ΤΕΤΑΡΤΗ 23 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2003
ΔΙΚΗ 17Ν
ΤΕΤΑΡΤΗ 23 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2003
ΩΡΑ ΕΝΑΡΞΕΩΣ: 09:05
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: ΜΙΧΑΗΛ ΜΑΡΓΑΡΙΤΗΣ
Α΄ ΜΕΡΟΣ
09:05 – 11:00
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Καλή σας ημέρα. Επαναλαμβάνεται η συνεδρίαση που έχει διακοπεί.
Γ. ΠΕΤΣΟΣ: Κύριε Πρόεδρε, θα μου επιτρέψετε να υποβάλλω τώρα στην αρχή της συνεδρίαση ένα διπλό αίτημα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ναι, ή δύο αιτήματα μονά.
Γ. ΠΕΤΣΟΣ: Όχι, είναι διπλό αίτημα. Το ένα είναι συμψηφιστικό.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Καταρχήν να πούμε για τους μάρτυρες που είχατε ζητήσει χθες και οι δύο πλευρές. Να τους καλέσουμε πρώτα.
Γ. ΠΕΤΣΟΣ: Δεν είναι αυτό. Το αίτημα είναι τελείως διαφορετικό με την διαδικασία.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Γι αυτό λέω, ας αποφανθούμε σε τούτο πρώτα για να τελειώσουμε.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Κύριε Πρόεδρε, θέτω υπόψη για τα πειστήρια.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ήρθαν τα πειστήρια. Το Δικαστήριο διατάσσει την κλήτευση των μαρτύρων που ζητήθηκαν και από τις δύο πλευρές βέβαια πλην του κ. Σπούλου ο οποίος δεν λέει τίποτα. Διατάσσει την κλήτευση Παπαγεωργίου, Ρούσση, Παπακώστα, Μπούα, Σιάνου, Σκυλογιάννη, Κυριακού και Μπεζεντάκου. Ο Σπούλου δεν λέει τίποτα. Το διπλό αίτημα.
Γ. ΠΕΤΣΟΣ: Το πρώτο αίτημα είναι συμψηφιστικό. Χθες όπως ενθυμήστε καθίσαμε μέχρι τις 3:40.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Μισή ώρα νωρίτερα.
Γ. ΠΕΤΣΟΣ: Αφήστε με να ολοκληρώσω.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Είπατε συμψηφισμό. ¶μα γίνεται δεκτό το αίτημα;
Γ. ΠΕΤΣΟΣ: Πέραν του συμψηφισμού σήμερα είναι πολλοί από τους εργαζομένους που πρόκειται να αναχωρήσουν, να πάνε στα χωριά τους, να πάνε στην επαρχία.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Να πάνε, γιατί όχι; Να πάνε στο καλό.
Γ. ΠΕΤΣΟΣ: Ή να δημιουργήσουν τις προϋποθέσεις της οικογενειακής ευτυχίας λόγω των ημερών του Πάσχα. Θα παρακαλούσαμε λοιπόν αν ήταν δυνατόν η συνεδρίαση σήμερα να διακοπεί στις 14:00’, το πρώτο αίτημα. Το δεύτερο είναι να επανέλθουμε την επόμενη Τετάρτη αντί της Τρίτης της Διακαινησίμου. Γιατί το λέω κ. Πρόεδρε; Γνωρίζω την ανησυχία σας, γνωρίζω ότι θέλετε να τελειώσει η δίκη αυτή. Είμαστε από τους ανθρώπους που συμβάλλουμε με την οικονομία του χρόνου και δίνουμε σε σας την δυνατότητα....
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Όσο μπορείτε.
Γ. ΠΕΤΣΟΣ: Όσο μπορούμε, όχι εις βάρος της αποδεικτικής διαδικασίας.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Όχι βέβαια.
Γ. ΠΕΤΣΟΣ: Αλλά εν πάση περιπτώσει όσο μπορούμε συμβάλλουμε στο να τελειώσει αυτή η δίκη το οποίο ξέρω ότι διακαώς επιθυμείτε. Αλλά αν ρωτήσετε οποιονδήποτε εργαζόμενο θα σας πει ξεκάθαρα ότι είναι πολύ δύσκολη η επιστροφή της Δευτέρας του Πάσχα. Οι περισσότεροι μπορούν να οδηγήσουν τ’ αυτοκίνητά τους μόνο την Τρίτη. Παράκληση θερμή να επιστρέψουμε την Τετάρτη το πρωί ώρα 09:00΄με την υπόσχεση ότι θα επιταχύνουμε κι εμείς με τις λιγότερες ερωτήσεις, με την συμπεριφορά μας την οποία άλλωστε θεωρείτε άψογη όσο το δυνατόν την διαδικασία.
ΣΥΝΗΓΟΡΟΣ: Εγώ προσωπικά είμαι υπέρ της προόδου της δίκης.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Είδατε που έχω κι έναν οπαδό; Και ο κ. Αγιοστρατίτης για να γελάει πάει να πει ότι είναι οπαδός της εργασίας.
Γ. ΑΓΙΟΣΤΡΑΤΙΤΗΣ: Εγώ έχω την άποψη ότι ένα μεγάλο μέρος των υποθέσεων αυτών τελείωσε. Μένει η ανθρωποκτονία κατά Saunders και από εκεί και πέρα είναι εκρήξεις που ούτε οι συνήγοροι θα σας καθυστερήσουν.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ετούτα μας ενδιαφέρουν εμάς που υπάρχουν αναγνωρίσεις αμφισβητούμενες ή μη αμφισβητούμενες κλπ.
Γ. ΑΓΙΟΣΤΡΑΤΙΤΗΣ: Συντασσόμαστε πλήρως με το αίτημα του κ. Πέτσου και πιστεύω ότι και όλοι οι παράγοντες της δίκης συντάσσονται με αυτή την άποψη. Έγκλιση κάνουμε πλην του κ. Σινιόσογλου.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Έχουμε την αντίρρηση και ακούστηκε.
Γ. ΑΓΙΟΣΤΡΑΤΙΤΗΣ: Ο οποίος όμως δεν έχει καμία υπόθεση.....
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ο κ. Χρυσικόπουλος.
Κ. ΧΡΥΣΙΚΟΠΟΥΛΟΣ: Να μην λειτουργήσει το Δικαστήριο την Τρίτη. Αναλογιστείτε ότι όλοι είμαστε υπέρ της εργασίας και εργαζόμαστε και στα γραφεία μας.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Όλους εγώ σας καταλαβαίνω αλλά θέλω να καταλάβει έστω κι ένας εμένα. Εφόσον με κατάλαβε ήδη ένας είμαι ευχαριστημένος.
