ΤΕΤΑΡΤΗ 9 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2003
ΔΙΚΗ 17Ν
ΤΕΤΑΡΤΗ9 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2003
ΩΡΑ ΕΝΑΡΞΕΩΣ: 09:00
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: ΜΙΧΑΗΛ ΜΑΡΓΑΡΙΤΗΣ
Α' ΜΕΡΟΣ
09:05 – 11:05
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Καλή σας ημέρα. Επαναλαμβάνεται η συνεδρίαση που έχει διακοπεί. Ο κ. Παπαδημητρίου δηλώνει πλήρη αφωνία, δηλαδή δεν μπορεί να μιλήσει καθόλου. Επομένως δεν μπορεί να ασκήσει καθήκοντα. Την υπόθεση του θα την βάλουμε μια άλλη μέρα, εφόσον έχουμε βάλει άλλες μέρες, αλλά τούτη εδώ θα γίνει όμως τώρα. Έχουμε αρχίσει έναν μάρτυρα και τον εξετάζει η κα Κούρτοβικ. Δεν θα τον αφήσουμε. Για την δική του συμφωνώ, αφού θα καταθέσει ως μάρτυρας. ¶μα δεν τον ακούμε τί θα κάνουμε; Λείπει κάποιος; Ο κ. Ξηρός Βασίλης ο οποίος είναι ασθενής αυτή την ώρα.
Κύριε Εισαγγελεύ;
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Να επιτραπεί.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δια Συνηγόρου. Ο κ. Τζανετής.
Α. ΤΖΑΝΕΤΗΣ: Πληροφορήθηκα ότι χθες ανακοινώσατε ότι θα εκδικαστεί και η υπόθεση Βρανοπούλου σήμερα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δεν είπα σήμερα, αν φτάσουμε εκεί. Θα βάλουμε και κάποια σειρά.
Α. ΤΖΑΝΕΤΗΣ: Να σας πω εκ των προτέρων ότι αμφότεροι πολιτικώς ενάγοντες, η Μαρίνα και ο Δημήτριος Βρανόπουλος επειδή εβρίσκοντο στο εξωτερικό και επειδή ήταν κάπως ανέλπιστη η πρόοδος της δίκης με την παράκαμψη της υποθέσεως Παλαιοκρασσά, έρχονται σήμερα από το εξωτερικό και είναι αδύνατον να παραστούν σήμερα ενώπιον του Δικαστηρίου.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Εμείς αρχίζουμε και συνεχίζουμε με όσους έχουμε. Θα ξεκινάμε και θα προχωράμε και θα αφήνουμε πίσω μας και θα ξαναγυρίζουμε πάλι.
Α. ΤΖΑΝΕΤΗΣ: Σας το θέτω εκ των προτέρων.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Θα διαβάζουμε έγγραφα, κάτι θα κάνουμε πάντως. Δεν πρόκειται να καθόμαστε. Δεν έχουμε χρόνο να καθόμαστε, να χάνουμε καιρό διότι πράγματι οι άνθρωποι έχουν και άλλες δουλειές. Το αναγνωρίζουμε αυτό αλλά δεν θέλουμε αυτό να επιδρά στην πρόοδο της δίκης. Να έρθει ο κ. μάρτυς που εξεταζόταν, άρχισε από χθες. Κυρία Κούρτοβικ, δικό σας ο μάρτυρας.
Ι. ΚΟΥΡΤΟΒΙΚ: Κύριε Πρόεδρε, ο μάρτυρας είναι και πολιτικώς ενάγων. Είναι σαφές ότι στο διάστημα που μεσολάβησε από την διακοπή χθες μέχρι σήμερα υπήρχε η δυνατότητα ο μάρτυρας να δεχθεί τις αναγκαίες συμβουλές για να μπορέσει να ανατρέψει πιθανών την κατάθεσή του σήμερα ή να απαντήσει στις ερωτήσεις που θα του υποβληθούν στη συνέχεια των όσων έγιναν χθες. ¶λλωστε ήταν προφανής ποια θα ήταν η συνέχεια των ερωτήσεων. Επομένως κατόπιν τούτου παραιτούμαι από την εξέταση του μάρτυρα. Ζητώ συγγνώμη από την κ. Παπαφώτη αλλά νομίζω ότι κερδίζει μία μέρα απουσίας από την εργασία δικαιολογημένης και επιφυλάσσομαι να σχολιάσω κ. Πρόεδρε μόλις ολοκληρώσει.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ο κ. Κονδύλης κάτι θέλει να ρωτήσει.
Σ. ΚΟΝΔΥΛΗΣ: Αν ήρθε στον Κορυδαλλό και γιατί έξω από το κελί μου; Τον είδαν και οι άλλοι και προσπαθούσε να με αναγνωρίσει.
Ι. ΠΑΠΑΦΩΤΗΣ: Εγώ ποτέ δεν έχω πάει στον Κορυδαλλό από το 1987 που υπηρέτησα εκεί. Από τότε δεν έχω έρθει. Στην Αθήνα η πρώτη φορά που ήρθα από τότε ήταν όταν πήγα στον κ. Ζερβομπεάκο. Δεν έχω έρθει ποτέ στον Κορυδαλλό. Ποτέ-ποτέ. Στην Αθήνα, όχι στον Κορυδαλλό.
Β. ΤΖΩΡΤΑΤΟΣ: Τον θυμάμαι κι εγώ τον κ. μάρτυρα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δεν είναι κατηγορούμενος ο μάρτυρας.
Ι. ΠΑΠΑΦΩΤΗΣ: Για ημερομηνίες αν προσέξατε χθες ποιος πήγε στον Κορυδαλλό. Ποτέ. Ποτέ.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Εντάξει, πάτε στο καλό. Όλους σας ακούμε, εκτιμούμε όλα όσα λέτε. Ο κ. Γεώργιος Σταμούλης. Απών. Ο κ. Αθανάσιος Πολιτόπουλος. Απών. Απόντες και οι δύο μάρτυρες. Έχουμε χαρτιά να διαβάσουμε. Να εξετάσουμε τον κ. Μπορόβα πριν διαβάσουμε τα χαρτιά. Συμφωνείτε.
