Ξαναδιαβάζω: «Εγώ είδα αυτόν που πήγε στην ταμία, αλλά δεν τον πρόσεξα στο πρόσωπο, γιατί κοίταζα τα χέρια του μη βγάλει κανένα όπλο. Ο άλλος που πρότεινε το πιστόλι εναντίον μου από την είσοδο και με απείλησε, είχε σηκώσει τα χέρια του και είχε καλύψει το μισό του πρόσωπο και δε μπόρεσα να συγκρατήσω χαρακτηριστικά του›. Αυτά και τίποτε άλλο. Επίσης, ούτε φωτογραφίες βλέπω εδώ πέρα σας έδειξε ο ανακριτής για να αναγνωρίσετε.
Θ. ΠΑΠΑΠΑΝΟΣ: Μου έδειξε.
Κ. ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ: Σας έδειξε και δεν αναγνωρίσατε.
Θ. ΠΑΠΑΠΑΝΟΣ: Καλώς είπα.
Κ. ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ: Καλώς, κακώς, δεν γράφει εδώ πέρα. Ούτε γίνεται λόγος εδώ πέρα για επίδειξη φωτογραφιών. Αν είναι κι εδώ πέρα λάθος να μας το πείτε να ξέρουμε τί παραλείψεις υπάρχουν στις ανακριτικές εκθέσεις.
Θ. ΠΑΠΑΠΑΝΟΣ: Μου έδειξε φωτογραφίες.
Κ. ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ: Και δεν αναγνωρίσατε.
Θ. ΠΑΠΑΠΑΝΟΣ: Όχι καλώς είπα. Το γράφει μέσα.
Κ. ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ: Δε γράφει τίποτε μέσα κύριε μάρτυρα, ούτε καλώς, ούτε κακώς ούτε ασχήμως.
Θ. ΠΑΠΑΠΑΝΟΣ: Εδώ έγραψαν ότι πέταξα το περίστροφο, φανταστείτε τώρα τί γίνεται....
Κ. ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ: Τί να πρωτοφανταστώ τώρα και με ποιον να τα πρωτοβάλω εγώ, με τον Σύρο που έκανε την προανακριτικής σας κατάθεση, με τους ανακριτές, με εσάς, βρίσκομαι σε αδιέξοδο τολμώ να ομολογήσω....
Θ. ΠΑΠΑΠΑΝΟΣ: Το περίστροφο το παρέδωσα μετά από δυο χρόνια όταν έφυγα στη σύνταξη.
Κ. ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ: Οι κύριοι μάρτυρες κατηγορίας για την αστυνομία κ. Λάμπρου, αφιερωμένο εξαιρετικά, σας το είχα τάξει. Απλώς το υπομιμνήσκω.....
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Παρακαλώ τον κ. Εισαγγελέα ο οποίος τελεί εδώ τα καθήκοντά του μετά ζέσεως και άριστα, δεν επιτρέπεται.....
Κ. ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ: Με όλο τον σεβασμό κ. Πρόεδρε διότι είχε αναφερθεί εξ ιδίας πρωτοβουλίας ο κ. Εισαγγελέας.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ξέρω ότι είστε μετριοπαθής στις εκφράσεις, ξέρετε, μια ποινική δίκη δεν μπορεί παρά να διεξαχθεί υπό συνθήκες ηρεμίας, αλλιώς δεν θα ακούσουμε τίποτα. Ξέρετε, οι συνθήκες μιας έντονης δράσης, δραστηριότητας εδώ μέσα, μας θολώνουν κι εμάς το μυαλό.
Κ. ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ: Ξέρετε, αν έρθω εγώ αύριο ότι εχθές προέδρευε ο κ. Λάμπρου και όχι ο κ. Μαργαρίτης εδώ, δεν ξέρω πόσο ήρεμος θα είστε αν από αυτό εξαρτάται η τύχη ενός ανθρώπου να πάει ισόβια.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Εγώ είμαι ο Εισαγγελέας της Έδρας και ο κ. συνάδελφός μου είναι ο Αναπληρωτής μου.
