ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Τώρα έχουμε της AMERICAN EXPRESS τα έγγραφα τα οποία πρέπει να τα διαβάσουμε. Έχουμε την έκθεση πραγματογνωμοσύνης από τον Αντισυνταγματάρχη Δημητρίου Αθανάσιο, τον Αστυνόμο Α΄ Πολίκα Γεώργιο, τον Ανθυπασπιστή Αθανασίου Παναγιώτη και τον ιδιώτη Πρωτοπαπαδάκη Γεώργιο, τακτικό Καθηγητή κλπ. Σχολή Ναυτικών Δοκίμων.
Στο σημείο αυτό αναγιγνώσκεται:
1. Έκθεση πραγματογνωμοσύνης, από τον Αντισυνταγματάρχη Δημητρίου Αθανάσιο, τον Αστυνόμο Α΄ Πολίκα Γεώργιο, τον Ανθυπασπιστή Αθανασίου Παναγιώτη και τον ιδιώτη Πρωτοπαπαδάκη Γεώργιο.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Οι φωτογραφίες επίσης και παρακαλώ την προκήρυξη της 17Ν πάνω σ’ αυτή την υπόθεση εδώ.
Β.ΚΟΥΡΝΑΚΗΣ: (Διαβάζει)
«Για μια ακόμα φορά ολόκληρος ο κόσμος παρακολουθεί με αγωνία, οργή και αγανάκτηση τα λαμπρά επιτεύγματα της πολιτισμένης «δημοκρατικής› Δύσης. Τον πλήρη εξευτελισμό και την καταρράκωση κάθε ανθρώπινης αξίας, κάθε αρχής δικαιοσύνης, κάθε δικαιώματος του ανθρώπου του Τρίτου Κόσμου και των λαών του. Την πλήρη χρεοκοπία της Δυτικής Δημοκρατίας και των αρχών της, των ιδεολογημάτων περί ανθρωπίνων δικαιωμάτων, τη χρεοκοπία της Διεθνούς κοινότητας και της νομιμότητάς της, τον ΟΗΕ. Παρακολουθούμε το θρίαμβο του νόμου του ισχυρότερου, του νόμου της ζούγκλας. Τον θρίαμβο του δικαιώματος της χορτάτης και ευημερούσας δύσης να συντρίβει με τα όπλα την οικονομία και τη βιομηχανία μιας φτωχής χώρας του Τρίτου Κόσμου που τόλμησε να μη σκύψει το κεφάλι. Να εξολοθρεύει μέσω της συστηματικής γενοκτονίας που συντελείται με τους κτηνώδεις ναζιστικούς βομβαρδισμούς, έναν ολόκληρο λαό με πανάρχαιο πολιτισμό, δολοφονώντας 4.200 παιδιά και γέρους και δεκάδες χιλιάδες άμαχο πληθυσμό προς δόξα της ιερότητας της ανθρώπινης ζωής. Να μη διστάζει την προσφυγή σε πόλεμο και την αναπόφευκτη συνέπειά του την τεράστια οικολογική καταστροφή με ανυπολόγιστες συνέπειες για την περιοχή αλλά και για όλη την ανθρωπότητα. Παρακολουθούμε το θρίαμβο της ναζιστικής πρακτικής της Δύσης.
Τη βάρβαρη αυτή στρατιωτική επίθεση ενάντια στο Ιράκ είχαν προσπαθήσει οι κυρίαρχοι όμιλοι του στρατιωτικο-βιομηχανικού συμπλέγματος των ΗΠΑ και της Δύσης, όπως και οι ηγετικές ομάδες του σιωνιστικού κράτους του Ισραήλ, για λόγους που δεν έχουν καμιά βέβαια σχέση με την παραβίαση νομιμότητας από το Ιράκ. Και δεν θα μπορούσε ποτέ να πραγματοποιηθεί αν δεν υπήρχαν τα μέσα μαζικής ενημέρωσης και κυρίως τα ηλεκτρονικά.
Αυτά, όπως εξηγήσαμε κι αλλού, παίζοντας έναν κυρίαρχο ρόλο μέσα στα δυτικά καθεστώτα, με τη συστηματική πλύση εγκεφάλου και την παραπληροφόρηση κατόρθωσαν να παρουσιάσουν μια τελείως αντεστραμμένη εικόνα του ζητήματος του Κόλπου και της Μέσης Ανατολής, αναποδογυρίζοντας την πραγματικότητα , παρουσιάζοντας το μαύρο άσπρο με τρόπο που πολλές φορές ξεπερνάει τα όρια του γελοίου.
