ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Η Υπεράσπιση έχει το λόγο.
Κ. ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ: Κύριε μάρτυρα, κατ’ αρχήν είπατε προηγουμένως ότι αυτός που παρίστανε τον κρατούμενο ήταν κοντός, το πολύ 1,70, έτσι δεν είναι;
Ε. ΖΕΡΒΟΓΙΑΝΝΑΚΗΣ: Ναι. Πιο κοντός από τον αστυφύλακα.
Κ. ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ: Αν διευκολύνει, έχετε πει προανακριτικά 1,67-1,70. Έτσι είχατε πει τότε, τόσο λέτε και τώρα. Ωραία. Θέλω αν θυμάστε να μου πείτε το εξής πράγμα: ήσασταν στο διάδρομο, είπατε ότι είχατε βγει από την τουαλέτα την ώρα που μπήκαν αυτοί μέσα. Αν κατάλαβα καλά ήσασταν ο πρώτος τον οποίον συνάντησαν ο ψευτοαστυνομικός και ο ψευτοκρατούμενος μπαίνοντας μέσα στο αστυνομικό Τμήμα.
Θέλω να μου πείτε το εξής: στη συνέχεια αυτά τα δύο άτομα σπου κατευθύνθηκαν μετά από σας; Ο ψευτοαστυνομικός και ο ψευτοκρατούμενος. Αν το θυμάστε.
Ε. ΖΕΡΒΟΓΙΑΝΝΑΚΗΣ: Όταν μπήκαν οι άλλοι 4 μέσα, ο ψευτοκρατούμενος μου πήρε το περίστροφο, το είχε δώσει μάλλον στον αστυφύλακα, πέρασε προς τα πέρα, ανέβηκε προς τα πάνω, με ρώτησε βέβαια αν είναι κανείς επάνω.
Κ. ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ: Πήγατε προς τα πάνω. Η κα Βεργή ήταν επάνω ή ήταν κάτω στο γραφείο της εκείνη την ώρα;
Ε. ΖΕΡΒΟΓΙΑΝΝΑΚΗΣ: Πρέπει να ήταν στο γραφείο της.
Κ. ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ: Αν διευκολύνω, αυτό μόνο θέλω να ρωτήσω και δεν έχω καμία άλλη ερώτηση. Κύριε Πρόεδρε, να διαβάσω μια περικοπή από την κατάθεση του.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Κάντε το καθήκον σας.
Κ. ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ: Να το πω από την αρχή για να γίνει κατανοητό. «Ταυτόχρονα το άτομο που είχε έρθει μαζί με τον αστυφύλακα σαν κρατούμενος μπήκε αριστερά στο διάδρομο στα γραφεία του Τμήματος Ασφαλείας και σε δευτερόλεπτα τον είδα να ξαναβγαίνει φέρνοντας και σπρώχνοντας με την απειλή του όπλου που κρατούσε τον συνάδελφο μου Σβωλίμη Βασίλειο.
Την ίδια στιγμή που το άτομο αυτό πήγε να φέρει τον Σβωλίμη, 2 άλλοι νεαροί μπήκαν στο γραφείο του Αξιωματικού Υπηρεσίας του τμήματος που βρισκόταν η αστυφύλακας Βεργή›. Αυτό και μόνο με ενδιαφέρει στο εξής: τα άτομα που μπήκαν στο γραφείο της κας Βεργή ήταν διαφορετικά άτομα από τον κρατούμενο και τον αστυνομικό;
Ε. ΖΕΡΒΟΓΙΑΝΝΑΚΗΣ: Περιφέρονταν πολλά άτομα και δεν μπορούσα να δω.
Κ. ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ: Γιατί έχετε πει εδώ πέρα ότι αυτός που είχε έρθει μαζί με τον αστυφύλακα σαν κρατούμενος μπήκε αριστερά στον διάδρομο και πήγε στον Σβωλίμη και 2 άλλα άτομα μπήκαν στη Βεργή. Αυτό ζητώ και μόνο, αν το θυμάστε να το επιβεβαιώσετε.
Ε. ΖΕΡΒΟΓΙΑΝΝΑΚΗΣ: Ήταν πολλά άτομα και δεν μπορώ να θυμηθώ.
Κ. ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ: Προφανώς μένουμε στην πρώτη σας κατάθεση. Ό,τι έχετε πει τότε δεν ισχύει πάνω σ’ αυτό;
Ε. ΖΕΡΒΟΓΙΑΝΝΑΚΗΣ: Είναι και πολλά χρόνια που ?
Κ. ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ: Καλά, είναι πολλά χρόνια. Απλώς εδώ έχετε δώσει μια λεπτομερή κατάθεση και λέτε ότι οι μεν ψευτοαστυφύλακας και ψευτοκρατούμενος πήγαν στον Σβωλίμη, 2 άλλοι μπήκαν στο γραφείο της Βεργή. Αυτό έχετε πει εδώ πέρα. Αν δεν το θυμάστε δεν πειράζει. Το εκτιμάμε και κρατάμε αυτό που έχετε πει προανακριτικά. Δεν έχω άλλη ερώτηση.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Καταχωρήθηκε. Ευχαριστώ.
Γ. ΑΓΙΟΣΤΡΑΤΙΤΗΣ: Τιμωρηθήκατε από την Υπηρεσία σας;
Ε. ΖΕΡΒΟΓΙΑΝΝΑΚΗΣ: Όχι, δεν τιμωρήθηκα.
Γ. ΑΓΙΟΣΤΡΑΤΙΤΗΣ: ¶λλος κανένας τιμωρήθηκε Αξιωματικός Υπηρεσίας;
Ε. ΖΕΡΒΟΓΙΑΝΝΑΚΗΣ: Δεν γνωρίζω.
Γ. ΑΓΙΟΣΤΡΑΤΙΤΗΣ: Κάνατε μια κίνηση έτσι για την κα Βεργή. Έφαγε κανένα χαστούκι;
Ε. ΖΕΡΒΟΓΙΑΝΝΑΚΗΣ: Έτσι μου είπε, ότι τη χτύπησαν.
Γ. ΑΓΙΟΣΤΡΑΤΙΤΗΣ: Πως τη χτύπησαν δηλαδή; Της έριξαν ένα χαστούκι;
Ε. ΖΕΡΒΟΓΙΑΝΝΑΚΗΣ: Μου το είπε η ίδια.
Γ. ΑΓΙΟΣΤΡΑΤΙΤΗΣ: Δεν τα συζητήσατε μαζί τι ήταν αυτό που έπαθε;
Ε. ΖΕΡΒΟΓΙΑΝΝΑΚΗΣ: Όχι, δεν συζητήσαμε πολύ. Μου είπε ότι τη χτύπησαν στο πρόσωπο.
