ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ναυπηγείο Σκαραμαγκά;
Μ. ΠΕΡΑΤΙΚΟΣ: Όχι. Ναυπηγείο Ελευσίνας. Ότι θα ήταν η πρώτη μεγάλη ιδιωτικοποίηση στην Ελλάδα, η οποία είναι παρεμφερής με τη δική μας τη δουλειά και την ξέρουμε από την άλλη μεριά δηλαδή την επισκευαστική και την κατασκευαστική. Έτσι την εισηγήθηκα. Αυτή ήταν η μεγαλύτερη ανοησία της ζωής μου. Δυστυχώς την πληρώσαμε, όχι μόνο με ζημία ολοκληρωτική της περιουσίας μας, αλλά και με το αίμα του γιου μου.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Πέστε μου γι’ αυτή τη μη επιτυχή επιχείρηση που λέγεται ναυπηγείο. Σας είπε κάτι ο κ. Παυλίδης. Τι ήταν τότε ο κ. Παυλίδης;
Μ. ΠΕΡΑΤΙΚΟΣ: Υπουργός Εμπορικής Ναυτιλίας.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Σε ποια Κυβέρνηση;
Μ. ΠΕΡΑΤΙΚΟΣ: Ήταν στη Κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ήταν το ’89 – ’93.
Μ. ΠΕΡΑΤΙΚΟΣ: Εμείς αναλάβαμε το ναυπηγείο –όταν λέω εμείς εννοώ η εταιρεία.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Το αγοράσατε;
Μ. ΠΕΡΑΤΙΚΟΣ: Βεβαίως το αγοράσαμε και βεβαίως πληρώσαμε αδρά, δηλαδή όχι μόνο το τίμημα ήταν μεγάλο και εκ των υστέρων λόγω της απάτης και του ψεύδους που συναντήσαμε εκεί, ανακαλύψαμε ότι ήταν διπλάσιο του ότι θα έπρεπε να είναι, αλλά δώσαμε και μια ασυνήθη προκαταβολή, δηλαδή 20% που είναι τελείως ασύνηθες για τέτοιες αγορές, το οποίο ήταν πολύ κοντά στα 12 εκ. δολάρια. Το όλο τίμημα ήταν 60 εκ. δολάρια.
Στο ναυπηγείο βάλαμε κατά καιρούς διάφορα ποσά από τη δική μας την τσέπη, εννοώ η εταιρεία του ναυπηγείου και εμείς προσωπικά και στο τέλος τα χάσαμε όλα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δηλαδή όταν λέτε τα χάσατε όλα, την πουλήσατε; Την πουλήσατε τελικά;
Μ. ΠΕΡΑΤΙΚΟΣ: Όχι.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Την κλείσατε;
Μ. ΠΕΡΑΤΙΚΟΣ: Μετά από 3 χρόνια, μετά από αλλεπάλληλες προσπάθειες να πω στην Κυβέρνηση, όπου δεν έγινα δεκτός για 22 μήνες για να τους πω εγώ βοηθώντας το γιο μου και την εταιρεία, ότι αυτή η δουλειά δεν θα πήγαινε με την εχθρική αντιμετώπιση που είχαμε.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Από ποιον είχατε εχθρική αντιμετώπιση;
Μ. ΠΕΡΑΤΙΚΟΣ: Από το κράτος κ. Πρόεδρε.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Το κράτος πως εξεδήλωνε αυτή την έχθρα;
Μ. ΠΕΡΑΤΙΚΟΣ: Με αδιαφορία και έχθρα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Την αδιαφορία την καταλαβαίνω είναι μια ουδέτερη συμπεριφορά. Αδιαφορία σημαίνει ότι περιμένω να κάνεις κάτι, αλλά δεν το κάνεις. Ενώ έχθρα μήπως σημαίνει όχι απλώς ένα κίνητρο, αλλά και κάποια θετική ενέργεια.
Μ. ΠΕΡΑΤΙΚΟΣ: Σημαίνει επί παραδείγματι ότι το ναυπηγείο Σκαραμαγκά, το άλλο ναυπηγείο που είναι μεγαλύτερο επρόκειτο να ιδιωτικοποιηθεί και μας το είχαν υποσχεθεί σε 2 μήνες μέσα, σύμφωνα με την εντολή της Ε.Ε., αυτό δεν έγινε, παρά πέρσι.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Εσείς είχατε συμφέρον να ιδιωτικοποιηθεί αυτό;
Μ. ΠΕΡΑΤΙΚΟΣ: Βεβαίως.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Τον ανταγωνισμό.
Μ. ΠΕΡΑΤΙΚΟΣ: Έναν ανταγωνισμό αθέμιτο και μας εξήγησαν μάλιστα ο Διευθυντής του ναυπηγείου μια φορά.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: ¶ρα δεν μπορούσατε εσείς δηλαδή να φτιάξετε.
Μ. ΠΕΡΑΤΙΚΟΣ: Δεν λογαριάζουν τις εργατο-ώρες επί παραδείγματι.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Αυτό ήταν δηλαδή το παράπονό σας έναντι των κρατικών φορέων.
Μ. ΠΕΡΑΤΙΚΟΣ: Αυτό ήταν το ένα. Αλλά είχαμε πάρα πολλά και σε μερικές περιπτώσεις παρεκλήθην εγώ να παρέμβω για να μιλήσω, αλλά δεν έγινα δεκτός.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Προς τα έξω τι έβγαινε σχετικά με αυτή τη δική σας αγορά, ότι ήταν σύμφορη η αγορά για σας; Ήταν επιζήμια για κάποιους άλλους ή για κάποιον άλλον, ή για το κοινωνικό σύνολο; Τι έβγαινε προς τα έξω; Δεν έχει σημασία ποιο είναι αλήθεια ή όχι. Τι έβγαινε πέστε μας. Διότι ξέρετε, υπάρχουν άνθρωποι οι οποίοι τα διαβάζουν και τα κρατάνε, όπως τα βλέπουν.