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Κύριε Πρόεδρε, εγώ διαφωνώ γιατί είχατε πει για Δευτέρα. Χθες μαζί με τις δύο κυρίες είχατε πει ο κ. Μποροβάς να είναι την Δευτέρα. Δεν είναι οι Συνήγοροί μου εδώ.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ο κ. Μπορόβας;
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Χθες είχατε πει για Δευτέρα μαζί με τις δύο κυρίες.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Τελείωσε, είπαμε Δευτέρα. Το θυμάμαι κι εγώ. Δεν μπορώ να σας μαζέψω όλους αλλά είπαμε Δευτέρα μήπως είστε όλοι. Αυτή την ώρα εκπροσωπείστε βέβαια όλοι από τον κ. Αγιοστρατίτη προσωρινά και εφόσον δεν συγκρούονται βέβαια τα συμφέροντά σας. Ο κ. Μπορόβας είπαμε να φύγει και να έρθει την Δευτέρα γιατί τότε θα είναι οι Συνήγοροι όλοι εδώ. Δεν υπάρχουν οι Συνήγοροι δυστυχώς. Να αναγνώσουμε τα έγγραφα.
Στο σημείο αυτό αναγιγνώσκονται:
1. Ιατροδικαστικές εκθέσεις των κ.κ. Νόνα, Κλαδά, Σταμάτη και η έκθεση έρευνας και αυτοψίας του Αστυνόμου Β΄Φειδά Ευσταθίου παρουσία του Α΄Ανακριτικού Υπαλλήλου κ. Τσίμα για την υπόθεση Σεπολίων
2. Έκθεση αυτοψίας ερεύνης και κατασχέσεως με ημερομηνία 20 Νοεμβρίου 1991 ημέρα της εβδομάδος Τετάρτη και ώρα 13:15΄του Αστυνόμου Β΄ Κατσαρού Ανδρέα της Ασφάλειας Αττικής παρουσία του Β΄Ανακριτικού Υπαλλήλου Νιάνιου Νικόλαου για την υπόθεση Σεπολίων
3. Έκθεση Αυτοψίας
4. Έκθεση Εργαστηριακής Εξετάσεως με ημερομηνία 20/11/1991
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Κύριε Πρόεδρε, οι μάρτυρες Ιωάννης Ψινόπουλος, Γεώργιος Σταμούλης, Αθανάσιος Πολιτόπουλος δεν μπόρεσαν σήμερα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Τι να κάνουμε;
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Είναι σημαντική όμως η μαρτυρία τους και προτείνω να διαταχθεί η βίαια προσαγωγή τους για τη Δευτέρα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Τον κ. Ψινόπουλο λέτε, τον κ. Σταμούλη και τον κ. Πολιτόπουλο για τη Δευτέρα.
Ι. ΒΛΑΧΟΣ: Υπάρχει κι ένας άλλος μάρτυρας, ο ιδιοκτήτης του ΤΑΞΙ τον οποίο επίσης προτείναμε. Αν είναι όλοι μαζί.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Έχουμε πει και τον κ. Δημόπουλο και την κα Χριστοστομίδου. Επομένως διατάσσουμε τη βίαια προσαγωγή λέτε κ. Εισαγγελεύ αυτών, εφόσον έχουν κληθεί. ¶λλως, την κλήτευσή τους.
(Διαλογικές συζητήσεις)
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Έχουν κληθεί οι μάρτυρες κ. Εισαγγελεύ. Προτείνετε τη Δευτέρα;
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Ναι.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Εντάξει. Διατάσσει βιαία προσαγωγή των μαρτύρων κ.κ. Ψινόπουλου, Πολιτόπουλου και Σταμούλη.
Αναγνώστε το κομμάτι που σας ενδιαφέρει σας παρακαλώ πάρα πολύ από το βούλευμα υπ' αριθμόν 3944/1995.
Μ. ΔΑΛΙΑΝΗΣ: (Διαβάζει):
«Πριν οι άγνωστοι δράστες επιβιβαστούν στο ΤΑΞΙ του Δημόπουλου, ο αστυφύλακας Ιωάννης Παπαφώτης που ήταν συνοδός στο περιπολικό Α2-1 αυτοκίνητο με οδηγό τον αρχιφύλακα Γεώργιο Σταυρακάκη και το οποίο κατευθύνεται προς το σημείο εκείνο και είχε εγκλωβιστεί επί της οδού Αυλώνος εξήλθε αυτού και πλησίασε το ΤΑΞΙ, πρότεινε το όπλο του και είπε στους επιβάτες και οδηγό να σταματήσουν, οπότε αντί άλλου δέχτηκε πυροβολισμούς από έναν εκ των δραστών ο οποίος στη συνέχεια πήρε τη θέση του οδηγού.
Ακολούθώς οι δράστες επιβαίνοντες στο εν λόγω ΤΑΞΙ ακολούθησαν την οδό Φιστομάνου, έστριψαν αριστερά προς την οδό Δυρραχίου και πάλι αριστερά την οδό Αγίου Μελετίου με κατεύθυνση προς Αχαρνών. Από τους πυροβολισμούς που οι δράστες έριξαν, τραυματίστηκε ελαφρά και ο αστυφύλακας Ιωάννης Παπαφώτης, που αντιλήφθηκε τους δράστες να προσπαθούν να κλέψουν το υπ' αριθμόν ΜΙΒ 3179 Ι.Χ. φορτηγό αυτοκίνητο που αναφέραμε πιο πάνω.
Ένα άτομο από το ΤΑΞΙ που τον είδε, τον πυροβόλησε με πιστόλι ή με περίστροφο και η σφαίρα τον βρήκε στην κοιλιά. Τότε αυτός έκανε δύο – τρία βήμα πίσω, αλλά ο δράστης τον πυροβόλησε δυο τρεις φορές ακόμη.
Χαρακτηριστικά των δραστών ή εκείνου που τον πυροβόλησε δεν συγκράτησε›.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Αναγνώσαμε όμως και το σχετικό μέρος της κατάθεσης του ιδίου.
(Διαλογικές συζητήσεις)
Ι. ΚΟΥΡΤΟΒΙΚ: Να επισημάνω κι εγώ ότι κατά τη διάρκεια της κατάθεσης του κ. Παπαφώτη ρωτήθηκε να επιβεβαιώσει το μέρος της ανακριτικής του κατάθεσης, στο οποίο προέβη σε αναγνωρίσεις. Το σχετικό εδάφιο θεωρώ ότι είναι αναγνωσθέν.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Βέβαια.
Ι. ΚΟΥΡΤΟΒΙΚ: Πλην όμως ελπίζω ότι με κάποιο τρόπο καταγράφεται ότι ρωτήθηκε και για τις επισυναπτόμενες φωτογραφίες, διότι είναι προφανές ότι είναι κάπως δύσκολη η διατύπωση το αν και κατά πόσο αναγιγνώσκεται το σχετικό σημείο της κατάθεσης. Το επισημαίνω, διότι θα κάνουμε χρήση. Αναγνώστηκε ότι όχι μόνο το κομμάτι που κάνει τις αναγνωρίσεις αλλά και οι συνημμένες φωτογραφίες αλλά και σε ό,τι αφορά τις συνημμένες φωτογραφίες.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δεν θυμάμαι τότε το είχαμε πει αυτό ή δεν το είχαμε πει.
