ΔΕΥΤΕΡΑ 21 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2003
ΔΙΚΗ 17Ν
ΔΕΥΤΕΡΑ 21 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2003
ΩΡΑ ΕΝΑΡΞΕΩΣ: 09:05
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: ΜΙΧΑΗΛ ΜΑΡΓΑΡΙΤΗΣ
Γ' ΜΕΡΟΣ
13:05 – 15:00
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Επαναλαμβάνεται η συνεδρίαση που είχε διακοπεί. Η αξιοπιστία της κατάθεσης του μάρτυρα, θα κριθεί συνολικά με την αντιπαραβολή της προς τα λοιπά αποδεικτικά μέσα, κατά την εξέλιξη της διαδικασίας, η οποία προβλέπεται μακρά.
Ως εκ τούτου ο διευθύνων τη συζήτηση κρίνει ότι δεν πρέπει να απαγορευτεί η απομάκρυνσή από το ακροατήριο κατ’ εφαρμογή του 337.1. Για τους λόγους αυτούς απορρίπτει το αίτημα και επιτρέπει την αποχώρηση του μάρτυρα από το ακροατήριο.
Έχει δώσει τα στοιχεία του και νομίζω ότι δεν έχουμε πρόβλημα.
Ι. ΚΟΥΡΤΟΒΙΚ: Κύριε Πρόεδρε μένει ένα πρόβλημα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Πολλά προβλήματα μένουν. Το ξέρω. Αλλά τι θα μείνει στο τέλος να αξιολογήσουμε ποιος λέει αλήθεια και ψέματα, εμείς. Ή να κρατάμε ένα μάρτυρα εδώ πέρα 6 μήνες!
Ι. ΚΟΥΡΤΟΒΙΚ: Κατ’ αρχήν κ. Πρόεδρε είναι ευαίσθητα προσωπικά δεδομένα που δεν είναι κοινοποίηση για ένα δικαστήριο.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Τα έδωσε ο άνθρωπος. Έτσι είπε ο κ. Εισαγγελεύ. Εγώ είπα να δοθούν.
Ι. ΚΟΥΡΤΟΒΙΚ: Έχει προβληματίσει το Δικαστήριό σας και προσπαθώ να βρω που στο νόμο προβλέπεται ότι ο μάρτυρας δεν κοινοποιεί το όνομά του.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Προσέξτε, δεν ήταν δική μου απόφαση. Ο κ. Εισαγγελεύ το είπε και λέω «σιγά, να το δούμε›. Αλλά ο μάρτυρας δέχτηκε και τα έδωσε και δεν γεννήθηκε θέμα να το κοιτάξουμε.
Ι. ΚΟΥΡΤΟΒΙΚ: Βεβαίως δέχτηκε. Τώρα μπορεί να προκύψει ξανά τις επόμενες ώρες και τις επόμενες ημέρες.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Όταν προκύψει εδώ είμαστε όλο αυτιά για να τα ακούμε και με συμπάθεια βέβαια κυρίως προς το να μην χάσουμε κάτι από τα χέρια μας.
Ι. ΚΟΥΡΤΟΒΙΚ: Με τέτοιους μάρτυρες έχετε χάσει πολλά κ. Πρόεδρε! Και εμείς ακόμη περισσότερα βέβαια.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Χάνουμε; Ό,τι μείνει.
Το σχόλιο που είπατε κ. Παπαδάκη.
Κ. ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ: Να πω επί τη ευκαιρία το εξής: ήταν στις προθέσεις μου να κάνω ένα συνολικό σχολιασμό και για την κατάθεση του κ. Παπαδημητρίου και για όλους στο τέλος, αλλά είναι γεγονός ότι η κατάθεση του μάρτυρα αυτή, αποτέλεσε μια έκπληξη για μας, η οποία με υποχρεώνει να τη δω με μια αυτοτέλεια. Το λέω αυτό, απλώς για να πω ότι στο μετέπειτα στάδιο, θα ζητήσω να αναγνωστούν κάποια έγγραφα να θυμηθούμε ποια άλλα έχουν αναγνωστεί από πριν και επιφυλάσσομαι στο τέλος για ένα άλλο σχολιασμό των εγγράφων και της κατάθεσης του κ. Παπαδημητρίου.
Ως προς τον κ. Βουτζαλή. Νομίζω ότι από πλευράς ελέγχου της αξιοπιστίας του, η κατάθεσή του έχει μια συστηματική κατάταξη δύο κατηγοριών αντιφάσεων: Γενικές αντιφάσεις και ειδικές αντιφάσεις. Οι γενικές αντιφάσεις έχουν σχέση με την αιτιολόγηση του γιατί αποσιώπησε την κατ’ αυτόν παρουσία τρίτου ανθρώπου κατά την προανακριτική του κατάθεση, την όλη του αιτιολόγηση πάνω στο θέμα του φόβου, καθώς επίσης τις ειδικές του γνώσεις για τα όπλα κλπ.
Οι ειδικές αντιφάσεις έχουν σχέση με την περιγραφή του συμβάντος, τις διαφορές ανάμεσα σε αυτά που είπε σήμερα και την προανακριτική του κατάθεση και τις κατ’ ιδίαν αντιφάσεις των περιστατικών. Από πλευράς γενικών αντιφάσεων παρατηρούμε τα εξής: έχουμε ένα μάρτυρα ο οποίος αφού σε κάποια ερώτηση που έγινε –όχι από εμένα- δηλώνει ότι η πολιτική του καταβολή και προέλευση είναι τελείως διαφορετική από την πολιτική ένταξη του κ. Παπαδημητρίου για να ενισχύσει την αξιοπιστία του και να πει ότι δεν έχει κανένα λόγο να ταχθεί υπέρ του κ. Παπαδημητρίου ή να μεροληπτήσει υπέρ του, μας αποκαλύπτει ύστερα από βασανιστική σειρά ερωτήσεων –που για να είμαι ειλικρινής αλλού αποσκοπούσε, εγώ δεν γνώριζα σε ποια μονάδα και σε ποιο Σώμα του στρατού και με ποια ειδικότητα είχε υπηρετήσει ο κ. μάρτυρας- όπως προέκυψε τις ερωτήσεις μου τις έκανα για να δω ποιος είναι ο βαθμός γνώσεώς του στα όπλα, ώστε να μπορεί να διακρίνει σε απόσταση 10 – 20 μ. ένα 45ρι ή ένα 38ρι.
Απάντησε όμως μετά από βασανιστική σειρά ερωτήσεων και αφού δήλωσε πρώτα ότι δεν θέλει να απαντήσει, ότι είχε υπηρετήσει στην Οργάνωση Αστυνομίας Στρατού. Εκεί, όπως είναι γνωστό από τα διδάγματα της κοινής πείρας και της ιστορίας μας, άνθρωποι οι οποίοι υπήρξαν έστω και καθ’ υποψίαν?
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ομάδα Ασφαλείας Στρατού, θυμάμαι ότι λεγόταν.
Κ. ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ: Ομάδα Αστυνομίας ή Ασφαλείας.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: ΟΑΣ το λέγαμε τότε. Αν έχει αλλάξει βέβαια δεν το ξέρω.
