ΔΕΥΤΕΡΑ 7 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2003
ΔΙΚΗ 17Ν
ΔΕΥΤΕΡΑ 7 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2003
ΩΡΑ ΕΝΑΡΞΕΩΣ: 9:05
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: ΜΙΧΑΗΛ ΜΑΡΓΑΡΙΤΗΣ
Α' ΜΕΡΟΣ
09:00 – 11:05
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Καλή σας μέρα. Επαναλαμβάνεται η συνεδρίαση που διακόπηκε. Ο κ. Βασίλης Ξηρός δεν μπορεί να ανέβει σήμερα διότι αισθάνεται αδιάθετος και ζητά την εκπροσώπηση. Επιτρέπεται η εκπροσώπηση από τους συνηγόρους του.
Ι. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Από δημοσίευμα χθεσινό του «ΒΗΜΑΤΟΣ› δίνεται μια άλλη εξήγηση γιατί δεν έρχονται τα πειστήρια που έχουμε ζητήσει στα Δικαστήρια και φέρεται ότι η αστυνομία συνεχίζει ανακριτικές πράξεις επί υλικού το οποίο είναι υλικό της δίκης και έπρεπε να είναι εδώ στην εξουσία του Δικαστηρίου πρώτον και δεύτερον στη διάθεση των διαδίκων πλευρών.
Δεν υπάρχει δηλαδή θέμα να μην τους το καταστρέψουμε, αλλά να συνεχιστεί μια διαδικασία εξώδικης ενοχοποίησης των κατηγορουμένων, με διαρροές σαν αυτές που θα σας καταθέσω τώρα, ότι συντάσσονται νέες ανακριτικές πράξεις του άρθρου 181 ή του άρθρου 183 ή δε ξέρω ποιου άλλου, για την ενοχοποίηση, εξωδίκως βεβαίως των συγκεκριμένων κατηγορουμένων.
Το αίτημά μου είναι να έρθουν τώρα αμέσως τα πειστήρια που έχουμε ζητήσει και κάθε πειστήριο πλην των επικινδύνων που αφορά αυτή τη δίκη εδώ, να τεθούν στην εξουσία του Δικαστηρίου και στη διάθεση των διαδίκων, ώστε να σταματήσει αυτή η διαδικασία η οποία προφανώς προσβάλλει το δικαίωμα κάθε κατηγορούμενου σε μια δίκαιη δίκη, προσβάλλει το 6 της ΕΣΔΑ και ιδιαίτερα, στην περίπτωση αυτή που φέρεται να συνεχίζεται ταυτοχρόνως μια ανάκριση για το ίδιο το αντικείμενο της δίκης.
Επιπλέον θέτω υπ’ όψιν του Δικαστηρίου σας ότι από το ίδιο δημοσίευμα πληροφορούμεθα ότι υπάρχουν κάποιοι μάρτυρες, Αξιωματικοί της Αστυνομίας οι οποίοι ετοιμάζονται να καταθέσουν στη Δίκη και μάλιστα δικαστικοί κύκλοι θεωρούν την κατάθεσή τους πολύ σοβαρή για τον πελάτη μου, για τον κ. Γιωτόπουλο –απ’ όσο ξέρω ο μόνος δικαστικός κύκλος που δικαιούται να ασχολείται με τη συγκεκριμένη δίκη είναι μόνο το Δικαστήριο, απ’ όσο ξέρω δεν έχετε πάρει κάποια απόφαση κλήσης κάποιων μαρτύρων Αξιωματικών.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Μας ζήτησε ο κ. Λυκουρέζος απ’ ότι θυμάστε και του είπατε «συγκεκριμενοποιείστε ονόματα›. Εγώ θα καθίσω να βρω ποιοι έχουν ασχοληθεί και ποιοι δεν έχουν;
Ι. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Εμφανίζονται δημοσιεύματα ότι έχουν αποφασισθεί ποιοι θα καταθέσουν. Ούτε οι κ.κ. Εισαγγελείς νομίζω ότι έχουν κάνει κάποια συγκεκριμένη πρόταση. Εν πάση περιπτώσει και στο μυαλό τους να το είχαν, ας μας πουν πώς διέρρευσε δηλαδή αυτό το πράγμα. Υπάρχει δηλαδή ένα τέτοιο ζήτημα.
Κι ένα τελευταίο ζήτημα που θέλω να θέσω στο Δικαστήριό σας, είναι ότι πλην των πειστηρίων που έχουμε ζητήσει και είπα ποιο είναι το αίτημά μου, υποβάλλουμε ένα νέο αίτημα στο Δικαστήριό σας, να διαταχθεί να μας χορηγηθούν αντίγραφα των φωτογραφιών των δακτυλικών αποτυπωμάτων που φέρονται ευρεθέντα που αφορούν τον εντολέα μου.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Να έρθουν εδώ πέρα πρώτα....
Ι. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Είναι αίτημα αυτό. Δεν θα έρθει αυτό, αυτό δεν είναι πειστήριο, ζητώ έγγραφα να διατάξει το Δικαστήριο.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Τα έχουμε εδώ πέρα;
Ι. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Δεν τα έχετε εδώ.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: ¶μα δεν τα έχουμε, τί έγγραφα να σας δώσω έξω από τη δικογραφία;
Ι. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Ζητώ να διατάξετε να έρθουν, ποια όμως: ζητώ συγκεκριμένα πράγματα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Γράψτε τα σ’ ένα χαρτάκι....
Ι. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Δεν είναι πολλά, είναι μόνο δύο γι αυτό τα λέω κατ’ ευθείαν για τα πρακτικά.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Εμείς όσα μας ζητήσατε διατάξαμε να έρθουν απ’ ότι είδατε. Τώρα αν θα έρθουν ή δεν θα έρθουν, θα δούμε τί θα κάνουμε κι εμείς μετά.
Ι. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Πρέπει να ληφθεί μέριμνα απ’ το Δικαστήριο για τα πειστήρια, γιατί τα πειστήρια δε μπορεί να λείπουν από δω.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Εφ’ όσον είπε ο κ. Εισαγγελεύς Δευτέρα-Τρίτη θα έχουμε απάντηση, ας αναμένουμε Δευτέρα-Τρίτη.
Ι. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Πάντως να πω κ. Πρόεδρε ότι δεν είναι θέμα απάντησης. Αυτό το θέμα είναι διαταγής που οφείλουν να πειθαρχήσουν. Δεν είναι στη διακριτική ευχέρεια της όποιας αστυνομικής αρχής να μην φέρνει τα πειστήρια που κατά το 325 έπρεπε να είναι ήδη εδώ και στην εξουσία του Δικαστηρίου. Δηλαδή απάντηση τί σημαίνει; Μπορεί και να μη σας τα δώσουν;
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Πού να ξέρω εγώ; ¶μα μου πουν ότι κάηκαν, χάθηκαν, οτιδήποτε να πούνε... Ας περιμένουμε λοιπόν να δούμε για ποιο λόγο δεν μας απάντησαν ακόμα. Παρακάλεσα τον κ. Εισαγγελέα, όπως ξέρετε εγώ δεν μπορώ να έχω καμία επαφή με κανέναν εδώ μέσα. Απ’ αυτά που λέμε εδώ, τελειώνουμε. Ο κ. Εισαγγελεύς μπορεί να ζητά, να κάνει οτιδήποτε, να εκτελεί εν πάση περιπτώσει αυτές τις παραγγελίες και αποφάσεις του Δικαστηρίου. Να δούμε για ποιο λόγο δεν τα έφεραν.