Έτσι για τα δυτικά ΜΜΕ, σ’ όλη τη διάρκεια του Περσοιρακινού πολέμου και μέχρι το 88, ο Σαντάμ Χουσεϊν δεν ήταν δικτάτορας, ήταν το χαϊδεμένο παιδί της δύσης, που τον εξόπλιζε ακατάπαυστα ενάντια στον «αιμοσταγή δικτάτορα› Χομεϊνί. Ξαφνικά από το 88 και πέρα κι ενώ ο πόλεμος έχει τελειώσει και δεν τους χρειάζεται πια το Ιράκ, η εικόνα αλλάζει κι ο Σαντάμ απ’ τη μια μέρα στην άλλη γίνεται για τη Δύση δικτάτορας και χαρακτηρίζεται χασάπης και Χίτλερ. Παράλληλα παρουσιάζεται η εικόνα της «δημοκρατικής› Δύσης που πολεμάει το δικτάτορα πράγμα που δεν έκανε ποτέ, πουθενά και για καμιά δικτατορία η Δύση – μη ξεχνάμε και την 7χρονη δικτατορία στη χώρα μας – ενώ αποσιωπάται το γεγονός ότι τα καθεστώτα που προσπαθούν να σώσουν οι δυτικοί με την επέμβασή τους, όπως η Σαουδική Αραβία, το Κουβέιτ, τα Εμιράτα, η Αίγυπτος είναι πιο αιμοσταγή, είναι τρισχειρότερα στην καταπίεση, τις εκτελέσεις αντιπάλων, τα βασανιστήρια, ενώ αυτό της Συρίας δεν διαφέρει ουσιαστικά απ’ το Ιράκ. Τέλος αποσιωπάται η φασιστική πρακτική του «δημοκρατικού› Ισραήλ που έχει δολοφονήσει με τα όπλα τα τρία τελευταία χρόνια στη διάρκεια της Ιντιφάντα περίπου δυο χιλιάδες παιδιά που αγωνίζονταν με πέτρες για το στοιχειώδες δικαίωμα ύπαρξης της πατρίδας τους.
Παρουσιάζεται σαν αιτία της βάρβαρης επέμβασης των Δυτικών η παραβίαση του διεθνούς νόμου απ’ το Ιράκ, ενώ αποσιωπάται το γεγονός ότι η Δύση δεν έχει το ηθικό δικαίωμα να κάνει το χωροφύλακα αφού είναι η πρώτη διδάξασα και έχει τσαλαπατήσει επανειλημμένα το διεθνή νόμο μεταπολεμικά. Τόσο οι ΗΠΑ όσο και η Αγγλία και η Γαλλία έχουν επέμβει στρατιωτικά σε διάφορα μέρη του κόσμου χωρίς να υποστούν κανένα εμπάργκο, καμιά απολύτως κύρωση. Οι ΗΠΑ εκτός από τη μακροχρόνια στρατιωτική επέμβαση στο Βιετνάμ, πιο πρόσφατα εισέβαλαν και κατέλαβαν τη Γρενάδα, βομβάρδισαν τη Λιβύη με θύματα αμάχους, εισέβαλαν στρατιωτικά πέρσι στον Παναμά δολοφονώντας 20.000 πολίτες. Ιδιαίτερα όμως στο χώρο που μας ενδιαφέρει, αυτόν της Μέσης Ανατολής, αποσιωπάται με επιμέλεια το γεγονός ότι αν υπάρχει μια επεκτατική δύναμη που παραβιάζει συνεχώς το διεθνή νόμο αυτή δεν είναι το Ιράκ, αλλά το σιωνιστικό Ισραήλ.
Αποσιωπάται το γεγονός ότι το Ισραήλ κατέλαβε στρατιωτικά με τον πόλεμο του 67 τη λωρίδα της Γάζας και τη Δυτική όχθη του Ιορδάνη. Ότι παρά το ψήφισμα του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ το Νοέμβρη του 67 που ζητούσε την άμεση αποχώρηση απ’ αυτές τις περιοχές, 23 χρόνια μετά το Ισραήλ δεν έχει αποχωρήσει.
Αποσιωπάται το γεγονός ότι το Ισραήλ εισέβαλε στρατιωτικά το 78 στο Νότιο Λίβανο και τον κατέλαβε. Ότι το 82 επιτέθηκε στη Βηρυτό την οποία πολιόρκησε βομβαρδίζοντάς την ακατάπαυστα επί τρεις μήνες. Ότι 12 χρόνια μετά κατέχει ακόμη το Νότιο Λίβανο.
Ότι το Μάρτιο του 80 το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ ζήτησε από το Ισραήλ «να διαλύσει τις υπάρχουσες εστίες εποικισμού και να σταματήσει κατεπειγόντως να προγραμματίζει, να οικοδομεί, να εγκαθιδρύει τέτοιες εστίες στα κατεχόμενα αραβικά εδάφη από το 67 (συμπεριλαμβανομένης και της Ιερουσαλήμ)›. Κι ότι το Ισραήλ όχι μόνο δεν συμμορφώθηκε αλλά συνέχισε, με συνέπεια νάναι εγκατεστημένοι σήμερα στην αραβικά πλευρά της Ιερουσαλήμ 100.000 Ισραηλινοί και στη λωρίδα της Γάζας και τη δυτική όχθη 70.000.
Ότι όλα αυτά συνέβησαν χωρίς να δούμε κανένα εμπάργκο ενάντια στο Ισραήλ, χωρίς να δούμε καμιά στρατιωτική επέμβαση της δυτικής κοινότητας που να υποχρεώνει το Ισραήλ να σεβαστεί τη διεθνή νομιμότητα.
