Ι. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Ακούσατε πρώτα τον κρότο λοιπόν και μετά βλέπετε τη λαμαρίνα.
Ε. ΓΕΝΝΗΜΑΤΑ: Μάλιστα.
Ι. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Τη μηχανή αυτή που πέρασε, ήταν πριν ή μετά τον κρότο;
Ε. ΓΕΝΝΗΜΑΤΑ: Αφού την ανατίναξαν έφυγαν αμέσως. Διότι δεν υπήρχε και κίνηση.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Πριν ή μετά;
Ε. ΓΕΝΝΗΜΑΤΑ: Μετά. Πριν πως θα γίνει;
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δηλαδή –λέτε- αφού ανατίναξαν. ¶ρα εννοείτε μετά. Γιατί δεν τα λέτε με σαφήνεια, για να καταλάβουμε κι εμείς.
Ι. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Μετά την έκρηξη λοιπόν φεύγει μια μηχανή. Εδώ με την άδειά σας κ. Πρόεδρε να διαβάσω την προανακριτική.
«Γύρω στις 8:30 περίπου σηκώθηκα να πάω προς την τουαλέτα και αντιλήφθηκα μια μοτοσικλέτα μεγάλου κυβισμού να ανεβαίνει γρήγορα την οδό Βίτσι με κατεύθυνση από Ψυχικό προς Γαλάτσι. Δεν πρόσεξα ποιοι ήταν πάνω, αμέσως τη στιγμή που κινήθηκε η μοτοσικλέτα, ακούστηκε μια τρομερή έκρηξη›.
Ε. ΓΕΝΝΗΜΑΤΑ: Μετά από τη μοτοσικλέτα έγινε η έκρηξη;
Ι. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Ξέρω εγώ;
Ε. ΓΕΝΝΗΜΑΤΑ: Λάθος τυπώθηκαν εν τοιαύτη περιπτώσει. Πρώτα γίνεται η έκρηξη και μετά φεύγουν.
Ι. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Εντάξει δεν επιμένω.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Πηγαίνετε στο καλό.
Ι. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Όχι κ. Πρόεδρε έχω μερικές ερωτήσεις ακόμη. Σας παρακαλώ, τελευταίος είμαι καταλαβαίνω είναι κουραστικό να ακούτε και τον τελευταίο δικηγόρο, αλλά πρέπει να τον ακούσετε.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ή πρώτος είναι ο δικηγόρος ή τελευταίος έχει την αυτή τιμή.
Ι. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Οπότε μερικές ερωτήσεις ακόμη. Διευκρινίστηκε κι αυτό. Εγώ δεν καταλάβει ένα πράγμα ακόμη.
Ε. ΓΕΝΝΗΜΑΤΑ: Τι να καταλάβετε!
(Διαλογικές συζητήσεις)
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Μην με κάνετε να γελάω κι εγώ. Κυρία, μην απαντάτε έτσι! Θα απαντάτε σε ό,τι σας ρωτάνε. Σας παρακαλώ πάρα πολύ, εδώ είναι μια σοβαρή διαδικασία. Δικάζουμε σοβαρά εγκλήματα εδώ πέρα. Για όνομα του Θεού δηλαδή!
Ι. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: (Δείχνει σχέδια): Που είναι το μαγαζί σας;
Ε. ΓΕΝΝΗΜΑΤΑ: Δαβάκη 1.
Ι. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Δαβάκη και Βίτσι γωνία είναι εδώ.
Ε. ΓΕΝΝΗΜΑΤΑ: Μπράβο. Εδώ είναι το μαγαζί μου, εδώ είναι το πάρκο.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Κύριε Ραχιώτη, χρησιμοποιήστε κι αυτές τις φωτογραφίες μήπως καταλάβουμε κι εμείς καλύτερα.
Ι. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Αυτά που δείχνουν αυτές οι φωτογραφίες, ποιος δρόμος είναι αυτός εδώ; Σας θυμίζει κάτι;
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δέστε εσείς τις φωτογραφίες, γιατί εμείς δεν ήμασταν εκεί, ούτε ξέρουμε το μέρος.
Ι. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Η πρώτη φωτογραφία δεν σας θυμίζει τίποτα;
Ε. ΓΕΝΝΗΜΑΤΑ: Που να θυμηθώ τώρα!
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Να δούμε το μαγαζί τέλος πάντων κι εμείς που είναι σε σχέση με τον τόπο της έκρηξης.
Ι. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Μπορείτε σε κάποια από αυτές τις φωτογραφίες να μας πείτε που είναι το μαγαζί σας.
Ε. ΓΕΝΝΗΜΑΤΑ: Εδώ δεν είναι το μαγαζί μου.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Εδώ –λέει- ήταν το πάρκο και δεν είχε δέντρα, κάπου υπάρχει μια ευθεία εδώ.
Ι. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Εδώ είναι ένα πάρκο, δύο πάρκα?
Ε. ΓΕΝΝΗΜΑΤΑ: Λάθος. Ένα πάρκο είναι και μάλιστα δεν υπήρχαν ούτε δέντρα εκεί.
(Διαλογικές συζητήσεις)
Ι. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Την ξέρετε καλά την περιοχή; Είστε χρόνια εκεί;
Ε. ΓΕΝΝΗΜΑΤΑ: 27 χρόνια.
Ι. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Η οδός Πασχαλιάς είναι στο ίδιο επίπεδο με την οδό Δαβάκη που ήταν το μαγαζί, ή ψηλότερα, ή χαμηλότερα; Πώς είναι;
Ε. ΓΕΝΝΗΜΑΤΑ: Ήταν το τρίτο σπίτι όπως πάμε στην Πασχαλιάς.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Όχι, αν είναι ψηλότερα ή χαμηλότερα.
Ε. ΓΕΝΝΗΜΑΤΑ: Λιγάκι πιο ψηλά είμαι εγώ.
Ι. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Ακούγοντας την έκρηξη πήγατε εκεί που χτυπήθηκαν οι άνθρωποι, έτσι δεν είναι;
Ε. ΓΕΝΝΗΜΑΤΑ: Βεβαίως, αφού πήγα και πετσέτα.
Ι. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Μπορείτε να μου δώσετε μια περιγραφή του Μπουλούκμπασι, του Τούρκου; Πώς ήταν ο άνθρωπος; Ψηλός, κοντός, γεμάτος, αδύνατος, μελαχρινός, ξανθός;
Ε. ΓΕΝΝΗΜΑΤΑ: Συγνώμη, εγώ πού να τον ξέρω;
Ι. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Τον είδατε εκεί, χτυπημένο.
Ε. ΓΕΝΝΗΜΑΤΑ: Τον είδα ξαπλωμένο εκεί πέρα. Τώρα αν ήταν ψηλός, αν ήταν χοντρός, αν ήταν αδύνατος, δε μπορώ να σας δώσω εγώ αυτές τις διευκρινίσεις.