Κ. ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ: Έχει αλλάξει ονομασίες και πριν και μετά. Ίδια ήταν πάντα όμως η ουσία, ανεξάρτητα από τις ονομασίες.
Είναι γεγονός και καθ’ υποψίαν να ήταν κάποιος Αριστερός, όχι μόνο αν δεν είχε πιστοποιητικό κοινωνικών φρονημάτων, αλλά αν δεν ήταν βέβαιο ότι πιστεύει στην κρατούσα κατάσταση, δεν τοποθετείτο σε μια τέτοια θέση. Η μία αντίφαση είναι αυτή. Ξέρετε ότι δεν εξέλειπαν και κατά τη Μεταπολίτευση αυτού του είδους οι διακρίσεις και σε ορισμένες τουλάχιστον θέσεις στο Στρατό, είναι πάρα πολύ προσεκτική η υπηρεσία ποιους κατατάσσει. Ένα πρώην Αριστερό δεν τον πηγαίνει να τον κάνει ασφαλίτη κλπ. Έχω την άποψη αυτή, ας κριθεί τέλος πάντων.
Δεύτερη αντίφαση η οποία απορρέει από τη στρατιωτική του θητεία. Εδώ κ. Πρόεδρε έχει γίνει ένα ειρμός εν πάση περιπτώσει να έρχονται διάφοροι μάρτυρες οι οποίοι κατέχουν από όπλα, είτε είναι 45ρια είτε είναι χειροβομβίδες, αμυντικές επιθετικές, αντιαρματικές, ρουκέτες όλοι αυτοί επικαλούνται το στρατό ως πηγή γνώσεως όλων αυτών των πραγμάτων.
Διερωτώμαι κι εγώ και ο καθένας από εμάς αν ήμασταν τόσο ημιμαθείς όταν όλοι περάσαμε από το Στρατό και να πάρει η ευχή τέτοιες εμπλουτισμένες γνώσεις δεν τις έχω ούτε εγώ, ούτε είδα από κανένα άλλο παράγοντα εδώ πέρα, να τις έχει. Όμως δεν άκουσα και κάτι το συγκεκριμένο, το οποίο να δείχνει τη γνώση του μάρτυρα, στα περίστροφα.
Περίστροφα 45ρια δεν έχουν οι έφεδροι ούτε οι λοχίες. ¶ντε να έχουν οι αξιωματικοί από λοχαγό και πάνω. 38ρια επίσης δεν υπάρχουν, δεν προκύπτει από τις εκθέσεις ότι χρησιμοποιούνται στο Στρατό σε τέτοια ευρύτητα.
Το τρίτο σημείο αντίφασης είναι ότι ένας άνθρωπος ο οποίος έχει υπηρετήσει στην Ασφάλεια του Στρατού, δηλαδή με καθήκον να ελέγχει τους στρατιώτες και ακόμη μεταξύ αυτών και πράκτορες και προδότες κλπ. και να χειρίζεται –όπως λέει- και τα περίστροφα ο ίδιος και να τα κατέχει, καταλαμβάνεται από φόβο, ο οποίος φόβος εν πάση περιπτώσει είναι που τον οδηγεί κατά την κρίση του στο να κάνει όλα αυτά τα οποία έκανε.
Αλλά και αυτός ο φόβος τον οποίο επικαλείται, γνωρίζει και είναι δύο αντιφάσεις. Πρώτη και κύρια: «ακούω πυροβολισμούς, βλέπω πυροβολισμούς και φοβάμαι›. Πέστε μου το εξής: ένας μέσος άνθρωπος, εγώ λέω και μη φοβισμένος, όταν ακούει πυροβολισμούς ανοίγει τα παράθυρα; Δεν του αρκεί να παρακολουθεί μέσα από το τζάμι; Πάει και τα ανοίγει; Γιατί έτσι μας είπε, ότι άνοιξε και τα παράθυρα, άνοιξε τα τζάμια για να βλέπει. Είναι συμπεριφορά φοβισμένου ανθρώπου αυτή;
Η δεύτερη αντίδραση: είναι συμπεριφορά φοβισμένου ανθρώπου το γεγονός ότι διατηρεί σε τέτοιο βαθμό τον αυτοέλεγχο και την ψυχραιμία του ώστε να συγκρατεί από το ένα παράθυρο πηγαίνοντας στο άλλο ποιος είναι στη μία και στην άλλη μεριά του αυτοκινήτου, να καταγράφει εν πλήρη λεπτομέρεια χαρακτηριστικά τα οποία περιγράφει, όχι τώρα βέβαια, αλλά στην πρώτη του κατάθεση, και να κάνει τόσο αναλυτικές περιγραφές;
Ή, μήπως είναι χαρακτηριστικό που συνάδει με το φόβο το ότι μόλις πέφτει το πιστολίδι και ακούγονται όλα αυτά, αμέσως σηκώνεται προσφέρει βοήθεια στον παθόντα και τίθεται και στη διάθεση της Αστυνομίας, για να δώσει κατάθεση; Εν πάση περιπτώσει και εδώ να πω κάτι για το φόβο, θα μπορούσε κάλλιστα να πει στην Αστυνομία ότι «εγώ δεν ξέρω τίποτα, άκουσα τους πυροβολισμούς, είδα τον άνθρωπο στα αίματα, τον πήγαν στο νοσοκομείο, μην με ρωτάτε δεν είδα τι έγινε›. Αυτή είναι μια συμπεριφορά ενός φοβισμένου ανθρώπου.
Δεν είναι όμως συμπεριφορά ενός φοβισμένου ανθρώπου, που προσέρχεται αμελλητί στην Αστυνομία, κάθεται όσες ώρες κάθεται και αναπλάθει με πλήρη λεπτομέρεια τα περιστατικά και μεταξύ αυτών περιγράφει πληρέστατα έναν άνθρωπο και αρκετά καλά έναν άλλο με πλήρη παραστατικότητα, η οποία πραγματικά δεν αφήνει περιθώρια αμφιβολία. Όταν λέει δηλαδή «αρχικά άνοιξα τα παντζούρια στα δύο παράθυρα της οικίας προχωρώντας ν’ ανοίξω το πρώτο, άκουσα ένα πυροβολισμό έξω από το σπίτι μου και ταυτόχρονα τους σκύλους να γαβγίζουν έντονα, τρέχω προς το άλλο παράθυρο της οδού Ρόδου, όπου έχω ορατότητα και καθώς το άνοιγα άκουσα δεύτερο πυροβολισμό›.
Είναι αυθεντική η παραστατικότητα που έχει στην κατάθεσή του, το οποίο σημαίνει ότι και ψυχραιμία έχει και ικανότητα συγκράτησης λεπτομερειών στη μνήμη του και παράστασή του έχει εκεί.
