ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Επειδή χθες είπατε άλλο πράγμα, γι αυτό.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Καλά, την αλλάζει.
Σ. ΞΗΡΟΣ: Δε μπορούσα να ακούω χονδροειδή ψεύδη από αστυνομικούς και να μη μιλήσω, για χθες.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Εξαιρείται η σημερινή, ενώ σήμερα δε λέγονται ψεύδη, ή τουλάχιστον χονδροειδή όπως τα χαρακτηρίζει ο ίδιος! Τέλος πάντων ο καθένας έχει τις δικές του εκτιμήσεις, σεβόμαστε όλο τον κόσμο και γι αυτό προχωρά η διαδικασία. Δεν θα επιβάλλει ο ένας την άποψή του στον άλλον. Ας βοηθήσουμε να προχωρήσει η διαδικασία.
Ο κ. Κάτσος. Είναι απών. Η κα Στράτου Αντωνίου. Απούσα. Ο κ. Σέργιος Αξαρλιάν θα είναι εδώ σε λίγο.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Δύο μάρτυρες, των οποίων διετάχθη βιαία προσαγωγή, έχουν έρθει.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Για τούτη την υπόθεση;
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Όχι, για την υπόθεση Σεπολίων.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Να τους πούμε για τη Δευτέρα. Είναι ο κ. Δημόπουλος Βασίλειος και ο κ. Παντελής Λουδάρος να φύγουν τώρα και να έρθουν τη Δευτέρα οπότε θα γίνει η υπόθεση στην οποία θα εξεταστούν.
Γ. ΜΑΥΡΟΣ: Αν δεν κάνω λάθος, εκφωνήσατε τον κ. Κάτσιο και την κα Στράτου.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ευρέθησαν απόντες και έχουν κληθεί.
Γ. ΜΑΥΡΟΣ: Είναι όμως ουσιώδεις μάρτυρες αυτοί, διότι αναγνωρίζουν πρόσωπα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Βιαία προσαγωγή του κ. Γεωργίου Κάτσιου και της κας Αντωνίας Στράτου για Δευτέρα.
Ι. ΜΥΛΩΝΑΣ: Είναι σύμφωνα με τα έγγραφα που υπάρχουν στη δικογραφία μαζί με την κα Στράτου και ο κ. Τσουκαλάς. Αυτοί οι δύο φέρονται να δουλεύουν στο ίδιο μαγαζί και να είναι παρόντες σε αυτά που βλέπουν. Όμως, όλως παραδόξως, ενώ υπάρχει και κατάθεση του κ. Τσουκαλά προανακριτική στη δικογραφία και τον αναφέρει ρητά η κα Στράτου, επειδή δεν επιβαρύνει ο κ. Τσουκαλάς τον κ. Τζωρτζάτο εν προκειμένω, η Εισαγγελία έχει παραλείψει να τον καλέσει. Ζητώ από τώρα, με το 353, να κλητευθεί και ο κ. Τσουκαλάς Χριστόφορος, διότι δεν είναι δυνατό να λέει άσπρο η κα Στράτου, μαύρο ο κ. Τσουκαλάς και να καλείται μόνο η κα Στράτου. Πρέπει να ακούσουμε και τις δύο εκδοχές. Γιατί αυτοί οι δύο μάρτυρες ήταν παρόντες μαζί. ¶ρα ζητούμε από τώρα την κλήτευση του κ. Χριστόφορου Τσουκαλά.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Καμία αντίρρηση εκ μέρους κανενός. Για τη Δευτέρα βέβαια όλοι οι μάρτυρες.
Γ. ΜΑΥΡΟΣ: Στα πλαίσια του ιδίου αιτήματος, η υπεράσπιση πολιτικής αγωγής παρακαλεί να κληθεί και ο κ. Αντωνίου Κων/νος ο οποίος είχε δώσει κατάθεση προανακριτικώς, αν βρεθεί βέβαια ο άνθρωπος, γιατί δεν εκλήθη στην κυρία ανάκριση. Η κατάθεση όμως του προσώπου αυτού είναι σημαντική, διότι ομιλεί για διάφορα πρόσωπα με διαφορετικές περιγραφές και έχει αξία ενόψει του γεγονότος ότι στην προκήρυξη που είχε βγάλει η 17Ν τότε μιλούσε για εκτός από την 4μελή εκτελεστική ομάδα και για άλλη ομάδα η οποία ήταν εκεί. Δεν αποκλείεται λοιπόν αυτός ο άνθρωπος να αναγνωρίσει.
¶ρα αφού θα φέρουμε 3, ας προσπαθήσουμε να φέρουμε και τον κ. Αντωνίου.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Για την ισότητα λέει ο κ. Εισαγγελεύς να κληθεί.
(διαλογικές συζητήσεις)
Β. ΚΑΡΥΔΗΣ: Κύριε Πρόεδρε μια διευκρίνιση από το Δικαστήριό σας. Έχουμε προσπαθήσει να βρούμε εάν υπάρχει κατάθεση του κ. Αξαρλιάν. Δεν υπάρχει. Επίσης, να θέσουμε από τώρα το θέμα στο Δικαστήριό σας. Υπάρχει και μια Έκθεση Κατασχέσεως η οποία φαίνεται στα αναγνωστέα, την οποία επίσης δεν έχουμε μπορέσει να βρούμε μέσα στη δικογραφία.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Θα την ψάξουμε.
κ. ΓΕΩΡΓΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Είναι μια έκθεση παραδόσεως και κατασχέσεως από 15/7.
Β. ΚΑΡΥΔΗΣ: Όχι, είναι η υπ’ αριθμόν 87 στον πίνακα των αναγνωστέων και είναι η από 31/7/92 έκθεση κατασχέσεως του αστυνομικού Γκιώνα. Αυτή δεν βρίσκουμε.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Θα δούμε, αλλιώς θα την αναζητήσουμε σε οποιαδήποτε άλλα αρχεία να τη βρούμε.
