ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Κάντε το αίτημά σας κ. Ραχιώτη κι εσείς.
Ι.ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Σε αυτή την υπόθεση όπως και σε ορισμένες ακόμη, ήρθαμε αντιμέτωποι με εμφανώς προβληματικές καταθέσεις μαρτύρων, από την άποψη της ανασκευής του εαυτού τους σε προηγούμενες καταθέσεις. Έχεις την αίσθηση ορισμένες φορές ότι έρχονται κάποιοι μάρτυρες καθοδηγημένοι από ένα αόρατο χέρι, έναν αόρατο νου που λέει «Ξέρουμε τι έγινε, το έχουμε μάθει από τις καταθέσεις φέρ’ ειπείν του Σάββα Ξηρού στον Ευαγγελισμό, αλλά επειδή αυτές οι καταθέσεις είναι εμφανώς προβληματικές μέσα σε μια εντατική μονάδα, πες κι εσύ κάτι παραπάνω, συγκεκριμενοποίησέ το. Εκεί πέρα δεν μπορούμε να πάμε μόνο με αυτό, αλλά ξέρουμε τι έγινε›. Έχεις την αίσθηση ότι στα μυαλά ορισμένων μαρτύρων υπάρχει αυτό το πράγμα και ίσως στα μυαλά ενός αόρατου νου που είναι πάνω από αυτά.
Αλλά όλοι καταλαβαίνουν το εξής πράγμα: πως θα δικαιολογήσει την αντίφαση; Το ότι δεν είπες αυτά τα πράγματα σε προηγούμενες; Ο φόβος της 17Ν. Μια παρατήρηση έχω εγώ στο φόβο μόνο: φόβο εκδήλωσαν μπροστά σας, ή μάλλον την πίεση του φόβου, αυτοί που δεν θα έπρεπε να φοβούνται. Πέρασαν πολλοί μάρτυρες από εδώ, οι οποίοι δεν δήλωσαν ότι φοβούνται.
Είπαν την άποψή τους και με ποσοστά, 70% - 30% ανάλογα είχαν πει και στο παρελθόν, φοβήθηκαν μεγαλοστελέχη εφημερίδων, φοβήθηκαν αστυνομικοί και εν πάση περιπτώσει υπάρχει και μια ιστορική μνήμη σε αυτό τον τόπο. Ποιος μάρτυρας οποιασδήποτε υπόθεσης από αυτούς τους χιλιάδες μάρτυρες εξετάστηκαν για όλες τις υποθέσεις της 17Ν και για όλες τις υποθέσεις της τρομοκρατίας στην Ελλάδα, έπαθε κάτι οπότε να είναι εμπεδωμένη μια εύλογη πεποίθηση ότι «Εμένα μπορεί να μου συμβεί κάτι επειδή είπα ως μάρτυρας οτιδήποτε›. Αυτή είναι η αγοραία άποψη του φόβου.
Υπάρχει και η επιστημονική προσέγγιση του ζητήματος, νομίζω ότι ακούστηκε και από εσάς κ. Πρόεδρε ότι η μνήμη δεν είναι μονοδιάστατη, είπατε βέβαια τι θεωρείτε μονοδιάστατη τη μνήμη και κάνατε αυτή την παρέμβαση σε μια συζήτηση αν η μνήμη είναι προϊούσα, βελτιώνεται με τα χρόνια ή είναι φθίνουσα η μνήμη με τα χρόνια και το θέσατε ότι μπορεί να μην είναι μονοδιάστατη.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Διερωτήθηκα απλώς.
Ι.ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Πάντως και το ερώτημα ακόμη θα έλεγα ότι έρχεται σε αντίθεση με τα εμφανώς παραδεδεγμένα, είναι κοινή πεποίθηση ότι ο άνθρωπος έχει μια φθίνουσα μνήμη δεν είναι προϊούσα. Πάνω σε αυτό θα ήθελα να κάνω μια επισήμανση της κατάθεσης του πρώτου μάρτυρα, του επιβάτη του ΤΑΞΙ.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Του κ. Πετρακάκου.
Ι.ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Ακριβώς. Ο οποίος εξήγησε τον εαυτό του εδώ και αν αυτό το πράγμα βγάλει τις απλές λέξεις που χρησιμοποίησε, τι μας είπε πρακτικά; Ότι «Τώρα πια έχω μια διαμεσολαβημένη μνήμη, δεν μπορώ να σας προσφέρω συγκεκριμένα πράγματα. Από τι διαμεσολαβήθηκε η μνήμη μου;›. Από τα πού έντονα γεγονότα που εισήλθαν στην αντίληψή του από το καλοκαίρι και μετά, τις νέες εικόνες που ήρθαν από την τηλεόραση, τα οπτικά ερεθίσματα, αλλά και τα σεναριακά ερεθίσματα.
Υποβλήθηκε στον κάθε ένα μάρτυρα ένα σενάριο για το πώς έγιναν τα πράγματα που είδε. Οπότε ο μάρτυρας υποκαθιστά τα φυσικά κενά που έχει η μνήμη του και ο πιο καλόπιστος και μιλώ για τους καλόπιστους μάρτυρες τώρα, τα φυσικά κενά που δημιουργεί ο χρόνος στη μνήμη, τα υποκαθιστά θέλοντας και μη, σε μια διαδικασία που δεν μπορεί να την ελέγξει, από αυτή την υποκατάσταση που γίνεται, από την υπερπροβολή ενός θέματος. Αυτή είναι η καλόπιστη εκδοχή.
Η κακόπιστη εκδοχή του κατασκευασμένου μάρτυρα, του μάρτυρα που συνειδητά βάζει το λιθαράκι του και είδατε και τέτοιες περιπτώσεις και αυτή έχει την εξήγησή της και στο να υπηρετήσει ένα στόχο και για το ότι είναι μέλος ενός μηχανισμού που καταλαβαίνει είτε αυτός ο μηχανισμός είναι εφημερίδα, είτε υπηρεσία, οτιδήποτε έχει την αίσθηση του μέλους μηχανισμού που κι εκεί θέλει κι αυτός να συνεισφέρει, για να νιώθει την ασφάλεια που δίνει στο άτομο η σύνδεσή του με ένα μηχανισμό. Κίνητρο υπάρχει και σε αυτή την περίπτωση, ακόμη κι όταν δεν υπάρχει προσωπικό όφελος.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Μάλιστα. Κάτι θέλετε να ζητήσετε.
κ.ΣΠΑΧΟΣ: Μπορεί να μας πει ο κ. Κονδύλης ποιος οδηγούσε το ΤΑΞΙ;
Ι. ΒΛΑΧΟΣ: Κύριε Πρόεδρε, τώρα πλέον ειλικρινά η Πολιτική Αγωγή υπερβαίνει κάθε όριο! Δεν θα κάνουμε τώρα Δικαστήριο με τους κατηγορουμένους.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ρώτησε ο κ. Εισαγγελεύ αυτό το οποίο ήθελε, τελειώνουμε, θα φτάσει η ώρα των απολογιών και θα τα βρούμε. Ας μην τα αναλίσκουμε όλα από τώρα.