Ι. ΚΟΥΡΤΟΒΙΚ: Ρωτήθηκε αν θυμάστε χτες.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: «Αν σας έδειξαν άλλες φωτογραφίες› και λέει «όχι›.
Ι. ΚΟΥΡΤΟΒΙΚ: Λέει «Δεν μου έδειξαν›.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: «Δεν μου έδειξαν› είπε ή «Μου έδειξαν›.
Ι. ΚΟΥΡΤΟΒΙΚ: Είπε ότι «Μου έδειξαν› και επισημάνθηκε ότι δεν έχουν επισυναφθεί.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Και λέτε;
Ι. ΚΟΥΡΤΟΒΙΚ: Ότι δεν υπάρχουν. Αυτό το σημείο επειδή δεν υπάρχει δυνατότητα να αναγνωστεί, είναι ελλείπον, θέλω κατά κάποιο τρόπο να καταγραφεί, διότι θα γίνει χρήση.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Η παρατήρησή σας καταγράφηκε. Εντάξει.
κ. ΣΠΑΧΟΣ: Κύριε Πρόεδρε να προσθέσω ένα αναγνωστέο έγγραφο πριν προχωρήσουμε στο σχολιασμό. Επειδή η κα Κούρτοβικ χτες αμφισβήτησε την αξιοπιστία του μάρτυρα Παπαφώτη, με το σκεπτικό ότι όταν κατέθετε, είπε ότι φοβόταν επειδή είχε μάθει ότι πίσω από τη συμπλοκή ήταν η 17Ν. Η κα Κούρτοβικ υποστήριξε ότι τότε δεν ήταν γνωστό ότι η 17Ν ήταν πίσω από τη συμπλοκή, να σας φέρω το πρωτοσέλιδο της εφημερίδας από το οποίο προκύπτει την ίδια ακριβώς ημέρα, δηλαδή μιλάμε τώρα για 5- 6 ώρες μετά το συμβάν.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Φέρτε το να το αναγνώσουμε.
Ι. ΚΟΥΡΤΟΒΙΚ: Μου είπε ότι δεν έχουν βαλλιστικές εκείνη την ημέρα που να μπορεί να πιστοποιείται.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Στο σημείο αυτό εφημερίδα «ΕΘΝΟΣ› Τετάρτη 20 Νοεμβρίου. Πότε βγαίνει το μεσημέρι;
κ. ΣΠΑΧΟΣ: Μιλάμε για 7 ώρες μετά. 10 η ώρα βγαίνουν οι εφημερίδες.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Τι ώρα βγαίνει;
κ. ΣΠΑΧΟΣ: Στις 10 το πρωί βγαίνουν οι μεσημεριανές.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: ¶ρα οι δημοσιογράφοι πρέπει να το ξέρουν πολύ νωρίτερα βέβαια.
κ. ΣΠΑΧΟΣ: Το συμβάν έγινε 01:00 τη νύχτα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Και γράφει πάνω: «Η Αστυνομία μιλάει για 17Ν. Μάχες με πιστόλια και χειροβομβίδες?›.
Ι. ΚΟΥΡΤΟΒΙΚ: Κύριε Πρόεδρε είναι υποθέσεις που βγήκαν λόγω του τρόπου δράσης.
κ.ΣΠΑΧΟΣ: Υποθέσεις, οι οποίες όμως περιήλθαν στη γνώση του μάρτυρα.
Ι. ΚΟΥΡΤΟΒΙΚ: Εγώ όμως έκανα μια διαφορετική παρατήρηση κ. συνάδελφε. Είπα ότι ο ίδιος ο μάρτυρας δήλωσε ότι?
κ.ΣΠΑΧΟΣ: Κατέθεσε στις 21/11
Ι. ΚΟΥΡΤΟΒΙΚ: Ο οποίος κατάθεσε 21 την ημέρα που βγαίνει από την εντατική.
κ.ΣΠΑΧΟΣ: Βεβαίως. Λέτε να μην το έμαθε;
Ι. ΚΟΥΡΤΟΒΙΚ: Λέει ότι «Μετά την έξοδό μου από την εντατική, έλαβα γνώση›.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ωραία τελειώσαμε.
κ.ΣΠΑΧΟΣ: Θα επικαλεστώ κατά την αγόρευσή μου στο τέλος τις άλλες προκηρύξεις της Οργάνωσης.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δεν έχουμε εδώ προκήρυξη από ό,τι ξέρω.
κ.ΣΠΑΧΟΣ: Καμία.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ελάτε. Πέστε μας.
Σ. ΞΗΡΟΣ: Θέλω να κάνω ένα σχόλιο.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Σχόλιο δεν κάνουν οι κατηγορούμενοι.
Σ. ΞΗΡΟΣ: Όχι. Μια δήλωση επιτρέπεται;
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δήλωση ναι να την ακούσουμε.
Σ. ΞΗΡΟΣ: Θέλω να πω ότι εγώ σε αυτό το περιστατικό βρισκόμουν στο σημείο αυτό, στη συμπλοκή στα Σεπόλια. Παρατήρησα με προσοχή τους μάρτυρες οι οποίοι όντως βρίσκονταν εκεί, τους τραυματισθέντες αστυνομικούς να κάνουν ψεύτικες αναγνωρίσεις και θα το διευκρινίσω αν με αφήσετε να τελειώσω.
Παρατήρησα για παράδειγμα τον κ. Κότσια σε ερώτηση του κ. Αγιοστρατίτη «Γιατί δεν αναγνωρίσατε πιο πριν τον κ. Σ.Ξηρό› απάντησε ειλικρινέστατα ότι «Μα οι αναγνωρίσεις έγιναν σύμφωνα με τις απολογίες›. Θέλω να πω ότι έγινε μια προσπάθεια προσαρμογής από τους μάρτυρες του κατηγορητηρίου σε συγκεκριμένους κατηγορούμενους και θέλω να δηλώσω ότι σε αυτή την ενέργεια ο Κονδύλης δεν πυροβόλησε.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Εντάξει.
κ.ΣΠΑΧΟΣ: Νομίζω κατ’ αρχήν ότι στις απολογίες δεν αναφέρεται ο δράστης ο οποίος πυροβόλησε τον κ. Κότσια, προκύπτει πως είναι ο κ. Κουφοντίνας, ενώ οι μάρτυρες λένε ότι είναι ο κ. Ξηρός. Απλά λέω ότι από αυτό προκύπτει ότι δεν έγινε καμία προσαρμογή στις απολογίες των κατηγορουμένων.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ακούτε κ. Ξηρέ τι λέει; Το ακούτε.