Ο κ. Σέργιος Αξαρλιάν. Είστε αδερφός του θανατωθέντα, εκφράζουμε τη λύπη βέβαια για το θάνατο του αδερφού σας. Εδώ ψάχνουμε να βρούμε αλήθειες. Ποιοι ήταν αυτοί και για ποιο λόγο. Εσείς βέβαια δεν ήσαστε παρών εκεί απ’ ότι ξέρουμε. Ήσαστε μικρό παιδί; Πόσων ετών ήσαστε τότε, στο συμβάν;
Σ. ΑΞΑΡΛΙΑΝ: Ήμουν 24 ετών. Την ημέρα εκείνη είχα μείνει στο σπίτι γιατί είχα εξετάσεις και είναι ένα γεγονός το οποίο θα έχω εγώ σαν βάρος γιατί πολύ πιθανό να ήμουν εγώ στη θέση του αδερφού μου. Εάν μπορούσα να είμαι εγώ στη δουλειά εκείνη την ημέρα, θα ήμουν εγώ στη θέση του και αυτό είναι κάτι που θα με βαραίνει στην υπόλοιπη ζωή μου.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Για τις συνθήκες βέβαια προσωπικά δεν ξέρετε να μας πείτε. Θέλω να μας πείτε εκείνο που μας ενδιαφέρει: Ο αδερφός σας πότε πέθανε; Εκείνη τη στιγμή που χτυπήθηκε; Μετά από λίγο; Μετά από πολύ;
Σ. ΑΞΑΡΛΙΑΝ: Αυτό που ξέρω εγώ και είμαι βέβαιος γι αυτό, είναι ότι ο αδερφός μου πέθανε μέσα σε λίγα λεπτά από το γεγονός. Υπάρχουν φωτογραφίες σε εφημερίδες ενός ανθρώπου ο οποίος βρίσκεται πάνω απ’ τον αδερφό μου και ο οποίος είναι συνεργάτης μας, τον ήξερε, ήταν φίλοι και βρέθηκε μέσα σε 3’ από πάνω του.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Στη φωτογραφία που έχουμε εδώ, στην εφημερίδα «ΤΑ ΝΕΑ› μπορείτε να μου πείτε ποιος είναι;
Σ. ΑΞΑΡΛΙΑΝ: Είναι αυτός ο κύριος που βλέπετε αριστερά.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Τί σας είπε αυτός; Πέθανε αμέσως; ¶ργησε να πεθάνει;
Σ. ΑΞΑΡΛΙΑΝ: Ότι ο Θάνος ήταν νεκρός όταν έφτασε εκεί.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δηλαδή έφτασε σε πολλή ώρα ή αμέσως;
Σ. ΑΞΑΡΛΙΑΝ: Μέσα σε τρία λεπτά. Το σημείο της εργασίας μας από τον τόπο του συμβάντος είναι τόση απόσταση.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Πάντως σας είπε αυτός ο γνωστός, τον οποίο βλέπουμε στη φωτογραφία, ότι ο Θάνος πέθανε αμέσως. Μόλις πήγε εκεί τον είδε νεκρό;
Σ. ΑΞΑΡΛΙΑΝ: Ναι.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Αυτός πώς κατάλαβε ότι είναι νεκρός; Κοίταξε τίποτε μόνος του, έχει εμπειρία;
Σ. ΑΞΑΡΛΙΑΝ: Τα τραύματα που έφερε ο αδερφός μου και τα οποία αναφέρονται και στην ιατροδικαστική έκθεση, ήταν αμέσως εμφανή. Πέρα απ’ αυτό και κατά τη διάρκεια της νεκροψίας υπήρχε γιατρός δικός μας ο οποίος μας βεβαίωσε γι αυτά τα πράγματα και η δική μου προσωπική μαρτυρία είναι, κατά τη διάρκεια της εκταφής του αδερφού μου, πριν δύο χρόνια, στην οποία ήμουν παρών και μπορώ να σας βεβαιώσω ότι η δεξιά θωρακική κοιλότητα του αδερφού μου απλά δεν υπήρχε.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Επειδή πηγαίνατε λέτε κάθε μέρα εκεί, είναι ο χώρος δουλειά σας, εκείνη την ημέρα ήταν καλοκαιράκι, 14/7. Το ωράριο των καταστημάτων ποιο ήταν τότε;
Σ. ΑΞΑΡΛΙΑΝ: Αν θυμάμαι καλά, τα καταστήματα πρέπει να λειτουργούσαν, αλλά εκτός απ’ αυτό και τα καταστήματα να μη λειτουργούν, μιλάμε για ένα από τα πιο κεντρικά σημεία της Αθήνας, κόσμος κυκλοφορεί πάρα πολύς, τα γραφεία μένουν ανοιχτά ούτως ή άλλως μέχρι το απόγευμα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Υπάρχουν εκεί και καταστήματα τα οποία δεν κλείνουν καθόλου;
Σ. ΑΞΑΡΛΙΑΝ: Υπάρχουν γραφεία, εμείς ας πούμε για παράδειγμα δουλεύαμε και πάρα πολλοί άλλοι....
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Υπάρχουν κι άλλα εργαστήρια εκεί τέτοια;
Σ. ΑΞΑΡΛΙΑΝ: Βεβαίως, απόδειξη ότι αν θα δείτε και στις φωτογραφίες των εφημερίδων της εποχής, θα δείτε τον κόσμο που μαζεύτηκε αμέσως μετά το συμβάν. Δε μιλάμε για μια έρημη περιοχή, μιλάμε για το κέντρο του Συντάγματος.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Εσείς πάντως βλέπατε κάθε μέρα εκείνη την ώρα να περνούν πεζοί, να περνά κόσμος;
Σ. ΑΞΑΡΛΙΑΝ: Βεβαίως.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Εδώ λένε ότι υπήρχαν πεζοί, η δικογραφία τουλάχιστον και ότι τραυματίστηκαν κιόλας μερικοί. Αν δεν ήταν εκεί δεν θα τραυματίζονταν φυσικά....
Σ. ΑΞΑΡΛΙΑΝ: Εγώ πιστεύω ότι από τύχη δεν θρηνήθηκαν περισσότερα θύματα εκείνη την ημέρα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Είδατε από ποιο μέρος το βλήμα εξακοντίστηκε;
Σ. ΑΞΑΡΛΙΑΝ: Τις επόμενες μέρες, ναι. Ήταν από μια πολυκατοικία που βρίσκεται στη γωνία Καραγεώργη Σερβίας....
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Από ποιον όροφο;
Σ. ΑΞΑΡΛΙΑΝ: Από τον 1ο όροφο.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ξέρετε από βλήματα, από τέτοια πράγματα; Έχετε πάει στο στρατό;
Σ. ΑΞΑΡΛΙΑΝ: Ναι, έχω υπηρετήσει.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ένας λοιπόν ο οποίος είναι πάνω, στον 1ο όροφο και εξακοντίζει, πώς το εξακοντίζει ένα βλήμα, ένα πυραυλάκι τέτοιο, με τί;
Σ. ΑΞΑΡΛΙΑΝ: Δε γνωρίζω με τί θα μπορούσε.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Έτσι το πετάει; Με το χέρι;
Σ. ΑΞΑΡΛΙΑΝ: Θα πάταγε κάποιο κουμπί προφανώς.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ναι αλλά πού; Έχει κάποια συσκευή; Εσείς αν το ξέρετε, αν δεν το ξέρετε δεν πειράζει.
Σ. ΑΞΑΡΛΙΑΝ: Θα έχει κάποιο τηλεχειρισμό, δεν ξέρω, δεν είμαι ειδικός.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Στέλνει λοιπόν ένα βλήμα για να χτυπήσει κάποιον. Έχουμε σκοπό ένα αυτοκίνητο που θα περάσει σε δεδομένη στιγμή να το πετύχουμε και να πλήξουμε ένα συγκεκριμένο άτομο που θέλουμε εμείς. Όμως, όταν γίνει σε ένα μέρος που περνάει τόσος κόσμος, μπορεί να είμαστε βέβαιοι ότι θα σταματήσει εκεί το βλήμα;
Σ. ΑΞΑΡΛΙΑΝ: Δε νομίζω ότι μπορούμε να είμαστε βέβαιοι και θα το θεωρούσα μάλλον αφελές να πιστεύει κάποιος ότι μπορεί να εκτοξεύσει μια ρουκέτα στο κέντρο του Συντάγματος και να πετύχει ένα συγκεκριμένο στόχο.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ναι αλλά το θέμα είναι το δεύτερο ερώτημα. Τί θα λέει όμως εκείνος ο οποίος εκτοξεύει παρά ταύτα αυτό το βλήμα; Τί θα λέει μέσα του; «Ελπίζω ότι δεν θα πετύχει κανέναν›, το ένα σκεπτικό, «αλλά αν τον πετύχει δε με πειράζει›. Και το δεύτερο σκεπτικό: «ελπίζω ότι δεν θα πετύχει, αλλά σίγουρα δεν θα πετύχει›. Μάλλον όχι ελπίζω, πιστεύω....
Σ. ΑΞΑΡΛΙΑΝ: Εγώ θα σας διόρθωνα, ότι «αδιαφορώ για το ποιον θα χτυπήσει›.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Η πεποίθησή σας λοιπόν είναι ότι «αδιαφορώ› θα ήταν το σκεπτικό εκείνου που έκανε αυτή την πράξη. «Αδιαφορώ, δε μ’ ενδιαφέρει›, αυτό λέτε;
Σ. ΑΞΑΡΛΙΑΝ: Ακριβώς.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ήταν πολύς κόσμος μου λέτε που περνούσε εκείνη την ώρα και κάθε μέρα, όχι μόνο εκείνη τη συγκεκριμένη. Περνά κόσμος είπατε, δεν πήγανε σε μια ερημιά να το κάνουν αυτό και να βρεθεί ένας τυχαίος. Εκεί ήταν σίγουρο ότι περνούν, έβλεπε ένας από πάνω που ήταν ψηλά, ότι υπήρχαν και διαβάτες κάτω; Ένας που ήταν στον 1ο όροφο τα έβλεπε αυτά;
Σ. ΑΞΑΡΛΙΑΝ: Βεβαίως τα έβλεπε, δε νομίζω ότι δε μπορείς να δεις αν περνά κόσμος, αλίμονο. Σας θυμίζω ότι μιλάμε για το κέντρο του Συντάγματος. Όσοι ζουν στην Αθήνα ξέρουν ότι δε μπορεί να ισχυριστεί κανείς ότι είναι το Σύνταγμα έρημη περιοχή.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Εγώ δεν έχω τίποτε άλλο. Ο κ. Εισαγγελεύς.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Κόσμος στάσιμος ή κινούμενος κάποια στιγμή;
Σ. ΑΞΑΡΛΙΑΝ: Στο σημείο αυτό και πολλοί περνούν και πολλοί στέκονται, απέναντι ακριβώς είναι ένα ξενοδοχείο, θα μπορούσαν να υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι που θα περίμεναν να φύγουν ή να μπουν στο ξενοδοχείο.
κ. ΓΕΩΡΓΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Με τί μέσο μεταφέρθηκε ο αδερφός σας μετά το συμβάν και πού τον μετέφεραν, μάθατε;
Σ. ΑΞΑΡΛΙΑΝ: Έμαθα ότι μεταφέρθηκε με ασθενοφόρο στο ΓΕΝΙΚΟ ΚΡΑΤΙΚΟ ΑΘΗΝΩΝ.
κ. ΓΕΩΡΓΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Εάν πήγε σύντομα ή αργά, τί ώρα πήγε, μάθατε τίποτα τέτοια;
Σ. ΑΞΑΡΛΙΑΝ: Δεν ξέρω τους ακριβείς χρόνους.
κ. ΓΕΩΡΓΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Πού τον μετέφεραν;
Σ. ΑΞΑΡΛΙΑΝ: Στο ΓΕΝΙΚΟ ΚΡΑΤΙΚΟ.
κ. ΓΕΩΡΓΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Τί ώρα έφτασε στο ΓΕΝΙΚΟ ΚΡΑΤΙΚΟ μήπως ξέρετε;
Σ. ΑΞΑΡΛΙΑΝ: Όχι, δεν το γνωρίζω.
κ. ΓΕΩΡΓΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Όταν έφτασε στο ΓΕΝΙΚΟ ΚΡΑΤΙΚΟ ποιες ήταν οι περαιτέρω ενέργειες που έγιναν εκεί;
Σ. ΑΞΑΡΛΙΑΝ: Απ’ όσο ξέρω, απλώς διαπιστώθηκε ο θάνατός του.
κ. ΓΕΩΡΓΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Δεν έχω άλλη ερώτηση.
κ. ΣΙΔΕΡΗΣ: Γνωρίζετε τα στοιχεία αυτού που είπατε ότι είναι συνεργάτης σας, στη φωτογραφία;
Σ. ΑΞΑΡΛΙΑΝ: Ναι, τα γνωρίζω. Λέγεται Γκοριούν Μπογόζ.
κ. ΣΙΔΕΡΗΣ: Ο άλλος άνθρωπος της φωτογραφίας γνωρίζετε ποιος είναι;
Σ. ΑΞΑΡΛΙΑΝ: Όχι, δεν τον γνωρίζω, ο ίδιος μου είπε ότι ήταν γιατρός.
κ. ΣΙΔΕΡΗΣ: Ποιος ο ίδιος;
Σ. ΑΞΑΡΛΙΑΝ: Ο κύριος που σας ανέφερα προηγουμένως.
κ. ΣΙΔΕΡΗΣ: Σας είπε ότι ο άλλος στη φωτογραφία είναι γιατρός;
κ. ΠΑΠΑΗΛΙΟΥ: Ξέρετε αν άκουσε από το γιατρό να λέει ότι πέθανε;
Σ. ΑΞΑΡΛΙΑΝ: Ναι, ξέρω ότι το άκουσε γιατί του ζήτησε να τον βοηθήσει και του είπε ότι είχε πεθάνει.
Ν. ΛΙΒΟΣ: Ξέρετε αν η περιοχή αυτή του Συντάγματος υπάγεται σε τουριστικό ωράριο και είναι τα μαγαζιά πάντα ανοιχτά;
Σ. ΑΞΑΡΛΙΑΝ: Νομίζω ότι κάποια μαγαζιά που πωλούν τουριστικά είδη κρατούν συνεχές ωράριο.
Ν. ΛΙΒΟΣ: Γιατί είναι τουριστική περίοδος, είναι καλοκαίρι και υπάρχουν μαγαζιά εκεί τα οποία είναι συνέχεια ανοιχτά. Θέλω να μου πει ο κ. μάρτυς τί επιπτώσεις είχε ο θάνατος του αδελφού του στην οικογένειά του και στον ίδιον προσωπικά.
Σ. ΑΞΑΡΛΙΑΝ: Δε θα σας μιλήσω για το αυτονόητο, το βάρος που αισθάνεται η οικογένειά μου από τον χαμό του αδερφού μου. Είχαμε την ατυχία ένα χρόνο ακριβώς πριν το συμβάν να χάσουμε τον πατέρα μου κι εγώ σε ηλικία 24 ετών έπρεπε για δυο φορές μέσα σε ένα χρόνο να ανακοινώσω σε ένα παιδί 6 ετών, τον αδερφό μου, ότι χάθηκαν τα αγαπημένα μας πρόσωπα. Αυτό από μόνο του, πιστεύω ότι λέει πολλά.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Πάρα πολλά.
Σ. ΑΞΑΡΛΙΑΝ: Από κει και πέρα, υπάρχουν ένα σωρό άλλα πράγματα τα οποία αντιμετώπισε όχι μόνο η δική μου οικογένεια, αλλά και οι οικογένειες όλων των ανθρώπων που χάθηκαν από τη δράση αυτών των κυρίων. Η οικογένειά μου θέλησε να στηρίξει τις οικογένειες αυτών των θυμάτων με την ίδρυση ενός Συλλόγου στο όνομα του αδερφού μου, ακριβώς γιατί διαπίστωσε ότι υπήρχε ένα έλλειμμα όχι από μεμονωμένους ανθρώπους, αλλά από πλευράς της οργανωμένης κοινωνίας, για την υποστήριξη των οικογενειών των θυμάτων.
Δεν σας κρύβω ότι η επιβάρυνση των οικογενειών είναι μεγάλη κάθε φορά που γίνεται μια τέτοια τρομοκρατική ενέργεια και θα πρέπει οι οικογένειες και να βλέπουν ξανά τους δικούς τους ανθρώπους πεσμένους στο έδαφος και να διαβάζουν προκηρύξεις οι οποίες προσπαθούν να δικαιολογήσουν, να πουν τα αδικαιολόγητα για μένα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Φαντάζομαι δεν θα υπάρχει ερώτηση στον παρόντα μάρτυρα. Πηγαίνετε κ. Αξαρλιάν.
Σ. ΑΞΑΡΛΙΑΝ: Εγώ μόνο θα ήθελα να προσθέσω ότι εμείς, για τον κ. Κουφοντίνα και τους ομοίους του, προφανώς είμαστε τα παράπλευρα θύματα του πολέμου τους. Σας ευχαριστώ.
Β. ΜΑΡΚΗΣ: Κύριε Πρόεδρε, αν μου επιτρέπετε, τον κ. Κουφοντίνα θέλω. Σας άκουσα το πρωί να απευθύνεστε στην κα Αξαρλιάν με έναν εντελώς τρόπο απ’ ότι σας έχω συνηθίσει όλον αυτό τον καιρό. Και γι αυτό θα σας κάνω την ερώτηση που δεν θα σας κάνω σε άλλη υπόθεση. Για τη συγκεκριμένη υπόθεση θέλω τη θέση σας, εάν ήσαστε εκεί και παίξατε εσείς προσωπικά οποιονδήποτε ρόλο.
Δ. ΚΟΥΦΟΝΤΙΝΑΣ: Ειδικά σε αυτή την περίπτωση, εξέφρασα την βαθιά μας λύπη, όπως το είχαμε κάνει και την ίδια μέρα της ενέργειας. Ζήτησα επίσης προσωπικά συγνώμη. Δεν έχω να πω τίποτα.
