Έρχομαι στο τελευταίο: Στη συγγνώμη του κ. Κουφοντίνα. Κύριε Πρόεδρε η συγγνώμη είναι πολύ μεγάλο πράγμα, ειδικά όταν λέγεται στο δικαστήριο. Βρίσκομαι σε πάρα πολύ δύσκολη θέση να την κρίνω, διότι ως γνωστό και αυτός που την ύστατη στιγμή είπε συγγνώμη κάποτε, σώθηκε, πήγε στον Παράδεισο.
Αλλά έχουμε να κάνουμε με τέτοια συγγνώμη εμείς εδώ; Ο κ. Κουφοντίνας ζήτησε συγγνώμη από το δικαστήριό σας ειδικά γι’ αυτή την υπόθεση Παλαιοκρασσά. Για το θύμα δηλαδή για το Θάνο Αξαρλιάν και τη ζήτησε αμέσως μόλις τελείωσε την κατάθεσή της η μητέρα του θύματος και την επανέλαβε όταν κλήθηκε από τον κ. Αναπληρωτή Εισαγγελέα.
Από τη μάνα ζητήσατε συγγνώμη. Η μάνα βέβαια δεν σας την έδωσε. Η μάνα είναι εντολέας μου θα μπορούσα να σταματήσω εδώ. Όμως εγώ εξακολουθώ να λέω ότι είναι πολύ μεγάλο πράγμα το να ζητάς συγγνώμη. Θέλω να σας πω ότι θα είχε νόημα η συγγνώμη, εάν δεν υπάκουε στην ίδια λογική που υπάκουσε όλη η δράση της Οργάνωσης να χωρίζει δηλαδή τα θύματα σε επιλεγμένα και τυχαία και για το τυχαίο θύμα ζητάμε συγγνώμη, για τα υπόλοιπα δεν ζητάμε συγγνώμη. Για επιλεγμένα θύματα, επιλεγμένους στόχους και για περαστικούς, για πολιτικούς στόχους και για παράπλευρες απώλειες.
Γι’ αυτό νομίζω ότι επειδή αυτή η συγγνώμη επιβεβαιώνει τη νοοτροπία της Οργάνωσης και δεν την εξασθενεί νομίζω καίτοι είναι πολύ μεγάλο πράγμα όταν ζητείται, ότι δεν έχει ούτε καν συμβολική αξία στην προκειμένη περίπτωση. Γιατί αν υπήρχε πράγματι αξία, θα έπρεπε να αφορά όλα τα θύματα.
Α. ΚΑΤΣΑΝΤΩΝΗΣ: Αναφέρομαι σε όλα όσα είπε ο συνάδελφος και προσθέτω τηλεγραφικώς τα εξής: σε σχέση με την αρχή της ελαχιστοποίησης της βίας για την οποία μας μίλησε ο κ. Κουφοντίνας, έχω να παρατηρήσω ότι στο αυτοκίνητο εναντίον του οποίου εκτοξεύθη το βλήμα, ήταν τέσσερα άτομα, μεταξύ των οποίων και η κα Παλαιοκρασσά, για την οποία –υποτίθεται- δηλώθηκε έστω ότι ματαιώθηκε η επιχείρηση σε προηγούμενο χρόνο, μόνο και μόνο χάριν αυτής. Θυμίζω ότι μέσα στα 4 άτομα εναντίον των οποίων εκτοξεύθη η ρουκέτα ήταν και η κα Παλαιοκρασσά.
Δεύτερον, τίποτε άλλο επί του θέματος ήθελα ακόμη να πω ότι αν επλήτετο το αυτοκίνητο και όχι το κράσπεδο, τότε θα εξερρηγνύετο μέσα στο αυτοκίνητο η βόμβα και πέραν της εξαερώσεως των τεσσάρων επιβατών του αυτοκινήτου, θα μετατρεπόταν ολόκληρο το αυτοκίνητο σε εκατομμύρια θραύσματα λόγω της τρομακτικής ωστικής δύναμης, το οποίο θα σάρωνε την περιοχή.
Τρίτον, αν η δικογραφία την οποία έχετε μπροστά σας κύριοι δικαστές εμπεριέχει πληθώρα εξετασθέντων μαρτύρων αυτόπτων απεχόντων ολίγα μέτρα από την έκρηξη της ρουκέτας. Μέσα στη δικογραφία θα δείτε καταθέσεις μη κληθέντων διότι οι άνθρωποι δεν ήξεραν τίποτα, ούτε ποιος ήταν, απλώς άκουσα την έκρηξη.
Πρόκειται περί μεγάλου αριθμού αυτόπτων οι οποίοι καταθέτουν δηλώνοντας, υποβάλλοντας έτσι την ταυτότητά τους, την παρουσία τους την κατάλληλη ώρα. Όλοι αυτοί είναι υποψήφια θύματα.
Θα ήθελα τελειώνοντας να πω ότι ήθελα να ρωτήσετε κ. Πρόεδρε τον κ. Κουφοντίνα εάν δέχεται ότι και οι τέσσερις αναγνωσθείσες προκηρύξεις της υπόθεσης Παλαιοκρασσά – Αξαρλιάν είναι όντως γνήσιες σε όλα τους τα σημεία.
Το τελευταίο που ήθελα να πω, διότι προχθές έγινε σάλος από δύο κατηγορουμένους ορθώς και τους δύο, ότι δεν θεωρούν ότι τους εκπροσωπεί ο κ. Κουφοντίνας και αυτό είναι υπέρ αυτών και εις όφελός τους, θα ήθελα να πω ότι αυτή τη στιγμή που δικάστηκε η υπόθεση Αξαρλιάν, είναι η κατάλληλη όποιος εκ των κυρίων κατηγορουμένων θέλει να ζητήσει συγγνώμη, παρά τα όσα είπε ο φίλος μου, μαθητής μου και συνάδελφός μου ο κ. Λίβος, θα ήθελα να προτείνω αυτή τη στιγμή να πει ότι ζητάει συγνώμη, άλλως αν θέλει ας την παραπέμψει κατά την απολογία τους.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Τα ακούν βέβαια άμα θέλουν να ζητήσουν τον λόγο, τον ζητάνε οι κατηγορούμενοι.
κ. ΤΣΕΒΑΣ: Κύριε Πρόεδρε θα περιοριστώ σ’ ένα μικρό σχόλιο που αφορά τις προκηρύξεις. Θα ήθελα να επισημάνω στο Δικαστήριό σας ότι είναι η πρώτη φορά στη δράση της Οργάνωσης της 17Ν που εμφανίζονται 4 προκηρύξεις –λέω 4 γιατί συμπεριλαμβάνω σε αυτές και την αναφορά που γίνεται στον Αξαρλιάν στο Μανιφέστο 92- οι οποίες ακολουθούν την κύρια προκήρυξη, οι οποίες δεν διαπνέονται από την επιθυμία των συντακτών ή των κατηγορουμένων να εκφράσουν τη λύπη τους για τα θύματά τους, αλλά από την αγωνιώδη προσπάθειά τους να αποκαταστήσουν τη δημόσια εικόνα τους, αυτή την οποία νόμιζαν ότι είχαν.