Μ. ΠΕΡΑΤΙΚΟΣ: Δεν ξέρω να σας πω.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Τι έγραφαν οι εφημερίδες τότε;
Μ. ΠΕΡΑΤΙΚΟΣ: Βρήκαμε τα πάντα πλασματικά.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Σας βγήκαν όλα πλασματικά.
Μ. ΠΕΡΑΤΙΚΟΣ: Είχαν γίνει περιγραφές των μηχανημάτων, των εργατο-ωρών.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Καλά, τα μηχανήματα δεν μπορούσατε εσείς να τα επιθεωρήσετε πριν τα πάρετε; Υπάρχουν οι νηογνώμονες να δείτε ότι εκείνα τα μηχανήματα πόσα χρόνια έχουν από την κατασκευή τους.
Μ. ΠΕΡΑΤΙΚΟΣ: Από το ’60 είχαμε.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Από το ’60 πήγατε και αγοράσατε μηχανήματα!;
Μ. ΠΕΡΑΤΙΚΟΣ: Πήγαμε και αγοράσαμε μηχανήματα του ’60 με τη διαβεβαίωση ότι ήταν καλά συντηρημένα. Όταν επιθεωρείς μηχάνημα, μπορεί να του πεις να το βάλει μπροστά την κάθε μηχανή για να τη δεις να εργάζεται επί ώρες και να διαπιστώσεις αν είναι εντάξει ή όχι.
Επίσης τις εργατο-ώρες όταν σου δίνουν ορισμένους αριθμούς και μάλιστα υπεύθυνη Τράπεζα, διότι ιδιοκτήτης ήταν Τράπεζα σεβαστή.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ποια Τράπεζα ήταν;
Μ. ΠΕΡΑΤΙΚΟΣ: Κυρίως η Εμπορική.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Και σας είχαν πει ότι αυτά πάνε όλα πρίμα.
Μ. ΠΕΡΑΤΙΚΟΣ: Όλα πάνε πρίμα, είναι επικερδής επιχείρηση, είναι βιώσιμη επιχείρηση.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δεν πηγαίνατε στο Δικαστήριο να την ακυρώσετε;
Μ. ΠΕΡΑΤΙΚΟΣ: Πήγαμε σε διαιτησία. Πήγαμε να κάνουμε συμβιβασμό. Έπειτα πήγαμε σε διαιτησία και η πρώτη διαιτησία κατέβασε το τίμημα -γιατί έγινε και έφεση- κατά 17 περίπου εκ. δολάρια, που είναι ένδειξη αυτών που σας λέω. Η δεύτερη διαιτησία η οποία έγινε πάρα πολύ αργότερα το ανέτρεψε αυτό.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Προς τα έξω τι έβγαινε από όλα αυτά; Δηλαδή είναι άλλο τι γίνεται και άλλο τι φαίνεται πολλές φορές. Το τι γίνεται, είναι αυτό που είναι η υλική πραγματικότητα την οποία την ξέρατε ενδεχομένως εσείς και οι συνεργάτες σας. Τι έβγαινε όμως προς τα έξω, τι διάβαζε ο κόσμος εκείνη την εποχή; Γιατί ξέρετε, διαβάζουμε στις εφημερίδες. Κάθε μεσημέρι ανοίγουμε την εφημερίδα μας έστω να μας πάρει ο ύπνος κάπου μισή ώρα, γιατί οι περισσότεροι δεν διαβάζουμε πολύ την εφημερίδα, βλέπουμε τι γίνεται στον κόσμο. Τι έβλεπε ο κόσμος σε αυτή τη λίγη ώρα;
Μ. ΠΕΡΑΤΙΚΟΣ: Ο κόσμος –υποθέτω- ότι έβλεπε μια εικόνα αυξημένης ενεργητικότητας διότι καταφέραμε να αυξήσουμε τις επισκευές σημαντικά. Εκείνο όμως που δεν έβλεπε ο κόσμος ήταν οι συμβάσεις οι οποίες μας είχαν περιγραφεί ως επικερδείς και οι οποίες ήταν άκρως επιζήμιες. Εκείνο που δεν έβλεπε ο κόσμος ήταν ότι μας είχαν μέσα στη συμφωνία ότι θα ήταν ελεύθερο υποχρεώσεων και τελείως ελεύθερο ως προς την ιδιοκτησία της γης και αυτό δεν αλήθευε.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Το κατάλαβα.
Μ. ΠΕΡΑΤΙΚΟΣ: Παράδειγμα να σας φέρω μόνο ότι είχε αυξηθεί το αιγιαλός τεχνητά πριν το παραλάβουμε εμείς και επ’ αυτού του αιγιαλού είχαν χτιστεί εργοστάσια, γερανοί, μόλοι, σημαντικές εγκαταστάσεις και αυτό το αμφισβητούσαν και έλεγαν ότι αυτό δεν ανήκει στο ναυπηγείο. Όταν εμείς ζητήσαμε είτε να κάνουμε επιπλέον έργα, να βελτιώσουμε. Είναι ένα μικρό μόνο παράδειγμα ως προς τις εργατο-ώρες.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Κατάλαβα.
Μ. ΠΕΡΑΤΙΚΟΣ: Να σας πω κάτι άλλο μια και με ρωτάτε. Για ένα πολεμικό, για μια φρεγάτα μας είχαν πει από ό,τι θυμάμαι γιατί δεν θυμάμαι όλες τις λεπτομέρειες κ. Πρόεδρε, εγώ έπαιζα ένα συμβουλευτικό ρόλο του πατέρα που πήγαινε να βοηθήσει. 850.000 εργατο-ώρες μας είχαν διαβεβαιώσει για το πολεμικό, πήγαν 1.250.000 ώρες.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: 50% πάνω.