Β. ΜΑΡΚΗΣ: Εντάξει, καταλαβαίνω.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ελάτε κα Παλαιοκρασσά σας παρακαλώ. Νομίζω καλύτερα στο τέλος να τα πούμε όλα μαζί.
Προσπαθείστε να ξαναζήσετε το συμβάν αυτό και να μας πείτε όπως τα θυμάστε τα πράγματα. Είμαστε λοιπόν κάποια μέρα του Ιουλίου...
Α. ΠΑΛΑΙΟΚΡΑΣΣΑ: Ναι, Τρίτη. Είχα κατέβει, πήγαμε στη Γαλλική Πρεσβεία γι αυτό βρέθηκα κάτω εγώ μαζί με τον άντρα μου.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ήταν η Μασσαλιώτιδα έτσι; 14 Ιουλίου.
Α. ΠΑΛΑΙΟΚΡΑΣΣΑ: Μάλιστα. Φεύγαμε στις 16:00, αν και δε συνήθιζε ο άντρας μου να φεύγει τόσο νωρίς, πάντα έφευγε αργά το βράδυ από το Υπουργείο, αλλά επειδή είχε ένα ραντεβού, φύγαμε νωρίς και αυτό είναι αξιοπερίεργο, πώς ήξεραν τη στιγμή εκείνη που φύγαμε εμείς. Γυρίζοντας στη στροφή, ακούσαμε το μπαμ και ξαφνιαστήκαμε. Αμέσως λέει ο άντρας μου ο οποίος οδηγούσε το αυτοκίνητο «βγείτε αμέσως έξω›.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Το σταμάτησε το αυτοκίνητο.
Α. ΠΑΛΑΙΟΚΡΑΣΣΑ: Βεβαίως. Ανοίξαμε τις πόρτες, βγήκαμε όλοι έξω και είχε αρχίσει η άσφαλτος να λιώνει και με προσοχή βγήκαμε. Ο άντρας μου είχαν τα μαλλιά του πάρει φωτιά, έβγαλε το σακάκι του, έσβησε τη φωτιά και πέταξε το σακάκι στο δρόμο και μετά όλοι πηγαίναμε προς το Υπουργείο. Επειδή ήταν από την αριστερή μεριά του αυτοκινήτου που και εγώ βγήκα, δεν είδαμε τον Θάνο που κείτονταν νεκρός στη γωνία.
Ανεβήκαμε μετά στο Υπουργείο, εκεί ήταν η μικρή μου κόρη η οποία βλέποντας το αυτοκίνητο στις φλόγες έχασε τη μιλιά της τελείως και ήρθε γιατρός, της έκανε ένεση και την πήγαμε στο σπίτι σηκωτή. Αυτά τα δυο, απ’ τη μια μεριά ο Θάνος κι από την άλλη η κόρη μου, ήταν τα δυο περιστατικά που αμέσως με απησχόλησαν, τί γίνεται. Για το Θάνο θα συνιστούσα, οι κύριοι αυτοί, όχι να ζητήσουν συγνώμη και να φιλήσουν το χέρι αυτής της μάνας αλλά το έδαφος που πατάει.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δεν είναι για το Θάνο μόνο βέβαια, είναι για όλο τον κόσμο. Η ανθρώπινη ζωή, οι αξίες του συντάγματος και των νόμων, τη θέτουν παραπάνω απ’ όλα τα άλλα αγαθά, και από τα πολιτικά μας και απ’ όλα μας, έτσι δεν είναι;
Α. ΠΑΛΑΙΟΚΡΑΣΣΑ: Ήθελαν να σκοτώσουν τον άντρα μου, αλλά γιατί διάλεξαν μέρα που ήμουν εγώ μέσα, ήταν το κοριτσάκι μέσα....
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Είδατε το μέρος από το οποίο εκτοξεύτηκε αυτό το βλήμα;
Α. ΠΑΛΑΙΟΚΡΑΣΣΑ: Όχι.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ξέρετε, μάθατε από πού;
Α. ΠΑΛΑΙΟΚΡΑΣΣΑ: Μάθαμε, ναι.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Είχαν οπτική επαφή από εκεί που ξεκινήσατε να δουν αν επιβιβάστηκαν και άλλα πρόσωπα εκτός από τον κ. Παλαιοκρασσά;
Α. ΠΑΛΑΙΟΚΡΑΣΣΑ: Μα φαντάζομαι άλλοι θα παρακολουθούσαν έξω από το Υπουργείο και άλλοι θα εκτόξευσαν το βλήμα αυτό.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ήταν δυνατό να μην είχαν δει θέλω να πω αυτοί που εκτόξευσαν το βλήμα ότι μπήκαν και άλλοι άνθρωποι μέσα;
Α. ΠΑΛΑΙΟΚΡΑΣΣΑ: Νομίζω όχι, θα πρέπει να το είχαν δει και αυτό βαρύνει ακόμη τη θέση τους, γιατί ήμαστε τέσσερα άτομα μέσα. Έγινε στο Σύνταγμα, που βέβαια ήταν γεμάτο κόσμο και ευτυχώς δεν ήταν και τουρίστες εκεί κοντά, προφανώς θα ήταν αλλά δεν τους πήρε το βλήμα και απορώ γιατί αφού ήθελαν να σκοτώσουν μόνο τον άντρα μου, δεν ήρθαν πάνω στο σπίτι, στην ερημιά που θα τους ήταν ευκολότερο.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Εν μέση αγορά γίνονται αυτά συνήθως. Πείτε μου, ένας ο οποίος ρίχνει ένα βλήμα πάνω σε ένα αυτοκίνητο, θέλει να σκοτώσει έναν άνθρωπο ή όποιος είναι μέσα υπολογίζει ότι μπορεί και να τον σκοτώσει;
Α. ΠΑΛΑΙΟΚΡΑΣΣΑ: Μα πώς είναι δυνατόν κ. Πρόεδρε να μη σκοτωνόμαστε όλοι που ήμαστε μέσα; Αν μας είχε πετύχει πάνω στο παρμπρίζ, θα είχαμε, όχι σκοτωθεί όλοι, θα είχαμε γίνει λιώμα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Εκείνη την ώρα εσείς περνούσατε τακτικά από εκείνο το σημείο, να ξέρετε την κίνηση που υπήρχε, ή εκείνη την ημέρα τη συγκεκριμένη υπήρχε κίνηση πεζών, ήταν ανοιχτά καταστήματα, ήταν μερικά, δεν ήταν όλα, ποια εικόνα σας έδωσε εκεί πέρα; Μιας έρημης Αθήνας εκείνη την ώρα;
Α. ΠΑΛΑΙΟΚΡΑΣΣΑ: Όχι βεβαίως, δε μπορεί το Σύνταγμα να είναι έρημη Αθήνα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Βλέπατε δηλαδή ότι υπήρχε κόσμος.
Α. ΠΑΛΑΙΟΚΡΑΣΣΑ: Βεβαίως.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Μάθατε αν τραυματίστηκαν άλλοι εκεί;
Α. ΠΑΛΑΙΟΚΡΑΣΣΑ: Πολλοί, οι οποίοι είναι εδώ ως μάρτυρες.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Έχετε κάτι άλλο που να μπορεί να διαφωτίσει την υπόθεση από δικαστικής πλευράς; Ποιοι έκαναν ας πούμε αυτή την πράξη; Μπορείτε να ξέρετε εσείς; Εκτός από αυτά που θα μου πείτε «διάβασα στην εφημερίδα›, μπορείτε να μας τα πείτε αν θέλετε, αλλά δεν είναι και τόσο απαραίτητο αυτό.
Α. ΠΑΛΑΙΟΚΡΑΣΣΑ: Αυτοί που αναφέρονται. Η απορία μου είναι ότι στην αρχή ελέχθη ότι ήταν και η Σωτηροπούλου, αλλά έκτοτε το όνομά της δε φέρεται.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Οι δικαστικές αρχές θα ψάξουν, έχουμε ένα βούλευμα το οποίο την απήλλαξε και όποιος απαλλάσσεται με βούλευμα, «αντί αληθείας›, λέει.....