Τέλος, όταν στο τέλος της κατάθεσής του την ίδια εκείνη ημέρα και αφού του έχει ανακοινωθεί από την Αστυνομία ότι είναι η 17Ν διότι μέχρι τότε θα μπορούσε και να πει –όπως το μισοείπε δηλαδή- ότι «μη έχοντας επίγνωση ποιοι ήταν οι δράστες, ή η ενέργεια ήταν αυτή που έγινε κλπ., δεν είχα ακόμη συνειδητοποιήσει όλα αυτά τα πράγματα, όταν τα συνειδητοποίησα άρχισα να φοβάμαι›. Τα συνειδητοποίησε στην Ασφάλεια που δίνει 6 σελίδες κατάθεση, περιγράφει λεπτομερώς τα πρόσωπα αυτά και στο τέλος λέει ότι «είμαι σίγουρος ότι άμα δω τον έναν, θα τον αναγνωρίσω›. Που είναι ο φόβος εδώ πέρα;
Που είναι ο φόβος, όταν στις αρχές Ιουλίου του 2002, 10 χρόνια μετά από το συμβάν αυτό σχεδόν, δίνει τα στοιχεία του σε παρουσιάστρια τηλεοπτικής εκπομπής, στην οποία εμφανίζεται με συγκαλυμμένη τη φωνή και χωρίς να φαίνονται τα χαρακτηριστικά του προσώπου του και μιλάει για αριθμό ανθρώπων που είδε εκεί χωρίς βέβαια να προσδιορίζει πιο συγκεκριμένα.
Εάν αναγνωσθεί αυτό το έγγραφο έχουμε να πούμε αρκετά, διότι η υπόθεση του κ. Παπαδημητρίου από την τηλεόραση ήταν γνωστό ότι παιζόταν σε διάφορα σενάρια και έχουν ακουστεί για ξανθιές γυναίκες, για το ένα, για το άλλο. Δεν ξέρω τι απ’ όλα είχε κατά νου ο μάρτυρας αυτός τότε που βγήκε, αλλά πάντως πάλι δεν δικαιολογείται ο φόβος.
Πως θα δικαιολογήσω φόβο όταν βγαίνει σε μια τηλεοπτική εκπομπή από την οποία και μόνο η υποψία ότι το πρόσωπο που βγήκε, ασχέτως ότι κρύβεται το όνομα του και η φυσιογνωμία του, έμενε στον τόπο του συμβάντος, τον καθιστά αναγνωρίσιμο και είναι δυνατόν να τον εμβάλει στον κίνδυνο που υποτίθεται ότι φοβάται; Τον κίνδυνο μιας εκδικητικότητας βέβαια η οποία πραγματικά από την πρακτική της 17Ν δεν γνωρίζω να έχει επαληθευτεί πουθενά και να έχει συμβεί οτιδήποτε σε κάποιον μάρτυρα που αναγνώρισε κλπ.
Έρχομαι τώρα στις ειδικές αντιφάσεις αφού πω την τελευταία γενική που είναι το εξής: ότι ο μάρτυρας είναι στην τροχιά της υπόθεσης αυτής τουλάχιστον την περίοδο του καλοκαιριού και παρά το γεγονός ότι και στην τηλεοπτική εκπομπή εμφανίζεται και δίνει τα στοιχεία του και δηλώνει ότι είναι στη διάθεση της κας Νικολούλη για να της πει εκτός αέρα και άλλα πράγματα, όλως περιέργως δεν ανευρίσκεται από τον κ. Ανακριτή και δεν επιδιώκει και ο ίδιος να κληθεί, να εμφανιστεί στον Ανακριτή για να καταθέσει όταν εδώ πέρα έχουμε σωρεία μαρτύρων προθύμων, οι οποίοι είτε από το 170, είτε από το ένα, είτε από το άλλο στάδιο, έχουν φτάσει την πόρτα του Ανακριτή και έχουν δώσει κατάθεση.
Πάμε τώρα στις ειδικές αντιφάσεις. Η πρώτη από αυτές είναι φυσικά η κυριότερη, ότι στην προανακριτική του κατάθεση ο άνθρωπος αυτός μιλάει για δύο ανθρώπους, τον οποίον τον έναν τον περιγράφει πάρα πολύ καλά, όσο βεβαίως καλά μπορεί να είναι, είναι αυτός που κάθεται στη θέση του οδηγού, τον άλλον τον περιγράφει ως τον δράστη ο οποίος έφυγε από τη θέση του συνοδηγού του MERCEDES και πήγε στο φορτηγάκι και έκατσε εκεί επίσης στη θέση του συνοδηγού όπως λέει.
Εδώ σήμερα μας εμφανίζει έναν τρίτο τον οποίον ουδέποτε άλλοτε έχει ξαναπεί και τον ταυτίζει με τον Βασίλη Τζωρτζάτο. Κατ’ αρχήν η περιγραφή την οποία κάνει έχει ολίγον από την περιγραφή του ενός και ολίγον από την περιγραφή του άλλου στην προανακριτική του κατάθεση και είναι φανερό ότι έχει λάβει υπόψη του τις καταθέσεις και των άλλων μαρτύρων.
Παράδειγμα. Μιλάει για μαύρο σκούφο. Για μαύρο σκούφο έχει μιλήσει ο κ. Παπαδημητρίου και έχει μιλήσει και η κα Βλάχου. Στο κεφάλι του ενός εκ των δραστών που πυροβολεί από την αριστερή πόρτα. Είναι σύμπτωση ότι μιλάει και ο μάρτυρας αυτός για μαύρο σκούφο; Εν πάση περιπτώσει σύμπτωση μπορεί να μην είναι, αλλά είναι βέβαιο ότι πρόκειται για ένα στοιχείο το οποίο υπάρχει στη δικογραφία και κάλλιστα μπορεί να το έχει πάρει από κει.
Σημείο δεύτερο. Περιγράφει έναν άνθρωπο ο οποίος κατά τα όσα τουλάχιστον προκύπτουν από τη διήγηση της κίνησης του φεύγει από την αριστερή πόρτα του οδηγού της MERCEDES, περνάει μπροστά από το MERCEDES, στρίβει αριστερά για να μπει στη δεξιά πλευρά του VW του φορτηγού απ’ όπου και μπαίνει κατά δήλωση του μάρτυρα στη θέση του συνοδηγού.
Δύο μέτρα διανύει, πορεία παράλληλη με τον ίδιον και αυτοί στο πλάι. Σ’ αυτά τα δύο μέτρα διερωτάται κανείς το εξής: πρώτον, αν ο φερόμενος ως δράστης από την αριστερή πόρτα είναι αυτός που έφυγε τελευταίος. Γιατί έφυγε πρώτα αυτός που ήταν δεξιά, ο αριστερός ξαναπυροβόλησε και έφυγε μετά.
