Τέλος στις ατέλειωτες λίστες των ασθενών που περιμένουν ίσως και χρόνια να βρεθεί το κατάλληλο μόσχευμα για να κάνουν μεταμόσχευση νεφρού, αναμένεται να βάλει η καινοτομία επιστημόνων στις ΗΠΑ, οι οποίοι κατάφεραν να επαναφέρουν στη ζωή νεφρό σε συνθήκες εργαστηρίου.
Τέλος στις ατέλειωτες λίστες των ασθενών που περιμένουν ίσως και χρόνια να βρεθεί το κατάλληλο μόσχευμα για να κάνουν μεταμόσχευση νεφρού, αναμένεται να βάλει η καινοτομία επιστημόνων στις ΗΠΑ, οι οποίοι κατάφεραν να επαναφέρουν στη ζωή νεφρό σε συνθήκες εργαστηρίου.
Όπως αναφέρουν στην ανακοίνωσή τους, η οποία δημοσιεύεται στο επιστημονικό περιοδικό Nature Medicine, οι επιστήμονες επανέφεραν στη ζωή νεφρό που αφαίρεσαν από νεκρό ποντίκι και στη συνέχεια το χρησιμοποίησαν σε μεταμόσχευση, η οποία ήταν απολύτως επιτυχής.
Η επιστημονική ομάδα, από το Γενικό Νοσοκομείο Μασαχουσέτης, αφαίρεσε από το όργανο τον ιστό και το κάλυψε με νέα κύτταρα. Σε διάστημα μικρότερο των δύο εβδομάδων, τα κύτταρα είχαν αναπτυχθεί στον καινούργιο οργανισμό και παρείχαν στο όργανο την ποσότητα αίματος που χρειαζόταν, με αποτέλεσμα εκείνο να λειτουργεί κανονικά.
Μετά από αυτήν την εξέλιξη, οι επιστήμονες είναι βέβαιοι ότι θα μπορέσουν σύντομα να εφαρμόσουν τη συγκεκριμένη τεχνική και στον άνθρωπο, αναπτύσσοντας μοσχεύματα με κύτταρα από κάθε ασθενή ξεχωριστά. «Πιστεύουμε ότι τα όργανα που αναπτύσσονται με τις μεθόδους της βιοϊατρικής, μια μέρα θα αποκαθιστούν πλήρως τη νεφρική λειτουργία. Σε έναν ιδανικό κόσμο, τα μοσχεύματα θα αναπτύσσονται από τα κύτταρα του ίδιου του ασθενή», αναφέρει στην επιστημονική ανακοίνωση ο δρ Harald Ott, βασικό μέλος της επιστημονικής ομάδας.
Ο δρ Ott έχει ήδη αναπτύξει σε συνθήκες εργαστηρίου μια καρδιά που λειτουργεί κανονικά και πιστεύει ότι η ίδια μέθοδος μπορεί να εφαρμοστεί και σε μεγαλύτερη κλίμακα, για την ανάπτυξη οργάνων του ανθρώπινου οργανισμού.
Έτσι, πολλοί ασθενείς που περιμένουν ακόμη και τρία χρόνια για να βρεθεί το κατάλληλο μόσχευμα, θα έχουν τη δυνατότητα να κερδίζουν χρόνια ζωής. «Αυτό που κάνει αυτήν την προσέγγιση μοναδική, είναι το γεγονός ότι διατηρείται η φυσική αρχιτεκτονική του οργάνου, ώστε το τελικό μόσχευμα να τοποθετείται όπως ακριβώς και τα μοσχεύματα που λαμβάνονται από δότες και να συνδέεται με το κυκλοφορικό και το ουροποιητικό σύστημα του ασθενή κανονικά», λέει ο δρ Ott. «Αυτόν τον καιρό αναζητάμε μεθόδους για την αφαίρεση των απαραίτητων κυττάρων και τον σωστό τρόπο επεξεργασίας και καλλιέργειάς τους για τη χρήση τους σε όργανα για τον άνθρωπο».