Μ. ΠΕΡΑΤΙΚΟΣ: Ο μέσος όρος της εργασίας ήταν 2,4 ώρες. ¶λλα δεν σας λέω.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Αυτά είναι ότι δεν τα διάβαζε ο κόσμος, όπως είπατε. Ο κόσμος όμως αυτά που διάβαζε και μεταξύ άλλων αυτοί οι οποίοι είχαν την Οργάνωση την 17Ν, διάβαζαν ότι αυτή η αγορά ήταν άψογη, ήταν ωραία; Διάβαζαν ενδεχομένως ότι είναι εις βάρος της Τράπεζας, άρα του δημοσίου κλπ; Τι διάβαζε ο κόσμος και η 17Ν τα διάβαζε βέβαια.
Μ. ΠΕΡΑΤΙΚΟΣ: Εμείς όσο μπορούσαμε το γνωστοποιούσαμε.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Αλλά τι έλεγαν όμως οι εφημερίδες; Αυτό ρωτάω.
Μ. ΠΕΡΑΤΙΚΟΣ: Αυξημένη ενεργητικότητα των ναυπηγείων, υποθέτω.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δεν έγραψαν τίποτε κακό δηλαδή.
Μ. ΠΕΡΑΤΙΚΟΣ: Καλές εργατικές σχέσεις.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δεν έγραψαν δηλαδή τίποτα κακό οι εφημερίδες εκείνη την εποχή.
Μ. ΠΕΡΑΤΙΚΟΣ: Όχι.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ούτε για την επιχείρηση Περατικού, ούτε για το όνομα Περατικού.
Μ. ΠΕΡΑΤΙΚΟΣ: Μάλλον όχι, δεν υπήρχε λόγος κ. Πρόεδρε.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Λοιπόν, ο γιος σας, ο Κωστής, είχε δεσπόζουσα θέση σε αυτό το ναυπηγείο; Ήταν Πρόεδρος; Τί ήταν;
Μ. ΠΕΡΑΤΙΚΟΣ: Ναι, της εταιρείας των μετόχων.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Είχε δεσπόζουσα θέση. Ακούστηκε τίποτα εναντίον του, να πουν ότι «αυτός έκανε εκείνο, το α, το β?›;
Μ. ΠΕΡΑΤΙΚΟΣ: Δε νομίζω.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Υπήρχε λόγος, κάποιος να τον σκοτώσει αυτόν τον άνθρωπο;
Μ. ΠΕΡΑΤΙΚΟΣ: Για μένα κ. Πρόεδρε ήταν το χειρότερο έγκλημα. Δε μιλώ ως πατέρας μόνο.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Θέλω να τα ακούσω όπως τα νιώθετε μέσα στην ψυχή σας.
Μ. ΠΕΡΑΤΙΚΟΣ: Είναι το σκληρότερο και χειρότερο έγκλημα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Πώς έγινε λοιπόν αυτό το έγκλημα; Περιγράψτε απ’ ότι μάθατε. Εγώ θα έλεγα να σας φέρουμε μια καρέκλα να καθίσετε.
Μ. ΠΕΡΑΤΙΚΟΣ: ¶μα κουραστώ θα σας πω εγώ. Λοιπόν, ξεκίνησε ο Κωστής από το γραφείο.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Πού βρισκόταν; Κοντά στο λιμάνι;
Μ. ΠΕΡΑΤΙΚΟΣ: Ναι, στη Φίλωνος, δηλαδή πολυσύχναστος δρόμος, για να πάει στο γκαράζ να πάρει το αυτοκίνητό του να έρθει στην Αθήνα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Μόνος του ή με παρέα;
Μ. ΠΕΡΑΤΙΚΟΣ: Μιλούσε στο τηλέφωνο όταν τον χαιρέτησα και μου κάνει νόημα, «θα σε δω αργότερα›. Μόνος του, χαμογελαστός. Και οι ανδρείοι αυτοί κύριοι, πήγαν, κι όχι ένας βέβαια, τρεις, και τον χτύπησαν στην πλάτη με διάφορα όπλα, 45άρια, 38άρια, δεν ξέρω? και έπεσε. Είχε πολλούς αυτόπτες μάρτυρες, ήρθαν δυο τρεις να με δουν, έκλαψαν μαζί μου, και μου είπαν ότι δεν πρόκειται να πάνε να τα πουν γιατί εφοβούντο κ. Πρόεδρε.
Εφοβούντο αυτή την εταιρεία των δολοφόνων, των δειλών και ανάνδρων και επαγγελματιών, που το είχαν και βιοποριστικό.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Τί σκοπό είχαν αυτοί οι άνθρωποι όταν στόχευαν κατά του Κωστή, του γιου σας;
Μ. ΠΕΡΑΤΙΚΟΣ: Εγώ το σκέφτηκα πάρα πολλές φορές, το μόνο που μπορώ να πω είναι ότι ο Κωστής είχε μία παρουσία κάπως προβεβλημένη και τίποτε παραπάνω. Έλαβε μέρος σε συζητήσεις στην τηλεόραση, με κάποιον Υπουργό, τίποτε άλλο δε μπορώ να διακρίνω. Έχω την εντύπωση ότι ηδονίζοντο με τη δολοφονία αλλά και με την προκήρυξη, διότι μία εφημερίς πιστότατα δημοσίευε επί λέξει αυτές τις προκηρύξεις.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δημοσιεύονταν πράγματι αυτές οι προκηρύξεις. Πείτε μου, τί έλεγαν στην προκήρυξη;
Μ. ΠΕΡΑΤΙΚΟΣ: Το πρώτο επίσημο βήμα που έχω ως συγγενής θύματος, είναι το σεβαστό αυτό Δικαστήριο, εκτός της τηλεοράσεως που είναι ό,τι είναι, ένα μέσον ενημερώσεως και εκεί δεν προσεκλήθην παρά μετά τη δολοφονία του Σόντερς, διότι δεν υπήρχε πολιτική βούληση.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Τί εννοείτε με αυτό;
Μ. ΠΕΡΑΤΙΚΟΣ: Εννοώ κ. Πρόεδρε ότι πήγαινα επί 4 χρόνια και έβλεπα τους πάντες, τον εκάστοτε Υπουργό Δημοσίας Τάξεως, την αντιτρομοκρατική, την αστυνομία, όποιον μπορείτε να φανταστείτε για να προσπαθήσω κάτι να γίνει με αυτή τη φοβερή κατάσταση που επικρατούσε και έβρισκα τοίχο εμπρός μου. ¶κουγα λόγια συμπαθείας αλλά έβρισκα έναν τοίχο μπροστά μου.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Σε τί το αποδίδετε αυτό; Γιατί είπατε κάτι για έλλειψη πολιτικής βούλησης. Εννοούμε δηλαδή μπορούσαν και δεν ήθελαν; Και πού θα το στηρίξουμε αυτό; Εμείς θέλουμε αποδείξεις εδώ.