Ι. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Γιατί δε μπορείτε; Δε θυμάστε επειδή πέρασαν χρόνια ή δεν προσέξατε;
Ε. ΓΕΝΝΗΜΑΤΑ: Όχι, τη μνήμη μου την έχω, απλούστατα δεν παρατήρηση αν ήταν κοντός... εγώ έτρεξα να δώσω την πετσέτα, αν ήταν χοντρός, αν ήταν λεπτός....
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Τον είδατε πάντως; Το πρόσωπό του το είδατε;
Ε. ΓΕΝΝΗΜΑΤΑ: Τον είδα, ξαπλωμένος ήταν εκεί, τί να σας πω;
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ναι ή όχι;
Ε. ΓΕΝΝΗΜΑΤΑ: Όχι, δεν το είδα το πρόσωπό του.
Ι. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Βλέπετε στο πάρκο μακριά τις προηγούμενες μέρες σε ανύποπτο χρόνο ανθρώπους να κινούνται και τους περιγράφετε και το κέντρο του γεγονότος, τον τραυματία, δεν έχετε να μας πείτε ένα στοιχείο, τίποτα;
Ε. ΓΕΝΝΗΜΑΤΑ: Γιατί, ήταν υποχρεωτικό να κρατήσω τη μορφή του Τούρκου;
Ι. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Δεν την κρατήσατε τη μορφή του καθόλου;
Ε. ΓΕΝΝΗΜΑΤΑ: Εάν ήξερα ότι θα γινόταν αυτό θα πήγαινα, γιατί το τρίτο σπίτι ήταν....
Ι. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Ξεχάστηκε δηλαδή η μορφή του με τον καιρό.
Ε. ΓΕΝΝΗΜΑΤΑ: Όχι, δεν ξεχάστηκε, θα τον παρακολουθούσα και θα έλεγα ψηλός, χοντρός, όμορφος.....
Ι. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Του Γιωτόπουλου πώς τη συγκρατήσατε; Δεν συγκρατήσατε το θύμα, δηλαδή το κέντρο του γεγονότος και συγκρατήσατε τον Γιωτόπουλο ή τον Βασίλη Τζωρτζάτο. Πώς εξηγείται αυτό;
Ε. ΓΕΝΝΗΜΑΤΑ: Συγνώμη, τον Τούρκο δεν τον έβλεπα επί καθημερινής βάσεως. Αυτούς τους έβλεπα, αυτή είναι η διαφορά.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Η καθημερινή βάση είναι η διαφοροποίηση.
Ι. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Τον Τούρκο δεν τον ξαναείδατε από κει και μετά;
Ε. ΓΕΝΝΗΜΑΤΑ: Πού να τον δω; Έπαθε τέτοια φοβία ο άνθρωπος που ζήτησε μετάθεση.
Ι. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Πότε έφυγε;
Ε. ΓΕΝΝΗΜΑΤΑ: Αμέσως θα έφυγε.
Ι. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Θα έφυγε ή έφυγε; Το ξέρετε;
Ε. ΓΕΝΝΗΜΑΤΑ: Από δω από την Ελλάδα; Θα έφυγε από την Ελλάδα. Πάντως από εκεί ξενοίκιασε το σπίτι κι έφυγε.
Ι. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Όταν πήγατε στον Ανακριτή, τώρα τον Σεπτέμβριο αν θυμάμαι καλά, σας έδειξε και μια φωτογραφία του κ. Γιωτόπουλου, έτσι δεν είναι;
Ε. ΓΕΝΝΗΜΑΤΑ: Βεβαίως.
Ι. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Μπορείτε να μας περιγράψετε τη φωτογραφία;
Ε. ΓΕΝΝΗΜΑΤΑ: Σας είπα, κυρτό το κεφάλι του, για να μη σας πω ότι μου θύμισε λίγο έναν μπάρμπα μου από τη Βέροια ο οποίος πέθανε και αυτός, που έμοιαζε λιγάκι και ήταν σαν σωσίας του και ίσως έδωσα περισσότερη σημασία στον κ. Γιωτόπουλο.
Ι. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Στη φωτογραφία που σας έδειξε ο κ. Ανακριτής, ο κ. Γιωτόπουλος φορούσε σακάκι, μπουφάν ή πουκάμισο;
Ε. ΓΕΝΝΗΜΑΤΑ: Μόνο πουκάμισο.
Ι. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Στη φωτογραφία που σας έδειξε ο Ανακριτής, τα μαλλιά του κ. Γιωτόπουλου ήταν λευκά;
Ε. ΓΕΝΝΗΜΑΤΑ: Όχι τόσο λευκά.
Ι. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Ήταν γκρίζα;
Ε. ΓΕΝΝΗΜΑΤΑ: Λίγο, όχι πολύ, γκριζωπά προς το άσπρο.
Ι. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Έχετε πει ακριβώς γι αυτό το θέμα στον κ. Ανακριτή: «Είμαι σίγουρη ότι το πρώτο άτομο ήταν ο Γιωτόπουλος και είναι αυτός που μου δείχνετε στη φωτογραφία Νο 2, με τη διαφορά ότι τα μαλλιά του δεν ήταν τόσο άσπρα και τόσο πεσμένα, δηλαδή ήταν λιγότερο άσπρα σε σχέση με τα μαλλιά της φωτογραφίας›. Τα μαλλιά της φωτογραφίας δηλαδή σας φάνηκαν πιο άσπρα από την εικόνα που θυμάστε εσείς.
Ε. ΓΕΝΝΗΜΑΤΑ: Όχι πιο άσπρα.
Ι. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Αυτό ή το αντίθετο;
Ε. ΓΕΝΝΗΜΑΤΑ: Όχι πιο άσπρα. Ήταν στο τέλος τους για να ασπρίσουν όλα.
Ι. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Δηλαδή ήταν πιο άσπρος απ’ ότι τον δείχνει η φωτογραφία.
Ε. ΓΕΝΝΗΜΑΤΑ: Τώρα είναι πιο άσπρος.
Ι. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Τότε δεν ήταν πιο άσπρος απ’ τη φωτογραφία. Εσείς όμως μας είπατε ότι δεν ήταν τόσο άσπρα τα μαλλιά του όσο η φωτογραφία. Αυτό σημαίνει για εσάς ότι στη φωτογραφία ήταν πιο άσπρα απ’ ότι ήταν το ’91 που τον είδατε;
Ε. ΓΕΝΝΗΜΑΤΑ: Σας είπα, δεν ήταν τόσο άσπρα τα μαλλιά του, ήταν λίγο προς το γκριζωπό. Επανειλημμένως το έχω πει. Πήγαιναν για να γίνουν πιο άσπρα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Η κυρία επειδή είναι κομμώτρια, παρακολουθεί και το στάδιο του γίγνεσθαι, το είναι και το γίγνεσθαι. Μεταξύ του είναι μαύρο και είναι λευκό, είναι και το γίγνεσθαι που είναι οι αποχρώσεις του γκρίζου.