Κ. ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ: Έχετε αμφότεροι τον πλήρη σεβασμό μου, ο οποίος ωστόσο όχι μόνο δεν με απαλλάσσει αλλά μου επιβάλλει να επισημαίνω πράγματα.....
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: ¶λλωστε εσείς είστε γνωστός ποινικολόγος, σας ξέρουμε, δεν σας μάθαμε εδώ μέσα.
Κ. ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ: Όχι, δεν είμαι γνωστός ποινικολόγος καθόλου, ένας μέτριος δικηγόρους από τους καθημερινούς μαχόμενους της Αθήνας είμαι και προσπαθώ να κάνω τη δουλειά μου, οφείλω να πω αιφνιδιασμένος.....
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Είστε μετριοπαθής και αυτό σας προβάλλει, το ότι είστε μετριοπαθής.
Κ. ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ: Δεν αξίζει τον κόπο να λέμε για μένα τώρα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Εγώ τουλάχιστον θα τα λέω όσο ζω.
Κ. ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ: Δεν αξίζει τον κόπο, ευχαριστώ, εντάξει. Λοιπόν, λέω το εξής: Για το θέμα του ανακριτή, δεν μπορώ να καταλάβω, στη μία κατάθεση τα λέτε αλλιώς ή τέλος πάντων λέτε ότι εσείς τα είπατε έτσι, αλλά τα έγραψαν αλλιώς. Πάμε στον ανακριτή, πάλι δε μοιάζει κανένας, δεν αναγνωρίζετε κανέναν, έρχεστε εδώ και μας λέτε αυτά που λέτε. Είπατε κι ένα όνομα ενός ανθρώπου τον οποίον υπερασπίζομαι. Πριν άκουσα από τα χείλη σας το όνομα Τζωρτζάτος. Πού κολλάει τώρα αυτό; Τί ιστορία είναι αυτή με τη φωνή;
Θ. ΠΑΠΑΠΑΝΟΣ: Νομίζω ότι η φωνή που έλεγε «πούστη ρίξε το πιστόλι›, ήταν ψιλή φωνή.
Κ. ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ: Από πού την ξέρατε τότε τη φωνή του Τζωρτζάτου δηλαδή;
Θ. ΠΑΠΑΠΑΝΟΣ: Όχι, από τώρα....
Κ. ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ: Πού την ακούσατε τώρα τη φωνή του;
Θ. ΠΑΠΑΠΑΝΟΣ: Τώρα έχω 10 μέρες που παρακολουθώ τη δίκη.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Παρακολουθείτε δίκη; Δεν είπαμε απαγορεύεται εδώ;
Κ. ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ: Ας καταχωρηθεί στα πρακτικά αυτό, ότι παρακολουθεί τη δίκη.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Έξω ήσαστε;
Θ. ΠΑΠΑΠΑΝΟΣ: Έξω, ναι.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Μέσα εδώ στην αίθουσα ήσαστε καθόλου;
Κ. ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ: Έξω δεν ακούγεται τίποτα κύριε μάρτυρα. Παρακαλώ να σημειωθεί στα πρακτικά ότι ο μάρτυρας ήταν μέσα στη δίκη.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Είπε ότι ήταν μέσα; Δεν είπε. Έξω λέει και άκουγε. Λοιπόν, ακούστε να δείτε, εγώ είπα στην αρχή να την κλείνουμε την πόρτα και μου λέτε «όχι κεκλεισμένων των θυρών, απαγορεύεται›. Όταν λέμε κεκλεισμένων των θυρών, θα πει να μη μπορεί να μπει κανένας μέσα.