Μ. ΠΕΡΑΤΙΚΟΣ: Εγώ νομίζω ότι δεν υπήρχε πολιτική βούληση. Οι Έλληνες έχουμε εξαίρετη ευφυία ως λαός και η αστυνομία μας το ίδιο και είχε αρκετή επιτυχία η αστυνομία στα κοινά εγκλήματα, όπως τα λέμε. Σε τούτο δεν είχε καμία. Υπήρχαν κέντρα και πληροφοριών και προστασίας.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Αυτής της Οργάνωσης;
Μ. ΠΕΡΑΤΙΚΟΣ: Αυτών που είναι πίσω μου και άλλων βεβαίως, που δεν είναι εδώ.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Πιστεύετε ότι υπήρχαν κέντρα προστασίας. Ποια είναι αυτά τα κέντρα; Και κέντρα πληροφοριών; Δηλαδή μάθαιναν κάτι, ας πούμε για τον δικό μας εδώ, τον Κωστή, τί κέντρο πληροφοριών χρειαζόταν κάποιος από το να καθίσει απ’ έξω να τον περιμένει, αφού μου λέτε δε φυλαγόταν ο άνθρωπος καθόλου. Είχε καμία προειδοποίηση, να του πουν «ξέρεις, θα σε σκοτώσουμε, δεν τη γλιτώνεις εσύ›.
Μ. ΠΕΡΑΤΙΚΟΣ: Όταν πρωτοέγινε το ναυπηγείο και χωρίς να μας γνωρίζει κανείς, ανεφέρθησαν το όνομα του Κωστή και το δικό μου λόγω της ιδιωτικοποήσεως.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Πού ανεφέρθησαν;
Μ. ΠΕΡΑΤΙΚΟΣ: Όπως έμαθα, σε προκήρυξη.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Σε προηγούμενη προκήρυξη.
Μ. ΠΕΡΑΤΙΚΟΣ: Δεύτερον, όταν έγινε η έκρηξη, αν δεν απατώμαι στις αρχές Μαΐου του ’97, δηλαδή τον ίδιο μήνα, στις 28 δολοφονήθηκε ο Κωστής, έγινε μία έκρηξη από άλλη, θυγατρική εταιρεία, των κυρίων αυτών, στο Τελωνείο Πειραιώς, είχε μια προκήρυξη η οποία δεν δημοσιεύθηκε ποτέ και έμαθε ο Κωστής από φίλο του στο Λιμενικό ότι ανεφέρετο το όνομα ως «Περα(σ)τικός›. Και του λέω: «Πρόσεχε παιδί μου›. Και μου λέει: «Μπαμπά, εγώ δεν διατρέχω κίνδυνο, δεν έχω κάνει τίποτα για να με κυνηγάει κανένας›.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Είπατε για πολιτική βούληση. Καλά, αργότερα η πολιτική βούληση πήγε θετικά; Γιατί μέχρι τότε λέγατε δεν υπήρχε πολιτική βούληση. Από ποια στιγμή λέμε για πολιτική βούληση; Ή είναι συγκυριακή αυτή η δίκη σήμερα, οι συλλήψεις κτλ. που λέμε ή οποιοιδήποτε τέλος πάντων δεν έχουν κάνει τίποτα; Συγκυριακό είναι ή λόγω του ότι υπήρχε πολιτική βούληση, έτσι και αρχίσει και υπάρχει εμείς τους πιάσαμε οπωσδήποτε; Πώς το βλέπετε κι εσείς; Διότι ακούω να λέγονται αυτά κι επειδή σας βλέπω πάρα πολύ σοβαρό άνθρωπο και συγκρατημένο, θέλω τη δική σας εμπειρία και γνώση να μου πείτε πώς το εννοούμε αυτό.
Μ. ΠΕΡΑΤΙΚΟΣ: Να σας πω: Όταν πήγαινα και έβλεπα επί παραδείγματι επί ενάμιση χρόνο τον κ. Ρωμαίο, Υπουργό Δημοσίας Τάξεως ο οποίος μου έλεγε λόγια συμπαθείας και του έδινα τις δικές μου ιδέες, τί να κάνουμε, μήπως μπορούμε να κάνουμε αυτό ή εκείνο, μου έλεγε «πολύ καλή ιδέα› και στο τέλος της θητείας του, διότι οι Υπουργοί Δημοσίας Τάξεως όπως ξέρετε καλά έμεναν περίπου ένα χρόνο κατά μέσον όρο, στο τέλος της θητείας του που διήρκεσε μιάμιση φορά, του είπα: «Υπουργέ σου έχω πει οκτώ ιδέες, διότι εγώ έρευνες δεν έκανα, απλώς σκεφτόμουν. Σου έχω πει οκτώ ιδέες και όλες τις βρήκες θαυμάσιες και δεν έχεις κάνει τίποτε›.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ας πούμε μία, τη σπουδαιότερη ιδέα: Τί θα έπρεπε να είχε κάνει ο κ. Υπουργός.