Ι. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Αυτός ο άνθρωπος που είχατε δει το ’91 ήταν πιο ασπρομάλλης απ’ ότι είναι εδώ ή λιγότερο;
Ε. ΓΕΝΝΗΜΑΤΑ: Σας είπα. Προς το γκριζωπό για να ασπρίσουν περισσότερο. Όταν πέρασαν τόσα χρόνια, έγινε λευκός.
Ι. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Εγώ σας λέω, ήταν πιο ασπρομάλλης ή λιγότερο;
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ήταν πιο ασπρομάλλης από αυτή τη φωτογραφία;
Ε. ΓΕΝΝΗΜΑΤΑ: Ναι, βεβαίως. Σας είπα και τα μαλλιά του ήταν λίγο πεταχτά. Ανέμελα τα μαλλιά του.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: ¶ρα λοιπόν, μετά από αυτή, άσπρισαν περισσότερο.
Ε. ΓΕΝΝΗΜΑΤΑ: Το λέω και το ξαναλέω.
Ι. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Η φωτογραφία είναι παλαιότερη του ’91. Το λίγο πιο άσπρα δεν αποδεικνύεται, που λέει η μάρτυς, αφού έχουμε παλαιότερη φωτογραφία. Νομίζω ότι είναι σαφές αυτό που λέω.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Εφόσον εδώ έχει ένα βαθμό γκρίζου και μας λέει ότι ήταν πιο άσπρα, άρα το νεώτερο τί σημαίνει;
Ι. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Η φωτογραφία κ. Πρόεδρε είναι του ’85, η εικόνα της μάρτυρος είναι του ’91, επιδεικνύεται φωτογραφία του ’85 στην μάρτυρα και λέει «το ’91 που τον είδα εγώ ήταν πιο άσπρα τα μαλλιά του›. Αυτό δε γίνεται.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δεν είναι φυσικό να γίνει αυτό; Δηλαδή θα μαύριζαν;
Ι. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Ήταν πιο άσπρα απ’ τη φωτογραφία τα μαλλιά του;
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Έτσι λέει.
Ι. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Για να δούμε τί θα μας πει.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Είναι κομμώτρια, δεν τα βγάζετε πέρα με τα μαλλιά...
Ι. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Ένα τελευταίο, ήθελα μια διευκρίνιση ακόμα γι αυτό το ταξί. Πού τελικά κατεβήκατε με το ταξί;
Ε. ΓΕΝΝΗΜΑΤΑ: Ριανκούρ και Φθιώτιδος γωνία.
Ι. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Αυτό το γεγονός στη Ριανκούρ, ένα επεισόδιο ανάμεσα αστυνομίας και 17Ν το είχατε ακούσει, είχε γίνει τότε;
Ε. ΓΕΝΝΗΜΑΤΑ: Όχι.
Ι. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Δεν είχατε ακούσει τίποτα.
Ε. ΓΕΝΝΗΜΑΤΑ: Μάλιστα είχα πει και στον ταξιτζή να πάμε να καταθέσουμε.....
Β. ΚΑΡΥΔΗΣ: Θα μου επιτρέψετε, επειδή παραξενεύτηκα πριν με τον συνάδελφο και τις ερωτήσεις, μόνο ένα πολύ μικρό σημείο προς αποκατάσταση νομίζω, σε σχέση με τη φωτογραφία, αυτή που σας ρωτούσε ο συνάδελφός μου, ο κ. Ραχιώτης: Λέτε: «Είμαι σίγουρη ότι το πρώτο άτομο ήταν ο Γιωτόπουλος και είναι αυτός που μου δείχνετε στη φωτογραφία Νο 2 με τη διαφορά ότι τα μαλλιά του δεν ήταν τόσο άσπρα και τόσο πεσμένα›. Αυτό προς αποκατάσταση, γιατί κατάλαβα ότι έγινε κάποια σύγχυση.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ναι, έγινε. Εγώ δεν μπορώ να αντιληφθώ ποιος υπερασπίζει ποιον.
Β. ΚΑΡΥΔΗΣ: Αυτό είναι προς αποκατάσταση μιας αλήθειας που διεπίστωσα και θεώρησα χρέος μου να παρέμβω. Με συγχωρείτε κ. Εισαγγελέα, εσείς θα έπρεπε να το κάνετε αν βλέπατε ότι γίνεται κάποια σύγχυση.
Β. ΜΑΡΚΗΣ: Εγώ βλέπω μια γενική εικόνα, εσείς που υποστηρίζετε έναν άνθρωπο.....
Β. ΚΑΡΥΔΗΣ: Έχει σχέση με τη συνολική αξιοπιστία κάθε μάρτυρα.
Β. ΜΑΡΚΗΣ: Δεν το αντιιλαμβάνομαι.
Β. ΚΑΡΥΔΗΣ: Κακώς δεν το αντιλαμβάνεσθε.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Κύριε Γιωτόπουλε, έχετε τον λόγο να ρωτήσετε κάτι.
Α. ΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΣ: Είπατε προχθές ότι αν ξέρατε ότι ήταν η 17Ν στην ιστορία με το ταξί, θα είχατε πάει και θα το είχατε καταγγείλει για να πάρετε και την επικήρυξη.
Ε. ΓΕΝΝΗΜΑΤΑ: Βεβαίως.
Α. ΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΣ: Είπατε επίσης πριν ότι την άλλη μέρα σας είπαν στην αστυνομία ότι ήταν η 17Ν. Κάνατε κατάθεση την άλλη μέρα και περιγράφετε δύο άτομα τα οποία, 27 χρονών ο μελαχρινός, ο ωραίος κτλ., τα οποία ήταν μέρος των πέντε. Γιατί, αφού ξέρατε ότι είναι λοιπόν η 17Ν δεν πήγατε να καταθέσετε ότι υπήρχε κι ένας άλλος ασπρομάλλης ο οποίος θα ήταν και σημαντικός, ο οποίος ήταν μαζί τους τις προηγούμενες μέρες;
Ε. ΓΕΝΝΗΜΑΤΑ: Δεν υπήρχε άλλος ασπρομάλλης, δεν είπα εγώ ότι υπήρχε κι άλλος ασπρομάλλης.
Α. ΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΣ: Τις προηγούμενες 20 μέρες που είπατε.
Ε. ΓΕΝΝΗΜΑΤΑ: Δεν είπα άλλος ασπρομάλλης, γκρίζα τα μαλλιά βαμμένα ήταν με σπρέι είπα....