Αποσιωπάται το γεγονός ότι το Ισραήλ αρνήθηκε πάντα να παραχωρήσει στους Παλαιστίνιους ένα μέρος της γης πούχει καταλάβει με τα όπλα, ότι αρνήθηκε κάθε συζήτηση για το παλαιστινιακό πρόβλημα, απορρίπτει κάθε πρόταση για Συνδιάσκεψη, αρνήθηκε κάθε ειρηνική λύση παρ’ ότι βρίσκεται σε θέση ισχύος.
Ότι χρησιμοποίησε πάντα την ωμή φασιστική βία ενάντια στους Παλαιστίνιους και τα Αραβικά Κράτη. Ότι γι’ αυτό έχει οπλιστεί σαν αστακός, τρομοκρατώντας τους πάντες, διαθέτοντας και πυρηνικά όπλα τα οποία πολλοί προτείνουν σήμερα να χρησιμοποιηθούν ενάντια στο Ιράκ. Ότι είναι φυσικό μια τέτοια επεκτατική και επιθετική πολιτική βίας να φοβάται τη μόνη σοβαρή δύναμη στην περιοχή που θα μπορούσε ν’ αντισταθεί στις συνεχείς προσαρτήσεις του, το Ιράκ, και να ζητάει με επιμονή την καταστροφή της πολεμικής του μηχανής αλλά και της βιομηχανίας του. Δεν είναι λοιπόν τυχαίο που το Ισραήλ και οι Αμερικάνοι άρπαξαν από τα μαλλιά την ευκαιρία της εισβολής του Ιράκ στο Κουβέιτ, , για να απορρίψουν κάθε ειρηνική λύση και να προχωρήσουν σ’ αυτή τη βάρβαρη καταστροφή του Ιράκ. Δεν είναι τυχαίο ότι το Ισραήλ όσο και οι ΗΠΑ αρνήθηκαν την πρόταση του Σαντάμ για αμοιβαία καταστροφή των χημικών όπλων του Ιράκ και των πυρηνικών του Ισραήλ.
Αποσιωπάται τέλος απ’ τη Δυτική κοινή γνώμη, η οποία το αγνοεί παντελώς, το Κυπριακό. Ότι η Τουρκία εισέβαλε στρατιωτικά και κατέλαβε το 74 το ένα τρίτο της Κύπρου. Ότι παρά την απόφαση του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ το 74 που ζητούσε την άμεση αποχώρηση των Τουρκικών στρατευμάτων, 16 χρόνια μετά η Τουρκική κατοχή συνεχίζεται. Κι ότι γι’ αυτή την παραβίαση του διεθνούς νόμου απ’ την Τουρκία δεν είδαμε κανένα εμπάργκο της Δύσης, καμιά στρατιωτική επέμβαση της Δύσης για να υποχρεώσει τους Τούρκους στρατοκράτες σε αποχώρηση.
Η επίκληση συνεπώς της παραβίασης του διεθνούς νόμου απ’ το Ιράκ, σαν δικαιολόγηση της ναζιστικής επίθεσης της δύσης ενάντιά του είναι ένα παραμύθι για μικρά παιδιά. Είναι μια χονδροειδής πρόφαση που επιτρέπεις στη Δύση να αποκρύπτει τις πραγματικές αιτίες της ναζιστικής επίθεσης στο Ιράκ, του πολέμου αλλά και της χρόνιας αναταραχής στην περιοχή της Μέσης Ανατολής.
Μια απ’ αυτές τις αιτίες, που αγνοείται και συσκοτίζεται συστηματικά στη Δύση, είναι η αυθαίρετη και μη δίκαιη χάραξη των συνοριακών γραμμών των διάφορων χωρών σε συνδυασμό με τον πετρελαϊκό πλούτο του υπεδάφους της κάθε μιας. Χάραξη που έγινε απ’ τις μεγάλες Δυτικές πρώην αποικιακές δυνάμεις Αγγλία και Γαλλία κυρίως ερήμην των λαών της περιοχής. Χάραξη που έγινε για τον έλεγχο των πετρελαιοπηγών, τον πολιτικό έλεγχο της περιοχής και σήμερα διαιωνίζεται για τον έλεγχο της ροής των πετρελαίων προς τη Δύση και των τιμών τους, μέσω των ντόπιων πρακτόρων της Δύσης, των εμίρηδων.
Έτσι έχουμε απ’ τη μια τις γνωστές πετρομοναρχίες, χώρες με πολύ μικρούς πληθυσμούς, με μια χούφτα πάμπλουτους, διεφθαρμένους και αιμοσταγείς εμίρηδες που λειτουργούν σαν ανοιχτοί πράκτορες της Δύσης στην περιοχή κι απ’ την άλλη χώρες πολυπληθείς που παρ’ ότι διαθέτουν πετρέλαιο, με τις σημερινές τιμές που επιβάλουν οι εμίρηδες και η Δύση, δεν έχουν τη δυνατότητα να επιλύσουν ούτε καν το ζήτημα της διατροφής των λαών τους.