Ο κ. Δημήτριος Κεφαλόπουλος.
Δ. ΚΕΦΑΛΟΠΟΥΛΟΣ: Παρόν.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Υπόθεση ΒΙΟΧΑΛΚΟ. Δεν έχουμε εδώ Πολιτική Αγωγή γιατί είναι επιχείρηση με κάτι ρουκέτες. «Ορκίζομαι να πω την αλήθεια›.
Δ. ΚΕΦΑΛΟΠΟΥΛΟΣ: Ορκίζομαι να πω την αλήθεια και μόνο την αλήθεια.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Εργάζεστε;
Δ. ΚΕΦΑΛΟΠΟΥΛΟΣ: Τώρα είμαι συνταξιούχος.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Πέστε μου, θέλω να θυμηθούμε το περιστατικό της 8/12/91 το βράδυ.
Δ. ΚΕΦΑΛΟΠΟΥΛΟΣ: Εκείνη τη βραδιά ήταν 7 προς 8 του 1991, ήμουν θυρωρός 10 – 6. Στις 12:20 καθόμουν κάτω από τη σκάλα δεξιά λιγάκι και ακούω ένα μεγάλο κρότο που έπεσαν όλα τα τζάμια των 6 ορόφων κάτω. Δεν με χτύπησαν γιατί ήμουν λίγο δεξιότερα. Έπεσαν μπροστά μου όμως.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Σε τι απόσταση από εσάς έπεσαν;
Δ. ΚΕΦΑΛΟΠΟΥΛΟΣ: 10 – 15 πόντους.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Τόσο κοντά;
Δ. ΚΕΦΑΛΟΠΟΥΛΟΣ: Ήταν η σκάλα που ανεβαίνει πάνω και με φύλαξε η σκάλα. Δεν πέρασαν λίγα δευτερόλεπτα ξανακούω άλλο δεύτερο κρότο.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Στη λεωφόρο Κηφισίας
Δ. ΚΕΦΑΛΟΠΟΥΛΟΣ: Κηφισίας.
Τότε τα έχασα για μια στιγμή λέω «αστραπές είναι› γιατί έβρεχε πολύ νερό έξω και άστραφτε και σηκώνω το ένα τηλέφωνο τον προϊστάμενο του κτιρίου τον κ. Τζαρτζιμάκη ο οποίος είναι εδώ και του λέω «έτσι κι έτσι έγινε› εν τω μεταξύ ήρθε και η Αστυνομία αμέσως, άνοιξα, μπήκε μέσα η Αστυνομία και άρχισαν τον έλεγχό τους.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Τι είχε γίνει εκείνο το βράδυ; Τι μάθατε ότι είχε γίνει; Πως έπεσαν τα τζάμια; Από τι; Πως έγιναν οι θόρυβοι; Από τι;
Δ. ΚΕΦΑΛΟΠΟΥΛΟΣ: Από το θόρυβο αυτό που έριξαν.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Τι ήταν αυτά;
Δ. ΚΕΦΑΛΟΠΟΥΛΟΣ: Αυτά ήταν ρουκέτες. Από το πρωί τις είδε ο προϊστάμενος και είπε ότι είναι κάποια ρουκέτα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Μία ή δύο;
Δ. ΚΕΦΑΛΟΠΟΥΛΟΣ: Δύο ακούσαμε εμείς.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Που χτύπησαν αυτές; Σε ποιο σημείο; Πόσους ορόφους είχε το κτίριο;
Δ. ΚΕΦΑΛΟΠΟΥΛΟΣ: Είχε 6 ορόφους νομίζω. Η πρώτη χτύπησε στο 2ο όροφο σ’ ένα δωμάτιο το οποίο καθόταν ένας μηχανισμός και χάλασε το δωμάτιο εντελώς αυτό.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Καθόταν κανένας.
Δ. ΚΕΦΑΛΟΠΟΥΛΟΣ: Όχι ήταν νύχτα δεν καθόταν κανένας μέσα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ήταν κλειστή;
Δ. ΚΕΦΑΛΟΠΟΥΛΟΣ: Ναι.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Έμενε μόνο ο θυρωρός δηλαδή;
Δ. ΚΕΦΑΛΟΠΟΥΛΟΣ: Μόνο εγώ ήμουν, μόνο ο θυρωρός και η δεύτερη χτύπησε στο πρεβάζι του 1ου ορόφου.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Χαμηλά δηλαδή.
Δ. ΚΕΦΑΛΟΠΟΥΛΟΣ: Ναι. Αυτά ξέρω κ. Πρόεδρε.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ήταν γνωστό, μπορούσε κανένας να το καταλάβει ότι υπήρχε άνθρωπος μέσα; Εσείς δηλαδή ότι υπήρχατε; Γιατί άλλος δεν θα υπήρχε, φαντάζομαι εκείνη την ώρα.
Δ. ΚΕΦΑΛΟΠΟΥΛΟΣ: Δεν ξέρω.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Υπήρχε άλλος μέσα στο κτίριο;
Δ. ΚΕΦΑΛΟΠΟΥΛΟΣ: Όχι εγώ μόνο ήμουν.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Μπορούσε κανένας να το αντιληφθεί αυτό το πράγμα ότι ένα κτίριο θα έμενε χωρίς φύλακα; Δηλαδή τι θα φανταζόμουν εγώ απ’ έξω που ήθελα να πετάξω μια ρουκέτα; Ότι αυτό το κτίριο είναι αφύλακτο και έχω να κάνω ζημιά μόνο και τίποτα άλλο;
Δ. ΚΕΦΑΛΟΠΟΥΛΟΣ: Τι να σας πω;
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δεν μπορείτε να ξέρετε.
Κινδύνευσε η ζωή σας;
Δ. ΚΕΦΑΛΟΠΟΥΛΟΣ: Σας είπα ήμουν δεξιότερα λίγο, αν με έπαιρναν τα τζάμια θα με σκότωναν. Δεν με έφτασαν τα τζάμια και γλίτωσα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Κινδύνευσε η ζωή σας.
Δ. ΚΕΦΑΛΟΠΟΥΛΟΣ: Ναι.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Το θέμα είναι αν μπορούσε κανένας να υποθέσει ότι υπήρχε άνθρωπος μέσα, λογικά δηλαδή. Σε μια τέτοια επιχείρηση να μην φυλάσσεται από κανέναν; Τι λέτε εσείς.
Δ. ΚΕΦΑΛΟΠΟΥΛΟΣ: Κάθε άνθρωπος κρίνει τον εαυτό του.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: ¶λλος άνθρωπος κινδύνευσε;
Δ. ΚΕΦΑΛΟΠΟΥΛΟΣ: Δεν ήταν κανένας άλλος μέσα εκεί.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Σε άλλα κτίρια έγιναν ζημιές;
Δ. ΚΕΦΑΛΟΠΟΥΛΟΣ: Σε άλλο κτίριο όχι.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Μόνο εκεί.