Α. ΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΣ: Για τον Γιωτόπουλο σας λέω κυρία μου. Γιατί δεν πήγατε την άλλη μέρα να πείτε ότι υπήρχε μαζί με τους δύο αυτούς, τις 20 μέρες πριν, κι ένα άλλο άτομο, ασπρομάλλης, ο οποίος ήταν μαζί τους και να πάρετε και την επικήρυξη;
Ε. ΓΕΝΝΗΜΑΤΑ: Κύριε Γιωτόπουλε, εσείς δώσατε τη συνταγή και οι υπόλοιποι δύο έκαναν την πράξη.
Α. ΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΣ: Σας κάνω μια ερώτηση κα μάρτυς, απαντήστε μου.
Ε. ΓΕΝΝΗΜΑΤΑ: Κι εγώ απαντώ. Δεν εμφανιστήκατε.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Κα μάρτυς, δεν καταδικάζουμε κάποιον έτσι, σας παρακαλώ πολύ. «Εσείς βάζατε συνταγές› κτλ., αφήστε τα....
Α. ΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΣ: Δεν πήγατε να καταθέσετε, είπατε μόνο για τους δύο, τους μελαχρινούς και μάλιστα περιγράφετε και τα παπούτσια τους ακόμα, σπορτέξ λέτε. Γιατί δεν είπατε ότι ήταν ένας ασπρομάλλης; Γιατί δεν είπατε ότι αυτοί οι δυό ήταν μαζί με άλλους τρεις τις 20 προηγούμενες μέρες;
Ε. ΓΕΝΝΗΜΑΤΑ: Μα δεν ήξερα τότε κ. Γιωτόπουλε ότι ερχόσαστε εσείς εκεί και κάνατε τους τοπογράφους.
Α. ΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΣ: Δεν το ξέρατε;
Ε. ΓΕΝΝΗΜΑΤΑ: Εκ των υστέρων σας ανακάλυψα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Κύριε Τζανετή, έχετε τον λόγο.
Α. ΤΖΑΝΕΤΗΣ: Κύριε Πρόεδρε, ο γενικός χαρακτηρισμός που θα μπορούσα να δώσω σε αυτή την κατάθεση, είναι ότι η μάρτυς κατέθεσε με έναν τρόπο αυθόρμητο και θα έλεγα και ανεπιτήδευτο. Νομίζω ότι το Δικαστήριό σας έχει και την ικανότητα και την εμπειρία να ξεχωρίσει τα πραγματικά χρήσιμα και ουσιώδη στοιχεία τα οποία εισέφερε αυτή η μάρτυρας και να τα ξεδιαλύνει, αν θέλετε, από τις όποιες υπερβολές της καταθέσεώς της.
Μου έκανε εντύπωση η αγωνιώδης προσπάθεια της υπεράσπισης να διευκρινισθεί εάν στα πέντε άτομα τα οποία κατέθεσε η μάρτυρας ότι παρίσταναν τους τοπογράφους επί 20 μέρες πριν από το περιστατικό, εάν σε αυτά περιλαμβάνονται τα δύο, τα οποία ήταν στο πάρκο ή όχι. Ρωτώ: Αυτό είναι το κρίσιμο αυτής της δίκης; Το ζητούμενο αυτής της δίκης είναι να ελεγχθεί η αξιοπιστία της μάρτυρος ως προς το κατατεθέν στον Ανακριτή ότι υπήρχαν πέντε άτομα και ποια ήταν αυτά τα άτομα τα οποία επί 20 μέρες έκαναν τους τοπογράφους.
Εάν αυτά τα άτομα, πέραν του ότι έκαναν τους τοπογράφους, ήταν και δύο μέρες πριν από το περιστατικό στο πάρκο, καμία αξία δεν έχει. Ως προς την αξιοπιστία της μάρτυρος λοιπόν, θα ήθελα να πω ότι η μάρτυς με κατηγορηματικότητα και μετά λόγου γνώσεως, επιβεβαίωσε στο Δικαστήριό σας ότι τα άτομα αυτά είναι τρία εκ των ατόμων τα οποία κατηγορούνται στην παρούσα υπόθεση και είναι ο κ. Ξηρός, ο κ. Τζωρτζάτος και ο κ. Γιωτόπουλος.
Για να αποδείξω το γεγονός ότι η μάρτυς προσέχει τί λέει, θα επισημάνω ότι μολονότι κατηγορείται και ο κ. Κουφοντίνας στην υπόθεση αυτή, η κα Γεννηματά δεν τον κατονομάζει ανάμεσα στα πρόσωπα τα οποία είδα να συχνάζουν. Εάν λοιπόν ήταν η μάρτυρας η οποία ήθελε σώνει και καλά να καταστήσει κατηγορούμενο κάποιον για δικούς της λόγους, δεν ξέρω ποιοι είναι αυτοί, ασφαλώς δε θα είχε καμία δυσκολία όπως το έκανε για τον κ. Τζωρτζάτο, τον κ. Ξηρό και τον κ. Γιωτόπουλο, να κατονομάσει και τον κ. Κουφοντίνα.
¶ρα λοιπόν, το γεγονός ότι δεν κατονομάζεται ο κ. Κουφοντίνας, δείχνει έναν αυτοπεριορισμό της μάρτυρος και μία προσοχή και περίσκεψη σε αυτά που λέει. Ενδεχομένως να επιχειρηθεί από την πλευρά της υπερασπίσεως να εμφανιστεί ότι η μάρτυς αυτή ενδεχομένως στην καλύτερη γι αυτήν περίπτωση μεγαλοποιεί αυτά τα οποία έζησε. Στην χειρότερη γι αυτήν περίπτωση κατασκευάζει, πλάθει γεγονότα με το μυαλό της.
Εδώ θα ήθελα να κάνω την γενική παρατήρηση ότι έχουν πολύ μεγαλύτερη αξία τέτοιου είδους καταθέσεις οι οποίες διακρίνονται από αυθορμητισμό και δίδονται με περίσκεψη, παρά οι καταθέσεις εκείνες οι οποίες είναι καλά δομημένες, είναι στεγανές, δεν μπορεί να τις πιάσει κανείς από πουθενά, δεν έχουν καμία αντίφαση.
Η μάρτυς μέσα από τις όποιες αδυναμίες της καταθέσεώς της νομίζω ότι έδωσε πολύ χρήσιμα στοιχεία στην υπόθεση. Κατηγορηματικά και μετά λόγου γνώσεως κατονόμασε τα πρόσωπα τα οποία είδε 20 μέρες πριν από το συμβάν να βρίσκονται εκεί και νομίζω ότι σε αυτό πρέπει να σταθεί το Δικαστήριό σας, να χρησιμοποιήσει, να αξιοποιήσει μάλλον την κατάθεσή της για την συναγωγή των συμπερασμάτων.
