Δ. ΒΑΓΙΑΝΟΥ: Το κάνετε συχνά στο δρόμο να σταματάτε ανθρώπους και να τους ρωτάτε διάφορα, εάν η συμπεριφορά τους είναι κάπως αλλόκοτη;
Θ.ΜΑΝΙΑ: Όχι το αποφεύγω. Όπως το απέφυγα και εκείνη τη στιγμή, δεν το έκανα, το απέφυγα.
Δ. ΒΑΓΙΑΝΟΥ: Πλησιάσατε όμως για να ρωτήσετε τι ψάχνουν.
Θ.ΜΑΝΙΑ: Κοντοστάθηκα ναι.
Δ. ΒΑΓΙΑΝΟΥ: Λέτε λοιπόν στη συνέχεια ότι τότε σας κοίταξε ο άνδρας επιθετικά;
Θ.ΜΑΝΙΑ: Μάλιστα.
Δ. ΒΑΓΙΑΝΟΥ: Γιατί να σας κοιτάξει επιθετικά;
Θ.ΜΑΝΙΑ: Γιατί είναι αυτό που είπατε εσείς πριν, δηλαδή σε ένα άγνωστο ζευγάρι τι κοιτάζεις;
Δ. ΒΑΓΙΑΝΟΥ: Ήταν ενοχλημένος που κοιτάζατε, ή έκανε κάτι το παράνομο και δεν ήθελε να το εντοπίσετε εσείς;
Θ.ΜΑΝΙΑ: Ενοχλήθηκε, εκείνη τη στιγμή δεν καταλαβαίνω ότι θα έκανε κάτι παράνομο, ενοχλήθηκε, είναι αυτό που είπατε εσείς, το είπατε πριν. Ένα ζευγάρι σταματάς και τους ρωτάς τι θέλετε, τι ψάχνετε; Δεν μπορείς να το κάνεις. Ενοχλήθηκε.
Δ. ΒΑΓΙΑΝΟΥ: ¶ρα δεν ήθελε να κρυφτεί. Μπορεί να ήταν και ένας χριστιανός που πράγματι πήγατε εκεί και τον ενοχλούσατε με περίεργα βλέμματα.
Θ.ΜΑΝΙΑ: Εσείς το λέτε αυτό.
Δ. ΒΑΓΙΑΝΟΥ: Εσείς τι λέτε; Είστε βέβαιοι ότι ήταν αυτοί οι δυο κυρία Μανιά;
Και θα φτιάχνανε λεπτομέρειες επίθεσης και θα ήταν καταμεσής στο δρόμο και θα αγριοκοιτάζανε τους περαστικούς; Εσείς τι λέτε; Τι λέτε τώρα που το σκέφτεστε; Κοιτάξτε δεν αντιδικώ μαζί σας, αλλά κρίνεται η τύχη, η ποινική τύχη μιας γυναίκας και με παιδί μάλιστα. Γι’ αυτό επιμένουμε, δεν κάνουμε τώρα ούτε αντιδικία , ούτε ποιος θα βγει πιο έξυπνος, το διερευνούμε, γι’ αυτό έτσι σκεφτείτε το βαθιά, είστε βέβαια ότι αυτοί οι δυο άνθρωποι μέρα μεσημέρι κατοπτεύανε μέσα στο κόσμο και όποιος τους κοίταζε τον βάζανε μπροστά;
Θ.ΜΑΝΙΑ: Όταν πας να κάνεις κάποια επίθεση πιστεύω, κοιτάς, τι κόσμος περνάει, τις ώρες που περνάει. Οκτώ το πρωί περνάνε κάποιοι άνθρωποι που πάνε στη δουλειά τους, το μεσημέρι κάνουν την ίδια διαδρομή. Αν είχαν πάει το πρωί και είχαν δει, είχαν ελέγξει ποιοι περνάνε, οι ίδιοι περνάνε και το μεσημέρι λογικά. Η ώρα εκείνη ήταν 4 και, σημαίνει ότι σχολάνε κάποιοι και παίρνουν πάλι την ίδια διαδρομή για το σπίτι.
Δ. ΒΑΓΙΑΝΟΥ: Δηλαδή θέλανε να ελέγξουν τους διαβάτες;
Θ.ΜΑΝΙΑ: Δεν ξέρω μπορεί.
Δ. ΒΑΓΙΑΝΟΥ: Για ποιο λόγο;
Θ.ΜΑΝΙΑ: Μπορεί ναι, μια πιθανότητα. Είναι πιθανότητα για μένα, δεν μπορώ να σας πω σίγουρα, είναι πιθανότητα.
Δ. ΒΑΓΙΑΝΟΥ: Θυμάστε τι ώρα έγινε η επίθεση στη Κηφισίας;
Θ.ΜΑΝΙΑ: Οκτώ παρά.
Δ. ΒΑΓΙΑΝΟΥ: Τι ώρα διαδραματίστηκαν αυτά που αφηγείστε τώρα;
Θ.ΜΑΝΙΑ: Τέσσερις και?
Δ. ΒΑΓΙΑΝΟΥ: Επομένως τι νόημα δίνετε να σταμπάρουν διαβάτες εκεί πέρα; Τι νόημα είχε στις 4 το απόγευμα;
Θ.ΜΑΝΙΑ: Είπα πιθανολογώ, δεν ξέρω τι νόημα έχει, πιθανολογώ, ή περνούσαν από το σημείο αυτό και ήθελε να της δείξει το σημείο ή θέλανε να δούνε την ροή, την κίνηση του δρόμου και των περαστικών.
Δ. ΒΑΓΙΑΝΟΥ: Τι ροή το απόγευμα για ποιο λόγο;
Θ.ΜΑΝΙΑ: Δεν το ξέρω αυτό, δεν μπορώ να σας το πω εγώ, εγώ δεν θα το έκανα προσωπικά.
Δ. ΒΑΓΙΑΝΟΥ: Κυρία Μανιά ξέρετε ότι αυτή η ενέργεια της 17Ν κατά SAUNDERS ήταν από τις πιο πολύπλοκες, εννοώ σε τρόπο δράσης και οργάνωσης, από τις πιο σύνθετες ενέργειες. Τι νόημα λοιπόν θα είχε παραμονή απόγευμα να δείχνει ένας άνδρας σε μια γυναίκα; Μόνο να της λέει, έλα να δεις τι θα κάνουμε αύριο. ¶λλο νόημα δεν έχει. Τι άλλο θα μπορούσαν εκείνη τη στιγμή;
Θέλω να πω, εσείς που το συσχετίσατε μετά, που ζήσατε αυτή την ενέργεια πού πήγε ο νους σας, τί είπατε « να δεις αυτό έκαναν›. Τί είπατε; Τί έκαναν 04:00 σε....;
Θ. ΜΑΝΙΑ: Αυτό που είπα και πριν. Ότι ο άντρας στεκόταν και έδειχνε στη γυναίκα το σημείο της δολοφονίας. Δηλαδή ένοιωσα ότι «κοίτα, από δω θα περάσει, εδώ θα γίνει αυτό που είναι να γίνει›.
Δ. ΒΑΓΙΑΝΟΥ: Σας είπα πριν ότι είναι μία σύνθετη ενέργεια.
Θ. ΜΑΝΙΑ: Δεν το ξέρω αυτό.
Δ. ΒΑΓΙΑΝΟΥ: Λέω εγώ έτσι σαν σχόλιο, το σημείο της δολοφονίας, είπατε ότι δεν υπήρχε φανάρι. Υπήρχε;
Θ. ΜΑΝΙΑ: Πιο κάτω έχει φανάρι.