Και ένα φορτηγάκι περιμένει αφού πρώτα έχει σταματήσει και αρχίσει να μαζεύεται κόσμος και δημιουργείται κίνδυνος. Έχει το νου του να φύγει όσο το δυνατόν γρηγορότερα ή κάθεται και κοιτάει γύρω – γύρω και μάλιστα έχει και την πολυτέλεια να απευθύνει απειλητικά βλέμματα βλοσυρά προς τους γείτονες από τα παράθυρα τους που κοιτάνε;
Δεύτερον, αυτό το βλέμμα το οποιοδήποτε εφόσον δεν μπορεί να τον δει παρά στην καλύτερη περίπτωση για διάστημα 2 μέτρα - από τη στιγμή που στρίβει ο δράστης και κατευθύνεται προς το φορτηγάκι το βλέπει πίσω - πως είναι δυνατόν λοιπόν να διακρίνει βλέμμα με αυτόν τον τρόπο;
Τρίτον, στην κατάθεση του την προανακριτική το δεύτερο άτομο είναι εκείνο το οποίο μπαίνει στην θέση του συνοδηγού του FIAT. Στη σημερινή του κατάθεση εξαφανίζεται το δεύτερο άτομο ως προς το που πήγε και βάζει το τρίτο άτομο να μπαίνει στην θέση του συνοδηγού μπερδεύοντας το ένα με το άλλο.
Τέταρτον, την περιγραφή του Τζωρτζάτου την οποία προσπάθησε να κάνει, δεν μας είπε κανένα χαρακτηριστικό ιδιαίτερο το οποίο να τονώνει την αξιοπιστία του. Τον είπε μελαψό. Είναι μελαψός στο πρόσωπο; Γαμψή μύτη. Που είναι; Βαθουλωτά μάτια. Βαθουλωτά μάτια είχε δει και στον οδηγό του φορτηγού όπως περιγράφει στην προανακριτική του κατάθεση και γι’ αυτό λέω ότι είναι δάνειες περιγραφές από τη μια κατάθεση στην άλλη ή σωστή υποβολή.
¶λλο χαρακτηριστικό. Του δείχτηκε φωτογραφία που είναι ο Τζωρτζάτος με μουστάκι την περίοδο εκείνη. Είπε ότι δεν είδε μουστάκι. Στην κατάθεση του βέβαια περιγράφει κάποιον με γένια. Δεν ξέρω αν μιλάει τελικά για τον ίδιο άνθρωπο ή βρίσκεται σε σύγχυση και πως.
Με τα παράθυρα και τους πυροβολισμούς. Στην προανακριτική του κατάθεση λέει ότι «άκουσα έναν πυροβολισμό›, πήγε από το άλλο παράθυρο για να δει καλύτερα και τότε είδε και δεύτερο. Εδώ σήμερα αρχικά είπε ότι είδε τους δύο πυροβολισμούς - και διευκρινίζω είδε κάποιους να πυροβολούν γιατί τον πυροβολισμό τον βλέπει και φυσικά κανείς δεν μπορεί να δει τη σφαίρα όταν βγαίνει από το όπλο - ενώ ήταν στο ένα παράθυρο και όταν πήγε από το άλλο παράθυρο έπεσαν οι άλλοι τρεις πυροβολισμοί.
Ύστερα, μετά από ερωτήσεις, είπε ότι ήταν ταυτόχρονοι οι πυροβολισμοί και τελικά με αυτή την αντίφαση τελείωσε την κατάθεση του χωρίς να ξεκαθαρίσει τι είδε από το ένα παράθυρο, τι είδε από το άλλο παράθυρο και αν οι πυροβολισμοί ήταν ταυτόχρονα.
Στις ερωτήσεις που του έκανε ο κατηγορούμενος Κουφοντίνας στο τέλος, έκλεισε με την τοποθέτηση του ότι ήταν ταυτόχρονοι οι πυροβολισμοί και βεβαίως με την εύλογη απορία πως είναι δυνατόν αντικριστά να πυροβολούν δύο άνθρωποι τον ίδιο στόχο χωρίς να θέτει ο ένας σε κίνδυνο τον άλλον.
Και ένα τελευταίο. Γεννά επίσης απορία το γεγονός ότι ο μάρτυρας αυτός, ενώ εκλήθη από τον Ανακριτή και δεν ανευρέθη γιατί η διεύθυνση του ήταν άγνωστη, ξαφνικά εμφανίστηκε στο Δικαστήριο αυτό. Και μάλιστα ενώ δεν είχε εμφανιστεί κατά την αρχική εκφώνηση της υπόθεσης, είχε γραφτεί απών, ενεφανίστη στην πορεία. Είναι απορίας άξιο πως βρέθηκε. Κινητοποιήθηκε και ήρθε;
Έχω τη γνώμη ότι είναι ένας μάρτυρας ο οποίος ήρθε εδώ πέρα για να στηρίξει την κατηγορία. Εκπληκτική σύμπτωση επίσης αποτελεί και η εμμονή του στους 5 πυροβολισμούς, την οποία εμμονή μόνο από τον κ. Παπαδημητρίου θα μπορούσε να την αντιγράψει και είναι μια εκδοχή βέβαια, η οποία, όπως θα προκύψει από τα σχόλια που θα κάνουμε μετά στα έγγραφα, δεν επαληθεύεται από την πραγματικότητα και από κανένα πειστήριο και από κανένα στοιχείο και είναι χαρακτηριστική η προσήλωση του ακόμα και σ’ αυτή την εμμονή ότι έπεσαν 5 πυροβολισμοί.
Έχω την εντύπωση ότι ο μάρτυρας αυτός ήρθε έχοντας διαβάσει το σύνολο της δικογραφίας, το οποίο φυσικά η Πολιτική Αγωγή το είχε υπόψη της. Νομίζω ότι εντάσσεται σε μια τακτική αιφνιδιασμού της Πολιτικής Αγωγής, η οποία θέλησε να προφυλάξει τον μάρτυρα από την έκθεση του σε μια ανακριτική κατάθεση και από την προετοιμασία της Υπεράσπισης επάνω στην κατάθεση του αυτή, να διευρύνει το κατηγορητήριο σε επίπεδο αριθμού προσώπων και σύμφωνα με αυτά που είχαν προκύψει από τις φερόμενες ως προανακριτικές ομολογίες και νομίζω ότι με όλα όσα ακούστηκαν καμία μα καμία απολύτως αξιοπιστία δεν έχει.
Ι. ΜΥΛΩΝΑΣ: Κύριε Πρόεδρε, ζητώ τον λόγο.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Έχετε τον λόγο.
Ι. ΜΥΛΩΝΑΣ: Συμπληρωματικά σ’ αυτά που είπε ο κ. Παπαδάκης έχω την άποψη ότι ο συγκεκριμένος μάρτυρας με αυτά που είπε και με τον τρόπο που τα είπε για τον κ. Τζωρτζάτο, είναι ένα χαρακτηριστικό, ένα σχολικό παράδειγμα θα έλεγα, ψευδομάρτυρα. Και δεν είναι τυχαίο ότι ειδικά γι’ αυτόν τον μάρτυρα ζήτησα - και επιτρέψτε μου να πω μετά από έντονο προβληματισμό και περίσκεψη- ζήτησα να κρατηθεί λόγω υπονοιών ψευδορκίας.
Ο συγκεκριμένος μάρτυρας δύο φορές τοποθετήθηκε για την υπόθεση. Η πρώτη είναι 2-3 ώρες μετά το συμβάν όταν όλα τα έχει νωπά μπροστά του και η δεύτερη είναι σήμερα μετά από 10-11 χρόνια. Ο εύκολος δρόμος για την Υπεράσπιση του κ. Τζωρτζάτου θα ήταν να πει ότι οι λεπτομέρειες που λέει ο μάρτυρας και στην πρώτη του κατάθεση δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα.
