ΔΕΥΤΕΡΑ 14 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2003
ΔΙΚΗ 17Ν
ΔΕΥΤΕΡΑ 14 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2003
ΩΡΑ ΕΝΑΡΞΕΩΣ: 09:05
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: ΜΙΧΑΗΛ ΜΑΡΓΑΡΙΤΗΣ
Γ' ΜΕΡΟΣ
13:12 – 15:15
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Επαναλαμβάνεται η συνεδρίαση που είχε διακοπεί. Ο κ. Χριστόφορος Τσουκαλάς, απών. Ο κ. Κωνσταντίνος Αντωνίου.
Ι. ΜΥΛΩΝΑΣ: Η μαρτυρία του κ. Τσουκαλά είναι καθοριστική οπότε αν δεν έρθει παρακαλώ να διαταχθεί η βίαια προσαγωγή του.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Να δούμε. Ότι έχει σημασία και διατάξαμε θα έρθει οπωσδήποτε. Κύριε Αντωνίου «Ορκίζομαι να πω την αλήθεια›. Το χέρι σας στο ιερό ευαγγέλιο. Πείτε μου τί γνωρίζετε από κείνη την ημέρα; Εσάς σας καλέσαμε για την απόπειρα κατά του κ. Παλαιοκρασσά, έτσι δεν είναι;
Κ. ΑΝΤΩΝΙΟΥ: Μάλιστα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Και την ανθρωποκτονία Αξαρλιάν και τραυματισμό άλλων ατόμων και απόπειρα εναντίον των άλλων προσώπων που ήταν μαζί με τον κ. Παλαιοκρασσά. Τί ξέρετε να μας πείτε.
Κ. ΑΝΤΩΝΙΟΥ: Δούλευα στον κ. Ωρολογά σε κοσμηματοπωλείο Βουλής 15. Εκείνη την ημέρα έφυγα 13:30΄και πήγα σπίτι μου. Έφαγα και ξάπλωσα. Δεν ήμουν στο συμβάν.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Κύριε Γεωργιάδη, μην αλλάζετε θέσεις παρακαλώ γιατί μετά δεν θα μπορούμε να ξέρουμε σε ποιον απευθυνόμαστε. Αν έχετε την καλοσύνη πηγαίνετε στη θέση. Μην αλλάζετε. Ξέρετε τί γίνεται; Είναι θέμα ταυτοποίησης, να σας βλέπουμε κιόλας με μια ματιά, ταυτοποίησης από το Δικαστήριο. Εμείς ξέρουμε περίπου τη θέση, τα τετραγωνάκια που λέμε. Εκεί κάθεται ο ένας, εκεί ο άλλος. Εγώ είμαι σαφής και επειδή επί παρόντων δεν υπάρχει ασάφεια διότι υποβάλλονται ερωτήσεις σας αποσαφήνισα τί θα πει ταυτοποίηση.
Κ. ΑΝΤΩΝΙΟΥ: 13:30΄το μεσημέρι δούλευα στο μαγαζί. Κλείσαμε και φύγαμε και πήγα σπίτι να φάω και να ξαπλώσω. Ξάπλωσα και ακούω στην τηλεόραση ότι έγινε μια βομβιστική ενέργεια κοντά στο Σύνταγμα. Έφυγα κατευθείαν και πήγα στο μαγαζί. Βλέπω ότι είχαν σπάσει τα τζάμια και ειδοποίησα κατευθείαν τον κ. Ωρολογά κι έμεινα εκεί.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Είδατε πώς έγινε;
Κ. ΑΝΤΩΝΙΟΥ: Όχι, ήμουν σπίτι σας λέω.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Μπορείτε να πείτε κάτι χρήσιμο; Αν τις περασμένες ημέρες είχατε δει καμιά περίεργη κίνηση εκεί κοντά, άτομα να πλησιάζουν, να σας παρακολουθούν, να ρωτάνε;
Κ. ΑΝΤΩΝΙΟΥ: Δεν θυμάμαι τώρα να σας πω.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Έχετε κάτι να πείτε να μας διαφωτίσει την υπόθεση;
Κ. ΑΝΤΩΝΙΟΥ: Δεν νομίζω ότι μπορώ να σας πω περισσότερα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ξέρατε το νεαρό τον μακαρίτη τον Αξαρλιάν;
Κ. ΑΝΤΩΝΙΟΥ: Σαν χρυσοχόο τον ήξερα. Το παιδί δεν το ήξερα. Το άκουσα εκεί πέρα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δεν έχετε κάτι να εισφέρετε στην διαδικασία, να βοηθήσετε στην ανεύρεση της αλήθειας είτε εναντίον είτε υπέρ των κατηγορουμένων ή γενικά;
Κ. ΑΝΤΩΝΙΟΥ: Δεν έχω να πω τίποτα περισσότερο.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Κύριε Εισαγγελεύ.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Κύριε Αντωνίου, εσείς εκεί τί δουλειά κάνετε;
Κ. ΑΝΤΩΝΙΟΥ: Είμαι τεχνίτης χρυσοχόος.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Σε ποιο ακριβώς σημείο;
Κ. ΑΝΤΩΝΙΟΥ: Είμαι Βουλής 15 εντός στοάς κάτω στο υπόγειο, το μαγαζί το κοσμηματοπωλείο επάνω. Εγώ κάτω δούλευα. Πήγαμε νωρίς, έκλεισα το μαγαζί και φύγαμε.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δεν ήταν εκεί κ. Εισαγγελεύ καθόλου.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Την προηγουμένη τί είδατε;
Κ. ΑΝΤΩΝΙΟΥ: Δεν θυμάμαι να σας πω.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Κύριε Αντωνίου, δώσατε μία κατάθεση.
Κ. ΑΝΤΩΝΙΟΥ: Δεν έδωσα κατάθεση εγώ. Δεν πήγα στον Ανακριτή εγώ.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Θέλετε να δείτε όλα τα στοιχεία του κ. Εισαγγελεύ μήπως είναι άλλος, μήπως καλέσαμε κανέναν άλλο άνθρωπο.
Κ. ΑΝΤΩΝΙΟΥ: Ήρθε η Αστυνομία στο μαγαζί.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Σας πήρε κατάθεση η Αστυνομία;
Κ. ΑΝΤΩΝΙΟΥ: Δεν μου πήρε ειδική κατάθεση.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δεν υπογράψατε ένα χαρτί, κατάθεση;
Κ. ΑΝΤΩΝΙΟΥ: Δεν θυμάμαι να έχω υπογράψει.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Κύριε Εισαγγελεύ, διαβάστε όλα του τα στοιχεία.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Αντωνίου Κωνσταντίνος του Ηλία και της Βασιλικής.
Κ. ΑΝΤΩΝΙΟΥ: Μάλιστα.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Ετών τότε 46.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δώσατε.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Ιδιωτικός Υπάλληλος. Καταθέτετε την μεθεπομένη του γεγονότος.