Ι. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Ο λόγος δημοσιεύθηκε χθες βέβαια....
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δε μ’ ενδιαφέρει τί λένε οι εφημερίδες. Γράφουν οι εφημερίδες τις πληροφορίες τους κτλ. Αλίμονο να είχαμε πηγή πληροφόρησης τις εφημερίδες όταν έχουμε τον Εισαγγελέα και τις αρχές. Αυτοί λέει ψάχνουν εκεί και για άλλα πράγματα. Λέει και για τη 17Ν.
Ι. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Όχι μόνο για 17Ν. Λέει για Γιωτόπουλο και λέει για τη δικαζόμενη υπόθεση. Δε μιλά για άλλες υποθέσεις.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Λέει για τον Πάρκινσον. Πού είναι ο Πάρκινσον;
Ι. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Δε μ’ ενδιαφέρει ο Πάρκινσον, εμένα μ’ ενδιαφέρει ο Γιωτόπουλος κ. Πρόεδρε που δικάζεται μπροστά σας και εν πάση περιπτώσει, το υλικό που έχετε εσείς, φέρεται ότι το επεξεργάζεται η αστυνομία αυτή τη στιγμή και διαπιστώνει μάλιστα ότι κλειδί που βρέθηκε πάνω στον Γιωτόπουλο άνοιγε τη γιάφκα και ξεχνάνε βέβαια ότι τα κλειδιά που βρέθηκαν στο Γιωτόπουλο τα έχουν ήδη επιστρέψει στη σύζυγό του. Το ξέχασαν αυτό το πράγμα αλλά εν πάση περιπτώσει, εγώ αυτό που μιλώ είναι εξώδικη ενοχοποίηση.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Επειδή δεν θέλετε να βλέπουμε κι εμείς εξώδικα και ενοχοποιήσεις εξώδικες......
Ι. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Αυτό είναι σημαντικό κ. Πρόεδρε και το καταθέτω και το επικαλούμαι για τα πειστήρια που έχω ζητήσει. Σχετίζεται με το αίτημά μου.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Αυτά είναι τα πειστήρια, εμείς εμμένουμε στα πειστήρια. Δεν είπαμε ότι υποχωρούμε, ανακαλούμε απόφαση κτλ. Εμείς εμμένουμε. Τα ζητήσατε επίσημα. Τί άλλο να κάνουμε; Να σηκωθώ να βγω έξω και να πεταχτώ εγώ μέχρι τις αρχές και να τα πάρω με τα χέρια μου;
Ι. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Να οριστικοποιηθεί αυτό το ζήτημα, να περιμένουμε μέχρι αύριο.... Ένα άλλο αίτημα που δεν το είπα κ. Πρόεδρε: Το αίτημά μου είναι να μας χορηγηθούν φωτογραφίες των δακτυλικών αποτυπωμάτων του Αλέξανδρου Γιωτόπουλου που φέρονται ευρεθέντα σε οποιοδήποτε πειστήριο και αντίγραφο των γνησίων αποτυπωμάτων του δελτίου σημάνσεως δηλαδή του Αλέξανδρου Γιωτόπουλου.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Μα δεν τα έχουμε εμείς εδώ πέρα.
Ι. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Να διαταχθεί η Δ/νση Εγκληματολογικών Ερευνών που τα έχει αυτά και προκύπτει εκ της δικογραφίας ότι τα έχει γιατί φέρεται ότι ταυτοποίησε αποτυπώματα, για να μπορεί ο Αλέξανδρος Γιωτόπουλος να προσλάβει έναν τεχνικό σύμβουλο και να υποβάλλει μετά τις παρατηρήσεις του πάνω στο έγγραφο της δικογραφίας.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Τί λέτε κ. Εισαγγελεύ;
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Σχετικά με τα πειστήρια, εμείς τα έχουμε ζητήσει και τα περιμένουμε. Και βέβαια στο πλαίσιο των κανόνων της ποινικής δικονομίας θα έρθουν. Τώρα, σχετικά με τα δημοσιεύματα των εφημερίδων: Οι κ.κ. δημοσιογράφοι έχουν το δικαίωμα να ενημερώνουν την κοινή γνώμη σύμφωνα με αυτά που γνωρίζουν. Το Δικαστήριο δεν δεσμεύεται από τα δημοσιεύματα.
Σχετικά τώρα με τα αντίγραφα των φωτογραφιών των δακτυλικών αποτυπωμάτων: Να τα ζητήσουμε.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Να τα ζητήσουμε λέτε.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Βεβαίως.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Κατόπιν τούτου το αίτημά σας είναι για τις φωτογραφίες τώρα.
Κ. ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ: Να ζητήσω κι εγώ φωτογραφίες των δακτυλικών αποτυπωμάτων του Τζωρτζάτου. Έχω ζητήσει κι εγώ να έρθουν τα πειστήρια εδώ πέρα, μια και ετέθη, για την οικονομία της δίκης, παρακαλώ κι εγώ.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Λοιπόν, το Δικαστήριο δέχεται τα αιτήματα των συνηγόρων των κατηγορουμένων Γιωτόπουλου και Τζωρτζάτου και διατάσσει την προσκόμιση φωτογραφιών αποτυπωμάτων, γνησίων αποτυπωμάτων των δύο αυτών κατηγορουμένων, καθώς και εκείνων που βρέθηκαν πάνω σε διάφορα πειστήρια. Νομίζω ότι είναι αρκετά.
Έρχεται εδώ πέρα με έναν τρόπο καμία φορά λες και το Δικαστήριο δε θέλει να βρει την αλήθεια ή έχει απόλυτη εμπιστοσύνη σε κάποιες αρχές ή οτιδήποτε. Εμείς τα ψάχνουμε όλα.
Ι. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Δικαζόμαστε παραλλήλως δυο φορές. Μία στο Δικαστήριο και μία διά του Τύπου.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Και εμάς μας δικάζει ο Τύπος και πολύ καλά κάνει.
Ι. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Με ισόβια μόνο κ. Γιωτόπουλος απειλείται και όχι κάποιος άλλος από εμάς εδώ.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ο Τύπος έχει μια αποστολή στη δημοκρατία που δεν μπορούμε εμείς να του την περιορίσουμε. Και ούτε πρέπει να περιορίζεται. Προτιμούμε το μαντρόσκυλο να μας δαγκώνει και καμιά φορά παρά να το φιμώσουμε. Εάν το φιμώσουμε δεν υπάρχει δημοκρατία.
Ι. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Για να ακριβολογούμε, δεν είναι θέμα του Τύπου, είναι θέμα των διαρροών προς τον Τύπο.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Ο Τύπος κάνει τη δουλειά του και την κάνει καλά. Να κάνουμε κι εμείς τη δική μας.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Εμείς δε βλέπω να μην την κάνουμε καλά τη δουλειά μας. Θα μας κρίνει κάποτε κάποιος άλλος. Υπάρχει και επόμενο Δικαστήριο και μεθεπόμενο. Αλλά τώρα, αυτή τη στιγμή, εκείνο το οποίο θέλω, είναι να σεβόμαστε ο ένας τον άλλον, να υπάρχει μια οικοδομημένη εμπιστοσύνη και προπαντός σαν πρόσωπα, ο ένας να απευθύνεται με κάπως χαμηλούς τόνους προς τον άλλον. Αυτό θέλω.