Γ. ΑΓΙΟΣΤΡΑΤΙΤΗΣ: Ευχαριστώ.
Θ. ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΗΣ: Είπατε εδώ ότι μπήκαν μέσα 4 άτομα.
Ε. ΖΕΡΒΟΓΙΑΝΝΑΚΗΣ: Ναι.
Θ. ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΗΣ: Και καταθέσατε και λέτε ότι υπήρχαν πολλά άτομα. Βέβαια στα 4 άτομα δεν ξέρω αν βάζετε μέσα και τους ανθρώπους τους δικούς σας.
Ε. ΖΕΡΒΟΓΙΑΝΝΑΚΗΣ: Όχι.
Θ. ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΗΣ: Πόσα άτομα υπήρχαν μέσα;
Ε. ΖΕΡΒΟΓΙΑΝΝΑΚΗΣ: 6 άτομα.
Θ. ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΗΣ: Σας εδόθη η εντύπωση ότι έξω από το αστυνομικό Τμήμα μπορεί να υπήρχαν και άλλοι;
Ε. ΖΕΡΒΟΓΙΑΝΝΑΚΗΣ: Τώρα που το σκέφτομαι ίσως να υπήρχαν και απέξω σίγουρα. Αυτό το φαντάζομαι εγώ.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ίσως σίγουρα δεν πάνε αυτά τα δυο μαζί.
Ε. ΖΕΡΒΟΓΙΑΝΝΑΚΗΣ: Το φαντάζομαι εγώ ότι ίσως επειδή μπήκαν όλοι μέσα ίσως να ήταν κι έξω κάποιοι άλλοι για να δουν τι θα απογίνει τελικά.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Αν κάναμε εμείς την επιχείρηση αυτή, θα αφήναμε έναν έξω. Στο καλό να πάτε.
Ε. ΖΕΡΒΟΓΙΑΝΝΑΚΗΣ: Ευχαριστώ πολύ.
Ι. ΜΥΛΩΝΑΣ: Ομολογώ ότι δεν έχω δει ακριβώς το έγκλημα για το οποίο παρίσταται ο κ. μάρτυς ως πολιτικώς ενάγων, αλλά με δεδομένη την κατάθεση του ενώπιον σας και με δεδομένες τις εύστοχες νομίζω ερωτήσεις του κ. Προέδρου, υποθέτω ότι το Δικαστήριο σας θα εξετάσει και αυτεπαγγέλτως το ζήτημα της νομιμοποίησης του συγκεκριμένου μάρτυρος ως πολιτικώς ενάγοντος.
Ομολογώ ότι δεν έχω δει τις λεπτομέρειες της συγκεκριμένης διαδικαστικής ενέργειας, αλλά η εντύπωση που δημιουργήθηκε είναι ότι γεννάται κι ένα θέμα αν νομιμοποιείται να παραστεί ως πολιτικώς ενάγων. Παρακαλώ αυτό να το εξετάσει το Δικαστήριο σας.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Όταν έρθει η ώρα. Ελάτε κα Βεργή. Χωρίς να ορκιστείτε, πέστε μου, είσαστε αστυνομικός;
Ν. ΒΕΡΓΗ: Βεβαίως.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Τι βαθμό έχετε;
Ν. ΒΕΡΓΗ: Αυτή τη στιγμή Ανθυπαστυνόμος; Τώρα είμαι Ανθυπαστυνόμος.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Για πέστε μου για μια εποχή που είχατε υπηρετήσει στο Αστυνομικό Τμήμα Βύρωνα. Μιλάμε για παραμονή Δεκαπενταύγουστου το ’88.
Ν. ΒΕΡΓΗ: 15 Αυγούστου, παραμονή της Παναγίας.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Τι είχε γίνει;
Ν. ΒΕΡΓΗ: Εκτελούσα καθήκοντα Αξιωματικού Υπηρεσίας.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Τι βαθμό είχατε τότε;
Ν. ΒΕΡΓΗ: Αρχιφύλακας. Είχα βγει από τη Σχολή Αρχιφυλάκων ακριβώς 1 μήνα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Καινούρια καινούρια. Βάπτισμα πυρός που λέμε στο στρατό.
Ν. ΒΕΡΓΗ: Ναι, ακριβώς. Είχα αναλάβει υπηρεσία τη συγκεκριμένη μέρα. Το ωράριο ήταν κανονικά 14:00-22:00. Αναλαμβάναμε όμως και αλλάζαμε τον συνάδελφο μισή ώρα πιο νωρίς. Έως τις 16.10 ακριβώς δεν με είχε απασχολήσει κάτι το αξιόλογο.
Όπως καθόμουν στο γραφείο μου, εμπρός στο γραφείο, δεξιά υπάρχει ένα παράθυρο και απέξω από το παράθυρο υπάρχει ένας εξωτερικός καθρέφτης αρκετά μεγάλος όπου έχεις τη δυνατότητα να βλέπεις, έχεις πρόσβαση σε 4 σταυροδρόμια. Αλασάτων, τον δρόμο που έρχεται από κάτω από την εκκλησία Πέτρου και Παύλου, τον άλλο τον δρόμο ακριβώς στο βάθος και λίγο πιο δεξιά ?
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Τέλος πάντων. Δεν μας νοιάζουν εμάς αυτά.
Ν. ΒΕΡΓΗ: 4 δρόμους. Βλέπω τη συγκεκριμένη στιγμή κάποιον ντυμένο αστυνομικό. Κανονικό Αστυφύλακα με το πηλίκιο του, με το σήμα Υπηρεσίας, καλοκαιρινό πουκάμισο, διακριτικά, τα πάντα όλα, το παντελόνι του, τη ζώνη του και είχε κι ένα όπλο στη θήκη της ζώνης. Γιατί η καλοκαιρινή στολή κ. Πρόεδρε είναι το πουκάμισο και το παντελόνι, δεν έχει χιτώνιο για να κρυφτεί το όπλο.
Με το δεξί του χέρι κρατούσε ένα άτομο το οποίο ήταν ντυμένο με πολιτικά ρούχα. Πιο κοντός, ατημέλητος, με μαλλιά λίγο ψιλομπερδεμένα. Τον κρατούσε από τον ώμο και τον έφερνε σαν κρατούμενο. Υπέθεσα ότι κάποιος συνάδελφος κάνει κάποια προσαγωγή ατόμου. Τον περίμενα πλέον να έρθει μέσα στο γραφείο το δικό μου, του Αξιωματικού Υπηρεσίας.