Κ. ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ: Δεν είναι ανάγκη να γίνει κεκλεισμένων των θυρών η δίκη για να τηρηθεί η διάταξη της μη επικοινωνίας των μαρτύρων. Ξέρετε ότι υπάρχουν παράλληλα εφαρμοζόμενες διατάξεις διαφορετικές μεταξύ τους αλλά δεν τηρούνται.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Τηρούνται πάρα πολύ καλά και να μας πουν εδώ από την αστυνομία αν ήταν μέσα ή έξω. Οι αστυνομικοί τί λένε; Μέσα ήταν ή έξω αυτός εδώ τις ημέρες αυτές; Οι αστυνομικοί που επιβλέπουν εδώ τους μάρτυρες. Ήταν μέσα ή έξω;
Κ. ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ: Δεν προσφέρεται αρμόδιος να σας δώσει υπεύθυνη απάντηση.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Μέσα ήσαστε ή έξω;
Θ. ΠΑΠΑΠΑΝΟΣ: Ήμουν έξω, αλλά απ’ έξω ακούγεται η φωνή.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: ¶λλωστε τούτη εδώ η υπόθεση σήμερα δικάζεται....
Κ. ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ: Κύριε Πρόεδρε, με συγχωρείτε, αν ήταν έξω να έρθει τώρα να πάμε έξω μαζί να μιλήσει ο Τζωρτζάτος από κει πέρα που δεν έχει πει πάνω από πέντε λέξεις στις δέκα μέρες και να μου πει αν ακούγεται.
Θ. ΠΑΠΑΠΑΝΟΣ: Υπέθεσα
Κ. ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ: Πώς το υποθέσατε δηλαδή; Μήπως ακούγατε την κα Βεργή που κατέθεσε χθες κι έλεγε για τον Τζωρτζάτο; Εκείνη φώναζε δυνατά και ακουγόταν. Τί είπε ο Τζωρτζάτος και το θυμάστε;
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ελάτε τώρα, να μπέρδεψε την κα Βεργή με τον κ. Τζωρτζάτο;
Κ. ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ: Τί άκουσε από τον κ. Τζωρτζάτο και του έμεινε από τη φωνή του; Να δούμε αν υπάρχει στα πρακτικά αυτό που άκουσε. Τί ακούσατε να λέει εδώ;
Θ. ΠΑΠΑΠΑΝΟΣ: ¶κουσα μια φωνή αλλά δε ξέρω από ποιον ήταν.
Κ. ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ: Μία φωνή ακούσατε ασφαλώς, όλοι με φωνές μιλάμε, δεν ακούσατε τρένο, αλλά τί έλεγε;
Θ. ΠΑΠΑΠΑΝΟΣ: Το παίρνω πίσω.
Κ. ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ: Αφού το παίρνετε πίσω, να σας αφήσω κι εγώ να πάω για καφέ. Ευχαριστώ.
Β. ΜΑΡΚΗΣ: Δεν ξέρω αν σας δώσαμε ήδη τα έγγραφα τα οποία έχει ο άνθρωπος, που επιβεβαιώνουν την πορεία της νοσηλείας του.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Να τα διαβάσουμε:
«Ύπαρξη βλήματος στην αριστερά παρειακή χώρα. Συνιστάται χειρουργική αφαίρεση. 401 Γενικό Στρατιωτικό Νοσοκομείο Αθηνών. Ημερομηνία 9/9/88. Εξιτήριο Παπαπάνου: Αφαίρεση ξένου σώματος αριστεράς γνάθου›.
«Ιατρικό σημείωμα, 12/1. Ο ασθενής Παπαπάνος Θεόδωρος ετών 48, Δ.Υ., εισήλθε στην κλινική μας 10/1/89, φέρων μεταλλικό ξένο σώμα (σφαίρα) στην περιοχή της αριστερής ωμοιδικής χώρας. Στις 11/1/89 υπό γενική νάρκωση έγινε η αφαίρεση του ξένου σώματος. Για τον ασθενή συνιστάται αποχή από την εργασία του 30 ημέρες›.
Κ. ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ: Μια επισήμανση θέλω να κάνω: Όλα αυτά τα μεταγενέστερα έγγραφα είναι χρήσιμο να διευκρινιστεί, τα πράγματα για τα οποία μιλούν, πώς συσχετίζονται με αυτά που αναφέρονται στο πιστοποιητικό νοσηλείας του «ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΥ› από 18/7 που είχε μείνει εκεί. Να δούμε αν συμπίπτουν τα μέρη του σώματος ή έγινε από άλλο επεισόδιο.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Μήπως κανένας άλλος του βάρεσε καμία σφαίρα, θα το ρωτήσουμε.