Κ. ΧΡΥΣΙΚΟΠΟΥΛΟΣ: Τότε να εργαστούμε και την Παρασκευή κ. Πρόεδρε.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Το πρώτο αίτημα που λέει να φύγουμε νωρίτερα, θα φύγουμε 14:15΄. Αλλά για το άλλο σαφώς όχι, δεν υπάρχει περίπτωση. Θα εργαστούμε Τρίτη, Τετάρτη και Παρασκευή την άλλη εβδομάδα. Ήδη είμαστε πάρα πολύ πίσω. Δηλαδή αν μου λέτε εμένα πώς αποτιμούσα την δίκη θα έλεγα ότι θα έπρεπε να έχει τελειώσει η διαδικασία η αποδεικτική αν πηγαίναμε κανονικά. Δυστυχώς έχει δυσκολίες. Δεν είπα εγώ ότι το κάνει κανένας επίτηδες, για όνομα του Θεού. Ο καθένας ασκεί τα δικαιώματά του. Δεν τα έχω με κανέναν αλλά και ο Πρόεδρος δεν μπορεί να αναλάβει τέτοιες ευθύνες. Εάν δηλαδή εξέλθει ορισμένων ορίων η δίκη να μην πει κανένας αύριο ότι του Προέδρου του άρεσαν και οι διακοπές.
Κ. ΧΡΥΣΙΚΟΠΟΥΛΟΣ: Είναι προφανές ότι δεν γίνεται έτσι κ. Πρόεδρε και με μία μέρα δεν νομίζω ότι θα αλλάξει η κατάσταση, η ροή της δίκης.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Όχι, και μία ώρα κ. Χρυσικόπουλε καμιά φορά κρίνει την ζωή του ανθρώπου.
Γ. ΠΕΤΣΟΣ: Από τα διπλά αιτήματα τί κάνατε αποδεκτό;
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Είπαμε 14:15΄θα φύγουμε σήμερα.
Γ. ΠΕΤΣΟΣ: Προσφορά τριών τετάρτων;
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Είναι καλό αυτό. Δεν είναι; Όλο και κάτι κερδίζει κανένας όταν ζητάει. Αιτείτε και δοθήσεται. Η κα Βασική Ράκα Περατικού. Αυτή την στιγμή έχουμε ένα έγγραφο σχετικά με την αποστολή πειστηρίων. Έχουν έρθει τα πειστήρια και είναι εδώ δίπλα. Συνοδεύονται μάλιστα και από τον Αστυνομικό ο οποίος έκανε περισσότερο την επεξεργασία.
Επομένως στην διακοπή μπορείτε να πάτε μέσα να τα δείτε και κάποια απ’ όλες τις ημέρες όποτε θέλετε θα έρθει εδώ, θα τα παρουσιάσει και θα δώσει και μια κατάθεση ενδεχομένως, διότι φαντάζομαι θα τον προτείνει ο κ. Εισαγγελεύς. Αλλά κι εσείς όταν θέλετε κάποιον να τα δει, να τα αξιολογήσει, να κανονίσουμε τότε να τα δείτε πρώτα κι εσείς, να τα αξιολογήσετε και μετά να έρθουν και οι δύο ή τρεις ή τέσσερις όσοι χρειάζονται να τα πουν όλοι μαζί εδώ, να μας πουν ποια είναι τα πειστήρια, τί βγαίνουν από αυτά γιατί εμείς δεν είμαστε ειδικοί όπως ξέρετε.
Και πριν από την διακοπή πολύ ευχαρίστως αλλά μην με αφήσετε μόνο μου εδώ πέρα. ¶λλωστε έχουμε πει τον κ. Αγιοστρατίτη ότι όταν λείπετε εκπροσωπεί, έχει διοριστεί από τον Πρόεδρο, από το Δικαστήριο μάλλον έχει διοριστεί για όλους όταν λείπετε.
ΣΥΝΗΓΟΡΟΣ: Και οι κατηγορούμενοι.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ασφαλώς, όποιος θέλει να τα δει. Τα πειστήρια γιατί τα ζητήσαμε να έρθουν εδώ; Για να υπάρξει αμεσότητα, αλλά λέω να μην τρώμε εδώ μέσα την ώρα. Αξιολόγηση παρακαλώ ο κ. Πέτσος δι’ ολίγον. Είδατε τα τρία τέταρτα τα έδωσα με γαλαντομία.
Γ. ΠΕΤΣΟΣ: Θέλετε να σας προσφέρω αυτή την ώρα που προσφέρατε;
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Όχι βέβαια.
Γ. ΠΕΤΣΟΣ: Τότε δεν πρέπει να μιλήσω καθόλου.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Λείπουν οι συνήγοροι. Μπορούμε να προχωρήσουμε για της οικογένειας τουλάχιστον Περατικού τους μάρτυρες, θα τους αξιολογήσουμε όλους μαζί. Δεν είναι εκτός, θα πείτε και για τους τρεις.
Ε. ΒΟΖΕΜΠΕΡΓΚ: Κύριε Πρόεδρε, ειδικά για τον πολιτικώς ενάγοντα τον κ. Περατικό θέλαμε ξεχωριστά την αξιολόγηση και την υπόλοιπη στο τέλος σε ότι αφορά την αποδεικτική διαδικασία που θα λάβουμε υπόψη και τα έγγραφα. Αν είναι θέμα όμως της παρουσίας των συναδέλφων δεν έχω αντίρρηση.
Γ. ΠΕΤΣΟΣ: Εγώ πιστεύω ότι είναι θέμα των συναδέλφων της υπεράσπισης που πρέπει να είναι παρόντες διότι πρέπει να απαντήσουν.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Να τα ακούσουν και να μας πουν κι αυτοί.
Γ. ΠΕΤΣΟΣ: Ή τουλάχιστον να μάθουμε.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Κι εγώ θέλω πάρα πολύ να σας ακούσω όλους.
Γ. ΠΕΤΣΟΣ: Τότε η κα Περατικού και μετά.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Η κα Περατικού Βασιλική. Είναι πολιτική αγωγή. Τί σχέση είχατε με τον Κωστή Περατικό.
Β. ΠΕΡΑΤΙΚΟΥ: Σύζυγός μου.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δεν ορκίζεστε αλλά θέλω να μου καταθέσετε πρώτα για εκείνη την ημέρα. Πού ήσασταν, πού πήγαινε ο Κωστής, τί συνέβη; Καταρχήν εκφράζω την λύπη μου κι εγώ και σας προσωπικά.
Β. ΠΕΡΑΤΙΚΟΥ: Ο Κωστής ήταν στο γραφείο κι εγώ ήμουν στο σπίτι με τα παιδιά. Το έμαθα από την μητέρα μου και τον πεθερό μου στις 17:10΄-17:15΄το απόγευμα και καταλαβαίνετε.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Μάθατε για τις συνθήκες που συνέβη αυτό το πράγμα; Είχε πάει στο γραφείο, πήγαινε στο γραφείο;
Β. ΠΕΡΑΤΙΚΟΥ: Έφευγε από το γραφείο για να γυρίσει στο σπίτι του.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Τί ώρα ήταν;
Β. ΠΕΡΑΤΙΚΟΥ: 17:00΄το απόγευμα απ’ ότι ξέρω.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Είχε τελειώσει την δουλειά του κι ερχόταν για το σπίτι. Κατέβηκε με τα πόδια από το γραφείο να πάει πού;
Β. ΠΕΡΑΤΙΚΟΥ: Να πάει φαντάζομαι στο γκαράζ να πάρει το αυτοκίνητο.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Κι εκεί κάπου τον παραμόνευαν.