Οι προκηρύξεις αυτές από ό,τι ακούσαμε είναι γεμάτες από επαναλήψεις των ιδίων σεναρίων που αφορούν τα αίτια του θανάτου του Αξαρλιάν, οι κατηγορούμενοι προσπαθούν να κάνουν τους γιατρούς, τους δικαστές, εκτοξεύουν κατηγορίες προς όλες τις κατευθύνσεις και μομφές εις βάρος της εφημερίδας «ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ› με μοναδικό σκοπό τη μετακύλιση των ευθυνών τους. Φτάνουν μάλιστα στο σημείο να ισχυρίζονται ότι ήδη διακινδύνευσαν προς αποφυγή των αποτελεσμάτων που τελικά επέφεραν με την ενέργειά τους.
Όλες αυτές οι προσπάθειες απέβησαν άκαρπες διότι η δολοφονία του Αξαρλιάν απέδειξε περίτρανα την ιδεολογική γύμνια της Οργάνωσης και οδήγησε οριστικά στην κοινωνική τους απομόνωση και αυτό το γνωρίζουν οι κατηγορούμενοι. Σας ευχαριστώ.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Κύριε Πρόεδρε μια ερώτηση στον κ. Κουφοντίνα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ναι.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Οι προκηρύξεις είναι γραμμένες από εσάς;
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Από την Οργάνωση δηλαδή. Εάν είναι γνήσιες.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Από τον ίδιο.
Δ. ΚΟΥΦΟΝΤΙΝΑΣ: (Εκτός μικροφώνου)
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Είναι απλό το ερώτημα. Είτε λέτε ναι, είτε λέτε όχι, είτε εν μέρει, είτε εν όλω.
Δ. ΚΟΥΦΟΝΤΙΝΑΣ: (Εκτός μικροφώνου)
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δεν επιθυμεί να απαντήσει.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Δεν θέλετε να απαντήσετε.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δεν θέλει τώρα, λέει. Τέλος πάντων, μπορεί να απαντήσει στην ώρα του.
Ι. ΚΟΥΡΤΟΒΙΚ: Νομίζω σας λέει ότι θέλει τώρα να δώσει, ή καταλαβαίνω λάθος;
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Όχι. Είπε στο τέλος. Δικαίωμά του είναι να μην θέλει.
Ι. ΚΟΥΡΤΟΒΙΚ: Όταν του δώσετε σε αυτή τη διαδικασία το λόγο κ. Πρόεδρε, όχι στην απολογία του και αφού τοποθετηθεί ο κατηγορούμενος, ήθελα να κάνω κι εγώ ένα σχολιασμό.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Είπαμε ότι όταν τελειώσουν οι συνήγοροι τις τοποθετήσεις, ζητάει να του δώσω τον λόγο να απαντήσει συνολικά. Θα του δώσουμε τον λόγο. Υπάρχουν ερωτήματα από πολλές πλευρές σε όσα θέλει και κρίνει αυτός, μπορεί να απαντήσει. Δεν μπορούμε εμείς να τον υποχρεώσουμε.
Ι. ΚΟΥΡΤΟΒΙΚ: Και εγώ κ. Πρόεδρε θα ήθελα να τοποθετηθώ, να κάνω ένα σχολιασμό αφού τοποθετηθεί και ο κ. Κουφοντίνας.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Προηγείται ο κ. Μαύρος.
Γ. ΜΑΥΡΟΣ: Οι προκηρύξεις αυτές, ειδικότερα αυτές που αφορούν την υπόθεση που μας ενδιαφέρει εδώ Παλαιοκρασσά – Αξαρλιάν μου εμπνέουν τρεις παρατηρήσεις, πολλές δηλαδή αλλά με τρεις θα σας απασχολήσω το επόμενο ένα λεπτό. Πρώτον και στις δύο αυτές προκηρύξεις να λέγεται ότι η ενέδρα κατά του κ. Παλαιοκρασσά είχε στηθεί πάνω από 15 φορές.
Αυτή η φράση «πάνω από 15 φορές› υπάρχει δύο τουλάχιστον φορές σε αυτές τις προκηρύξεις. Για εμένα αυτό δεν μπορεί να σημαίνει τίποτε άλλο από μια ψυχωτική, ή όπως συνηθίζουμε να λέμε σήμερα ψυχωσική εμμονή στο έγκλημα.
Η δεύτερη παρατήρηση είναι μια ομολογία της Οργανώσεως αυτής. Εις την απόπειρα Παλαιοκρασσά, μετείχαν λένε δύο ομάδες. Η μία 4μελής εκτελεστική, αλλά και μια άλλη της οποίας ο αριθμός δεν αποκαλύπτεται. Είναι εξαιρετικά ενδιαφέρον αυτό κ. Πρόεδρε. Φαίνεται ότι συνέβαινε σε όλες τις ενέργειες.
Υπήρχε δηλαδή η εμπροσθοφυλακή, αλλά υπήρχε και μια δεύτερη ομάδα και τούτο λειτουργούσε σαν μια εκπαίδευση στο έγκλημα, σαν ένας εθισμός στο έγκλημα, σαν μια προπαρασκευή του εγκλήματος. Αυτή ήταν βέβαια η πρώτη λειτουργία, διότι η δεύτερη λειτουργία ήταν να δημιουργείται κι ένα συναίσθημα ενοχής, το οποίο ήταν αναγκαίο για να υπάρχει ο συνεκτικός δεσμός της Οργανώσεως.
Η τρίτη παρατήρηση είναι αυτό που γράφεται στη προκήρυξη ότι δήθεν υπήρχε σκόνη στα τζάμια του 1ου ορόφου της οδού Βουλής και ο σύντροφος ο οποίος ήταν εκεί δεν αντελήφθη δήθεν την είσοδο εις το αυτοκίνητο της κας Παλαιοκρασσά, ενός νεαρού κοριτσιού και του οδηγού.
Αυτά βέβαια είναι παραμύθια αξιότιμε κ. Πρόεδρε, διότι στη προηγούμενη ακριβώς παράγραφο που διαβάσατε και το επεσήμανε και ο κ. Παλαιοκρασσάς κατά την κατάθεση του, δεν υπήρχε καθόλου σκόνη. Τόσο καθαρό ήταν το τζάμι ώστε είχαν δει ότι ο κ. Παλαιοκρασσάς είχε αλλάξει κουστούμι.
Αυτές τις προκηρύξεις πρέπει να τις βλέπουμε με πολύ μεγάλη επιφύλαξη. Οι άνθρωποι αυτοί χρησιμοποιούσαν τη βία κ. Πρόεδρε και η βία όπως ξέρετε στην κύρια μορφή της προσβάλλει το σώμα. Τίποτα δεν τους εμπόδιζε. Αντιθέτως είχαν επιστρατεύσει στο οπλοστάσιο τους και το ψέμα, το οποίο ψέμα όπως ξέρετε προσβάλει την αλήθεια, βιάζει την αλήθεια.