Κ. ΑΝΤΩΝΙΟΥ: Είχαν έρθει στο μαγαζί.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Λέτε λοιπόν ότι είδατε ορισμένα πρόσωπα.
Κ. ΑΝΤΩΝΙΟΥ: Δεν θυμάμαι να σας πω. Πέρασαν και κάποια χρόνια.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Ομιλείτε για ορισμένα πρόσωπα, τρία άτομα. Είναι έτσι;
Κ. ΑΝΤΩΝΙΟΥ: ¶μα το έχω πει έτσι πρέπει να είναι. Δεν θυμάμαι όμως. Πέρασαν κάποια χρόνια.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Τα οποία ήταν στην γωνία Βουλής και Λέκκα. Πείτε τί έκαναν;
Κ. ΑΝΤΩΝΙΟΥ: Δεν θυμάμαι να σας πω. Δεν θυμάμαι.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Ήταν ηλικίας 47-50 ετών.
Κ. ΑΝΤΩΝΙΟΥ: Τώρα αυτή την στιγμή δεν μπορώ να θυμηθώ.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Πείτε κανένα χαρακτηριστικό.
Κ. ΑΝΤΩΝΙΟΥ: Μα δεν θυμάμαι καθόλου. Ήταν τότε πρόσφατο.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Έχετε πει ότι ήταν αριστοκρατικού τύπου; Τί εννοείτε;
Κ. ΑΝΤΩΝΙΟΥ: Με ρώταγαν οι Αστυνομικοί και έλεγα τότε. Τώρα τί να θυμηθώ.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Λέτε για άνθρωπο αεράτο αριστοκρατικού τύπου, ήταν ψηλός. Ο δεύτερος είναι πιο κοντός. Πείτε κ. Αντωνίου.
Κ. ΑΝΤΩΝΙΟΥ: Ειλικρινά σας λέω, δεν θυμάμαι τίποτα να σας πω τώρα μετά από τόσα χρόνια. Γιατί έχω να κρύψω τίποτα; Προς Θεού.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Δεν σας είπα εγώ ότι κρύβετε τίποτα. Εγώ απλά έχω μία κατάθεση που δώσατε τότε.
Κ. ΑΝΤΩΝΙΟΥ: Είχαν έρθει κάποιοι Αστυνομικοί μέσα στο μαγαζί στον κ. Ωρολογά και ότι είναι να πω αφού το έχω υπογράψει είναι και σωστό. Δεν σας είπα εγώ όχι σε τίποτα.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Έχετε πει επίσης ότι τα άτομα αυτά μιλούσαν σιγανά. Τί εννοείτε; Πείτε σας παρακαλώ να διαφωτίσουμε το Δικαστήριο. Κύριε Αντωνίου έχουμε καθήκον.
Κ. ΑΝΤΩΝΙΟΥ: Συμφωνώ.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Το Δικαστήριο και οι κ.κ. Δικαστές έχουν ένα βαρύ έργο. Να λάβουν απόφαση που θα κρίνουν την τύχη αυτών των ανθρώπων.
Κ. ΑΝΤΩΝΙΟΥ: Το καταλαβαίνω αυτό που λέτε.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Αλλά και της κοινωνίας.
Κ. ΑΝΤΩΝΙΟΥ: Συμφωνώ απόλυτα σε αυτά που λέτε.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Οι οποίοι είναι γνωστό ότι επί 27 έτη .... Σας ακούω.
Κ. ΑΝΤΩΝΙΟΥ: Δεν θυμάμαι τώρα να σας πω κάτι. Ότι είχα πει τότε.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Και πάλι δεν θέλω να σας πιέσω. Μακράν από μένα οι σκέψεις. Αλλά επίσης λέτε ότι και πριν από δύο μήνες είχατε δει για πρώτη φορά αυτά τα άτομα. Για πείτε λοιπόν.
Κ. ΑΝΤΩΝΙΟΥ: Ειλικρινά σας μιλάω κ. Πρόεδρε δεν θυμάμαι καθόλου. Αν ήταν κάτι να το έλεγα, δεν θα το έλεγα; Έχω τίποτα να κρύψω.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Δεν ξέρω κ. Αντωνίου.
Κ. ΑΝΤΩΝΙΟΥ: Αποκλείεται να θέλω να κρύψω κάτι. Τότε μπορεί να τα έβλεπα. Τώρα δεν τα θυμάμαι.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Τί άλλο να σας πω;
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δεν έχετε κ. Εισαγγελεύ τίποτε άλλο. Αν υπάρχει κάτι από Έδρας κάτι να ερωτηθεί αλλιώς η πολιτική αγωγή με την σειρά που θέλετε εσείς.
Κ. ΑΝΤΩΝΙΟΥ: Δεν θυμάμαι να είχα πάει σε Ανακριτή.
Ν. ΛΙΒΟΣ: Κύριε μάρτυς, θα ήθελα να σας ρωτήσω αν αυτό εδώ είναι η υπογραφή σας. Δείτε την.
Κ. ΑΝΤΩΝΙΟΥ: Δεν νομίζω ότι είναι η υπογραφή μου.
Ν. ΛΙΒΟΣ: Είναι με την συγκατάθεσή του στην προανακριτική του κατάθεση.
Κ. ΑΝΤΩΝΙΟΥ: Μισό λεπτό. Μπορώ να την κάνω;
Ν. ΛΙΒΟΣ: Να την κάνετε, βεβαίως.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Αυτή που χρησιμοποιήθηκε, ένα μέρος αναγνώστηκε από το Δικαστήριο.
(Διαλογικές συζητήσεις)
Κ. ΑΝΤΩΝΙΟΥ: Δεν έχω καταθέσει σε Ανακριτή.
Ν. ΛΙΒΟΣ: Την οικογένεια Αξαρλιάν την ξέρετε;
Κ. ΑΝΤΩΝΙΟΥ: Μάλιστα.
Ν. ΛΙΒΟΣ: Αλλά εσείς ήσασταν στο επάγγελμα, στον ευρύτερο χώρο.
Κ. ΑΝΤΩΝΙΟΥ: Στο επάγγελμα είμαι περίπου στα 40 χρόνια, είμαι από το ΄62.
Ν. ΛΙΒΟΣ: Εδώ έρχεστε και λέτε «δεν θυμάμαι τί κατέθεσα›.
Κ. ΑΝΤΩΝΙΟΥ: Ναι, δεν θυμάμαι.
Ν. ΛΙΒΟΣ: Βεβαίως, το δέχομαι αυτό αλλά ξέρετε δεν είναι ένα γεγονός που συμβαίνει κάθε μέρα αυτό ώστε στα 10 χρόνια με τα τόσα πολλά άλλα που έχουν συμβεί όμοια να ξεχάσουμε και αυτό. Αυτό ήταν ένα μοναδικό και σκοτώθηκε κάποιο παιδί του κλάδου του ευρύτερου του δικού σας και εσείς τα ξεχάσατε όλα; Δεν μπορείτε δηλαδή τίποτα να πείτε στο Δικαστήριο; Δεν μας νοιάζει τί θα πείτε, οτιδήποτε.