Β. ΠΕΡΑΤΙΚΟΥ: Ναι, εκεί έγινε το κακό και τον σκότωσαν. Το πιο δύσκολο απ’ όλα ήταν να το πω στα παιδιά, ειδικά στον πιο μικρό μου γιο που ήταν 6 χρονών τότε. Έπρεπε να τους το πω και να τους πω και με ποιο τρόπο πέθανε ο πατέρας τους που ήταν πολύ δύσκολο να καταλάβουν και γιατί έγινε αυτό.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ήταν μικρά τότε αλλά αργότερα ρωτάγανε. Ρωτάνε συνέχεια τα παιδιά.
Β. ΠΕΡΑΤΙΚΟΥ: 11,5 ο μεγάλος και 6 ο μικρός. Ρώταγαν συνέχεια.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Εσείς γνωρίζατε τις εργασίες με τις οποίες είχε τότε ασχολία ο σύζυγός σας;
Β. ΠΕΡΑΤΙΚΟΥ: Δεν είχα καμία σχέση με τις δουλειές του.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Εσείς εργάζεστε;
Β. ΠΕΡΑΤΙΚΟΥ: Όχι, δεν εργαζόμουν. Εκείνη την περίοδο που δολοφονήθηκε δεν εργαζόμουν.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Σήμερα;
Β. ΠΕΡΑΤΙΚΟΥ: Εργάζομαι.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Τί εργασία κάνετε;
Β. ΠΕΡΑΤΙΚΟΥ: Φτιάχνω χώρους, σχεδιάζω χώρους, σπίτια.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Είστε αρχιτέκτων;
Β. ΠΕΡΑΤΙΚΟΥ: Κάνω διακόσμηση.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Εκείνη την εποχή δεν εργαζόσασταν αλλά ούτε είχατε και γνώση και απασχόληση με τις δουλειές του. Ξέρατε όμως, είχατε ακούσει για κάποιο ναυπηγείο που είχε πάρει ο Όμιλος Περατικού βέβαια όχι ο ίδιος;
Β. ΠΕΡΑΤΙΚΟΥ: Για τα ναυπηγεία βέβαια, μα γι αυτό και ήρθαμε από το Λονδίνο.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Μένατε στο Λονδίνο.
Β. ΠΕΡΑΤΙΚΟΥ: Εκεί ζούσαμε και το ΄92 το καλοκαίρι προς το ΄93 τότε ήρθαμε στην Ελλάδα για να αναλάβει ο Κωστής τα ναυπηγεία και άλλαξε όλη μας η ζωή.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Πήγε καλά αυτή η επιχείρηση των ναυπηγείων;
Β. ΠΕΡΑΤΙΚΟΥ: Τα ξέρετε.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Όχι, δεν τα ξέρω. Εσείς πώς τα ζήσατε; Πήγε καλά ή δεν πήγε;
Β. ΠΕΡΑΤΙΚΟΥ: Χάλια πήγε.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Χάσατε χρήματα, περιουσία;
Β. ΠΕΡΑΤΙΚΟΥ: Χάσαμε και περιουσία και τον Κωστή.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Μπορείτε να συσχετίσετε αυτά τα ναυπηγεία με αυτή την πράξη η οποία έγινε εναντίον του;
Β. ΠΕΡΑΤΙΚΟΥ: Σε καμία περίπτωση δεν μπορώ, δεν το χωράει το μυαλό μου.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Διαβάσατε την προκήρυξη;
Β. ΠΕΡΑΤΙΚΟΥ: Την προκήρυξη δεν μπόρεσα να την διαβάσω ούτε εγώ, ούτε τα παιδιά μου παρά μόνο όταν τους έπιασαν.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Στην προκήρυξη λένε ορισμένα πράγματα σχετικά με την επιχειρηματική του δραστηριότητα του συζύγου και συσχετίζουν αυτή την επιχειρηματική δραστηριότητα με την απόφασή τους να τον εξοντώσουν φυσικά, την φυσική του εξόντωση. Τί λέτε, μπορεί να έχει σχέση το ένα με το άλλο ή αν έχει σχέση μπορεί κάτι από αυτά που λένε να έχει κάποια βάση;
Β. ΠΕΡΑΤΙΚΟΥ: Τί βάση μπορεί να έχει κάτι, πώς μπορείς να αφαιρέσεις μία ζωή και για ποιο λόγο; Καμία βάση.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δεν υπάρχει ποτέ βάση να αφαιρούμε ανθρώπινη ζωή. Αυτή είναι η θέση σας εσάς έστω κι εάν κάποιος κάνει και κάτι, οτιδήποτε μπορούμε εμείς λέτε λοιπόν να του αφαιρούμε τη ζωή;
Β. ΠΕΡΑΤΙΚΟΥ: Όχι, ο Κωστής δεν έκανε τίποτα και ούτε φοβόταν καθόλου ότι έχει κάνει κάτι κακό.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ούτε φοβόταν.
Β. ΠΕΡΑΤΙΚΟΥ: Όχι.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Σας είχε πει ποτέ ότι τον απειλούν, τον παρακολουθούν, ότι χρειάζεται ασφάλεια; Είχε ποτέ ασφάλεια;
Β. ΠΕΡΑΤΙΚΟΥ: Είχε ασφάλεια παλιά αλλά μετά δεν είχε.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Γιατί;
Β. ΠΕΡΑΤΙΚΟΥ: Νομίζω ότι του αφαιρέθηκε ένα διάστημα που πηγαινοερχόταν και στο Λονδίνο, μετά το ΄95.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Όταν δηλαδή τελείωσε με τα ναυπηγεία γιατί κάποια στιγμή τα άφησε τα ναυπηγεία και πηγαινοερχόταν στο Λονδίνο. Οπότε μετά δεν του έδωσαν από κει και πέρα ασφάλεια.