Μ. ΠΕΡΑΤΙΚΟΣ: Να σας πω μία ιδέα, δεν ξέρω αν είναι η σπουδαιότερη. Πρόσεξα ότι σε άλλα μέρη, στο εξωτερικό, όταν βάζουν για ένα ή δύο δευτερόλεπτα μία φωτογραφία ενός θύματος είτε είναι δολοφονίας είτε είναι αυτοκινητιστικό και λένε: «Κωστής Περατικός, ετών 42, με δύο μικρά παιδιά. Εδολοφονήθη την 22/5/1997 κατ’ αυτόν τον δειλό και άνανδρο τρόπο. Γιατί;› Ένα ερώτημα από κάτω. Αυτό έμενε μόνο 1 δευτερόλεπτο ή 2, στην τηλεόραση. Ότι κατ’ αυτόν τον τρόπο ευαισθητοποιείτο η κοινή γνώμη.
Εδώ κ. Πρόεδρε δεν είχαμε καμία ευαισθητοποίηση της κοινής γνώμης. Η εικών η οποία πήγαινε προς τα έξω από τους ιθύνοντες αλλά και από την εκκλησία, δεν ήταν της ανθρώπινης αγανακτήσεως, της ανθρώπινης θλίψης. Δεν κατεδίκαζε αυτά τα απάνθρωπα, τα απεχθή εγκλήματα και έτσι εδημιουργείτο η αρνητική εντύπωση σε όλους, στο λαό μας ο οποίος έχει ευγενικά αισθήματα, ότι ίσως και κάτι να έκανε αυτός. Ίσως ετούτοι να είναι αγωνισταί όπως διατείνονται, λαϊκοί, αν θέλετε.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Μάλιστα, αυτή είναι η δική σας θέση. Τελικά στην προκήρυξη τί είπαν; Έβγαλαν μια προκήρυξη και λένε «ναι, εμείς κάναμε αυτή την πράξη αλλά την κάναμε γι αυτό και γι αυτό και γι αυτό›. Τί εικόνα είδατε εσείς σ’ αυτή την προκήρυξη;
Μ. ΠΕΡΑΤΙΚΟΣ: Είδα ότι δεν πληρώσαμε, είδα ότι απολύσαμε 530 εργάτες, η εταιρεία. Γνωρίζω ότι κατά τη διάρκεια των τριών ετών, ήταν περίπου ο ίδιος αριθμός των εργατών στο τέλος όπως και στην αρχή, ήταν ίσως 100 ή λιγότεροι απ’ ότι στην αρχή.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Συνολικά πόσοι ήταν;
Μ. ΠΕΡΑΤΙΚΟΣ: 2.000 περίπου.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: 100 ήταν η διαφορά στο τέλος;
Μ. ΠΕΡΑΤΙΚΟΣ: Ναι, η διαφορά στο τέλος. ¶ρα, μερικοί πήραν σύνταξη. ¶ρα, αυτό δείχνει πρόσληψη και όχι απόλυση. Απελύθησαν μία φορά 60 σε διάστημα 3 μηνών, αλλά επαναπροσελήφθησαν όσοι απ’ αυτούς ήθελαν, κατόπιν συνεννοήσεως με το συνδικάτο.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Μάλιστα, δεν ήταν λοιπόν αλήθεια. Τί άλλο απέδιδαν; Τί άλλο έλεγαν;
Μ. ΠΕΡΑΤΙΚΟΣ: Ασυνάρτητα παραληρήματα. Τί απέδιδαν; Ό,τι μπορείτε να φανταστείτε.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ας πούμε ότι αυτά ήταν αλήθεια. Εγώ είμαι επιχειρηματίας κι έχω 2.000 εργάτες. Βλέπω ότι δεν πάνε καλά οι δουλειές μου, βλέπω κάπου, όπως λέτε εσείς ότι οι συμβάσεις δεν ήταν καλές και απολύω τους 1.000. Είναι λόγος αυτός να με σκοτώσουν; Χωράει στη λογική αυτό εδώ του καθημερινού ανθρώπου; Για να καταλάβω κι εγώ δηλαδή τί κάνουμε εδώ πέρα.
Μ. ΠΕΡΑΤΙΚΟΣ: Εγώ είμαι εναντίον της θανατικής ποινής. Λοιπόν, η ερώτηση έχει πολύ απλή απάντηση.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Κοιτάξτε, θανατική ποινή είναι αυτή η οποία επιβάλλεται από την πολιτεία με νόμιμη διαδικασία. Κάποτε υπήρχε, τελικά οι αξίες μας εξανθρωπίστηκαν περισσότερο και την απαγορεύσαμε τελείως. Αυτό είναι άλλο.
Μ. ΠΕΡΑΤΙΚΟΣ: Πόσο μάλλον ετούτο.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ένας όμως έξω, νομιμοποιείται να κάνει ο ίδιος και τον ανακριτή, και τον δικαστή και τον εκτελεστή και όλα; Νομιμοποιείται να κάνει κανένας τέτοιο πράγμα; Δηλαδή χωράει στη λογική ενός ανθρώπου ο οποίος έχει τη δουλειά τη δική σας και την προσφορά σας; Όπως λέτε, «τόσα χρόνια εγώ αγωνιζόμουν›. Χωράει σε κάποιου τη λογική; Με όσους το έχετε συζητήσει, χωράει σε κανενός τη λογική ότι «ξέρετε, ο Περατικός ο Κωστής, απόλυσε τους εργάτες ή οτιδήποτε άλλο τέλος πάντων, άντε να τον σκοτώσουμε›;
Μ. ΠΕΡΑΤΙΚΟΣ: Δεν χωράει.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Εγώ δε μπορώ να καταλάβω. Θα τους ρωτήσω και τους ίδιους στο τέλος, όποιοι τέλος πάντων παραδεχτούν φυσικά, γιατί όσοι δεν παραδεχτούν δε μπορώ να τους λέω γιατί το έκανες. Γνωρίζατε προσωπικά κάποιον απ’ αυτούς; Να τον είχατε συναντήσει έστω κάπου, να είχατε συζητήσει μαζί του, να είχατε κάποια διαφορά, ή ο γιος σας ο Κωστής, γνώριζε κανέναν ποτέ απ’ αυτούς;
Μ. ΠΕΡΑΤΙΚΟΣ: Δεν ξέρω, ο Κωστής πήγαινε το καλοκαίρι στην Πάτμο, όπου είχε νοικιάσει ένα σπίτι εκεί στο μοναστήρι και λένε ότι πήγαινε ένας εκεί στην Πάτμο εκεί συχνά. Τώρα αν βρέθηκαν στο καφενείο και ήπιαν καφέ?.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Με ποιον;
Μ. ΠΕΡΑΤΙΚΟΣ: Με τον Μιχάλη Οικονόμου, έτσι ελέγετο τότε. Δεν ξέρω πόσα ονόματα έχει?.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Πάντως δεν ξέρετε αν πράγματι έγινε ή όχι.