Στο σημείο αυτό αναγιγνώσκονται :
1. Ιατροδικαστική έκθεση
2. Πιστοποιητικό νοσηλείας
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Διευκρινήσεις τώρα κ. μάρτυς. Αυτό εδώ στην παρειά μήπως είναι από κάτι άλλο ή από αυτό το περιστατικό;
Θ. ΠΑΠΑΠΑΝΟΣ: Σας παρακαλώ, τώρα προσβάλλομαι.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Εγώ δεν προσβάλλω κανέναν. Ρωτάμε. Πώς δεν το είδε ο ιατροδικαστής. Λέτε εκεί πέρα διαμπερές. Διαμπερές σημαίνει ότι δεν μένει μέσα. ¶λλος λέει επιφανειακό. Αλλού λένε διαμπερές.
Θ. ΠΑΠΑΠΑΝΟΣ: Δεν είναι επιφανειακό. Είχε μείνει μέσα βλήμα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Έμεινε μέσα.
Θ. ΠΑΠΑΠΑΝΟΣ: Ύπαρξη βλήματος λέει το 401. Έχω ακτίνες.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Έχετε και ακτίνες.
Θ. ΠΑΠΑΠΑΝΟΣ: Μάλιστα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δεν έχω τίποτε άλλο εγώ. Κύριε Εισαγγελεύ, συμπληρωματικά;
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Κύριε μάρτυς, αυτοί που έκαναν την επίθεση ληστρική και δολοφονική πόσοι ήσαν σε αριθμό;
Θ. ΠΑΠΑΠΑΝΟΣ: Τον έναν είδα εγώ που πήγε στην ταμία και ο άλλος από την είσοδο.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: ¶λλους;
Θ. ΠΑΠΑΠΑΝΟΣ: Μετά δεν είδα εγώ άλλους.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Αν έμαθες το σύνολο των ανθρώπων που μπήκαν....
Θ. ΠΑΠΑΠΑΝΟΣ: Που είδα εγώ.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Είπες τί είδες. Τί έμαθες;
Θ. ΠΑΠΑΠΑΝΟΣ: Έμαθα μετά ότι ήταν τρεις μέσα και έξω ήταν ένας στο αυτοκίνητο.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Δηλαδή σύνολο τέσσερις.
Θ. ΠΑΠΑΠΑΝΟΣ: Τέσσερις, ναι.
(Διαλογικές συζητήσεις)
Ρ. ΚΑΡΑΠΛΙΑΝΗ: Κύριε μάρτυς, ανακαλώντας το περιστατικό στην μνήμη σας τώρα κι αν μπορείτε χωρίς τα στοιχεία που εκ των υστέρων μάθατε – απ’ ότι φαίνεται έχετε μελετήσει πολύ – θέλω να μου πείτε αν κάποιος από τους δράστες που είδατε ήταν ντυμένος αστυνομικός.
Θ. ΠΑΠΑΠΑΝΟΣ: Όχι, όχι.
Ρ. ΚΑΡΑΠΛΙΑΝΗ: Οι δράστες που είδατε ήταν μεταμφιεσμένοι;
Θ. ΠΑΠΑΠΑΝΟΣ: Ο πρώτος ήταν μεταμφιεσμένος. Είχε έρθει πάλι ο πρώτος μεταμφιεσμένος με γυαλιά, με μούσια κλπ. Με κοίταζε, τον κοίταζα, έφυγε. Πήγε στη σειρά του, κάτι έκανε κι έφυγε άλλη φορά. Και το AUDI πάλι το πράσινο είχε έρθει πάλι άλλη φορά, παρακολουθούσε.