κ.ΣΠΑΧΟΣ: Εγώ θα σταθώ στην κατάθεση του κ. Παπαφάτη, η αξιοπιστία του οποίου επιχειρήθηκε να αμφισβητηθεί. Νομίζω ότι από το απόκομμα αυτό της εφημερίδας προκύπτει ότι ο κ. Παπαφώτης σαφώς γνώριζε ότι στη συμπλοκή συμμετείχε η 17Ν δηλαδή μέλη της. Οπότε νομίζω ότι είναι εύλογος ο φόβος και ενδεχομένως και η πίεση που δέχτηκε από το συγγενικό του περιβάλλον να μην προβεί σε αναγνωρίσεις υπό την έννοια να μην δώσει τα χαρακτηριστικά των δραστών.
Κάνουμε το λάθος πολλές φορές να κρίνουμε την αξιοπιστία ενός μάρτυρα θέτοντας ερωτήματα του τύπου «Γιατί δεν το είπε τότες και το λες τώρα›, έχοντας υπόψη το κλίμα της σημερινής εποχής, δηλαδή μεταφέρουμε τα γεγονότα 10 χρόνια πριν, στο σημερινό κλίμα. Αυτό, είναι τελείως λάθος. Τότε, είχαμε μία Οργάνωση φάντασμα, μια Οργάνωση φόβητρο. Δεν ήταν όχι μόνο γνωστά τα μέλη της, αλλά κυκλοφορούσαν νομίζω και τουλάχιστον περίεργα σενάρια για διασυνδέσεις της Οργάνωσης κλπ. νομίζω ότι τουλάχιστον θα πρέπει να δεχτούμε ότι υπήρχε φόβος, εύλογος φόβος στο μάρτυρα, μετά αμέσως το περιστατικό.
Μην ξεχνάμε ότι είδε κατά πρόσωπο δύο δράστες. Ή, εκείνοι τον είδαν (τους οποίους αναγνώρισε στην κατάθεσή του) σαφώς κατά πρόσωπο, όπως κι εκείνος τους είδε.
Έχουμε μια άγνωστη Οργάνωση, έχουμε ένα μάρτυρα αστυνομικό και ο οποίος δέχτηκε τρεις σφαίρες και δύο χειροβομβίδες και όμως ακούσαμε ότι δεν είχαν πρόθεση να τον εξοντώσουν, έχουμε όλο αυτό το κλίμα, φανταστείτε αυτό τον άνθρωπο να μην γνωρίζει ποιοι είναι οι δράστες, να του λένε πως είναι η 17Ν από πίσω και να τον καλούν να δώσει τα χαρακτηριστικά των δραστών. Νομίζω ότι οι περισσότεροι από εμάς δεν θα έδιναν τίποτα.
Έγινε επίσης προσπάθεια για να αμφισβητηθεί η αξιοπιστία του μάρτυρα, να απομονωθούν συγκεκριμένες φράσεις από την προανακριτική του απολογία.
Λένε ότι είπε ότι τον είδε τον Κουφοντίνα, ο οποίος επιβιβάστηκε στο ταξί. Εντάξει, αντί για «επιβιβάστηκε› θα έπρεπε να γραφεί «επιβιβαζόταν›. Νομίζω ότι διευκρινίστηκε σαφώς από τον μάρτυρα και μη ξεχνάμε ότι η προανακριτική απολογία οπωσδήποτε συντάσσεται από αστυνομικούς υπαλλήλους. Νομίζω ότι αυτό το γραμματικό σφάλμα δεν μπορεί να επηρεάσει την αξιοπιστία του μάρτυρα.
Κι ένα ακόμη σχόλιο. Επίσης, πολύς λόγος έγινε για την φράση «φτάνοντας στα 7-8 μέτρα είδα το ταξί›. Αυτό σημαίνει σαφώς ότι καθώς έτρεχε ο μάρτυρας στα 7-8 μέτρα είδε ταξί. Δεν σταμάτησε όταν το είδε, προχώρησε.
Γιατί μετά είπε η Υπεράσπιση «πως λες σήμερα ότι σε πυροβόλησαν από τα δύο μέτρα;› Μα σαφώς προχωρούσε προς το ταξί, απλά το είδε από τα 7-8 μέτρα. Δεν μπορώ να καταλάβω πως απομονώνετε 5-6 λέξεις για να δοθεί ένα άλλο νόημα στην κατάθεση του.
Επίσης η κατάθεση του σαφώς επιβεβαιώνεται από τον μάρτυρα Πετρακάκο, ο οποίος βεβαίως δεν αναγνωρίζει κανέναν από τους δράστες, σαφώς όμως νομίζω προκύπτει από την κατάθεση του ότι τον Παπαφώτη τον πυροβόλησε ο κοντύτερος από τους 4, ο οποίος τον έβγαλε βιαίως από το ταξί και ο οποίος σαφώς μας λέει ότι εισήλθε στο πίσω μέρος του ταξί και τον είδε να σπάει και το παρμπρίζ.
Νομίζω ότι και από αυτή την κατάθεση, αλλά και από τις αλληλοσυγκρουόμενες απολογίες των κατηγορουμένων, οι οποίες θα αναπτυχθούν αργότερα, θα επιβεβαιωθεί όχι μόνο πως είναι απολύτως αξιόπιστος ο συγκεκριμένος μάρτυρας, αλλά νομίζω ότι καταθέτει και τα πραγματικά περιστατικά όπως ακριβώς έγιναν. Ευχαριστώ.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ο κ. Αγιοστρατίτης έχει τον λόγο.
Γ. ΑΓΙΟΣΤΡΑΤΙΤΗΣ: Κύριοι Δικασταί, είναι κοινά αποδεκτό ότι σε όλες αυτές τις υποθέσεις υπάρχει μια ένδεια ως προς το θέμα των αποδείξεων. Παρουσιάζεται το φαινόμενο και παρουσιάστηκε και σ’ αυτή την υπόθεση αυτόπτες μάρτυρες που δεν αμφισβητούμε την ιδιότητα τους, ήταν πράγματι αυτόπτες και παθόντες από το ατύχημα, προανακριτικά και ενώπιον του κ. Ζερβομπεάκου να δηλώνουν την αδυναμία τους να περιγράψουν έστω και υποτυπωδώς τους δράστες.