Δ. ΚΕΦΑΛΟΠΟΥΛΟΣ: Αυτό είναι Κηφισίας 115 και Πάγκα 1.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δεν ακουμπάει πουθενά αυτό το κτίριο είναι γύρω.
Δ. ΚΕΦΑΛΟΠΟΥΛΟΣ: Ναι.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Με ακάλυπτο χώρο.
Δ. ΚΕΦΑΛΟΠΟΥΛΟΣ: Ναι.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δεν έχω άλλη ερώτηση. Κύριε Εισαγγελέυ.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Εσείς από ποιο βλήμα κινδυνεύσατε το πρώτο ή το δεύτερο;
Δ. ΚΕΦΑΛΟΠΟΥΛΟΣ: Επί το πλείστον από το πρώτο, αλλά και στο δεύτερο έπεσαν πιο πολλά τζάμια.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Όταν λέτε κινδυνεύσατε να σκοτωθείτε; Ή, να πληγωθείτε;
Δ. ΚΕΦΑΛΟΠΟΥΛΟΣ: Εγώ όπως καθόμουν δεξιότερα έπεσαν τα τζάμια δεξιότερα την πρώτη φορά μπροστά, με το δεύτερο μπουμ έκανα λίγο δεξιά γιατί ήταν η σκάλα και φυλάχτηκα. Δεν με πήρε κανένα θραύσμα τίποτα.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Εάν σε έπαιρναν;
Δ. ΚΕΦΑΛΟΠΟΥΛΟΣ: Θα με σκότωναν τα τζάμια. Έπεσαν από πάνω 6 όροφοι, με 3 – 5 χιλιοστά το τζάμι που είναι πάχος, φυσικά θα με σκότωναν.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Αυτή η οικοδομή τι οικοδομή είναι;
Δ. ΚΕΦΑΛΟΠΟΥΛΟΣ: Ήταν το κτίριο του κ. Στασινόπουλου, της ΒΙΟΧΑΛΚΟ.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Γραφεία ήταν;
Δ. ΚΕΦΑΛΟΠΟΥΛΟΣ: Γραφεία.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Και πάλι αυτό που σας ρώτησε ο κ. Πρόεδρος. Αυτά τα γραφεία λογικά φυλάσσονται ή δεν φυλάσσονται;
Δ. ΚΕΦΑΛΟΠΟΥΛΟΣ: Τότε φυλάσσονταν. Μπορεί να είχαν βάλει και συναγερμό.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Η λογική τι λέει;
Δ. ΚΕΦΑΛΟΠΟΥΛΟΣ: Τότε φυλάσσονταν, ήμουν εγώ μέσα. Τώρα, τι να σας πω.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Εκτός από εσένα, διαβάτες που θα περνούσαν τυχόν από εκεί, θα είχαν πρόβλημα;
Δ. ΚΕΦΑΛΟΠΟΥΛΟΣ: Οι διαβάτες από πού να έρθουν; Ο δρόμος ήταν έξω επί της Κηφισίας και επί της Πάγκα. Εκεί που έπεσαν αυτά τα βλήματα, έπεσαν προς τα έξω, δεν υπήρχε κανένας άνθρωπος να χτυπήσουν.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Μπορούσαν να περνούν άνθρωποι;
Δ. ΚΕΦΑΛΟΠΟΥΛΟΣ: Από μπροστά όχι γιατί ήταν κτίριο εκεί.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Δεν είναι δρόμος δηλαδή.
Δ. ΚΕΦΑΛΟΠΟΥΛΟΣ: Δεν είναι δρόμος.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Δεν περνούν άνθρωποι δηλαδή.
Δ. ΚΕΦΑΛΟΠΟΥΛΟΣ: Είναι οικόπεδο που παρκάρουν τα αυτοκίνητα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Από την Έδρα καμία άλλη ερώτηση; Παρακαλώ.
Β.ΜΑΡΚΗΣ: Αυτοκίνητα υπήρχαν παρκαρισμένα;
Δ. ΚΕΦΑΛΟΠΟΥΛΟΣ: Ήταν όχι πολλά. Ήταν 5 – 6 αυτοκίνητα.
Β.ΜΑΡΚΗΣ: Αυτό το κτίριο το χρησιμοποιεί μονάχα η ΒΙΟΧΑΛΚΟ;
Δ. ΚΕΦΑΛΟΠΟΥΛΟΣ: Η ΒΙΟΧΑΛΚΟ το είχε τότε. Τώρα δεν ξέρω αν έχει άλλα γραφεία μέσα. Έχω φύγει εδώ και 10 χρόνια.
Β.ΜΑΡΚΗΣ: Δεν θέλω τίποτα άλλο.
κ. ΠΑΠΑΗΛΙΟΥ: Κινδυνέψατε από τα τζάμια όχι όμως από τζάμια όχι όμως από ρουκέτα.
Δ. ΚΕΦΑΛΟΠΟΥΛΟΣ: Όχι.
κ. ΠΑΠΑΗΛΙΟΥ: Η ρουκέτα έπεσε στο 2ο όροφο και η άλλη που έπεσε στον 3ο;
Δ. ΚΕΦΑΛΟΠΟΥΛΟΣ: Στο πρεβάζι του 1ου ορόφου.
κ. ΠΑΠΑΗΛΙΟΥ: Εκτός από τα δικά σας τζάμια έσπασαν κι άλλα τζάμια;
Δ. ΚΕΦΑΛΟΠΟΥΛΟΣ: Όχι. Του κτιρίου.
κ. ΠΑΠΑΗΛΙΟΥ: Έσπασαν όλα τα τζάμια του κτιρίου;
Δ. ΚΕΦΑΛΟΠΟΥΛΟΣ: Έσπασαν του ορόφου.
κ. ΠΑΠΑΗΛΙΟΥ: Επομένως ο δικός σας κίνδυνος ήταν μόνο από τα τζάμια.
Δ. ΚΕΦΑΛΟΠΟΥΛΟΣ: Μάλιστα.
κ. ΠΑΠΑΗΛΙΟΥ: Από τα τζάμια και από την θέση στην οποία βρισκόσασταν εκείνη τη στιγμή.
Δ. ΚΕΦΑΛΟΠΟΥΛΟΣ: Ναι.
κ. ΠΑΠΑΗΛΙΟΥ: Αν ήσασταν σε άλλο σημείο θα υπήρχε κίνδυνος από τα τζάμια;
Δ. ΚΕΦΑΛΟΠΟΥΛΟΣ: Αν ανέβαινα πάνω στη σκάλα?
κ. ΠΑΠΑΗΛΙΟΥ: ¶λλο εντάξει. Εκεί που ήσασταν;
Δ. ΚΕΦΑΛΟΠΟΥΛΟΣ: Που αλλού να ήμουν; Μόνο από τα τζάμια.
Ι.ΒΛΑΧΟΣ: Κύριε μάρτυς που βρίσκεται το γραφείο αυτό στο οποίο καθόσασταν την ώρα που έγινε η έκρηξη;
Δ. ΚΕΦΑΛΟΠΟΥΛΟΣ: Στο ισόγειο της πολυκατοικίας.