Ρ. ΚΑΡΑΠΛΙΑΝΗ: Μεταμφιεσμένοι ήταν;
Θ. ΠΑΠΑΠΑΝΟΣ: Όχι, ο πρώτος ήταν με γυαλιά ηλίου και καμουφλαρισμένος.
Δ. ΖΩΤΟΣ: Κύριε μάρτυρα, ερωτηθήκατε έναν εκ των κ.κ. Δικαστών αν αντιληφθήκατε ένα περιστατικό με κάποια έγκυο.
Θ. ΠΑΠΑΠΑΝΟΣ: Ναι, το είπαμε. Κάποια Απάκη. Έχει κληθεί; Δεν ξέρω.
Δ. ΖΩΤΟΣ: Πείτε μου τί αντιληφθήκατε εσείς; Μάθατε εκ των υστέρων;
Θ. ΠΑΠΑΠΑΝΟΣ: Εκ των υστέρων.
Δ. ΖΩΤΟΣ: Εκείνη την στιγμή δεν αντιληφθήκατε τίποτα.
Θ. ΠΑΠΑΠΑΝΟΣ: Όχι, εγώ έφυγα.
Δ. ΖΩΤΟΣ: Γιατί εσάς σας πυροβολούσαν. Πότε το μάθατε αυτό και από πού πείτε μου.
Θ. ΠΑΠΑΠΑΝΟΣ: Από πού το έμαθα ότι ήταν έγκυος;
Δ. ΖΩΤΟΣ: Για το περιστατικό. Προφανώς αυτή η κυρία ήταν πελάτης εκεί.
Θ. ΠΑΠΑΠΑΝΟΣ: Πελάτισσα, ναι.
Δ. ΖΩΤΟΣ: Δεν την ξέρατε εσείς αν ήταν έγκυος.
Θ. ΠΑΠΑΠΑΝΟΣ: Την κράτησαν μέσα. Δεν ήταν δυνατόν να φύγει.
Δ. ΖΩΤΟΣ: Μάθατε τί έγινε με αυτή την έγκυο και πότε το μάθατε;
Θ. ΠΑΠΑΠΑΝΟΣ: Μετά από τις εφημερίδες.
Δ. ΖΩΤΟΣ: Οι εφημερίδες τί έγραψαν γι αυτή την ληστεία;
Θ. ΠΑΠΑΠΑΝΟΣ: Ότι ήταν η πελάτισσα μέσα και την άφησαν μέσα. Την άφησαν στην άκρη.
Δ. ΖΩΤΟΣ: Οι εφημερίδες ανέδειξαν γι αυτό το περιστατικό της ληστείας με την έγκυο ή τους πυροβολισμούς τους δικούς σας, εσάς που πυροβόλησαν;
Θ. ΠΑΠΑΠΑΝΟΣ: Δεν το κατάλαβα αυτό.
Δ. ΖΩΤΟΣ: Η ερώτησή μου είναι, το είδατε με τα μάτια σας στην εφημερίδα αυτή την διατύπωση ότι εδώ οι ληστές κάτι έκαναν, την βοήθησαν, την έκλεισαν την έγκυο;
Θ. ΠΑΠΑΠΑΝΟΣ: Όχι.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Είναι εδώ η κα Λούτα και θα μας τα πει.
Δ. ΖΩΤΟΣ: Δεν είναι η κα Λούτα η έγκυος.
Θ. ΠΑΠΑΠΑΝΟΣ: Έτσι το έμαθα εγώ. Δεν ξέρω από πού το έμαθα.
Δ. ΖΩΤΟΣ: Όχι έτσι το μάθατε. Έχει σημασία το τί μάθατε και πότε το μάθατε. Εάν θα διαβάσετε την εφημερίδα.....
Θ. ΠΑΠΑΠΑΝΟΣ: Μια πελάτισσα ήρθε μέσα και την κράτησαν μέσα την πελάτισσα.
Δ. ΖΩΤΟΣ: Μισό λεπτάκι. ¶λλο για την πελάτισσα. Δεν μιλάμε για την πελάτισσα που κράτησαν ή δεν την κράτησαν. Η ερώτηση είναι: σε εφημερίδα και πότε....