Κ. ΑΝΤΩΝΙΟΥ: Μα δεν θυμάμαι να σας πω κάτι άλλο. Έφυγα και πήγα σπίτι μου, έφαγα και ξάπλωσα. Μόλις άκουσα στο συμβάν πήγα στο μαγαζί, είδα ότι είχαν σπάσει τα τζάμια και ειδοποίησα τον κ. Ωρολογά. Αυτά, δεν έχω τίποτε άλλο να σας πω.
Ν. ΛΙΒΟΣ: Για τις προηγούμενες μέρες κλπ δεν θυμόσαστε τίποτα. Δεν είναι κάτι που το συγκεκριμενοποιείτε.
Κ. ΑΝΤΩΝΙΟΥ: Δεν το θυμάμαι. Τί σας λέω ψέματα. Δεν νομίζω ότι μιλάω ψέματα. Ο κ. συνάδελφος.
κ. ΤΣΕΒΑΣ: Κύριε μάρτυς, πείτε μου σας παρακαλώ μιλάμε για το 1992. εκείνη την εποχή είχαν παρουσιαστεί κρούσματα κλοπών στην περιοχή επειδή υπάρχουν πολλά κοσμηματοπωλεία;
Κ. ΑΝΤΩΝΙΟΥ: Μας είχαν κλέψει και στο μαγαζί. Δεν θυμάμαι όμως ποια εποχή ήταν που μας κλέψανε το μαγαζί.
κ. ΤΣΕΒΑΣ: Την κα Ελένη την θυμόσαστε, μία υπάλληλο των δερματίνων ειδών στο κατάστημα Κυπραίου, μία κυρία Ελένη Βρούζου;
Κ. ΑΝΤΩΝΙΟΥ: Το Κυπραίου το θυμάμαι αλλά την κα Ελένη δεν θυμάμαι.
κ. ΤΣΕΒΑΣ: Μία κυρία που εργάζονταν ως υπάλληλος στο κατάστημα αυτό που θυμάστε.
Κ. ΑΝΤΩΝΙΟΥ: Την κα Δερμιτζάκη την ξέρω.
κ. ΤΣΕΒΑΣ: Την υπάλληλό της την κα Βρούζου δεν την θυμάστε, την κα Ελένη;
Κ. ΑΝΤΩΝΙΟΥ: Όχι, δεν θυμάμαι.
κ. ΤΣΕΒΑΣ: Θυμάστε ένα περιστατικό το 1992 να ήρθε μία υπάλληλος του καταστήματος αυτού, ανεξαρτήτως αν θυμάστε πώς λέγεστε ή όχι, αν θυμάστε την μορφή της και να ανακοίνωσε στον κ. Ωρολογά. Ο κ. Ωρολογάς τί ήταν; Ο εργοδότης σας;
Κ. ΑΝΤΩΝΙΟΥ: Ο εργοδότης μου.
κ. ΤΣΕΒΑΣ: Θυμάστε να σας κατήγγειλε ότι κυκλοφορούν ύποπτα άτομα στην περιοχή και σας κάλεσε να σας τα δείξει για το έχετε υπόψη σας μήπως....
Κ. ΑΝΤΩΝΙΟΥ: Δεν το θυμάμαι.
κ. ΤΣΕΒΑΣ: Καλώς, ευχαριστώ.
Κ. ΑΝΤΩΝΙΟΥ: Να είστε καλά.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ο κ. Μαύρος.
Γ. ΜΑΥΡΟΣ: Κύριε Αντωνίου, να σας παρακαλέσω, ποιοι άλλοι εργαζόσασταν τότε εις τον κ. Ωρολογά;
Κ. ΑΝΤΩΝΙΟΥ: Ως χρυσοχόος δούλευα και έβγαζα κοσμήματα.
Γ. ΜΑΥΡΟΣ: Ποιοι άλλοι ήταν οι συνάδελφοί σας που δουλεύατε μαζί;
Κ. ΑΝΤΩΝΙΟΥ: Εκεί μέσα ήμουν μόνος μου.
Γ. ΜΑΥΡΟΣ: Όταν λέτε εκεί μέσα πού εννοείτε;
Κ. ΑΝΤΩΝΙΟΥ: Στο μαγαζί. Στο μαγαζί ήμουν ο μόνος που δούλευα.
Γ. ΜΑΥΡΟΣ: Είσαστε τεχνίτης, πουλούσατε κιόλας, όλα τα κάνατε εσείς;
Κ. ΑΝΤΩΝΙΟΥ: Τεχνίτης-χρυσοχόος. Παίρναμε και από αλλού. Έφτιαχνα και κοσμήματα ο ίδιος.
Γ. ΜΑΥΡΟΣ: Ποιος;
Κ. ΑΝΤΩΝΙΟΥ: Εγώ, από την αρχή μέχρι το τέλος.
Γ. ΜΑΥΡΟΣ: Εσείς είστε υπάλληλος του κ. Ωρολογά.
Κ. ΑΝΤΩΝΙΟΥ: Τεχνίτης-χρυσοχόος.
Γ. ΜΑΥΡΟΣ: Ναι κύριε, ο εργοδότης σας ήταν ο κ. Ωρολογάς. Ερωτώ τώρα, ήσασταν ο μοναδικός υπάλληλος του κ. Ωρολογά ή είχε και άλλους υπαλλήλους;
Κ. ΑΝΤΩΝΙΟΥ: Όχι σας είπα, είμαι μόνος μου. Δεν είχε άλλους. Ήταν ο ίδιος και ο γιος του.
Γ. ΜΑΥΡΟΣ: Η κα Αντωνία Στράτου δεν δούλευε εις τον κ. Ωρολογά;
Κ. ΑΝΤΩΝΙΟΥ: Πρέπει να δούλευε στο άλλο το μαγαζί.
Γ. ΜΑΥΡΟΣ: Έχει κι άλλον Ωρολογά;
Κ. ΑΝΤΩΝΙΟΥ: Υπήρχε και άλλο Ωρολογάς που ήταν στο Υπουργείο Παιδείας και Μητροπόλεως γωνία.
Γ. ΜΑΥΡΟΣ: Καλά. Ο κ. Τσουκαλάς Χριστόφορος που εργάζονταν; Ξέρετε κάποιον κ. Χριστόφορο Τσουκαλά;
Κ. ΑΝΤΩΝΙΟΥ: Όχι.
Γ. ΜΑΥΡΟΣ: Δεν εργαζόταν στον κ. Ωρολογά;
Κ. ΑΝΤΩΝΙΟΥ: Όχι. Μόνο εγώ ήμουν, χρόνια ήμουν εγώ.