Ι.ΒΛΑΧΟΣ: Που ακριβώς; Σε διάδρομο; Σε δωμάτιο;
Δ. ΚΕΦΑΛΟΠΟΥΛΟΣ: Όπως μπαίνουν μέσα, απέναντι είναι το ισόγειο.
Ι.ΒΛΑΧΟΣ: Να σας βοηθήσω λίγο. Μήπως ήταν κάτω από το κλιμακοστάσιο;
Δ. ΚΕΦΑΛΟΠΟΥΛΟΣ: Η σκάλα ανέβαινε εκεί.
Ι.ΒΛΑΧΟΣ: Τι εννοείτε ανέβαινε η σκάλα. Μήπως το γραφείο ήταν κάτω από το κλιμακοστάσιο;
Δ. ΚΕΦΑΛΟΠΟΥΛΟΣ: Κλιμακοστάσιο εννοείτε τις σκάλες που ανεβαίνουν;
Ι.ΒΛΑΧΟΣ: Ναι.
Δ. ΚΕΦΑΛΟΠΟΥΛΟΣ: Εδώ ήταν το γραφείο και εδώ ήταν η σκάλα, 5 πόντους.
Ι.ΒΛΑΧΟΣ: Δηλαδή το γραφείο σας ήταν κάτω από το κλιμακοστάσιο.
Δ. ΚΕΦΑΛΟΠΟΥΛΟΣ: Όχι κάτω ακριβώς, ήταν λίγο κοντά.
Ι.ΒΛΑΧΟΣ: Τα τζάμια που έπεσαν, που έπεσαν ακριβώς;
Δ. ΚΕΦΑΛΟΠΟΥΛΟΣ: Τα τζάμια των 6 ορόφων έπεσαν κάτω μπροστά.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Είπε 5 πόντους κοντά του.
Ι.ΒΛΑΧΟΣ: Εσείς δηλαδή πως κινδυνεύσατε;
Δ. ΚΕΦΑΛΟΠΟΥΛΟΣ: Από τα τζάμια.
Ι.ΒΛΑΧΟΣ: Αφού ήταν η σκάλα από πάνω από το κεφάλι σας.
Δ. ΚΕΦΑΛΟΠΟΥΛΟΣ: Σας λέω ότι εάν ήταν?
Ι.ΒΛΑΧΟΣ: Αν ήταν κ. μάρτυς. Εκείνη τη στιγμή εκεί που καθόσασταν;
Δ. ΚΕΦΑΛΟΠΟΥΛΟΣ: Εκείνη τη στιγμή δεν με πήρε, γιατί ήταν η σκάλα και προφυλάχτηκα. Αν ήμουν 2 πόντους δεξιότερα θα με έπαιρνε.
Ι.ΒΛΑΧΟΣ: Μία μόνο παρατήρηση για να διευκρινιστεί και στο Δικαστήριο δηλαδή. Αναφέρατε ότι η 2η ρουκέτα έσκασε στο περβάζι του 1ου ορόφου. Μήπως θέλετε να σας βοηθήσω λίγο να θυμηθείτε αν ήταν στο 2ο όροφο; Δεν παίζει τόσο μεγάλη σημασία.
Δ. ΚΕΦΑΛΟΠΟΥΛΟΣ: Στον 1ο ήταν. Θα σας το πει και ο επόμενος μάρτυρας.
Ι.ΒΛΑΧΟΣ: Τότε αναφέρομαι στην αναγνωστέα έκθεση αυτοψίας κ. Πρόεδρε στο οποίο δείχνει ότι ήταν ο 2ος όροφος και απείχε 2 ορόφους.
Δ. ΚΕΦΑΛΟΠΟΥΛΟΣ: Όπως είναι ο τοίχος έτσι, ήταν το τσιμέντο που ρίχνουν εκεί, αυτό λέω περβάζι.
Ι.ΒΛΑΧΟΣ: Εννοείτε το περβάζι που έχει στο μπαλκόνι.
Δ. ΚΕΦΑΛΟΠΟΥΛΟΣ: Αυτό.
Ι.ΒΛΑΧΟΣ: Ήταν ένας όροφος παραπάνω. Δηλαδή απείχε 2 ορόφους από το ισόγειο που ήταν ο μάρτυρας.
Β. ΚΟΥΡΝΑΚΗΣ: Όταν λέτε περβάζι του 1ου ορόφου εννοείτε το περβάζι στο δάπεδό του ή στο ταβάνι του;
Δ. ΚΕΦΑΛΟΠΟΥΛΟΣ: Στο περβάζι του 1ου ορόφου.
Β. ΚΟΥΡΝΑΚΗΣ: Στο περβάζι του 1ου ορόφου όχι στο ταβάνι.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Χαμηλά.
κ.ΠΑΠΑΗΛΙΟΥ: Θυμάστε αν στο 2ο και στον 3ο όροφο που έπεσαν οι ρουκέτες υπήρχε φωτισμός; Εσείς ήσασταν φύλακας. Τι φωτισμός υπήρχε στο κτίριο;
Δ. ΚΕΦΑΛΟΠΟΥΛΟΣ: Πατούσαμε το κουμπί και άναβαν τα φώτα.
κ.ΠΑΠΑΗΛΙΟΥ: Ήταν σβηστά ή ανοιχτά τα φώτα;
Δ. ΚΕΦΑΛΟΠΟΥΛΟΣ: Σχεδόν κλειστά ήταν. Μόνο στο ισόγειο έκαιγαν εκεί που ήμασταν εμείς. Όταν ανέβαινα πάνω στις σκάλες πάταγα το κουμπί και άναβαν τα φώτα όλα.
κ.ΠΑΠΑΗΛΙΟΥ: Όταν ανεβαίνατε τις σκάλες, πατάγατε το κουμπί και άνοιγαν. Αυτό είναι φυσιολογικό. Εγώ σας ρωτάω αν οι όροφοι είχαν φωτισμό.
Δ. ΚΕΦΑΛΟΠΟΥΛΟΣ: Όχι δεν είχαν.
κ.ΠΑΠΑΗΛΙΟΥ: Είχε φωτισμό μόνο εκεί που ήσασταν εσείς.
Δ. ΚΕΦΑΛΟΠΟΥΛΟΣ: Μάλιστα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Η κα Κούρτοβικ έχει τον λόγο.
Ι. ΚΟΥΡΤΟΒΙΚ: Να σας ρωτήσω το εξής: το επάγγελμά σας ακριβώς ποιο ήταν;
Δ. ΚΕΦΑΛΟΠΟΥΛΟΣ: Θυρωρός.
Ι. ΚΟΥΡΤΟΒΙΚ: Ήσασταν θυρωρός μόνο δεν ήσασταν φύλακας.
Δ. ΚΕΦΑΛΟΠΟΥΛΟΣ: Θυρωρός.