Δ. ΒΑΓΙΑΝΟΥ: Πολύ πιο κάτω είπατε. Δεν υπήρχε φανάρι. Επομένως το σημείο της δολοφονίας ήταν κάτι που ήταν ακίνητο και προκαθορισμένο έτσι απαρέγκλιτα χωρίς αμφιβολία; Πιστεύετε ότι είχαν κανονίσει και το σημείο; Ήταν δυνατόν δηλαδή;
Θ. ΜΑΝΙΑ: Ναι, πιστεύω ότι ήταν κανονισμένο το σημείο. Δική μου άποψη. Δεν είναι δικαστής, δεν μπορώ να κρίνω. Είναι δική μου άποψη.
Δ. ΒΑΓΙΑΝΟΥ: Μήπως λοιπόν επειδή πιστέψατε αυτό την άλλη μέρα με την ενέργεια έτσι η φαντασία σας σύνδεσε αυτή την ενέργεια με ένα ζευγάρι που τυχόν συναπαντήσατε την προηγούμενη; Ειλικρινά σας το ρωτώ. Σκεφτείτε βαθιά. Μήπως την προηγούμενη περάσατε από δυο ανθρώπους και μετά η φαντασία σας το έβαλε μέσα στην σκηνή της δολοφονίας; Για σκεφτείτε το πριν μου απαντήσετε.
Θ. ΜΑΝΙΑ: Το έχω σκεφτεί. Δεν είναι δημιούργημα της φαντασίας μου. Δυστυχώς δεν είναι.
Δ. ΒΑΓΙΑΝΟΥ: Όχι λέω, να είδατε δυο ανθρώπους και να στέκονται δίπλα σε δυο δέντρα. Μήπως μετά το φαντασιώσατε έτσι σε σχέση;
Θ. ΜΑΝΙΑ: Όχι. Την διαδρομή την έκανα 11 χρόνια και δεν είχε συμβεί κάτι παρόμοιο.
Δ. ΒΑΓΙΑΝΟΥ: Ναι αλλά δεν συμβαίνει και την επομένη της διαδρομής σας κάθε μέρα μια δολοφονία στην Κηφισίας. Αυτό ρωτώ.
Θ. ΜΑΝΙΑ: Έτσι ακριβώς. Δεν συμβαίνει. Οπότε ήταν κάτι πολύ εμφανές για μένα.
Δ. ΒΑΓΙΑΝΟΥ: Όχι, οπότε λέω μπορεί να φαντασιώσατε ένα άσχετο ζευγάρι που πέρναγε, δυο «Χριστιανούς› εκεί και να τους φαντασιώσατε ως ..... Αυτό ρωτώ.
Θ. ΜΑΝΙΑ: Γιατί να θέλω να μπουν δύο άνθρωποι στην φυλακή; Για ποιο λόγο;
Δ. ΒΑΓΙΑΝΟΥ: Αυτό προσπαθούμε να βρούμε.
Θ. ΜΑΝΙΑ: Για ποιο λόγο να το κάνω αυτό; Δεν έχω κανένα λόγο να το κάνω αυτό.
Δ. ΒΑΓΙΑΝΟΥ: Ειδικά είναι και η μαρτυρία σας κρίσιμη. Γι αυτήν την γυναίκα ειδικά πάρα πολύ κρίσιμη.
Θ. ΜΑΝΙΑ: Την κατάθεσή μου την έκανα εφόσον είχαν πιαστεί όλοι.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Κυρία Βαγιανού, μου επιτρέπετε λιγάκι μια παρεμβολή. Κυρία, ελάτε εδώ. Ας πούμε ότι ήταν μία γυναίκα. Δεν λέμε ποια γυναίκα, η οποία το απόγευμα της προηγούμενης ημέρας κάποιας επίθεσης βρέθηκε εκεί με έναν άντρα. Μπορεί αυτή να συνέβαλε κατά οποιοδήποτε τρόπο σε αυτήν την δολοφονία με την παρουσία της εκεί που ας πούμε ότι ήταν εκεί και έλεγε «κοίτα αυτό› να της δείχνει κάποιος ότι «ξέρεις, εδώ θα την κάνουμε την δουλειά›.
Δ. ΒΑΓΙΑΝΟΥ: «Έλα να δεις τί θα κάνουμε›, ναι.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ποια ήταν η συμβολή της;
Δ. ΒΑΓΙΑΝΟΥ: Καμία.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δηλαδή βοήθησε τίποτα;
Θ. ΜΑΝΙΑ: Ήξερε. Πιστεύω ότι ήξερε τί θα γίνει. Αυτό.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Το «ξέρω τί θα γίνει› όμως είναι άλλο πράγμα και άλλο να συμβάλλω σε κάποια....
Θ. ΜΑΝΙΑ: Δεν είδα ποτέ κανέναν να σκοτώνει κάποιον.
Δ. ΒΑΓΙΑΝΟΥ: Μα είναι και η νομική κ. Εισαγγελέα. Πρέπει δηλαδή.....
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Λυπάμαι αλλά πρέπει να τις κάνουμε όλες τις ερωτήσεις.
Δ. ΒΑΓΙΑΝΟΥ: Να είναι πραγματικά ενισχυτική και διευκολυντική. Αυτό θα το έλεγα μετά. Αλλιώς και να πέρασε κάποιος...... Σε σχέση τώρα με αυτό που σας είπα μήπως κινηθήκατε στο χώρο του φαντασιακού; Να σας ρωτήσω σχετικά. Καταθέσατε ποια ημερομηνία;
Θ. ΜΑΝΙΑ: Αρχές Οκτωβρίου αν δεν κάνω λάθος.
Δ. ΒΑΓΙΑΝΟΥ: Τέλος Σεπτεμβρίου νομίζω, αρχές Οκτωβρίου. Όλο το καλοκαίρι κύριο θέμα και κυριαρχικό ήταν η εξάρθρωση της 17Ν. Εσείς το παρακολουθήσατε κα Μανιά;
Θ. ΜΑΝΙΑ: Όχι από την τηλεόραση. Δεν βλέπω τηλεόραση.
Δ. ΒΑΓΙΑΝΟΥ: Νέα κοπέλα δεν βλέπετε τηλεόραση;
Θ. ΜΑΝΙΑ: Δεν υπάρχει λόγος να δω τηλεόραση. Να δω τί;
Δ. ΒΑΓΙΑΝΟΥ: Τί κάνετε τις ελεύθερες ώρες σας; Όλοι βλέπουμε εξαντλητικά, ακόμα κι εμείς οι ηλικιωμένοι. Εσείς τί κάνετε;
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Όχι εναντίον της τηλεόρασης, κανένα σας. Δεν φτάνει δηλαδή που τους αφήσαμε απ’ έξω, τώρα θα λέμε και εναντίον τους. Όλα εναντίον της τηλεόρασης;
Θ. ΜΑΝΙΑ: Τί κάνω τώρα; Διάφορα πράγματα μπορείς να κάνεις.
Δ. ΒΑΓΙΑΝΟΥ: Θέλω να πω, αυτή η εξάρθρωση όπως την λέγανε όλο το καλοκαίρι κατά οποιοδήποτε τρόπο την βιώσατε εσείς; Σας γέννησε συναισθήματα; Αγανάκτηση, οργή;
Θ. ΜΑΝΙΑ: Αγανάκτηση, οργή;
Δ. ΒΑΓΙΑΝΟΥ: Ναι.
Θ. ΜΑΝΙΑ: Να σας πω, με ενοχλεί το αίμα, το άδικο αίμα. Δηλαδή με ενοχλεί να χάνεται άδικο αίμα.
Δ. ΒΑΓΙΑΝΟΥ: Αυτό ρωτώ, ναι.