Έτσι λοιπόν τα 10 εκατομμύρια ¶ραβες (αν αφαιρέσουμε τους ξένους) των 6 χωρών του Κόλπου – Σαουδική Αραβία, Κουβέιτ, Ενωμένα Αραβικά Εμιράτα, Μπαχρέιν, Ομάν και Κατάρ – έχουν κεφάλαια και επενδύσεις στη Δύση που ξεπερνάνε το αστρονομικό ποσό των 670 δισεκατομμυρίων δολαρίων (!), τα υπόλοιπα 190 εκατομμύρια ¶ραβες των άλλων χωρών έχουν γονατίσει κάτω απ’ το δυσβάστακτο βάρος του εξωτερικού χρέους που ανέρχεται σε 208 δις δολάρια και των οποίων το βιοτικό επίπεδο πέφτει αδιάκοπα στη δεκαετία του 80.
Πέρα λοιπόν απ’ το Δίκαιο υπάρχει και η Δικαιοσύνη.
Συγκεκριμένα και όσον αφορά το Κουβέιτ, αποσιωπάται το γεγονός ότι το κράτος αυτό, όπως και οι υπόλοιπες μικρές πετρομοναρχίες του Κόλπου, είναι μια τεχνητή κατασκευή, είναι ένα απ’ τα κατάλοιπα της αγγλικής αποικιοκρατίας. Δεν έχει παρά να ρίξει κανείς μια ματιά στο χάρτη για να διαπιστώσει και μόνος του ότι η γεωγραφία επιβεβαιώνει την ιστορική αλήθεια.
Το Κουβέιτ στο παρελθόν ανήκε διοικητικά σχεδόν πάντα στην επαρχία της ΒΑΣΟΡΑ: Στην αρχή του αιώνα δημιουργήθηκε απ’ τους ¶γγλους στα πλαίσια της στρατηγικής της διαίρεσης των Αράβων αλλά και για να αποκόψει τη Βασόρα και την περιοχή του σημερινού Ιράκ από τη θάλασσα του Κόλπου και στη συνέχεια στηρίχθηκε απ’ τη Δύση λόγω των πλούσιων πετρελαϊκών αποθεμάτων του υπεδάφους και της στρατηγικής της Δύσης της πάση θυσία αποτροπής της συγκεντροποίησης της παραγωγής πετρελαίου στα χέρια μιας δυο χωρών, ώστε να ελέγχονται οι τιμές και η ροή προς τη Δύση.
Η αγγλική αποικιοκρατία έβαλε πόδι στο Κουβέιτ το 1899, προσφέροντας προστασία σε ορισμένους φύλαρχους της περιοχής, με αντάλλαγμα την αποκλειστικότητα της χρησιμοποίησης του εδάφους του από τα στρατεύματά της. Μετά την πτώση της Οθωμανικής αυτοκρατορίας το Κουβέιτ έγινε αγγλική αποικία με την μορφή προτεκτοράτου μέχρι το 1961, οπότε του παραχωρήθηκε η τυπική ανεξαρτησία με τη μορφή μοναρχίας με επικεφαλής του εμίρηδες που τοποθέτησαν οι Δυτικές μεγάλες Δυνάμεις.
Το Ιράκ αμφισβήτησε εξ αρχής τη νομιμότητα της δημιουργίας και ύπαρξης του τεχνητού αυτού κράτους που ήταν πρώην επαρχία του, διεκδικώντας είτε ολόκληρο είτε τμήμα του εδάφους του.
Έτσι αμέσως μετά τη δημιουργία του το 1961, το Ιράκ επί Κασέμ επιχείρησε να εισβάλει στρατιωτικά και να το καταλάβει, πράγμα που απετράπη λόγω της αποστολής ισχυρών αγγλικών στρατιωτικών δυνάμεων στο Κουβέιτ. Από τότε δεν σταμάτησε να διεκδικεί αυτά τα εδάφη, ζητώντας διαπραγματεύσεις με τους εμίρηδες, οι οποίοι έχοντας πίσω τους τη Δύση, τις αρνούνταν κατηγορηματικά. Ακόμη και πρόσφατα στη διάρκεια του Περσοιρακινού πολέμου και ενώ το Κουβέιτ χρηματοδοτούσε το χαϊδεμένο παιδί της Δύσης, τότε Ιράκ ενάντια στον χασάπη Χομεϊνί, το Ιράκ παρουσίασε χάρτες που παρουσιάζουν την περιοχή του Κουβέιτ με διαφορετικά σύνορα από τα υπάρχοντα.
Αν λοιπόν η στρατιωτική εισβολή μιας χώρας σε μια άλλη, και η κατοχή της είναι καταδικαστέα και σαν τέτοια, η εισβολή του Ιράκ στο Κουβέιτ, είναι καταδικαστέα, εξίσου καταδικαστέα είναι η ύπαρξη τεχνητών κρατιδίων, κατάλοιπων της Αγγλικής αποικιοκρατίας, χωρίς κανένα ιστορικό, πολιτιστικό, γεωγραφικό υπόβαθρο σαν αυτό του Κουβέιτ και ορισμένων άλλων.