Γ. ΜΑΥΡΟΣ: Οι δύο Ωρολογάδες αυτοί που λέτε, έναν στον οποίο εργαζόσαστε και ένας άλλος....
Κ. ΑΝΤΩΝΙΟΥ: Ήμουν Βουλής 15 εγώ.
Γ. ΜΑΥΡΟΣ: Οι άλλοι που ήσαν;
Κ. ΑΝΤΩΝΙΟΥ: Ήταν Μητροπόλεως και στο Υπουργείο Παιδείας μπροστά.
Γ. ΜΑΥΡΟΣ: Βουλής 17 ποιος ήταν, θυμάστε; Τί ήταν κοντά από σας;
Κ. ΑΝΤΩΝΙΟΥ: Βουλής 15 μιλάω.
Γ. ΜΑΥΡΟΣ: Εσείς. Στο διπλανό τί ήταν;
Κ. ΑΝΤΩΝΙΟΥ: Ήταν και η Κυπραίου.
Γ. ΜΑΥΡΟΣ: Η κα Κυπραίου;
Κ. ΑΝΤΩΝΙΟΥ: Ναι.
Γ. ΜΑΥΡΟΣ: Τί έκανε η κα Κυπραίου;
Κ. ΑΝΤΩΝΙΟΥ: Είχαν μαγαζί με τσάντες.
Γ. ΜΑΥΡΟΣ: Θυμάστε να δούλευε κανείς εκεί στην κα Κυπραίου, μια κα Βρούζου, κα Ελένη;
Κ. ΑΝΤΩΝΙΟΥ: Όχι, θα το θυμόμουν.
Γ. ΜΑΥΡΟΣ: Συζητήσεις κάνατε με τον κ. Τσουκαλά, με την κα Ελένη για το συμβάν αυτό;
Κ. ΑΝΤΩΝΙΟΥ: Τον κ. Τσουκαλά που λέτε δεν τον ξέρω.
Γ. ΜΑΥΡΟΣ: Ακούστε. Εδώ έχετε δώσει μία κατάθεση. Να ρωτήσω κάτι χωρίς να θέλω, η υγεία σας είναι καλή από τότε. Δεν είχατε κανένα σοβαρό επεισόδιο στην υγεία σας από το ΄92 μέχρι σήμερα;
Κ. ΑΝΤΩΝΙΟΥ: Όχι.
Γ. ΜΑΥΡΟΣ: Το ΄92 δώσατε μία κατάθεση κ. Αντωνίου με πολλές λεπτομέρειες όπως σας παρατήρησε και ο κ. Εισαγγελεύς για άτομα τα οποία κρατούσαν σημειώσεις.
Κ. ΑΝΤΩΝΙΟΥ: Τί να σας πω, δεν θυμάμαι.
Γ. ΜΑΥΡΟΣ: Έχει πέσει black out, έτσι; Να σας παρακαλέσω το εξής για να το δούμε αυτό. Εκεί κοντά σας ένας άνθρωπος, συνάδελφός σας σκοτώνεται, ένας Υπουργός, η γυναίκα του, 2-3 άλλοι κινδυνεύουν να σκοτωθούν κλπ. και μετά έγιναν κι άλλες ενέργειες από την 17Ν. Παρακολουθούσατε καθόλου αυτά τα θέματα;
Κ. ΑΝΤΩΝΙΟΥ: Πάρα πολύ όχι.
Γ. ΜΑΥΡΟΣ: Δεν σας ενδιέφερε;
Κ. ΑΝΤΩΝΙΟΥ: Πάρα πολύ όχι.
Γ. ΜΑΥΡΟΣ: Ευχαριστώ.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Εντάξει, αυτά λέει ο μάρτυρας αυτά ακούμε.
Γ. ΑΓΙΟΣΤΡΑΤΙΤΗΣ: Κύριε Πρόεδρε, με συγχωρείτε. Κύριε μάρτυς, ο κ. Ανακριτής σας κάλεσε;
Κ. ΑΝΤΩΝΙΟΥ: Όχι δεν με κάλεσε. Απλώς αν θυμάμαι την άλλη μέρα στο μαγαζί ....
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Έχουμε βεβαίωση ότι κλήθηκε και δεν βρέθηκε.
Γ. ΜΑΥΡΟΣ: Εδώ βρέθηκε στο σπίτι του, το ίδιο σπίτι του. Πώς τον βρήκαν σήμερα και δεν τον βρήκε ο κ. Ανακριτής;
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Η διεύθυνσή σας η σημερινή ποια είναι;
Κ. ΑΝΤΩΝΙΟΥ: Λεωφόρος Ιωνίας 169, Κάτω Πατήσια.
Γ. ΑΓΙΟΣΤΡΑΤΙΤΗΣ: Η ίδια πάλι.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Και έχουμε βεβαίωση ότι ήταν άγνωστος.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Να ελεχθεί κ. συνήγορε.
Κ. ΑΝΤΩΝΙΟΥ: Την Παρασκευή το πρωί κ. Πρόεδρε μου έφεραν το χαρτί στο σπίτι.
Γ. ΜΑΥΡΟΣ: Να ελεγχθεί εάν εκλήθη κι αν δεν εκλήθη.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Μα πώς έγινε βεβαίωση αγνώστου όταν ο άνθρωπος λέει ότι εκεί έμενε συνέχεια;
Γ. ΜΑΥΡΟΣ: Τώρα ο άνθρωπος κ. Πρόεδρε με όλο τον σεβασμό που σας έχω δεν μπορεί να κάνει τέτοια κατάθεση και να έρχεται στο Δικαστήριο να λέει δεν θυμάται.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Όταν λέω την λέξη «ο άνθρωπος› την λέω διότι έχει όλα τα ανθρώπινα χαρακτηριστικά που έχω κι εγώ κι εσείς και όλοι μας.
Γ. ΜΑΥΡΟΣ: Πλην της μνήμης του.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δεν ξέρω, η μνήμη καμιά φορά είναι επιλεκτική, καμιά φορά είναι πολύ αδύναμη, καμία φορά είναι πάρα πολύ γερή σαν την δική σας.
Ι. ΜΥΛΩΝΑΣ: Μόνο διευκρινιστικά κ. Αντωνίου. Εσείς δουλεύατε στον κ. Ωρολογά Κωνσταντίνο.
Κ. ΑΝΤΩΝΙΟΥ: Βουλής 15.
Ι. ΜΥΛΩΝΑΣ: Υπάρχει ξεχωριστό κατάστημα του κ. Ωρολογά Γεωργίου;
Κ. ΑΝΤΩΝΙΟΥ: Βεβαίως.
Ι. ΜΥΛΩΝΑΣ: Με αυτό εσείς δεν είχατε καμία σχέση επαγγελματική;
Κ. ΑΝΤΩΝΙΟΥ: Καθόλου.