Θ. ΜΑΝΙΑ: Αυτό με επηρέασε. Τίποτε άλλο. Δεν αγανάκτησα, δεν θύμωσα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Αν ήταν δίκαιο το αίμα δεν θα σας ενοχλούσε; Πες ότι είχε κάνει κάποιος.
Θ. ΜΑΝΙΑ: Και πάλι......
Δ. ΒΑΓΙΑΝΟΥ: Δεν είναι αυτό το θέμα τώρα κ. Πρόεδρε.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ενδιαφέρει κι αυτό.
Δ. ΒΑΓΙΑΝΟΥ: Ενδιαφέρει βεβαίως αλλά δεν είναι αυτό. Πολύ ωραία απάντηση. Ναι, κι εγώ συμφωνώ κ. Εισαγγελέα. Μπορεί να διαφωτίσει τα πράγματα. Επομένως νιώσατε ότι ήταν κάτι αποκρουστικό μπροστά σας, άδικο.
Θ. ΜΑΝΙΑ: Ακριβώς.
Δ. ΒΑΓΙΑΝΟΥ: Πού το βιώσατε αυτό; Παίρνατε εφημερίδες, το ζητούσατε με ανθρώπους;
Θ. ΜΑΝΙΑ: Όχι με ανθρώπους, εντάξει όπως όλοι μερικές κουβέντες. Στην τηλεόραση τώρα είδα μερικές σκηνές.
Δ. ΒΑΓΙΑΝΟΥ: Είδατε. Αυτό ήθελα να ρωτήσω.
Θ. ΜΑΝΙΑ: Αλλά ήταν φοβερά κουραστικό. Δεν μπορώ με τους δημοσιογράφους, ήταν κουραστικό.
Δ. ΒΑΓΙΑΝΟΥ: Σύμφωνοι. Την κα Σωτηροπούλου πρέπει να την είδατε στην τηλεόραση.
Θ. ΜΑΝΙΑ: Κάποιες στιγμές στην τηλεόραση ναι.
Δ. ΒΑΓΙΑΝΟΥ: Την είδατε.
Θ. ΜΑΝΙΑ: Και στην φωτογραφία μετά στο ......
Δ. ΒΑΓΙΑΝΟΥ: Μπορείτε έτσι να μου πείτε το βίωμά σας όταν ήρθατε σε επαφή οπτικά στην τηλεόραση με αυτή την γυναίκα;
Θ. ΜΑΝΙΑ: Ναι, είπα ότι αυτή η γυναίκα μου θυμίζει .....
Δ. ΒΑΓΙΑΝΟΥ: Το είπατε αμέσως;
Θ. ΜΑΝΙΑ: Ναι, το είπα αμέσως. Δυστυχώς τί να κάνουμε, το είπα αμέσως.
Δ. ΒΑΓΙΑΝΟΥ: Δεν πειράζει. Το διερευνούμε.
Θ. ΜΑΝΙΑ: Βέβαια την είχαν πιάσει. Την κατάθεσή μου την έκανα εφόσον την είχαν πιάσει και θα σας πω και το λόγο για να το ακούσουν όλοι.
Δ. ΒΑΓΙΑΝΟΥ: Αυτό θέλω να ρωτήσω τώρα. Η κα Σωτηροπούλου βγήκε, δηλαδή την έβγαλαν την εικόνα της πολύ νωρίς, από τον καιρό του νοσοκομείου με τον κ. Ξηρό.
Θ. ΜΑΝΙΑ: Ναι, εγώ δεν είχα κάνει την κατάθεσή μου.
Δ. ΒΑΓΙΑΝΟΥ: Δεν την είχατε, όχι. Πέρασαν 2-3 μήνες, 2 χρόνια και 3 μήνες.
Θ. ΜΑΝΙΑ: Την έκανα Οκτώβρη. Δεν ήθελα να πάνε στην φυλακή κάποιοι άνθρωποι εξαιτίας μου αποκλειστικά.
Δ. ΒΑΓΙΑΝΟΥ: Παρόλα αυτά κα Μανιά ενώ λέτε τώρα 50% πήγατε εκεί και είπατε με ελαφριά την καρδιά ότι .....
Θ. ΜΑΝΙΑ: Είπα ότι την γυναίκα δεν την είδα ποτέ στο πρόσωπο.
Δ. ΒΑΓΙΑΝΟΥ: Λέτε εδώ ότι «η γυναίκα είχε μαλλιά και ήταν αναμφισβήτητα λέτε πέραν πάσης αμφιβολίας› αναγνωρίζετε και το πρόσωπο του άντρα και το πρόσωπο της γυναίκας. ¶ρα νομίζω ότι είναι λίγο υποκριτικό αυτό που λέτε ότι κόπτεστε να μην μπουν φυλακή οι άνθρωποι.
Θ. ΜΑΝΙΑ: Είπα ότι δεν έκανα την κατάθεσή μου πριν πιαστούν. Είχαν πιαστεί και την έκανα. Δεν ήθελα να είμαι εγώ η αιτία να πάει κάποια γυναίκα στη φυλακή και εφόσον έχει παιδί. Αυτή είναι η αλήθεια.
Δ. ΒΑΓΙΑΝΟΥ: Δεν σας ένοιαζε που είπατε βεβαιότητα 100% ενώ είδατε έναν άνθρωπο μόνο από προφίλ;
Θ. ΜΑΝΙΑ: Μα το τόνισα από την πρώτη ημέρα που πήγα και το τονίζω και τώρα.
Δ. ΒΑΓΙΑΝΟΥ: Δεν το λέτε εδώ πέρα.
Θ. ΜΑΝΙΑ: Δεν την είδα ποτέ στο πρόσωπο. Το προφίλ μου θυμίζει την κα Σωτηροπούλου. Δεν μπορώ να πω κάτι άλλο.
ΣΥΝΗΓΟΡΟΣ: (Αρχικά εκτός μικροφώνου) .........το λέει για τον κ. Κουφοντίνα. Για την κα Σωτηροπούλου λέει το προφίλ της. Μην της αποδίδετε πράγματα που δεν έχει πει.
Δ. ΒΑΓΙΑΝΟΥ: Και για τον κ. Κουφοντίνα. Δεν τον εκπροσωπώ βέβαια αλλά το ίδιο ισχύει και για εκείνον. Θα ‘ρθουμε και στον κ. Κουφοντίνα. Τον κ. Κουφοντίνα δεν μπαίνει καν στον κόπο να τον περιγράψει εδώ πέρα. Τον αφήνει χωρίς περιγραφή. Εξυπονοείται δηλαδή. Το θέμα είναι να περιγράψουμε και τη γυναίκα του δίπλα. Αυτό. Δεν τον περιγράφει καν. Τώρα τον προείπε για το θαλασσί πουκάμισο.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Εντάξει, τελειώσαμε. ¶λλο.
Δ. ΒΑΓΙΑΝΟΥ: Σας ρώτησε και ο κ. Πρόεδρος αλλά να το ρωτήσω κι εγώ. Σε κανέναν μα κανέναν δεν είπατε 2 χρόνια τίποτα κα Μανιά;
Θ. ΜΑΝΙΑ: Για ποιο λόγο να το πω;
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Η απάντηση είναι ότι δεν είπε. Κυρία μην απαντάτε.
Θ. ΜΑΝΙΑ: Ήταν αρμόδιοι; Κανείς δεν ήταν αρμόδιος.
Δ. ΒΑΓΙΑΝΟΥ: Όταν άρχισε η εξάρθρωση πάλι σε κανέναν-κανέναν;
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Είπε σε «κανέναν› και παρακαλώ να μην ξαναερωτηθεί.
