», που αναρτήθηκε στην ιστοσελίδα του.
«Παλαιοκομματικό τέχνασμα» χαρακτηρίζει τη διαίρεση σε «μνημονιακές» και «αντιμνημονιακές» δυνάμεις ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, σε άρθρο του με τίτλο «Μνημόνιο-Αντιμνημόνιο: το ψεύτικο δίπολο της κρίσης», που αναρτήθηκε στην ιστοσελίδα του.
Όπως τονίζει ο κ. Βενιζέλος, «η σταθερή γραμμή που επέλεξε η Ελλάδα πριν τρία χρόνια και επικύρωσε ο ελληνικός λαός στις εκλογές του Μαΐου/Ιουνίου 2012, είναι πολύ επώδυνη, αλλά προφανώς λιγότερο επώδυνη και ασφαλέστερη από τη γραμμή της ασύντακτης χρεωκοπίας και της επιστροφής στο εθνικό νόμισμα»΄
Σύμφωνα με τον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ, «όσοι διατυπώνουν, έξω από το χορό, την άποψη ότι αν η Ελλάδα επέλεγε το 2009-2010 τη λύση της χρεωκοπίας και της δραχμής, τώρα θα είχε ανακάμψει, τα λένε αυτά από μια μακροοικονομική οπτική γωνία, αδιάφορη για τις επιπτώσεις στα εισοδήματα, τις περιουσίες, την κοινωνική συνοχή».
Πολιτική και ιστορική αδικία
Ο κ. Βενιζέλος αναφέρεται ακόμη στη «μεγάλη πολιτική, ίσως και ιστορική, αδικία» που, όπως σημειώνει, συνεχίζει να συντελείται σε σχέση με τη διάκριση ανάμεσα στα αίτια της κρίσης, στην προετοιμασία για την είσοδο της χώρας στον σκληρό πυρήνα της κρίσης, στην πρώτη φάση της διαχείρισής και στη δεύτερη και τελική φάση της διαχείρισής της κρίσης.
«Ένα πολύ μεγάλο μέρος της κοινής γνώμης, ακόμη και μετά την πρόσφατη εμπειρία της Κύπρου δεν καταλογίζει δίκαια τις διαχρονικές ευθύνες -κυρίως, αλλά όχι μόνο, πολιτικές- για τα αίτια της κρίσης. Δεν ασχολείται συνήθως με πράξεις και παραλείψεις που συνδέονται με τη (μη) προετοιμασία για την είσοδο στον πυρήνα της κρίσης μετά την πλήρη εκδήλωση της διεθνούς κρίσης το 2008. Υποτιμά το γεγονός ότι η έλλειψη πολιτικής συναίνεσης, η δημαγωγική διαίρεση σε ‘μνημονιακές’ και ‘αντιμνημονιακές’ δυνάμεις και οι έντονες κοινωνικές και ιδεοληπτικές αντιδράσεις προκάλεσαν ισχυρές αμφιθυμίες και καθυστερήσεις στην πρώτη φάση της διαχείρισης της κρίσης μέχρι τον Ιούνιο του 2011. Η δεύτερη φάση αρχίζει τότε και σίγουρα στις αρχές Νοεμβρίου 2011. Φτάσαμε έτσι στην ιστορικά ειρωνική αντίφαση, ως εμπροσθοφυλακή της δεύτερης φάσης να εμφανίζονται, τώρα πλέον, δυνάμεις που διέπρεψαν στην ‘αντιμνημονιακή’ ρητορεία της πρώτης φάσης», εξηγεί.
Τι θα γινόταν αν...
Διερωτάται επίσης τι θα είχε συμβεί εάν η ιστορία δεν είχε γραφτεί έτσι, αλλά κάποια στιγμή η προσπάθεια αυτή εγκαταλειπόταν προκειμένου να μη περικοπούν περισσότερο συντάξεις και μισθοί ή προκειμένου να μην υπάρξουν πρόσθετες φορολογικές επιβαρύνσεις ή ανάλογα δημοσιονομικά ή διαρθρωτικά μέτρα σε σχέση με την αγορά εργασίας ή το άνοιγμα επαγγελμάτων: «Θα είχε καμφθεί η συντηρητική και μονοδιάστατη Ευρωζώνη με επικεφαλής τη Γερμανία με τη σύμπραξη του ΔΝΤ; Θα είχε εφαρμοστεί ένα υποτιθέμενο ‘σχέδιο Β’, όπως συζητήθηκε στην περίπτωση της Κύπρου; Ή απλώς τα πράγματα θα ήσαν τώρα πολύ, μα πάρα πολύ χειρότερα ιδίως για τους πιο αδύναμους;».