Θέλουμε να είμαστε επιφυλακτικοί σ’ αυτά. Πρόκειται περί μίας υποκρισίας, πίσω από την οποία κρύβεται μια άλλη αντίληψη, η οποία διακατέχει τη δράση αυτής της Οργανώσεως, της συλλογικής ευθύνης, διότι κι αυτό εξηγεί την απόπειρα εναντίον του κ. Παλαιοκρασσά.
Ο οδηγός τους δεν τίθεται ζήτημα, είναι υπεύθυνος, το έχουμε δει και σε άλλες ενέργειες, αλλά υπεύθυνη βέβαια και η γυναίκα του που έχει έναν τέτοιο άνδρα και βέβαια υπεύθυνο και το κοριτσάκι 14 ετών που μπαίνει στο αυτοκίνητο με έναν τέτοιο παλιάνθρωπο. Αυτή είναι η λογική της συλλογικής ευθύνης, η οποία διακατέχει αυτή την Οργάνωση.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Από πλευράς Υπεράσπισης αν υπάρχει κάτι, αλλιώς προχωράμε στην επόμενη.
Ι. ΚΟΥΡΤΟΒΙΚ: (εκτός μικροφώνου)
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Κάντε εσείς το σχολιασμό πρώτα. Ο κατηγορούμενος έχει μια αυτοτέλεια να μην ?
Ι. ΚΟΥΡΤΟΒΙΚ: (εκτός μικροφώνου)
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Θέλετε να ακούσετε τους άλλους, αλλά ο κατηγορούμενος δεν θα κάνει σχολιασμό, απλώς θα απαντήσει σ’ αυτά τα ερωτήματα τα οποία ακούστηκαν από δω και από κει.
Αλλά ο σχολιασμός έπειτα δεν αφορά το τι θα πει ο κατηγορούμενος. Αφορά τις αποδείξεις τις άλλες. Διότι όπως ξέρετε ο Πρόεδρος ρωτάει μετά και τα μέλη εδώ του Δικαστηρίου. Μετά ρωτάνε. Γι’ αυτό να μη χαλάσουμε τη δικονομική. Κι αν θέλετε ξαναζητάτε τον λόγο και θα δούμε τι θα κάνουμε.
Ι. ΚΟΥΡΤΟΒΙΚ: (εκτός μικροφώνου)
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Θέλετε δηλαδή τη θέση του πελάτη σας να είστε κι εσείς βεβαία μην πούμε άλλα εμείς κι άλλα εκείνος. Αυτό θέλει να πει. Δεν γεννάται θέμα. Ερωτηθήκατε κ. Κουφοντίνα ορισμένα πράγματα εδώ, τα οποία βέβαια η παρουσία σας είναι ενεργός εδώ. Βλέπω παρακολουθείτε καλά τη διαδικασία.
Πέστε μου τι θέση παίρνετε τελικά. Συγνώμη λέει, το πρώτο. Τι εννοούμε συγνώμη; Μόνο για εκείνους που δεν θέλαμε όπως λέτε να τους σκοτώσουμε και σκοτώθηκαν ή τους άφησε η Αστυνομία όπως λέτε να πεθάνουν ή ο οποιοσδήποτε άλλος ή γενικά και για εκείνους που ήταν μέσα στο αυτοκίνητο και δεν τους είδαμε στο κάτω – κάτω ή και τον ίδιο τον κ. Παλαιοκρασσά που τον είδαμε;
Τι λέτε; Ποια είναι η θέση σας; Η συγνώμη, δηλαδή τι αφορά, ποια έκταση έχει; Ποια φύση έχει αυτή η συγνώμη; Ή, περιορίζεται μόνο στη μητέρα του μακαρίτη του Αξαρλιάν;
Δ. ΚΟΥΦΟΝΤΙΝΑΣ: Είναι δύσκολο να απαντήσω με λίγα λόγια.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ξέρω ότι είναι δύσκολες οι απαντήσεις γιατί είναι δύσκολες και οι ερωτήσεις. Αν θέλετε όμως απαντάτε; Μη στενοχωριέστε. ¶μα πείτε «δεν απαντάω›, δεν σας ρωτάω εγώ.
Δ. ΚΟΥΦΟΝΤΙΝΑΣ: Οι απαντήσεις αναφέρονται στο σύνολο της πρακτικής της Επαναστατικής Οργάνωσης 17Ν και γι’ αυτό είναι δύσκολο να απαντήσω με λίγα λόγια τώρα. Θα κάνω όμως μερικές επισημάνσεις σ’ αυτά που ακούστηκαν.
Το κεντρικό ζήτημα, της ζήτημα της ελαχιστοποίησης της βίας, που μπήκε από την Πολιτική Αγωγή, νομίζω ότι φαίνεται και σ’ αυτή την υπόθεση πολύ καθαρά. Είναι πράγματι η εξαίρεση που επιβεβαιώνει τον κανόνα.
Εκφράσαμε από την αρχή, λίγη ώρα μετά μόλις μάθαμε το τραγικό περιστατικό αυτό, τη βαθιά μας λύπη. Είπα κι εγώ συγγνώμη στη μάνα, γιατί τι μπορεί να πεις σε μια μάνα που έχασε το γιο της; Επειδή ακούστηκαν αρκετά για την έννοια της συγγνώμης, θα ήθελα να πω ότι σε αυτή την αίθουσα, ίσως έπρεπε να ζητηθεί συγγνώμη και από πολλές μεριές ακόμη και από πολλούς παράγοντες της δίκης και έξω βέβαια. Πολύ περισσότερο έξω δεν έχουμε ακούσει πολλές φορές αυτή τη λέξη για εγκλήματα που έχουν γίνει, για τεράστια εγκλήματα.
Αλλά και εδώ μέσα. Δεν θα έπρεπε η Δικαιοσύνη να πάρει μια θέση και να πει συγγνώμη για πράξεις που έκανε, για παραλείψεις; Για το ότι στις φυλακές δεν υπάρχει ούτε ένας από τους μεγαλόσχημους εγκληματίες; Δεν θα έπρεπε άνθρωποι που είναι συνυπεύθυνοι σε κάποιο βαθμό, στα εγκλήματα της Δικτατορίας, που την υπηρέτησαν από θέσεις να ζητήσουν κι αυτοί συγγνώμη; Δεν μπορώ να μην απαντήσω όταν ακούγονται διάφορα τέτοια κ. Πρόεδρε.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Κοιτάξτε, αυτή τη στιγμή δεν έχουμε κατηγορούμενη όλη την κοινωνία και προπαντός δεν έχουμε κατηγορούμενη τη Δικαιοσύνη, γιατί σε λίγο εμάς θα βάλετε κατηγορούμενους.