Λοιπόν, έχουμε κάποιο έγγραφο Ανδρουλιδάκη. Να το διαβάσουμε.
Β. ΚΑΡΥΔΗΣ: Υπάρχει και μία μάρτυρας στην υπόθεση Ανδρουλιδάκη, είναι η τελευταία, αυτή που έλειπε στη Γαλλία.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Και αυτή την θα την εξετάσουμε.
Β. ΚΑΡΥΔΗΣ: Η κα Βαβουράκη είναι.
Κ. ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ: Είχα σειρά να κάνω σχόλιο επί της αποφάσεως του Διοικητικού Εφετείου που είχε αναγνωσθεί.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ας διαβάσουμε και το έγγραφο κ. Παπαδάκη?.
Κ. ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ: Κύριε Πρόεδρε κάθε έγγραφο έχει την αυτονομία του και την αυτοτέλειά του. Εκείνο το οποίο νομίζω ότι θα μπορούσε να αναγνωσθεί κατ’ οικονομία πριν το σχόλιό μου, είναι το πιστοποιητικό αμετακλήτου της αποφάσεως του Διοικητικού Εφέτη. Παρακαλώ πολύ να έχω το λόγο για τα σχόλιά μου. Έχω 17 σχόλια, τα ακόλουθα:
Για την απόφαση 3897/1999 του Διοικητικού Εφετείου Αθηνών, η οποία ανεγνώσθη την Παρασκευή 28/3 στο Δικαστήριο: Το πρώτο σχόλιο είναι το εξής: Στη σελίδα 6 η απόφαση στην αρχή του ιστορικού το οποίο αποδέχεται, αναφέρει ότι ο Κων/νος Ανδρουλιδάκης πυροβολήθηκε με 6 σφαίρες από μέλη τρομοκρατικής οργάνωσης, 3 από τις σφαίρες αυτές έπληξαν το αριστερό του πόδι, δύο το δεξιό και μία το αριστερό του χέρι. Η διαπίστωση αυτή είναι εσφαλμένη και δεν προκύπτει από τις ιατροδικαστικές εκθέσεις και τα λοιπά αναγνωσθέντα έγγραφα, από τα οποία προκύπτουν ότι:
Τρεις σφαίρες βρέθηκαν στο αυτοκίνητο και τρεις σφαίρες μόνο εξήχθησαν από το σώμα του ασθενούς. Συγκεκριμένα η μία σφαίρα εξήχθη στις 11/1/89 από το αριστερό του πόδι, η δεύτερη στις 30/1/89 από το ακρωτηριασμένο πλέον δεξιό του πόδι και από το ίδιο σκέλος εξήχθη στις 2/2/89 και η τρίτη σφαίρα. Η ιατροδικαστική έκθεση του κ. Μπεναρδή από 10/1/89 αναφέρει τρεις πύλες εισόδου βλημάτων στο σώμα του ασθενούς?.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Με συγχωρείτε πάρα πολύ, εγώ δε σας έδωσα το λόγο να ξαναδιαβάσετε. ¶μα θέλετε να την ξαναδιαβάσετε την απόφαση, εγώ θα το απαγορεύσω. Σχόλια θα κάνετε, σας παρακαλώ πολύ.
Κ. ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ: Μα σχόλια κάνω.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δεν είναι σχόλια αυτά. Διαβάζετε ξανά την απόφαση, από περικοπές. Δεν το επιτρέπω αυτό. Θέλετε να προσφύγετε στο Δικαστήριο; Δεν σας το επιτρέπω να τη διαβάσετε πάλι. Την απόφαση μου διαβάζετε αυτολεξί.
Κ. ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ: Καθόλου, ανέφερα μία φράση και τη σχολιάζω ήδη.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δε θέλω να μου αναφέρετε φράση. Σύντομα σχόλια, όταν λέμε σύντομα σχόλια, δύο λεπτά?.
Κ. ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ: Χωρίς αναφορά φράσης θα σχολιάζω; Λοιπόν, δεν αναφέρεται καμία πύλη εξόδου στα τραύματα του ασθενούς στις ιατροδικαστικές εκθέσεις και κατά συνέπεια δεν είναι σωστή η διαπίστωση ότι πυροβολήθηκε έξι φορές. Υπάρχουν τρεις πυροβολισμοί με σφαίρες στο σώμα του και τρεις άστοχοι, κατά τη γνώμη μου σκοπίμως άστοχοι.
Το δεύτερο σημείο: Αναφέρεται ότι στις 8:30 μεταφέρθηκε με περιπολικό της ΕΛΑΣ στα εξωτερικά ιατρεία του ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΥ. Αυτό διαψεύδει τους ισχυρισμούς της κας Ανδρουλιδάκη, ότι άργησε πολύ να μεταφερθεί κι ότι μεταφέρθηκε από κάποιο γιατρό ιδιώτη που περνούσε από εκεί και αλλιώς θα είχε κινδυνεύσει να είχε πεθάνει. Κατά το βούλευμα είχε πυροβοληθεί στις 8:15, 8:30 βρισκόταν ήδη στον ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟ, όπως προκύπτει άλλωστε και από τους μάρτυρες και από την έκθεση αυτοψίας.
Διαπίστωση τρίτη: Η απόφαση δέχεται σε δύο σημεία ότι ο ασθενής, κατά τη μεταγωγή του ήταν σε εγρήγορση και προσανατολισμένος.
Σχόλιο τέταρτο: Προκύπτει επίσης ότι παρέμεινε στο χειρουργείο μέχρι τις 12:00, ότι η επέμβαση η χειρουργική άρχισε στις 12:40 και ενώ μέχρι εκείνη τη στιγμή ήταν σε εγρήγορση και προσανατολισμένος, τα δε υλικά της εσωτερικής οστεοσύνθεσης, για τα οποία φέρεται ότι καθυστέρησε η επέμβαση εξαιτίας του ότι δεν υπήρχαν και έπρεπε να παραγγελθούν, είχαν φτάσει στο χειρουργείο στις 11:15. Προκύπτει και τούτο από τη σελ. 7. παρά ταύτα, από τις 11:15 υπήρξε μιάμιση ώρα ακόμη καθυστέρηση για την επέμβαση.
Σε επόμενο σημείο η απόφαση δέχεται ότι, αφού κάνει μία σύντομη αναφορά στο ιστορικό της ποινικής δίωξης κατά των γιατρών, δέχεται ότι αυτή έλαβε χώρα ύστερα από μήνυση που υπέβαλλε η σύζυγος του θανόντος κα Ανδρουλιδάκη. Η κα Ανδρουλιδάκη όταν είχε έρθει εδώ, σε ερώτησή σας, που τη ρωτήσατε ότι «εσείς αποδώσατε ευθύνη στους γιατρούς;› έδωσε την απάντηση: «όχι εγώ, αυτεπάγγελτα έγινε η δίωξη, όχι από μένα›. Η κα Ανδρουλιδάκη βεβαίως δεν εννοούσε ότι ασκήθηκε αυτεπάγγελτα ποινική δίωξη διότι το αδίκημα το οποίο κατεμηνύθη διώκεται αυτεπάγγελτα, εννοούσε ότι δεν έκανε μήνυση. Από εδώ προκύπτει το αντίθετο.
Το ένατο σχόλιο είναι ότι η απόφαση από την εξιστόρηση που κάνει στην ποινική υπόθεση, δείχνει σαφώς ότι έχει λάβει υπ’ όψιν την εξέλιξη της ποινικής διαδικασίας, έχει αναγνώσει την ποινική απόφαση και την έχει αξιολογήσει.