Κρατίδια στα οποία οι δυτικοί έχουν τοποθετήσει επικεφαλείς τους εμίρηδες, σεϊχηδες και βασιλιάδες, οι οποίοι παρέμεναν ενάντια στην θέληση των ντόπιων θεσμών, κατασφάζοντάς τους, όταν εξηγέρθηκαν με την βοήθεια στρατιωτικών δυνάμεων που τους πρόσφεραν οι παλιοί αποικιοκράτες.
Κρατίδια, δυτικές σφήνες μέσα στον Αραβικό χώρο, 5η φάλαγγα της Δύσης. Είναι καταδικαστέα η τεχνητή δημιουργία κρατιδίων σαν το Κουβέιτ, όπου σε μια έκταση μικρότερη από την Πελοπόννησο, μια χούφτα στυγεροί εμίρηδες έχουν επενδύσει τα 220 δισεκατομμύρια δολάρια εισοδήματα απ’ το πετρέλαιο στη δύση, αρνούμενοι να επενδύσουν έστω ένα μικρό ποσό στις άλλες πολυπληθείς φτωχές Αραβικές χώρες κι ενώ αυτές έχουν εξωτερικό χρέος 208 δισεκατομμύρια δολάρια.
Είναι καταδικαστέα η ύπαρξη κρατιδίων πού χουν δημιουργηθεί από τη δύση για να οργανώνεται και να διαιωνίζεται μέσω των πρακτόρων τους εμίρηδων, σεϊχηδων, βασιλιάδων η λεηλασία του πλούτου των Αραβικών χωρών και να διαιωνίζεται έτσι η υπανάπτυξή τους.
Συσκοτίζεται η καθοριστική σημασία πού χει όχι για τη Δύση γενικά, αλλά για μια συγκεκριμένη μορφή ανάπτυξής της, ο έλεγχος των τιμών πετρελαίου με την προβολή της ασήμαντης παραγωγής πετρελαίου, ότι η συνολική παραγωγή Ιράκ συν Κουβέιτ, καθιστά το Ιράκ τέταρτο παγκόσμιο παραγωγό και δεύτερο εξαγωγέα αργού. Ότι σε 15 χρόνια θα έχουν παραγωγή της τάξης των 20% της παγκόσμιας παραγωγής, θα κατέχουν το ένα τέταρτο των παγκόσμιων αποθεμάτων ενώ τα άλλα 605 θα ανήκουν στα υπόλοιπα κράτη του Κόλπου. Ότι στα επόμενα 15 χρόνια η περιοχή του Κόλπου θα διαθέτει πιθανότατα τα 85% των παγκόσμιων αποθεμάτων, και άρα ότι έχει στρατηγική σημασία ο ασφυκτικός πολιτικός και στρατιωτικός έλεγχος της περιοχής. Ότι παράλληλα, στην ίδια περίοδο τα αποθέματα τόσο της Αγγλίας όσο και των ΗΠΑ (εκτός της Αλάσκας) θα έχουν εξαντληθεί. Ότι οι ΗΠΑ ενώ το 72 εισήγαγαν μόνο το 13,2% της πετρελαϊκής κατανάλωσής τους σήμερα εισάγουν το 50%.
΄Οτι οι ΗΠΑ με 4,8% του παγκόσμιου πληθυσμού καταναλώνουν το 25% της παγκόσμιας πετρελαϊκής κατανάλωσης. Ότι απ’ αυτά τα δυο τρίτα καταναλώνονται από τους ιδιώτες, έναντι της αστείας τιμής του 0.35 δολαρίου το λίτρο η βενζίνη το 90 – ακόμη φτηνότερα κι απ’ την Ελλάδα – κι ενώ στην Ευρώπη η τιμή κυμαίνεται από 1 δολάριο μέχρι 1,3. Ότι σύμφωνα με τον πρώην πρόεδρο των ΗΠΑ Κάρτερ η αύξηση της τιμής του βαρελιού κατά 1 δολάριο επιδεινώνει το ετήσιο εμπορικό έλλειμμα των ΗΠΑ κατά 3 δισεκατομμύρια δολάρια και περιορίζει το εμπορικό πλεόνασμα της Ιαπωνίας κατά 1,3 δισεκατομμύρια δολάρια.
Αποσιωπάται το γεγονός ότι μια σημαντική αύξηση της τιμής του πετρελαίου θα έχει σαν συνέπεια όχι μόνο τον πληθωρισμό, την αύξηση των ελλειμμάτων και την ύφεση στη Δύση αλλά και τη δραστική μείωση της κατανάλωσης με σημαντικές κοινωνικές επιπτώσεις και την αναγκαστική στροφή σε άλλες μορφές ενέργειας και άρα οικολογική πολιτική.