Δ. ΚΟΥΦΟΝΤΙΝΑΣ: Όσον αφορά την ίδια ενέργεια θα ήθελα να πω μερικά πράγματα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Θέλω να καταλάβετε ότι η δίκη έχει και μια καθαρτική διαδικασία –όπως λέγεται- της ψυχής. Εάν κάποιος από τους κατηγορουμένους δέχεται ότι έχει οποιαδήποτε συμμετοχή πρώτα ο ίδιος και βλέπει ότι κάπου έσφαλε, το να ζητήσει συγγνώμη νομίζω είναι ανθρώπινο, δεν είναι κακό. Ας λεχθεί μέσα από αυτή τη διαδικασία, αν το θέλει όμως κάποιος. Όπως ξέρετε το δικαίωμα σιωπής είναι ιερό. Αν δεν θέλατε δεν μιλάγατε και καθόλου. Ποτέ δεν εξανάγκασα, ούτε επέμενα σε κάποιον, ούτε και κάποιο άλλο μέλος του Δικαστηρίου να πει κάτι.
Αν θέλετε όμως επειδή είπατε τη λέξη συγγνώμη, σας είπα να μας καθορίσετε τη φύση και την έκταση αυτής της συγγνώμης. Θέλετε έτσι να τα πείτε και να πείτε μια και κανένας εδώ στον Κορυδαλλό δεν είναι -που λέτε- μεγαλόσχημος, αυτό όπως ξέρετε είναι ένα παλιό πρόβλημα από το Σόλωνα. Έχετε ακούσει τι έλεγε.
Δ. ΚΟΥΦΟΝΤΙΝΑΣ: Είναι πρόβλημα της κοινωνίας.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Όλες οι κοινωνίες όπως ξέρετε, είχαμε και αστικές, είχαμε και μη αστικές. Ας μην κρίνουμε εδώ την κοινωνία. Εδώ κρίνουμε εγκλήματα, συγκεκριμένες πράξεις, με συγκεκριμένους κατηγορουμένους, δεν κάνουμε κοινωνιολογία εδώ. Αλίμονο.
Δ. ΚΟΥΦΟΝΤΙΝΑΣ: Μπορούμε να πάρουμε αποσπασματικά τις πράξεις, αλλά θα δείτε ότι σε αυτή την αντίφαση που είστε αναγκασμένος να μπλέξετε?.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δεν μπλέκω εγώ σε αντιφάσεις.
Δ. ΚΟΥΦΟΝΤΙΝΑΣ: Υπάρχει μια δράση εδώ πέρα η οποία αιτιολογείται πολιτικά και όταν εξετάζεται αποκομμένα, αναγκαστικά να βρεθείτε μπροστά σε παράδοξες καταστάσεις.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Το Δικαστήριο έχει τις ξεκάθαρες θέσεις του Συντάγματος και των νόμων. Δεν έχει τίποτε άλλο. Αλίμονο αν δεν είναι ξεκάθαρες! Αυτό μας νομιμοποιεί, εν ονόματι του ελληνικού λαού δικάζουμε που έχει ένα κατεστημένο Σύνταγμα και έχει ψηφισμένους νόμους. Αν τα αφήσουμε αυτά στην άκρη δεν έχουμε λόγο εμείς να καθόμαστε να σας δικάζουμε.
Δ. ΚΟΥΦΟΝΤΙΝΑΣ: Διαφωνώ με αυτά που λέτε και θα αναπτύξω αν μου δίνατε περισσότερο χρόνο.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Όχι τώρα. Τώρα δεν χρειάζονται αυτά.
Δ. ΚΟΥΦΟΝΤΙΝΑΣ: Όσον αφορά την ίδια την ενέργεια. Στις προκηρύξεις οι οποίες διαβάστηκαν και είναι προκηρύξεις της Οργάνωσης κ. Εισαγγελέα, αναφέρονται μερικά περιστατικά. Κατ’ αρχήν δεν υπάρχει καμία προσπάθεια να αποσείσουμε τις ευθύνες μας σαν Οργάνωση. Έχει πολύ μεγάλη ευθύνη που έγινε αυτή η ενέργεια όπως έγινε, ήταν λάθος σχεδιασμός, λάθος επιλογή.
Επισημαίνουμε όμως στις προκηρύξεις μερικά πράγματα. Πρώτον, ότι ένας βαριά τραυματίας βρίσκεται πεσμένος περίπου επί μισή ώρα εκεί, ενώ σύμφωνα με όλους τους μάρτυρες τότε ζούσε, ανέπνεε. Επί μισή ώρα βρίσκεται κάτω πεσμένος να αιμορραγεί, να αργοπεθαίνει στην πλατεία Συντάγματος, στο κεντρικό σημείο της Αθήνας! Δεν έρχεται ασθενοφόρο. Έρχονται περιπολικά και δεν τον παίρνουν. Μένει εκεί πέρα.
Επίσης υπάρχει επίσημο ντοκουμέντο ιατρικό που να βεβαιώνει ακριβώς τι έχει γίνει και νομίζω ότι δεν υπάρχει ακόμη στη δικογραφία αυτό το πράγμα. Αυτές είναι ευθύνες πολύ σημαντικές. Αυτό δεν σημαίνει ότι εμείς δεν έχουμε ευθύνη. Έχουμε ευθύνη.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Μάλιστα. Κυρία Κούρτοβικ δυο λόγια κι εσείς.
Ι. ΚΟΥΡΤΟΒΙΚ: Δυο λόγια πράγματι γιατί δεν ήρθα προετοιμασμένη.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δεν πρέπει να πούμε πάρα πολλά για τον Αξαρλιάν.
Ι. ΚΟΥΡΤΟΒΙΚ: Δεν θα ήθελα να αναφερθώ στον Αξαρλιάν, αν και με ευκαιρία την παρατήρηση του κατηγορούμενου θα ήθελα να επισημάνω επί των στοιχείων της υπόθεσης δύο πράγματα.
Το πρώτο ότι πράγματι από όλη τη δικογραφία και από την έκθεση νεκροψίας την οποία διαβάσαμε, δεν προκύπτει το πώς τραυματίστηκε ο Αξαρλιάν, δεν προκύπτει δηλαδή ποιο είναι το αντικείμενο εκείνο προκάλεσε, τι είδους τραύμα, έτσι ώστε να μπορούμε να κρίνουμε πως, κάτω από ποιες συνθήκες η έκρηξη που προκλήθηκε μπροστά στη MERCEDES είχε σαν συνέπεια -και μάλιστα κάτω από τη MERCEDES- το θάνατο του άτυχου νέου. Δεν μπορούμε δηλαδή να κρίνουμε με βεβαιότητα και ακρίβεια και τον αιτιώδη σύνδεσμο, όχι ότι δεν υπήρχε. Αλλά το πώς ακριβώς υπάρχει.
Μου έκανε εντύπωση και έψαξα να βρω επανειλημμένα στη δικογραφία αυτό το στοιχείο. Επειδή το επεσήμανα λανθασμένα βεβαίως και χωρίς να γνωρίζουν πιθανό προφανώς οι προκηρύξεις της Οργάνωσης δεν μπορούσαν να γνωρίζουν ποια ήταν η έκθεση νεκροψίας, ούτε τι προσεγγίσεις είχαν γίνει.