Δεν πέρασαν δευτερόλεπτα. ¶κουσα στο διάδρομο πριν έρθει μπροστά μου ένα όχι ουρλιαχτό ακριβώς, ούτε φωνή καθαρή. Ήταν κάτι μπερδεμένο, κάτι συγχυσμένο. Βγάζω το περίστροφο μου, το κρατούσα στο χέρι, δεν είχα προφτάσει να το προτείνω. Εκείνη τη στιγμή βρέθηκε μπροστά μου ο κ. Σάββας Ξηρός, ο οποίος ήταν ντυμένος αστυνομικός.
Βρέθηκε μπροστά μου, μου έβαλε το αυτόματο όπλο το οποίο κρατούσε με το άλλο του χέρι στο λαιμό και μου είπε «ακίνητη, μη κουνηθείς›. Λέω «παιδιά τι έγινε; Συνάδελφε τι έγινε;› «Δεν είμαι συνάδελφος› μου λέει επί λέξει. «Δώσε μου το κλειδί της αποθήκης των όπλων›.
Η απάντηση μου σ’ αυτή την παράκληση του τέλος πάντων να του δώσω το κλειδί, ήταν «δεν έχω να σου δώσω τίποτα›. Μου λέει «δεν αστειεύομαι, θα σε σκοτώσω›. Λέω «κάνε ό,τι νομίζεις, όπλα δεν πρόκειται να σου δώσω›. Εδώ είναι ο κύριος. Στη συνέχεια με χτύπησαν.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ποιος; Είχε και κανέναν άλλο μαζί του;
Ν. ΒΕΡΓΗ: Ναι, αυτό θέλω να πω. Ήταν ο κ. Ξηρός που σας είπα. Δεν τον κρατούσε πλέον τον άλλο, ο οποίος τον έφερνε σαν κρατούμενο. Ο άλλος ήταν ο κ. Τζωρτζάτος τον οποίο αναγνωρίζω. Αυτόν και τον κ. Ξηρό. Κανέναν άλλον δεν έχω αναγνωρίσει από τα υπόλοιπα άτομα. Γι’ αυτούς τους δύο όμως είμαι απόλυτα σίγουρη χωρίς κανέναν ενδοιασμό.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Τι έγινε λοιπόν μετά; Έρχονται αυτοί οι δυο. Θα δούμε μετά, θα ξαναέρθουμε στις περιγραφές, σε όλα. Τα δύο αυτά άτομα εγώ θα λέω, ο αστυφύλακας και ο ψευτοκρατούμενος ας το πούμε έτσι. Εσείς ονομάζετε με τα ονόματα τους που λέτε εδώ. Για πέστε μου τι έγινε.
Ν. ΒΕΡΓΗ: Λέει στον συνεργό του «πάρτης το όπλο›. Μου πήρε το περίστροφο.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ποιος σας το πήρε το περίστροφο;
Ν. ΒΕΡΓΗ: Ο κ. Τζωρτζάτος.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Σας το πήρε από το χέρι;
Ν. ΒΕΡΓΗ: Από το χέρι. Το είχα μισοβγαλμένο.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ήσασταν με στολή εσείς;
Ν. ΒΕΡΓΗ: Βεβαίως, κανονικά. Σας το είπα ότι είχα αναλάβει υπηρεσία. Πήρε το περίστροφο μου. Δεν με χτύπησε ο κ. Τζωρτζάτος καθόλου. Ο κ. Ξηρός επέμενε να του δώσω τα όπλα. Του ξαναείπα ότι δεν έχω όπλα. Σε κάποια στιγμή του λέω «δεν ξέρω που είναι τα όπλα› και μου είπε «άστα αυτά που δεν ξέρεις που είναι τα όπλα. Έχεις ένα μήνα εδώ στο Τμήμα στον Βύρωνα, έχεις ακριβώς 1 μήνα και γνωρίζεις τα πάντα›. Τα έχω καταθέσει εξ αρχής αυτά. Υπάρχει η κατάθεσή μου η οποία είναι η αρχική μου κατάθεση του ’88...
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δεν ήμουν εγώ κα Βεργή εκεί. Ακούω, θα αξιολογήσω στο τέλος, αφού θα πουν όλοι. Εγώ σας ακούω όμως πώς περιγράφετε κι ούτε σας διακόπτω απ’ ότι βλέπετε. Λοιπόν, τί άλλο έγινε;
Ν. ΒΕΡΓΗ: Αυτά έγιναν γρήγορα, σε πολύ γρήγορο ρυθμό. Είδα και άλλα άτομα από τους συνεργούς τους προφανώς, να περνούν από το διάδρομο, φευγαλέα τους είδα γιατί ο διάδρομος είναι αριστερά από το γραφείο, να περνούν τον συνάδελφο, τον σκοπό του Τμήματος και τον κ. Σβολίμη ο οποίος ήταν Αξιωματικός Υπηρεσίας στην Ασφάλεια, στο Παράρτημα τότε, τον περνούσαν μέσα στο γραφείο του Διοικητή. Εμένα στη συνέχεια με ανέβασε επάνω, από τη σκάλα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ποιος;
Ν. ΒΕΡΓΗ: Ο κ. Ξηρός. Για τον Σάββα μιλάω.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Μπορείτε να τον δείξετε τον κύριο;
Ν. ΒΕΡΓΗ: Ορίστε, ο κύριος.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Τώρα θα μου πείτε, «αφού τον έχω δει εκατό χιλιάδες φορές στην τηλεόραση....› Πώς τον είχατε περιγράψει τότε; Ταιριάζει η περιγραφή του;
Ν. ΒΕΡΓΗ: Και το σκίτσο που είχα δώσει είναι ακριβώς το ίδιο.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Είχατε δώσει και σκίτσο;
Ν. ΒΕΡΓΗ: Βεβαίως είχα δώσει και σκίτσο, μπορείτε να το ελέγξετε.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Καλά, θα φτάσουμε και σ’ αυτό. Για τον κ. Τζωρτζάτο που λέτε;
Ν. ΒΕΡΓΗ: Αυτόν τον είχε σαν κρατούμενο.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ναι, τον είχατε περιγράψει όμως;
Ν. ΒΕΡΓΗ: Απ’ ότι θυμάμαι ναι, πρέπει να τον είχα περιγράψει. Τους είχα και τους υπόλοιπους περιγράψει. Όταν τους είδα εκ των υστέρων, θα σας πότε, σε ποιο χρονικό διάστημα τους είδα.