Ότι γι’ αυτό οι Δυτικές χώρες με πρώτες τις ΗΠΑ αρνήθηκαν πάντα και κατηγορηματικά να ικανοποιήσουν το αίτημα των παραγωγών χωρών για τιμαριθμική αναπροσαρμογή της τιμής του πετρελαίου ανάλογα με τον ρυθμό ανόδου των τιμών των δυτικών βιομηχανικών προϊόντων. Ότι οι ΗΠΑ κατόρθωσαν μέσω των ατζέντηδών τους, εμίρηδες του Κουβέιτ, των Ενωμένων Αραβικών Εμιράτων και της Σαουδικής Αραβίας, να ρίξουν τις τιμές του πετρελαίου το 86 σε επίπεδα της δεκαετίας του 60 (σε πραγματικές τιμές σχετικά με τις τιμές των δυτικών προϊόντων) εκμηδενίζοντας ολοκληρωτικά τις συνέπειες του τετραπλασιασμού της τιμής του το 73 και τον διπλασιασμό του 79. Αποσιωπάται το γεγονός ότι με τις τιμές που ίσχυαν τον Αύγουστο του 90, εκτός από τις πετρομοναρχίες (6 κρατίδια του Κόλπου συν τη Σαουδική Αραβία) καμιά άλλη πολυπληθής αραβική χώρα δεν μπορεί ν’ αντέξει το δυσβάσταχτο βάρος της εξυπηρέτησης του εξωτερικού χρέους αλλά ούτε καν να λύσει το ζήτημα της διατροφής του λαού της.
Αυτό ισχύει βέβαια και για το Ιράκ που αντιμετωπίζει ένα εξωτερικό χρέος 70 δισεκατομμυρίων δολαρίων, από τα οποία οφείλει τα 40 σε πετρομοναρχίες του Κόλπου. Η ενέργεια λοιπόν του Σαντάμ στο οικονομικό επίπεδο είναι μια βίαιη ρήξη των οικονομικών σχέσεων εκμετάλλευσης και υποδούλωσης του Ιράκ στη Δύση μέσω των τεχνητών κρατιδίων του Κόλπου και του ελέγχου των τιμών του πετρελαίου απ’ αυτά για λογαριασμό της Δύσης. Είναι μια απόπειρα μιας χώρας του Τρίτου Κόσμου να βγει από το φαύλο κύκλο της υπανάπτυξης με τη βίαιη ρήξη των σχέσεων διαιώνισης της εκμετάλλευσης και λεηλασίας της από τη Δύση. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο ο Σαντάμ υποστηρίζεται σήμερα όχι μόνο απ’ τις μάζες των Αραβικών χωρών ή των μουσουλμάνων όπως προπαγανδίζει η Δύση, αλλά από τα εκατομμύρια απλών ανθρώπων από τις μάζες ολόκληρου του Τρίτου Κόσμου.
Το ζήτημα λοιπόν δεν είναι η οποιαδήποτε πολιτικο-ιδεολογική διαφωνία με το καθεστώς Σαντάμ, ότι το Ιράκ είναι δικτατορία αφού όλα τα Αραβικά κράτη είναι δικτατορίες και ακόμη το σημερινό καθεστώς στη Δύση είναι κοινοβουλευτικός φασισμός.
(Μη ξεχνάμε όλοι ότι οι Σκουντ του Σαντάμ μέχρι στιγμής ενάντια στο Ισραήλ προκάλεσαν λιγότερα θύματα από την πρόσφατη κρατική και παρακρατική βίαιη καταστολή στη χώρα μας.) Το πρόβλημα δεν είναι η παραβίαση του διεθνούς νόμου απ’ το Ιράκ με την εισβολή και κατοχή του τεχνητού κατάλοιπου της αγγλικής αποικιοκρατίας Κουβέιτ, αφού όλες οι μεγάλες Δυτικές χώρες με πρώτη και καλύτερη τις ΗΠΑ είχαν επανειλημμένα ανάλόγη πρακτική τα τελευταία χρόνια ποδοπατώντας αδίστακτα τη διεθνή νομιμότητα χωρίς ποτέ η Δύση να υιοθετήσει οποιεσδήποτε κυρώσεις ενάντια στις χώρες – θύτες, χωρίς να εκστρατεύσει με τα όπλα της εναντίον τους. Το ζήτημα δεν είναι η επεκτατικότητα του Ιράκ, αφού αν υπάρχει μια χώρα επεκτατική και απειλητική για τους γείτονές της στο χώρο αυτό είναι το σιωνιστικό κράτος του Ισραήλ πού χει καταλάβει μια σειρά από εδάφη τα τελευταία χρόνια, αρνείται μια πατρίδα στους Παλαιστίνιους και απειλεί τους πάντες με την τεράστια στρατιωτική του μηχανή και τις 113 πυρηνικές κεφαλές του.