Ι. ΜΥΛΩΝΑΣ: Είναι δύο ξεχωριστοί επαγγελματίες. Ο ένας Ωρολογάς Κωνσταντίνος που είστε εσείς, ο άλλο Ωρολογάς Γεώργιος.
Κ. ΑΝΤΩΝΙΟΥ: Ναι.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Πηγαίνετε στην ευχή του Θεού.
Τώρα επακολουθούν δύο άλλοι μάρτυρες που έχουμε διατάξει τη βιαία προσαγωγή. Η κα Αντωνία Στράτου.
Ι. ΜΥΛΩΝΑΣ: Θα έλεγα πριν ξεκινήσει την κατάθεσή της η κυρία, εφόσον το κρίνετε σκόπιμο, εμείς το ζητούμε, να της ζητήσετε όσα λέει το άρθρο 225 παρ. 2.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Τί λέει το άρθρο; Για θυμίστε το μας.
Ι. ΜΥΛΩΝΑΣ: «Ο μάρτυρας, όταν πρόκειται να αναγνωρίσει πρόσωπα ή πράγματα, προσκαλείται προηγουμένως να τα περιγράψει με τη μεγαλύτερη δυνατή ακρίβεια›.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Αυτό εννοείτε. Γιατί ξέρετε, τα ξέρουμε όλα τα άρθρα αλλά καμιά φορά τον αριθμό......
Λοιπόν, «ορκίζομαι να πω την αλήθεια›.
Α. ΣΤΡΑΤΟΥ: Ορκίζομαι.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Θέλω να προσπαθήσετε να θυμηθείτε την 14/6/92, δηλαδή το καλοκαίρι του ’92, το απογευματάκι, θα μας πείτε τί ώρα, πού βρισκόσαστε, τί συμβάν έγινε, γιατί είναι κάτι το οποίο δε φεύγει εύκολα από κάποιου τη μνήμη, καίτοι μερικοί μπορεί και να μην το θυμούνται.
Α. ΣΤΡΑΤΟΥ: Βρισκόμουν στην οδό Βουλής και Μητροπόλεως γωνία, εκεί εργαζόμουν.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Τί εργασία;
Α. ΣΤΡΑΤΟΥ: Κοσμήματα-ωρολόγια. Η φίρμα ήταν ΩΡΟΛΟΓΑΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ήσαστε μαζί με τον κύριο που ήρθε προηγουμένως εδώ;
Α. ΣΤΡΑΤΟΥ: Όχι, καμία σχέση.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: ¶λλο κατάστημα.
Α. ΣΤΡΑΤΟΥ: Είναι άλλο κατάστημα πιο επάνω. Ήμαστε εκεί και, αν θυμάμαι καλά, γύρω στις 14:30-14:45 άκουσα ένα μπαμ. Βγήκα από το μαγαζί, έκλεισα το μαγαζί και πήγα να δω τί έγινε στην Καραγεώργη Σερβίας.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ήσαστε μόνη στο κατάστημα εκείνη την ώρα;
Α. ΣΤΡΑΤΟΥ: Όχι, είχα κι έναν συνάδελφο μαζί.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Γιατί λέτε το κλείσατε. Τί σημαίνει το κλείσατε;
Α. ΣΤΡΑΤΟΥ: Ήμαστε ανοιχτά εμείς, δεν κλείναμε ούτε το μεσημέρι.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Όχι λέω, όταν λέτε το κλείσατε, εννοείτε τί; Το κλειδώσατε το μαγαζί;
Α. ΣΤΡΑΤΟΥ: Το κλειδώσαμε το μαγαζί.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Φύγατε κι οι δύο έξω;
Α. ΣΤΡΑΤΟΥ: Πήγαμε κι οι δύο έξω, ήμαστε δυο υπάλληλοι....
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ποιος ήταν ο άλλος ο κύριος;
Α. ΣΤΡΑΤΟΥ: Ήταν ο Χρήστος Τσουκαλάς, δουλεύαμε μαζί.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Βγήκατε λοιπόν και οι δύο έξω. Τί κάνατε; Πού πήγατε;
Α. ΣΤΡΑΤΟΥ: Τρέξαμε προς την Καραγεώργη Σερβίας να δούμε τί έγινε. Βέβαια όταν είχαμε πάει εμείς είχε μαζευτεί ο κόσμος.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Πόση ώρα κάνατε από τη στιγμή που ακούστηκε το μπα;
Α. ΣΤΡΑΤΟΥ: Μόλις ακούσαμε το μπαμ, αφήσαμε τα σάντουιτς που τρώγαμε και φύγαμε έξω. Πήγαμε στην Καραγεώργη Σερβίας, ήμαστε σχεδόν δύο τετράγωνα, είχαμε δει τον κόσμο που είχε μαζευτεί εκεί, είχαν σπάσει τα πάντα, δεν είχε μείνει τίποτα, ο κόσμος να τρέμει και να κλαίει και στη γωνία, το παιδί που σκοτώθηκε. Τον Αξαρλιάν, που ήμαστε και συνάδελφοι.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Το γνωρίζατε το παιδί αυτό;
Α. ΣΤΡΑΤΟΥ: Το γνωρίζαμε γιατί είχαμε κάποια σχετική συνεργασία μαζί, όχι πολλά όμως.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Πάντως τον ξέρατε, όταν τον είδατε, αναγνωρίσατε ποιος είναι.
Α. ΣΤΡΑΤΟΥ: Ναι, επειδή εγώ δούλευα πολλά χρόνια σε αυτή τη δουλειά, ήξερα πάρα πολλού συναδέλφους.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Πώς τον είδατε; Σε τί θέση και κατάσταση;
Α. ΣΤΡΑΤΟΥ: Όταν τον είδαμε εμείς ήταν κάτω.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Πώς; Σε ποια θέση; Ξάπλα, πλάι, μπρούμυτα;
Α. ΣΤΡΑΤΟΥ: Κάτω, μαζεμένος.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Μαζεμένος και κοίταζε τον ουρανό ή κοίταζε προς τα κάτω;
Α. ΣΤΡΑΤΟΥ: Δε μπορώ να θυμηθώ τώρα αν κοίταζε τον ουρανό....
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ή προς τη γη ήταν το κεφάλι του; Αυτό ρωτώ, το πρόσωπό του προς τα πού ήταν; Προς τα πάνω ή προς τα κάτω;
Α. ΣΤΡΑΤΟΥ: Ούτε προς τα πάνω ούτε προς τα κάτω. Κοίταζε κάτω.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Είδατε αν είχε χτυπηθεί; Σε ποιο σημείο;
Α. ΣΤΡΑΤΟΥ: Όχι δεν είδαμε ότι είχε χτυπηθεί γιατί εκείνη τη στιγμή που είχαμε πάει εμείς, τον έπαιρναν με το φορείο.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δηλαδή τον πήραν με το φορείο μέσα σε 3’ από την έκρηξη; Γιατί λέτε ότι μέχρι να πάτε εσείς μεσολάβησαν μόνο 3’.