Όπως επίσης, δέκατο σχόλιο, έχει αξιολογήσει την αγωγή την οποία δίκασε, σχολιάζοντας ότι με την αγωγή αυτή, οι ενάγουσες αποδίδουν το θάνατο και συζύγου και πατέρα τους, σε παράνομες πράξεις, παραλείψεις και υλικές ενέργειες διαφόρων ιατρικών οργάνων του νοσοκομείου, αντίθετα από όσα η κα Ανδρουλιδάκη είπε στο Δικαστήριο εδώ.
Ενδέκατο σχόλιο: Η απόφαση αναφέρει στα πορίσματα και των δύο ΕΔΕ και κυρίως εκείνη που έλαβε χώρα από καθηγητές Πανεπιστημίου, στην οποία είναι σαφές ότι αναφέρεται ως αιτία του θανάτου η εσφαλμένη επιλογή ιατρικής μεθόδου, η μη τήρηση της ανάγκης άμεσης αποκατάστασης ως επείγοντος περιστατικού της περίπτωσης του Κωνσταντίνου Ανδρουλιδάκη, η επιλογή της εσωτερικής οστεοσύνθεσης παρά το γεγονός ότι καταφανώς υπερέχει η εξωτερική οστεοσύνθεση για την εξυπηρέτηση της ανάγκης αυτής, η μη έγκαιρη αναπλήρωση του χαμένου αίματος, η διεξαγωγή της επέμβασης χωρίς αυτό να είναι ανάγκη για τοποθέτηση οστικών μοσχευμάτων από το λαγόνιο, μεσούσης της επέμβασης και επίσης το γεγονός ότι δεν υπήρξε ουσιαστικός συντονισμός μεταξύ των γιατρών, ότι η χρονική διάρκεια της επέμβασης ήταν ιδιαίτερα παρατεταμένη, ότι δεν αντιμετωπίσθηκε η συνεχιζόμενη αιμορραγία και ότι όσα προαναφέρθηκαν, η περαιτέρω πορεία, η κακή κεντρική επέμβαση ήταν ουσιαστικά προκαθορισμένες.
Είναι προφανές επίσης ότι η απόφαση έχει λάβει υπόψη της και το πόρισμα της ΕΔΕ των γιατρών του ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΥ, το οποίο λέει ότι η ανάπτυξη βαριών λοιμώξεων σε τέτοιες περιπτώσεις είναι θέμα χρόνου και μοιραίο επακόλουθο της βαρύτητας ανοσολογικής καταστολής λόγω της παρατεταμένης βαριάς πολυοοργανικής ανεπάρκειας, παρά τη χρήση ειδικών αντιβιοτικών, ότι ο θάνατος επήλθε από γενικευμένη σηψαιμία, απότοκο της πλήρους ανοσολογικής καταστολής κτλ.
Έχει λάβει υπόψη επίσης τις μαρτυρικές καταθέσεις στην ποινική απόφαση που εντός ολίγου θα αναγνωσθεί, των κ.κ. Μπερναρδή, Μπαλτόπουλου, Κούρτερ, Γκέρτα, Λευκίδη, Γαρυφαλλίδη, Χατζηδημητρίου, Στάμου, Αγνάντη, Καραμιχάλη, Χειμωνίτση, Παπαγιαννόπουλου, όλων χειρούργων ορδοπεδικών και άλλων ειδικοτήτων Πανεπιστημιακών των περισσοτέρων.
Το δέκατο τέταρτο σημείο, είναι το συμπέρασμα στο οποίο καταλήγει η απόφαση και είναι από τα πιο σημαντικά, ότι ο τραυματισμός του Ανδρουλιδάκη ήταν μεν σοβαρός, πλην όμως δεν ενέπνεε ανησυχία για τη ζωή του, αφού οι δείκτες των ζωτικών λειτουργιών του ελάχιστα επηρεάστηκαν και αυτός ήταν σε εγρήγορση και προσανατολισμένος. Ότι η επιλογή της χρονοβόρου και αιμορραγικής μεθόδου της εσωτερικής οστεοσυνθέσεως προς ακινητοποίηση του κατάγματος ήταν εσφαλμένη και μη ενδεικνυόμενη, καθ’ όσον δεν συνεκτιμήθηκαν από αυτόν οι εκ των προτέρων γνωστές του αντικειμενικές δυσχέρειες και ότι σε συνδυασμό με το επιδιωκόμενο αποτέλεσμα που ήταν πρωτευόντως η διάσωση της ζωής του χειρουργουμένου και όχι η τελειότητα αποκαταστάσεως του ορθοπεδικού τραύματος. Ότι υπήρξε σημαντική καθυστέρηση κτλ.
Λέει παρακάτω η απόφαση το εξής και αυτό νομίζω ότι αποτελεί και το ερμηνευτικό εργαλείο και για την ποινική απόφαση που θα αναγνωστεί σε λίγο: «Και ναι μεν για κάθε μία από τις ανωτέρω πράξεις επιλογές και παραλείψεις –εννοεί τις ιατρικές πράξεις επιλογές και παραλείψεις- μπορεί να μην αρκούσε για να επιφέρει αυτοτελώς το θάνατο του ασθενούς, προστιθέμενες όμως σε αυτές και σε συνδυασμό και αλληλεπίδραση μεταξύ τους, οδήγησαν στην τελική κακή έκβαση›, δηλαδή το θανατηφόρο αποτέλεσμα άρα συνδέονται με αυτό κατά πρόσφορη συνάφεια.
Καταλήγει στην κρίση ότι ο θάνατος του εισαγγελικού λειτουργού οφείλεται σε διαδοχικές παράνομες πράξεις και παραλείψεις των ιατρών που καλούντο στο νοσοκομείο, οι οποίοι δεν επέδειξαν την ιδιαίτερη επιμέλεια και προσοχή που εκ του λειτουργήματός τους και εκ των ειδικών συνθηκών και περιστάσεων όφειλαν και μπορούσαν να επιδείξουν.
Συνακολούθως απορρίπτει την έφεση την οποία είχε κάνει το νοσοκομείο του Ευαγγελισμού, λέγοντας επί λέξει ότι ο δεύτερος λόγος της σύνθεσης σύμφωνα με τον οποίο ο θάνατος επήλθε από πολυγεμικό σοκ κλπ. οφείλεται αποκλειστικά στην ενέργεια των τρομοκρατών αποβαίνει απορριπτέος ως αβάσιμος.
Έχει πολύ μεγάλη σημασία η απόφαση αυτή, το γεγονός ότι αθωώθηκαν οι γιατροί στο ποινικό θα το σχολιάσω στη συνέχεια.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Θα εκτιμηθεί. Έχει ζητηθεί η ανάγνωση πρακτικών και η απόφαση του Εφετείου Αθηνών 4659, 4938 και 5674 του έτους ’95. Κύριε Εισαγγελεύ είναι μια πολυσέλιδη απόφαση και τα πρακτικά, λέτε να αναγνωστεί ολόκληρη;
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Όχι κ. Πρόεδρε το σκεπτικό μόνο.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Και το διατακτικό βέβαια.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Μάλιστα.
κ. ΔΗΜΑΚΟΠΟΥΛΟΣ: Κύριε Πρόεδρε, για να μην παρεμβάλουμε την ανάγνωση των εγγράφων αυτών προ της εξετάσεως της μάρτυρος και των επιμέρους σχολιασμών κάθε εγγράφου?