Θ. ΠΑΠΑΠΑΝΟΣ: Πού να θυμάμαι;
Δ. ΖΩΤΟΣ: Θυμόσαστε όμως ότι σε εφημερίδα το διαβάσατε;
Θ. ΠΑΠΑΠΑΝΟΣ: Δεν θυμάμαι τώρα. Κάπου το είδα.
Δ. ΖΩΤΟΣ: Τότε ή τώρα προσφάτως διαβάζοντας για την υπόθεση;
Θ. ΠΑΠΑΠΑΝΟΣ: Όχι, παλιά, μετά.
Δ. ΖΩΤΟΣ: Έχει σημασία αυτό που σας ρωτώ γι αυτό επιμένω. Το διαβάσατε στην εφημερίδα; ξαναρωτάω.
Θ. ΠΑΠΑΠΑΝΟΣ: Δεν θυμάμαι. Το άκουσα ή το διάβασα ότι ήταν πελάτισσα μέσα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Πάντως ακούστηκε κάτι.
Δ. ΖΩΤΟΣ: Θα προσκομίσω τις εφημερίδες κ. Πρόεδρε της επόμενης ημέρας.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Πολύ ωραία. Οι εφημερίδες δημιουργούν κάποιο τεκμήριο. Ότι σημειώνεται στις εφημερίδες ασφαλώς δημοσιογράφοι τα έγραψαν. Θα τα διαβάσουμε.
Δ. ΖΩΤΟΣ: Εσείς έχετε πει ότι είδατε τους δύο δράστες με τον τρόπο που τους είδατε και μπορείτε να βεβαιώσετε από δική σας γνώση στο Δικαστήριο ότι πράγματι κανένας από τους δύο δεν ήταν μεταμφιεσμένος αστυνομικός. Είναι έτσι;
Θ. ΠΑΠΑΠΑΝΟΣ: Όχι αστυνομικός.
Δ. ΖΩΤΟΣ: Ο τρίτος που λέτε ότι διαπιστώσατε από τις συζητήσεις με τους άλλους που ήταν μέσα, σας είπαν αυτοί οι υπόλοιποι υπάλληλοι του Ταχυδρομείου....
Θ. ΠΑΠΑΠΑΝΟΣ: Μετά το έμαθα ότι ήταν και τρίτος μέσα.
Δ. ΖΩΤΟΣ: Σύμφωνοι, αλλά αυτός ο τρίτος σας είπαν ότι ήταν μεταμφιεσμένος αστυνομικός;
Θ. ΠΑΠΑΠΑΝΟΣ: Όχι.
Δ. ΖΩΤΟΣ: ¶ρα στο μέτρο της γνώσης σας, από τις συζητήσεις που κάνατε με τους παρόντες υπαλλήλους του Ταμιευτηρίου....
Θ. ΠΑΠΑΠΑΝΟΣ: Πότε;
Δ. ΖΩΤΟΣ: Τότε.
Θ. ΠΑΠΑΠΑΝΟΣ: Έχω 15 χρόνια να πατήσω.
Δ. ΖΩΤΟΣ: Την επόμενη μέρα.
Θ. ΠΑΠΑΠΑΝΟΣ: Ούτε πήγα καθόλου. Δεν συνάντησα καθόλου τους υπαλλήλους.
Δ. ΖΩΤΟΣ: ¶ρα στο μέτρο της γνώσης σας λοιπόν δεν υπάρχει αστυνομικός μεταμφιεσμένος σε αυτή τη ληστεία.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δεν υπάρχει αστυνόμος κι εκεί. Ελάτε κ. Λούτα.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Εγώ κ. Πρόεδρε δεν είχα σκοπό να κάνω σχόλιο αλλά εφόσον η υπεράσπιση κάνει σχόλιο για την ισότητα επιβάλλεται και σε μένα. Θέλω να πω ότι από την κατάθεση του μάρτυρος προέκυψε με πλήρη βεβαιότητα η επίθεση η δολοφονική εναντίον του μάρτυρος καθώς επίσης και η ηθική εναντίον του Ταμιευτηρίου η οποία ήταν σχεδιασμένη και εκτελέστηκε κατά τον τρόπο που διαλαμβάνεται στο βούλευμα και που ακριβώς βεβαιώθηκε με την μαρτυρία του μάρτυρα.