Α. ΣΤΡΑΤΟΥ: Ναι, είχε έρθει το φορείο.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Σε 3’ ήρθε και φορείο;
Α. ΣΤΡΑΤΟΥ: Τώρα δεν ξέρω αν ήταν 3’, αν ήταν 4’, δεν κράτησα την ώρα με το ρολόι μου.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ακούστε να δείτε. Ο χρόνος παίζει κάποιο ρόλο και η λεπτομέρεια παίζει πάρα πολύ μεγάλο ρόλο.
Α. ΣΤΡΑΤΟΥ: Έχετε δίκιο, αλλά δε μπορώ να σας πω γι αυτή τη λεπτομέρεια.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Θέλω να πω δηλαδή ότι μεσολάβησε πολύ λίγος χρόνος από τη στιγμή που ακούσατε το μπαμ μέχρι που πήγατε και είδατε το φορείο.
Α. ΣΤΡΑΤΟΥ: Ναι, αλλά εγώ δεν κοίταξα τί ώρα ακριβώς.....
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Τον είδατε κάτω πάντως εσείς;
Α. ΣΤΡΑΤΟΥ: Ήταν κάτω.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Και τον είδατε αμέσως εκεί;
Α. ΣΤΡΑΤΟΥ: Συγκεκριμένα δεν καθίσαμε εκεί, γιατί εγώ δεν μπορώ να βλέπω αίματα και τέτοια και γυρίσαμε λίγο προς τα κάτω και καθίσαμε. Δεν κάθισα ακριβώς εκεί.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Το φορείο πόση ώρα έκανε να έρθει;
Α. ΣΤΡΑΤΟΥ: Δεν ξέρω, δεν κράτησα ώρα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δέκα λεπτά, μισή ώρα, μια ώρα;
Α. ΣΤΡΑΤΟΥ: Δε νομίζω να έκανε μισή ώρα, έκανε λιγότερο.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Πόσο δηλαδή; Είκοσι λεπτά; Ένα τέταρτο;
Α. ΣΤΡΑΤΟΥ: Περίπου.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Λιγότερο; Περισσότερο;
Α. ΣΤΡΑΤΟΥ: Περισσότερο δε μπορεί να έκανε.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Εντάξει, να προσδιορίζουμε και το χρόνο. Εσείς λοιπόν πού πήγατε και σταθήκατε σε σχέση με το κορμί το άψυχο του Αξαρλιάν; Καταρχήν θέλω να μου πείτε το εξής: Πέθανε; Δεν πέθανε; Πού πέθανε; Μεταφερόμενος εκείνη την ώρα;
Α. ΣΤΡΑΤΟΥ: ¶κουσα την άλλη μέρα ότι πέθανε στο νοσοκομείο. Έτσι ακούσαμε.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Εκείνη την ώρα ξέρετε αν ήταν νεκρός;
Α. ΣΤΡΑΤΟΥ: Δεν το ξέρω, δεν τον πλησίασα καθόλου.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Υπήρχαν αίματα κάτω;
Α. ΣΤΡΑΤΟΥ: Είχε αίματα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Πάρα πολλά αίματα;
Α. ΣΤΡΑΤΟΥ: Πάρα πολλά αίματα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ακούσατε από τον κόσμο να λέει όταν είναι ζωντανός;
Α. ΣΤΡΑΤΟΥ: Όχι, ακούσαμε από τον κόσμο που έλεγε ότι είναι πεθαμένος.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Συμβιβάζεται λοιπόν με αυτό που λέτε με το ότι πέθανε στο νοσοκομείο;
Α. ΣΤΡΑΤΟΥ: Είπα προηγουμένως ότι την άλλη μέρα μάθαμε ότι είχε πεθάνει. Μέσα στον κόσμο εκεί, από τον κόσμο της γειτονιάς το ακούσαμε.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Εμένα μ’ ενδιαφέρει εκείνη την ώρα αν ακούσατε αν πέθανε ή όχι.
Α. ΣΤΡΑΤΟΥ: Όχι, εκείνη την ώρα δεν άκουσα τίποτα. Γιατί εγώ έφυγα από εκείνο το σημείο γιατί δε μπορώ να βλέπω αίματα και έφυγα προς τη Βουλής.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Εκείνη την ώρα δεν ακούσατε αν ζει ή όχι αυτό το παιδί.
Α. ΣΤΡΑΤΟΥ: Όχι.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Εκτός λοιπόν από αυτό το παιδί το οποίο ήταν στα αίματα που λέτε πεσμένο στη θέση που θυμάστε εσείς, υπήρχε και κάτι άλλο που σας έκανε εντύπωση;
Α. ΣΤΡΑΤΟΥ: Όχι.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ρωτήσατε πώς έγινε αυτή η ιστορία; Τί πήγαιναν να κάνουν όσοι προκάλεσαν αυτό που λέτε εσείς, το συμβάν; Τί έκαναν; Μάθατε έστω εκ των υστέρων;
Α. ΣΤΡΑΤΟΥ: Ακούσαμε μετά που έλεγαν ότι είχαν τη βόμβα για να σκοτώσουν τον Παλαιοκρασσά.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Πού την έβαλαν τη βόμβα;
Α. ΣΤΡΑΤΟΥ: Ήταν ακριβώς Βουλής και Περικλέους γωνία, στη γωνία ακριβώς, στον 1ο όροφο. Από εκεί λένε ότι έριξαν τη βόμβα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Βόμβα ήταν ή ρουκέτα;
Α. ΣΤΡΑΤΟΥ: Δεν τα ξέρω αυτά.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Εγώ προσπαθώ να δω τί καταλάβατε εσείς η ίδια, όχι τί ξέρουμε εμείς ή τι ψάχνουμε εμείς να βρούμε. Δε μας νοιάζει. Εσείς τί ξέρετε, τί αντιληφθήκατε εκείνη την ώρα ή μάθατε εκ των υστέρων από τους γύρω.
Α. ΣΤΡΑΤΟΥ: Από τους γύρω είχαμε μάθει, είχαμε ακούσει ότι είχαν βάλει τη βόμβα για να σκοτώσουν τον Παλαιοκρασσά και ότι το μαγαζί αυτό το είχαν, αν θυμάμαι και καλά γιατί έχουν περάσει και πολλά χρόνια, ότι το είχαν νοικιάσει είκοσι μέρες πιο μπροστά, ένα μήνα....
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ποιος το είχε νοικιάσει;
Α. ΣΤΡΑΤΟΥ: Δεν το ξέραμε. Είχαν πει «δυο κύριοι›. Τώρα αυτούς τους κυρίους....