Αναφέρομαι στην περίπτωση του κ. Κότσια. Μάλιστα σε τρία σημεία της καταθέσεως του το λέει αυτό. Και να έρχεται στο ακροατήριο ελαφρά τη καρδία όχι μόνο αυτός και πολλοί άλλοι και σε προηγούμενες υποθέσεις, οι οποίες δημιούργησαν και κάποια ένταση εξ αυτού ακριβώς του λόγου.
Και το κολοσσιαίο αυτό θέμα, δηλαδή το ότι δεν έχουν δει τους δράστες και το καταθέτουν και το ξανακαταθέτουν και έρχονται στο ακροατήριο και τους περιγράφουν και τους αναγνωρίζουν, έχουν μεσολαβήσει και διάφορα άλλα περιστατικά, να εισέρχονται στις φυλακές διάφοροι άνθρωποι, ενώ απαγορεύεται αυτό το πράγμα, για να έχουν την ευχέρεια να αναγνωρίσουν, αυτά όλα που σημαίνει ότι λειτουργούν κάποιοι μηχανισμοί παρακρατικοί, σε μια προσπάθεια να δέσουν αυτές τις υποθέσεις είναι φαινόμενα απαράδεκτα.
Εμένα προσωπικά μου προκαλεί ενόχληση όμως και το γεγονός ότι από την πλευρά της Έδρας δεν υπάρχει καθόλου ενδιαφέρον γι’ αυτές τις αντιφάσεις ή εν πάση περιπτώσει τις όψιμες αναγνωρίσεις ανθρώπων που το έχουν δηλώσει.
Υποβάλλονται ερωτήσεις του είδους «είστε αστυνομικός;› «που καθόσασταν, δίπλα;›, «είχατε την ασπίδα, δεν την είχατε;› ή διάφορα τέτοια που για μένα δεν έχουν και καμία ιδιαίτερη σημασία, ιδιαίτερα για τον πελάτη μου τον κ. Ξηρό και δεν εντοπίζεται και δεν επισημαίνεται αυτή η κολοσσιαία αντίφαση, η οποία έπρεπε να απασχολεί μονίμως το Δικαστήριο σας. Εκτός κι αν σκοπός όλων εδώ είναι να δέσουμε τους κατηγορούμενους και όχι να εξετάσουμε και να ψάξουμε την αλήθεια.
Εγώ θεωρώ και το λέω ευθέως ότι υπάρχει ένα οργανωμένο σχέδιο από πλευράς αυτόπτων μαρτύρων να αλλάζουν τις καταθέσεις τους. Εγώ δείχνω υπερβολική εμπιστοσύνη στις προανακριτικές καταθέσεις οι οποίες γίνονται μετά λίγες ώρες και όχι αυτές που γίνονται μετά 15 χρόνια.
Θεωρίες οι οποίες άρχισαν να αναπτύσσονται τελευταία, διότι υπάρχει και καθοδηγητικό όργανο σ’ αυτή την μεθόδευση των μαρτύρων, θεωρίες του είδους «φοβήθηκα›, ιδιαίτερα όταν προέρχονται από αστυνομικούς, τις θεωρώ τουλάχιστον φαιδρές. Πρέπει να βρουν κανένα άλλο σενάριο να αναπτύξουν. Ασφαλώς και δεν φοβόντουσαν, ήταν ενώπιον συναδέλφων τους και δεν περιέγραψαν τους μάρτυρες.
Μπορούσαν να λένε τότε «τους είδαμε, αλλά δεν έχουμε την ευχέρεια να τους περιγράψουμε›. Αυτοί λένε «δεν τους είδαμε καθόλου στα πρόσωπα› και παρ’ όλα αυτά έρχονται ενώπιον σας και τους περιγράφουν και τους αναγνωρίζουν και τους δείχνουν με το δάχτυλο - κάτι μου θυμίζει αυτό – και δεν υπάρχει καμία αντίδραση από πουθενά.
Εγώ θα συνεχίσω και θα επιμένω σ’ αυτές τις αντιφάσεις και θεωρώ ότι και το Δικαστήριο σας σε επόμενες υποθέσεις -έχετε μπροστά σας τις προανακριτικές καταθέσεις τους- αυτό το φαινόμενο για μένα πρέπει να εξετάζεται. Ευχαριστώ.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ο κ. Βλάχος έχει τον λόγο.
Ι. ΒΛΑΧΟΣ: Μια μόνο αντίφαση θέλω να επισημάνω ότι από τους όντως αυτόπτες μάρτυρες που εξετάστηκαν στο ακροατήριο σας και με βάση τις προανακριτικές καταθέσεις που είχαν δώσει, αλλά εν μέρει και με αυτά που είπαν εδώ, ο κ. Πετρακάκος για παράδειγμα, ο επιβάτης του ταξί ο οποίος αναγκάστηκε με τη βία να βγει και είχε την ευκαιρία να δει και τους 4 δράστες, δηλώνει και στο ακροατήριο σας ότι τα 3 άτομα ήταν περίπου στο ίδιο ύψος, 1,65-1,75, ο ένας δε ήταν ψηλός.
Το ίδιο επιβεβαιώνει και ο κ. Κοτσιάς στην προανακριτική του κατάθεση όταν αναγνώρισε ότι ο λεγόμενος ως τσιλιαδόρος στο πρόσωπο του οποίου αναγνώρισε τον Χριστόδουλο Ξηρό, είχε αρχικά ύψος 1,60 –1,65, αργότερα όμως βρέθηκε να είναι αρκετά ψηλότερος.
Συμπερασματικά θέλω να πω ότι από τους αυτόπτες μάρτυρες προκύπτει ότι στην ομάδα των δραστών υπήρχαν τρία άτομα τα οποία είχαν το ίδιο περίπου ύψος και ένα άτομο ψηλό. Αυτή ήταν η αναγνώριση που έγινε.
Δεδομένου ότι στους κατηγορουμένους υπάρχουν δύο άτομα, οι αδελφοί Ξηρού, οι οποίοι έχουν και οι δύο το ίδιο ύψος, επισημαίνω ότι η αντίφαση αυτή δεν μπορεί σύμφωνα με τις καταθέσεις που έχουν δώσει να ήταν και οι δύο εκεί. Ευχαριστώ.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ο κ. Δαλιάνης έχει τον λόγο.
Μ. ΔΑΛΙΑΝΗΣ: Κύριε Πρόεδρε, μου κάνει εντύπωση πως είναι δυνατόν από την Πολιτική Αγωγή να υποστηρίζεται σήμερα η εκδοχή του κ. Παπαφώτη ότι φοβήθηκε. Μου φάνηκε κυριολεκτικά αδιανόητο χθες ότι ήρθε ένας αστυνομικός και κυνικότατα είπε στο Δικαστήριο σας ότι «ψευδόρκησα γιατί φοβήθηκα›. Αυτό συνέβη.