Α. ΠΑΛΑΙΟΚΡΑΣΣΑ: Δεν απαλλάσσεται όμως στη συνείδησή μας.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Κοιτάξτε, για εμάς θα πρέπει να λέμε ότι το τεκμήριο αθωότητας είναι ακόμη και για εκείνους που δεν δικάστηκαν. Πολλώ μάλλον για εκείνους που δικάστηκαν ή πέρασαν από κάποιο δικαστικό έλεγχο και απηλλάγησαν. Μπορούμε να το λέμε. Αφού δεν την είδατε μόνη σας, δε μπορούμε να λέμε για άνθρωπο έτσι. Διότι όσο άδικο είναι να μη τιμωρηθούν οι ένοχοι, άλλο τόσο, σε πολλαπλή δύναμη, είναι να τιμωρηθεί κάποιος ο οποίος είναι αθώος.
Α. ΠΑΛΑΙΟΚΡΑΣΣΑ: Βεβαίως, σε αυτό συμφωνώ.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Το νομικό μας σύστημα και ο πολιτισμός μας δεν μας το επιτρέπει αυτό ούτε να το σκεφτούμε και ένας που απηλλάγη με βούλευμα, απηλλάγη, τελείωσε. Δεν έχω τίποτε άλλο.
Α. ΠΑΛΑΙΟΚΡΑΣΣΑ: Ευτυχώς, πάνω από το Δικαστήριο υπάρχει και Θεός που θα δικάσει στο τέλος.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Το κακό είναι ότι καθένας τον επικαλείται με τον τρόπο του όμως. Τον Θεό όλοι τον επικαλούνται, αλλά ποιον δικαιώνει τελικά ο Θεός; Τον δίκαιο, τον άδικο καμιά φορά.... Όταν παρακολουθούμε μάλιστα τις αρχαίες τραγωδίες τις παρακολουθούμε, ποιος δικαιώνεται στο τέλος; Πάντα ο δίκαιος;
Ν. ΛΙΒΟΣ: Ενημερώθηκα από έναν μάρτυρα, τον κ. Δουλγεράκη που τον έχετε ότι είναι καρδιοπαθής, έχει φέρει και το σχετικό πιστοποιητικό και παρακαλεί πολύ να εξετασθεί αυτή τη στιγμή γιατί δεν αισθάνεται καλά, αν δεν υπάρχει πρόβλημα από τους συναδέλφους και από το Δικαστήριό σας.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Είναι συμπληρωματικός. Να τον φωνάξουμε.
Παρακαλείται ο κ. Δουλγεράκης. «Ορκίζομαι να πω την αλήθεια›.
Β. ΔΟΥΛΓΕΡΑΚΗΣ: Ορκίζομαι.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Πού ήσαστε εκείνη την ημέρα που μιλάμε για κάποιο επεισόδιο –θα το πω εγώ έτσι- στρεφόμενο κατά του κ. Παλαιοκρασσά και ότι άλλο έχει προκύψει.
Β. ΔΟΥΛΓΕΡΑΚΗΣ: Βρισκόμουν Καραγεώργη Σερβίας, στο Σύνταγμα, περίμενα ταξί, σε απόσταση 3-4 μ., ο άτυχος Αξαρλιάν όταν έγινε η επίθεση, απ’ ότι έμαθα βέβαια στην πορεία, άκουσα έναν δυνατό θόρυβο, τραυματίστηκα κι εγώ και ήμουν ο μοναδικός εκεί μπροστά, ήταν βέβαια και άλλα άτομα, που είδα πιο άμεσα τον θανόντα Αξαρλιάν που χτυπήθηκε. Προχωρούσε το παιδί, ανέβαινε προς τα πάνω.....
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Υπήρχαν πολλοί άνθρωποι στο πεζοδρόμιο;
Β. ΔΟΥΛΓΕΡΑΚΗΣ: Ήταν μεσημέρι, όχι πάρα πολλοί, ήταν κάποια άτομα βέβαια.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δηλαδή πόσα;
Β. ΔΟΥΛΓΕΡΑΚΗΣ: 7-8 άτομα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Σε εκείνο το μέρος μιλάτε. Υπήρχε δηλαδή κίνηση. Ήταν ανοιχτά μαζαγιά;
Β. ΔΟΥΛΓΕΡΑΚΗΣ: Όχι, ήταν μεσημέρι, πρέπει να ήταν κλειστά τα μαγαζιά. Δε θυμάμαι τί ώρα ακριβώς.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Εκείνη την ώρα πάντως υπήρχαν άνθρωποι.
Β. ΔΟΥΛΓΕΡΑΚΗΣ: Βεβαίως, παρόλο που ήταν περασμένη η ώρα, υπήρχαν.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Εσείς πού πηγαίνατε;
Β. ΔΟΥΛΓΕΡΑΚΗΣ: Εγώ είχα το αμάξι παρκάρει στην πλατεία Κουμουνδούρου και πήγα να πάρω –ήμουν μικροπωλητής στο επάγγελμα σε πανηγύρια, πάγκους και τέτοια και πήρα μπιζού σκουλαρίκια, διάφορα δηλαδή που πωλούσα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Αγοράζει ο κόσμος; Αγοράζει έτσι;
Β. ΔΟΥΛΓΕΡΑΚΗΣ: Τώρα έχω πάθει έμφραγμα, είμαι άπορος κτλ., έχω κάνει μπαλονάκι μετά την υπόθεση αυτή. Μη σας τα πολυλογώ, ήμουν με μαύρες σακούλες. Όταν άκουσα τον θόρυβο, τα τζάμια όλα έπεσαν επάνω μου, ακόμα έχω θραύσματα, μου έκαναν κάποιες επεμβάσεις στο νοσοκομείο....
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Τα είχατε αγοράσει εκείνη τη στιγμή αυτά;
Β. ΔΟΥΛΓΕΡΑΚΗΣ: Πριν μισή ώρα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: ¶ρα, τί μου λέτε ότι ήταν κλειστά τα μαγαζιά;
Β. ΔΟΥΛΓΕΡΑΚΗΣ: Ήταν αποθήκη, δεν ήταν κατάστημα, χονδρική, αποθήκη, μέχρι το βράδυ είναι ανοιχτά. Δεν ήταν κατάστημα λιανικής.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Γι αυτό δικαιολογείται και ο λίγος κόσμος.
Β. ΔΟΥΛΓΕΡΑΚΗΣ: Όχι ήταν αποθήκες, δηλαδή διαμερίσματα τα οποία κρατούν μέχρι 9-10 το βράδυ, πάμε και ψωνίζομε. Ακούω τον θόρυβο αυτό, δεν ήξερα εγώ ότι είναι βόμβα, τί ακριβώς είναι.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Σε τί απόσταση από σας;
Β. ΔΟΥΛΓΕΡΑΚΗΣ: Ο Αξαρλιάν; Τρία μέτρα, τέσσερα μέτρα....
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Τόσο κοντά;
Β. ΔΟΥΛΓΕΡΑΚΗΣ: Πολύ μικρή απόσταση, γιατί ήμουν στο ξενοδοχείο μπροστά, περίμενα στο δρόμο να περάσει κάποιο ταξί. Γίνεται ο θόρυβος, πέφτουν τα τζάμια πάνω μου.....
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Πού τραυματιστήκατε εσείς;
Β. ΔΟΥΛΓΕΡΑΚΗΣ: Στην πλάτη, έχω ακόμη θραύσματα στο πόδι, στο πρόσωπο....
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Κοπήκατε από γυαλιά δηλαδή;
Β. ΔΟΥΛΓΕΡΑΚΗΣ: Ναι και από άλλα αντικείμενα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Είδατε όμως κάποιον να πέφτει κάτω.