«Παλαιοκομματικό τέχνασμα»
«Ποιο νόημα έχει τώρα πλέον η τεχνητή και δημαγωγική διάκριση των πολιτικών δυνάμεων σε ‘μνημονιακές’ και ‘αντιμνημονιακές’;», συνεχίζει ο κ. Βενιζέλος, σημειώνοντας ότι «υπάρχουν ακόμη κάποιοι που ισχυρίζονται σοβαρά ότι μπορεί να είσαι εντός ευρώ, αλλά εκτός κανόνων της Ευρωζώνης».
«Είναι προφανές ότι η διάκριση αυτή είναι ένα μεγάλο πολιτικό τέχνασμα, ένα κατάφωρα παλαιοκομματικό τέχνασμα που γίνεται δήθεν στο όνομα της καταγγελίας του παλιού πολιτικού συστήματος», τονίζει, ξεκαθαρίζοντας πάντως ότι «στο ετερόκλητο δήθεν ‘αντιμνημονιακό’ μέτωπο» δεν μετέχει το ΚΚΕ «που έχει καταστήσει σαφή τη θέση του κατά της συμμετοχής της χώρας όχι μόνο στην Ευρωζώνη, αλλά και στην Ευρωπαϊκή Ένωση, καταγγέλλοντας την αντιφατική και επαμφοτερίζουσα θέση του ΣΥΡΙΖΑ».
Στα «θολά νερά του ‘αντιμνημονιακού’ ρεύματος», συμπληρώνει ο κ. Βενιζέλος, αρέσκεται να κινείται και η Χρυσή Αυγή, η οποία όμως, όπως επισημαίνει, «βρίσκεται όμως ούτως ή άλλως έξω από το πλαίσιο του ευρωπαϊκού πολιτικού και θεσμικού πολιτισμού». «Η διατήρηση του δήθεν «αντιμνημονιακού» μετώπου απλώς εμποδίζει τη συγκρότηση και ενεργοποίηση του συνταγματικού τόξου εναντίον της βίας και συνεπώς αυτό είναι πολύ βολικό για τη Χρυσή Αυγή», παρατηρεί.
Συνεχίζοντας την κριτική του στον ΣΥΡΙΖΑ, ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ επισημαίνει ότι στην αξιωματική αντιπολίτευση «απομένει στην πραγματικότητα ένα ‘αντιμνημονιακό’ κέλυφος που επιτρέπει στην ηγεσία της να χειρίζεται προσωρινά τις ανυπέρβλητες εσωτερικές αντιφάσεις ενός πολιτικού σχήματος που επιλέχθηκε από ένα μεγάλο τμήμα του εκλογικού σώματος ως φορέας της διαμαρτυρίας και της δυσαρέσκειας κοινωνικών ομάδων που εκφράστηκαν πολιτικά, την περίοδο της μεταπολίτευσης, μέσα από το ΠΑΣΟΚ».
Στο εσωτερικό, όμως, του ΣΥΡΙΖΑ, συνεχίζει, «είναι προφανής και ρητός ο διαχωρισμός ανάμεσα σε όσους θέλουν μια σταθερή πορεία μέσα στην Ευρώπη και το ευρώ και όσους έχουν πειστεί ότι το μέλλον της χώρας βρίσκεται εκτός ευρώ και αν χρειαστεί και εκτός Ε.Ε.».
Ψηφοδέλτιο «της ευρύτερης δυνατής κεντροαριστεράς» στις ευρωεκλογές
Την ίδια ώρα, αναφέρει ο κ. Βενιζέλος στην Ευρώπη, το μεγάλο ζητούμενο είναι να εκλογικευθούν οικονομικοί εθνικισμοί και σκληροί διακρατικοί συσχετισμοί μέσα από την συγκρότηση ενός ισχυρού ευρωπαϊκού «πολιτικού» Νότου με άξονα τους Ευρωπαίους Σοσιαλιστές και Δημοκράτες και μέσα από μια νέα, πιο προοδευτική και διορατική, αλλά θεσμικά αναγκαστική, ισορροπία μεταξύ των δύο μεγάλων ευρωπαϊκών πολιτικών δυνάμεων: του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος και του Ευρωπαϊκού Σοσιαλιστικού Κόμματος.
Σε αυτό το πλαίσιο, όπως τονίζει, εντάσσεται και η πρόταση του ΠΑΣΟΚ για τη συγκρότηση «της ευρύτερης δυνατής κεντροαριστεράς στην Ελλάδα, αρχής γενομένης από το ψηφοδέλτιο των Ευρωεκλογών», εξηγεί.
Την ώρα λοιπόν που στην Ευρώπη υπάρχουν τέτοια διακυβεύματα, καταλήγει ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, «είναι διανοητικά και επικοινωνιακά σκανδαλώδες» το γεγονός ότι στην Ελλάδα «το τέχνασμα της διαίρεσης μεταξύ μνημονιακών και αντιμνημονικών δυνάμεων συντηρείται ακόμη».