Το ζήτημα είναι ότι η πλούσια δύση καταστρέφει ολοκληρωτικά μια χώρα του Τρίτου Κόσμου, δολοφονεί δεκάδες χιλιάδες απ’ τον άμαχο πληθυσμό της, επειδή τόλμησε ν’ αντισταθεί, να επιχειρήσει να σπάσει τα οικονομικά δεσμά λεηλασίας και υποδούλωσής της. Το κύριο και πρωταρχικό ζήτημα είναι ότι ο πόλεμος και η καταστροφή του Ιράκ γίνονται για να διαιωνιστεί μια παγκόσμια κατάσταση όπου το ένα τέταρτο του πληθυσμού της γης καταναλώνει το 80% του παγκόσμιου εισοδήματος (εκ του οποίου μια ασήμαντη μειοψηφία ζει μέσα στη χλιδή) ενώ τα τρία τέταρτά του καταναλώνουν το υπόλοιπο 20% η συντριπτική πλειοψηφία των οποίων ζει μέσα στην πείνα, τις αρρώστιες, την εξαθλίωση. Ο πόλεμος είναι αυτός της πλούσιας, ευημερούσας και αλαζονικής Δύσης ενάντια στους καταφρονεμένους του Τρίτου Κόσμου, για τη διαιώνιση της ανισότητας, της εκμετάλλευσης και της λεηλασίας του Τρίτου Κόσμου.
Όσον αφορά την καθαρά στρατιωτική πλευρά της επίθεσης των Δυτικών, τα ΜΜΕ δύσκολα μπορούν να κρύψουν πια, με τα διάφορα παραμύθια τους περί «χειρουργικών επεμβάσεων› και «έξυπνων πυραύλων› αυτό που συνειδητοποιούν κάθε μέρα όλο και περισσότεροι. Οι πρωτοφανείς μαζικοί αεροπορικοί βομβαρδισμοί, που έφθασαν στις 20.000 εξόδους σε 10 ημέρες, δεν μπορούν πια να κρύψουν ότι οι στόχοι δεν είναι αποκλειστικά στρατιωτικοί.
Ότι οι στόχοι είναι εξίσου μη στρατιωτικοί κι έχουν για σκοπό να καταστρέψουν ολοκληρωτικά το Ιράκ, αδιαφορώντας ακόμη και για τα προαιώνια ιστορικά μνημεία, οδηγώντας σε πλήρη αποδιοργάνωση την οικονομία του και το λαό του στην πλήρη απόγνωση.
Έχουμε μια δυτική πολεμική στρατηγική που προσπαθεί να αποφύγει τις μάχες, προσπαθεί να κερδίσει τον πόλεμο μέσω του άμαχου πληθυσμού. Με τους μαζικούς βομβαρδισμούς, την τρομοκράτηση κι εκφοβισμό των αμάχων, τους δεκάδες χιλιάδες νεκρούς και τραυματίες που προκαλούν, την πείνα λόγω εμπάργκο και αποδιοργάνωσης της οικονομίας, των επιδημιών λόγω καταστροφής χημικών, βιολογικών εργοστασίων και έλλειψης φαρμάκων, τη δυσκολία διατροφής των παιδιών, της έλλειψης ηλεκτρικού ρεύματος, της καταστροφής του δικτύου υδροδότησης και αποχέτευσης, προσπαθούν να συντρίψουν τον άμαχο πληθυσμό και μέσω αυτού να οδηγήσουν το καθεστώς Σαντάμ σε συνθηκολόγηση. Οι δυτικές δημοκρατίες έβαλαν τα γυαλιά στο Χίτλερ που, παρ’ ότι υπήρξε ο πρώτος διδάξας, δεν τόλμησε ποτέ μαζικούς βομβαρδισμούς τόσο συστηματικά και σε τέτοια έκταση. Με τη χρησιμοποίηση λοιπόν της ένοπλης βίας σε μια απίθανη και πρωτοφανή στην ιστορία κλίμακα ενάντια σ’ έναν λαό και σ’ έναν άμαχο πληθυσμό έχουμε μια καθαρά ναζιστική πρακτική της Δύσης.
Οι μαζικοί τέλος βομβαρδισμοί μιας χώρας που διαθέτει μια σειρά από πάσης φύσης χημικά εργοστάσια και πετρελαιοπηγές, ήταν σχεδόν σίγουρο ότι θα συνεπάγονταν κάποια οικολογική καταστροφή στην περιοχή.
Ένας τέτοιος λοιπόν πόλεμος εφ’ όσον είναι χρησιμοποίηση της ένοπλης βίας σε τεράστια κλίμακα για την καταπάτηση των δικαιωμάτων ενός λαού του Τρίτου Κόσμου, για να ελέγξει τον πλούτο του όπως του αρέσει, συνιστά καταρράκωση κάθε αρχής, κάθε ιδεώδους της Δυτικής δημοκρατίας. Κατακουρελιάζει τις αρχές της ισότητας, της αδελφοσύνης, της ελευθερίας, των στοιχειωδών δικαιωμάτων του ανθρώπου του Τρίτου Κόσμου. Κατακουρελιάζει ακόμη τις αρχές της αλληλεγγύης, της δικαιοσύνης, τις αρχές του Σοσιαλισμού ο οποίος σήμερα στην Ευρώπη – εκτός από ορισμένες φωτεινές εξαιρέσεις – δεν έχει ούτε το κουράγιο να πει την αλήθεια, να ονομάσει τον πόλεμο με το πραγματικό του όνομα. Και δεν είναι τυχαίο ότι αυτός ο Σοσιαλισμός βρίσκεται σε βαθιά κρίση, είναι ουσιαστικά ανύπαρκτος.