Μ. ΠΕΡΑΤΙΚΟΣ: Δεν το ξέρω, αλλά είναι ένα καφενείο που σύχναζαν εκεί, μπορεί να ήπιαν καφέ, δεν ξέρω.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ναι, αλλά αυτό είναι υποθετικό.
Μ. ΠΕΡΑΤΙΚΟΣ: Το είπε ένας ταβερνιάρης στην Πάτμο, είπε ότι μας είδε να τρώμε μαζί?.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Τί «μας είδε› δηλαδή;
Μ. ΠΕΡΑΤΙΚΟΣ: Την οικογένειά μου. Εγώ δεν ήμουν, η νύφη μου δεν ήταν.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Τον Κωστή τον είδε να τρώει; Ποιος τον είδε;
Μ. ΠΕΡΑΤΙΚΟΣ: Αυτός είπε ότι είδε την οικογένεια να τρώει.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Την οικογένεια Περατικού; Αλλά τί δουλειά έχει ο Οικονόμου που λέτε εσείς; Δεν ήταν ταβερνιάρης ο κ. Γιωτόπουλος. Ήταν κι αυτός πελάτης εκεί; Τους είδε;
Μ. ΠΕΡΑΤΙΚΟΣ: Εννοούσε ότι έτρωγαν στο ίδιο τραπέζι. Αμφιβάλλω, αλλά μπορεί.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Στο ίδιο τραπέζι έτρωγε ο κ. Γιωτόπουλος λέτε; Σας είπε ο ταβερνιάρης τέτοιο πράγμα;
Μ. ΠΕΡΑΤΙΚΟΣ: Έτσι είπε αυτός, αλλά δεν ξέρω.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Αυτός δεν έχει εξεταστεί εδώ πέρα; Γιατί είναι σημαντικό αυτό, αν δηλαδή γνωρίζονταν ή όχι. Βέβαια σημαντικό όχι πάρα πολύ, με όποιον έχω καθίσει στο τραπέζι, άντε τον σκοτώνω κιόλας?.
Μ. ΠΕΡΑΤΙΚΟΣ: Το μόνο που έχω να πω εγώ είναι ότι πήγα στην Ικαρία, μετά βεβαίως τη δολοφονία, κατά το διάστημα που συνελήφθη ο Οικονόμου-Γιωτόπουλος και όσα άλλα ονόματα φέρει, εκείνη την ημέρα, έμεινα σε μια πανσιόν τρεις μέρες στην Ικαρία και το πλαϊνό δωμάτιο, μου είπε ο πλοίαρχος, ιδιοκτήτης της πανσιόν, ότι το είχε πιάσει ένας κύριος Μιχάλης Οικονόμου. Δεν έφτασε, διότι συνελήφθη. Εκείνες τις ημέρες ακριβώς.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ναι, αλλά αυτό ήταν σύμπτωση; Ή ήξερε ότι θα πάτε εσείς και καθόταν εκεί πέρα κι αυτός;
Μ. ΠΕΡΑΤΙΚΟΣ: Δεν ξέρω. Σας το αναφέρω ως ενδιαφέρον.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ό,τι αναφέρετε, θέλω να προσπαθήσω να κάνω μια υπαγωγή αι να υπάρξει και μια βάση μιας αποδεικτικής αξιολόγησης. Αν είναι απλώς ασύνδετο, είμαστε υποχρεωμένοι να το αντιπαρέλθουμε. Πώς μπορούμε να συνδέσουμε τον κ. Γιωτόπουλο επί παραδείγματι με το γιο σας, όπως θέσατε δηλαδή ένα τέτοιο θέμα, ότι σας είπε ο ταβερνιάρης ότι καθόταν στο ίδιο τραπέζι, στην Πάτμο όμως, όχι στην Ικαρία. Στην Ικαρία βρεθήκατε εσείς και σας είπε εκεί ο πλοίαρχος, ο ιδιοκτήτης της πανσιόν ότι, «ξέρεις, έμενε εδώ αυτός τον οποίο τον πιάσανε τώρα, ο κ. Γιωτόπουλος›. Όλα έχουν μια αξία, αλλά η αξία ξέρετε, αρχίζει από το 000,1 και φτάνει μέχρι το 100%.
