«Η Ελλάδα μετατράπηκε σε πειραματόζωο, όχι απλά μιας συνταγής λιτότητας, αλλά ενός νέου υποδείγματος», τόνισε η βουλευτής και υπεύθυνη του τομέα Εξωτερικών της ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ Ρένα Δούρου, μιλώντας στο Πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης (NYU), υπογραμμίζοντας παράλληλα ότι «η κρίση δεν είναι μόνο ελληνική και αγγίζει τον ίδιο τον πυρήνα του ευρωπαϊκού οικοδομήματος».
«Η Ελλάδα μετατράπηκε σε πειραματόζωο, όχι απλά μιας συνταγής λιτότητας, αλλά ενός νέου υποδείγματος», τόνισε η βουλευτής και υπεύθυνη του τομέα Εξωτερικών της ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ Ρένα Δούρου, μιλώντας στο Πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης (NYU), υπογραμμίζοντας παράλληλα ότι «η κρίση δεν είναι μόνο ελληνική και αγγίζει τον ίδιο τον πυρήνα του ευρωπαϊκού οικοδομήματος».
Όπως ανέφερε, «η οικονομική κρίση δεν αφορά αποκλειστικά την Ελλάδα, ούτε είναι εθνική υπόθεση, αλλά έχει να κάνει με την ίδια τη στρεβλή, ταξική οικοδόμηση της Ευρωζώνης».
Μιλώντας με θέμα «Είναι η Ευρώπη καταδικασμένη; Μια άποψη από την Ελλάδα», υποστήριξε ότι «οι ευρωπαϊκές ηγεσίες επέλεξαν συνειδητά να αγνοήσουν ότι η κρίση είναι απόρροια της στρεβλής, ταξικής οικοδόμησης της Ευρωζώνης, η οποία χρήζει, όχι εθνικών, μεμονωμένων απαντήσεων, αλλά συνολικής, σε ευρωπαϊκό επίπεδο προσέγγισης που να κινείται πέρα από τη συνταγή της λιτότητας και της επιχειρούμενης διαιώνισής της, μέσω της συνταγματοποίησής της».
Μεταξύ άλλων, η κ. Δούρου τόνισε ότι «η κρίση έχει πολύ ευρύτερες, της ελληνικής, διαστάσεις και αγγίζει τον ίδιο τον πυρήνα του ευρωπαϊκού οικοδομήματος. Και τούτο, γιατί η Ελλάδα μετατράπηκε σε πειραματόζωο, όχι απλά μιας συνταγής λιτότητας, αλλά ενός νέου υποδείγματος. Ενός υποδείγματος, που αλλάζει την ίδια την υφή του ευρωπαϊκού εγχειρήματος. Το φέρνει κοντύτερα προς ένα αποικιοκρατικό μοντέλο νέου είδους. Μιλάμε, δηλαδή, πλέον, σε αυτό το νέο πλαίσιο του ιδιόρρυθμου αποικιοκρατικού προτύπου που προωθεί το Βερολίνο, για ατελή κράτη, με την έννοια ότι παύουν πλέον να επιτελούν βασικές τους λειτουργίες, παρά μόνο λειτουργούν ως ιμάντες μεταβίβασης των έξωθεν αποφασισμένων πολιτικών, οδηγώντας στην περιθώριο τους πολίτες και στην εξαθλίωση τις κοινωνίες».
Αφού επισήμανε πως «αυτή η εξέλιξη περνάει μέσα από τη δραστική συρρίκνωση της Δημοκρατίας», σημείωσε πως «αυτός ο δρόμος της συνολικής απομείωσης της δημοκρατίας, όπως δείχνει άλλωστε και η ελληνική περίπτωση, χαρακτηρίζεται παράλληλα και από την εμφάνιση στο προσκήνιο μιας ξενοφοβικής, ρατσιστικής, απροκάλυπτα βίαιης ακροδεξιάς».
Τόνισε πάντως πως «η πορεία αποσύνθεσης δεν είναι αναπότρεπτη, γιατί δεν έχουν πει την τελευταία τους λέξη οι λαοί, οι κοινωνίες, οι συλλογικότητες, οι πολίτες».