Όσο για το γεγονός ότι υπάρχει ομολογουμένως μία δεν θα έλεγα αντίφαση, υπάρχει ένα κενό στην κατάθεση. Δηλαδή ότι η μάρτυς καταθέτει για πρώτη φορά ότι είδε τους τοπογράφους στον κ. Ανακριτή χωρίς να το έχει καταθέσει την ίδια ημέρα που έδωσε την κατάθεση στους Αστυνομικούς.
Νομίζω ότι η απάντηση η οποία έδωσε η μάρτυς στο Δικαστήριό σας είναι απολύτως κατ’ εμέ πειστική. Δηλαδή, ότι όταν κατέθεσε αυθημερόν για το περιστατικό δεν ήξερε τα πρόσωπα τα οποία συγκροτούν την Οργάνωση. Είδε πρόσωπα τα οποίο υπέθεσε ότι κάνουν μία φυσιολογική δραστηριότητα, μία δραστηριότητα η οποία δεν μπορούσε να κινήσει υποψίες και γι αυτό δεν αναφέρθηκε στο περιστατικό αυτό στην κατάθεσή της ενώπιον των Αστυνομικών.
Όταν όμως εκ των υστέρων είδε τα πρόσωπα αυτά στην τηλεόραση και μπόρεσε να τα ταυτοποιήσει τότε έδωσε την αξία που αρμόζει στο περιστατικό αυτό. Δηλαδή το ότι επί 20 μέρες αυτά τα άτομα σύχναζαν στην περιοχή παριστάνοντας τους τοπογράφους.
Νομίζω λοιπόν ότι από το γεγονός ότι για πρώτη φορά κατατίθεται αυτό ενώπιον του κ. Ανακριτού. Δεν μπορούν να συναχθούν συμπεράσματα κατά της αξιοπιστίας της μάρτυρος και νομίζω είναι αυτό το κρίσιμο και αξιόπιστο στοιχείο το οποίο πρέπει το Δικαστήριό σας να αξιοποιήσει κατά το σχηματισμό της κρίσης του. Ευχαριστώ.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Και η άλλη πλευρά.
Γ. ΑΓΙΟΣΤΡΑΤΙΤΗΣ: Θα λέμε και θα επιμείνουμε να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους. Εμείς δεν θα χαρακτηρίσουμε την κα Γεννηματά ούτε μία γυναίκα με ψυχικά προβλήματα, ούτε φαντασιόπληκτη, ούτε υστερική κατά Γαρδίκα, ούτε τίποτα τέτοιο σχετικό. Είναι μία γυναίκα η οποία εκ του μακρόθεν αντιλαμβάνεται κάποια έκρηξη. Αμφιβάλλω αν πλησίασε κιόλας, διότι στο μυαλό της είχε ότι είχαν σκάψει στο έδαφος και είχαν τοποθετήσει τα εκρηκτικά.
Μεσολάβησε βέβαια η ασθένεια και η διακοπή της δίκης οπότε ενημερώθηκε να διορθώσει αυτό το τεράστιο σφάλμα που είπε, διότι η έκρηξη προήλθε από αυτοκίνητο και επέστρεψε – φαντάζομαι ότι ούτε καν πλησίασε στο κομμωτήριό της.
Δίνει μία κατάθεση στην οποία περιγράφει ότι δεν αντελήφθη τίποτα, ούτε πριν, ούτε μετά. Μία μοτοσικλέτα μόνο έχει αντιληφθεί να περνάει από τα εκατομμύρια μοτοσικλέτες που κινούνται σε όλη την Αθήνα. Προσθέτει ότι για 2 μέρες βλέπει 2 συγκεκριμένους ανθρώπους να κινούνται στην περιοχή και ξαφνικά γίνεται η μετάλλαξη.
Γιατί γίνεται και γιατί παρουσιάζεται όλο αυτό το φαινόμενο οι αυτόπτες τότε να μην βλέπουν τίποτα, να μην αναγνωρίζουν τίποτα, να μην έχουν αντιληφθεί τίποτα και ξαφνικά μετά από 15 πολλές φορές και 20 χρόνια να έρθουν και να αναγνωρίζουν πρόσωπα; Το είπε προ ημερών ένας μάρτυρας. Μέσα στα πολλά που έλεγε είπε ότι οι αναγνωρίσεις έγιναν σύμφωνα με τις ομολογίες. Του ξέφυγε και είπε αυτό το πράγμα και μάλιστα μου επεσήμαναν οι κατηγορούμενοι ότι «ρώτα τί ήταν αυτό που είπε, τόσο χοντρό πράγμα› και του είπα αν τον ρωτήσω τώρα αυτός θα αρχίσει, είχε βγει ήδη έξω, θα πάρει τις κατάλληλες οδηγίες και θα έρθει να μας τ’ αλλάζει εδώ πάλι.
Η άποψή μας διότι παρατηρούμε και το εξής φαινόμενο, η κα Γεννηματά κατέθεσε προχθές, ασχολήθηκε το Δικαστήριό σας ένα τέτοιου ύψους, τέτοιας πείρας Δικαστήριο επί 2 μέρες με αυτήν την κυρία και αυτό το οποίο μεταδόθηκε από τους παρόντες δημοσιογράφους ήταν «η Γεννηματά αναγνώρισε Γιωτόπουλο›. Αυτό περνάει στην κοινή γνώμη, αυτό θέλουν να περάσουν στην κοινή γνώμη. Ποιο είναι το πρόβλημά τους; Ότι υπάρχει ένδεια αποδεικτικών μέσων, έχουν κάποια προβλήματα στο να στοιχειοθετηθεί η κατηγορία σε βάρος τουλάχιστον ορισμένων ανθρώπων όπως είναι ο κ. Γιωτόπουλος.
Πράγματι δεν προκύπτει τίποτα και το αποτέλεσμα είναι ότι υπάρχει μία καθοδήγηση μαρτύρων μετά τις συλλήψεις να προσέρχονται από τις Διωκτικές Αρχές – εμείς τα λέμε με το όνομά τους – μία καθοδήγηση μαρτύρων να προσέρχονται και να αναγνωρίζουν ελαφρά τη καρδία χωρίς να υπολογίζουν τίποτα, χωρίς να υπολογίζουν ούτε Δικαστήρια, ούτε ποινές που προβλέπονται, τίποτα, να αναγνωρίζουν διάφορα πρόσωπα.
Για την γελοιότητα δεν θέλω να μιλήσω. Να σας πω ένα απλό χαρακτηριστικό, ότι αναγνωρίζει και την κα Ρομέρο ενώ η Ρομέρο ήρθε δύο χρόνια μετά στην Ελλάδα. Την είδε κι αυτήν στον τόπο του περιστατικού. Εμείς επαναλαμβάνουμε ότι σε αυτές τις καταθέσεις διαφόρων κυριών – θα έχουμε κι άλλες στο μέλλον – και διαφόρων ταξιτζήδων περίεργων κλπ, θα τον δείτε κι αυτόν τον κ. Δημόπουλο, άλλη σκευωρία.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Θα τα δούμε.