Εγώ θα διαλέξω τον δύσκολο δρόμο, έναν διαφορετικό δρόμο, που λέει ότι οι λεπτομέρειες που καταθέτει ο μάρτυρας στην πρώτη του κατάθεση ακόμα κι αν τις θεωρήσουμε προς στιγμήν αληθείς κι αυτό θα το κάνω για να δείξω τις αντιφάσεις του, ακόμα και τότε δεν μπορούν να γίνουν δεκτά τα όσα είπε σήμερα ενώπιον σας. Και εξηγώ αυτές μου τις σκέψεις.
Για λόγους αν θέλετε για να δυσκολέψω ο ίδιος τον εαυτό μου και την Υπεράσπιση του κ. Τζωρτζάτου, ας θεωρήσω προς το παρόν ότι αυτά που λέει ο μάρτυρας στην πρώτη του κατάθεση είναι όλα αληθή. ¶λλωστε ο ίδιος όταν ρωτήθηκε από τον ομιλούντα πριν από λίγο ενώπιον σας, δήλωσε σαφέστατα ότι «όσα έχω καταθέσει στην πρώτη μου κατάθεση είναι αληθινά, απλώς έχω αποκρύψει κάποια πρόσθετα στοιχεία›.
Με αυτά τα δεδομένα, εγώ θα βασίσω τις σκέψεις μου στην υπόθεση ότι αυτά που λέει τότε όντως είναι αληθινά. Είναι ο δύσκολος δρόμος για την Υπεράσπιση του κ. Τζωρτζάτου.
Τι μας έχει πει λοιπόν τότε ο μάρτυρας; Ότι βλέπει ένα άτομο ακριβώς στο πίσω μέρος στο φορτηγάκι να βαδίζει με γρήγορο βηματισμό, να έχει κολλημένο το αριστερό του χέρι στον αριστερό μηρό τεντωμένο με το οποίο κρατούσε σφιχτά και με το δάχτυλο στην σκανδάλη ένα πιστόλι - στο αριστερό χέρι λοιπόν - το οποίο ήταν 45άρι και το άτομο αυτό επιβιβάστηκε στο φορτηγάκι στην θέση του συνοδηγού. Αυτά έχει πει κατά λέξη τότε ο μάρτυρας. Το «τότε› βέβαια είναι 2 ώρες μετά την εγκληματική ενέργεια.
Και το πλέον σημαντικό κατά την άποψη μου. Λίγο πιο κάτω στην ίδια του κατάθεση λέει: «το δεύτερο άτομο που επιβιβάστηκε στο φορτηγάκι το είδα μόνο από πίσω, από τη πλάτη και ενθυμούμαι τα εξής χαρακτηριστικά του που έχουν να κάνουν με τα μαλλιά. Έχουμε λοιπόν ως δεδομένο ότι η αλήθεια όπως μας δήλωσε ο ίδιος είναι ότι αυτό το δεύτερο άτομο που επιβιβάστηκε στο φορτηγάκι το έχει δει μόνο από πίσω από την πλάτη.
Αυτή την αλήθεια λέει 2 ώρες μετά το συμβάν και έρχεται να πει ενώπιόν σας, ότι ο δράστης ο οποίος πυροβόλησε το ατυχές θύμα τον κ. Παπαδημητρίου, στη συνέχεια προχώρησε, πέρασε από μπροστά μου, μου έριξε ένα απειλητικό βλέμμα που εντυπώθηκε μέσα στην ψυχή μου, και στη συνέχεια πήγε και μπήκε στη θέση του συνοδηγού.
Μας είπε επίσης ότι αυτό το άτομο κρατούσε στο δεξί του χέρι ένα 38άρι. Και βέβαια ήταν υποχρεωμένος να πει 38άρι, γιατί με 38άρι πυροβολήθηκε ο κ. Παπαδημητρίου από την αριστερή θέση. Εδώ λοιπόν νομίζω ότι η κοινή λογική μας λέει ότι, είτε στην πρώτη φορά, είτε τώρα, λέει πολύ απλά και ξεκάθαρα ΨΕΜΑΤΑ.
Θυμίζω ότι την πρώτη φορά έχει πει, υπήρχαν δύο άτομα, το ένα είναι ο οδηγός, που δεν μας ενδιαφέρει εν προκειμένω, το οποίο βέβαια δεν βγήκε καθόλου από το όχημα και το δεύτερο άτομο μπήκε στη θέση του συνοδηγού – λέει τότε – κρατούσε στο αριστερό του χέρι ένα 45άρι και το είδα μόνο από πίσω από την πλάτη, αυτά λέει τότε.
Και τώρα μας λέει, ότι το άτομο που μπήκε στη θέση του συνοδηγού, γιατί και πάλι μας είπε ότι, ήταν ένα άτομο ο οδηγός και ένα τρίτο άτομο που δεν είδε όμως τι έκανε, άρα μιλάμε για το ίδιο άτομο που έχει μπει στη θέση του συνοδηγού, τώρα πια μεταλλάσσεται και έχει ένα 38άρι στο δεξί του χέρι και βεβαίως τον βλέπει κατάφατσα και ρίχνει ένα απειλητικό βλέμμα στο μάρτυρα.
Είναι μια σχολική περίπτωση – επιτρέψτε μου να πω – ψευδορκίας, γιατί δεν είναι δυνατόν να μας λέει με σαφήνεια και πάλι στο ακροατήριό σας, ότι όλα όσα είχα πει στην πρώτη μου κατάθεση που έχουν δοθεί 2 ώρες μετά το εγκληματικό συμβάν είναι αληθή , δηλαδή είναι αλήθεια το βεβαιώνω και τώρα πανηγυρικά, ότι στη θέση του συνοδηγού μπήκε ένα άτομο με 45άρι στο αριστερό του χέρι και αυτό το άτομο το έχω δει μόνο από πίσω από την πλάτη και ταυτόχρονα να λέει, ότι αυτό το άτομο που μπήκε στη θέση του συνοδηγού, κρατούσε 38άρι στο δεξί του χέρι και μου έριξε ένα απειλητικό βλέμμα.
Ως γνωστόν το βλέμμα μπορεί να το δει κανείς μόνο όταν δει τα μάτια του άλλου που δεν είναι στο πίσω μέρος της κεφαλής, δεν είναι στην πλάτη, είναι μπροστά. Στοιχειώδη πράγματα τα οποία όμως από την κατάθεση του μάρτυρα, μας κάνουν να αμφιβάλουμε για τους στοιχειώδεις κανόνες της λογικής.
Γι αυτό λοιπόν θεωρώ ότι υπάρχουν σαφέστατες υπόνοιες ψευδορκίας, αλλά όσον αφορά το σχόλιο για την αξιοπιστία του μάρτυρα, είναι πλήρως αναξιόπιστος. Εκτός εάν αποδεχθεί, αν παραδεχθεί, κάτι που βέβαια δεν το έκανε, ότι η πρώτη του κατάθεση περιέχει ψέματα. Αλλά βέβαια ένας μάρτυρας ο οποίος, είτε την μια φορά, είτε την άλλη λέει ψέματα, νομίζω ότι είναι αναξιόπιστος. Και φυσικά δεν είπε κάτι τέτοιο, μας είπε ότι όλα όσα είπα τότε ήταν αληθινά, αλλά ξέχασα να προσθέσω κάποια πράγματα.