Δεν συνέβη βέβαια αυτό το πράγμα, αυτό ελέχθη για την κάλυψη των αναγκών αυτής της δίκης και την κάλυψη της κατάθεσης του. Κι αυτό κ. Πρόεδρε αποδεικνύεται περίτρανα από την κατάθεση που έδωσε ο κ. Παπαφώτης στον Ανακριτή όπου είχε όλη την ευχέρεια αν πράγματι αυτός ήταν ο λόγος που δεν περιέγραψε τους δράστες που λέει σήμερα ότι είχε δει και τους περιγράφει σήμερα, να το πει ευθέως στον Ανακριτή.
Αντ’ αυτού όπως σας επεσήμανα και χθες, ο κ. Παπαφώτης είπε στον Ανακριτή -και είχατε και τη δυνατότητα να το διαπιστώσετε διαβάζοντας την σχετική περικοπή- ότι «δεν θυμόμουν λόγω της κατάστασης στην οποία περιήλθα μετά τον τραυματισμό μου, όταν όμως ανέρρωσα σιγά – σιγά συνέθεσα την εικόνα και ήμουν βέβαιος και ήξερα και τα χαρακτηριστικά των δραστών και τα πάντα›. Αυτή ήταν η εκδοχή του.
Τι συνέβη στην πραγματικότητα αξιότιμε κ. Πρόεδρε. Αυτό είπε γιατί ήθελε να δικαιολογήσει την όψιμη αναγνώριση του. Εν συνεχεία όμως αντελήφθη ότι αυτό δεν θα τον κάλυπτε στο ακροατήριο, όπου θα υποβάλλετο στις ερωτήσεις των συνηγόρων της Υπεράσπισης, γιατί απλούστατα μεσολάβησε μεταξύ του ακροατηρίου και της τότε εποχής που έδωσε την αρχική του κατάθεση η υπόθεση Σκυφτούλη όπου δεν κλήθηκε καν να καταθέσει.
Αν πράγματι ήταν αλήθεια αυτά που έλεγε ότι συνέθεσε εν συνεχεία την εικόνα της υπόθεσης, είχε όλη τη δυνατότητα, γιατί είχε αναρρώσει μετά από 1 χρόνο που συνέβη η υπόθεση Σκυφτούλη, είχε όλη τη δυνατότητα να πάει να δώσει την κατάθεση του. Και έρχεται και όψιμα τελείως κάνει και δεύτερη ανασκευή.
Και με εντυπωσιάζει, αξιότιμε κ. Πρόεδρε, η θέση της Υπεράσπισης της Πολιτικής Αγωγής που πήγε να δικαιολογήσει εντελώς τα αδικαιολόγητα. Ήρθε σήμερα να μας πει ότι δεν ήταν ψέμα αυτό που είπε, η αντίφαση που υπήρχε ως προς την απόσταση από την οποία πυροβολήθηκε αν ήταν 7,5 ή 1 ή 2 μέτρα γιατί λέει είδε το ταξί.
Μα αφού ο ίδιος είπε ότι εψεύστηκε σ’ αυτό το σημείο. Κατηγορηματικά μάλιστα το είπε ότι εψεύστη κι αυτό για να καλύψει την αδυναμία του να αναγνωρίσει τους δράστες επειδή φοβόταν την 17Ν. Νομίζω ότι στην περίπτωση Παπαφώτη δεν υπάρχει απλώς αναξιοπιστία, υπάρχει και έλλειψη αξιοπρέπειας.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Η κα Κούρτοβικ έχει τον λόγο.
Ι. ΚΟΥΡΤΟΒΙΚ: Κι εγώ να πω ότι πραγματικά θα πρέπει να σταθούμε λίγο στην κατάθεση Παπαφώτη και σε όλη αυτή την ιστορία και θα πρέπει νομίζω να επισημανθούν 2-3 πράγματα.
Πρώτον, δεν είναι δυνατόν να δεχτούμε σ’ αυτή τη δίκη ότι τα έγγραφα μπορούν να αποδεικνύουν μόνο εναντίον μας. Πρέπει κάποτε – κάποτε να αποδεικνύουν και υπέρ των κατηγορούμενων.
Δεύτερη παρατήρηση είναι ότι δεν είναι δυνατόν αστυνομικοί να έρχονται εδώ, άνθρωποι οι οποίοι από τη δουλειά τους οφείλουν να έχουν αυξημένη παρατηρητικότητα, να έχουν αυξημένη ευθύνη, να ξέρουν τι σημαίνει ανακριτική ή προανακριτική κατάθεση. Να καταλαβαίνουν και να ξέρουν τι έννοια έχουν οι λέξεις που χρησιμοποιούν όταν καταθέτουν.
Δεν καταθέτει μια γιαγιά, δεν καταθέτει ένας θείος, καταθέτει ένας άνθρωπος που είναι η δουλειά του αυτό το πράγμα, το να παρατηρεί, να καταγράφει και να δίνει στοιχεία γι’ αυτό που κάνει. Και δεν είναι βεβαίως δυνατό αστυνομικοί να έρχονται και να λένε στο Δικαστήριο ότι φοβήθηκαν με οποιονδήποτε τρόπο το οτιδήποτε σε μια υπόθεση στην οποία ο νόμος, η Πολιτεία, τους έχει τάξει να προστατεύουν τους πολίτες και το κοινωνικό σύνολο.
Η κατάθεση του κ. Παπαφώτη πάσχει πολλαπλά. Δεν είναι δυνατόν να έρχεται και να μας λέει σήμερα ότι «όταν εννοούσα ότι είπα 7-8 μέτρα εννοούσα 2, διότι τα 8 μέτρα ήταν όταν το πρωτοείδα, αλλά όταν πλησίασα και χτυπηθήκαμε ?›.
Όταν ένας άνθρωπος περιγράφει ένα περιστατικό τέτοιο, περιγράφει σε ποια απόσταση εγγύτερα του επεισοδίου του δράστη έφτασε. Δεν είναι δυνατόν να θυμάται στην κατάθεση του να περιγράφει σε ποια απόσταση πρωτοείδε το γεγονός και να ξεχνάει να περιγράφει σε ποια εγγύτερη απόσταση έφτασε για να μπορεί να γίνει κατανοητό το τι ακριβώς είδε και το ακριβώς έκανε.