Γ. ΑΓΙΟΣΤΡΑΤΙΤΗΣ: Θα τον δείτε και τον κ. Δημόπουλο διότι κι αυτός αναγνώρισε τον κ. Σκυφτούλη για πράξεις οι οποίες δικάζονται τώρα εδώ. Πιστεύουμε ότι είναι μάρτυρες οι οποίοι έχουν καθοδηγηθεί να αναγνωρίσουν από τις Διωκτικές Αρχές και βεβαίως η περίπτωση της κας Γεννηματά σας λέω εγώ ούτε ψευδομάρτυρας, είναι το απόλυτο γελοίο να ασχολείται το Δικαστήριό μας με την κατάθεση αυτής της κυρίας. Τίποτε άλλο.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ήθελα να πω μονάχα κάτι. Για ανθρώπους οι οποίοι δεν έχουν λόγο εδώ στο Δικαστήριο και δεν μπορούν να υπερασπιστούν εαυτούς, όπως είναι οι δημοσιογράφοι οι οποίοι έρχονται, κοπιάζουν και αυτοί και μεταδίδουν όσα τέλος πάντων αντιλαμβάνονται όπως τα αντιλαμβάνονται, δεν χρειάζονται τέτοιες μομφές. Δηλαδή έχουμε πράγματι εκ μέρους σας μια θεωρία συνομωσίας, δηλαδή ότι οι Διωκτικές Αρχές φτιάχνουν τους μάρτυρες κλπ. Όλα αυτά βέβαια θα τα εξετάσουμε. Είμαστε υποχρεωμένοι εφόσον τα θέτετε. Αλλά τους δημοσιογράφους δεν πρέπει να αφήνουμε εκτός.
Γ. ΑΓΙΟΣΤΡΑΤΙΤΗΣ: Να διευκρινήσω κ. Πρόεδρε για να μην υπάρχει και παρεξήγηση.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Θα ήθελα διότι είχα ξέρω ότι είχατε παλιά κάποια σχέση με τον Τύπο.
Γ. ΑΓΙΟΣΤΡΑΤΙΤΗΣ: Έχω πάντα σχέση με τον Τύπο.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δεν επιτρέπεται να αφήσουμε τέτοιες...
Γ. ΑΓΙΟΣΤΡΑΤΙΤΗΣ: Δεν μπορώ όμως να δεχθώ ότι από όλη αυτή την κατάθεση εκείνο το οποίο έβγαλαν ορισμένοι δημοσιογράφοι διότι έτσι πρέπει να διαμορφώνεται η κοινή γνώμη, είναι ότι η κυρία αυτή αναγνώρισε Γιωτόπουλο κλπ χωρίς οι άλλοι παράμετροι της καταθέσεώς τους να λαμβάνονται καθόλου υπόψη, τους οποίους κι εσείς ακόμα λάβατε.
Όπως επίσης θέλω να σας επισημάνω το εξής: ότι προχθές σε έναν μάρτυρα με αυτοσυγκράτηση υπήρξε μία πίεση ο οποίος δεν αναγνώριζε. Τόλμησε να μην αναγνωρίσει και υπήρχε μία πίεση «μήπως σου τηλεφώνησαν, μήπως φοβήθηκες, μήπως, μήπως, μήπως›. Αυτοί οι άνθρωποι δεν φοβούνται τώρα κ. Πρόεδρε, τίποτα δεν φοβούνται. Οι μάρτυρες υπερασπίσεως φοβούνται. Οι μάρτυρες υπερασπίσεως χρειαζόντουσαν κουκούλα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Αυτή είναι άποψη δική σας.
Γ. ΑΓΙΟΣΤΡΑΤΙΤΗΣ: Βεβαίως.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δεν ξέρω εγώ αν σε μια τέτοια δίκη έρχεται κάποιος μάρτυρας και δεν θα φοβάται.
Γ. ΑΓΙΟΣΤΡΑΤΙΤΗΣ: Βεβαίως, το βλέπουμε από την άνεση με την οποία εμφανίζονται, μάλιστα και χθες το βράδυ σε τηλεοπτική συζήτηση οι μάρτυρες.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Έχουμε δει ανθρώπους εδώ που λιποθύμησαν, μεταφέρθηκαν.
Γ. ΑΓΙΟΣΤΡΑΤΙΤΗΣ: Ήταν μέσα στα πλαίσια ενός σκηνικού το οποίο κατασκευάστηκε. Ο κύριος εκείνος με τις μουστάκες φοβήθηκε τον κ. Σάββα Ξηρό.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Επειδή είστε πάρα πολύ σοβαρός άνθρωπος, εγώ προσπαθώ να συγκρατήσω στα πλαίσια που πρέπει τα πράγματα και ξέρω ότι με αντιλαμβάνεστε. Όταν είναι σε τέτοιες δίκες δεν θα φοβούνται οι μάρτυρες;
Γ. ΑΓΙΟΣΤΡΑΤΙΤΗΣ: Κύριε Πρόεδρε, όταν πρόκειται για ανθρωποκτονίες και απειλή ισοβίων δεσμών δεν μπορούμε να δεχόμαστε αυτού του είδους τους μάρτυρες και να μην τους σχολιάζουμε με τον χειρότερο τρόπο. Το κάνουμε από καθήκον.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Εντάξει.
Γ. ΑΓΙΟΣΤΡΑΤΙΤΗΣ: Από καθήκον απέναντι στην αλήθεια. Εγώ μάλιστα προσωπικά σας είπα ότι ο κ. Σάββας Ξηρός είναι ο τελευταίος ο οποίος ενδιαφέρεται γι αυτό το θέμα, την αξιοπιστία των μαρτύρων. Εγώ πονάω όμως να βλέπω να προσέρχονται μάρτυρες – η άποψή μου είναι – οι οποίοι είναι καθοδηγούμενοι και δεν εννοώ βέβαια τον κ. Ζερβομπεάκο. Ο κ. Ζερβομπεάκος έκανε πολύ καλά τη δουλειά του. Έτσι πήγαν οι μάρτυρες και του είπαν, έτσι τα περιέλαβε στις καταθέσεις.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Πάμε να βάλουμε και τον κ. Ζερβομπεάκο στην θεωρία αυτή της συνομωσίας.
Γ. ΑΓΙΟΣΤΡΑΤΙΤΗΣ: Όχι, εγώ δεν το θεωρώ έτσι.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Όχι εσείς αλλά έχουμε κάτι αιχμές μέχρι τώρα.