Ι. ΚΟΥΡΤΟΒΙΚ: Η δουλειά σας είναι επομένως να βρίσκεστε πού;
Δ. ΚΕΦΑΛΟΠΟΥΛΟΣ: Να περιφέρομαι στο κτίριο, γιατί είχα ρολόι, κάθε μισή ώρα πήγαινα και χτυπούσα το ρολόι πάνω στους ορόφους.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: ¶ρα δεν ήσαστε μόνο θυρωρός.
Ι. ΚΟΥΡΤΟΒΙΚ: Ποιο ρολόι χτυπούσατε;
Δ. ΚΕΦΑΛΟΠΟΥΛΟΣ: Έχουν ένα ρολόι οι φύλακες που πηγαίνουμε ορισμένες ώρες και το χτυπάμε.....
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Για να φαίνεται ότι είναι ξύπνιος, ότι δεν κοιμάται.
Ι. ΚΟΥΡΤΟΒΙΚ: (εκτός μικροφώνου, επιδεικνύει σχεδιάγραμμα). Εδώ φαίνεται η κεντρική είσοδος του κτιρίου και εδώ είναι το κλιμακοστάσιο. Ήταν εδώ η θέση σας;
Δ. ΚΕΦΑΛΟΠΟΥΛΟΣ: Δε μπορώ να καταλάβω από το σχέδιο. Σας είπα πώς ήταν. Στην είσοδο μπροστά, την κεντρική.
Ι. ΚΟΥΡΤΟΒΙΚ: Επομένως εάν αυτή είναι η κεντρική είσοδος, πρέπει να είσαστε εδώ; Αν αυτό είναι το κλιμακοστάσιο ήσαστε εδώ;
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δεν καταλαβαίνει από το σχέδιο, σας είπε πού είναι. Το ζήτημα είναι ότι δεν ήταν στάσιμος. Αυτό μας ενδιαφέρει.
Ι. ΚΟΥΡΤΟΒΙΚ: Τα ρολόγια πού ήταν, που χτυπούσατε;
Δ. ΚΕΦΑΛΟΠΟΥΛΟΣ: Το ένα ήταν στο θυρωρείο, το άλλο ήταν στον 3ο όροφο, το άλλο στον 4ο.
Ι. ΚΟΥΡΤΟΒΙΚ: Στο κλιμακοστάσιο;
Δ. ΚΕΦΑΛΟΠΟΥΛΟΣ: Όχι στο κλιμακοστάσιο.
Ι. ΚΟΥΡΤΟΒΙΚ: Σε ποιο σημείο ήταν;
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Σε ποιον όροφο τέλος πάντων;
Δ. ΚΕΦΑΛΟΠΟΥΛΟΣ: Ήταν στο ισόγειο, ήταν στον 2ο, 3ο κτλ.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δηλαδή ήταν περπατητός.
Ι. ΚΟΥΡΤΟΒΙΚ: Πηγαίνατε από το κλιμακοστάσιο;
Δ. ΚΕΦΑΛΟΠΟΥΛΟΣ: Κλιμακοστάσιο ποιο λέτε;
Ι. ΚΟΥΡΤΟΒΙΚ: Από τη σκάλα;
Δ. ΚΕΦΑΛΟΠΟΥΛΟΣ: Έπαιρνε και το ασανσέρ καμιά φορά και πήγαινα.
Ι. ΚΟΥΡΤΟΒΙΚ: Όταν ανεβαίνατε στους ορόφους, στο σημείο που πηγαίνατε για να χτυπήσετε το ρολόι, ανάβατε το φως για να το χτυπήσετε ή πηγαίνατε στα σκοτεινά;
Δ. ΚΕΦΑΛΟΠΟΥΛΟΣ: ¶μα φωτιζόταν η σκάλα δεν το πατούσα, άμα δεν φωτιζόταν πατούσα το κουμπί της σκάλας και άναβα όλα τα φώτα και τα έβλεπα.
Ι. ΚΟΥΡΤΟΒΙΚ: Βλέπατε επομένως τα φώτα της σκάλας και πηγαίνετε εκεί και χτυπούσατε. Επομένως εκεί που χτυπούσατε το ρολόι είχε φως.
Δ. ΚΕΦΑΛΟΠΟΥΛΟΣ: Αφού φωτιζόταν η σκάλα, είχε φως. Την ώρα αυτή όμως, που πήγαινα.
Ι. ΚΟΥΡΤΟΒΙΚ: Θυμάστε το κτίριο; Θυμάστε σε τί απόσταση από εσάς χτύπησαν οι ρουκέτε;
Δ. ΚΕΦΑΛΟΠΟΥΛΟΣ: Δεν ξέρω από τέτοια πράγματα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Αφήστε τον, δε ξέρει τίποτε, αλλιώς δε θα ήταν φύλακας ο άνθρωπος.... Ο κ. Τζατζιμάκης. «Ορκίζομαι να πω την αλήθεια›.
κ. ΤΖΑΡΤΖΙΜΑΚΗΣ: Ορκίζομαι κ. Πρόεδρε.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Εσείς τί σχέση έχετε;
κ. ΤΖΑΡΤΖΙΜΑΚΗΣ: Είμαι υπεύθυνος ασφαλείας του κτιρίου αυτού.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ήσαστε πρώην αστυνομικός;
κ. ΤΖΑΡΤΖΙΜΑΚΗΣ: Όχι, στρατιωτικός είμαι.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Σε ποιο όπλο;
κ. ΤΖΑΡΤΖΙΜΑΚΗΣ: Στρατό ξηράς, πεζικό.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Είχατε προσληφθεί λοιπόν ως υπεύθυνος ασφαλείας. Είχατε χρόνια εκεί;
κ. ΤΖΑΡΤΖΙΜΑΚΗΣ: Ναι, είχα τρία χρόνια εκεί.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Το βράδυ έκλειναν βέβαια τα γραφεία, δεν εργαζόταν κανένας, αφήνατε μόνο ποιον;
κ. ΤΖΑΡΤΖΙΜΑΚΗΣ: Έναν φύλακα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ο οποίος εδώ, στη συγκεκριμένη βραδιά ήταν ο κ. Κεφαλόπουλος. Τί καθήκοντα είχε αυτός ο φύλακας; Ήταν απλός θυρωρός, ή έριχνε μια ματιά;
κ. ΤΖΑΡΤΖΙΜΑΚΗΣ: Όχι, έπρεπε να ελέγξει το κτίριο, έριχνε μια ματιά, φώτα κτλ.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Πώς εσείς ελέγχατε ότι αυτός πράγματι δεν κάθισε στο θυρωρείο εκεί κάτω στο ισόγειο να κοιμηθεί; Τί μέσο ελέγχου είχατε;
κ. ΤΖΑΡΤΖΙΜΑΚΗΣ: Έκανα τακτικούς ελέγχους.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Εσείς;