Θ. ΜΑΝΙΑ: Θα το έλεγε σε κάποιον αρμόδιο. Σε κάποιον αναρμόδιο γιατί να μιλήσω;
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Κυρία μάρτυς, σας είπα να μην απαντάτε. Αφού απαντήσατε σε μας εδώ τελείωσε. Δεν απαντάμε στα ίδια πράγματα, εκτός αν δεν έχουμε άλλη δουλειά να κάνουμε και πρέπει όλη την ημέρα να την φάμε με εσάς. Είπατε και θα τα εκτιμήσουμε. Θα το δούμε, θα τα ζυγίσουμε.
Δ. ΒΑΓΙΑΝΟΥ: Κύριε Πρόεδρε, φάγαμε για άλλους μάρτυρες που δεν κρινόταν και η ενοχή ενός προσώπου κατά 50%.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Όχι, αλλά να μην ρωτάμε όμως. Όταν λέει αυτή «εγώ δεν το είπα σε κανέναν› πάει γράφτηκε αυτό μία φορά.
Δ. ΒΑΓΙΑΝΟΥ: Δεν ξανάνοιξα το στόμα μου, δηλαδή νομίζω το δικαιούμαστε να εξαντλήσουμε .....
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Πάρα πολύ κι εγώ σας άφησα πολύ περισσότερο απ’ ότι αφήνω συνήθως.
Δ. ΒΑΓΙΑΝΟΥ: Ούτε για εντυπώσεις, ούτε για τίποτα. Κάνουμε ένα έργο ουσίας εδώ πέρα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Και απ’ ότι είδατε και μένα οι ερωτήσεις μου κατευθύνονταν σε όλα.
Δ. ΒΑΓΙΑΝΟΥ: Ούτε να εντυπωσιάσουμε εδώ προσπαθούμε. Κάνουμε ένα έργο ουσίας, να δούμε τί στο καλό συνέβη.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Είδατε και οι δικές μου οι ερωτήσεις σε αυτή την κατεύθυνση πήγαιναν όλες. Ήταν, δεν ήταν και πώς και γιατί και αμφισβητούμε και δεν αμφισβητούμε. Όλα.
Δ. ΒΑΓΙΑΝΟΥ: Πόσα μέτρα κοντά τους περάσατε;
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Το είπε. Παρακαλώ να διαβαστούν τα πρακτικά.
Δ. ΒΑΓΙΑΝΟΥ: Το είπε; Δεν το θυμάμαι ειλικρινά.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: 2 μέτρα είπε.
Δ. ΒΑΓΙΑΝΟΥ: 2 μέτρα περάσατε.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: 2 βήματα ή 2 μέτρα; 2 μέτρα ή 2-3 βήματα είπε.
Δ. ΒΑΓΙΑΝΟΥ: Πόσο κοντά περάσατε; ¶μα περάσατε κοντά πρέπει να τους αγγίξατε.
Θ. ΜΑΝΙΑ: Δεν τους άγγιξα. Κοντοστάθηκα. Σημαίνει ήταν ο άνθρωπος εδώ και ο άλλος άνθρωπος εκεί και ήμουν κάπου εδώ.
Δ. ΒΑΓΙΑΝΟΥ: Λέτε ότι τα μαλλιά της κυρίας, λίγο για την περιγραφή, πρώτα απ’ όλα να σας ρωτήσω γιατί δεν δώσατε περιγραφή του κ. Κουφοντίνα;
Θ. ΜΑΝΙΑ: Μου έδειξαν κάποιες φωτογραφίες, «αν αναγνωρίζετε κανέναν›. Εγώ είπα ότι αυτός ο κύριος μου θυμίζει περισσότερο αυτόν τον κύριο.
Δ. ΒΑΓΙΑΝΟΥ: Και;
Θ. ΜΑΝΙΑ: Και μου είπε «τότε δεν χρειάζεται›. Σταμάτησα εκεί.
Δ. ΒΑΓΙΑΝΟΥ: Τον κ. Κουφοντίνα τον είχατε δει πριν καταθέσετε μόνο σε φωτογραφίες ή εκ του φυσικού; Δηλαδή στην τηλεόραση κάπου. Δεν θυμάστε καν.
Θ. ΜΑΝΙΑ: Όχι. Και φωτογραφίες στην τηλεόραση ...
Δ. ΒΑΓΙΑΝΟΥ: Ποια; Εκείνη με το μούσι και η άλλη του μελισσοκόμου ή μόνο το μούσι;
Θ. ΜΑΝΙΑ: Με το μούσι. Κάτι κρατάει;
Δ. ΒΑΓΙΑΝΟΥ: Γι αυτό μήπως είπατε ότι ο κύριος στο πεζοδρόμιο είχε μούσι;
Θ. ΜΑΝΙΑ: Δεν θα έλεγα ότι έχει γενειάδα. Δεν θα έλεγα ότι είχε ξανθά μακριά μαλλιά. Είπα ότι είδα έναν άνθρωπο και είχε λίγο μούσι.
Δ. ΒΑΓΙΑΝΟΥ: Μήπως επειδή επηρεαστήκατε από την φωτογραφία με το μούσι που έδειχνε η τηλεόραση, αυτή με τα λουλούδια από πίσω.
Θ. ΜΑΝΙΑ: Δεν έβλεπα και τόσο τηλεόραση για να επηρεαστώ τόσο πολύ.
Δ. ΒΑΓΙΑΝΟΥ: Το πουκάμισο που φορούσε είχε κοντά μανίκια;
Θ. ΜΑΝΙΑ: Δεν το θυμάμαι αυτό. Ήταν καλοκαίρι αλλά δεν μπορώ να θυμιθώ.
Δ. ΒΑΓΙΑΝΟΥ: Η κα Σωτηροπούλου είπατε είχε μακριά μαλλιά;
Θ. ΜΑΝΙΑ: Μέχρι εδώ είπα.
Δ. ΒΑΓΙΑΝΟΥ: Ήταν έτσι πεσμένα μπροστά ή πίσω;
Θ. ΜΑΝΙΑ: Ίσια μέχρι εδώ.
Δ. ΒΑΓΙΑΝΟΥ: Γιατί η ίδια λέει ότι είχε όπως τώρα πολύ μακριά μαλλιά και δεν πέφτουν αυτά εύκολα άμα σκύψεις.
Θ. ΜΑΝΙΑ: Δεν είδα γυναίκα με μακριά μαλλιά. Είδα γυναίκα μέχρι εδώ το μαλλί και το ξαναλέω. Θα έλεγα ότι η γυναίκα είχε μακρύ μέχρι εδώ μαλλί. Δεν είδα μακριά μαλλιά. Δεν θα πω ψέματα.
Δ. ΒΑΓΙΑΝΟΥ: Θα φέρουμε φωτογραφία ότι είναι έως πίσω. Την έχω και μαζί μου αλλά θα συνεννοηθούμε πρώτα. Μια τελευταία ερώτηση που έγινε και από την έδρα, τους κ.κ. Δικαστές αλλά θα επανέλθω κι εγώ. Είναι 2 χρόνια από τότε. 25 άνθρωποι έχουν καταθέσει γι αυτή την υπόθεση και πολύ από αυτούς πέρασαν δίπλα από τους δράστες. Κανείς δεν μπορεί, δεν αναγνωρίζει τίποτα, για να μην μιλήσω για βεβαιότητα. Εσείς επιμένετε σε αυτή την βεβαιότητά σας γι αυτή την γυναίκα και γι αυτόν τον άντρα; Επιμένετε ότι είναι τα πρόσωπα που πέρασαν δίπλα σας κλπ; Ή αν δεν επιμένετε πού τοποθετήστε ειλικρινά και με το χέρι στην καρδιά κυρία μου;
Θ. ΜΑΝΙΑ: Ειλικρινά και με το χέρι στην καρδιά ότι οι δύο αυτοί άνθρωποι μου θυμίζουν αυτούς που είδα. Δεν μπορώ να πω τίποτε άλλο.