Κύριε Πρόεδρε και πάλι πρέπει να πω ότι ο μάρτυς υπήρξε ένας άξιος αστυνομικός που χωρίς φόβο έπραξε το καθήκον του. Εκεί αντιμετώπισε τους ληστές και δολοφόνους υποψηφίους και απέτρεψε εν μέρει το αποτέλεσμα της ληστείας αλλά και την δολοφονία του ιδίου. Και πάλι θέλω να πω ένα εύγε στον μάρτυρα αυτόν ο οποίος όπως ενήργησε και τον εαυτό του προστάτευσε αλλά και αυτό που λέμε έννομο τάξη.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Κύριε Αγιοστρατίτη.
Γ. ΑΓΙΟΣΤΡΑΤΙΤΗΣ: Εμείς δεν έχουμε κανένα «εύγε› για τον συγκεκριμένο μάρτυρα βέβαια ούτε πιστεύουμε ότι προσφέρει υπηρεσίες ούτε στην πατρίδα που συνηθίζει να επικαλείται ο κ. Εισαγγελεύς ούτε στην Δικαιοσύνη. Θα σας εξηγήσω γιατί.
Ασφαλώς είναι παρών σε όλο αυτό το περιστατικό, σε αυτή την επίθεση που γίνεται, την ληστεία. Ασφαλώς και τραυματίζεται. Το θέμα της ανθρωποκτόνου πρόθεσης που τυχόν υπήρχε ή δεν υπήρχε στους όποιους κατηγορουμένους είναι ένα θέμα το οποίο θα το κρίνει το Δικαστήριό σας. Εγώ θέλω μόνο να επισημάνω ένα θέμα. Το «αόρατο χέρι› το οποίο κινεί προανακριτικά και εισφέρει μέσα στο Δικαστήριό σας όλο αυτό το αποδεικτικό υλικό, τον τελευταίο καιρό άρχισε να διαφοροποιείται.
Μέχρι πριν μερικές μέρες είχαμε το φαινόμενο κάποιοι άνθρωποι οι οποίοι προανακριτικά δεν είχαν διαπιστώσει τίποτα και δεν αναγνώριζαν κανένα χαρακτηριστικό των δραστών να εμφανίζονται στο κ. Ζερβομπεάκο και να αναγνωρίζουν. Δικαίωμά τους και βέβαια να τα επαναλαμβάνουν και στο ακροατήριο.
Τώρα παρουσιάζεται εδώ και μερικές μέρες και το εξής φαινόμενο: μάρτυρες οι οποίοι τίποτα δεν καταγράφουν στις προανακριτικές τους καταθέσεις ενώπιον μάλιστα του κ. Σύρου τότε Υπαστυνόμου. Μάρτυρες οι οποίοι ούτε στον κ. Ζερβομπεάκο αναγνωρίζουν κανένα πρόσωπο να εμφανίζονται στο ακροατήριό σας και να αναγνωρίζουν πρόσωπα, να έχουν δε την τόλμη να επιχειρήσουν να αναγνωρίσουν και φωνή. Όταν διαπίστωσαν ότι αυτό πια είναι κάπως «χοντρό›, θα ξεφτιλιστούμε δηλαδή, παρακολουθούσαμε και την διαδικασία; Προσπαθεί σε πρώτη φάση να πει «εγώ τα άκουγα απ’ έξω›. Έξω δεν ακούγεται τίποτα απολύτως και στην συνέχεια να πει «εντάξει, ανακαλώ. Ανακαλώ, δεν αναγνωρίζω την φωνή του Τζωρτζάτου›.