Β. ΔΟΥΛΓΕΡΑΚΗΣ: Ναι.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Αυτός ποιος ήταν;
Β. ΔΟΥΛΓΕΡΑΚΗΣ: Ήταν ο Θάνος ο Αξαρλιάν ο οποίος προχωρούσε, ήμουν ο μοναδικός που είδα την κίνηση και θα σας εξηγήσω γιατί το λέω αυτό, γιατί έτρεξε πολύς κόσμος βέβαια μετά από εκεί, την ώρα που έπεσε η ρουκέτα αυτή, πέφτει κάτω ο Αξαρλιάν, έκανε μια κίνηση, ανασηκώθηκε ξαπλωμένος κι εκεί τελείωσε. Δηλαδή μια κίνηση έκανε κι έπεσε κάτω
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Έχασε τις αισθήσεις του δηλαδή.
Β. ΔΟΥΛΓΕΡΑΚΗΣ: Ναι, έχασε τις αισθήσεις του. Τα αίματα του Αξαρλιάν εν τω μεταξύ, γιατί είχα κι εγώ, αλλά όχι τόσο πολλά, πετάχτηκαν πάνω μου, στο πουκάμισό μου.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Από ποιο μέρος του σώματός του έτρεχαν αίματα;
Β. ΔΟΥΛΓΕΡΑΚΗΣ: Δεν είδα σε ποιο σημείο. Εγώ με το που έγινε το γεγονός αυτό, άρχισε κι έτρεχα προς τα κάτω, να αποφύγω, νομίζοντας ότι έχει σκάσει....
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Αλλάξατε δηλαδή κατεύθυνση.
Β. ΔΟΥΛΓΕΡΑΚΗΣ: Έτρεχα προς τα κάτω.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Προσπεράσατε τον Αξαρλιάν ή γυρίσατε πίσω;
Β. ΔΟΥΛΓΕΡΑΚΗΣ: Προσπέρασα τον Αξαρλιάν και έτρεχα και εν τω μεταξύ βρέθηκε ένας αστυνόμος και τραβάει το περίστροφο εκείνη τη στιγμή γιατί με νόμισε... ο άνθρωπος δεν κατάλαβε και εκείνη τη στιγμή που τραβάει το περίστροφο και με σημαδεύει, κατά σύμπτωση σταματάω σε ένα σημείο και γυρνάω έτσι λοξά, με βλέπει με τα αίματα γεμάτο και κατεβάζει το όπλο. Μου λέει «φίλε μου, εάν δε σταμάταγες θα σου έριχνα, δεν ξέρω πού θα σε έπαιρνε›. Γιατί στην αναμπουμπούλα επάνω, είδε μαύρες σακούλες, χωρίς τιμολόγιο εγώ τώρα, των σκουπιδιών έτρεχα κάτω, ο κόσμος έτρεχε για χαβαλέ πάνω, να σας πω την αλήθεια δηλαδή, κάτι έγινε κι έτρεχε να δει τί έγινε, έβλεπε εμένα αντίθετα έτρεχα, όλοι έτρεχαν προς τα πάνω και τελικά με σημάδευε ο αστυνομικός.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Γυρίσατε πίσω εσείς ή φύγατε;
Β. ΔΟΥΛΓΕΡΑΚΗΣ: Γύρισα πίσω, με πήραν, ήρθε ασθενοφόρο.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Πήραν τα στοιχεία σας;
Β. ΔΟΥΛΓΕΡΑΚΗΣ: Τα πάντα, μπήκα μέσα στο νοσοκομείο, έγιναν κάποιες επεμβάσεις.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Μείνατε πολύ στο νοσοκομείο;
Β. ΔΟΥΛΓΕΡΑΚΗΣ: Τρεις ώρες, τέσσερις, δεν κάθισα, έφυγα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Τώρα έχετε κανένα πρόβλημα μετά τον τραυματισμό;
Β. ΔΟΥΛΓΕΡΑΚΗΣ: Έχω θραύσματα ακόμα τα οποία δεν τα έχω βγάλει. Από κει και πέρα, είχα κάποιες ζαλάδες, δεν ξέρω αν οφείλονταν σε αυτό το συμβάν.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Κινδυνεύσατε να σκοτωθείτε;
Β. ΔΟΥΛΓΕΡΑΚΗΣ: Βεβαίως. Όχι μόνο αυτό, αλλά ήμουν έτοιμος να περάσω, γιατί τα ταξί έκοβαν από το σημείο που έκοψε το αμάξι του κ. Παλαιοκρασσά. Δηλαδή ήμουν έτοιμος να πάω απέναντι να πάρω ταξί. Όλα αυτά σε δευτερόλεπτα βέβαια.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Όχι, λέω εκεί, από την έκρηξη αν κινδυνεύσατε να σκοτωθείτε, εμένα αυτό με ενδιαφέρει.
Β. ΔΟΥΛΓΕΡΑΚΗΣ: Βεβαίως.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Πώς κινδυνεύσατε;
Β. ΔΟΥΛΓΕΡΑΚΗΣ: Καταρχήν όλα τα τζάμια του ξενοδοχείου έπεσαν πάνω μου, θραύσματα πετάχτηκαν, το ωστικό κύμα με πέταξε εμένα σε κάποιο σημείο πίσω. Δηλαδή ένα πράγμα λες και με έσπρωχναν.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Εγώ δεν τα ξέρω, εσείς τα λέτε και θέλω από σας να τα λέτε. Δεν ήμουν εκεί.
Β. ΔΟΥΛΓΕΡΑΚΗΣ: Ένα πράγμα δηλαδή σαν ωστικό κύμα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Μάθατε από πού εκτοξεύτηκε αυτό που λέτε εσείς;
Β. ΔΟΥΛΓΕΡΑΚΗΣ: Όχι.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ποιοι τα έκαναν αυτά;
Β. ΔΟΥΛΓΕΡΑΚΗΣ: Από τις τηλεοράσεις μετά.....
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Εντάξει. Έτρεξε κανένας γιατρός εκεί; Είδατε εσείς κανέναν γιατρό; Στον Αξαρλιάν. Δε σταθήκατε καθόλου στον Αξαρλιάν απ’ ότι είπατε. Εσείς τον προσπεράσατε και φύγατε. Τον αφήσατε εκεί μόλις τον είδατε που πήγε να σηκωθεί κι έπεσε κάτω, είπατε «αυτός πάει›, έτσι;
Β. ΔΟΥΛΓΕΡΑΚΗΣ: Ναι.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Οπότε δε χρειάστηκε να γυρίσετε πίσω.
Β. ΔΟΥΛΓΕΡΑΚΗΣ: Δε γύρισα, με γύρισε ο αστυνομικός και με πήγε.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δεν έχω τίποτε άλλο.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Κύριε Εισαγγελεύ; Κύριοι συνάδελφοι;
κ. ΓΕΩΡΓΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Σε ποιο νοσοκομείο πήγατε κ. μάρτυρα;
Β. ΔΟΥΛΓΕΡΑΚΗΣ: Κρατικό Αθηνών.
κ. ΓΕΩΡΓΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Πού είναι αυτό;
Β. ΔΟΥΛΓΕΡΑΚΗΣ: Στη Μεσογείων, Κηφισίας δεν θυμάμαι.
κ. ΓΕΩΡΓΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Πόσο μακριά είναι από το Σύνταγμα που έγινε το περιστατικό;
Β. ΔΟΥΛΓΕΡΑΚΗΣ: 10΄λεπτά δεν νομίζω να έκανε το ασθενοφόρο.
κ. ΓΕΩΡΓΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Από το χώρο εκείνο;
Β. ΔΟΥΛΓΕΡΑΚΗΣ: Από το χώρο εκείνο.
κ. ΓΕΩΡΓΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Φύγατε εσείς μόνος με το ασθενοφόρο ή στο δικό σας ασθενοφόρο και άλλα άτομα; Δηλαδή ήρθε ένα ασθενοφόρο και πήρε εσάς;
Β. ΔΟΥΛΓΕΡΑΚΗΣ: Μόνο εγώ.
κ. ΓΕΩΡΓΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Τον Αξαρλιάν;
Β. ΔΟΥΛΓΕΡΑΚΗΣ: Τον Αξαρλιάν δεν ξέρω. Έμαθα μετά ότι τον μετέφεραν στο νοσοκομείο, το πληροφορήθηκα.
κ. ΓΕΩΡΓΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Πρώτα από σας ή μετά; Αν ξέρετε.
Β. ΔΟΥΛΓΕΡΑΚΗΣ: Δεν ξέρω, θα σας γελάσω. Δεν μπορώ να θυμηθώ.
κ. ΓΕΩΡΓΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Δεν έχω άλλη ερώτηση.
Ν. ΛΙΒΟΣ: Έχουμε το σχεδιάγραμμα που υπάρχει στην δικογραφία. Το έχουμε μεγεθύνει για μπορούμε να το βλέπουμε και να το βλέπει και ο μάρτυρας. Σε ποιο σημείο ήσασταν εσείς;
Β. ΔΟΥΛΓΕΡΑΚΗΣ: Στο ξενοδοχείο απέναντι, στο στενάκι επάνω.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Το hotel «ΑΣΤΩΡ›.
Β. ΔΟΥΛΓΕΡΑΚΗΣ: Απέναντι ακριβώς από τον Αξαρλιάν ήμουν.
Ν. ΛΙΒΟΣ: Όπως βλέπετε είναι 5-6 μέτρα από το σημείο της εκρήξεως εκεί που είναι ο Αξαρλιάν.
Β. ΔΟΥΛΓΕΡΑΚΗΣ: Τα αμάξια εκεί τα παρκάρουν στο μάκρος.
(Διαλογικές συζητήσεις)
Ν. ΛΙΒΟΣ: Είχατε αίματα στο πουκάμισό σας.
Β. ΔΟΥΛΓΕΡΑΚΗΣ: Βεβαίως. Δεν είναι όλα αυτά τα αίματα δικά μου. Έχω πίσω, έχω στο πόδι, στο κεφάλι. Μου κάνανε κάποιες μικροεπεμβάσεις. Δεν ήταν τα αίματα από μένα όλα αυτά.
Ν. ΛΙΒΟΣ: Κύριε Πρόεδρε, δεν έχω άλλη ερώτηση.
Γ. ΑΓΙΟΣΤΡΑΤΙΤΗΣ: Είπατε είστε σε απόσταση στο «ΑΣΤΩΡ› εκεί που τελειώνουν τ’ αυτοκίνητα.
Β. ΔΟΥΛΓΕΡΑΚΗΣ: Όχι εκεί που τελειώνουν. Τα αμάξια ήταν παρκαρισμένα, είχαν βγει και στο δρόμο δηλαδή.
Γ. ΑΓΙΟΣΤΡΑΤΙΤΗΣ: Κι εσείς ήσασταν έξω από αυτά τ’ αυτοκίνητα και ο συχωρεμένος ο Αξαρλιάν ήταν πόσο μέσα από την οικοδομική γωνία;
Β. ΔΟΥΛΓΕΡΑΚΗΣ: Εκεί είναι μια γκαλερί αν θυμάμαι καλά.
Γ. ΑΓΙΟΣΤΡΑΤΙΤΗΣ: Ήταν ακριβώς στη γωνία, δυο μέτρα μέσα;
Β. ΔΟΥΛΓΕΡΑΚΗΣ: 3 μέτρα πρέπει να ήταν και αυτός.
Γ. ΑΓΙΟΣΤΡΑΤΙΤΗΣ: ¶λλα 3 μέτρα.
Β. ΔΟΥΛΓΕΡΑΚΗΣ: Ναι.
Γ. ΑΓΙΟΣΤΡΑΤΙΤΗΣ: Δηλαδή συνολικά 6 μέτρα.
Β. ΔΟΥΛΓΕΡΑΚΗΣ: Όχι 6 μέτρα. Από την γωνία ήταν 3 μέτρα ο Αξαρλιάν. Εγώ ήμουν 3-4 μέτρα απέναντι ακριβώς.
Γ. ΑΓΙΟΣΤΡΑΤΙΤΗΣ: Και παρόλα αυτά φτάσανε τα αίματα.
Β. ΔΟΥΛΓΕΡΑΚΗΣ: Ναι.
Γ. ΑΓΙΟΣΤΡΑΤΙΤΗΣ: Διαπιστώσατε να πέφτουν τζάμια από την γκαλερί;
Β. ΔΟΥΛΓΕΡΑΚΗΣ: Όχι από την γκαλερί, από το ξενοδοχεία σπάσανε τα θραύσματα και μου ήρθαν όλα επάν.
Γ. ΑΓΙΟΣΤΡΑΤΙΤΗΣ: Για τον Αξαρλιάν ρωτάω.
Β. ΔΟΥΛΓΕΡΑΚΗΣ: Δεν ξέρω.
Γ. ΑΓΙΟΣΤΡΑΤΙΤΗΣ: Σπάσανε τζάμια, αυτό είναι αποδεδειγμένο. Έπεσαν πάνω του τζάμια;
Β. ΔΟΥΛΓΕΡΑΚΗΣ: Στην αναμπουμπούλα θα σας γελάσω. Μέσα δεν ξέρω σε πόσα λεφτά έτρεχα γιατί νόμιζα ότι έσκασαν από κάτω φιάλες υγραερίου.
Γ. ΑΓΙΟΣΤΡΑΤΙΤΗΣ: Εσάς σας φρόντισε ο Αστυνομικός παρά το γεγονός ότι στην αρχή σας παρεξήγησε και πήγε να σας πυροβολήσει. Σας φρόντισε γρήγορα.
Β. ΔΟΥΛΓΕΡΑΚΗΣ: Ναι.
Γ. ΑΓΙΟΣΤΡΑΤΙΤΗΣ: Μόλις είδε ότι έχετε αίματα πού σας πήγε; Σας έβαλε σε κανένα περιπολικό ή ήρθε ασθενοφόρο;
Β. ΔΟΥΛΓΕΡΑΚΗΣ: Ασθενοφόρο με μετέφερε.
Γ. ΑΓΙΟΣΤΡΑΤΙΤΗΣ: Ενήργησε γρήγορα ο Αστυνομικός.
Β. ΔΟΥΛΓΕΡΑΚΗΣ: Γρήγορα. Αυτό μου φάνηκε περίεργο. Και οι δημοσιογράφοι πώς βρέθηκαν; Με το «τσαφ› δηλαδή ήταν φωτογράφοι.
Γ. ΑΓΙΟΣΤΡΑΤΙΤΗΣ: Με το «τσαφ› λοιπόν ήρθε και ένα ασθενοφόρο. Έτσι γλιτώσατε δηλαδή.
Β. ΔΟΥΛΓΕΡΑΚΗΣ: Ναι.
Γ. ΑΓΙΟΣΤΡΑΤΙΤΗΣ: Πόση ώρα περίπου; Έγινε αυτό το «μπαμ›, έπεσαν τα γυαλιά επάνω σας, ο Αστυνομικός βγάζει το περίστροφο.
Β. ΔΟΥΛΓΕΡΑΚΗΣ: Ένα τέταρτο; Γιατί μετέφεραν και πιο σοβαρά άτομα. Θα σας γελάσω.
Γ. ΑΓΙΟΣΤΡΑΤΙΤΗΣ: Εσείς δεν είχατε κάτι σοβαρό εν πάση περιπτώσει να πεθαίνετε.
Β. ΔΟΥΛΓΕΡΑΚΗΣ: Όχι.
Γ. ΑΓΙΟΣΤΡΑΤΙΤΗΣ: Και σε ένα τέταρτο σας μετέφεραν.
Β. ΔΟΥΛΓΕΡΑΚΗΣ: Ένα τέταρτο; Δεν θυμάμαι ακριβώς την χρονική στιγμή.
Γ. ΑΓΙΟΣΤΡΑΤΙΤΗΣ: Ευχαριστούμε πολύ.