Δ. ΒΑΓΙΑΝΟΥ: Σας θυμίζουν ή είναι αυτοί οπωσδήποτε; Αυτό έχει διαφορά.
Θ. ΜΑΝΙΑ: Και βέβαια έχει διαφορά.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Η οποία θα εκτιμηθεί από μας. Ευχαριστώ κα Βαγιανού. Ερώτηση ο κ. Καρύδης
Β. ΚΑΡΥΔΗΣ: Όντως είναι μια ερώτηση γιατί ίσως έχει καλυφθεί το ζήτημα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Από εγκληματολογικής πλευράς τώρα εσείς.
Β. ΚΑΡΥΔΗΣ: Ίσως, ίσως. Δεν μου έχει γίνει σαφές – εκτός αν ήμουν αφηρημένος κάποια στιγμή- πώς βρεθήκατε στον κ. Ανακριτή;
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Το είπε. Βρήκε τηλέφωνο, το πήρε.
Β. ΚΑΡΥΔΗΣ: Πήρατε εσείς τηλέφωνο;
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ναι, είχαν δώσει ένα τριψήφιο και της είπαν «θα πάτε στον Ανακριτή να καταθέσετε›.
Θ. ΜΑΝΙΑ: Θέλετε να σας πω;
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Εντάξει το είπατε.
Β. ΚΑΡΥΔΗΣ: Γιατί δεν την αφήνετε να το πει πάλι για να το ακούσω κι εγώ;
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ελάτε μία ερώτηση πέστε την.
Β. ΚΑΡΥΔΗΣ: Δηλαδή είδατε αυτούς τους ανθρώπους στους ανθρώπους στην τηλεόραση και τους αναγνωρίσατε και πήρατε τηλέφωνο; Αυτό ρωτάω.
Θ. ΜΑΝΙΑ: Ναι.
Β. ΚΑΡΥΔΗΣ: ¶ρα βλέπατε τηλεόραση.
Θ. ΜΑΝΙΑ: Κάποια στιγμή σας είπα είδα. Δεν μπορώ να πω ότι ήμουν κολλημένη πάνω στην τηλεόραση. Αποφεύγω να βλέπω.
Β. ΚΑΡΥΔΗΣ: Το κατάλαβα γι αυτό έκανα και την ερώτηση.
Θ. ΜΑΝΙΑ: Κάποια στιγμή τους είδα τους ανθρώπους, ναι. Πήρα τηλέφωνο και είπα αυτά που ήξερα και μου είπαν ότι «αν κριθεί ότι είναι κάτι που πρέπει να το λάβουμε υπόψη μας› ...
Β. ΚΑΡΥΔΗΣ: Πού πήρατε τηλέφωνο, σε ποιον αριθμό;
Θ. ΜΑΝΙΑ: 1420, 142 δεν θυμάμαι τώρα, μην σας πω ψέματα.
Β. ΚΑΡΥΔΗΣ: Η τηλεόραση δεν έλεγε αυτούς τους αριθμούς; Ποιος τον έλεγε τον αριθμό;
Θ. ΜΑΝΙΑ: Εφημερίδα ήταν, τηλεόραση ήταν; Κάπου τον είχα βρει, κάπου τον είχα σημειώσει.
Β. ΚΑΡΥΔΗΣ: Δεν μου λέτε, στην τηλεόραση που δεν βλέπετε τόσο την είδατε προφίλ την κα Σωτηροπούλου;
Θ. ΜΑΝΙΑ: Κάποια στιγμή την είδα που την έπαιρναν οι δημοσιογράφοι στον δρόμο που περπατούσε και την έπαιρναν από το πλάι. Περπατούσε δηλαδή στο δρόμο να πάει κάπου η γυναίκα και ήταν οι δημοσιογράφοι και την έπαιρναν. Αυτό.
Β. ΚΑΡΥΔΗΣ: Είναι κάτι που έχει ερωτηθεί αλλά δεν το κατάλαβα. Πήρατε αυτή την πρωτοβουλία και πήγατε μόνη σας, τηλεφωνήσατε, όλα αυτά κλπ χωρίς να το συζητήσετε με κανέναν, δεν ζητήσατε συμβουλή; Αυτό δεν κατάλαβα. Ναι ή όχι;
Θ. ΜΑΝΙΑ: Χωρίς να ζητήσω καμία συμβουλή.
Β. ΚΑΡΥΔΗΣ: Δηλαδή δεν παρεξηγήθηκαν οι γονείς σας γιατί διαφωνούσαν με την απόφαση να πάτε;
Θ. ΜΑΝΙΑ: Δεν το ήξεραν καν οι γονείς μου ότι πήγα. Οι γονείς μου το έμαθαν εκ των υστέρων από την εφημερίδα.
Β. ΚΑΡΥΔΗΣ: Είπατε κάπου, στον κ. Εφέτη ότι χάλασαν οι σχέσεις σας με τους γονείς σας διότι διαφωνούσαν να πάτε.
Θ. ΜΑΝΙΑ: Και βέβαια διαφωνούσαν.
Β. ΚΑΡΥΔΗΣ: Εκ των υστέρων δηλαδή ή εκ των προτέρων; Αυτό ρωτάω κα μάρτυς.
Θ. ΜΑΝΙΑ: Εκ των υστέρων.
Β. ΚΑΡΥΔΗΣ: Δηλαδή δεν σας είχαν πει «παιδί μου, μην ανακατεύεσαι›, θύμωσαν επειδή πήγατε.
Θ. ΜΑΝΙΑ: Ήξερα ότι θα μου πουν «μην ανακατεύεσαι, τελείωσε το θέμα εδώ, να μην σε νοιάζει τί κάνει ο ένας κι ο άλλος›. Αυτή θα ήταν η απάντησή τους γι αυτό και δεν τους είπα τίποτα και δεν υπήρχε λόγος να ταραχθούν οι γονείς μου ούτε κανείς άλλος.
Β. ΚΑΡΥΔΗΣ: Καλώς, το διευκρινίσατε τώρα. Δεν θα ταραζόντουσαν μετά;
Θ. ΜΑΝΙΑ: Ταράχθηκαν.
Β. ΚΑΡΥΔΗΣ: Δεν το πιάνω αυτό από άποψη εγκληματολογική.
Θ. ΜΑΝΙΑ: Δεν το πιάνετε; Ήξερα εγώ όταν πήγα ότι θα γραφτεί στην εφημερίδα η κατάθεσή μου; Η απάντηση των Αστυνομικών εκεί που πήγα ήταν ότι «πουλήθηκε›.
Β. ΚΑΡΥΔΗΣ: Πώς;
Θ. ΜΑΝΙΑ: «Πουλήθηκε› λέει η κατάθεσή σου.
Β. ΚΑΡΥΔΗΣ: Δηλαδή δεν υπολογίζατε ότι μπορεί να έρθετε στην δίκη; Δεν το είχατε φανταστεί αυτό;
Θ. ΜΑΝΙΑ: Όταν εγώ δυστυχώς δεν πήρα την συμβουλή κανενός και πήγα σε μία αίθουσα που έκλεινε μία πόρτα και άνοιγε άλλη για να καταθέσω υποτίθεται μυστικά και μετά από 4 ημέρες, κάποιες μέρες......
Β. ΚΑΡΥΔΗΣ: Αφήστε τις 4 ημέρες κυρία μου. Γινόταν μία ανάκριση.
Θ. ΜΑΝΙΑ: Αυτό σας λέω. Γίνεται ολόκληρο θέμα. Πίστευα εγώ ότι θα γίνει τέτοιο θέμα; Πίστευα εγώ ότι μια μαρτυρία θα βγει στις εφημερίδες; Μα που ζούμε;
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Είχε διαβάσει δικονομία όπως κι εσείς ότι η ανάκριση είναι μυστική.