Και για να δυσκολέψω ακόμα περισσότερο τη θέση της υπεράσπισης, δεν θα αναφερθώ, στο εάν ήταν δυο ή τρεις και γιατί θυμήθηκε τώρα ένα τρίτο άτομο. Ακόμα και εάν δεχθούμε την εκδοχή, την οποία αντέκρουσε πειστικά ο κ. Παπαδάκης αλλά ακόμα και εάν δεχθούμε την εκδοχή του μάρτυρα ότι τελικά ήταν τρία τα άτομα και δεν είχε πει τότε τίποτα για το τρίτο, λόγω φόβου, αυτό δεν επηρεάζει το συγκεκριμένο άτομο, το οποίο μπήκε στη θέση του συνοδηγού. Αυτό το άτομο το αναφέρει και τότε, στην πρώτη του κατάθεση και το αναφέρει και τώρα.
Και γι’ αυτό το άτομο το οποίο μπήκε στη θέση του συνοδηγού, το οποίο είναι ένα και μοναδικό και το οποίο, σύμφωνα με τα λεγόμενά του, είναι ο δράστης που πυροβόλησε εξ αριστερών τον κ. Παπαδημητρίου, υπάρχουν οι αθεράπευτες αντιφάσεις τις οποίες ανέφερα μόλις προηγουμένως.
Να προσθέσω εγώ μια άλλη αντίφαση, δευτερεύουσα, σε σχέση με τις κραυγαλέες αντιφάσεις που ανέφερα, που έχει και αυτή την σημασία της. Όταν ρώτησα τον μάρτυρα, πού βρισκόταν η MERCEDES; Απάντησε: Ήταν πέντε με έξι μέτρα σε απόσταση από το παράθυρό μου.
Όταν στη συνέχεια ρωτήθηκε από τον ομιλούντα, πού βρισκόταν το φορτηγάκι; Είπε: Ήταν ακριβώς μπροστά μου. Και όταν ρωτήθηκε: Πού βρισκόταν η MERCEDES σε σχέση με το φορτηγάκι; Είπε: Στο ένα μέτρο πίσω από το φορτηγάκι. Ω! ποία άλλη αντίφαση, όταν στην αρχή λέει ότι η MERCEDES ήταν 5, με 6 μέτρα από το παράθυρό μου, ενώ στη συνέχεια λέει ότι μπροστά στο παράθυρό μου, δηλαδή στην ευθεία από το παράθυρο ήταν το φορτηγάκι, το οποίο ξαφνικά ήταν ένα μέτρο μόλις από τη MERCEDES. Τελικά πού ήταν το φορτηγάκι; Σε απόσταση έξι μέτρων, ή ενός μέτρου από τη MERCEDES;
¶λλη μια σημαντική αντίφαση που κλονίζει την αξιοπιστία του μάρτυρα. Και βεβαίως εδώ, επιτρέψτε μου να πω, ότι η συγκεκριμένη κατάθεση του μάρτυρα, επιβεβαιώνει πανηγυρικά, την διατύπωση του Γιωτόπουλου 70 χρόνια πριν, ο οποίος είχε πει στο διάγραμμα του σχεδίου, Κ.Ποιν.Δ. ότι αυτές οι δηλώσεις, οι εξηγήσεις και οι παρατηρήσεις που κάνω τώρα, προφανές είναι, ότι δεν δύνανται να γίνουσι εξίσου επωφελώς κατά τας αγορεύσεις , αλλά καθ’ όν χρόνον δημιουργούνται αι εκ των καταθέσεων εντυπώσεις, αι χρήζουσαι αμέσου διαφωτίσεως προς αποσώβησιν προκαταλήψεων.
Νομίζω ότι ήταν άκρως απαραίτητο τώρα, σ’ αυτό το σημείο της διαδικασίας, να επισημάνω την εντύπωση που δημιούργησε ο μάρτυρας, ο οποίος ήταν πλήρως αναξιόπιστος, ο οποίος ψευδόρκισε, είτε τότε όταν κατέθεσε, είτε τώρα ενώπιόν σας και ο οποίος, όλως αντιφατικά και κατά παράβαση των στοιχειωδών κανόνων της κοινής λογικής, μας επιβεβαίωσε στην αρχή, ότι αυτός που μπήκε στο συνοδηγό, είχε στο δεξί του χέρι, στη πρώτη κατάθεση είπε, ότι αυτός που μπήκε στο συνοδηγό είχε στο αριστερό του χέρι ένα 45άρι, και είχα δει μόνο την πλάτη του και τον είχα δει μόνο από πίσω, ενώ στην πορεία της κατάθεσής του, μας επιβεβαίωσε με εξίσου βεβαιότητα, ότι αυτός που μπήκε στη θέση του συνοδηγού, είχε ένα 38άρι περίστροφο στο δεξί του χέρι, και μου έριξε ένα απειλητικό βλέμμα.
Επίσης πρέπει να χαρακτηρίσω και να σχολιάσω, τον τρόπο που αναγνώρισε δήθεν, τον κύριο Τζωρτζάτο. Γιατί βέβαια στην πρώτη του κατάθεση δεν ξέρει τον κ. Τζωρτζάτο, περιγράφει τον δράστη που μπήκε στη θέση του συνοδηγού. Δεν εμφανίζεται στον κ. Ανακριτή, και το πρώτο έρχεται τώρα ενώπιόν σας και μας λέει ότι ναι, αυτός που μπήκε στη θέση του συνοδηγού, είναι ο κ. Τζωρτζάτος και είμαι εκατό τοις εκατό σίγουρος.
Πώς είναι σίγουρος; Από το βλέμμα που έριξε, το οποίο προέρχεται από την πλάτη βέβαια του δράστη που είχε δει στην πρώτη του κατάθεση, και από την γαμψή μύτη. Γαμψή μύτη προφανώς δεν έχει ο κ. Τζωρτζάτος και βέβαια δεν προσέθεσα κανένα άλλο χαρακτηριστικό, βάση του οποίου, να προσδιορίζεται επακριβώς ο δράστης της ενέργειας.
Έχουμε όμως ως δεδομένο ότι, μετά την σύλληψη του κ. Τζωρτζάτου, η φωτογραφία του είναι στις εφημερίδες και στη τηλεόραση και άρα είναι πολύ εύκολο πια, εκ του ασφαλούς θα έλεγα, να λέει ο οποιοσδήποτε , μα ναι, είδα τον Τζωρτζάτο, εφόσον τον είδα στην τηλεόραση και τον αναγνωρίζω. Είναι όψιμη και εντελώς αναξιόπιστη η αναγνώριση που κάνει στον κ. Τζωρτζάτο, γιατί αυτή η αναγνώριση δεν βασίζεται σε κάποια επίδειξη φωτογραφιών, ή σε κάποια σκίτσα, βασίζεται μόνο σε μια φωτογραφία που έχει δει στην τηλεόραση.