Γ. ΑΓΙΟΣΤΡΑΤΙΤΗΣ: Προσήλθαν και του κατέθεσαν αυτά τα πράγματα. Έπρεπε να εξετάσουμε τί ήταν εκείνο που μεσολάβησε, ποιο ήταν το κίνητρο του κάθε μάρτυρα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Θέλω να σας πω ότι βρισκόμαστε σε μια δημοκρατική χώρα, μην το ξεχνάμε. Έχει θεσμούς. Μέσα στους θεσμούς είναι και οι κ.κ. Ανακριτές, είναι και οι κ.κ. προανακρίνοντες είναι φυσικά και ο Τύπος. Μέσα σε αυτά τα πλαίσια οφείλουμε κι εμείς να σεβόμαστε τον τρόπο με τον οποίο εκτελούν κι εκείνοι τα καθήκοντά τους. Καλό είναι το υπερασπιστικό οπωσδήποτε καθήκον αλλά μέσα στα πλαίσια του σεβασμού και των άλλων.
Γ. ΑΓΙΟΣΤΡΑΤΙΤΗΣ: Δεν είναι τυχαίο αυτό το οποίο λέω.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Επειδή ξέρω ότι είστε άνθρωπος του μέτρου γι αυτό απευθύνομαι σε σας. Σε άλλον δεν θα μίλαγα εύκολα.
Γ. ΑΓΙΟΣΤΡΑΤΙΤΗΣ: Κύριε Πρόεδρε, υπάρχει όμως και μία ιστορική πορεία σκευωριών της Διωκτικής Αρχής η οποία εν πάση περιπτώσει μας δίνει το δικαίωμα να είμαστε επιφυλακτικοί. ¶λλωστε ακόμα κι εσείς, σας λέω , έχετε και δικάζετε υποθέσεις για τις οποίες οδηγήθηκαν στα Δικαστήρια και ευτυχώς αθωώθηκαν, οι Δικαστές τους αθώωσαν ο Κλουκίνας – δεν θυμάμαι τον Εισαγγελέα ο οποίος ήταν κλπ.
Όταν λοιπόν έχουμε τέτοια προηγούμενα πόσο μάλλον σε μία τέτοια τεράστια υπόθεση γιατί να μην έχω εγώ το δικαίωμα να υποψιάζομαι και μάλιστα με καταθέσεις αυτού του είδους, να υποψιάζομαι ότι κάτι τέτοιο έχει συμβεί.
Βεβαίως αποδείξεις δεν πρόκειται να σας προσκομίσω. Πότε αποδείχθηκαν αποδείξεις για την σκευωρία; Από το αποτέλεσμα κρίνονται. Αλλά όχι να θεωρούμε κιόλας ότι αναγνώρισε η κα Γεννηματά τον κ. Γιωτόπουλο και να το θεωρούμε τετελεσμένο. Ευχαριστώ κ. Πρόεδρε.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Εμείς ούτε θεωρούμε, ούτε δεν θεωρούμε. Έχετε το λόγο παρακαλώ.
Ι. ΜΥΛΩΝΑΣ: Πρώτον για μια σύντομη δήλωση κατ’ άρθρο 3.33 του Κ.Π.Δ η οποία έχει δύο σκέλη. Το πρώτο είναι το εξής: είναι προφανές ότι ο ομιλών έκανε λάθος της γλώσσας, αναφέρθηκε δυο φορές σε ατύχημα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Το σβήσαμε. Δεν καταχωρήθηκε στα πρακτικά.
Ι. ΜΥΛΩΝΑΣ: Μιλάμε για εγκληματική ενέργεια και για τραγικό συμβάν. Ήταν λάθος του ομιλούντος. Το δεύτερο σκέλος της δήλωσής μου κατά άρθρο 3.33 έχει την μορφή μιας παράκλησης. Παράκλησης μάλιστα προσωπικής προς εσάς αξιότιμε κ. Πρόεδρε.
Λέει το 3.34 του Κ.Π.Δ ότι ο διευθύνων τη συζήτηση, δηλαδή εσείς, ανακαλεί στην τάξη όποιον από αυτούς – τους συνηγόρους εν προκειμένω, εν προκειμένω τον ομιλούντα – χρησιμοποιεί απρεπείς εκφράσεις ή επιχειρεί προσωπικές επιθέσεις.
Με δεδομένο ότι κατά την ταπεινή μου γνώμη ούτε χρησιμοποίησα απρεπείς εκφράσεις κατά της μάρτυρος, ούτε βεβαίως επιτέθηκα προσωπικά εναντίον της θα ήθελα να σας παρακαλέσω – έχει μόνο την μορφή παράκλησης – όταν εξετάζω τους μάρτυρες να μην διακόπτετε την εξέταση των ερωτήσεων γιατί θα μπορούσε να δημιουργηθεί η υπόνοια, όχι από μένα, από κάποιον άλλον ότι δυσχεραίνετε το έργο της υπεράσπισης κάτι που θα σας αδικούσε σε τελική ανάλυση. Γι αυτό η παράκλησή μου είναι.....
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ξέρετε ποιο ήταν το πρόβλημα; Το πρόβλημα είναι ότι της λέγατε πράγματα τα οποία δεν είχε πει. Γι αυτό σας παρακάλεσα να το διαβάσετε. Όταν το διαβάσατε δεν έλεγε για 7, έλεγε για 5. Αυτό σας είπα.
Ι. ΜΥΛΩΝΑΣ: Η πρώτη της εκδοχή ήταν 7 όταν κατέθετε και μετά από την δική σας παρέμβαση άλλαξε την τοποθέτησή της.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Όταν την ρώτησα εγώ στην αρχή όμως δεν είπε για 7 καθόλου. Έμεινα με αυτή την εντύπωση, αλλά δεν πειράζει.
Ι. ΜΥΛΩΝΑΣ: Το αν κάνω καλές ή κακές ερωτήσεις φυσικά θα το κρίνετε εσείς. Θα ήθελα όμως να με αφήνετε να ολοκληρώνω τις ερωτήσεις μου ακόμα κι αν δεν είναι οι καλύτερες δυνατές, γιατί σας λέω διαφορετικά θα μπορούσε να δημιουργηθεί η υπόνοια στους δημοσιογράφους ενδεχομένως ότι παρεμβαίνετε και δυσχεραίνετε το έργο της υπεράσπισης. Προσωπικά είμαι σίγουρος ότι δεν το κάνετε αυτό αλλά καμιά φορά δημιουργούνται και εντυπώσεις που καλό θα είναι να τις αποφεύγουμε. Αυτή είναι η παράκλησή μου.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Επειδή ξέρετε και η πολιτική αγωγή μου παραπονιέται για τέτοια πράγματα, πιο καλά είναι ένας να τον κατηγορούν και από τις δυο πλευρές γι αυτό το πράγμα.
Ι. ΜΥΛΩΝΑΣ: Δεν κατηγορώ, παρακαλώ για κάτι. Είναι παράκληση.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Η παράκληση γίνεται δεκτή.