Β. ΚΑΡΥΔΗΣ: Δεν μιλάω για την ανάκριση, μιλάω για την φανερή διαδικασία της δίκης.
Θ. ΜΑΝΙΑ: ¶λλο η φανερή. Δεν χρειάζεται να το μάθει όλη η Ελλάδα π.χ. ή να το μάθουν οι γονείς μου εμένα από την εφημερίδα. Όταν θα ερχόταν η στιγμή, θα το έλεγα εγώ. Τι δουλειά είχε η κατάθεση μου να βγει στην εφημερίδα;
Β. ΚΑΡΥΔΗΣ: Καλά, σ’ αυτό συμφωνούμε, αλλά αυτό που δεν καταλαβαίνω είναι πως αποκρύψατε με τόση επιμέλεια από τους δικούς σας αυτή την εμπλοκή ενώ ξέρατε ότι κάποια στιγμή θα γίνει μια δίκη και όντως θα έρθει όλη η Ελλάδα.
Θ. ΜΑΝΙΑ: Δεν υπήρχε λόγος να ταραχτούν οι γονείς μου.
Β. ΚΑΡΥΔΗΣ: Προώρως;
Θ. ΜΑΝΙΑ: Βέβαια.
Β. ΚΑΡΥΔΗΣ: Να μην ταραχτούν προώρως δηλαδή. Διότι τελικά την ταραχή ήταν αδύνατο να την αποφύγουν αντικειμενικά.
Θ. ΜΑΝΙΑ: Εγώ αυτό ήθελα να κάνω. Δεν ήθελα να ταράξω κανέναν. Δυστυχώς ταράχτηκαν και οι δημοσιογράφοι και δεν ξέρω και ποιος άλλος συνέβαλλαν σ’ αυτό. Τίποτα άλλο.
Β. ΚΑΡΥΔΗΣ: Μήπως προκαλείτε αυτή τη συμβολή; Αυτή είναι η ερώτηση.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Η εξυπνάδα πάντως είναι διαφορετικό πράγμα από τον βαθμό που παίρνουμε στο σχολείο.
Δ. ΒΑΓΙΑΝΟΥ: Να συμπληρώσω κ. Πρόεδρε. Τελικά πήγατε στην Αστυνομία ή πήρατε το τριψήφιο;
Θ. ΜΑΝΙΑ: Όχι δεν καταλάβατε. Πήρα το τριψήφιο, πήγα στην Αστυνομία, έκανα την κατάθεση και μετά όταν είδα τα δημοσιεύματα και άκουσα και στην τηλεόραση δεν ξέρω τι, πήγα στην Αστυνομία. Και τους λέω «πως έγινε αυτό;›
Δ. ΒΑΓΙΑΝΟΥ: Όχι, άλλο ρωτώ. Πριν πάτε στον Ανακριτή πήγατε στην Αστυνομία;
Θ. ΜΑΝΙΑ: Όχι, δεν πήγα, πήγα εκ των υστέρων στην Αστυνομία. Πήγα στον Ανακριτή, έκανα την κατάθεση και όταν είδα τα δημοσιεύματα πήγα στην Αστυνομία και τους λέω «τι είναι αυτά τα πράγματα;›
Δ. ΒΑΓΙΑΝΟΥ: Ο πατέρας σας τι δουλειά κάνει;
Θ. ΜΑΝΙΑ: Είναι συνταξιούχος.
Β. ΚΑΡΥΔΗΣ: Με συγχωρείτε, κάτι δικονομικό, αλλά επειδή έχει μια συνέχεια στον συλλογισμό μου. Γιατί πήγατε στην Αστυνομία να διαμαρτυρηθείτε; Εσείς πήρατε έναν αριθμό έτσι δεν είναι; Μιλήσατε με κάποιο υπεύθυνο και σας είπε ο κ. Ανακριτής θα σας δεχτεί τότε. Αυτό καταλαβαίνω. Και πήγατε στον Ανακριτή.
Θ. ΜΑΝΙΑ: Ναι.
Β. ΚΑΡΥΔΗΣ: Και διαρρέει. Γιατί δεν ξαναπήρατε τον τριψήφιο αριθμό να πείτε «ρε παιδιά ?›
Θ. ΜΑΝΙΑ: Πήγα στον Εισαγγελέα.
Β. ΚΑΡΥΔΗΣ: Ποιον Εισαγγελέα;
Θ. ΜΑΝΙΑ: Στον Εισαγγελέα που είχα κάνει την κατάθεση.
Β. ΚΑΡΥΔΗΣ: Δεν είπατε Αστυνομία τώρα μόλις;
Θ. ΜΑΝΙΑ: Μα ήταν και αστυνομικοί εκεί μέσα.
Β. ΚΑΡΥΔΗΣ: Καμία αντίρρηση.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Εκεί στον Ανακριτή δηλαδή πήγε και διαμαρτυρήθηκε στον φρουρό;
Θ. ΜΑΝΙΑ: Όχι. Πήγα στον κύριο αυτόν που έκανα την κατάθεση ο οποίος δεν μπορούσε να με δει γιατί ήταν σε σύσκεψη, πήγα στη γραμματέα του και της λέω «αυτό και αυτό, έγινε διαρροή, δεν ξέρω πως› και μου λέει «θα πουλήθηκε η κατάθεση›.
Β. ΚΑΡΥΔΗΣ: Η γραμματέας σας το είπε ή η Αστυνομία που πήγατε όπως είπατε;
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Τι σας είπε; Για σιγά. Πουλήθηκε η κατάθεση;
Θ. ΜΑΝΙΑ: Αυτό ακούστηκε. Στη συνέχεια μετά πήγα στον κ. Ζερβομπεάκο νομίζω. Μου λέει «διέρρευσε›. Του λέω «γιατί;› Μου λέει «έτσι λειτουργεί εδώ στην Ελλάδα το σύστημα›.
Β. ΚΑΡΥΔΗΣ: Κα Μανιά δεν με ενδιαφέρει αυτό τώρα εδώ. Μου θυμίζει ελληνική ταινία.
Θ. ΜΑΝΙΑ: Συνέχεια ο ένας με έστελνε στον άλλον.
Β. ΚΑΡΥΔΗΣ: ¶λλο. Είπατε πριν 1,5 λεπτό - θα σας παρακαλούσα να συγκεντρωθείτε λίγο στη ερώτηση που σας κάνω – είπατε πριν 1,5 λεπτό ότι «πήγα στην Αστυνομία και διαμαρτυρήθηκα›. Μπορείτε να διευκρινίσετε τι εννοούσατε;
Θ. ΜΑΝΙΑ: Ναι, θα σας πω.
Β. ΚΑΡΥΔΗΣ: Το είπατε μάλιστα 3 φορές.
Θ. ΜΑΝΙΑ: Πήγα στον Εισαγγελέα να του πω γιατί εφόσον μου είπε ? Περιμένετε, θα συνεχίσω.
Β. ΚΑΡΥΔΗΣ: Όχι, δεν θέλω να μου συνεχίσετε. Θέλω να μου εξηγήσετε την φράση, ποια παρανόηση κάνατε και είπατε αυθόρμητα και μάλιστα 2 φορές «πήγα στην Αστυνομία και διαμαρτυρήθηκα›. Αυτό θέλω να μου εξηγήσετε. Είστε σε θέση να το εξηγήσετε; Πως σας ήρθε να πείτε «πήγα στην Αστυνομία›;
Θ. ΜΑΝΙΑ: Πρέπει να πω και όνομα δηλαδή; Εφόσον πήγα στον κ. Πετρόπουλο, δεν με είδε, έγινε διαρροή, μετά μου λέει «θα δείτε τον κύριο τάδε›, ο τάδε, ο τάδε, έφθασα στον κ. Κατσαρό τέλος πάντων.
