Στη διατύπωση της θεωρίας της σχετικότητας, ο Αϊνστάιν υπέθεσε ένα σύμπαν όπου αντικείμενα κινούνται στο κενό, με συνέπεια η ταχύτητα του φωτός να είναι σταθερή. Τώρα, δύο νέες έρευνες του ιδρύματος Alpha Galileo αμφισβητούν τη σταθερότητα αυτή.
Στη διατύπωση της θεωρίας της σχετικότητας, ο Αϊνστάιν υπέθεσε ένα σύμπαν όπου αντικείμενα κινούνται στο κενό, με συνέπεια η ταχύτητα του φωτός να είναι σταθερή. Τώρα, δύο νέες έρευνες του ιδρύματος Alpha Galileo αμφισβητούν τη σταθερότητα αυτή.
Σύμφωνα με τις δύο έρευνες η γνωστή τιμή της ταχύτητας του φωτός (300.000 χιλιόμετρα το δευτερόλεπτο) ενδέχεται να μην είναι μία άκαμπτη σταθερά, αλλά περισσότερο μία μεταβλητή προσέγγιση. Αυτό δε σημαίνει ότι η αντίληψή μας για το φως είναι λανθασμένη, αλλά ότι η κατανόηση του σύμπαντος είναι σχετικά ατελής.
Τα νέα ευρήματα υποδηλώνουν ότι το κενό του διαστήματος δεν είναι τόσο ήρεμο και αδρανές όσο πιστεύαμε. Επικεφαλής της πρώτης έρευνας, με τίτλο «το κβαντικό κενό ως προέλευση της ταχύτητας του φωτός», είναι ο Μαρσέλ Ουρμπάν του Πανεπιστημίου του Νοτίου Παρισιού, ενώ επικεφαλής της δεύτερης, με τίτλο «ένας αθροιστικός κανόνας φορτισμένων στοιχειωδών σωματιδίων», οι Γκερντ Λόιξ και Λουίς Σάντσεζ-Σότο του Ινστιτούτου Μαξ Πλανκ του Ερλάνγκεν στη Γερμανία.
Κατά κανόνα όταν θεωρούμε το κενό του διατήματος, υποθέτουμε πως είναι εντελώς άδειο και στερούμενο κάθε αντικειμένου. Ωστόσο ο Μαρσέλ Ουρμπάν προσδιόρισε ένα μηχανισμό που ορίζει το κενό γεμάτο με εικονικά σωματίδια, τα οποία φέρουν μεταβλητές ενεργειακές τιμές. Για αυτό το λόγο, τα έμφυτα χαρακτηριστικά του κενού, όπως η σταθερά ταχύτητα του φωτός, οφείλουν να τροποποιηθούν.
Οι Λόιξ και Σάντσεζ-Σότο μπόρεσαν να προσδιορίσουν έναν κβαντικό μηχανισμό ο οποίος ορίζει την ύπαρξη ενός περιορισμένου αριθμού εφήμερων σωματιδίων ανά μονάδα όγκου στο κενό. Παρά το γεγονός ότι είναι κενό, το διάστημα στην ουσία είναι γεμάτο με σωματίδια τα οποία εμφανίζονται και εξαφανίζονται πολύ γρήγορα. Σε αυτή την περίπτωση, ήταν ο λόγος της ταχύτητας του φωτός θα ήταν το αποτέλεσμα αυτής της πυκνότητας σωματιδίων, και όχι κάποιας σταθερής έμφυτης ενέργειας εντός του φωτός.
Παρά το γεγονός ότι οι νέες θεωρίες υποστηρίζουν την αναθεώρηση μίας παγιωμένης αντίληψης στο χώρο της φυσικής, δεν αναμένεται να διαταράξουν σε μεγάλο βαθμό τις ισχύουσες θεωρίες σωματιδιακής φυσικής και κβαντικών μηχανισμών. Ωστόσο οι τελευταίες θα πρέπει να λάβουν υπ’όψιν τους τη διακύμανση της ταχύτητας του φωτός, σύμφωνα με τον Ουρμπάν.