Παρ’ όλα αυτά από κανένα στοιχείο της δικογραφίας που έχουμε σήμερα στα χέρια μας δεν προκύπτει αυτό το πράγμα. Τι ήταν το αντικείμενο το οποίο προκάλεσε την φερόμενη. Είπε το υστερόγραφο της προκήρυξης ότι ο κ. Νόνας τότε είχε δηλώσει σε δημοσιογράφο ότι την έκθεση νεκροψίας την είχε συντάξει αστυνομικός. Δεν το γνωρίζω. Δεν μας προκύπτει, δεν αποτελεί και αναγκαία ένα αποδεικτικό στοιχείο για το Δικαστήριό σας.
Ίσως όμως θα πρέπει να αποτελέσει ένα στοιχείο που θα πρέπει να συνεκτιμηθεί με το γεγονός ότι σε κανένα σημείο, κανένας μάρτυρας, κανένας γιατρός δεν καταθέτει, από κανένα στοιχείο δεν προκύπτει τι ήταν αυτό που προκάλεσε το πλήγμα στο στήθος και την πιθανή διατομή της αορτής, η οποία βεβαιώνεται με την ιατροδικαστική έκθεση.
Το δεύτερο πράγμα που ήθελα να επισημάνω είναι ότι όπως είχαμε τη δυνατότητα να δούμε ιδιαίτερα στην έκθεση πραγματογνωμοσύνης που διαβάσαμε στην περίπτωση του λεωφορείου των ΜΑΤ της Χαριλάου Τρικούπη, δεν έχω δει αν υπήρχε αντίστοιχη εδώ, περιγράφεται ο τρόπος λειτουργίας αυτών των ρουκετών.
Οι ρουκέτες αυτές είναι διατρητικές, η λειτουργία τους είναι να διατρήσουν το άρμα, να εισέλθουν μέσα σε αυτό, όπου -διαβάσαμε εκεί- από την εκτόνωση των αερίων μέσα στο μικρό θάλαμο όπου υπάρχουν οι χειριστές, προκαλεί το θάνατο των χειριστών, δεν προκαλεί θραυσματοποίηση του στόχου θραύσμα του στόχου.
Δεν θα υπήρχε επομένως σε καμία περίπτωση νομίζω με βάση εκείνη την έκθεση πραγματογνωμοσύνης, με βάση τα όσα περιγράφονται εκεί, που να ξέρουμε πως λειτουργεί μια ρουκέτα. Να υπάρξει θραυσματοποίηση της MERCEDES και να επέλθουν τα αποτελέσματα τα οποία επισημαίνει η άλλη πλευρά.
Θέλω να πω το εξής: διαβάστηκε εδώ ένα κομμάτι από κάποια προκήρυξη δεν σημεία και ποια κ. Λίβο, ότι η Οργάνωση αποτελούσε ένοπλο αντάρτικο πόλης ή έκανε ένοπλο αντάρτικο πόλης, που χτυπούσε τους εχθρούς του λαού κλπ. Κάποια σελίδα μου είπατε.
Ν. ΛΙΒΟΣ: Είναι στην υπ’ αριθμόν 42 στο βιβλίο αν το έχετε. Εγώ διάβασα το απόσπασμα από τη σελ. 461. Η προκήρυξη αρχίζει από την σελ. 455.
Ι. ΚΟΥΡΤΟΒΙΚ: Ευχαριστώ. Νομίζω ότι χωρίς να γίνεται και καθόλου προσπάθεια από την πλευρά των κατηγορουμένων και από την πλευρά της Υπεράσπισης, είναι σαφές ότι η Οργάνωση αυτή που δικάζεται επέλεξε σαν στόχους της, ζητήματα αιχμής της πολιτικής συγκυρίας, που προκαλούσαν το κοινό ενδιαφέρον και στόχους, που σε σχέση με αυτά τα ζητήματα της αιχμής της πολιτικής, προκαλούσαν το λαϊκό αίσθημα.
Η περίπτωση Παλαιοκρασσά, είναι μια περίπτωση κατ’ εξοχήν πολιτικού εγκλήματος με αυτά που λέγαμε το πρώτο 15νθήμερο αυτής της δίκης. Είναι ένας στόχος κατ’ εξοχήν πολιτικός, είναι ένας στόχος που αφορούσε την καρδιά, ήταν στην καρδιά του πολιτικού συστήματος.
Δεν θα μπορούσε βέβαια να προκαλέσει την ανατροπή του πολιτικού συστήματος, μπορούσε όμως να προκαλέσει –και απέβλεπε στο να προκαλέσει- την διασάλευση και ήταν ένας στόχος που συνδεόταν με ζητήματα αιχμής της εποχής τους, αφού όπως καταδεικνύουν και οι προκηρύξεις, έπληττε την πολιτική της εξυπηρέτησης των κυρίαρχων οικονομικών στρωμάτων και τη νομιμοποίηση ενός νομικού πλαισίου το οποίο διεύρυνε την κοινωνική ανισότητα.
Συμβαίνει να είναι και η μοναδική ενέργεια της Οργάνωσης που είχε θύματα πέρα από το στόχο. Είχε θύματα όχι μόνο με τον άτυχο νέο που βρήκε το θάνατο εκεί, αλλά και με τραυματίες που φέρουν τα τραύματα μέχρι σήμερα και σοβαρά τραύματα όχι μόνο στο σώμα τους αλλά προφανώς και στην καρδιά τους.
Νομίζω ότι το γεγονός ότι αυτά τα θύματα, αυτό το αποτέλεσμα, αυτή η συνέπεια δεν ήταν με κανένα τρόπο μέσα στο περιεχόμενο του δόλου των εκείνων αυτουργών, προκύπτει πολλαπλά. Προκύπτει από τη συντριβή που εξέφρασε η Οργάνωση –δεν ξέρουμε ποιος έγραφε τις προκηρύξεις- με τις αλλεπάλληλες προκηρύξεις με τις οποίες έστειλε στον Τύπο. Προκύπτει από τη συντριβή των ίδιων των κατηγορούμενων, όπως είχατε τη δυνατότητα να τη διαπιστώσετε σε δύο τουλάχιστον από αυτούς, μέσα σε αυτή την αίθουσα.
Προκύπτει από το γεγονός ότι καμία από τις υπόλοιπες ενέργειες της Οργάνωσης δεν είχε τέτοια αποτελέσματα. Όχι μόνο δεν είχε, αλλά με εκτενείς αναφορές της ίδιας της προκήρυξης που διαβάσαμε, βλέπαμε το πώς οι αυτουργοί εκείνων των πράξεων προσπαθούσαν να αποφύγουν την πρόκληση αθώων θυμάτων και συνεπειών σε τρίτους.