Λοιπόν, με ανέβασε επάνω από τη σκάλα, η οποία σκάλα είναι μαρμάρινη και ανεβαίνει στον επάνω όροφο κανείς που είναι μια τουαλέτα κλειστή, οι θάλαμοι των αστυνομικών, τα κρεβάτια δηλαδή που κοιμούνταν εκεί όποιοι έμεναν τέλος πάντων, ένα γραφείο που υπήρχαν παλιοί φάκελοι, από τότε που υπήρχε το τμήμα δηλαδή, το οπλοστάσιο το οποίο δεν του έδωσα ποτέ φυσικά και δεν θυμάμαι τί άλλο υπήρχε.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Τους δώσατε τίποτε κλειδιά;
Ν. ΒΕΡΓΗ: Όχι βέβαια.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ανέβηκαν μόνοι τους;
Ν. ΒΕΡΓΗ: Ανέβηκε μαζί μου ο κ. Ξηρός, με ανέβασε πάνω και εκείνη τη στιγμή κατέβαινε ο κ. Καζάς, ο ανθυπαστυνόμος ο οποίος ήταν με μετάθεση, θα έφευγε την άλλη μέρα με μετάθεση για το Ναύπλιο και θα του χορηγούσε η υπηρεσία μας φύλλο πορείας. Είχε ήδη η οικογένειά του μετακομίσει.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Αυτός κοιμόταν εκεί;
Ν. ΒΕΡΓΗ: Κοιμόταν εκεί, είχε ξενοικιάσει το σπίτι ο άνθρωπος και κοιμήθηκε εκεί για ένα τελευταίο βράδυ. Έμεινε στο Τμήμα. Και τού’ κατσε που λέμε.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: «Τού’ κατσε› λέει τώρα η νεολαία;
Ν. ΒΕΡΓΗ: Συγνώμη για την έκφραση.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Εγώ πιστεύω ότι η γλώσσα εξελίσσεται και δεν είμαι εμπόδιο εγώ σ’ αυτό, ούτε μπορώ ούτε και θέλω να μην εξελιχθεί η γλώσσα. Γι αυτό πείτε τα όπως τα αισθάνεστε.
Ν. ΒΕΡΓΗ: Λοιπόν, επάνω που ανέβηκα μου ζήτησε να σκύψω κάτω από μία τουαλέτα, γιατί πίστευε ότι εκεί θα ήταν τα όπλα. Του λέω «δεν είναι εδώ τα όπλα, δεν υπάρχουν όπλα εδώ μέσα› του είπα επί λέξει, «εδώ είναι μία τουαλέτα›. Μου λέει «σκύψε›. Έσκυψα εγώ, έσκυψε και ο ίδιος, κοίταξε, είδε ότι όντως ήταν τουαλέτα κλειστή και δεν επέμεινε για τον συγκεκριμένο χώρο, για τον χώρο της τουαλέτας δηλαδή.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Αλλά δε σταμάτησε.
Ν. ΒΕΡΓΗ: Όχι, επέμεινε, συνέχιζε να με χτυπάει, με είχε κλωτσήσει, με οδήγησε πάνω κλωτσώντας με.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Πού σας κλωτσούσε; Στα πόδια σας;
Ν. ΒΕΡΓΗ: Τώρα τί να πω; Με κλωτσούσε.....
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Θα πείτε αυτά που αντελήφθητε εσείς ότι συνέβησαν.
Ν. ΒΕΡΓΗ: Αυτά που μπορώ να πω.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Όχι αυτά που μπορείτε να πείτε, θα πείτε κι αυτά που δε μπορείτε να πείτε. Θα τα πείτε όλα εδώ. Γιατί μ’ αρέσει να τα λέμε. Εδώ είναι Δικαστήριο όπως ξέρετε κι έχετε δώσει όρκο. Ο μάρτυρας έστω και αν δεν ορκιστεί, πρέπει να τα πει όλα. Εκτός αν είναι κάτι βέβαια που έχει δική του ευθύνη, κάπου τον συγχωρεί η δικονομία νομίζω και ο Ποινικός Κώδικας.
Ν. ΒΕΡΓΗ: Με είχε κλωτσήσει, με χτυπούσε με σφαλιάρες, με είχε χτυπήσει στο πρόσωπο και κάτω.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Χαστούκια ή με το χέρι κλειστό;
Ν. ΒΕΡΓΗ: Χαστούκια, για να του δώσω τα όπλα. Αυτή ήταν η επιθυμία του.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Σας χτύπησε λοιπόν στο πρόσωπο. Πόσες φορές;
Ν. ΒΕΡΓΗ: Αρκετές. Και κάτω και επάνω. Έξι, εφτά φορές.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Αντέχατε εσείς στο ξύλο;
Ν. ΒΕΡΓΗ: ¶ντεχα δεν άντεχα, έπρεπε να γλιτώσω τα όπλα. Εγώ του το λέω και τώρα, ούτε τον φοβήθηκα ούτε τον φοβάμαι. Αλλά δεν είχε κανένα δικαίωμα να κάνει τέτοιου είδους επίθεση, ειδικά σε αστυνομικό τμήμα. Δεν του φταίγαμε τίποτα εμείς που πηγαίναμε για ένα μεροκάματο και θέλω να μου πει τον λόγο, ποιο ήταν το κίνητρό του, του το ζητώ σα χάρη έστω και τώρα να μου το πει. Ποιος ήταν ο λόγος κ. Σάββα, που ήρθατε στο Τμήμα και ζητούσατε όλα αυτά από μένα;
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Τί ζητούσε; Τα όπλα του χρειάζονταν. Μα τώρα, ερώτηση είναι αυτή; Αν ήταν αυτός που λέτε, τα χρειαζόταν.
Ν. ΒΕΡΓΗ: Εγώ δεν θα του τα έδινα τα όπλα, σε καμία περίπτωση.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Όποιος και να ήταν και τα ζητούσε τα όπλα, τα χρειαζόταν. Δεν ανέλαβε ευθύνη η Οργάνωση γι αυτή την ενέργεια;
Ν. ΒΕΡΓΗ: Ναι βεβαίως, ανέλαβε.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Επομένως, άμα η Οργάνωση δε χρειαζόταν τα όπλα, τί θα κάνει; Εργοστάσιο δεν είχε, αγορά ανοιχτή όπως υπάρχει σήμερα που πας μια βόλτα κάτω στην Ομόνοια, δεν υπήρχε. ¶μα θέλετε κανένα όπλο τώρα, δε χρειάζεται να πάτε και σε Τμήμα δα, πας και το παίρνεις.