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Εντάξει. Έτσι έχω πει κι εγώ αλλά δεν μπορώ. Ο Πρόεδρος εδώ, βρίσκεται σε πολύ δύσκολη θέση. Δεν είναι μια υπόθεση συνηθισμένη, οι δικηγόροι ζητούν ορισμένα πράγματα τα οποία δεν τα ζητούν σε άλλες δίκες.
κ. ΔΗΜΑΚΟΠΟΥΛΟΣ: Κύριε Πρόεδρε εγώ δεν έκανα υπόδειξη.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Αντιλαμβάνονται ότι δεν ευχαριστιέμαι καθόλου με αυτό που γίνεται. Αλλά παρ’ όλα αυτά δεν θα τους εμποδίσω να κάνουν τη δουλειά τους όπως θέλουν.
κ. ΔΗΜΑΚΟΠΟΥΛΟΣ: Προσπάθησα να κωδικοποιήσω την επιθυμία μου?.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Συμφωνώ αλλά δεν γίνεται, δεν συμβιβάζονται όλα. Ας μην τα θέλουμε όλα δικά μας. Η κα Βαβουράκη παρακαλείται να έρθει.
Κυρία Βαβουράκη «Ορκίζομαι να πω την αλήθεια›.
κα ΒΑΒΟΥΡΑΚΗ: Ορκίζομαι.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Πέστε μου τι γνωρίζετε γι’ αυτή την περίπτωση Ανδρουλιδάκη, δηλαδή στου Ζωγράφου 10/1/89 τι ώρα ήταν, που βρισκόσασταν εσείς, τι υπέπεσε στην αντίληψή σας. Προσπαθήστε να αναπλάσετε το περιστατικό όπως έρχεται στο μυαλό σας.
κα ΒΑΒΟΥΡΑΚΗ: Παρά το γεγονός ότι έχουν περάσει τόσα χρόνια κ. Πρόεδρε.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ό,τι θυμάστε. Εγώ δεν είμαι απαιτητικός, οι άλλοι βέβαια όλοι εδώ μέσα, είναι απαιτητικοί «Γιατί το είπες τότε έτσι› και η χρονική διαδρομή φαίνεται, ότι κανέναν δεν τον αγγίζει. Να τους βάλω εγώ όλους αυτούς, να θυμηθούν τι είχε γίνει πριν από 17 χρόνια στον καθένα, να δούμε τι θα θυμηθεί στο τέλος!
κα ΒΑΒΟΥΡΑΚΗ: Γεγονός είναι ότι ακολουθούσα το καθημερινό μου δρομολόγιο πεζή από το σπίτι μου προς το Λαϊκό Νοσοκομείο όπου εργαζόμουν.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Εργαζόσασταν στο Λαϊκό Νοσοκομείο;
κα ΒΑΒΟΥΡΑΚΗ: Ναι. Φτάνοντας στη λεωφόρο Παπάγου του Ζωγράφου με κατεύθυνση προς την οδό?.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Κύριε Αγιοστρατίτη, εσείς τους εκπροσωπείτε όλους, για όποιους λείπουν οι συνήγοροι. Γιατί βλέπω Δευτέρα σήμερα δύσκολο το ξύπνημα!
κα ΒΑΒΟΥΡΑΚΗ: ?διασχίζοντας την άνοδο της οδού Παπανδρέου προς του Ζωγράφου αντιλήφθηκα τα 2 άτομα που ήταν καθισμένα στο παγκάκι, στο μεσαίο διάζωμα της οδού Παπανδρέου, το οποίο μάλιστα είναι φαρδύ και διαμορφωμένο σε μικρή πλατεία.
Φτάνοντας προς τα εκεί αντιλήφθηκα δύο ταυτόχρονα γεγονότα. Δηλαδή μπροστά και αριστερά μου ένα 3ο άτομο ακουμπισμένο στον τοίχο της κατοικίας, τότε ήταν μια φαρμακευτική εταιρία -συγχωρήστε μου τη λεπτομέρεια αλλά ως υγειονομικός τη θυμάμαι- το 3ο άτομο που ήρθε στην άκρη του πεζοδρομίου, έκανε σήμα προς τα άλλα δύο, τα οποία άρχισαν να κινούνται μπροστά μου. Εγώ δηλαδή είδα την ιστορία όλη να διαδραματίζεται μπροστά μου, τους έβλεπα από πίσω.
Τον κ. Ανδρουλιδάκη να μπαίνει στο αυτοκίνητο, οπότε με το που άνοιξε την πόρτα και κάθισαν, συναντήθηκαν στο μέσο του δρόμου και οι τρεις, δηλαδή οι προπορευόμενοι δύο που κάθονταν στο παγκάκι και ο τρίτος που τους ειδοποίησε και με το που άνοιξε την πόρτα ο κ. Ανδρουλιδάκης και μπήκε στο αυτοκίνητο, πυροβόλησαν.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δηλαδή από ποιο μέρος; Από την πλευρά του οδηγού;
κα ΒΑΒΟΥΡΑΚΗ: Από την πλευρά του οδηγού.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Από αριστερά δηλαδή.
κα ΒΑΒΟΥΡΑΚΗ: Ναι.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Πόσοι ήταν αυτοί που πυροβόλησαν;
κα ΒΑΒΟΥΡΑΚΗ: Τρεις ήταν μπροστά μου. Ήμουν από πίσω και επομένως δεν μπορώ να δω ποιος ή πόσοι.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Είχαν πυροβολήσει και οι τρεις ή δύο μόνο;
κα ΒΑΒΟΥΡΑΚΗ: Δεν γνωρίζω. Ήμουν από πίσω δεν έβλεπα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Πόσους πυροβολισμούς ακούσατε;
κα ΒΑΒΟΥΡΑΚΗ: Έχω την εντύπωση ότι άκουσα 4 – 5 πυροβολισμούς.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Μετά ταύτα τι γίνεται;
κα ΒΑΒΟΥΡΑΚΗ: Μετά διέσχισαν τη Μορκούζη και κατευθύνθηκαν προς τη Γιαννοπούλου, πολύ ήρεμοι, πάρα πολύ ψύχραιμοι, φώναξα από πίσω τους «Σκοτώσανε τον άνθρωπο›.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Εσείς φωνάξατε;
κα ΒΑΒΟΥΡΑΚΗ: Ναι. Αλλά παρά τη φωνή, ήταν πολύ ψύχραιμοι.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Αυτοί έκαναν τη δουλειά τους.
