Νέα παλαιοντολογικά ευρήματα αποκαλύπτουν ότι τα πρώτα πουλιά ενδέχεται να χρησιμοποιούσαν τέσσερα και όχι δύο φτερά προκειμένου να πετούν.
Νέα παλαιοντολογικά ευρήματα αποκαλύπτουν ότι τα πρώτα πουλιά ενδέχεται να χρησιμοποιούσαν τέσσερα και όχι δύο φτερά προκειμένου να πετούν.
Ερευνητές, με επικεφαλής τον κινέζο καθηγητή παλαιοντολογίας και διεθνώς γνωστό «κυνηγό» δεινοσαύρων Σινγκ Σου, βρήκαν ενδείξεις φτερών στα πίσω άκρα 11 ειδών πουλιών, με μέγεθος από κοράκι έως γαλοπούλα, που έζησαν κατά την Ύστερη Κρητιδική περίοδο.
Σε όλες τις περιπτώσεις, τα φτερά, που ήταν κάθετα στα οστά των άκρων, είχαν μήκος από 30 έως πάνω από 50 χιλιοστά.
Οι δεινόσαυροι που έμοιαζαν με πουλιά (και θεωρούνται πρόγονοι των τελευταίων), όπως ανακαλύφθηκε για πρώτη φορά πριν από περίπου δέκα χρόνια, είχαν μακριά και γερά φτερά και στα πίσω άκρα τους.
Όμως μέχρι τώρα οι επιστήμονες δεν ήταν σίγουροι αν τα πρώτα πουλιά είχαν εγκαταλείψει πια αυτά τα πρόσθετα φτερά, όταν άρχισαν να πετούν πριν από περίπου 121- 125 εκατομμύρια χρόνια, παράλληλα με τους δεινόσαυρους που τότε κυριαρχούσαν στη Γη.
Τα νέα ευρήματα δείχνουν ότι τα πρώτα πουλιά χρησιμοποιούσαν βοήθεια από τα πίσω φτερά, έχοντας έτσι τέσσερες φτερούγες συνολικά. Δεν είναι όμως σαφές από τα απολιθώματα αν τα αρχαία πουλιά χρησιμοποιούσαν τα πίσω φτερά για το «πλανάρισμα» στον αέρα, για την αλλαγή κατεύθυνσης κατά το πέταγμα ή και για τα δύο.
Επιπλέον, όπως δήλωσε ο παλαιοντολόγος Μαρκ Νόρελ του Αμερικανικού Μουσείου Φυσικής Ιστορίας, δεν είναι βέβαιο αν οι τέσσερις φτερούγες ήταν ο κανόνας σε όλα τα πρώτα πουλιά ή μόνο σε μερικά.
Με το πέρασμα του χρόνου, οι φολίδες έχουν αντικαταστήσει τα περισσότερα φτερά στα πίσω πόδια των σύγχρονων πουλιών. Ωστόσο, σύμφωνα με τους επιστήμονες, με λίγες μόνο γενετικές αλλαγές, θα μπορούσαν να ξαναγίνουν πρόσθετα φτερά όπως στο μακρινό παρελθόν.
Οι επιστήμονες εκτιμούν ότι, από εξελικτική άποψη, τα πουλιά σταδιακά έμειναν με δύο φτερούγες, επειδή αυτό τους έδινε πλεονέκτημα να χρησιμοποιούν τα πίσω πόδια τους για να κινούνται καλύτερα στο έδαφος.
Άλλοι ερευνητές, όπως ο καθηγητής βιολογίας Κέβιν Πάντιαν του πανεπιστημίου της Καλιφόρνια-Μπέρκλεϊ, εμφανίστηκαν επιφυλακτικοί, θεωρώντας ότι τα πρόσθετα πίσω φτερά δεν ήταν κατάλληλα για βοηθητικά στο πέταγμα, αλλά εξυπηρετούσαν τελείως άλλους σκοπούς, όπως τον εντυπωσιασμό και την προσέλκυση του άλλου φύλου (η τακτική του παγωνιού). Οι κινέζοι επιστήμονες απάντησαν ότι θα προσπαθήσουν να αποδείξουν ότι τα πίσω φτερά των πρώτων πουλιών ήταν όντως αεροδυναμικά και κατάλληλα για πτήσεις.
Πηγές: ΑΜΠΕ