Ν. ΒΕΡΓΗ: Υποθέτω πως ήξερε ότι ο Βύρωνας είχε το μεγαλύτερο οπλοστάσιο, γιατί είχαμε 160 όπλα επάνω.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: 160 όπλα;
Ν. ΒΕΡΓΗ: 160 όπλα ΜΡ5, G3, περίστροφα, εκεί ήταν κ. Πρόεδρε το μεγαλύτερο οπλοστάσιο της αστυνομίας.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Και τα είχατε έτσι;
Ν. ΒΕΡΓΗ: Δεν τα είχαμε έτσι. Κλειδωμένα ήταν και τα γλιτώσαμε και θα τα γλίτωνα με οποιεσδήποτε συνθήκες.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δεν τα βρήκαν;
Ν. ΒΕΡΓΗ: Όχι, μα αυτά μου ζητούσαν.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Πώς έγινε;
Ν. ΒΕΡΓΗ: Δεν του έδωσα το κλειδί της αποθήκης για να τα πάρει.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δε μπορούσαν αυτοί με ένα πιστόλι να τη σπάσουν την κλειδαριά;
Ν. ΒΕΡΓΗ: Δεν ξέρω.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Υπήρχαν πολλές πόρτες που δε μπορούσαν να παραβιάσουν αυτοί με ένα πιστόλι;
Ν. ΒΕΡΓΗ: Εγώ σας μιλώ βάσει των πραγμάτων, βάσει της τότε υπάρχουσας κατάστασης. Ήταν σε σημείο τέτοιο που δεν γνώριζαν πού βρίσκονται τα όπλα. Δεν ήταν εμφανή δηλαδή.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Πόσες πόρτες ήταν που έπρεπε να τις ανοίξουν για να βεβαιωθούν;
Ν. ΒΕΡΓΗ: Οι πόρτες δεν ήταν κατά σειρά.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δέκα, είκοσι, πόσες πόρτες;
Ν. ΒΕΡΓΗ: Δεν ήταν κατά σειρά σας λέω.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Όχι κατά σειρά, αριθμητικά. Δέκα πόρτες; Είκοσι;
Ν. ΒΕΡΓΗ: Όχι. Δεν ήταν ούτε δέκα ούτε είκοσι.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Πόσες; Πάρα πολλές;
Ν. ΒΕΡΓΗ: Όχι σας λέω.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Πέντε πόρτες; Τρεις τέλος πάντων που ήταν κλειδωμένες;
Ν. ΒΕΡΓΗ: Δεν έχω σημειώσει και τον αριθμό ακριβώς, τέσσερις-πέντε ήταν, δεν ξέρω πόσες ήταν ακριβώς, αλλά όχι δέκα ούτε είκοσι.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Τέσσερις-πέντε πόρτες, τάκα-τάκα τις άνοιγαν αυτοί άμα ήθελαν. Τέλος πάντων, δεν τις άνοιξαν, δεν τη βρήκαν λοιπόν την αποθήκη. Πήραν όμως λέει κάτι όπλα μας είπε ο προηγούμενος.
Ν. ΒΕΡΓΗ: Ναι.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Πού τα βρήκαν αυτά;
Ν. ΒΕΡΓΗ: Θα σας πω. Όταν κατεβήκαμε από τον επάνω όροφο, αφού είδε ότι και η πόρτα που ήταν κλειδωμένη ήταν μία τουαλέτα και όχι η αποθήκη με τα όπλα, στη συνέχεια κατεβήκαμε κάτω από τη σκάλα
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Όλα αυτά βιαστικά τα έκανε, όποιος τα έκανε;
Ν. ΒΕΡΓΗ: Ναι, μάλιστα μετά παρέλευση τετάρτου.....
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Τέταρτο έμεινε εκεί;
Ν. ΒΕΡΓΗ: Έμεινε 20 λεπτά. Η επιχείρησή τους αυτή διήρκεσε από τις 16:10 έως 16:30 ακριβώς. Σας μιλώ συγκεκριμένα, σε ό,τι και να με ρωτήσετε θα σας απαντήσω συγκεκριμένα για όσα γνωρίζω.
Στη συνέχει με κατέβασε κάτω από τη σκάλα πάλι, δίνοντάς μου λίγες κλωτσιές πίσω και με οδήγησε στο γραφείο του Διοικητή, το οποίο είναι από τη σκάλα αριστερά, φτάνοντας στο ισόγειο αριστερά. Είναι στο διάδρομο αριστερά, η τελευταία πόρτα δεξιά. Φτάνοντας στο γραφείο του Διοικητή –θα σας γυρίσω λίγο πίσω τώρα σ’ αυτά που σας είχα πει προηγουμένως, αν θυμάστε, που είδα κάποια στιγμή όπως ήμουν τότε στο γραφείο μου αρχικά όταν μπήκαν μέσα πριν με ανεβάσει επάνω, είδα τους συναδέλφους που τους πήγαιναν μέσα. Να χρησιμοποιήσω την έκφραση, αν μου επιτρέπει το Δικαστήριο, σαν τσουβάλια, σαν ζώα. Εκείνη την εικόνα δε θα την ξεχάσω ποτέ.
Φτάνοντας στο γραφείο του Διοικητή είδα, πριν μου βάλει την κουκούλα στο κεφάλι, τους συναδέλφους μου οι οποίοι ήταν κάτω στο έδαφος με την κοιλιά, τα χέρια τους δεμένα πίσω και τους είχαν βάλει κουκούλες.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Σε όλους;
Ν. ΒΕΡΓΗ: Ναι, τον Καζά, τον οποίο είχαν κατεβάσει από επάνω, κατέβαινε ο άνθρωπος και τον συνέλαβαν, τον κ. Σβολίμη της Ασφαλείας, τον Αξιωματικό Υπηρεσίας και τον κ. Ζερβογιαννάκη Μανόλη τον συνάδελφο. Στη συνέχεια εμένα, αφού επέμεινε πάλι και μου είπε «δώσ’ μας τα όπλα› για άλλη μια φορά, του είπα «δεν έχω όπλα να σου δώσω›, με έβαλε πάνω στον καναπέ, μου έδεσε τα χέρια με σύρμα εμπρός, όχι πίσω όπως τους άλλους, με σύρμα ψιλό και μου φόρεσε και την κουκούλα. Δεν έβλεπα πλέον τί γινόταν γιατί η κουκούλα η δική μου, τη θυμάμαι χαρακτηριστικά, ήταν πλεκτή, δεν ήταν διαφανής, ήταν κρουστή, να σας το πω έτσι, ήταν από κρουστή πλέξη, δεν ήταν λεπτή.
Αισθάνθηκα να τρώω μόνο κάτι χαστούκια και κατάλαβα κάποιον, χωρίς να βλέπω ποιος είναι, να ανεβαίνει πάνω μου, στην κοιλιά μου. Σας λέω, με έβαλε στον καναπέ του Διοικητή.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ξάπλα σας έβαλε;
Ν. ΒΕΡΓΗ: Ξάπλα ναι, ανάσκελα. Όχι κάτω με την κοιλιά μπρούμυτα, ούτε τα χέρια μου πίσω, μπροστά δεμένα. Αισθάνθηκα κάποιον άντρα, προφανώς απ’ αυτούς τους κυρίους, να ανεβαίνει επάνω μου. Δεν είδα ποιος ήταν.