κα ΒΑΒΟΥΡΑΚΗ: Ναι. Επιβιβάστηκαν σ’ ένα αυτοκίνητο και έφυγαν. Και εν τω μεταξύ πίσω ο άνθρωπος φώναζε.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ο Ανδρουλιδάκης;
κα ΒΑΒΟΥΡΑΚΗ: Ναι. Επέστρεψα πίσω, η πρώτη κουβέντα που είπε ήταν «Με σκοτώσανε› ήταν ήδη τραυματισμένος στα πόδια και στο χέρι.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Βγήκε έξω;
κα ΒΑΒΟΥΡΑΚΗ: Όχι. Δεν ήταν σε θέση να βγει από το αυτοκίνητο. Βγήκε η κυρία του ημιώροφου της πολυκατοικίας μπροστά στην οποία ήταν παρκαρισμένο το αυτοκίνητο και παρακαλέσαμε αμέσως -ταυτόχρονα υπήρχε κι άλλη μια κυρία που είχε σταματήσει το αυτοκίνητό της ακούγοντας τους πυροβολισμούς- την κυρία που βγήκε στο μπαλκόνι του ημιώροφου να ειδοποιήσει το περιπολικό και ασθενοφόρο. Ήρθε το περιπολικό μας πήρε τα στοιχεία κλπ., φύγαμε, έκτοτε δεν γνωρίζω τίποτε.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δώσατε αρχική κατάθεση;
κα ΒΑΒΟΥΡΑΚΗ: Βεβαίως.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Τους δράστες αυτής της πράξης που είδατε να γίνεται ενώπιόν σας τους αναγνωρίσατε; Τους είδατε στο πρόσωπο;
κα ΒΑΒΟΥΡΑΚΗ: Τους είδα και τους τρεις και τους μεν δύο καθισμένους όπως ερχόμουν και όσο βρισκόμουν εγώ περίπου στο ύψος ακριβώς αυτού του καθίσματος και τον τρίτο.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Τους περιγράψατε στην πρώτη σας κατάθεση; Να πείτε «ο ένας ήταν ψηλός, ο άλλος ήταν κοντός, ο άλλος ήταν μέτριος, φορούσε τα τάδε ρούχα›.
κα ΒΑΒΟΥΡΑΚΗ: Νομίζω πως ναι. Περιέγραψα πάρα πολύ καλά τον τρόπο που ήταν μεταμφιεσμένοι γιατί ήταν κάτι που μου έκανε εντύπωση.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Μεταμφιεσμένοι ήταν;
κα ΒΑΒΟΥΡΑΚΗ: Βεβαίως. Μου έκανε πολύ εντύπωση το έντονο της μεταμφίεσης.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: ¶μα δούμε ένα άνθρωπο μεταμφιεσμένο μπορούμε μετά ταύτα να τον αναγνωρίσουμε; Γιατί στις Απόκριες όταν πηγαίνουν εκεί, τον κοιτάνε από εδώ, τον κοιτάνε από εκεί, μετά από τις κινήσεις του «Α, είναι ο τάδε›. Αλλά εδώ ήταν άνθρωποι μεταμφιεσμένοι τους οποίους δεν τους είχατε ξαναδεί.
κα ΒΑΒΟΥΡΑΚΗ: Όχι βέβαια.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Κάνατε αναγνώριση σε κάποιο στάδιο;
κα ΒΑΒΟΥΡΑΚΗ: Ποτέ δεν μπόρεσα να κάνω και δεν μπορώ.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Σήμερα μπορείτε να κάνετε; Θέλετε να ρίξετε μια ματιά στους κατηγορουμένους μήπως κανένας από αυτούς μοιάζει; Περιγράψτε μας πρώτα έναν – έναν, πέστε «ο ένας ήταν έτσι, ο άλλος αλλιώς› για να μου πείτε μετά ποιος από αυτούς σας μοιάζει.
κα ΒΑΒΟΥΡΑΚΗ: Με συγχωρείτε δεν κατάλαβα. Πέστε μου τι θέλετε. Θέλετε να περιγράψω τα χαρακτηριστικά τους;
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Όταν λέμε τα χαρακτηριστικά το ύψος τους, το πάχος τους. Ας πούμε ο ένας που ήταν όρθιος, πως ήταν η εμφάνισή του;
κα ΒΑΒΟΥΡΑΚΗ: Είχε μια ψηλή, λεπτή, λυγερή κορμοστασιά, μεταμφιεσμένος με ένα πολύ μεγάλο μουστάκι το οποίο έχω την εντύπωση ότι ήταν και λίγο γυρισμένο στα άκρα. Έχω περιγράψει και τι φορούσε.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Οι άλλοι δύο τι ανάστημα είχαν;
κα ΒΑΒΟΥΡΑΚΗ: Οι άλλοι δυο οι οποίοι ήταν καθισμένοι και στη συνέχεια προπορευόμενοι μπροστά μου. Ο ένας ήταν μετρίου αναστήματος με γεροδεμένη κορμοστασιά, με καφέ γκαμπαρντίνα, γυαλιά με χοντρό σκούρο σκελετό και περούκα. Ο τρίτος ήταν μια νεανική φιγούρα που μάλιστα από την αρχή όταν τους είχα μπροστά μου πριν να σηκωθούν δηλαδή από το παγκάκι και τους έβλεπα απέναντί μου, μου έδωσε την εντύπωση εφήβου, δηλαδή 15 – 16 ετών.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Αναγνωρίσατε από φωτογραφίες;
κα ΒΑΒΟΥΡΑΚΗ: Δεν μπόρεσα να αναγνωρίσω λόγω της μεταμφίεσης.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Θέλετε να ρίξετε μια ματιά προς τους κυρίους κατηγορουμένους; Γυρίστε την πλάτη σας στο Δικαστήριο, δεν μας πειράζει, ρίξτε μια ματιά και αν δείτε ότι γνωρίζετε κάποιον, πέστε το.
κα ΒΑΒΟΥΡΑΚΗ: Είναι δύσκολο ακριβώς λόγω της μεταμφίεσης, ύστερα τους είδα εν κινήσει είναι τόσα πολλά τα χρόνια. Έχουμε αλλάξει όλοι μας.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Πάντως μπορείτε να μας βεβαιώσετε ότι ήταν 3 άτομα.
κα ΒΑΒΟΥΡΑΚΗ: Ναι. Ή τουλάχιστον δεν αντιλήφθηκα εγώ 4ο άτομο.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: ¶λλο αυτό. Εσείς αντιληφθήκατε 3 άτομα. Αυτό με ενδιαφέρει, τη δική σας εμπειρία θέλω. Δεν θέλω τίποτα άλλο από εσάς. Ο κ. Εισαγγελεύ ή από της Έδρας κάποια ερώτηση;
κ.ΓΕΩΡΓΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Κυρία μάρτυς με ΖΗΤΑ μείνατε εκεί μέχρι που να φύγει ο τραυματισμένος; Και με τι μέσο έφυγε;
κα ΒΑΒΟΥΡΑΚΗ: Ήμουν εκεί μέχρι που ήρθε το περιπολικό. Το περιπολικό δεν νομίζω να άργησε πάρα πολύ. Αμέσως όμως εγώ βιαζόμουν να φύγω στη δουλειά μου, μας πήρε τα στοιχεία όσων ήμασταν εκεί. Έχω την εντύπωση ότι κάλεσαν ασθενοφόρο αλλά δεν θυμάμαι να ήρθε ασθενοφόρο όση ώρα ήμουν εκεί.
κ.ΓΕΩΡΓΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Να κάνω αλλιώς την ερώτηση. Φύγατε πρώτη εσείς;
κα ΒΑΒΟΥΡΑΚΗ: Έχω την εντύπωση πως ναι. Απομακρύνθηκα πριν να φύγει, αλλά δεν είμαι σίγουρη σε αυτό.
κ.ΓΕΩΡΓΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Επομένως μας αποκλείετε το να διακομίστηκε με ασθενοφόρο όσο ήσασταν εσείς εκεί.
κα ΒΑΒΟΥΡΑΚΗ: Δεν είμαι σε θέση να είμαι σαφής, δεν θυμάμαι δηλαδή την εικόνα του ασθενοφόρου.