Στο σημείο αυτό θα ήθελα να επισημάνω ότι είναι άδικος και διαστρεβλωτικός η χρήση του όρου «παράπλευρες ζημιές›. Ποτέ οι προκηρύξεις της Οργάνωσης δεν μίλησαν για παράπλευρες ζημιές, ποτέ δεν αντιμετώπισαν με τέτοιο κυνισμό τα αποτελέσματα και τις κακές συνέπειες των πράξεων τους, ποτέ δεν έγινε λόγος και για παράπλευρες ζημιές σ’ αυτή την αίθουσα.
Ο τρόπος με τον οποίον έχει αξιοποιηθεί μια στιγμιαία παρέμβαση κάποιου από τους κατηγορούμενους, του κατηγορούμενου που εκπροσωπώ, ήταν διαστρεβλωτικός και δεν ανταποκρινόταν σ’ αυτό που είχε πει. Δεν ξέρουμε βέβαια μέχρι σήμερα ποιες ήταν οι σκέψεις, ποιοι ήταν οι υπολογισμοί οι οποίοι οδήγησαν σ’ εκείνο το ολέθριο αποτέλεσμα. Πλέον ολέθριου όλων των άλλων ολέθριων, είναι προφανές. Νομίζω όμως ότι από όλα τα στοιχεία που εκτέθηκαν μπροστά σας, είναι σαφές. Δεν ήταν περιεχόμενο του δόλου των αυτουργών εκείνης της πράξης αυτό που επήλθε.
Θα μπορούσε να ήταν αποτέλεσμα μιας εγκληματικής αμέλειας. Είναι διαφορετικός όμως ο τρόπος που θα αντιμετωπιστεί ένα τέτοιο ζήτημα από το Δικαστήριο σας, παρά αν γίνει δεκτή η θέση του κατηγορητηρίου. Θα επανέλθουμε σ’ αυτό το ζήτημα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Βεβαίως, βεβαίως. Κα Ευγενούλα Γεννηματά, ελάτε, που σας είχαμε τόση ώρα stand by αλλά δεν γινόταν αλλιώς. Είναι είπαμε στην υπόθεση Μπουλούκμπασι.
(Διαλογικές συζητήσεις)
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Να βρούμε την υπόθεση. Η κα Ευγενούλα Γεννηματά προσήλθε 15.4. «Ορκίζομαι να πω την αλήθεια›.
Ε. ΓΕΝΝΗΜΑΤΑ: Ορκίζομαι.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Θέλω να θυμηθείτε ένα περιστατικό που έγινε πότε;
Ε. ΓΕΝΝΗΜΑΤΑ: Το 1991. Ιούλιος μήνας.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Σε ποιο μέρος ήταν;
Ε. ΓΕΝΝΗΜΑΤΑ: Στο Παλαιό Ψυχικό, στη νέα αγορά.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Στην αγορά.
Ε. ΓΕΝΝΗΜΑΤΑ: Στη νέα αγορά.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δεν την ξέρω το Παλαιό Ψυχικό καλά.
Ε. ΓΕΝΝΗΜΑΤΑ: Είχα δει 3 ανθρώπους ?
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Η νέα αγορά είναι ψηλά; Σε μια εκκλησία ψηλά - ψηλά; ¶γιο Δημήτριο πως τη λένε;
Ε. ΓΕΝΝΗΜΑΤΑ: Όχι, 28η Οκτωβρίου που πάει προς το Γαλάτσι. Εκεί είναι η αγορά.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Τι γελάτε; Επειδή δεν ξέρω το Παλαιό Ψυχικό; Δεν το ξέρω.
Ε. ΓΕΝΝΗΜΑΤΑ: Να περάσετε να το δείτε μια φορά.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Λένε ότι δύσκολα έχει να μπαίνεις, κάτι μονόδρομους λέει. Χάνεσαι. Θυμάμαι μια εκκλησία είχα πάει και άλλαξα 10 δρόμους.
Για πέστε μου λοιπόν πως έγινε εκεί πέρα.
Ε. ΓΕΝΝΗΜΑΤΑ: Αρκετοί ήταν, αλλά τέλος πάντων εκεί που τσεκάρισα περισσότερο ήταν τον κ. Γιωτόπουλο.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Για σιγά. Για πέστε μου, εσείς που ήσασταν; Είχατε κατάστημα;
Ε. ΓΕΝΝΗΜΑΤΑ: Εγώ μαγαζί έχω.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Τι μαγαζί;
Ε. ΓΕΝΝΗΜΑΤΑ: Κομμωτήριο. Η απόσταση που τους έβλεπα εγώ διότι έκαναν τους τοπογράφους ?
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Μια στιγμή. Πότε τους είδατε; Ποια μέρα; Έγινε κάποια πράξη μου είπατε στις πόσες του μηνός;
Ε. ΓΕΝΝΗΜΑΤΑ: Επί 15 μέρες συνεχώς ?
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Πριν από την έκρηξη ας την πούμε και να την ονομάζουμε έκρηξη πλέον και για να συνεννοούμεθα. Πριν δηλαδή από την έκρηξη καμιά 15αριά μέρες.
Ε. ΓΕΝΝΗΜΑΤΑ: Βεβαίως. Έκαναν το τσεκάρισμα από πού θα περάσει ο Τούρκος.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ο Μπουλούκμπασι.
Ε. ΓΕΝΝΗΜΑΤΑ: Μάλιστα. Έκαναν τους τοπογράφους κι εγώ νόμισα ότι θα έφτιαχναν το πάρκο.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Που τους βλέπατε; Ποιον βλέπατε; Σε ποιο μέρος;
Ε. ΓΕΝΝΗΜΑΤΑ: Τους έβλεπα επί 15 μέρες.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Μου είπατε πρώτα για τον κ. Γιωτόπουλο. Ας αρχίσουμε από αυτόν. Με τι ερχόταν; Τι ώρες ερχόταν;
Ε. ΓΕΝΝΗΜΑΤΑ: Πρωινές ώρες.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Με τι ερχόταν;
Ε. ΓΕΝΝΗΜΑΤΑ: Με τα πόδια τους έβλεπα εγώ. Γιατί είναι πεζόδρομος εκεί.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Είναι πεζόδρομος και τους βλέπατε με τα πόδια. Τον βλέπατε να πηγαίνει που αυτός και που να στέκεται και πόση ώρα και τι έκανε;
Ε. ΓΕΝΝΗΜΑΤΑ: Παρακολουθούσαν την παιδική χαρά γιατί απέναντι ακριβώς είναι η Πασχαλιά και θα περνούσε ο Τούρκος. Το σπίτι του ήταν το 3ο, 4ο σπίτι νομίζω από κει.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Σ’ εκείνο τον δρόμο.
Ε. ΓΕΝΝΗΜΑΤΑ: Είναι πολύ κοντά. Τσέκαραν από που θα περάσουν.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Τι ώρα τον βλέπατε εσείς; Όταν λέμε πρωί, τι ώρα;
Ε. ΓΕΝΝΗΜΑΤΑ: 9:30-10:00. Εγώ είχα και τη δουλειά μου και δεν μπορούσα να διανοηθώ ότι ήταν αυτοί η 17Ν.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Μη πάμε τόσο μακριά. Ας ξεκινήσουμε τις ώρες.