Αμέσως μετά, όπως ήμουν εκεί, σε πολύ σύντομο χρόνο, άκουσα να κόβονται καλώδια, να ανοίγουν ντουλάπες, δηλαδή πώς ρημάζεις ένα σπίτι και μπαίνεις μέσα και δεν αφήνεις τίποτα, έτσι ακριβώς. Φοβήθηκα αρκετά εκείνη την ώρα, υπέθεσε ότι θα σκοτώσουν τους συναδέλφους και μάλιστα τους είπα «μη σκοτώνετε τους συναδέλφους, γιατί έχουν παιδιά›. Εγώ ήμουν ελεύθερη, εγώ είχα μόνο το τομάρι μου, δεν είχα τίποτε άλλο.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Έτσι τους είπατε;
Ν. ΒΕΡΓΗ: Έτσι ακριβώς. Στη συνέχεια, ακούγοντας αυτό το θόρυβο, υπέθεσα ότι κόβονται όλα, γκρεμίζονται όλα, ότι κάτι γίνεται τέλος πάντων, δε μπορούσα όμως να δω γιατί είχα την κουκούλα. Αμέσως μετά μας οδήγησαν στο κρατητήριο, μας σήκωσαν τραβώντας προφανώς, σπρώχνοντάς μας μας οδήγησαν στο κρατητήριο και άκουσα που ψιθύρισε κάποιος –δεν είδα ποιος, δεν έβλεπα, σας ξαναλέω- «φέρτε τις βόμβες›. Τότε φοβήθηκα πάρα πολύ γιατί εάν με είχε σκοτώσει δε θα το καταλάβαινα. Αλλά όμως, να περάσει κανείς όλη αυτόν τον παιδεμό και να σκεφτεί ότι μετά θα ανατιναχθεί, είναι λίγο νοερώς οδυνηρό, πιστεύω εγώ και δεν εύχομαι σε κανέναν άνθρωπο βέβαια να περάσει τέτοιου είδους εμπειρία.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Έχω μια απορία: Εφόσον τους είδατε όλοι, γιατί μετά να σας βάλουν τις κουκούλες; Είναι λίγο περίεργο.
Ν. ΒΕΡΓΗ: Δεν το γνωρίζω αυτό.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Η λογική λέει ότι βάλουμε τις κουκούλες σε κάποιον για να μη μας δει.
Ν. ΒΕΡΓΗ: Θεωρώ ότι είχαν μεθοδεύσει την επιχείρηση τη συγκεκριμένη κατά κάποιο δικό τους τρόπο, σύμφωνα με τα πιστεύω τους. Τώρα δε μπορώ να ξέρω πώς ενεργούσαν επακριβώς και πώς θα μπορούσαν να ελιχθούν σε μια γενομένη είσοδο κάποιου στο Τμήμα, αυτά ήταν δικά τους τεχνάσματα, ήταν δικές τους προσυνεννοήσεις, ήταν δικά τους κατασκευάσματα. Δε μπορώ να γνωρίζω τη μέθοδό τους, δεν την έχω χρησιμοποιήσει για να τη γνωρίζω.
Μετά, αφού μπήκαμε στο κρατητήριο, ήταν τα χέρια μου δεμένα μπροστά, οι συνάδελφοι τα είχαν πίσω, φορούσαμε όλοι κουκούλες, όπως ήμουν εγώ δεμένη, έβγαλα την κουκούλα. Ήταν μπροστά τα χέρια, δεν τα είχα πίσω, με είχε διευκολύνει σ’ αυτό το έργο τους και έτσι αλληλολυθήκαμε.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Έλυσε ο ένας τον άλλον.
Ν. ΒΕΡΓΗ: Πέρασε το περιπολικό μετά από μισή ώρα. Πέρασε 4:55 και κάποιος συνάδελφος με κάποιο λοστό, δεν ξέρω τι είχε, κάποιο αντικείμενο, κάποια βαριά, κάποιο σφυρί δεν ξέρω, έσπασε τη κλειδαριά κι έτσι μας έβγαλε. Φώναζαν βέβαια οι συνάδελφοι «πού είστε παιδιά, δεν υπάρχει κανένας εδώ;› και χτυπήσαμε εμείς την πόρτα του κρατητηρίου και μας άκουσαν.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Κανέναν άλλον αναγνωρίσατε;
Ν. ΒΕΡΓΗ: Όχι.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Είδατε φωτογραφίες....
Ν. ΒΕΡΓΗ: Για τους συγκεκριμένους κυρίους μπορώ να πάρω και όρκο. Για τους υπόλοιπους όχι.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Περιγράψτε μου και αυτόν τον οποίο ονομάσατε ως Τζωρτζάτο.
Ν. ΒΕΡΓΗ: Πώς ήταν τότε; Ήταν γύρω στο 1,68, γύρω στο 1,70, ήταν πάντως πιο κοντός από μένα, αισθητά.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Εσείς πόσο είστε;
Ν. ΒΕΡΓΗ: 1.80, εγώ είμαι ίσα με τον κ. Ξηρό. Περίπου ίσα, αν είναι λίγο πιο ψηλός από μένα... γιατί τον είχα σας λέω απέναντί μου και δίπλα μου αρκετή ώρα, οπότε θυμάμαι ακριβώς. Ήταν ακάλυπτοι, σας το ξαναλέω. Ο κ. Τζωρτζάτος πρέπει να είχε κάτι στο κεφάλι του κάτι, δεν ήταν ακριβώς κουκούλα και νομίζω πρέπει να το έχω καταθέσει και αυτό από παλιά, από τότε, πρέπει να είχε κάτι στο κεφάλι του.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ήταν χοντρός, αδύνατος....
Ν. ΒΕΡΓΗ: Όχι, λεπτοί ήταν όλοι. Κανένας δεν ήταν γεμάτος. Τους υπόλοιπους σας είπα και πριν ότι τους είδα μέσα στο γραφείο του Διοικητή μετά όταν πήγα, πριν μου καλύψουν το κεφάλι και τα μάτια. Ήταν κοντός, ατημέλητος, φορούσε ένα παντελόνι αν θυμάμαι καλά ανοιχτόχρωμο....
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Τα χαρακτηριστικά του προσώπου του, τα μαλλιά του....
Ν. ΒΕΡΓΗ: Τα μαλλιά του ήταν ατημέλητα, ήταν πιο μεγάλα, όχι όπως είναι τώρα. Δεν ήταν ούτε καλοχτενισμένα, δεν ήταν καλοβαλμένα δηλαδή, έτσι ωραία....