Β. ΚΑΡΥΔΗΣ: Ποιος είναι αυτός;
Θ. ΜΑΝΙΑ: Αντιτρομοκρατική είναι.
Β. ΚΑΡΥΔΗΣ: Στον κ. Κατσαρό ποιος σας έστειλε;
Θ. ΜΑΝΙΑ: Δεν μπορούσα να καταλάβω γιατί διέρρευσε.
Β. ΚΑΡΥΔΗΣ: Ποιος σας έστειλε στον κ. Κατσαρό; Η γραμματέας του;
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Σε ποιο κτίριο πήγατε κυρία μου πρώτα απ’ όλα; Πέστε εδώ πέρα να καταλάβουμε κι εμείς γιατί δεν έχουμε καταλάβει.
Θ. ΜΑΝΙΑ: Πήγα στον κ. Πετρόπουλο.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Να σας πω κάτι. Υπάρχει ένα κτίριο στο οποίο είναι ο κ. Πετρόπουλος ο Ανακριτής και υπάρχει ένα λίγο πιο πάνω που είναι η Γ.Δ.Α.
Θ. ΜΑΝΙΑ: Και στα δύο πήγα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Πήγατε και στο ένα και στο άλλο;
Θ. ΜΑΝΙΑ: Εφόσον διέρρευσε και μετά.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Που πρωτοπήγατε;
Θ. ΜΑΝΙΑ: Ήθελα να μάθω για ποιο λόγο.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Σε ποιον πήγατε;
Θ. ΜΑΝΙΑ: Πήγα στον κ. Πετρόπουλο που έδωσα κατάθεση.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Και τι σας λέει;
Θ. ΜΑΝΙΑ: Ήταν σε σύσκεψη, δεν με είδε, μίλησα με τη γραμματέα του που μου είπε «θα φροντίσουμε να δούμε τέλος πάντων τι έγινε και πως έγινε›. Μου είπαν ότι πουλήθηκε. Αυτό μου είπε μια κυρία τέλος πάντων. Πουλήθηκε η κατάθεση δεν ξέρω στον Τύπο, δεν ξέρω ποιος την πούλησε και γιατί. Μετά θα δεις τον κύριο τάδε.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ποιος είναι ο κύριος τάδε; Στο ίδιο κτίριο ή σε άλλο κτίριο;
Θ. ΜΑΝΙΑ: Στο ίδιο κτίριο. Στον κ. Βέριο.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Πήγατε στον Προϊστάμενο της Εισαγγελίας.
Θ. ΜΑΝΙΑ: Ναι. Και για να μη σας τα πολυλογώ με έστειλαν στον κ. Κατσαρό.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Από την Εισαγγελία σας έστειλαν ?
Θ. ΜΑΝΙΑ: Στην Αντιτρομοκρατική.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Στο άλλο κτίριο.
Θ. ΜΑΝΙΑ: Ναι.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Από την Εισαγγελία την έστειλαν.
Θ. ΜΑΝΙΑ: Από την Εισαγγελία έφθασα σιγά – σιγά στον κ. Κατσαρό. Ο ένας με έστελνε στον άλλον. Αυτόν ρώτησα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Και ο κ. Κατσαρός τι σας είπε;
Θ. ΜΑΝΙΑ: Ότι δεν υπάρχει λόγος να φοβηθώ, ας διέρρευσε και τα γνωστά.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Στον κ. Κατσαρό ίσως την έστειλαν για προστασία.
Θ. ΜΑΝΙΑ: Αυτό εννοώ Αστυνομία. Την Αντιτρομοκρατική.
Β. ΚΑΡΥΔΗΣ: Ναι, αλλά δεν είπε αυτό κ. Πρόεδρε. Δηλαδή Αγκάθα Κρίστι, Ηρακλής Πουαρώ.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Το κακό είναι ότι δεν έχουν αξία όλα αυτά που με έστειλαν και που με πήγαν και πως διέρρευσε. Ελάτε κ. Κούρτοβικ, κάντε καμιά ουσιαστική ερώτηση.
Ι. ΚΟΥΡΤΟΒΙΚ: Μπορεί να μην είναι ουσιαστικές, αλλά είναι με δικαίωμα φαντάζομαι και με την επιμονή σας. Κυρία μάρτυς, να κάνω κατ’ αρχήν μια παρατήρηση.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Είπατε χαρά στη υπομονή μου; Μα γι’ αυτό είναι ο Πρόεδρος, για να έχει υπομονή.
Ι. ΚΟΥΡΤΟΒΙΚ: Δεν είπα χαρά στην υπομονή σας. Τη θεωρώ δεδομένη, υποχρέωση σας, όσο και δικαίωμα μας να κάνουμε χρήση.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Αλίμονο.
Ι. ΚΟΥΡΤΟΒΙΚ: Καθήκον σας μάλλον. Και ανταποκρίνεστε φυσικά.
Κα μάρτυς, μου έχει κάνει εντύπωση κάτι. Έρχεστε εδώ να καταθέσετε για ένα πολύ σοβαρό πράγμα, για μια ανθρωποκτονία και έρχεστε να καταθέσετε πράγματα από τα οποία κινδυνεύει ένας άνθρωπος, που δεν υπάρχουν στοιχεία σε βάρος του άλλα από την δική σας κατάθεση. Είναι μοναδική η δική σας κατάθεση, μοναδικό στοιχείο σε βάρος της κας Σωτηροπούλου.
Κινδυνεύει λοιπόν ένας άνθρωπος να καταδικαστεί για συνέργια σε μια ανθρωποκτονία. Είναι πολύ σοβαρό αυτό που γίνεται εδώ πέρα, είναι πολύ σοβαρό αυτό που έρχεστε να καταθέσετε. Όχι το περιεχόμενο του, το περιεχόμενο του δεν είναι. Αλλά αυτό στο οποίο αποσκοπεί είναι πολύ σοβαρό. Και φαντάζομαι είσαστε πόσων χρόνων, είσαστε 30;
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Όσο φαίνεται είναι.
Ι. ΚΟΥΡΤΟΒΙΚ: Πόσο φαίνεται; Είναι νέα κοπέλα, δεν φοβάται να το πει κ. Εισαγγελεύ.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Είπαμε. Θα ρωτάμε σε όλες μετά κι εγώ δεν θέλω να ρωτάω.
Ι. ΚΟΥΡΤΟΒΙΚ: Θεωρητικά πρέπει να έχετε μια ωριμότητα και να ξέρετε τι σημαίνει καταδίκη για μια ανθρωποκτονία. Παρ’ όλα αυτά έρχεστε εδώ, γελάτε, αγγίζεστε, χαριεντίζεστε.
(Διαλογικές συζητήσεις)
Β. ΜΑΡΚΗΣ: Κύριε Πρόεδρε με συγχωρείτε. Να πω μια λέξη. Θα τολμούσε ποτέ Εισαγγελέας με μια τέτοια εισαγωγή να εξετάσει μάρτυρα;
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Αλίμονο τους. Αν άρχιζε ο κ. Εισαγγελέας και έλεγε, εσείς κα μάρτυς - σταθείτε να δείτε το ανάλογο, το αντίβαρο - εσείς κα μάρτυς, να έλεγε ο Εισαγγελέας, που είστε τόσο αξιόπιστο πρόσωπο, είστε βεβαία για να δει και όλος ο κόσμος, όλο το κοινό εδώ, πως γίνεται, τι θα κάνατε; Τι θα κάναμε τότε;
Ι. ΚΟΥΡΤΟΒΙΚ: Έτσι είναι κ. Πρόεδρε. Κύριος με κάπα κεφαλαίο.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Αυτό όμως στον σχολιασμό μετά. Στον σχολιασμό πέστε ό,τι θέλετε, αλλά τώρα αφήστε την.