κ.ΓΕΩΡΓΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Την εικόνα του να απομακρύνεται ο ασθενής με κάποιο όχημα και τι όχημα ήταν;
κα ΒΑΒΟΥΡΑΚΗ: Όχι δεν την είδα. Δεν θυμάμαι τίποτα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Η Πολιτική Αγωγή.
κ .ΔΗΜΑΚΟΠΟΥΛΟΣ: Θέλω να παρακαλέσω για το εξής: τα δύο άτομα που είδατε να προσεγγίζουν στο αυτοκίνητο?
κα ΒΑΒΟΥΡΑΚΗ: Και τα τρία προσέγγισαν.
κ .ΔΗΜΑΚΟΠΟΥΛΟΣ: Παρέμειναν όμως και τα τρία στο αυτοκίνητο δίπλα ή εξ αυτών παρέμειναν λιγότεροι;
κα ΒΑΒΟΥΡΑΚΗ: Η προσέγγιση του αυτοκινήτου έγινε ταυτόχρονα και από τα τρία άτομα, όπως και η απομάκρυνση μετά τους πυροβολισμούς. Δηλαδή συναντήθηκαν στο μέσο της Γιαννοπούλου προ των πυροβολισμών.
κ .ΔΗΜΑΚΟΠΟΥΛΟΣ: Μήπως είναι αντίστροφα τα πράγματα;
κα ΒΑΒΟΥΡΑΚΗ: Αυτή την εικόνα είχα πάντα.
κ .ΔΗΜΑΚΟΠΟΥΛΟΣ: Εγώ θα σας θυμίσω κάτι. Λέτε: Δύο πράγματα αντιλήφθηκα συγχρόνως (όπως το είπατε κι εδώ σήμερα) το δεύτερο που αντιληφθήκατε ήταν ότι: τα δύο προαναφερόμενα άτομα τα βλέπω σκυφτά στο αυτοκίνητο του θύματος και συγκεκριμένα στην πόρτα του οδηγού, που ήταν ανοιχτή και ταυτόχρονα ακούω πυροβολισμούς. Στη συνέχεια μετά τους πυροβολισμούς συναντήθηκαν στο μέσο της οδού Γιαννοπούλου και οι τρεις μαζί, βαδίζοντας ατάραχα απομακρύνθηκαν δια της οδού Γιαννοπούλου. Έτσι είναι τα γεγονότα, όπως τα περιγράφετε τότε ότι δύο ήταν κοντά στην ανοιχτή πόρτα του αυτοκινήτου;
κα ΒΑΒΟΥΡΑΚΗ: Είναι τόσος καιρός!
κ .ΔΗΜΑΚΟΠΟΥΛΟΣ: Γι’ αυτό το διάβασα. Για να σας το υπενθυμίσω το διάβασα.
κα ΒΑΒΟΥΡΑΚΗ: Δεν νομίζω ότι αλλάζει τίποτα, με την έννοια ότι εάν δεν πρόλαβε ο τρίτος να διασχίσει -γιατί μόνο να διασχίσει είχε- το δρόμο και η Γιαννοπούλου είναι πολύ στενός δρόμος και δεν έφτασε την ώρα των πυροβολισμών. Είναι μια λεπτομέρεια, πάντως έχω την εντύπωση ότι αν δεν έφτασε, θα ήταν ένα βήμα.
κ .ΔΗΜΑΚΟΠΟΥΛΟΣ: Τα δύο γεγονότα που ταυτόχρονα περιγράφετε το ένα σας το διάβασα ήταν «οι δύο στην ανοιχτή πόρτα› και το άλλο γεγονός είναι ότι «ένα τρίτο άτομο που παρέμεινε όρθιο με κολλημένη την πλάτη στην τζαμαρία, πέρασε απέναντι και διαγώνια ως προς το αυτοκίνητο του θύματος και να ελέγχει ερευνητικά το γύρω χώρο. Αυτό λέτε τότε.
κα ΒΑΒΟΥΡΑΚΗ: Αυτό, προηγήθηκε.
κ .ΔΗΜΑΚΟΠΟΥΛΟΣ: Των πυροβολισμών;
κα ΒΑΒΟΥΡΑΚΗ: Ενώ διασχίζει τη Γιαννοπούλου το τρίτο άτομο, κοιτάζει όντως ερευνητικά, φτάνει μπροστά στο αυτοκίνητο –έχω την εντύπωση- ταυτόχρονα με τα άλλα δύο, ακούγονται οι πυροβολισμοί και στη συνέχεια φεύγουν και οι τρεις μαζί.
κ .ΔΗΜΑΚΟΠΟΥΛΟΣ: Θα ήθελα να μου πείτε εσείς: προσεγγίσατε το αυτοκίνητο του παθόντος;
κα ΒΑΒΟΥΡΑΚΗ: Ναι αμέσως μετά.
κ .ΔΗΜΑΚΟΠΟΥΛΟΣ: Αντιληφθήκατε –λέτε- τραυματισμό εσείς η ίδια με τα μάτια σας;
κα ΒΑΒΟΥΡΑΚΗ: Ναι.
κ .ΔΗΜΑΚΟΠΟΥΛΟΣ: Σημεία τραυματισμού;
κα ΒΑΒΟΥΡΑΚΗ: Πόδια και στο ένα χέρι, δεν θυμάμαι αν ήταν δεξί ή αριστερό.
κ .ΔΗΜΑΚΟΠΟΥΛΟΣ: Αιμορραγία διαπιστώσατε εντός του αυτοκινήτου;
κα ΒΑΒΟΥΡΑΚΗ: Στα πόδια δεν μπορούσα να ξέρω γιατί ήταν ντυμένος, στο χέρι έτρεχε αίμα. Επίσης θα σας έλεγα ότι ήταν καθισμένος, άρα αν είχε τρέξει, δηλαδή αν είχαν χτυπήσει κάποια αρτηρία και είχε αρχίσει να τρέξει, ήταν από κάτω δεν μπορούσα να δω.
κ .ΔΗΜΑΚΟΠΟΥΛΟΣ: Η αδυναμία του να βγει από το αυτοκίνητο πως έγινε αντιληπτή από εσάς;
κα ΒΑΒΟΥΡΑΚΗ: Σας είπα τρομοκρατήθηκε πάρα πολύ, φώναξε «Ωχ με σκοτώσαν, με χτυπήσαν› αν μπορούσε θα έβγαινε.
κ .ΔΗΜΑΚΟΠΟΥΛΟΣ: Το συμπεραίνετε δηλαδή.
κα ΒΑΒΟΥΡΑΚΗ: Ναι. Πάντως δεν μετακινήθηκε από το αυτοκίνητο.
κ .ΔΗΜΑΚΟΠΟΥΛΟΣ: Δεν θέλω τίποτα άλλο.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Παρακαλώ υπάρχει ερώτηση;
Κ. ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ: Κυρία μάρτυς κατ’ αρχήν για το θέμα που σας ρώτησε ο Αναπληρωτής κ. Πρόεδρος του τρόπου με τον οποίο διακομίστηκε ο κ. Ανδρουλιδάκης στο νοσοκομείο, θα ήθελα να σας θυμίσω αυτά τα οποία καταθέσατε εκείνη την ημέρα στις 12:15 σύμφωνα με την έκθεση.
