Οι πολικές αρκούδες, που χρησιμοποιούν το θαλάσσιο πάγο για να μετακινούνται, να κυνηγούν και να ζευγαρώνουν, αναγκάζονται να περνούν όλο και περισσότερο χρόνο στη στεριά. Αποτέλεσμα; Η επιβίωσή τους να εξαρτάται σε όλο και μεγαλύτερο βαθμό από τα αποθέματα λίπους τους μέχρι η θάλασσα να ξαναπαγώσει, προς το τέλος του Νοεμβρίου.
Οι πολικές αρκούδες, που χρησιμοποιούν το θαλάσσιο πάγο για να μετακινούνται, να κυνηγούν και να ζευγαρώνουν, αναγκάζονται να περνούν όλο και περισσότερο χρόνο στη στεριά. Αποτέλεσμα; Η επιβίωσή τους να εξαρτάται σε όλο και μεγαλύτερο βαθμό από τα αποθέματα λίπους τους μέχρι η θάλασσα να ξαναπαγώσει, προς το τέλος του Νοεμβρίου.
Ερευνητές της Βρετανικής Εταιρείας Οικολογίας μελέτησαν τις πολικές αρκούδες του Χάντσον Μπέι, στον Καναδά, έναν από τους νοτιότερους πληθυσμούς. Προειδοποιούν ότι, καθώς η θερμοκρασία ανεβαίνει και οι πάγοι συρρικνώνονται, οι αρκούδες αυτές έχουν πλέον ελάχιστο χρόνο στη διάθεσή τους για να κυνηγήσουν, ενώ αρνητικά επηρεάζονται και η υγεία και οι ρυθμοί αναπαραγωγής τους.
Όπως γράφουν στην έκθεσή τους, στο Journal of Animal Ecology, οι αρκούδες έρχονται πλέον νωρίτερα στην ξηρά και την εγκαταλείπουν αργότερα λόγω της μείωσης των πάγων. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να «επιβιώνουν οι παχύτερες», όπως αναφέρουν, καθώς μένουν για μεγαλύτερο διάστημα χωρίς τροφή και άρα εξαρτώνται από το απόθεμα λίπους τους.
Οι έρευνες επικεντρώθηκαν σε 109 θηλυκές πολικές αρκούδες και πραγματοποιήθηκαν σε δύο φάσεις, την περίοδο 1991-1997 και μεταξύ 2004 και 2009. Οι επιστήμονες τους τοποθέτησαν ειδικά κολάρα που δεν μπορούν να μπουν στις αρσενικές αρκούδες, καθώς ο λαιμός τους είναι φαρδύτερος από το κεφάλι τους και συνεπώς οι συσκευές θα έπεφταν. Επιπλέον, παρακολουθούσαν τη θέση και την ποσότητα των θαλάσσιων πάγων με τη βοήθεια δορυφορικών εικόνων.
Οι ερευνητές είδαν ότι η μετανάστευση του πληθυσμού από τη στεριά στη θάλασσα και το αντίστροφο είχε άμεση σχέση με την κατάσταση των πάγων της θάλασσας καθώς και με το πότε και πόσο γρήγορα έλιωναν και πάγωναν ξανά.
Παλαιότερες μελέτες έδειχναν ότι ο συγκεκριμένος πληθυσμός πολικών αρκούδων, στον Καναδά, έχει μειωθεί σημαντικά τα τελευταία 20 χρόνια, αριθμώντας πλέον λιγότερα από 1.000 μέλη. Επιπλέον, οι αρκούδες είναι λιγότερο ανθεκτικές σε σχέση με το παρελθόν, ενώ έχει μειωθεί και ο αριθμός των μικρών τους που φθάνουν μέχρι την ενηλικίωση.
«Αυτές οι αλλαγές είναι ακριβώς ό,τι θα περίμενε κανείς να δει ως αποτέλεσμα ενός κλίματος που θερμαίνεται και ενδεχομένως εξηγούν τα συμπεράσματα άλλων μελετών», δήλωσε ο επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας Δρ. Σεθ Τσέρι από το πανεπιστήμιο της Αλμπέρτα. «Οι αλλαγές που οφείλονται στο κλίμα και προκαλούν την πρόωρη τήξη των θαλάσσιων πάγων ή τον καθυστερημένο σχηματισμό τους ή και τα δύο, είναι πιθανό να επηρεάζουν γενικότερα την υγεία των πολικών αρκούδων στην περιοχή.»