Και εδώ θα μου επιτραπεί να προσθέσω ότι είμαι σίγουρος, αν και προσωπικά ομολογώ ότι δεν τα έχω δει, ενδεχομένως θα είχε κάποιο λόγο να τα δει το Δικαστήριό σας, ότι τα σκίτσα τα οποία έγιναν μετά την επίθεση , την απόπειρα την εγκληματική κατά του κ. Παπαδημητρίου, τα οποία έκαναν οι άνθρωποι της αστυνομίας κατόπιν υποδείξεων των αυτόπτων μαρτύρων, σίγουρα δεν προσιδιάζουν στην φωτογραφία που είδε ο συγκεκριμένος μάρτυρας.
Και βεβαίως αυτά τα σκίτσα, είτε ποτέ δεν του επεδείχθησαν, είτε του επεδείχθησαν και τότε είπε, ότι δεν αναγνωρίζω κανέναν. Ένα άλλο λοιπόν τεράστιο κενό στην παρούσα αναγνώριση, είναι ότι ενώ υπάρχουν κάποια σκίτσα, δεν βασίζεται σ’ αυτά τα σκίτσα, είτε γιατί τα είδε και δεν αναγνώρισε τον δράστη, είτε γιατί δεν τα είδε ποτέ του, αλλά βασίζονται όλως αορίστως σε μια φωτογραφία που είδε του κ. Τζωρτζάτου στην τηλεόραση.
Έχουμε λοιπόν ένα πρόσθετο επικουρικό επιχείρημα, σχετικά με την αναξιοπιστία του συγκεκριμένου μάρτυρα, όμως – και θα κλείσω μ’ αυτό – το κύριο, το καταλυτικής σημασίας επιχείρημα για το ότι όχι απλώς είναι αναξιόπιστος ο μάρτυρας, αλλά έχει τελέσει και το έγκλημα της ψευδορκίας, αναφέρεται στην αθεράπευτη αντίφαση μεταξύ των περικοπών που σας διάβασα, από την πρώτη του κατάθεση, τις οποίες συγκεκριμένα και ρητά μας είπε ότι και σήμερα αναγνωρίζει ως αληθείς και από την περιγραφή του δράστη που μπήκε στην θέση του συνοδηγού, την οποία έδωσε ενώπιόν σας.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Μάλιστα. Κάποιο έγγραφο μου είπατε ότι έχετε κύριε Παπαδάκη, να το διαβάσουμε;
Κ.ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ: Ναι θα ήθελα. Αν θυμάμαι καλά, στην υπόθεση αυτή έχουν αναγνωστεί κάποια έγγραφα σήμερα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ναι, αναγνώστηκαν όλα και μπορείτε να κάνετε χρήση και αξιολόγηση.
Κ.ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ: Αν έχουν αναγνωστεί λοιπόν αυτά όλα που ήσαν αναγνωστέα, θα ήθελα να προσθέσω ορισμένα.
Κ.ΠΑΡΑΣΚΕΥΟΠΟΥΛΟΣ: Μόνο δυο λόγια δεν έχω να πω πολλά. Αυτό που παρατήρησα και που ελέχθη ως λογοπαίγνιο προηγουμένως, είναι αληθινό. Δηλαδή η προαγωγή των δυο κατηγορουμένων – δραστών, σε τρεις, ήταν πραγματικά εξοργιστικά ψευδής. Γιατί;
Γιατί βλέπω ότι ο κ. Παπαδημητρίου ο πρώτος που θα είχε το λόγο να πει, για το πόσα άτομα ήσαν, γιατί αυτός είδε ποίοι τον πυροβόλησαν, λέει στην τότε νωπή κατάθεσή του και διαψεύδει τον κ. Βουτζαλή, τον τελευταίο μάρτυρα, με τα εξής λόγια, διαβάζω την κατάθεση του κ. Παπαδημητρίου σε σχέση με την κατάθεση του κ. Βουτζαλή:
«Μόλις συνήλθα από το σοκ, δεν είδα μπροστά μου το φορτηγάκι, παρά διάφορα άτομα.› Προηγουμένως είχε πει το εξής: «Πιθανόν οι δεύτεροι πυροβολισμοί να προέρχονται από δεύτερο άτομο, πράγμα που εγώ όμως δεν είδα.›
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ναι έτσι είπε και εδώ νομίζω.
Κ.ΠΑΡΑΣΚΕΥΟΠΟΥΛΟΣ: Πράγματι έτσι είπε ο κ. Παπαδημητρίου και σωστά το λέει αυτό, αληθώς. Ο κ. Βουτζαλής βλέπει περιέργως δυο άτομα και μας τα λέει εδώ πέρα. Και με βάση το προηγούμενο που είπε, θα έπρεπε να ήταν πράγματι υποχρεωτικώς τρία άτομα.
Αλλά δεν διαψεύδεται μόνο από τον κ. Παπαδημητρίου, αλλά διαψεύδεται και από την κα Βλάχου, η οποία και αυτή μίλησε για δυο άτομα. Και τελειώνω με το εξής: Ρωτήθηκε επανειλημμένως, εάν υπήρχαν άλλοι μπροστά και δεν είπε κανέναν. Δεν είπε την κα Βλάχου, δεν είπε άλλον που προσέτρεξε, παρά μόνον τον εαυτό του. Και μάλιστα οι σκηνές εξελίχθησαν μέσα σε δευτερόλεπτα, δεν ήταν πολύ απόσταση, οπότε να έφυγε ο ένας και να μπήκε ο άλλος.
Ενόψει όλων αυτών αξιότιμε κύριε Πρόεδρε και όσων ορθώς κατετέθησαν σαν σχολιασμοί από τους συναδέλφους πιστεύω ότι, πράγματι δεν έχει καμία, μα καμία αλήθεια, αυτά τα οποία κατέθεσε ενώπιόν σας.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Θα συνεκτιμηθούν τα πάντα, ο κ. Χρυσικόπουλος θέλει κάτι να προσθέσει.
Κ.ΧΡΥΣΙΚΟΠΟΥΛΟΣ: Κύριε Πρόεδρε, για τον εντολέα μου δεν έχει ακουστεί στην διαδικασία. Είμαι υποχρεωμένος όμως ως υπερασπιστής, να κάνω ένα σχόλιο στο επίπεδο της νομικής θεμελίωσης της κατηγορίας. Η κατηγορία είναι και απόπειρα ανθρωποκτονίας. Οι γραμμές υπεράσπισης είναι πολλές.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Μήπως αυτά είναι καλύτερα να τα πούμε στο τέλος, τα νομικά;
Κ.ΧΡΥΣΙΚΟΠΟΥΛΟΣ: Στο τέλος θα ξεχαστούν, θα ήθελα τώρα να τα πω κύριε Πρόεδρε.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Τώρα εδώ δεν είναι για την θεμελίωση της κατηγορίας, αξιολόγηση των καταθέσεων. Αφήστε το παρακαλώ.