Ε. ΓΕΝΝΗΜΑΤΑ: Νόμισα ότι ήταν υπάλληλοι που ήθελαν να φτιάξουν την παιδική χαρά.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ήταν ντυμένοι με ρούχα τέτοια που φτιάχνουν την παιδική χαρά ή με κουστούμια και με γραβάτες;
Ε. ΓΕΝΝΗΜΑΤΑ: Όχι, ήταν καλοβαλμένοι οι άνθρωποι.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: ¶ρα πως θα έφτιαχναν την παιδική χαρά; Όποιος πάει για να φτιάξει παιδική χαρά δεν πάει με ρούχα εργατικά;
Ε. ΓΕΝΝΗΜΑΤΑ: Όχι. Ο κ. Γιωτόπουλος τα μαλλιά του ήταν λίγο πιο μακριά και λίγο πιο σκούρα. Αυτός είναι κουρεμένος τώρα. Και σε πιο νεαρή ηλικία.
Ο δε Σάββας μου έκανε εντύπωση ξέρετε γιατί περισσότερο;
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ποιος άλλος;
Ε. ΓΕΝΝΗΜΑΤΑ: Ο Σάββας και ο Τζωρτζάτος.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Τρεις βλέπατε κι εσείς.
Ε. ΓΕΝΝΗΜΑΤΑ: Ο δε Σάββας μου έκανε εντύπωση που ήταν τόσο ωραίο παιδί. Ο άλλος, ο Τζωρτζάτος, μου φάνηκε λίγο σαν χαζούλης. Και ο κ. Γιωτόπουλος ? Αυτά που ξέρω αυτά θα πω και δεν μπορώ ?
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Φυσικά. Αφού τον είπατε χαζούλη.
Ε. ΓΕΝΝΗΜΑΤΑ: Σαν χαζούλης ήταν δηλαδή. Περπατούσε έτσι. Έχουν αλλάξει τόσα επαγγέλματα κ. Πρόεδρε, γιατί να μη κάνουν και τον χαζό;
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Είναι επάγγελμα ο χαζός;
Ε. ΓΕΝΝΗΜΑΤΑ: Όχι, άλλαξαν ?
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ελάτε τώρα κυρία να μιλάμε σοβαρά. Έναν – έναν θα μου τους περιγράψετε πως τους βλέπατε τότε. Βέβαια τώρα είδατε τηλεοράσεις ?.
Ε. ΓΕΝΝΗΜΑΤΑ: Μα κι εκεί τους γνώρισα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Τους περιγράψατε στην πρώτη σας κατάθεση;
Ε. ΓΕΝΝΗΜΑΤΑ: Στην πρώτη κατάθεση τους δύο μονάχα, τους οποίους δεν ήξερα. Αν τους ήξερα θα τους έδειχνα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Τους δύο μονάχα δηλαδή. Ποιους περιγράψατε στην πρώτη σας κατάθεση;
Ε. ΓΕΝΝΗΜΑΤΑ: Τους δύο.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ποιους;
Ε. ΓΕΝΝΗΜΑΤΑ: Δύο παιδιά, 30άρηδες.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ποιους δηλαδή; Σήμερα;
Ε. ΓΕΝΝΗΜΑΤΑ: Εκ των υστέρων, τον Σάββα και τον Τζωρτζάτο.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Για τον κ. Γιωτόπουλο; Γιατί δεν τον περιγράψατε και αυτόν στην πρώτη σας κατάθεση;
Ε. ΓΕΝΝΗΜΑΤΑ: Μα δεν ήξερα, άμα ήξερα ότι ήταν αυτή η 17Ν....
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Τους άλλους δύο γιατί τους περιγράψατε τότε, αφού και για εκείνους δεν ξέρατε.
Ε. ΓΕΝΝΗΜΑΤΑ: Τους είδα που έφυγαν.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Τί ώρα; Με την έκρηξη;
Ε. ΓΕΝΝΗΜΑΤΑ: Το πρωί, κατά τις 9:30 η ώρα, που ανατινάχθηκε η βόμβα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Στις 9:30 έγινε η έκρηξη;
Ε. ΓΕΝΝΗΜΑΤΑ: Βέβαια, 9:30 περίπου.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Μήπως κάνετε λάθος;
Ε. ΓΕΝΝΗΜΑΤΑ: Η ώρα ήταν αυτή περίπου.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Τί ώρα ανοίγετε εσείς το κομμωτήριο;
Ε. ΓΕΝΝΗΜΑΤΑ: Εγώ είμαι πρωινή, από τις 7 η ώρα.....
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Τέλος πάντων, για το 9:30 ας το ξανασκεφτούμε.
Ε. ΓΕΝΝΗΜΑΤΑ: 9:30, 10:00, εκεί πάντως...
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Τέτοια ώρα έφευγε ο διπλωμάτης;
Ε. ΓΕΝΝΗΜΑΤΑ: Εκείνη την ώρα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: ¶μα ξυπνάμε τέτοια ώρα, δεν προλαβαίνουμε μετά να κάνουμε τίποτα. Μήπως ήταν πιο πρωί;
Ε. ΓΕΝΝΗΜΑΤΑ: Δεν ξέρω αν ήθελε να πάει και κάπου αλλού.....
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Εσείς βλέπατε λοιπόν επί 15 μέρες αυτούς τους τρεις....
Ε. ΓΕΝΝΗΜΑΤΑ: Επί 15 μέρες συνέχεια. Ήταν και μία κυρία με πάρα πολύ κοντό μαλλί αλλά δε μπορούσα να τη δω ποια ήταν.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Με πολύ κοντό μαλλί.
Ε. ΓΕΝΝΗΜΑΤΑ: Μια ψηλή κυρία
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Όμορφη;
Ε. ΓΕΝΝΗΜΑΤΑ: Καλούτσικη.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Εσείς κομμώτριες είστε, έχετε τα στοιχεία αισθητικής. Ήταν λοιπόν μια συμπαθητική. Λεπτή, κοντή, ψηλή;
Ε. ΓΕΝΝΗΜΑΤΑ: Ψηλή, πιο ψηλή από μένα. Με πολύ κοντό μαλλί.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Αυτή ερχόταν μαζί με τους άλλους τρεις άντρες;
Ε. ΓΕΝΝΗΜΑΤΑ: Δυο φορές είχε έρθει.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Αυτοί μεταξύ τους μιλούσαν οι τρεις;
Ε. ΓΕΝΝΗΜΑΤΑ: Βεβαίως.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Γι αυτό σας λέω, γιατί περιγράψατε μόνο τους δύο και δεν είπατε και για τον τρίτο;
Ε. ΓΕΝΝΗΜΑΤΑ: Σας το είπα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Στην πρώτη-πρώτη κατάθεσή σας είπατε για τους δύο.