Ι. ΚΟΥΡΤΟΒΙΚ: Οφείλω να κάνω την επισήμανση. Επανειλημμένα από την Έδρα είδαμε να γίνονται επισημάνσεις τέτοιου τύπου στους μάρτυρες. Επισημάνσεις μάλλον του τύπου «μου δείχνετε ότι φοβάστε, για προσέξτε, «μήπως φοβάστε›, «ελάτε τώρα μη φοβάστε› και «γιατί το λέτε;› Αυτό τα ακούσαμε επανειλημμένα.
Έχετε μπροστά σας μια μάρτυρα που καταθέτει για ένα ακριβώς σοβαρότατο αδίκημα γελώντας ασταμάτητα και προσπαθώ να επισημάνω στην μάρτυρα προτού ξεκινήσω κι εγώ να τη ρωτάω μετά τους συναδέλφους μου ότι αυτό το πράγμα που έχει έρθει να κάνει εδώ πέρα είναι πάρα πολύ σοβαρό, ότι στοιχίζει ανθρώπινες ζωές και δεν μπορώ να καταλάβω γιατί γελάει.
Ή, θα πρέπει να σας υποδείξει κάποιος και να σας υπενθυμίσει τη σοβαρότητα του θέματος για το οποίο καταθέτετε ή δεν μπορείτε να τα καταθέσετε. Να σταματήσουμε, να βγείτε να συνέλθετε, να σας περάσει η νευρικότητα και ό,τι άλλο και τότε να συνεχίσουμε.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Κα Κούρτοβικ, αν θέλετε να κάνετε ερωτήσεις πολύ ευχαρίστως, αλλιώς σταματάει εδώ.
Ι. ΚΟΥΡΤΟΒΙΚ: Να ρωτήσω κα μάρτυς. Ποιο νούμερο πήρατε εκείνη την ημέρα που αποφασίσατε να δώσετε τα στοιχεία σας;
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Θυμάστε αριθμό;
Θ. ΜΑΝΙΑ: Δεν θυμάμαι τον αριθμό.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δεν θυμάται. ¶λλη ερώτηση.
Θ. ΜΑΝΙΑ: Θα πω 1420, 142, αλλά δεν μπορώ να θυμηθώ.
Ι. ΚΟΥΡΤΟΒΙΚ: Δεν το κατάλαβα αυτό.
Θ. ΜΑΝΙΑ: Θυμάμαι κάποιους αριθμούς, δεν μπορώ να σας πω αυτή τη στιγμή.
Ι. ΚΟΥΡΤΟΒΙΚ: Δεν κατάλαβα τα νούμερα που είπατε. Είπατε κάποια νούμερα.
Θ. ΜΑΝΙΑ: Ναι, είπα ότι θυμάμαι κάποια νούμερα. 142, δεν θυμάμαι τώρα χαρακτηριστικά. Πήρα αυτό το τριψήφιο, τετραψήφιο.
Ι. ΚΟΥΡΤΟΒΙΚ: Που τον είχατε ακούσει αυτόν τον αριθμό;
Θ. ΜΑΝΙΑ: Ή τον είχα δει στην τηλεόραση ή τον είχα διαβάσει σε κάποια εφημερίδα.
Ι. ΚΟΥΡΤΟΒΙΚ: Δεν είπατε ότι δεν βλέπετε τηλεόραση; Η μάρτυς το είπε.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Είπε δεν βλέπω τακτικά. Κι εγώ σας είπα δεν βλέπω τηλεόραση. Αυτές τις μέρες δεν βλέπω καθόλου.
Ι. ΚΟΥΡΤΟΒΙΚ: Έχω την υποψία ότι βλέπετε συχνά.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Το καουμπόικο της Τρίτης το έβλεπα παλιά. Ελάτε.
Ι. ΚΟΥΡΤΟΒΙΚ: Νομίζω ότι βλέπετε κι άλλα πράγματα. Κα μάρτυς, θα επιμείνω να πω. Από τη στιγμή που είδατε το νούμερο στην τηλεόραση μέχρι τη στιγμή που αποφασίσατε να πάρετε τηλέφωνο πόσος χρόνος πέρασε;
Θ. ΜΑΝΙΑ: Αρκετός.
Ι. ΚΟΥΡΤΟΒΙΚ: Το ξαναείδατε το νούμερο;
Θ. ΜΑΝΙΑ: Πολλές φορές. Αν δεν κάνω λάθος το είχα αποθηκεύσει και στο κινητό μου κάποια στιγμή.
Ι. ΚΟΥΡΤΟΒΙΚ: Και παρ’ όλα αυτά δεν το θυμάστε.
Θ. ΜΑΝΙΑ: Όχι, δεν το θυμάμαι.
Ι. ΚΟΥΡΤΟΒΙΚ: Πήρατε το 170 και σας απάντησε ποιος; Ένας κύριος βέβαια θα μου πείτε ή μια κυρία.
Θ. ΜΑΝΙΑ: Ο κ. Γκρεκούς.
Ι.ΚΟΥΡΤΟΒΙΚ: Ένας φαντάζομαι από τους εργαζόμενους του 170 πρέπει να είναι κύριε Πρόεδρε. Το 170 είναι προφανώς το νούμερο στο οποίο αναφέρεται η κυρία, αλλά δεν το θυμάται. Παρότι είναι πολύ απλό ως νούμερο, δεν το θυμάται όμως . Και παρότι το αποθήκευσε και στο κινητό της, αλλά πάλι δεν το θυμάται. Να ρωτήσω λοιπόν, πήρατε και απάντησε αυτός ο κύριος. Του είπατε την ιστορία σας, έτσι όπως την λέτε εδώ;
Θ.ΜΑΝΙΑ: Όχι με τόσες λεπτομέρειες.
Ι.ΚΟΥΡΤΟΒΙΚ: Είπατε λοιπόν την ιστορία, δώσατε το όνομά σας και σας είπε, ότι εάν σας χρειαστούμε θα σας φωνάξουμε. Ποιος σας φώναξε, ποιος σας πήρε τηλέφωνο;
Θ.ΜΑΝΙΑ: Η κυρία Χαροκόπου.
Ι.ΚΟΥΡΤΟΒΙΚ: Από πού;
Θ.ΜΑΝΙΑ: Το γραφείο του κ. Πετρόπουλου.
Ι.ΚΟΥΡΤΟΒΙΚ: Σας συστήθηκε ως έτσι, κα Χαροκόπου;
Θ.ΜΑΝΙΑ: Από το γραφείο του κ. Πετρόπουλου.
Ι.ΚΟΥΡΤΟΒΙΚ: Σας πήρε τηλέφωνο προσωπικά και σας είπε, να πάτε να καταθέσετε;
Θ.ΜΑΝΙΑ: Μάλιστα.
Ι.ΚΟΥΡΤΟΒΙΚ: Αναρωτηθήκατε πώς έφθασε η ειδοποίηση, από το τηλέφωνο που είχατε κάνει στα Ανακριτικά γραφεία;
Θ.ΜΑΝΙΑ: Πολύ απλά, μίλησε ο κ. Γκρεκούς σε κάποιον που υπέθεσε ότι αυτό που έχω ήταν κάτι σημαντικό το είπε στο κ. Πετρόπουλο, ο κ. Πετρόπουλος έβαλε την κα Χαροκόπου και με πήρε τηλέφωνο. Αυτό πιστεύω εγώ.