Έχετε κάτι άλλο που να βοηθήσει αποδεικτικά την υπόθεση αυτή ή κάτι άλλο που οπωσδήποτε θέλετε να το πείτε στο Δικαστήριο και σας δίνεται η ευκαιρία σήμερα να το πείτε;
Μ. ΠΕΡΑΤΙΚΟΣ: Θα ήθελα να ρωτήσω κ. Πρόεδρε μια και μου το θέτετε έτσι: ποιο είναι το όραμα μιας καλύτερης κοινωνίας που υποτίθεται ότι αυτοί οι ιδεολόγοι-δολοφόνοι έβλεπαν μετά την δολοφονία του Κωστή μου. Είναι ένα ερώτημα ρητορικό ασφαλώς που δεν θα έχω απάντηση.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ρητορικό δεν είναι. Ήδη έχουν πει ότι οραματιζόντουσαν. Ο κ. Κουφοντίνας βέβαια ένα αυτοδιαχειριζόμενο σοσιαλισμό με στοιχεία λαϊκής δημοκρατίας που αυτή την στιγμή δεν είναι ακριβώς έτσι αποκρυσταλλωμένα τα κατ ιδίαν στοιχεία του αλλά στην εξέλιξη κάπου θα τα βρούμε, αν κατάλαβα κι εγώ καλά διότι και το μέτρο της δικής μου κατανόησης παρότι το μυαλό μου θεωρείται ότι είναι ανοιχτό, δεν φτάνει σε όλα, δεν επαρκώ σε όλα. Δεν έχω τίποτε άλλο.
Ο κ. Εισαγγελεύς.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Κύριε Περατικέ, από αυτά που έχω δει για σας σας θεωρώ υπεύθυνο πολίτη, πολύ σοβαρό.
Μ. ΠΕΡΑΤΙΚΟΣ: Ευχαριστώ.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Πείτε μου, από αυτή την πράξη της δολοφονίας του γιου σας οι εργαζόμενοι κέρδισαν ή έχασαν;
Μ. ΠΕΡΑΤΙΚΟΣ: Κατ’ εμέ έχασαν πολύ. Ο Κωστής όταν κάποιος ασθενούσε από τους εργάτες τον έστελνε στο Λονδίνο για να κάνει την εγχείρησή του. Ήρθαν άνθρωποι και με είδαν στο γραφείο μου στο Λονδίνο γιατί εγώ εκεί κατοικούσα, για να μου φέρουν ένα μικρό κουπάκι, ένα πιατάκι, ένα δώρο και να μου πουν ένα μεγάλο ευχαριστώ «έχεις καλό παιδί›. Αυτός ήταν.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Επομένως ποιον έβλαψε αυτή η πράξη; Τον γιο σας ή τους εργαζομένους;
Μ. ΠΕΡΑΤΙΚΟΣ: Εγώ νομίζω ότι έβλαψε όχι μόνο τους εργαζομένους, έβλαψε την Ελλάδα. Έβλαψε την Δημοκρατία, έβλαψε τους πάντες.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Κύριε Περατικέ, αυτό το ήξεραν άρα αυτοί οι κατηγορούμενοι;
Μ. ΠΕΡΑΤΙΚΟΣ: Ασφαλώς όχι.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Δηλαδή δεν ήξεραν το κακό που κάνουν;
Μ. ΠΕΡΑΤΙΚΟΣ: Δεν είμαι εις θέση να το γνωρίζω.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Γιατί; Στερούνται λογικής;
Μ. ΠΕΡΑΤΙΚΟΣ: Στερούνται λογικής κι έχουν σύμπλεγμα.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Δηλαδή;
Μ. ΠΕΡΑΤΙΚΟΣ: Όταν ευχαριστιούνται με την δολοφονία; Όταν ο φερόμενος ως αρχηγός πάει σαδιστικά να βλέπει τις δολοφονίες;
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Μήπως αυτό σημαίνει ότι υπάρχει πρόβλημα ψυχικής υγείας; Βέβαια δεν ζήτησαν να γίνει ψυχιατρική πραγματογνωμοσύνη, δεν το ζήτησαν. Αλλά επειδή είστε σε αυτό το χώρο τώρα, πείτε μου παρακαλώ.
Μ. ΠΕΡΑΤΙΚΟΣ: Εν μέρει υπάρχει ψυχασθένεια.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Εκείνοι άραγε να το άκουσαν ποτέ, να τους το είπαν ποτέ αυτό το πράγμα ή τώρα για πρώτη φορά το ακούνε;
Μ. ΠΕΡΑΤΙΚΟΣ: Δεν το ξέρω και θα ήθελα να πω ότι δεν βλέπω και γιατρειά.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Δεν βλέπετε γιατρειά.
Μ. ΠΕΡΑΤΙΚΟΣ: Όχι.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Πέρα των όσων η αποδεικτική διαδικασία, η προδικασία και η διαδικασία στο ακροατήριο έχει συγκεντρώσει στοιχεία εσείς παρακαλώ μήπως μπορείτε να βοηθήσετε περαιτέρω την αλήθεια, την έρευνα;
Μ. ΠΕΡΑΤΙΚΟΣ: Εγώ δεν έχω κάνει έρευνα.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Εννοώ η σκέψη σας, με κάποια πρόταση.
Μ. ΠΕΡΑΤΙΚΟΣ: Η πρότασή μου είναι όχι να τιμωρηθούν αλλά να εγκλειστούν διότι είναι επικίνδυνοι αν μείνουν ελεύθεροι.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Όλοι;
Μ. ΠΕΡΑΤΙΚΟΣ: Όλοι.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Το έχετε σκεφθεί αυτό που λέτε;
Μ. ΠΕΡΑΤΙΚΟΣ: Απόλυτα.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Τί εννοείτε;
Μ. ΠΕΡΑΤΙΚΟΣ: Αυτό που λέω.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Δηλαδή; Πώς το σκεφτήκατε;
Μ. ΠΕΡΑΤΙΚΟΣ: Σκέφθηκα ότι πρέπει να περιοριστούν κάπου.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Μελετήσατε κάποια δικογραφία, κάποια στοιχεία;
Μ. ΠΕΡΑΤΙΚΟΣ: Τίποτε.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Τότε;
Μ. ΠΕΡΑΤΙΚΟΣ: Εγώ έχω την σκέψη ότι ο άνθρωπος ο οποίος είναι ανίατος πρέπει κάπου να περιοριστεί ώστε η κοινωνία να προχωρήσει. Η Δημοκρατία μας ετούτη τη φορά βάστηξε περισσότερο από κάθε άλλη εποχή στην Ελλάδα. Δηλαδή ζούμε ιστορική εποχή σήμερα.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Και πρέπει κ. Περατικέ.