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δύο κύριοι τους οποίους δεν μάθαμε.... Τί άλλο καταλάβατε εσείς από μόνη σας;
Α. ΣΤΡΑΤΟΥ: Το μόνο που κατάλαβα, ότι σκοτώθηκε ένας αθώος άνθρωπος και μέσα στο κέντρο της Αθήνας.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Θεωρείτε κάποιον υπεύθυνο ή ύποπτο γι αυτή τη δουλειά; Μήπως είχατε δει τίποτα τις προηγούμενες μέρες, τις επόμενες, την ίδια μέρα, κάτι που να σας κίνησε την περιέργεια;
Α. ΣΤΡΑΤΟΥ: Επειδή υπάρχει λίγη απόσταση από την οδό Βουλής ως την οδό Καραγεώργη Σερβίας, δε θα μπορούσα εγώ να δω κάτι ύποπτο, αν παρακολουθούσε κάποιος. Θα μπορούσα να τον δω μόνο όταν θα παρακολουθούσε από την οδό Μητροπόλεως και Βουλής προς τα επάνω. Θα μπορούσα να δω.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Αν είχατε καταλάβει κάποιον εκείνες τις μέρες, να γύριζε εκεί κοντά, να παρακολουθεί, να ψάχνει, οτιδήποτε....
Α. ΣΤΡΑΤΟΥ: Όχι.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δε μπορείτε δηλαδή νά υποπτευθείτε κάποιον εκεί που τις περασμένες μέρες ή την ίδια μέρα ή τις επόμενες γύριζε εκεί γύρω.
Α. ΣΤΡΑΤΟΥ: Όχι.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Τί άλλο ξέρετε που μπορεί να βοηθήσει το Δικαστήριο να βρει την αλήθεια; Να βρει δηλαδή ποιοι έκαναν τέλος πάντων αυτή την πράξη. Διότι έγινε κάποια πράξη, δεν την αμφισβητεί κανένας, αλλά πείτε μου τί μπορείτε εσείς να εισφέρετε με το μυαλό σας, να πείτε ότι «εγώ είδα εκείνο και θα βοηθήσει να βρείτε την αλήθεια›. Δεν έχετε πει τίποτα σε άλλες καταθέσεις σας κατά το παρελθόν;
Α. ΣΤΡΑΤΟΥ: Μία κατάθεση έχω δώσει αλλά δε θυμάμαι και καλά να έχω πει και τίποτε άλλο. Το μόνο πράγμα που θυμάμαι, λίγο τώρα μου έρχεται, όπως κατεβαίναμε με τον συνάδελφο κάτω, είχαμε καθίσει εκεί στην οδό Βουλής, μετά, και καθίσαμε στο παγκάκι του εφημεριδοπώλη. Το μόνο εγώ που είδα, δεν ξέρω ούτε από αυτοκίνητα ούτε από μηχανές, κατέβαινε μία μηχανή μεγάλη με δύο άτομα επάνω. Ο ένας ήταν πιο μεγάλος και ο άλλος ήταν πιο νεαρό πρόσωπο.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ποιοι ήταν αυτοί; Μπορείτε να τους περιγράψετε;
Α. ΣΤΡΑΤΟΥ: Ο οδηγός, δεν ξέρω αν ήταν ψηλός, η εμφάνισή του ήταν πάρα πολύ καλή, ήταν αδύνατος, είχε λίγο άδειους κροτάφους εδώ, κοντό μαλλάκι τραβηχτό πίσω.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Το πρόσωπο, τα χαρακτηριστικά, τα μάτια του, το σαγόνι του.....
Α. ΣΤΡΑΤΟΥ: Ήταν μελαχρινό πρόσωπο. Και το άλλο το πρόσωπο που ήταν πίσω ήταν καστανό πιο νεανικό. Δε μπορώ να σας περιγράψω.....
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Πιο κοντά ή πιο ψηλό το δεύτερο πρόσωπο;
Α. ΣΤΡΑΤΟΥ: Δεν ξέρω, ήταν στη μηχανή.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Είδατε τίποτα το ιδιαίτερο σε αυτά τα πρόσωπα που να μπορείτε να τα θυμηθείτε μετά από τόσα χρόνια;
Α. ΣΤΡΑΤΟΥ: Ιδιαίτερο δεν είδα, του οδηγού μόνο το παρουσιαστικό ήταν το ιδιαίτερο. Είχε μια καλή φυσιογνωμία, ένα καλό, απλό παρουσιαστικό.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Αν τον βλέπατε σήμερα μπορείτε να τον αναγνωρίσετε;
Α. ΣΤΡΑΤΟΥ: Αν μπορέσω....
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: ¶λλο τίποτε μπορεί να μας περιγράψετε;
Α. ΣΤΡΑΤΟΥ: Όχι, δε μπορώ ούτε σε μάτια ούτε σε χείλια...
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Είπε όσα είχε να πει, λέει δεν έχει τίποτε άλλα στοιχεία που να θυμάται. Μετά όταν μου πείτε ότι «ήταν αυτός› ή «δεν ήταν αυτός›, θα σας πω «τί σας κάνει να αμφιβάλλετε› ή «τί σας κάνει να το δέχεστε ότι είναι αυτός›. Πάλι θα σας ρωτάμε, δεν τα αφήνουμε έτσι. Ρίξτε μια ματιά στους κατηγορουμένους, χωρίς να βιάζεστε. Θέλω να απαντήσετε με προσοχή και με υπευθυνότητα.
Δε σας θυμίζει κανένας τίποτα; Ούτε λίγο ούτε πολύ; Δεν είναι κανένας με αυτά τα χαρακτηριστικά, την εικόνα που σας έμεινε στο μυαλό σας; Ούτε με πιθανότητα; Ούτε βιαζόμαστε ούτε όμως και πρέπει να πούμε κάτι το οποίο δεν μας έρχεται στο μυαλό.
Α. ΣΤΡΑΤΟΥ: Δε μπορώ να πω.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Τί δεν μπορείτε να πείτε; Ούτε με βεβαιότητα ούτε με πιθανότητα;
Α. ΣΤΡΑΤΟΥ: Ούτε με βεβαιότητα ούτε με πιθανότητα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δηλαδή αποκλείεται να είναι κάποιος απ’ αυτούς; Ας πάρουμε δηλαδή τις δυο μανιχαϊστικές απόψεις, ότι δεν είναι σίγουρα κανένας ή είναι σίγουρα αυτός και μετά πάμε στα ενδιάμεσα, στο γκρίζο.
Α. ΣΤΡΑΤΟΥ: Με πολύ μεγάλη επιφύλαξη, έχει τη μελαχροινάδα του κυρίου που κάθεται εκεί, στη δεύτερη σειρά..
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ποιον εννοείτε; Μη φοβάστε κυρία σας παρακαλώ πάρα πολύ, εδώ ψάχνουμε για την αλήθεια και δεν υπάρχει λόγος να φοβάστε. Βλέπω ότι έχετε έναν φόβο, αλλά όπως ξέρετε, δεν υπάρχει λόγος να φοβάστε. Πείτε κατευθείαν εκείνο που έχετε να πείτε.