Όταν ο αστυνομικός καταθέτει στην προανακριτική του κατάθεση ότι επιβιβάστηκε ένα άτομο στη θέση του οδηγού, γνωρίζει τη χρήση των όρων «επιβιβάστηκε› και «επιβιβαζόταν›. Αλλά αν μου επιτρέπετε, επειδή δεν έχει διαφορά το «επιβιβάστηκε› και «επιβιβαζόταν›, η σημασία δεν είναι αν επιβιβαζόταν ή είχε επιβιβαστεί ή θα επιβιβαζόταν.
Η σημασία που έχει αυτή η φράση, αυτό που μας ενδιαφέρει από αυτό, είναι το αν αυτό το άτομο που επιβιβαζόταν, επιβιβάστηκε ή ότι άλλο, γύρισε να δει τον αστυνομικό και του έδωσε τη δυνατότητα να τον δει.
Ο κ. Παπαφώτης καταθέτοντας τότε, δεν περιγράφει σε κανένα σημείο να έχει γυρίσει ο άνθρωπος που επιβιβάζεται στη θέση του οδηγού να τον κοιτάξει έτσι ώστε να μπορεί με οποιονδήποτε τρόπο να συγκρατήσει τα χαρακτηριστικά του, το ύψος του και ό,τι άλλο που λέγεται εδώ μέσα.
Υποστήριξε ο κ. Παπαφώτης ότι φοβόταν να καταθέσει τα χαρακτηριστικά των ανθρώπων, διότι είχε λάβει γνώση ότι ήταν η 17Ν. Φοβόταν να καταθέσει τα χαρακτηριστικά και δεν φοβόταν να πει ότι έφτασε σ’ αυτή την απόσταση, ότι τον κοίταξαν, ότι τον πυροβόλησαν, ότι τον ξαναπυροβόλησαν;
Αυτά τα πράγματα, που είναι αυτά που στοιχειοθετούν την ευθύνη των όποιων δραστών, δεν φοβόταν να τα πει, αλλά φοβήθηκε να κάνει μια περιγραφή που εκ των πραγμάτων είχαμε δει ότι δεν είχε καμιά σημασία εκείνη την περίοδο;
Παραπέρα, λέει η Πολιτική Αγωγή ότι γνώριζε ο κ. Παπαφώτης τότε ότι είχαν αποδοθεί στην 17Ν αυτά, διότι είχε ήδη δημοσιευτεί στις εφημερίδες. Είπε ο μάρτυρας ότι μετά που βγήκε από την εντατική. Το μετά που βγήκε από την εντατική σημαίνει κάποιο χρόνο μετά που βγήκε από την εντατική.
Την ημέρα όμως που λέει ο κ. Παπαφώτης ότι βγήκε από την εντατική και βεβαίως ήταν περιττό να ρωτήσουμε αν βγήκε το πρωί, το μεσημέρι ή το βράδυ από την εντατική, την ημέρα εκείνη ο κ. Παπαφώτης φαίνεται να καταθέτει. Είναι πιθανό ότι καταθέτει και μέσα στην εντατική. Δεν μας λέει η προανακριτική που ακριβώς συνήφθηκε.
Αντίθετα με κάτι που είχα πει προ ημερών, εκείνη την περίοδο δεν καταγράφεται το αν και κατά πόσο είναι εκτός έδρας και που λαμβάνεται η κατάθεση του μάρτυρα και επομένως δεν μπορούμε να αξιολογήσουμε αυτόν τον ισχυρισμό. Νομίζω όμως ότι δεν έχει καμία σημασία.
Η υποψία ότι επρόκειτο για 17Ν, δεν προέκυπτε από κάποια βαλλιστική εκείνη την περίοδο. Προέκυπτε από τον τρόπο δράσης και από την αντίδραση. Και είχαν πει 17Ν, Ρωχάμης και μία ακόμα περίπτωση θυμάμαι. Μια από τις διάσημες ακόμη προσωπικότητες που εμπλεκόντουσαν σε τέτοια επεισόδια είχαν τότε απασχολήσει τον Τύπο και την Αστυνομία. Λόγω του τρόπου δράσης και όχι λόγω των οποιωνδήποτε στοιχείων.
Να πω λοιπόν ότι νομίζω ότι είναι σαφές και με βάση την ανακριτική κατάθεση στην οποία προσέρχεται να αναγνωρίσει ο μάρτυρας στον Ανακριτή, προσέρχεται στις 20 Αυγούστου, να αναγνωρίσει τον μεν Κονδύλη βάσει φωτογραφίας διότι δεν ήταν καθόλου γνωστή η όψη του Κονδύλη εκείνη τη περίοδο. Διότι ναι μεν είχε συλληφθεί, ναι μεν είχαν προβληθεί από τις τηλεοράσεις κάποια πλάνα του, αλλά δεν ήταν καθόλου γνωστό το πώς ακριβώς ήταν.
Του επιδεικνύεται λοιπόν η φωτογραφία, θεωρείται όμως εντελώς περιττό να του επιδειχτεί οποιαδήποτε φωτογραφία του Κουφοντίνα για να αναγνωρίσει τον Κουφοντίνα, διότι αυτός έχει έρθει για να αναγνωρίσει τον Κουφοντίνα.
Δεν χρειάζεται καν να ψαχτεί το θέμα, είναι πασίγνωστος ο Κουφοντίνας. Τον αναζητεί όλη η αστυνομική δύναμη της Αθήνας και της Ελλάδας εκείνη την περίοδο και όχι μόνο, είναι γνωστό και δεν χρειάζεται να του επιδειχτεί οποιαδήποτε φωτογραφία. Αναγνωρίζει από μνήμης ο μάρτυρας.
Όμως είναι σαφές ότι έχει γίνει κατά την γνωστή αστυνομική πρακτική ένας καταμερισμός ρόλων στους αστυνομικούς μάρτυρες που ήρθαν να καταθέσουν. Ανέλαβε λοιπόν ο κ. Καδάς να αναγνωρίσει τους Ξηρούς. Κάποιος έπρεπε να τους αναγνωρίσει. Ο κ. Καδάς έρχεται και λέει «ψηλούς είδα, οι Ξηροί ήταν, τους αναγνωρίζω τώρα διότι έμοιαζαν κλπ.›.
Ανέλαβε στη συνέχεια ο επόμενος μάρτυρας να αναγνωρίσει τους άλλους δύο που εμπλέκονται στο γεγονός βάσει των αναγνωρίσεων που ανέφερε ο κ. Ξηρός. Βάσει των απολογιών ανέλαβε να αναγνωρίσει τους άλλους δύο που εμπλεκόντουσαν στο γεγονός.