Β. ΠΕΡΑΤΙΚΟΥ: Όχι.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Πότε πήγε στο Λονδίνο, που έφυγε δηλαδή από τα ναυπηγεία ποιο έτος ήταν;
Β. ΠΕΡΑΤΙΚΟΥ: Το ΄95 πρέπει να ήταν.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Πόσο καιρό έμενε στο Λονδίνο και πόσο έμενε εδώ;
Β. ΠΕΡΑΤΙΚΟΥ: Ήμασταν σε διάσταση και είχαμε χωριστά σπίτια από το ΄95 και μετά και δεν ξέρω ακριβώς πότε ερχόταν. Ερχόταν όμως αρκετά συχνά και έβλεπε τα παιδιά.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Όταν λέμε αρκετά συχνά, σε τί περιόδους; Ενός μηνός, δύο μηνών, πέντε μηνών, έξι μηνών και πόσες μέρες έμενε εδώ;
Β. ΠΕΡΑΤΙΚΟΥ: Δεν ξέρω.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δεν μπορείτε να θυμηθείτε;
Β. ΠΕΡΑΤΙΚΟΥ: Δεν μπορώ να θυμηθώ. Δεν ερχόταν τακτικά.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δεν είναι απαραίτητο, εγώ όμως πρέπει ορισμένα πράγματα να τα ρωτάω. Τί κίνητρα βλέπετε σε αυτούς τους ανθρώπους που αποφάσισαν και εκτέλεσαν αυτή την πράξη; Τί κίνητρα;
Β. ΠΕΡΑΤΙΚΟΥ: Δεν μπορώ να καταλάβω.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δεν φαίνεται από την προκήρυξη; Λένε ότι αυτή η επιχείρηση ήταν ζημιογόνα για τα συμφέροντα.
Β. ΠΕΡΑΤΙΚΟΥ: Δεν ξέρω γιατί επιλέξανε τον σύζυγό μου.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Εγώ δεν έχω τίποτε άλλο. Κύριε Εισαγγελεύ; Κύριοι συνάδελφοι;
Παρακαλείται ο κ. Πέτσος.
Γ. ΠΕΤΣΟΣ: Γνωρίζω ότι πέραν της διάστασης κ. Περατικού που υπήρχε με τον μακαρίτη τον Κωστή είχατε την υποχρέωση να μεγαλώσετε τα παιδιά σας, τα κοινά παιδιά σας και η μεγάλη σας δυσκολία ήταν να αναφερθείτε για το θάνατο του πατέρα τους σε μία πολύ μικρή και ευαίσθητη ηλικία, μία ηλικία η οποία όπως είναι γνωστό δεν έχει παρέλθει όσον αφορά την ευαισθητοποίησή τους. Πιστεύω ότι σήμερα μετά από τόσα χρόνια είναι πολύ πιο δύσκολο σε αυτή την εφηβεία που περνούν να τους δώστε εξηγήσεις. Το κατορθώσατε αυτό μέχρι σήμερα;
Β. ΠΕΡΑΤΙΚΟΥ: Έχουμε περάσει πάρα πολύ δύσκολα και μέχρι τώρα τα παιδιά δεν ήξεραν το γιατί. Τώρα προσπαθούν να το καταλάβουν και πάλι δεν μπορούν να το καταλάβουν.
Γ. ΠΕΤΣΟΣ: Προσπαθούν να το καταλάβουν πώς και τί προσπάθειες έχετε κάνει να τους δώσετε εσείς τις εξηγήσεις εκείνες που θα ανυψώσουν τον πατέρα τους;
Β. ΠΕΡΑΤΙΚΟΥ: Δεν μπορώ να τους εξηγήσω.
Γ. ΠΕΤΣΟΣ: Ξέρετε γιατί το ρωτώ; Όταν έγινε η απόπειρα εναντίον μου επειδή οι ραδιοφωνικοί σταθμοί τότε αναφέρθησαν εις την δολοφονία Πέτσου ή στην εκτέλεση Πέτσου και των διαφόρων σωματοφυλάκων, η υπεύθυνη καθηγήτρια του γιου μου τον κάλεσε στο γραφείο της και του είπε: «Παιδί μου, θα σου ανακοινώσω κάτι δυσάρεστο›. Δεν ανακοίνωσε το δυσάρεστο, «αλλά εκείνο που θέλω να σου πω είναι ότι όσοι ασχολούνται με την πολιτική, αυτά παθαίνουν. Ο πατέρας σου σκοτώθηκε›. Και ο γιος μου τότε ήταν στην ευαίσθητη ηλικία των 12 ετών. Αντιλαμβάνεσθε λοιπόν πόσο βλέπω την δυσκολία σας να μεταφέρετε στα παιδιά σας αυτό το «γιατί› το οποίο θα αναρωτιούνται.
Επειδή είστε μητέρα –και καλή μητέρα-, έχετε υποχρέωση να τους απαντήσετε. Θα κάνετε αυτές τις προσπάθειες; Αυτή είναι η δική μου ερώτηση, για τη μνήμη του συζύγου σας και για την ψυχική υγεία των παιδιών σας. Σας ρωτώ: Θα το κάνετε; Έχετε αντιληφθεί τί συμβαίνει;
Β. ΠΕΡΑΤΙΚΟΥ: Ο γιος μου είναι εδώ, σ’ αυτό το Δικαστήριο σήμερα, ο μεγάλος, για να μπορέσει να δει και να καταλάβει. Ζήτησε να έρθει εδώ σήμερα για να δει τί είναι αυτή η δίκη, τί πάει να πει «δικάζουμε αυτές τις πράξεις›.
Γ. ΠΕΤΣΟΣ: Νομίζω ότι θα έχει την αμέριστη συμπαράστασή σας στο μέλλον, και τη δική σας και του πεθερού σας. Τίποτε άλλο κ. Πρόεδρε.
Ε. ΒΟΖΕΜΠΕΡΓΚ: Μόνο μία ερώτηση κ. Πρόεδρε έχω. Κυρία Ράκα, αντιλαμβάνεστε ότι η δολοφονία του Κωστή Περατικού, σύμφωνα με τα κίνητρα και τους λόγους που επικαλούνται όσοι ανήκουν στη 17Ν που έχει αναλάβει την ευθύνη, έχει να κάνει και με την προσωπικότητα του συγκεκριμένου ανθρώπου. Πείτε στο Δικαστήριο, ο Κωστής Περατικός, όσο τον ζήσατε, γιατί μεγαλώσατε μαζί ουσιαστικά, ήσαστε από παιδιά μαζί, όσο τον ζήσατε, ήταν ο σκληρός επιχειρηματίας που ακολουθεί αυστηρά κανόνες και που γι αυτόν ο εργαζόμενος θα πρέπει να εξαντλήσει τα περιθώρια της αντοχής του και της εργατικότητάς του, ή ήταν ο άνθρωπος που δημιουργούσε προσωπικές σχέσεις με τους εργαζόμενους, προσωπικές σχέσεις με τους οικείους του; Τί άνθρωπος ήταν; Πείτε με δυο κουβέντες την προσωπικότητά του.
Β. ΠΕΡΑΤΙΚΟΥ: Ο Κωστής ήταν ένας πολύ ζεστός άνθρωπος, ήταν πάρα πολύ τρυφερός πατέρας και ήταν φίλος πάνω απ’ όλα.
Ε. ΒΟΖΕΜΠΕΡΓΚ: Σαν εργοδότης και επιχειρηματίας πώς ήταν;
Β. ΠΕΡΑΤΙΚΟΥ: Ήταν φίλος, φιλικός, ήταν απλός άνθρωπος.