Κ.ΧΡΥΣΙΚΟΠΟΥΛΟΣ: Κύριε Πρόεδρε επιτρέψτε μου, μια κουβέντα μόνο. Αυτό που διαφωνώ είναι, ότι υπήρξε ανθρωποκτόνος πρόθεση. Από τον τρόπο ενέργειας και απ’ αυτά που είπαν οι μάρτυρας και από την προκήρυξη που έχει αναγνωστεί, δεν προκύπτει ότι υπήρξε ανθρωποκτόνος πρόθεση. Και δεν απεδείχθη το αρχικό σημείο της κατηγορίας το οποίο λέει, ότι το τελικό αποτέλεσμα δεν επήλθε συμπτωματικά. Ποιο ήταν το συμπτωματικό που εμπόδισε να επέλθει το αποτέλεσμα;
Διότι ναι μεν υπάρχουν πέντε πυροβολισμοί, αλλά δεν γίνεται κανένας πυροβολισμός σε ευπαθή σημεία και θα μπορούσε αν μπορούσε πρόθεση, με τον έναν πυροβολισμό, από την απόσταση και τόσο κοντά, να επέλθει το αποτέλεσμα, αν στην πρόθεσή του ήταν.
Και αυτό το οποίο θέλω από τώρα να πω και θα το αναπτύξουμε και αργότερα εφόσον χρειαστεί, είναι ότι στην προκήρυξη γίνεται λόγος να χτυπήσουμε, πυροβολώντας στα πόδια. Αυτό δεν μπορεί να το παραβλέψει το Δικαστήριό σας και θα το αξιολογήσει στο τέλος. Για την θεμελίωση της κατηγορίας.
Μη θεωρείται δεδομένο δηλαδή, ότι υπήρξε ανθρωποκτόνος πρόθεση. Και αυτό ως υπερασπιστής είμαι υποχρεωμένος να το θέσω.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δεδομένο δεν θεωρείται τίποτα κύριε Χρυσικόπουλε, το έχετε αντιληφθεί ότι δεδομένο εδώ δεν υπάρχει τίποτα και το φωνάζω , μερικοί δεν μ’ έχουν καταλάβει, δεν πειράζει, θα με καταλάβουν όταν θα εκδοθεί η απόφαση.
Κ.ΧΡΥΣΙΚΟΠΟΥΛΟΣ: Επίσης κύριε Πρόεδρε, όταν τελειώσει η απόφαση την οποία ερευνάτε θα ήθελα να θέσω ένα αίτημα στο Δικαστήριό σας.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ναι όταν τελειώσουμε. Δώστε μου κύριε Παπαδάκη τα έγγραφα.
Κ.ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ: Είναι στη δικογραφία, απλώς να θυμίσω ποια είναι. Είναι τέσσερα έγγραφα, το ένα είναι αριθμός πρωτοκόλλου της Ελληνικής Αστυνομίας 3022?
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δεν είπαμε αυτά δεν τα διαβάζουμε; Εσείς μου τα βγάλατε απέξω.
Κ.ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ: Όχι το διαβιβαστικό. Είναι έκθεση επεξεργασίας πειστηρίων. 18.2.93. Είναι για τα ρούχα του κ. Παπαδημητρίου που επικαλέστηκαν. Είναι ακόμα το υπ’ αριθμ. Πρωτοκόλλου 4210Φ65622-12-92.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Πειστήρια λοιπόν, παντελόνι ανδρικό χρώματος γκρι καρό το οποίο έφερε διάσπαρτες και εκτεταμένες κηλίδες καστανέρυθρης απόχρωσης σε όλη την επιφάνεια, αλλά κυρίως στο πίσω μέρος. Το παντελόνι έφερε επίσης συνολικά 14 οπές, από διέλευση βολίδων πυροβόλου όπλου. Πέντε στο εξωτερικό μέρος του αριστερού σκέλους. Τέσσερις στο εσωτερικό μέρος του ίδιου σκέλους, 3 στο εσωτερικό μέρος του δεξιού σκέλους?
Κ.ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ: Αν επιτρέπετε κύριε Πρόεδρε, για να μην κουράζεστε, το σημείο που μ’ ενδιαφέρει να αναγνωστεί, είναι στην δεύτερη σελίδα, η 2η και 3η παράγραφος από εκεί που λέει?τέσσερις δηλαδή οπές αποτελούν πρωτογενείς εισόδους βολίδων?
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: «?Τέσσερις δηλαδή οπές, τρεις στο εξωτερικό μέρος του αριστερού σκέλους και μια στο εσωτερικό μέρος του αριστερού σκέλους, αποτελούν πρωτογενείς εισόδους βολίδων. Οι υπόλοιπες οπές, αποτελούν εξόδους βολίδων ή δευτερογενείς εισόδους που προέρχονται από αναδιπλώσεις που έφερε το ύφασμα, κατά τις χρονικές στιγμές των πυροβολισμών, τις οποίες δεν δυνάμεθα να γνωρίζουμε, και δεν δυνάμεθα να προσδιορίσουμε. Δεν είναι δε δυνατόν, να προσδιορίσουμε την ακριβή φορά των βολίδων. Η υπ’ αριθμόν 1, 6, 12, 13 οπές, βρίσκονται στην ίδια ευθεία και είναι πιθανόν να προέρχονται από την ίδια βολίδα, αφού θα διαπέρασε και τα δυο σκέλη ,από το αριστερό προς το δεξιό, από την ίδια βολίδα προέρχεται επίσης και η υπ’ αριθμ. 10 και 11 οπές, που όπως προαναφέρθηκε πρέπει να ήταν και μεγαλύτερης διαμέτρου.
Από τα κατάλοιπα των πυροβολισμών που ανιχνεύθηκαν στις προαναφερόμενες τέσσερις οπές, πρωτογενείς εισόδους των βολίδων, δεν είναι δυνατόν εργαστηριακά να εξαχθεί συμπέρασμα, για το είδος της πυρίτιδας των φυσιγγίων που χρησιμοποιήθηκαν.›
«Ένα ζεύγος κάλτσες χρώματος γκρι, που έφερε εκτεταμένες κηλίδες καστανέρυθρης απόχρωσης. Δεν έφεραν οπές από διέλευση βολίδων πυροβόλου όπλου.›
Κ.ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ: ¶λλες τρεις εκθέσεις είναι. Δυο εκθέσεις αυτοψίας, έρευνας και κατάσχεσης 21 Δεκεμβρίου 92.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δεν την διαβάσαμε αυτή; Να τα βρω εγώ. Θέλετε από 21/12;
Κ.ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ: 21/12 είναι και οι δυο. Η μια είναι 12.40 και η άλλη 14.15 οι ώρες. Με ενδιαφέρει εν πάση περιπτώσει στον αριθμό των βολίδων που βρέθηκαν κατά τη μεν μία έκθεση μέσα στο αυτοκίνητο, κατά την άλλη στο δρόμο. 12:40 είναι η μία και 14:15 η άλλη. 21/12/1992 και οι δύο.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Έχουμε ένα σωρό εδώ πέρα. 22:45 είναι εντάξει;
Κ. ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ: Όχι, έχουν τους αριθμούς 32 και 33α αντίστοιχα πάνω δεξιά, αν σας βοηθά.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Τις έχουμε αναγνώσει.