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Κανένα ιδιαίτερο χαρακτηριστικό στο πρόσωπο, κάτι άλλο;
Ν. ΒΕΡΓΗ: Τη στιγμή που είχα δώσει το σκίτσο, δε μπορώ να κάνω εκφραστικά άλλη περιγραφή.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Το σκίτσο υπάρχει στη δικογραφία κ. Εισαγγελεύ;
Ν. ΒΕΡΓΗ: Πρέπει να υπάρχει, είχα δώσει σκίτσο.
Ι. ΣΤΑΜΟΥΛΗΣ: Υπάρχουν σκίτσα τα οποία πρέπει να επιδεικνύονται.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Όπου υπάρχουν λένε ότι είναι μέσα στη δικογραφία.
Ι. ΣΤΑΜΟΥΛΗΣ: Η ύπαρξή τους στη δικογραφία χωρίς να έχει τη δυνατότητα να τα θεωρήσει το Δικαστήριο, να τα δει......
Ν. ΒΕΡΓΗ: Αν αναζητηθούν τα σκίτσα αυτά στις υπηρεσίες της Ασφαλείας θα τα βρείτε πιστεύω.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Τότε δεν υπήρχε αντιτρομοκρατική. Μας είπε ο κ. Πέτσος ότι έγινε το ’92. Εδώ είναι το ’88 αυτή η υπόθεση.
Ν. ΒΕΡΓΗ: Κύριε Πρόεδρε τα σκίτσα αυτά, απ’ ότι μου είπε σήμερα, τα έχει δει και ο κ. Ζερβογιαννάκης Μανόλης. Δεν ξέρω αν σας το είπε εδώ.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Εγώ σκίτσα ακούω και σκίτσα δε βλέπω. Κύριε Εισαγγελεύ μπορούμε να τα ζητήσουμε; Αλλά να δούμε πρώτα στη δικογραφία συστηματικά μήπως υπάρχουν.
Τώρα, μπορείτε να αναγνωρίσετε σήμερα ποιον είδατε; Αυτόν με τα πολιτικά που ήταν ο δήθεν κρατούμενος κτλ., σαν πρόσωπο, δε λέμε ποιος είναι, δεν ξέρουμε. Εσείς λέτε έχετε αναγνωρίσει, έχετε δει, έχετε κάνει. Τώρα εδώ που βλέπουμε τις φυσιογνωμίες και τα πρόσωπα, αναγνωρίζετε κανέναν;
Ν. ΒΕΡΓΗ: Μα τους δύο σας είπα, ο κ. Τζωρτζάτος και ο κ. Ξηρός.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Για να δείτε πόσο ύψος έχει. Δεν πρέπει να είναι 1,70 αυτός.
Ν. ΒΕΡΓΗ: Εγώ τον βλέπω 10 πόντους πιο χαμηλά από μένα. Μπορεί να είναι και 8 πόντους πιο κάτω. Εγώ είμαι 1,80 ακριβώς. Και να σας επαναλάβω ότι τον θυμάμαι φυσιογνωμικά.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Είστε βέβαιη;
Ν. ΒΕΡΓΗ: Θυμάμαι τη φυσιογνωμία του.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Κύριε Εισαγγελεύ έχετε τον λόγο.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Προανακριτικώς έχετε δώσει μια λεπτομερή κατάθεση και λέτε για τα άτομα αυτά: «α) το άτομο που έφερε στολή αστυφύλακα, ηλικίας 28-30 ετών, ανάστημα 1,80, μαλλιά μαύρα κανονικά κουρεμένα› κτλ. Ποιο είναι αυτό; Ποιο αναγνωρίζετε;
Ν. ΒΕΡΓΗ: Τον κ. Ξηρό.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: «β) άτομο που ήρθε σαν προστατευόμενο, ηλικίας 26-28 ετών, ανάστημα 1,67 περίπου με κανονική σωματική διάπλαση, μαλλιά καστανά, μακριά, χωρίς μουστάκι, με μπλουζάκι›. Ποιο είναι το άτομο αυτό;
Ν. ΒΕΡΓΗ: Ο κ. Τζωρτζάτος.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Φορούσε στο κεφάλι κουκούλα ή όχι;
Ν. ΒΕΡΓΗ: Ο κ. Τζωρτζάτος; Προείπα ότι θυμάμαι κάτι που είχε στο κεφάλι του, αλλά όχι από εμπρός, όπως είναι η κουκούλα δηλαδή, καλυμμένος κανονικά όχι. Πρέπει να το είχα πει και το ’88 αυτό.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Αυτός κρατούσε πιστόλι;
Ν. ΒΕΡΓΗ: Κρατούσε στο χέρι του.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Περίστροφο;
Ν. ΒΕΡΓΗ: Απ’ ότι θυμάμαι, όπλο κρατούσε πλακέ αν θυμάμαι καλά.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Τώρα πάμε στο τρίτο άτομο. «28-30 ετών, 1,68, χωρίς μουστάκι, χλωμό, αδύνατο, φορούσε μπλουζάκι μακό ανοιχτού χρώματος, έφερε κουκούλα στο κεφάλι και μαντήλι στο πρόσωπο›.
Ν. ΒΕΡΓΗ: Έφερε κουκούλα;
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Τί λέτε γι αυτό; Εδώ βλέπουμε κουκουλωμένους, κουκουλοφόρους και μαντηλοφόρους κα μάρτυς, οι οποίοι δρουν με κουκούλες. Αυτό τί σας θυμίζει; Οι κουκούλες, μήπως σας θυμίζει τίποτα;
Ν. ΒΕΡΓΗ: Όχι.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Κάτι άλλους τους παρελθόντος......
Ι. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Ποιους εννοείτε; Βοηθήστε την μάρτυρα, γιατί αφήνετε υπαινιγμό μόνο; Πείτε όλη σας τη σκέψη για να δούμε κι εμείς τα δικαιώματά μας.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Κύριε Εισαγγελεύ, τί της θυμίζουν της μάρτυρας οι κουκούλες; Με συγχωρείτε πάρα πολύ, τί θυμίζουν οι κουκουλοφόροι είναι εκτός θέματος η ερώτηση αυτή. Δηλαδή θα χρονοτριβούμε με το τί της θυμίζουν οι κουκουλοφόροι της κυρίας; Τί να τα κάνουμε αυτά;
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Κύριε Πρόεδρε, προσπαθώ να βγάλω κάτι, δεν το καταλάβατε; Αυτή είναι η προσπάθειά μου. Να δω αντιδράσεις.
Ν. ΖΑΪΡΗΣ: Αντιληφθήκατε με ποιον τρόπο έφυγαν από το αστυνομικό τμήμα;
Ν. ΒΕΡΓΗ: Βεβαίως.