Μ. ΠΕΡΑΤΙΚΟΣ: Και πρέπει να βελτιωθεί η Δημοκρατία μας και πρέπει να συμβάλλουμε όλοι.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Του χρόνου έχουμε και Ολυμπιακούς Αγώνες.
Μ. ΠΕΡΑΤΙΚΟΣ: Και αυτό.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Δίνουμε εξετάσεις σαν κοινωνία και σαν κράτος.
Μ. ΠΕΡΑΤΙΚΟΣ: Και αυτό.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Το συνδέετε αυτό το θέμα, αν το συνδέετε;
Μ. ΠΕΡΑΤΙΚΟΣ: Όλα.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Είπατε για έλλειψη πολιτικής βούλησης. Βέβαια αυτό είναι ένα μεγάλο θέμα και είπατε επίσης για κέντρα πληροφοριών και προστασίας της 17Ν. Έχετε κάτι να πείτε σε αυτό το θέμα;
Μ. ΠΕΡΑΤΙΚΟΣ: Δεν μπορώ αλλιώς να δικαιολογήσω στο δικό μας τόπο με έξυπνους ανθρώπους, με μία οξύνοια εξαίρετη την ελληνική να μας κρατούν ομήρους αυτή η ομάδα, αυτή η εταιρεία δολοφόνων και όσοι είναι απ’ έξω.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Υπάρχουν απ’ έξω δηλαδή;
Μ. ΠΕΡΑΤΙΚΟΣ: Ασφαλώς. Δεν έχω αποδεικτικά αλλά ασφαλώς υπάρχουν.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Πού το στηρίζετε αυτό ότι υπάρχουν και άλλοι πέραν των κυρίων αυτών;
Μ. ΠΕΡΑΤΙΚΟΣ: Θα πρέπει να υπάρχουν.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Θα πρέπει ή υπάρχουν;
Μ. ΠΕΡΑΤΙΚΟΣ: Υπάρχουν.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Έχετε στοιχεία;
Μ. ΠΕΡΑΤΙΚΟΣ: Όχι.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Δεν ακούσατε τίποτα;
Μ. ΠΕΡΑΤΙΚΟΣ: Ακούω πολύ κόσμο. Το 72,3% των Ελλήνων ακούω.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Κύριε Περατικέ, μήπως λέτε ενδείξεις;
Μ. ΠΕΡΑΤΙΚΟΣ: Ενδείξεις;
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Σας είπε κάποιος ότι έχω κάποιες ενδείξεις «εγώ είχα δει κάποιον, είχα ακούσει για κάποιον›;
Μ. ΠΕΡΑΤΙΚΟΣ: Τέτοιες έχω πολλές αλλά δεν μου αρέσει να λέω κάτι όταν δεν είμαι 100% σίγουρος. Η εικόνα είναι όμως ότι υπάρχουν και άλλοι απ’ έξω και είναι υψηλού επιπέδου ως το βαθμό, ως προς την δομή αυτής της «εταιρείας›. Όταν λέω αυτή η «εταιρεία› εννοώ γενικά την τρομοκρατία στην Ελλάδα.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Σας ευχαριστώ.
Μ. ΠΕΡΑΤΙΚΟΣ: Ευχαριστώ εγώ.
Β. ΚΟΥΡΝΑΚΗΣ: Κύριε μάρτυς, αυτόν τον ταβερνιάρη της Πάτμου που αναφέρατε προηγουμένως, κατά την διάρκεια της προανάκρισης ή της κυρίας ανάκρισης τον προτείνατε ως μάρτυρα ή τον έχετε τώρα ως μάρτυρα υπερασπίσεως;
Μ. ΠΕΡΑΤΙΚΟΣ: Δεν τον πρότεινα εγώ προσωπικώς.
Β. ΚΟΥΡΝΑΚΗΣ: Το αναφέρατε αυτό στην κατάθεση, είτε στην Αστυνομία;
Μ. ΠΕΡΑΤΙΚΟΣ: Όχι. Αυτό ήρθε μετά την ανάκριση. Όταν πήγα στην Πάτμο τελευταία είδα στην τηλεόραση ότι το είπε αυτός και μάλιστα όλη την κουβέντα.
Β. ΚΟΥΡΝΑΚΗΣ: Ξέρετε αν έδωσε κατάθεση;
Μ. ΠΕΡΑΤΙΚΟΣ: Δεν το ξέρω.
Β. ΚΟΥΡΝΑΚΗΣ: Τον συναντήσατε μετά από την τηλεόραση;
Μ. ΠΕΡΑΤΙΚΟΣ: Δεν πήγα να τον συναντήσω.
Β. ΚΟΥΡΝΑΚΗΣ: Ούτε ο ίδιος ενδιαφέρθηκε να έρθει σε επαφή μαζί σας;
Μ. ΠΕΡΑΤΙΚΟΣ: Ίσως να είναι έλλειμμα δικό μου το ότι δεν πήγα να τον ρωτήσω, να του μιλήσω. Συν Θεώ θα πάω στην Πάτμο μεθαύριο και θα πάω να τον ρωτήσω.
Β. ΚΟΥΡΝΑΚΗΣ: Είναι ένα πρόσωπο που όπως λέτε είδε τον μακαρίτη τον γιο σας να συντρώγει μαζί του. Κι αν έχετε οποιεσδήποτε υποψίες σε βάρος του κ. Γιωτόπουλου ίσως να ξεκινάνε και από αυτή την συνάντηση.
Μ. ΠΕΡΑΤΙΚΟΣ: Θα τον δω.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Υπάρχει κάποια άλλη ερώτηση από την Έδρα; Όχι. Μισή ώρα διακοπή.
ΔΙΑΛΕΙΜΜΑ