Α. ΣΤΡΑΤΟΥ: Δεν θα αναγνωρίσω, θα πω με επιφύλαξη με ποιον μπορεί να έμοιαζε. Και στα μαλλιά, σας είπα ότι ήταν στο μελαχρινό και με άδειους τους κροτάφους....
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ποιον λέτε λοιπόν;
Α. ΣΤΡΑΤΟΥ: Τον κύριο που είναι πίσω από τον κ. Κουφοντίνα. Του φέρνει πάρα πολύ.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Έχετε την καλοσύνη να σηκωθείτε λίγο; Ξέρετε πώς λέγεται ο κύριος;
Α. ΣΤΡΑΤΟΥ: Όχι. Εγώ απλώς από τα μαλλιά και το χρώμα.....
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Τον αναγνωρίζετε. Μάλιστα. Δεν είναι κατηγορούμενος γι αυτή την υπόθεση. Έχουμε τις σημειώσεις μας κι εμείς όπως κι εσείς οι δικηγόροι.
Α. ΣΤΡΑΤΟΥ: Το μαλλί και το παρουσιαστικό του.....
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Εμάς μας αρκεί να μπορέσουμε να βρούμε ευθύνες αυτών εδώ και αν ανακύψει στοιχείο για άλλον, το άρθρο 38 φεύγει κατ’ ευθείαν για τον Εισαγγελέα.
(διαλογικές συζητήσεις)
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Κύριε Εισαγγελεύ ορίστε ερωτάτε καλύτερα εσείς.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Κυρία μάρτυς, έχετε πει στην κατάθεσή σας στην αστυνομική προανάκριση ότι είδατε μια δίκυκλη μοτοσικλέτα μεγάλου κυβισμού, χρώματος;
Α.ΣΤΡΑΤΟΥ: Δεν είπα χρώματος.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Είπατε χρώματος κόκκινου.
Α.ΣΤΡΑΤΟΥ: Δεν έχω πει καθόλου χρώμα κόκκινο, αυτό είναι λάθος.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Και ασημί.
Α.ΣΤΡΑΤΟΥ: Ούτε κόκκινο ούτε ασημί έχω πει. Συγνώμη και στον κ. Ανακριτή που πήγα μου διάβασε μόνο το μεγάλου κυβισμού μια μηχανή, ούτε χρώμα, ούτε τίποτα. Ούτε έδωσα συμπληρωματική κατάθεση τίποτα.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Κυρία μάρτυς αυτή τη κατάθεση την δώσατε την μεθεπομένη μετά 6.7.1992.
Α.ΣΤΡΑΤΟΥ: Μάλιστα.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Και είναι υπογεγραμμένη από σας.
Α.ΣΤΡΑΤΟΥ: Μάλιστα. Μπορεί να έχω πει κάτι και να μην το θυμάμαι τώρα.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Όταν εξεταστήκατε από τον Εφέτη Ανακριτή σας έδειξε ορισμένες φωτογραφίες. Και μια φωτογραφία είπατε, ότι ομοιάζει πάρα πολύ με τον κ. Τζωρτζάτο. Το θυμάστε αυτό;
Α.ΣΤΡΑΤΟΥ: Αυτό το θυμάμαι. Τα χαρακτηριστικά που είχα δώσει στον αστυνομικό τότε που μου έκανε την ανάκριση, μου έφτιαχνε το σκίτσο και το έφτιαχνε έτσι.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Εδώ κυρία στον Ανακριτή εξετάζεστε 2 Οκτωβρίου 2002. Και σας δείχνει φωτογραφία του κ. Τζωρτζάτου μεταξύ άλλων και λέτε ότι ομοιάζει πάρα πολύ. Είναι έτσι;
Α.ΣΤΡΑΤΟΥ: Μπορεί να είναι έτσι και να μην το θυμάμαι. Να είναι έτσι και να μην το θυμάμαι.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Ακούστε να δείτε κυρία, εδώ ή είναι, ή δεν είναι. Λέτε μπορεί, δηλαδή μπορεί και να μην είναι;
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Μοιάζει λέει πάρα πολύ .
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Ομοιάζει ναι έτσι είπε.
Α.ΣΤΡΑΤΟΥ: Και είπα τώρα θα δω φυσιογνωμία με πολύ μεγάλη επιφύλαξη, το τόνισα.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Κύριε Πρόεδρε, ας δει η κυρία, πλην του κυρίου που είδε προηγουμένως και τον κ. Τέλιο και τον κ. Τζωρτζάτο.
Ι. ΜΥΛΩΝΑΣ: Όχι να υποδειχθεί από πριν ποιος είναι ο κ. Τζωρτζάτος. Να δει όλους τους κατηγορούμενους.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ρίξτε μια ματιά πάλι γιατί μας ήρθε άλλος ένας κατηγορούμενος. Γράψτε ότι στο σημείο τούτο επανήλθε ο κ. Κωνσταντίνος Τέλιος και ας πει πάλι. Αλλά όλα αυτά ξέρετε πρέπει να γίνονται κατά τελείως ουδέτερο τρόπο.
Λέω εγώ που είμαι υπεύθυνος για να μην ξεφύγει κάτι εδώ. Ξέρετε ποιος ήρθε τώρα που δεν ήταν προηγουμένως που κοιτάγατε; Για δείξτε μου ποιος είναι; Ήρθε άλλος ένας τώρα που είχατε την πλάτη γυρισμένη. Τον φωνάξαμε εμείς. Ποιος ήταν αυτός; Όχι δεν το καταλάβατε. Δεν τον έχετε πάντως δει. Δεν τον έχετε δει.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Κύριε Πρόεδρε μια ερώτηση στη κυρία. Για δείτε αυτή τη φωτογραφία, εάν αυτή η φωτογραφία σας θυμίζει τίποτα. Εάν την είδατε άλλη φορά αυτή τη φωτογραφία. Εάν είδατε την φωτογραφία άλλη φορά.
Α.ΣΤΡΑΤΟΥ: Αυτή την συγκεκριμένη φωτογραφία δεν την έχω δει ξανά. Αυτή που μου έδειξε ο κ. Ανακριτής ήταν τελείως διαφορετική φωτογραφία.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Για να δούμε λοιπόν την φωτογραφία αυτή.
Ι. ΜΥΛΩΝΑΣ: (Εκτός μικροφώνου) Κύριε Εισαγγελέα σας παρακαλώ να μη με διακόπτετε.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Δεν διακόπτω κανέναν, συνεχίζω τις ερωτήσεις μου, άλλοι με διακόπτουν.
Η κυρία μάρτυς λέει, ομοιάζει πάρα πολύ με τον Τζωρτζάτο, όπως τον έχω δει στη τηλεόραση, εφημερίδες και στις φωτογραφίες που μου δείχνετε και εσείς σήμερα. Αυτό κύριε Πρόεδρε.