Ε. ΒΟΖΕΜΠΕΡΓΚ: Θυμάστε τους εργαζόμενους που ήρθαν στην κηδεία του και πόσοι ήσαν;
Β. ΠΕΡΑΤΙΚΟΥ: Θυμάμαι ότι ήταν πάρα πολύς ο κόσμος, αλλά ήμουν θαμπωμένη, δε μπορούσα να δω μπροστά μου από το σοκ και από τη στεναχώρια.
Ε. ΒΟΖΕΜΠΕΡΓΚ: Κύριε Πρόεδρε δεν έχω άλλη ερώτηση, αλλά αυτή τη στιγμή καταθέτω στο Δικαστήριό σας, επειδή παίζει ρόλο και για τη μνήμη των θυμάτων η προσωπικότητα, απλώς θα σας το δώσω, ο Κωστής Περατικός είχε γράψει και μελοποιήσει κάποιους στίχους, ησχολείτο με τη μουσική και την ποίηση, που μάλιστα τους είχε με τη συνεργασία του ¶ρη Δαβαράκη και την προτεραία της δολοφονίας του τους είχε τραγουδήσει στο ?STAR CHANNEL?. Απλώς για την προσωπικότητα ενός ανθρώπου.....
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: «Προφητικοί στίχοι από τον Κωστή Περατικό. Ο Κωστής Περατικός υπεραγαπούσε τα δυο παιδιά του. Δε χρειάζεται να κλάψω άλλο, τώρα είμαι μόνος μου. Στίχος προφητικός και συνάμα ευαίσθητος, γραμμένος πρόσφατα από τον ίδιο τον Κωστή Περατικό. Τον 42χρονο εφοπλιστή που εκτός από την τριβή του με τον σκληρό κόσμο των επιχειρήσεων, διατηρούσε πάντα τις δικές του προσωπικές στιγμές. Τότε έπαιρνε την κιθάρα του και τραγουδούσε τα αγαπημένα του τραγούδια. Πρόσφατα μάλιστα είχε πάει σε ένα αθηναϊκό δισκογραφικό στούντιο και εκεί παρουσία του φίλου του ¶ρη Δαβαράκη, ηχογράφησε ένα τραγούδι. Οι στίχοι γραμμένοι στα αγγλικά και η μουσική ήταν του ίδιου του Κωστή Περατικού, που παρουσιάστηκαν στο χτεσινό βραδινό δελτίο του ?STAR CHANNEL?. Ιδού τί έγραφε και τραγουδούσε: Δεν πιστεύω στα παραμύθια, έχω χάσει τον έλεγχο. Δε χρειάζεται πια να κλάψω, τώρα είμαι μόνος μου. Πού έχει χαθεί όλη η δύναμη; Τίποτα πια δεν είναι το ίδιο. Δε με νοιάζει για τίποτα πια, τίποτα πια δεν είναι ίδιο. Δε με νοιάζει για τίποτα πια, αφού ξύπνησα σε ένα εντελώς διαφορετικό κόσμο, δε με νοιάζει τίποτα πια. Κοίτα το αρκουδάκι, βοηθάει τα μωρά να έχουν ωραία όνειρα. Κοίτα τις ζωές μας που γίνονται κομμάτια. Σε περιμένω να γυρίσεις πίσω, τα μάτια μου καρφωμένα στην πόρτα. Δε με νοιάζει πια τίποτα, δε με νοιάζει πια τίποτα›.
Είναι από την «ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ› της 30/5/1997.
Κ. ΧΡΥΣΙΚΟΠΟΥΛΟΣ: Πείτε μου, η οικογένεια του Περατικού πού ζούσε το ’95, ’96, ’97; Δηλαδή τα άλλα δύο αδέρφια του συχωρεμένου Κωστή;
Β. ΠΕΡΑΤΙΚΟΥ: Και στο Λονδίνο και στην Ελλάδα, πηγαινοέρχονταν.
Κ. ΧΡΥΣΙΚΟΠΟΥΛΟΣ: Ο Νίκος ας πούμε ζούσε στη Ν. Υόρκη; Γιατί έχει δώσει μια κατάθεση ότι ζούσε στη Ν. Υόρκη.
Β. ΠΕΡΑΤΙΚΟΥ: Ο Αντώνης. Ο Νίκος ζούσε στο Λονδίνο με τη γυναίκα του και τα παιδιά του.
Κ. ΧΡΥΣΙΚΟΠΟΥΛΟΣ: Η μητέρα; Η Σοφία Περατικού πού ζούσε;
Β. ΠΕΡΑΤΙΚΟΥ: Η πεθερά μου ζει στο Λονδίνο, έρχεται όμως και στη Σάμο, έρχεται και στην Ελλάδα.
Κ. ΧΡΥΣΙΚΟΠΟΥΛΟΣ: Πατρικό πού έχει;
Β. ΠΕΡΑΤΙΚΟΥ: Στη Σάμο. Είναι Σαμιώτισσα.
Κ. ΧΡΥΣΙΚΟΠΟΥΛΟΣ: Στο διάστημα ’95-’97 πότε επέστρεψε για να εγκατασταθεί οριστικά ο μακαρίτης Κωστής Περατικός;
Β. ΠΕΡΑΤΙΚΟΥ: Δύο μήνες πριν από τη δολοφονία του.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Η κα Σοφία Περατικού.
Ε. ΒΟΖΕΜΠΕΡΓΚ: Καταρχήν η κα Σοφία Περατικού είναι ηλικιωμένη και είναι αδύνατο να μετακινηθεί, μένει μόνιμα στο Λονδίνο. Με τη διάταξη τη σχετική, αν το κρίνετε, να αναγνωσθεί η κατάθεση εφόσον βεβαίως η άλλη πλευρά δεν έχει αντίρρηση. Το μόνο που μας ενδιαφέρει και θα ζητήσουμε, εφόσον το κρίνετε, είναι για το ότι πράγματι η οικογένεια είχε δεχθεί προηγουμένως απειλές και το βεβαιώνει η κα Περατικού. Αλλά στο σημείο αυτό κ. Πρόεδρε να κάνουμε την αξιολόγηση σε αυτά που είπαν οι συνάδελφοι.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Θα την κάνουμε, αλλά υπάρχει αντίρρηση να αναγνωσθεί της κας Περατικού;
Ι. ΜΥΛΩΝΑΣ: Λόγω γήρατος δεν μπορεί να προσέλθει;
Ε. ΒΟΖΕΜΠΕΡΓΚ: Και αδυναμίας προσέλευσης όπως λέει η διάταξη κ. Μυλωνά. Είναι και αδύνατο να μετακινηθεί γιατί είναι η υγεία της κλονισμένη.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ας το διαβάσουμε και στη συνέχεια έχετε το λόγο για τις αξιολογήσεις. Λοιπόν, κάντε τις αξιολογήσεις σας, θα βρούμε εμείς την κατάθεση και θα διαβάσουμε αυτό το χωρίο που ζητήσατε.