Ε. ΓΕΝΝΗΜΑΤΑ: Δεν ήξερα κ. Πρόεδρε, αν ήξερα σας είπα, θα έπαιρνα και τα χρήματα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ναι αλλά για τους δύο τί ξέρατε που είπατε ότι ήταν αυτοί οι δύο και δεν είπατε και για τον τρίτο; Είπατε ότι τους είδατε να φεύγουν.
Ε. ΓΕΝΝΗΜΑΤΑ: Μα εκείνη την εποχή που έκαναν τους τοπογράφους, δε φαντάστηκα ότι ήταν αυτοί.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δηλαδή είχαν όργανα τοπογραφικά μαζί τους; Τί είχαν; Μεζούρες, κάτι τρίποδα που στήνουν;
Ε. ΓΕΝΝΗΜΑΤΑ: Για να είμαι ειλικρινής δεν τα ξέρω τα εργαλεία.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Πώς καταλάβατε λοιπόν ότι είναι τοπογράφοι αυτοί;
Ε. ΓΕΝΝΗΜΑΤΑ: Γιατί ρώτησα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ποιον ρωτήσατε;
Ε. ΓΕΝΝΗΜΑΤΑ: Όχι τους ίδιους, τη γειτονιά και μου είπαν ότι κάνουν την παιδική χαρά. Διότι τότε ήταν κατεστραμμένη η παιδική χαρά.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ποιοι ήταν αυτοί οι γείτονες που σας το είπαν;
Ε. ΓΕΝΝΗΜΑΤΑ: Ο χασάπης, έχει πεθάνει τώρα. Γιατί οι άλλοι ξέρετε αποφεύγουν αυτές τις ιστορίες, πρέπει να έχεις θάρρος για να έρθεις να πεις μετά απ’ αυτά που έγιναν....
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Εσείς διαθέτετε πολύ θάρρος;
Ε. ΓΕΝΝΗΜΑΤΑ: Πάρα πολύ. Γιατί εγώ τη γλίτωσα εκ θαύματος. Ένα κομμάτι της μηχανής ήταν 35-40 κιλά μπαρούτι, δυναμίτη, πώς το λένε αυτό δεν ξέρω... δηλαδή τυχαία έσκυψα το κεφάλι μου....
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Θα έρθουμε και στο συμβάν, ας πάμε στις προηγούμενες μέρες. Τις προηγούμενες 15 μέρες πόσες φορές τους είδατε;
Ε. ΓΕΝΝΗΜΑΤΑ: Επί 15 μέρες έρχονταν μέρα παρά μέρα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Όχι συνέχεια.
Ε. ΓΕΝΝΗΜΑΤΑ: Μπήκαν και μέσα στον καμπινέ ο οποίος είναι πάρα πολύ κοντά στο δρόμο, στην οδό Δάφνης.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Τί λέτε να έκαναν εκεί πέρα;
Ε. ΓΕΝΝΗΜΑΤΑ: Θα παρακολουθούσαν, διότι είχε παράθυρο και μήπως ήθελαν από κει να χτυπήσουν.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Αλλά αυτοί όμως δεν χτύπησαν από κει. Κάτι άλλο έκαναν. Θυμάστε τί έγινε όμως; Πώς έγινε το χτύπημα;
Ε. ΓΕΝΝΗΜΑΤΑ: Ήμουν έξω στην πόρτα μου εγώ και ακούω αυτό το μπαμ.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Πρωί, μεσημέρι;
Ε. ΓΕΝΝΗΜΑΤΑ: Πρωί.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Πόσο πρωί, τί ώρα;
Ε. ΓΕΝΝΗΜΑΤΑ: Σας είπα, 9:30, δέκα παρά, εκεί...
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Τί είδατε; Τί ακούσατε τέλος πάντων;
Ε. ΓΕΝΝΗΜΑΤΑ: ¶κουσα αυτό το μπαμ, τα δε μαγαζιά μας έγιναν «καλοκαιρινά›, φαίνεται θα έχουν και καμία σύμβαση με τους τζαμάδες οι κύριοι, γιατί επί ένα χιλιόμετρο έσπασαν τα τζάμια, καταστράφηκαν τα μαγαζιά μας.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Τόσο μεγάλη έκρηξη ήταν;
Ε. ΓΕΝΝΗΜΑΤΑ: Αφού ήταν 35-40 κιλά δυναμίτης. Ο Αλλάχ τον Τούρκο τον γλίτωσε, αλλά γλίτωσε κι εμάς ο Θεός που πιάστηκε ο Σάββας για να τους αναγνωρίσουμε στην τηλεόραση. Εκεί τους αναγνώρισα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δηλαδή αν δεν βλέπατε τον Σάββα στην τηλεόραση δε θα είχατε γνωρίσει κανέναν;
Ε. ΓΕΝΝΗΜΑΤΑ: Εκεί τους θυμήθηκα. «Αμάν› λέω, «αυτοί είναι οι τοπογράφοι›.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Στην τηλεόραση λοιπόν έγινε αυτό. Πρώτα είδατε τον κ. Σάββα Ξηρό λοιπόν.
Ε. ΓΕΝΝΗΜΑΤΑ: Και τον κ. Γιωτόπουλο και τον κ. Τζωρτζάτο. Ο Γιωτόπουλος που έκανε εντύπωση που είχε σκυφτό το κεφάλι του, δεν ήταν έτσι, καμαρωτός, ο δε Σάββας που ήταν πάρα πολύ ωραίο παιδί και ο άλλος, σας είπα, μου φάνηκε σα λίγο χαζούλης. Ο χαζούλης τελικά ήταν ο πιο έξυπνος.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Γιατί ήταν ο πιο έξυπνος;
Ε. ΓΕΝΝΗΜΑΤΑ: Αυτοί οι δύο στο τέλος βρέθηκαν. Ο ένας δίνει τις συνταγές....
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ποιος δίνει τις συνταγές;
Ε. ΓΕΝΝΗΜΑΤΑ: Δυο τρεις είναι εδώ μέσα, οι άλλοι είναι φουκαράδες. Οι υπόλοιποι είναι φουκαράδες. Ένα μεροκάματο έπαιρναν και οι άλλοι.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Νομίζω ότι κατεβάζουμε το επίπεδο..... Βεβαίως μ’ αρέσει ν’ αφήνω τον μάρτυρα να εκφράζεται όπως θέλει αλλά θέλω όμως το επίπεδο να κρατιέται εδώ, είναι μια δίκη πάρα πολύ σοβαρή.
Ε. ΓΕΝΝΗΜΑΤΑ: Εν τω μεταξύ εκείνη την ημέρα, επειδή έχουν κάνει πάρα πολλά επαγγέλματα, φαίνεται ότι είχαν κάνει και το επάγγελμα του τροχονόμου. Διότι εκείνη την ημέρα που έσκασε αυτή η βόμβα, θα είχαμε πάρα πολλά θύματα.