κ. ΤΖΑΡΤΖΙΜΑΚΗΣ: Εγώ, ακανόνιστες ώρες.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Μήπως του είχατε βάλει κάτι ώστε την άλλη μέρα να έχετε κάποια απόδειξη ότι πράγματι ήταν ξύπνιος;
κ. ΤΖΑΡΤΖΙΜΑΚΗΣ: Είχε ρολόι, χτυπούσε ρολόι.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Τί είναι αυτά τα ρολόγια, γιατί αυτός δεν κατάλαβε καλά να μας πει. Δηλαδή πού ήταν τα ρολόγια αυτά; Σε έναν όροφο;
κ. ΤΖΑΡΤΖΙΜΑΚΗΣ: Μέσα στο θυρωρείο υπήρχε αυτό το ρολόι με κλειδί, στο οποίο έπρεπε να βάλεις το κλειδί να χτυπήσει και σημείωνε την ώρα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δεν είχε σε κάθε όροφο κι άλλο ρολόι;
κ. ΤΖΑΡΤΖΙΜΑΚΗΣ: Όχι.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Γιατί αυτός μας είπε ότι ανέβαινε σε κάθε όροφο και πατούσε κάποιο κουμπί. Είναι αλήθεια αυτό;
κ. ΤΖΑΡΤΖΙΜΑΚΗΣ: Είχε, αλλά αυτά δεν λειτουργούσαν όλα, τη συγκεκριμένη ημέρα είχε χτυπήσει μόνο το κάτω ρολόι.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Υπήρχαν όμως τα άλλα;
κ. ΤΖΑΡΤΖΙΜΑΚΗΣ: Υπήρχαν αλλά ήταν εκτός ενέργειας.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Εκείνη την ημέρα, εσείς πήγατε πρωί ή ειδοποιηθήκατε;
κ. ΤΖΑΡΤΖΙΜΑΚΗΣ: Όχι, με ειδοποίησε ο φύλακας.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Πήγατε όλη τη νύχτα. Τί είδατε λοιπόν εκεί;
κ. ΤΖΑΡΤΖΙΜΑΚΗΣ: Με ειδοποίησε 00:30 περίπου. Είχε βληθεί το κτίριο από δύο ρουκέτες. Είδα την ουρά της μίας ρουκέτας, γιατί είχε έρθει εν τω μεταξύ και η αστυνομία και ψάχναμε μαζί και είδα τη μια ρουκέτα....
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Σε ποια σημεία είχε βληθεί το κτίριο;
κ. ΤΖΑΡΤΖΙΜΑΚΗΣ: Ήταν αν θυμάμαι καλά, μεταξύ 1ου και 2ου ορόφου και στο περβάζι του 1ου ορόφου είχε σφηνωθεί. Υπάρχει ακόμα το σημάδι.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Το άλλο είχε χτυπήσει πάνω σε τζαμαρία;
κ. ΤΖΑΡΤΖΙΜΑΚΗΣ: Είχε χτυπήσει στο ενδιάμεσο, η τζαμαρία είχε πέσει απ’ ότι εκτιμήσαμε, από τον κρότο.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Από τα αέρια, όχι από τον κρότο, τα εκρηκτικά αέρια. Τί έγινε λοιπόν; Είδατε τα τζάμια σε μεγάλη έκταση να έχουν πέσει;
κ. ΤΖΑΡΤΖΙΜΑΚΗΣ: Όλα τα τζάμια του κλιμακοστασίου είχαν πέσει.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Αν κινδύνευσε άνθρωπος μ’ ενδιαφέρει και συγκεκριμένα ο κ. Κεφαλόπουλος.
κ. ΤΖΑΡΤΖΙΜΑΚΗΣ: Μπορούσε να ήταν σε άλλη θέση.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δηλαδή σε ποια θέση;
κ. ΤΖΑΡΤΖΙΜΑΚΗΣ: Να βρισκόταν καθ’ οδόν πάνω στη σκάλα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Όταν ανεβαίνει πάνω στη σκάλα, δε δίνει κάποιο σημάδι σε έναν που είναι απέξω; Δηλαδή δεν πατάει κάποιο φως για να ανέβει τη σκάλα; Διότι έτσι μας είπε αυτός. Είπε ότι «εγώ πατάω το κουμπάκι κι έτσι βλέπω και ανεβαίνω πάνω›.
κ. ΤΖΑΡΤΖΙΜΑΚΗΣ: Ανάβει τα φώτα, προφανώς.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: ¶ρα ένας ο οποίος θέλει να χτυπήσει, μπορεί να ξέρει αν είναι ή δεν είναι... Αυτός είναι ένας σοβαρός πραγματικά ισχυρισμός που πρέπει να εξετάζεται. Τώρα λέτε εσείς, καθόταν κάτω. Σας είπε σε ποιο σημείο βρισκόταν την ώρα αυτή;
κ. ΤΖΑΡΤΖΙΜΑΚΗΣ: Ναι, μου είπε, κάτω απ’ τη σκάλα ήταν.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ήταν κοντά τα τζάμια από εκεί που βρισκόταν, που έπεσαν;
κ. ΤΖΑΡΤΖΙΜΑΚΗΣ: Ήταν στο 1-1,5 μ., κάπου εκεί.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ήταν δυνατόν αυτός εκείνη την ώρα να είχε σηκωθεί απλώς και να περπατήσει λίγο.
κ. ΤΖΑΡΤΖΙΜΑΚΗΣ: Ναι, μπορούσε να είχε τραυματισθεί.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Θα τραυματιζόταν ή θα σκοτωνόταν;
κ. ΤΖΑΡΤΖΙΜΑΚΗΣ: Μπορεί και τα δύο.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Αυτό ρωτώ, ήταν τόσα πολλά τα τζάμια που μπορούσαν.....
κ. ΤΖΑΡΤΖΙΜΑΚΗΣ: Όλο το κλιμακοστάσιο.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Είδατε τόσα πολλά εκεί σ’ εκείνο το σημείο να έχουν πέσει;
κ. ΤΖΑΡΤΖΙΜΑΚΗΣ: Έπεσαν μέσα, έξω....