Ν. ΖΑΪΡΗΣ: Με ποιον τρόπο;
Ν. ΒΕΡΓΗ: Όταν μας κλείδωσαν στο κρατητήριο άκουσα, προσωπικά εγώ, πιστεύω και οι άλλοι συνάδελφοι να το άκουσαν αυτό, έναν πολύ γρήγορο ελιγμό αυτοκινήτου, ένα μαρσάρισμα, το οποίο προφανώς το χρησιμοποίησαν και έφυγαν, γιατί δεν είχα και πρόσβαση από το κρατητήριο για να δω ακριβώς.....
Ν. ΖΑΪΡΗΣ: Εάν ήταν ένα έβδομο ή ένα πρόσωπο από τα υπόλοιπα έξι;
Ν. ΒΕΡΓΗ: Μάλιστα το άκουσα δύο φορές, δεν ξέρω αν υπήρχαν δύο αυτοκίνητα ή ένα, δεν το ξέρω αυτό, γιατί άκουσα δύο βιαστικές κινήσεις.
Ν. ΖΑΪΡΗΣ: Ήταν από τα ίδια τα έξι πρόσωπα που μπήκαν στο αστυνομικό τμήμα ή κάποιους άλλους;
Ν. ΒΕΡΓΗ: Δεν κατάλαβα την ερώτηση.
Ν. ΖΑΪΡΗΣ: Ο οδηγός του αυτοκινήτου που είπατε ότι έφυγε αν ήταν ένα από τα έξι πρόσωπα ή αν ήταν κάποιος άλλος.
Ν. ΒΕΡΓΗ: Πιθανολογώ ότι απ’ έξω υπήρχαν κι άλλα άτομα συνεργοί, δε μπορώ να ξέρω όμως πόσοι και ποιοι.
κ. ΓΕΩΡΓΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Δικά σας πράγματα, αντικείμενα που να ανήκουν στην κυριότητά σας σας πήραν; Και ποιά;
Ν. ΒΕΡΓΗ: Εμένα μου αφαίρεσαν μόνο το πηλίκιό μου το αστυνομικό πηλίκιο και το περίστροφό μου. Τίποτε άλλο. Προσωπικά είδη καθόλου.
κ. ΓΕΩΡΓΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Το περίστροφο ήταν υπηρεσιακό;
Ν. ΒΕΡΓΗ: Υπηρεσιακό, χρεωμένο σε μένα.
κ. ΓΕΩΡΓΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Το είχατε πάνω σας;
Ν. ΒΕΡΓΗ: Βεβαίως, το είχα βγάλει, δεν είχα προφτάσει να το χρησιμοποιήσω.
κ. ΓΕΩΡΓΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Όταν πια βγήκατε από το κρατητήριο με τη βοήθεια αυτού που βγήκατε, διαπιστώσατε, είπατε ότι είχαν παρθεί κάποια όπλα; Είχαν αφαιρεθεί; Από ποιο χώρο;
Ν. ΒΕΡΓΗ: Όταν βγήκαμε από το κρατητήριο, αμέσως είχαν περικυκλώσει το χώρο δυνάμεις των ΜΑΤ, ήταν ο ίδιος ο αρχηγός ο τότε της Ελληνικής Αστυνομίας, ο κ. Καλογεράς και ψάξαμε μαζί το χώρο του γραφείου αρχικά του Αξιωματικού Υπηρεσίας. Ήταν σπασμένη, παραβιασμένη η ντουλάπα, έλειπαν τρία αν θυμάμαι G3, δύο ΜΡ5 από τη ντουλάπα και τα δυο περίστροφα, το δικό μου και του σκοπού του οποίου το είχαν αφαιρέσει. Δεν ξέρω αν αφαίρεσαν όπλο από τον συνάδελφο, τον κ. Σβολίμη της Ασφαλείας.
κ. ΓΕΩΡΓΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Επομένως τα όπλα που αφαιρέθηκαν ήταν από το χώρο της ντουλάπας που ήταν στο γραφείο του Αξιωματικού.
Ν. ΒΕΡΓΗ: Ναι, ο φοριαμός, έτσι το λέμε εμείς.
κ. ΓΕΩΡΓΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Αξιωματικός Υπηρεσίας ποιος ήταν;
Ν. ΒΕΡΓΗ: Εγώ.
κ. ΓΕΩΡΓΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Επομένως, θεωρητικά αυτά σε τίνος την κατοχή βρίσκονταν; Δηλαδή ποιος είχε το δικαίωμα να πάει να κλειδώσει, να ξεκλειδώσει.....
Ν. ΒΕΡΓΗ: Εγώ.
κ. ΓΕΩΡΓΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Είπατε για χτυπήματα, ότι ένας από τους δράστες σας χτύπησε. ¶λλο τίποτα που να αφορά το πρόσωπό σας, εκτός από τα χτυπήματα, τα οποία είπατε και σφαλιάρες και κλωτσιές, λέχθηκαν λόγια προσβλητικά για εσάς; Αν σας είπε κάποια εξύβριση, αν σας μίλησε με το σεις και με το σας, αν σας μίλησε, όποιος ήταν εκείνος, που δεν ξέρουμε.....
Ν. ΒΕΡΓΗ: Μόνο μία φράση η οποία υπάρχει μέσα στην κατάθεσή μου.....
κ. ΓΕΩΡΓΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Αφήστε την κατάθεση, να μας πείτε τί φράση σας είπε. Σας έβρισε κανείς κυρία μου; Εσείς να πείτε, εγώ δεν ήμουν εκεί, αν σας έβρισε και με ποια λέξη. Δε μου λέτε, όταν παίρνετε κατάθεση κάποιου που κάνει μια μήνυση για εξύβριση, δεν του λέτε «πες ακριβώς τις λέξεις;› Αξιωματικός Υπηρεσίας είστε. Αν ερχόταν ένας και έλεγε «ο τάδε με έβρισε› δεν θα του λέγατε ποιες λέξεις υβριστικές σας είπε;
Ν. ΒΕΡΓΗ: Θέλετε να σας πω τί μου είπε;
κ. ΓΕΩΡΓΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Ναι.
Ν. ΒΕΡΓΗ: Με αποκάλεσε «πουτάνα›.
κ. ΓΕΩΡΓΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Από τα χτυπήματα αυτά που υποστήκατε, νοσηλευθήκατε; Πού νοσηλευθήκατε και πόσο διάστημα;
Ν. ΒΕΡΓΗ: Πήγα στο 401 Στρατιωτικό νοσοκομείο και είχε φύγει το σαγόνι μου λίγο δεξιά, γι αυτό και δε μπορούσα να μιλήσω πολύ. Με υπογραφή δική μου, υπέγραψα κι έφυγα μετά από δύο μέρες νομίζω ή τρεις.