Λέτε το εξής: «Προσπάθησα να καθησυχάσω καλώντας ταυτόχρονα τους περιοίκους σε βοήθεια. Πράγματι προσέτρεξαν γείτονες σε βοήθεια και εντός ολίγων λεπτών κατέφτασε περιπολικό της Αστυνομίας όπου και τον μετέφερε σε νοσοκομείο›. Θυμάστε λίγο καλύτερα τώρα ότι κατέφτασε περιπολικό;
κα ΒΑΒΟΥΡΑΚΗ: Δεν θυμάμαι αυτή τη λεπτομέρεια ξαναλέω. Η κατάθεσή μου όμως αυτή, έγινε στις 12:15 αφού εγώ έφυγα με το που ήρθε το πρώτο περιπολικό όπως σας είπα, πήγα στην εργασία μου και μετά οι αρμόδιες υπηρεσίες ήρθαν με παρέλαβαν από την υπηρεσία μου και ρώτησα τι έγινε με τον άνθρωπο. Κατ’ αρχάς ρώτησα αν ζει, γιατί δεν ήξερα αν ζούσε όπως έφυγα και μου είπαν ότι «ναι έχει μεταφερθεί σε νοσοκομείο›.
Κ. ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ: Και αυτό που σας είπαν εσείς το καταθέσατε ως μάρτυρας ότι το είδατε;
κα ΒΑΒΟΥΡΑΚΗ: Μα δεν λέω εκεί ότι το βλέπω.
Κ. ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ: Έτσι λέτε. «Πράγματι προσέτρεξαν γείτονες σε βοήθεια και εντός ολίγων λεπτών κατέφτασε περιπολικό της Αστυνομίας όπου και τον μετέφερε σε νοσοκομείο›. Δεν λέτε εδώ πέρα ότι έμαθα ότι έγιναν αυτά. Είναι συνέχεια της διήγησής σας για πράγματα που έχετε ιδίαν αντίληψη.
κα ΒΑΒΟΥΡΑΚΗ: Συγγνώμη, το αν το περιπολικό τον μετέφερε ή όχι στο νοσοκομείο, είπα και πριν από λίγο ότι δεν έχω εικόνα της μεταφοράς του τραυματισθέντος Ανδρουλιδάκη.
Κ. ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ: Είστε σίγουρη ότι θυμάστε καλά τι ακριβώς έγινε μετά το συμβάν εκείνη την ημέρα; Γιατί και τώρα είπατε ότι πήγατε στη δουλειά σας μετά και ήρθε η Αστυνομία και ρωτήσατε και μάθατε.
κα ΒΑΒΟΥΡΑΚΗ: Ακριβώς.
Κ. ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ: Εδώ πέρα λέτε άλλα. Λέτε αμέσως μετά από το σημείο που λέει για το νοσοκομείο, «Κατόπιν εγώ ήρθα στην υπηρεσία σας για να καταθέσω τα όσα είδα κατόπιν προσκλήσεώς σας›. Έτσι λέτε.
κα ΒΑΒΟΥΡΑΚΗ: Αυτό ακριβώς σας είπα κύριε. Ήρθαν στο νοσοκομείο, πήγα στην υπηρεσία μου και ήρθαν από το νοσοκομείο, με πρόσκληση και με πήραν οι αρμόδιες υπηρεσίες.
Κ. ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ: Αυτά τα λέτε εδώ, εκεί δεν λέει τέτοια. Εδώ πέρα, από αυτό που λέει η κατάθεσή σας, η εντύπωση που δίδεται ανεπιφύλακτα είναι ότι ήσασταν εκεί πέρα μέχρι που ήρθε το περιπολικό και τον πήρε και αμέσως μετά πήγατε στην Αστυνομία.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Εδώ ήρθε για να διευκρινίσει τελικά και όχι για να αποδείξει μια κατάθεση. Αυτά θυμάται, αυτά λέει. Εμείς θα συνεκτιμήσουμε βέβαια και την παλιά κατάθεση, αλλά κυρίως αυτά που λέει εδώ έχουν σημασία. ¶μα δεν τα θυμάται, δεν τα θυμάται. Τι να κάνουμε; Ενώ της τα διαβάζετε, δεν τα θυμάται πάλι.
Κ. ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ: Εντάξει γι’ αυτό και εγώ για υποβοήθηση.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δεν είναι επιτυχές πάντα το τεστ παίρνει και πλην.
Κ.ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ: Η Δικονομία αυτό λέει, ότι είναι δυνατόν να αναγιγνώσκονται για υποβοήθηση της μνήμης. Εδώ πέρα η κα μάρτυς μπορεί να μην θυμάται καλά ορισμένα πράγματα. Αυτά έχουν μία σημασία.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Έχει μεγάλη σημασία.
Κ. ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ: Από τι απόσταση τους είδατε τους πυροβολισμούς;
κα ΒΑΒΟΥΡΑΚΗ: Θα έλεγα περίπου, ζήτημα αν είναι και δυο μέτρα παραπάνω απ’ όσο έχουμε αυτή την στιγμή μεταξύ μας.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Τους πυροβολισμούς τους είδατε ή τους ακούσατε;
κα ΒΑΒΟΥΡΑΚΗ: Τους άκουσα. Ήμουν από πίσω σας είπα.
Κ. ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ: Δεν έχω άλλη ερώτηση.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Γιατί «τους βλέπω› σημαίνει βλέπω την ώρα που γίνεται αυτή η κίνηση.
κα ΒΑΒΟΥΡΑΚΗ: Όχι, τους άκουσα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Αν ήταν πιστόλι πάει και πίσω-μπρος κλπ.
κα ΒΑΒΟΥΡΑΚΗ: Όχι.
Β. ΚΑΡΥΔΗΣ: Κυρία Βαβουράκη, δεν είχα σκοπό να σας ρωτήσω τίποτα αλλά εδώ μας είπατε κάποια πράγματα τα οποία είναι επιπλέον από αυτά που είχατε πει κάποτε. Έχετε δώσει νομίζω 4 καταθέσεις μέχρι στιγμής, δύο στην Αστυνομία, μία στον Ανακριτή που χειρίστηκε την υπόθεση τότε και άλλη μία στον Εφέτη Ανακριτή και σήμερα είναι η 5η κατάθεση που δίνετε. Το ότι ένας άνθρωπος σηκώνει το χέρι και δίνει σήμα σε κάποιους άλλους το θεωρείτε ότι είναι πολύ σημαντικό γεγονός;
κα ΒΑΒΟΥΡΑΚΗ: Υπό ποια έννοια με ρωτάτε;
Β. ΚΑΡΥΔΗΣ: Στην συνολική διάπραξη του εγκλήματος.
κα ΒΑΒΟΥΡΑΚΗ: Θα ήθελα να πω στο σεβαστό Δικαστήριο ότι όση ώρα διαδραματίζονταν αυτά μπροστά μου εγώ δεν είχα υπόψη μου, ούτε μπορούσα να φανταστώ ούτε την εξέλιξη, ούτε ποιοι ήσαν οι κύριοι που προχωρούσαν μπροστά μου, ούτε τι επρόκειτο να κάνουν, ούτε τον κ. Ανδρουλιδάκη ποιος ήταν κλπ. Μπροστά μου εκτυλίσσεται σαν κινηματογραφική ταινία, αυτή αποτυπώνω στο μυαλό μου και στη συνέχεια προσπαθώ να αναπλάσω αυτά που σε κάποια στιγμή είδα. Το αν έχει σημασία ή όχι μία συγκεκριμένη κίνηση, αυτό εγώ δεν μπορώ να το ξέρω. Δεν ξέρω αν έχει νομική ή κάποια άλλη σημασία.