«Εγώ προσωπικά έμαθα τον Σεπτέμβριο του 1995 γιατί με πήρε τηλέφωνο γύρω στις 20 Σεπτεμβρίου στο σπίτι μου στο Ψυχικό (6725002) –σημειώνω εδώ ότι το τηλέφωνο αυτό υπάρχει στον τηλεφωνικό κατάλογο- και μου ζήτησαν αρχικά τον σύζυγό μου Μιχάλη. Όταν τους εξήγησα ότι δε μένει εδώ, άρχισε να μου μιλάει με περίεργο τρόπο για τον Κωστή. Πότε μου έλεγαν να προσέχει μην πάθει τίποτα και πότε μου έλεγαν είναι ξεγραμμένος. Μετά από μερικά τηλεφωνήματα που γίνονταν από τηλέφωνο 0030, περίπου ως και ώρα 3 τη νύχτα. Εγώ ανησύχησα και ενημέρωσα τον σύζυγό μου Μιχάλη.
Αυτός τότε μου είπε: «Ναι, ξέρω, έχω κι εγώ πολλά τέτοια. Εγώ ωστόσο είχα φοβηθεί για τη ζωή και του Μιχάλη και του Κωστή. Πίστεψα όμως ότι τα τηλεφωνήματα αυτά προήρχοντο από εργαζόμενους στα ναυπηγεία που θα βρίσκονταν άνεργοι με το κλείσιμο των ναυπηγείων. Τα παραπάνω τηλέφωνα γίνονταν σχεδόν κάθε βράδυ για όσο διάστημα βρισκόμουν στην Ελλάδα. Γιατί αρχές Νοεμβρίου έφυγα και δεν ξέρω μετά. ¶λλη φορά δεν είχα λάβει απειλητικά τηλεφωνήματα, ούτε πριν ούτε μετά.
Θέλω να προσθέσω ότι πάντοτε ήταν μια ανδρική φωνή, τα περισσότερα δε από αυτά ήταν από το ίδιο πρόσωπο, έχει περάσει όμως πολύς καιρός και δε θυμάμαι ακριβώς όλα όσα μου έλεγαν. Χαρακτηριστικά απ’ όλα τα τηλεφωνήματα, θυμάμαι δύο που αναφέρονται σε δύο γεγονότα: Στο ένα με προειδοποίησαν και μου είπαν να μην πάει αύριο ο Μιχάλης στο γραφείο στον Πειραιά με κανένα από τα δύο αυτοκίνητα που έχουν πινακίδες τις εξής και μου έδωσε δυο αριθμούς πινακίδων που εγώ έγραψα εκείνη τη στιγμή, επαναλαμβάνοντάς του τους αριθμούς, τους οποίους εγώ τώρα δεν θυμάμαι ούτε έχω κρατήσει.
Το τηλεφώνημα αυτό έγινε περί την 04:00 ώρα. Τότε πήρα αμέσως τον Βάγια Σπύρο που δουλεύει στο γραφείο του Πειραιά και του είπα να ενημερώσει το Μιχάλη και του ανέφερα το τηλεφώνημα. Την ημέρα που ξανατηλεφωνηθήκαμε με τον κ. Βάγια μου είπε ότι οι πινακίδες αυτές δεν ανήκουν σε κανένα αυτοκίνητο, ούτε του γραφείου ούτε της οικογένειας.
Στο δεύτερο τηλεφώνημα που έγινε την 02:00 ώρα περίπου αναφέρονταν στον γιο μου Κωστή και μου είπαν: «Ο γιος σου έχει τσεκάρει›. Ρώτησα τί έχει τσεκάρει και μου απήντησαν: «Είναι τσεκαρισμένος›. Εγώ φαντάστηκα ότι τσεκάρει το εισιτήριό του από Λονδίνο για Ελλάδα. Η σκέψη μου αυτή επιβεβαιώθηκε την επόμενη ημέρα, όταν έμαθα ότι πράγματι ο Κωστής εκείνο το βράδυ έφυγε από το Λονδίνο και ήρθε Ελλάδα. Εγώ δεν τον είχα συναντήσει εκείνη τη φορά, ούτε μου τηλεφώνησε, τώρα όμως σκέφτομαι μήπως ήταν σύμπτωση το ταξίδι του Κωστή εκείνο το βράδυ και εννοούσαν κάτι άλλο ίσως.
Τέλος θέλω να τονίσω ότι εμένα δεν με πληροφόρησαν για απειλές που γίνονταν σε άλλα μέλη της οικογένειας και σε άλλα μέρη, γραφείο κτλ., για να μη με φοβίσουν. Ο Κωστής πάντως αψηφούσε τις απειλές που γίνονταν, λέγοντας ότι εκείνος δεν έχει κάνει τίποτα κακό και ούτε έβλαψε κανέναν ποτέ, και γιατί να τον πειράξουν; Εμένα πάντοτε, κάθε φορά που του ανέφερα τον κίνδυνο μου απαντούσε «έλα ρε μάνα, μη φοβάσαι›.
Όσον αφορά το ότι κινδύνευε η σωματική του ακεραιότητα, εγώ βασίζομαι στη συμβουλή των δικηγόρων του να αποφεύγει να έρχεται στην Ελλάδα για λίγο διάστημα κι όταν εκείνος έκανε το αντίθετο, εγώ ανησυχούσα πολύ. Το γεγονός αυτό εγώ το έμαθα από τον σύζυγό μου Μιχάλη και τον γιο μου Νίκο›.
Ανεγνώσθη λοιπόν αυτή η κατάθεση. Καταρχήν θέλω να πω για την αργία που ζητήσατε, ήδη έχω κρίση συνειδησιακή που είπα Μεγάλη Πέμπτη να μην εργαστούμε. Μη μου δημιουργείτε ενοχές άλλες.
Γ. ΠΕΤΣΟΣ: Με συγχωρείτε πώς το θυμηθήκατε αυτό τώρα; Αλίμονο το αίτημα το δικό μου να δημιουργούσε αντίστροφο ροπή όσον αφορά τις δικές σας επιθυμίες και να εργαζόμαστε και αύριο. Ποιος θα έφευγε μετά;
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Έχω κρίσεις συνειδήσεως τώρα και εσείς πάτε πυροδοτείτε τέτοια πράγματα.....
Γ. ΠΕΤΣΟΣ: Απλώς θέλετε να απαλύνετε το ότι δεν δίνετε σε όλους αυτό που επιθυμούμε, την Τρίτη της Διακαινησίμου.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Είπαμε, η Πέμπτη είναι η καλύτερη.