Ποιοι ήταν οι άλλοι δύο που δεν είχαν αναγνωριστεί; Ο Κουφοντίνας και ο Κονδύλης. Επομένως στον κ. Παπαφώτη αναλογούσε να πάει στον Ανακριτή και να πει «είναι ο Κουφοντίνας και ο Κονδύλης›. Επειδή είχε δει το αυτοκίνητο από αριστερά, έπρεπε να αναγνωρίσει ότι από αριστερά μπήκαν αυτοί, αυτοί που περίσσευαν.
Οι δύο είχαν αναγνωριστεί. Δεν είχε σημασία από πού μπήκαν. Σημασία είχε ότι αυτοί που περίσσευαν και δεν είχαν αναγνωριστεί, ήταν ο Κουφοντίνας και ο Κονδύλης. Επομένως ποιοι μπήκαν; Κουφοντίνας και Κονδύλης. Όμως νομίζω ότι είναι σαφές ότι ο μάρτυρας δεν μπορεί να έχει δει τίποτα από όλα αυτά. Ο μάρτυρας έχει φτάσει στο επεισόδιο όταν ήδη έχουν επιβιβαστεί στο αυτοκίνητο και οι 4 δράστες.
Γιατί το λέω αυτό; Το λέω γιατί δεν έχει καμία εικόνα των δύο που μπαίνουν - αυτά είναι υπόθεση κάποιων δευτερολέπτων- των δύο δραστών που μπαίνουν από τη δεξιά πλευρά του αυτοκινήτου. Δεν έχει καμία εικόνα, δεν τους έχει δει καθόλου, ποτέ. Επομένως δεν έχει ούτε αυτόν τον ελάχιστο χρόνο πριν την επιβίβαση φτάσει.
Δεν έχει δει καν το επεισόδιο από κοντά, διότι δεν έχει ακούσει και σε κανένα σημείο ούτε στην προανακριτική, ούτε στη ανακριτική, ούτε εδώ δεν σας κατέθεσε, αν δεν κάνω λάθος τουλάχιστον, ότι άκουσε τη χαρακτηριστική φράση που καταθέτουν όλοι οι άλλοι «σταθείτε μακριά γιατί θα σας ρίξουμε χειροβομβίδα›. Έχει φτάσει μετά την επιβίβαση κύριοι Δικαστές και δεν έχει δει κανέναν να επιβιβάζεται. Οφείλει όμως να αναγνωρίσει.
Θέλω δε να επισημάνω στο Δικαστήριο σας και κάτι παραπάνω. Έρχεται και μας λέει αυτός ο μάρτυρας και πολλοί άλλοι ότι αναγνωρίσαμε τον Κουφοντίνα, διότι πώς να το κάνουμε δεν ξεχνιέται.
Να θυμίσω στο Δικαστήριο σας ότι την ώρα που όλη η αστυνομική δύναμη της Ελλάδος, όχι μόνο η αστυνομική δύναμη της Ελλάδος αλλά και πολλές άλλες Μυστικές Υπηρεσίες, ψάχνουν τον συγκεκριμένο κατηγορούμενο, την ώρα που σε όλα τα αστυνομικά Τμήματα και στη τσέπη του κάθε αστυνομικού υπήρχε η φωτογραφία του, ο συγκεκριμένος άνθρωπος μπήκε μέσα στη Γ.Δ.Α. χωρίς να τον αναγνωρίσει κανείς, πέρασε τους φρουρούς της εισόδου, πέρασε το θυρωρείο χωρίς να τον αναγνωρίσει κανείς, έφτασε στο 12ο, παρουσιάστηκε στους αστυνομικούς της Αντιτρομοκρατικής χωρίς να τον αναγνωρίσουν.
Και ακούστηκε τότε και η παροιμιώδης φράση που φαντάζομαι θα μείνει στην ιστορία της Αστυνομίας, το «κύριε Στρατηγέ, είναι κάποιος έξω που λέει ότι είναι ο Κουφοντίνας›. Αυτόν τον άνθρωπο, που ολόκληρη η αστυνομική δύναμη της Αθήνας και ολόκληρη η Γ.Δ.Α. δεν μπορούσε όχι να αναγνωρίσει από ένα δευτερόλεπτο, αλλά να αναγνωρίσει όταν τον είχαν εκεί επί μισή ώρα.
Όταν έφτασα εγώ στην Αστυνομία είχε περάσει μισή ώρα που είχε εμφανιστεί, τον είχαμε όλοι μπροστά μας και μου έλεγαν οι αξιωματικοί της Αντιτρομοκρατικής «περιμένετε κα Κούρτοβικ, περιμένουμε τη δακτυλοσκοπική για να πειστούμε ότι πρόκειται περί αυτού›. Αυτόν τον άνθρωπο ο κ. Παπαφώτης υπεράνθρωπα αναγνώρισε χωρίς να έχει δει; Στην κρίση σας.
(Διαλογικές συζητήσεις)
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ελάτε. Είπαμε ένα σωρό πράγματα, τα ακούσαμε με προσοχή τελειώσαμε. Αν είναι κανένα ειδικό αίτημα μετά, εφόσον τελειώσει η από εκεί πλευρά.
Β. ΚΑΡΥΔΗΣ: Αναρωτήθηκα κ. Πρόεδρε κατά τη διάρκεια αυτής της δίκης πολλές φορές πως είναι δυνατόν μάρτυρες είτε αστυνομικοί είτε όχι, να έρχονται και αβασάνιστα πραγματικά, υποπίπτοντας σε δεκάδες αντιφάσεις, «προκλητικά› να προβαίνουν σε αναγνωρίσεις. Μου ήταν μια απορία.
Νομίζω ότι το ερμηνευτικό κλειδί για την υπερνίκηση ηθικών αναστολών εκ μέρους τους, τουλάχιστον για κάποιους από αυτούς, θα ανέμενε κάποιος ότι έχουν όταν προβαίνουν σε μια τόσο σημαντική ενέργεια με τόσο σοβαρές συνέπειες, το έδωσε ο μάρτυρας Κότσιας σε αυτή την υπόθεση. Πραγματικά λέγοντας ότι περίπου δεν τα λέμε εμείς, το κατηγορητήριο φτιάχτηκε από τις ομολογίες τους, τα λένε οι ίδιοι.
Υποθέτω ότι η επίκληση αυτών των ομολογιών προς τους μάρτυρες, τους βοηθά ακριβώς να υπερνικήσουν την όποια ηθική αναστολή και να πουν «αφού τα λένε οι ίδιοι, αυτοί θα ήταν. Ας βοηθήσω κι εγώ στην καταδίκη τους›. Αυτό όμως δεν μπορεί να έχει σχέση με αυτό που ονομάζουμε πλήρη δικαδική πεποίθηση σ’ ένα τέτοιο Δικαστήριο. Αυτό ήθελα να επισημάνω.