Ι. ΜΥΛΩΝΑΣ: Κύριε Δουλγεράκη, μία ερώτηση απλώς διευκρινιστικά που έχει να κάνει με ένα νομικό ζήτημα. Εσείς έχετε δώσει μία πρώτη κατάθεση προανακριτική και τέλη Σεπτεμβρίου πηγαίνετε και στον Εφέτη Ανακριτή. Θα σας διαβάσω δυο γραμμές από την κατάθεσή σας απλώς τυπικά να μου πείτε αν όντως έτσι έγινε. Είναι η κατάθεση στον Επίκουρο Ανακριτή Εφέτη κ. Θεοχάρη Μπίρμπο 25 Σεμπτεμβρίου και λέτε τα εξής: «αναφέρομαι στην από 15/7/92 προανακριτική μου κατάθεση την οποία μου διαβάσατε και της οποίας το περιεχόμενο επιβεβαιώνω›. Έτσι έγινε; Για να το λέτε προφανώς.
Β. ΔΟΥΛΓΕΡΑΚΗΣ: Ναι, δεν διαψεύδω τίποτα.
Ι. ΜΥΛΩΝΑΣ: Αυτό διευκρινιστικά. Ευχαριστώ.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Πηγαίνετε στο καλό.
Ι. ΜΥΛΩΝΑΣ: Ένα σχόλιο κ. Πρόεδρε.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Βεβαίως, αλλά εμείς έχουμε εφαρμόσει στο τέλος να κάνουμε όλα τα σχόλια για όλα για να μην χάνετε η ενότητα.
Ι. ΜΥΛΩΝΑΣ: Είναι πολύ εξειδικευμένο αν μου επιτρέπετε.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: ¶μα είναι πολύ εξειδικευμένο βέβαια να το πείτε.
Ι. ΜΥΛΩΝΑΣ: Μέχρι στιγμής είχα την εντύπωση ότι σοβαρές παρατυπίες σε αυτή την υπόθεση έχουν γίνει μόνο στην αστυνομική προανάκριση. Τώρα αυτή η δίκη νομίζω επιφυλάσσει πολλές εκπλήξεις και μου δίνει την εντύπωση ότι και τα πράγματα στην ανάκριση, σε επίπεδο Εφέτη Ανακριτή δεν έγιναν όπως θα έπρεπε δικονομικά να γίνουν.
Μας επιβεβαίωσε ο κ. μάρτυρας ότι όταν εμφανίστηκε τον Σεπτέμβριο του 2002 στον Εφέτη Ανακριτή τί έκανε ο κ. Ανακριτής; Του διάβασε πρώτα την προανακριτική κατάθεση και στη συνέχεια άρχισε να καταθέτει.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Έτσι κάνουν όλοι φαντάζομαι.
Ι. ΜΥΛΩΝΑΣ: Δεν ξέρω όμως κ. Πρόεδρε αν είναι αυτό νόμιμο.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δεν ξέρω, επειδή έχω κάνει κι εγώ Ανακριτής και όλοι άλλοι εδώ έτσι πράττουμε.
Ι. ΜΥΛΩΝΑΣ: Απλώς θέλω να επισημάνω το άρθρο 223 του Κ.Π.Δ. που λέει ότι ο μάρτυρας εξετάζεται σύμφωνα με όσα ορίζονται στο άρθρο 239, δεν του απευθύνονται ερωτήσεις και προσωπικές κρίσεις και όταν δεν απομακρύνεται από το θέμα δεν πρέπει να διακόπτεται. Πουθενά – αν καταλαβαίνω καλά το κείμενο της Δικονομίας – δεν αναφέρεται ότι πηγαίνεις στον Ανακριτή, σου διαβάζει πρώτα όλα όσα έχεις πει πριν από 10 χρόνια και στην συνέχεια καταθέτεις.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Εκτός από την Δικονομία υπάρχει και η πρακτική η οποία είναι η εφαρμογή της Δικονομίας.
Ι. ΜΥΛΩΝΑΣ: Εγώ το σημειώνω από τώρα γιατί αυτό έχει πολύ μεγάλη σημασία σε μια άλλη μαρτυρική κατάθεση.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: ¶μα παίζουν όλα σημασία εσείς να τα σημειώνετε.
Ι. ΜΥΛΩΝΑΣ: Θέλω από τώρα να δηλώσω ότι θεωρώ ότι αυτή η τακτική η οποία ήταν απ’ ότι φαίνεται ο κανόνας κατά την εξέταση της υπόθεσης Παλαιοκρασσά από τον κ. Εφέτη Ανακριτή, κατά την άποψή μου δεν είναι νόμιμη.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Πολύ ωραία. Γι αυτό τους φέρνουμε εδώ στο ακροατήριο να μας τα πουν πάλι.
Δ. ΕΥΑΓΓΕΛΑΤΟΣ: Κύριε Πρόεδρε, θέλω να σας μεταφέρω διότι οι δημοσιογράφοι δεν μπορούν βεβαίως να απευθύνονται στο Δικαστήριό σας.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Έχουν κανένα πρόβλημα;
Δ. ΕΥΑΓΓΕΛΑΤΟΣ: Έχουν το εξής πρόβλημα, ότι σύμφωνα με απόφαση της ΕΣΗΕΑ υπάρχει 2ωρος διακοπή για το θάνατο των δημοσιογράφων στον πόλεμο του Ιράκ. Αυτό μου μεταφέρουν κι εγώ σας το μεταβιβάζω με όλο το σεβασμό προς το Δικαστήριό σας.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Τα γεγονότα κυλάνε.
Δ. ΕΥΑΓΓΕΛΑΤΟΣ: Τα γεγονότα κυλάνε κ. Πρόεδρε αλλά και η δημοσιότητα σε μια τέτοια συγκλονιστική δίκη νομίζω ότι στην στάση των .....
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Η δημοσιότητα είναι η άμεση. Όποιος θέλει να κάθεται εδώ πέρα, όχι η έμμεση. Τα είπαμε αυτά τα πράγματα και μην τα λέμε πάλι γιατί ξέρετε ότι κάθε λεπτό είναι πολύτιμο και να μην με αφήσετε να χάσω ούτε ένα λεπτό. Εσείς πρέπει να φωνάζετε, η Πολιτική Αγωγή. Πού πας, μην αφήνεις ούτε ώρα.
Δ. ΕΥΑΓΓΕΛΑΤΟΣ: Δεν φέρω καμία αντίρρηση κ. Πρόεδρε σε αυτό που λέτε αλλά....
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ξέρετε πόσο σέβομαι τους δημοσιογράφους.
Δ. ΕΥΑΓΓΕΛΑΤΟΣ: Αυτό όμως μου είπαν να σας μεταβιβάσω.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Εντάξει, το ακούσαμε.
Ν. ΛΙΒΟΣ: Κύριε Πρόεδρε, εμείς δεχόμαστε τον ιερό σκοπό για τον οποίο η ΕΣΗΕΑ κάνει αυτή την στάση εργασίας, αναμφισβήτητα και τον ιερό σκοπό της δίκης αυτής.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ασφαλώς.
Ν. ΛΙΒΟΣ: Μπορούμε ίσως να βρούμε μία μέση λύση και να κάνουμε για μία ώρα διακοπή μόνο. Αντί δηλαδή για μισή ώρα που πηγαίνουν οι κατηγορούμενοι για φαγητό να δώσουμε λίγο παραπάνω ώστε και οι δημοσιογράφοι να εξυπηρετηθούν και η δημοσιότητα της δίκης να μην προσβληθεί.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Πρώτα απ’ όλα γράφονται όλα αυτά. Θα τα πάρουν στα μαγνητόφωνα.
Ν. ΛΙΒΟΣ: Είναι σημαντική η υπόθεση Αξαρλιάν και καλά θα ήταν να έχουν την δυνατότητα οι δημοσιογράφοι.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ο κ. Εισαγγελεύς; Να πούμε 1 ώρα λέει ο κ. Εισαγγελέας. Να διακόψουμε 12:00-13:00΄. Δεν θέλω να κοντράρομαι με όλο τον κόσμο. Όχι για να εξυπηρετήσουμε κανέναν. Διακόπτει το Δικαστήριο χάριν αναψυχής. Αυτό θα γραφτεί. Ούτε για ΕΣΗΕΑ, ούτε για κανέναν. Να είμαι εξηγημένοι. 1 ώρα διακοπή.
ΔΙΑΛΕΙΜΜΑ