Γ. ΠΕΤΣΟΣ: Κύριε Πρόεδρε, χθες υπήρξε η κατάθεση του πατέρα Περατικού, του πατριάρχη της οικογένειας, μιας οικογένειας η οποία, όπως είναι γνωστό, δημιούργησε περιουσίες στο εξωτερικό, πάντοτε με γνώμονα το εθνικό συμφέρον. Υπήρχε η τραγική φυσιογνωμία ενώπιόν σας, ενός πατέρα που έχασε το παιδί του κατ’ αυτόν τον άνανδρο τρόπο.
Κάνοντας κανείς μια αξιολόγηση της κατάθεσής του, δε μπορεί να μην φορτίζεται από το κλίμα της κατάθεσής του, το κλίμα που ο ίδιος δημιούργησε, διότι το αισθανόταν. Ένας πατέρας ο οποίος σε κάποια στιγμή λέει «παραμένω όρθιος, στην ηλικία των 85 ετών, για την τιμή και τη μνήμη του γιου μου›. Αυτό σημαίνει πολλά.
Αλλά και η όλη κατάθεσή του απέδειξε ότι εγνώριζε σαν συμβουλάτορας του υιού του και των μετόχων που εκπροσωπούσε με την εταιρεία που είχαν αγοράσει τα ναυπηγεία Ελευσίνας, γνώριζε τα πράγματα όπως ακριβώς είχαν γίνει. Τα παρακολουθούσε, ήταν εκείνος ο οποίος έδινε κατά την άποψή μου, τις συμβουλές του σε ένα άξιο γιο ο οποίος είχε αναλάβει τη διεύθυνση και τη διαχείριση αυτής της μεγάλης ναυπηγικής εταιρείας.
Πέρα όμως από την απώλεια ενός ανθρώπου, πέρα από την απώλεια μιας περιουσίας, θα πρέπει κανείς να σταματήσει και σε διάφορες εκφράσεις, οι οποίες πολλές φορές από συναδέλφους πιστεύω ότι γίνονται όχι για να προκαλέσουν ερωτήσεις, αλλά για να αφήσουν τα αποτυπώματα των δικών τους απόψεων, σε μία αίθουσα που θα πρέπει να λεχθεί όπως και να γίνει, ότι δημιουργεί τις προϋποθέσεις μιας ιστορικής δίκης. Αυτό δεν πρέπει να το λησμονούμε, λέγοντας ότι αυτή η δίκη πρέπει να τελειώσει.
Πράγματι πρέπει να τελειώσει, πρέπει να επιταχύνουμε τη διαδικασία, πράγματι πρέπει να επιταχύνουμε τη διαδικασία, αλλά μην ξεχνάμε ότι δικάζουμε αυτή τη στιγμή 23 ανθρωποκτονίες και άλλες 100 περίπου απόπειρες ανθρωποκτονιών. Και τις δικάζουμε με ταχύτατους ρυθμούς και γι αυτό το λόγο η οποιαδήποτε συνεισφορά συνηγόρου υπεράσπισης ή πολιτικής αγωγής, προσπαθεί να δημιουργήσει και εντυπώσεις. Διότι χθες έγιναν κατά την άποψή μου, μαζί με την κατάθεση του πατέρα Περατικού, και απαράδεκτοι κ. Πρόεδρε συμψηφισμοί.
Συμψηφισμοί οι οποίοι είχαν σχέση με τον τρόπο λειτουργίας της επιχείρησης αυτής, όπως και συμψηφισμοί με τον τρόπο απαλοιφής των χρεών της επιχείρησης προτού αγοραστεί από την οικογένεια Περατικού. Εδώ θα πρέπει να ξεκαθαρίσουμε το εξής: Η οικογένεια Περατικού αποφάσισε –και αυτό φάνηκε από την κατάθεση- να αγοράσει τα ναυπηγεία Ελευσίνας σε μία πρόκληση εθνική για ιδιωτικοποίηση των υπερχρεωμένων εταιρειών που είχε ξεκινήσει το 1987. Εδώ θέλω να επισημάνω ότι η τοποθέτηση δεν είναι καθόλου πολιτική. Η τοποθέτηση είναι διαχρονική.
Η απόφαση για ιδιωτικοποίηση των υπερχρεωμένων παλαιών επιχειρήσεων, ξεκίνησε το 1987. Έγιναν μικρές ιδιωτικοποιήσεις μικρών επιχειρήσεων και το 1992 ξεκίνησε η πρώτη μεγάλη ιδιωτικοποίηση και βρέθηκε ένας Έλληνας με την εθνική ευαισθησία του Μιχάλη Περατικού που έδωσε τη δυνατότητα στον γιο του να έρθει στην Ελλάδα, να επενδύσει τα χρήματα τα οποία είχε επενδύσει, να κάνει τις συμφωνίες τις οποίες έπρεπε να κάνει, προκειμένου να διατηρήσει τί; Αυτό που ζητούσε η Ε.Ε. εκείνη την εποχή: Ιδιωτικοποίηση όλων των κρατικών επιχειρήσεων που ήταν ζημιογόνες στο παρελθόν, διαγραφή των χρεών και μετά επανατοποθέτηση και εκσυγχρονισμό με βάση τα νέα ευρωπαϊκά δεδομένα.
Και το όφειλε η Ελλάδα να το κάνει αυτό και πράγματι το ξεκίνησε η πολιτική ηγεσία, όποια και αν ήταν, από το 1987 και μετά, με μεγάλες δυσκολίες όμως. Δυσκολίες οι οποίες έφεραν σε σύγκρουση πολιτικά συμφέροντα και πολιτικά κόστη μέσα στις ίδιες της κυβερνήσεις. Γι αυτό αποδεικνύεται ότι 19 μέρες, όπως κατέθεσε ο Μιχάλης Περατικός, περίμενε απάντηση από το Υπουργείο Βιομηχανίας για την τύχη μίας επιστολής η οποία θα ενεργοποιούσε την επιδότηση.
Γι αυτό περίμενε άλλους 15 μήνες την τύχη άλλης επιστολής που ενεφανίσθη ως χαμένη από το Υπουργείο Βιομηχανίας. Για ποιο λόγο; Για τη συντήρηση μόνον των εργαζομένων, των 2.000 εργαζομένων. Διότι αυτό ήταν και βασική ρήτρα της Ε.Ε. Ναι μεν δώστε τις επιχειρήσεις σε εκείνους οι οποίοι επιθυμούν να τις λειτουργήσουν, αλλά διατηρήστε το μίνιμουμ των εργαζομένων, ώστε να μην αυξήσουμε τα ποσοστά της ανεργίας. Βάσει αυτών προϋποθέσεων λειτούργησε και η οικογένεια Περατικού και απεδείχθη από την κατάθεση του Μιχάλη Περατικού, ότι τελικά όταν είχε ειδοποιήσει πλέον την κυβέρνηση ότι ήταν δυνατόν να συνεχιστεί η επιχείρηση αυτή, τότε αποζημίωσε όλους τους εργαζομένους και από τα έγγραφα τα οποία κατετέθησαν χθες, αποδεικνύεται περισσότερο ότι υπήρχαν οικειοθελείς παραιτήσεις, ότι υπήρχαν αποχωρήσεις εκείνων που δεν μπορούσαν να προσφέρουν στην παραγωγική δύναμη της επιχείρησης, αλλά όμως δεν υπήρχαν απολύσεις όπως ο νόμος και οι διατάξεις της Ε.Ε. πρέσβευαν.