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Εμείς πάμε απέξω τώρα. Σ’ έναν που βρίσκεται απέξω και θέλει για κάποια κίνητρα δικά του, να κάνει κάποια έκρηξη με ρουκέτες μέσα σε ένα κτίριο που βρίσκεται εκτός χώρου εργασίας. Διότι βέβαια, αν τα έριχνε το πρωί που ήταν όλος ο κόσμος, θα λέγαμε ότι θέλει να σκοτώσει ανθρώπους ή αποδέχεται το αποτέλεσμα. Το βλέπει νύχτα λοιπόν και ρίχνει. Αυτός μπορεί να σκεφτεί ότι υπάρχει ένας άνθρωπος μέσα και μπορούμε να τον σκοτώσουμε;
κ. ΤΖΑΡΤΖΙΜΑΚΗΣ: Λογικά ναι, πρέπει να το σκεφτεί.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δηλαδή τί σκέψεις πρέπει να κάνει;
κ. ΤΖΑΡΤΖΙΜΑΚΗΣ: Προφανώς θα έχει κάνει και αναγνώριση. Για να κάνει τέτοια ενέργεια, θα είχε προηγηθεί αναγνώριση του στόχου.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ένας που θα κάνει αναγνώριση, εγώ αν περάσω ένα βράδυ από εκεί, θα αντιληφθώ ότι υπάρχει φύλακας;
κ. ΤΖΑΡΤΖΙΜΑΚΗΣ: Μα νομίζω ότι θα έπρεπε να είχε προηγηθεί και ημερήσια αναγνώριση.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Την ημέρα εντάξει, αλλά νύχτα θα μπορέσω εγώ να αντιληφθώ ότι υπάρχει νύχτα άνθρωπος μέσα; Θα μπορώ να καταλάβω ότι είναι φύλακας;
κ. ΤΖΑΡΤΖΙΜΑΚΗΣ: Βεβαίως.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: ¶ρα δεν ήταν κάτι το οποίο ήταν απρόβλεπο ο φύλακας θέλετε να πείτε, για έναν ο οποίος όμως έχει κάνει αναγνώριση. Αλλά δεν ξέρουμε αν αυτοί οι οποίοι πέταξαν τη ρουκέτα είχαν κάνει ή όχι αναγνώριση. Υποθετικά είναι όλα αυτά. Απλώς εμείς διερευνούμε όλες τις υποθετικές περιπτώσεις χωρίς να μπορούμε να καταλήξουμε σε ένα βέβαιο συμπέρασμα.
¶λλος άνθρωπος μπορούσε να είναι εκεί μέσα; Να έχει μείνει κάποιος υπάλληλος λίγο αργότερα;
κ. ΤΖΑΡΤΖΙΜΑΚΗΣ: Υπάλληλος όχι.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Υπάρχει αναμμένο φως....
κ. ΤΖΑΡΤΖΙΜΑΚΗΣ: Όχι, δεν επιτρεπόταν, έπρεπε να είχε ζητήσει άδεια γι αυτό το πράγμα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Εσείς έχετε πει ότι δεν μπαίνει κανένας, εκτός αν έχει ζητήσει ειδική άδεια. Έγιναν ζημιές μεγάλες στο κτίριο;
κ. ΤΖΑΡΤΖΙΜΑΚΗΣ: Όχι, οι υαλοπίνακες είχαν σπάσει.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Πόσοι;
κ. ΤΖΑΡΤΖΙΜΑΚΗΣ: Αρκετοί ήταν, αλλά δε νομίζω ότι ήταν σημαντική η ζημιά.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: ¶λλα πράγματα, ξένα, κανένα αυτοκίνητο;
κ. ΤΖΑΡΤΖΙΜΑΚΗΣ: Όχι.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Πεζοί μπορούσαν να κινδυνεύσουν εκεί;
κ. ΤΖΑΡΤΖΙΜΑΚΗΣ: Όχι, γιατί το οικόπεδο είναι μεγάλο, είχε φράχτη.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δεν περνούν από εκεί κοντά, δίπλα, πεζοί. Πρέπει κάποιος να πηδήσει το φράχτη.
κ. ΤΖΑΡΤΖΙΜΑΚΗΣ: Να μπει μέσα στο οικόπεδο.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Κύριε Εισαγγελεύ, κύριοι συνάδελφοι.
κ. ΓΕΩΡΓΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Τα καθήκοντά σας είπατε ήταν του υπευθύνου ασφαλείας. Δηλαδή, τους φύλακες ποιοι τους επόπτευαν;
κ. ΤΖΑΡΤΖΙΜΑΚΗΣ: Εγώ τους επόπτευα.
κ. ΓΕΩΡΓΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Όταν πήγατε εκεί, ήταν αμέσως μετά τις εκρήξεις;
κ. ΤΖΑΡΤΖΙΜΑΚΗΣ: Μάλιστα.
κ. ΓΕΩΡΓΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Πού είχαν χτυπήσει οι ρουκέτες; Σε ποιο σημείο του κτιρίου;
κ. ΤΖΑΡΤΖΙΜΑΚΗΣ: Είπα, μεταξύ 1ου και 2ου ορόφου του κτιρίου από τη βορειοδυτική πλευρά.
κ. ΓΕΩΡΓΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Στο χώρο που χτύπησαν, εσωτερικότερα του κτιρίου, τί χώρος είναι εκεί;
κ. ΤΖΑΡΤΖΙΜΑΚΗΣ: Οικόπεδο, πάρκινγκ, αυτοκινήτου.
κ. ΓΕΩΡΓΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Όχι, εννοώ του κτιρίου. Χτύπησαν σε κάποιο τοίχο. Μέσα από τον τοίχο τί ήταν;
κ. ΤΖΑΡΤΖΙΜΑΚΗΣ: Γραφεία ήταν.
κ. ΓΕΩΡΓΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Τί γραφεία; Τίνος;
κ. ΤΖΑΡΤΖΙΜΑΚΗΣ: Το ένα ήταν το δικό μου από κάτω και δεξιά και αριστερά πάλι γραφεία.
κ. ΓΕΩΡΓΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Αν θυμάμαι καλά, στην πρώτη κατάθεσή σας, έχετε πει ότι ήταν γραφεία του 2ου και 3ου ορόφου.
κ. ΤΖΑΡΤΖΙΜΑΚΗΣ: Ναι, ήταν στον 2ο όροφο.
κ. ΓΕΩΡΓΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: ¶ρα ποιο είναι το σωστό; Του 1ου ή του 2ου;
κ. ΤΖΑΡΤΖΙΜΑΚΗΣ: Δε θυμάμαι, ότι ήταν η πρώτη κατάθεση, αυτό είναι.
κ. ΓΕΩΡΓΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Εν πάση περιπτώσει, το δικό σας γραφείο που λέτε, ήταν στον 2ο όροφο;
κ. ΤΖΑΡΤΖΙΜΑΚΗΣ: Μάλιστα, στον 2ο.
κ. ΓΕΩΡΓΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Για εκείνες τις ρουκέτες μάθατε τίποτα για την προέλευσή τους;
κ. ΤΖΑΡΤΖΙΜΑΚΗΣ: Απ’ ότι ξέρω γιατί έχω εμπειρία στα όπλα αυτά, ήταν ρουκέτα των 2.36, την ουρά είδα συγκεκριμένα της ρουκέτας, η οποία μετά την προσβολή είχε πέσει κάτω.
κ. ΓΕΩΡΓΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Λέω, μάθατε από κάποια πηγή, την προέλευσή της, αν έμοιαζε με κάποιες άλλες από κάποιο άλλο χώρο;
κ. ΤΖΑΡΤΖΙΜΑΚΗΣ: Από την αστυνομία που συζητούσαμε, είπαν ότι προφανώς είπαν ότι ήταν η 17Ν.
κ. ΓΕΩΡΓΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Γιατί, η 17Ν φτιάχνει ρουκέτες;
κ. ΤΖΑΡΤΖΙΜΑΚΗΣ: Από το Συκούριο, η αστυνομία το είχε πει τότε.
κ. ΓΕΩΡΓΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Ποιο; Πείτε τό μας κι εμάς. Τί;
κ. ΤΖΑΡΤΖΙΜΑΚΗΣ: Ότι το πιθανότερο είναι οι ρουκέτες να είναι του Συκουρίου.
κ. ΓΕΩΡΓΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Δεν έχω άλλη ερώτηση.
Β. ΜΑΡΚΗΣ: Έχοντας το βράδυ μια εικόνα του κτιρίου κάποιος τρίτος, βλέπει ένα σκοτεινό κτίριο όπως αντιλαμβάνομαι. Εκτός από ποιο σημείο;
κ. ΤΖΑΡΤΖΙΜΑΚΗΣ: Στην είσοδο, ήταν τα φώτα αναμμένα και περιμετρικά το κτίριο είχε φωτισμό εξωτερικά.
Β. ΜΑΡΚΗΣ: Δηλαδή μπορεί να αντιληφθεί κάποιος ότι εκεί πρέπει να υπάρχει κάποιος.
κ. ΤΖΑΡΤΖΙΜΑΚΗΣ: Λογικά ναι.
Β. ΜΑΡΚΗΣ: Είπατε στην προανακριτική σας κατάθεση ότι ο φύλακας που έμενε το βράδυ, δεν είναι σίγουρο ότι κάθεται στο ισόγειο ή στο γραφείο ασφαλείας. Ισχύει αυτό πράγματι;
κ. ΤΖΑΡΤΖΙΜΑΚΗΣ: Ο φύλακας κατά κανόνα ήταν στο ισόγειο. Αλλά μπορούσε να πάει και επάνω και σε όλα τα γραφεία, είχε δικαίωμα.
Β. ΜΑΡΚΗΣ: Είστε σαφής πράγματι. Εγώ θέλω αυτό που λέτε εδώ πέρα ότι «συνήθως στο ισόγειο, αλλά πολλές φορές και στο γραφείο ασφαλείας επάνω›. Βέβαια, όταν ήταν επάνω, θα είχε αναμμένο φως σίγουρα.
κ. ΤΖΑΡΤΖΙΜΑΚΗΣ: Ναι, σίγουρα.
κ. ΠΑΠΑΗΛΙΟΥ: Σε συνέχεια της ερωτήσεως του κ. Εισαγγελέα: Από εκεί που ρίχτηκαν οι ρουκέτες, φαινόταν το ισόγειο του κτιρίου;
κ. ΤΖΑΡΤΖΙΜΑΚΗΣ: Δεν ξέρω, υποθέτω ότι οι ρουκέτες πρέπει να έπεσαν από την οδό Λασκαρίδου.
κ. ΠΑΠΑΗΛΙΟΥ: Είπατε προηγουμένως από βορειοδυτικά. Από τους δράστες, που ρίχτηκαν οι ρουκέτες, φαινόταν το ισόγειο του κτιρίου;
κ. ΤΖΑΡΤΖΙΜΑΚΗΣ: Καταρχήν δεν ξέρω από πού τις έριξαν. Υπόθεση κάνω.
κ. ΠΑΠΑΗΛΙΟΥ: Ελάτε κοντά να δείτε ένα σχεδιάγραμμα (επιδεικνύεται σχεδιάγραμμα). Από πού είναι η είσοδος του κτιρίου;
κ. ΤΖΑΡΤΖΙΜΑΚΗΣ: Από την πάνω πλευρά.
κ. ΠΑΠΑΗΛΙΟΥ: Κοιτάξτε τη βολή εδώ. Χτύπησαν εδώ, σ’ αυτά τα μπαλκόνια. Η είσοδος πού είναι;
κ. ΤΖΑΡΤΖΙΜΑΚΗΣ: Από την άλλη πλευρά.
κ. ΠΑΠΑΗΛΙΟΥ: Επομένως φαινόταν η είσοδος του κτιρίου;
κ. ΤΖΑΡΤΖΙΜΑΚΗΣ: Ένα μικρό μέρος μόνο, το παράθυρο του φύλακα μόνο φαινόταν.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ο κ. Αγιοστρατίτης πού βρίσκεται; Μας άφησε;
Ι. ΚΟΥΡΤΟΒΙΚ: Η υπόθεση δε μας πολυενδιαφέρει απ’ ότι καταλαβαίνετε, διότι δεν υπάρχει κάποια ανάληψη ευθύνης. Καταρχήν υπάρχει μια απόδοση, δεν υπάρχει ανάληψη ευθύνης και ρωτάμε εκ των πραγμάτων. Μας φέρατε, μας κατηγορείτε, ρωτάμε για να μην πλήττουν και οι μάρτυρες. Το σημείο στο οποίο χτύπησαν οι ρουκέτες ήταν είπατε το γραφείο σας;
κ. ΤΖΑΤΖΙΜΑΚΗΣ: Ήταν μεταξύ 1ου και 2ου ορόφου, εκεί. Εκεί ήταν και το γραφείο μου.
Ι. ΚΟΥΡΤΟΒΙΚ: Εκεί ήταν γραφεία επομένως....
κ. ΤΖΑΤΖΙΜΑΚΗΣ: Όλου του προσωπικού, μόνο γραφεία.
Ι. ΚΟΥΡΤΟΒΙΚ: Είχε κάποια δουλειά σ’ αυτά ο φύλακας τη νύχτα;
κ. ΤΖΑΤΖΙΜΑΚΗΣ: Ναι, έπρεπε να ελέγξει την πυρασφάλεια.
Ι. ΚΟΥΡΤΟΒΙΚ: Πού ήταν η πυρασφάλεια;
κ. ΤΖΑΤΖΙΜΑΚΗΣ: Αν υπήρχαν αναμμένα φώτα, τσιγάρα, πυροσβεστήρες....
Ι. ΚΟΥΡΤΟΒΙΚ: Τί ώρα έκλειναν οι υπηρεσίες του κτιρίου;
κ. ΤΖΑΤΖΙΜΑΚΗΣ: Γύρω στις 6, 7, 8, 9, ανάλογα, δεν είχε σταθερή ώρα.
Ι. ΚΟΥΡΤΟΒΙΚ: Ο φύλακας αυτός έπιανε δουλειά μετά τις 9:30.
κ. ΤΖΑΤΖΙΜΑΚΗΣ: Όχι, ήταν 14:00-22:00 και 22:00-06:00.
Ι. ΚΟΥΡΤΟΒΙΚ: Στις 22:00 επομένως έπιανε. Στις 22:00 λοιπόν που φτάνει αυτός ο φύλακας, το κτίριο έχουν ήδη κλείσει οι υπηρεσίες του κτιρίου. Δεν τα έχει ελέγξει αυτά ο προηγούμενος φύλακας;
κ. ΤΖΑΤΖΙΜΑΚΗΣ: Τα ελέγχει αλλά δε σημαίνει ότι δεν πρέπει να τα ελέγξει ο επόμενος.
Ι. ΚΟΥΡΤΟΒΙΚ: Να σας ρωτήσω με βάση το σχεδιάγραμμα κ. μάρτυς.