Όσον αφορά τη στάση της ελληνικής κυβέρνησης νομίζουμε ότι συνιστά το αποκορύφωμα της γελοιότητας και του γραικυλισμού. Ενώ η Ελλάδα δεν μπορεί να απελευθερώσει την Κύπρο, όπου 17 χρόνια μετά την τουρκική εισβολή η κατοχή συνεχίζεται, πηγαίνει, λέει, να ελευθερώσει το Κουβέιτ (!) .δηλώνει, μέσω υπουργών, ότι είναι έτοιμη να υπερασπίσει τα σύνορα της Τουρκίας που κατέχει το ένα τρίτο της Κύπρου και επιβουλεύεται το Αιγαίο, βάζοντας έτσι συνειδητά τα συμφέροντα της Τουρκίας πάνω απ’ αυτά της χώρας. Νομίζουμε ότι οι νεοδημοκράτες υπουργοί της κυβέρνησης ξεπερνάνε σε προδοσία, εθνική μειοδοσία και γραικυλισμό απέναντι στη Δύση, ακόμη κι αυτούς τους σείχηδες των εμιράτων. Τέλος μας διασκέδασε αρκούντως η γλοιώδης στάση ορισμένων «αριστερών› που δίκην λιγούρη επαρχιώτη προτείνουν σημαντικότερη συμμετοχή της Ελλάδας στην επιδρομή για να μη χάσει, λέει?.το πλιάτσικο.
Οι ΗΠΑ και το Ισραήλ που αποφάσισαν τον πόλεμο στον Κόλπο, γνωρίζουν καλά ότι οι πραγματικές αιτίες του είναι οι σχέσεις ανισότητας και εκμετάλλευσης Βορρά – Νότου. Γνωρίζουν κατά συνέπεια ότι όσο υπάρχουν και διαιωνίζονται αυτές οι σχέσεις θα υπάρχουν οι αιτίες για τη δημιουργία εστιών τοπικών πολεμικών συγκρούσεων στον Τρίτο Κόσμο όπως αυτό έγινε σ’ όλη τη μεταπολεμική περίοδο. Κατά συνέπεια, ιδιαίτερα σήμερα όπου η κατάρρευση των σταλινικών καθεστώτων της Ανατολικής Ευρώπης και της ΕΣΣΔ έχει αφήσει ελεύθερο το έδαφος στην αμερικάνικη κυριαρχία, υπάρχει η αναγκαιότητα να γίνει ένας επίσημος επαναπροσδιορισμός της ηγεμονίας της και αναγνώρισης της ηγεμονίας αυτής από όλους, η αναγκαιότητα να δοθεί ένα μήνυμα στις χώρες του Τρίτου Κόσμου.
Η στρατηγική λοιπόν επίθεση αυτή είναι μια αυστηρή προειδοποίηση σε όλες τις χώρες του Τρίτου Κόσμου, ένα έμπρακτο μάθημα για το τι περιμένει οποιονδήποτε τολμήσει να αμφισβητήσει μελλοντικά τις οικονομικές σχέσεις εκμετάλλευσης και λεηλασίας που θα επιβάλουν οι ΗΠΑ και ο Βορράς στο Νότο.
Απέναντι λοιπόν σε μια τέτοια βάρβαρη δυτική επιδρομή ενάντια σε μια χώρα του Τρίτου Κόσμου όχι ο οποιοσδήποτε αγωνιστής, όχι ο οποιοσδήποτε επαναστάτης αλλά απλά ο οποιοσδήποτε άνθρωπος – εφ’ όσον η λέξη δεν έχει χάσει κάθε σημασία – δεν μπορεί παρά να είναι ριζικά και ολοκληρωτικά αντίθετος και να κάνει ό,τι είναι δυνατόν για να εκφράσει την αντίθεση και τον αποτροπιασμό του.
Έτσι κι εμείς χτυπήσαμε την Πέμπτη 24 Γενάρη με τέσσερις βόμβες στην αμερικάνικη τράπεζα Σίτι Μπανκ στο Χαλάνδρι την αγγλική Μπέρκλεϊς στο Μαρούσι, στο γραφείο του Γάλλου στρατιωτικού ακολούθου στο Μετς και στην αμερικάνικη Σίτι Μπανκ στην Αγία Παρασκευή που όμως δεν έσκασε.
Ακόμη χτυπήσαμε την Κυριακή το βράδυ με ρουκέτα μπαζούκας των 3,5 ιντσών την Αμέρικαν Εξπρές στην Πανεπιστημίου και τη Δευτέρα βράδυ τα γραφεία της αγγλικής εταιρείας πετρελαιοειδών BP στο Χαλάνδρι.›
Επαναστατική Οργάνωση 17 ΝΟΕΜΒΡΗ
Αθήνα 29-1-91