Παρ’ όλα αυτά όμως, στις άλλες χώρες της Ε.Ε. –και αυτό είναι προς τιμήν της οικογενείας Περατικού και της μνήμης του Κωστή Περατικού- στην Ισπανία που έγιναν οι πρώτες αποκρατικοποιήσεις, οι πρώτες ιδιωτικοποιήσεις, εκεί απελύθησαν οι πάντες και άρχισε πλέον νέος κύκλος από μηδενική βάση λειτουργίας των επιχειρήσεων αυτών. Κάτι που τελικά έγινε και με τα ναυπηγεία Ελευσίνος, όταν πλέον μετά την αποχώρηση και την παράδοση της πιστώτριας τράπεζας της επιχείρησης, το λειτούργησε η επιχείρηση Ταβουλάρη, που το λειτουργεί σήμερα μόνο με 600 εργαζόμενους.
Γι αυτό το λόγο το θεωρώ ανεπίτρεπτο να γίνεται αυτός ο συμψηφισμός. Ένας συμψηφισμός που δεν είχε καμία σχέση ούτε με τη λογιστική πραγματικότητα, ούτε με τα φαινόμενα εκείνης της εποχής. ¶κουσα χθες τον εκλεκτό συνάδελφο κ. Αγιοστρατίτη να ομιλεί για 100 δις, τα οποία χαρίστηκαν και έπρεπε να τα γνωρίζει η οικογένεια Περατικού, έπρεπε να τα γνωρίζει ο νεκρός Περατικός, έπρεπε να τα γνωρίζει ο Μιχάλης Περατικός, προσέθεσε στα 100 δις τα 48 δις που το κράτος είχε δημιουργήσει με τις υπέρογκες φορολογίες στην επιχείρηση αυτή κι όταν παρέδωσε την επιχείρηση για αγορά, με πλαστά πλέον ισοζύγια και πλαστούς ισολογισμούς, δεν είχε την υποχρέωση το κράτος αλλά ούτε ο αγοραστής να μάθει ποιο ήταν το σύνολο των οφειλών, για να πούμε ότι 48 δις τα οποία όφειλε μία επιχείρηση όπως όφειλε και ο Σκαλιστήρης παλιά, όπως όφειλε και η LARCO παλιά, όπως οφείλουν πολλές επιχειρήσεις οι οποίες έπρεπε να εξυγιανθούν, δεν είχε την υποχρέωση η οικογένεια Περατικού να το γνωρίζει.
Είχε την υποχρέωση να ήταν εντάξει απέναντι των εργατών, να εκσυγχρονίσει το εργοστάσιο, να μπορέσει να κάνει μια σύγχρονη μονάδα, αλλά κι αυτό δεν το κατόρθωσε. Τα αντιτιθέμενα κυβερνητικά συμφέροντα την περίοδο του 1985 με εκείνους που πίστευαν, με επικεφαλής τον τότε Υπουργό Βιομηχανίας ότι δεν έπρεπε να γίνουν οι ιδιωτικοποιήσεις, ότι έτσι θα συνέφερε το κράτος, λες και υπήρχε ανταγωνιστικότητα στις δημόσιες επιχειρήσεις, δεν έδωσαν τη δυνατότητα στην οικογένεια αυτή, να προχωρήσει, να μεγαλουργήσει και να δώσει αν θέλετε τη δυνατότητα και σε άλλους εργαζομένους να προσληφθούν και να ζήσουν κάτω από τη δημιουργία μιας σύγχρονης τέτοιας μονάδας.
Λυπούμαι κ. Πρόεδρε που κατά κάποιο τρόπο επεκτάθηκα περισσότερο στο σχολιασμό, αλλά νομίζω ότι η κατάθεση Περατικού, έδωσε τη διάσταση εκείνη, που ακριβώς η προκήρυξη που είναι αναγνωστέο έγγραφο, δεν έχει καμία σχέση με την πραγματικότητα. Θα έχει όμως θα αποδειχθεί και κατά την ακροαματική διαδικασία, με τα στοιχεία εκείνα τα οποία ήταν αδύνατο να γνωρίζει κανείς, όπως αντιληφθήκατε κι εσείς, παρά μόνο εκείνοι οι οποίοι διοικούσαν τις Τράπεζες και εκείνοι οι οποίοι συναλλάσσονται από τη διοίκηση των ναυπηγείων της Ελευσίνας.
Εκεί, θα πρέπει κανείς να προσέξει και την πολιτική σκοπιμότητα, αλλά και την πληροφόρηση από περιφερειακά όργανα τα οποία είχαν τη δυνατότητα να δίδουν σε εκείνους οι οποίοι συνέτασσαν τις προκηρύξεις αυτές και εκείνοι που συνέτασσαν τις προκηρύξεις να δίνουν τις εντολές στα πιστόλια να σκοτώνουν, θα πρέπει να ελεγχθεί ποιοι ήταν εκείνοι που βοηθούσαν, ποιοι ήταν εκείνοι που παρότρυναν, ποιοι ήταν εκείνοι που γνώριζαν στοιχεία που δεν είχαν δημοσιευτεί στον Τύπο.
Όσον αφορά τη γενικότερη υπόθεση Περατικού εγώ δεν πρόκειται να κλείσω αυτό το σχολιασμό μου, παρά μόνο με κάτι το οποίο είχε γράψει το 1997 η «ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ›. Το έγκλημα που διέπραξε το σύνηθες μοιραίο σφάλμα έκανε ο δολοφονηθείς Κώστας Περατικός, νέος ήταν, ωραίος ήταν, λεφτά είχε, αντί να κάτσει και να καλοπερνά στο εξωτερικό, θέλησε να έρθει στην Ελλάδα και να κάνει επενδύσεις. Ναι, τέτοιο έγκλημα! Και δη να εξυγιάνει τα κρατικοποιημένα ναυπηγεία και αφού βρήκε τον μπελά του, στο τέλος έχασε και τη ζωή του. Προς γνώση και συμμόρφωση!
Αυτή τη συμπεριφορά δίδει η τρομοκρατία στον τόπο μας για εκείνους που θέλουν να επενδύσουν στην Ελλάδα και αυτούς που θέλουν να μεγαλουργήσουν στην Ελλάδα και αυτούς που θέλουν να προσφέρουν στην παραγωγική δυνατότητα του τόπου, δίνει αυτή τη συμβουλή: Μην έρχεστε εδώ, νεκρώσατε τον τόπο! Ευχαριστώ πολύ.