Ι. ΜΥΛΩΝΑΣ: Σας ευχαριστώ κ. Πρόεδρε. Προχωρώ τώρα στο άρθρο 3.58 του Κ.Π.Δ. Μετά την εξέταση κάθε μάρτυρα οι διάδικοι έχουν το δικαίωμα να αναφέρουν εναντίον τους οτιδήποτε μπορεί να καθορίσει ακριβέστερα την αξιοπιστία τους και που συντείνει στην αποκάλυψη της αλήθειας. Δυστυχώς η κατάθεση της προηγηθείσας μάρτυρος συνιστά ένα κατεξοχήν πεδίο λεπτομερούς εφαρμογής αυτού του άρθρου, του πολύτιμου άρθρου του Κ.Π.Δ.
Εισαγωγικά θέλω να πω ότι ενώ μιλάμε για ένα εγκληματικό συμβάν, μία έκρηξη η μάρτυς δεν είπε τίποτα για τί έγινε και πώς έγινε η έκρηξη. Μάλιστα χαρακτηριστικά είπε ότι αμέσως μετά την έκρηξη έφυγε μία μοτοσικλέτα. Θα μπορούσε λοιπόν κανείς να θεωρήσει ότι οι επιβαίνοντες στην μοτοσικλέτα έχουν κάποια σχέση με την έκρηξη, μόνο που γι αυτούς τους δύο επιβάτες δεν κατέθεσε τίποτα η μάρτυς, δεν αναγνώρισε κανέναν.
Βέβαια αναγνώρισε τον εντολέα μου εν προκειμένω τον κ. Τζωρτζάτο για το ότι βρισκόταν όχι την ημέρα της έκρηξης και αυτό έχει σημασία αλλά βρισκόταν λέει την προηγούμενη ημέρα και το Σάββατο. Δηλαδή 3 μέρες πριν εκεί κοντά στον τόπο του εγκλήματος.
Εισαγωγικά λοιπόν θέλω να επισημάνω ότι η αναγνώριση που είναι η πρώτη μετά από 1,5 μήνα δίκης που γίνεται στο ακροατήριό σας δεν αφορά τις συνθήκες του εγκληματικού συμβάντος αλλά αφορά ένα χρονικά πολύ προγενέστερο στάδιο. Όμως ακόμα κι αυτή η αναγνώριση δεν έχει καμία νομική αξία.
Επιτρέψτε μου να τεκμηριώσω λίγο αυτή την κρίση μου και βέβαια εδώ θέλω να επισημάνω και πάλι μία πολύ εύστοχη ερώτηση που έκανε πριν από δυο μέρες ο κ. Εισαγγελέας ο κ. Λάμπρου ο οποίος ρώτησε την κα μάρτυρα αν είχε ποτέ αντιμετωπίσει ιατρικά προβλήματα. Νομίζω ότι η βαρύτητα αυτής της ερώτησης πρέπει να εκτιμηθεί από το Δικαστήριό σας και ήταν πολύ σωστή η παρέμβαση του κ. Εισαγγελέα.
Έρχομαι τώρα στην αξιοπιστία της μάρτυρος. Ήταν αξιόπιστη; Η πολιτική αγωγή ανέφερε ότι βεβαίως ήταν μία αυθόρμητη κατάθεση, τεκμηριωμένη και κατέληξε στο ότι πρέπει να θεωρηθεί πλήρως αξιόπιστη. Θα διαφωνήσω πλήρως βέβαια και θα πω ότι ήταν μία κλασική περίπτωση καταφανώς αναξιόπιστης μάρτυρος. Γιατί; Γιατί πάνω απ’ όλα υπέπεσε σε όχι μόνο μία, σε πάρα πολλές αντιφάσεις.
Βέβαια μία μάρτυρας που υποπίπτει σε αντιφάσεις κάθε άλλο παρά αξιόπιστη μπορεί να θεωρηθεί. Ας δούμε αυτές τις αντιφάσεις. Πρώτη αντίφαση που δεν έχει μεν να κάνει με τον εντολέα μου αλλά νομίζω ότι είναι πάρα πολύ χαρακτηριστική για το αν λέει την αλήθεια η μάρτυρας, αν προσθέτει στοιχεία, αν έχει ιδιαίτερη φαντασία, αν μπορεί να θεωρηθεί ότι η κατάθεσή της ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα.
Την ίδια ημέρα της έκρηξης, της εγκληματικής ενέργειας καταθέτει. Εκεί είναι σαφέστατη. «Αμέσως την στιγμή που κινήθηκε η μοτοσικλέτα ακούστηκε μία τρομερή έκρηξη, τραντάχτηκε όλη η περιοχή. Τότε πήγα στο σημείο που έγινε η έκρηξη›. Πιο κάτω λέει ότι «επέστρεψα στο μαγαζί μου που είχαν σπάσει όλες οι τζαμαρίες›.
Την ίδια ημέρα της έκρηξης δεν λέει τίποτα για κίνδυνο θανάτωσής της. Έρχεται τώρα ενώπιόν σας και επανειλημμένα και με λεπτομέρειες μας λέει ότι «όχι μόνο έγιναν αυτά που καταθέτω στην κατάθεσή το 1991 αλλά όμως έγινε και κάτι άλλο. Ένα μεγάλο κομμάτι – το προσδιόρισε έτσι – τουλάχιστον 40 πόντους να έχει μέγεθος πέρασε ξυστά από το κεφάλι μου και ευτυχώς που έσκυψα γιατί διαφορετικά θα με είχε σκοτώσει›. Είναι δυνατόν κ. Πρόεδρε, κ.κ. Εφέτες να έχει γίνει αυτό το συμβάν, ένας άνθρωπος να έχει γλιτώσει παρά τρίχα από την θανάτωση ή έστω από έναν βαρύτατο τραυματισμό και αυτό να μην το λέει την ίδια ημέρα που γίνεται η έκρηξη και που κινδυνεύει η ζωή του;
Νομίζω ότι από αυτό και μόνο μπορεί να συναχθεί η πλήρης αναξιοπιστία της μάρτυρος και είμαστε ακόμα στην αρχή του σχολιασμού μου. Δεν είναι δυνατόν να καταθέτει την ίδια μέρα ότι «μόλις έγινε η έκρηξη πήγα στο σημείο και είχαν σπάσει οι τζαμαρίες μου› και να έρχεται τώρα και να μας λέει 11-12 χρόνια μετά ότι «ξέρετε, όχι μόνο τα τζάμια έσπασαν αλλά ξέχασα να σας πω ότι κινδύνεψα και να σκοτωθώ από ένα χοντρό αντικείμενο 40-50 πόντων›. Αυτό νομίζω πρέπει να το εκτιμήσετε δεόντως.