Εγώ σας λέω ότι σε όλη αυτή την ιστορία υπάρχει μία μεθόδευση. Δεν με ενδιαφέρει για τους συγκεκριμένους εντολείς μου τί πορεία δικαστική θα έχουν και τί ποινές θα τους επιβληθούν. Με ενδιαφέρει ότι αυτού του είδους οι μάρτυρες είναι πιθανό να οδηγήσουν και το Δικαστήριό σας σε εσφαλμένη απόφαση. Δεν προσφέρουν καμιά καλή υπηρεσία ούτε στην πατρίδα και ας λείπουν αυτά τα «εύγε› επιτέλους, ούτε στην Δικαιοσύνη η παρουσία τέτοιου είδους μαρτύρων.
Μην ξεχνάτε και το εξής: ότι ήδη και αυτό οφείλεται στις διαμαρτυρίες μας και στην εικόνα που βγάζει προς τα έξω η δίκη, ήδη αυτά τα δεδομένα τα οποία επί 10 μήνες υπήρχαν στην ενημέρωση της κοινής γνώμης ήδη έχουν ανατραπεί. Θα διαβάσατε το άρθρο της «ΜΟΝDΕ DIPLOMATIQUE› μια εφημερίδα η οποία δεν φημίζεται για τον αριστερό ή ανατρεπτικό χαρακτήρα της.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δεξιά είναι η «MONDE DIPLOMATIQUE›; Γιατί την διαβάζουμε κάθε μήνα, εγώ τουλάχιστον.
Γ. ΑΓΙΟΣΤΡΑΤΙΤΗΣ: Δεν είναι εν πάση περιπτώσει καμία προσκείμενη στις τρομοκρατικές οργανώσεις.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Όχι.
Γ. ΑΓΙΟΣΤΡΑΤΙΤΗΣ: Και μάλιστα κάνει πολύ σκληρή κριτική στους κατηγορουμένους αλλά δυστυχώς επισημαίνει και κάποια πράγματα, όχι για το Δικαστήριό σας.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Του Μαίου είναι αυτή;
Γ. ΑΓΙΟΣΤΡΑΤΙΤΗΣ: Η τελευταία. Για να την δείτε και σε μετάφραση, αύριο θα δημοσιευθεί σε αθηναϊκή εφημερίδα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Η «ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ› την βάζει.
Γ. ΑΓΙΟΣΤΡΑΤΙΤΗΣ: Ολόκληρο το κείμενο, το οποίο δεν είναι καθόλου φιλικό προς τους κατηγορουμένους. Επισημαίνει όμως όλες αυτές τις μεθοδεύσεις για τις οποίες ευθύνη δεν έχει κ.κ. Δικασταί το Δικαστήριό σας. Στο Δικαστήριό σας έρχονται αυτοί οι άνθρωποι και καταθέτουν. Το θέμα είναι έξω από το Δικαστήριο τί γίνεται. Ευχαριστώ.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Μακάρι να ήξερα κι εγώ.
Κ. ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ: Κύριε Πρόεδρε, σε ότι αφορά τα περιστατικά θα σας εκπλήξω συμφωνώντας εν μέρει με τον Εισαγγελέα της Έδρας ότι πράγματι ο μάρτυρας αυτός φαίνεται ότι επιχείρησε να προστατεύσει το Ταμιευτήριο από την ληστεία και να αντισταθεί. Γι αυτό το λόγο έγιναν όσα έγιναν. Εγώ θα αναγνωρίσω σε αυτό μία πλευρά του χαρακτήρα του που διαφέρει από την πλευρά του μέσου νεοέλληνα ο οποίος είναι «άστα να πάνε› και «δεν βαριέσαι› και σε μία κοινωνία της λούφας. Το ότι κάποιος άνθρωπος από αυτή την σκοπιά εν πάση περιπτώσει πάει να υπερασπίσει κάτι, λέει κάτι για μένα.
Εκείνο όμως που δεν εμπνέει αξιοπιστία, δεν το έχω ξεκάθαρο αν είναι από πρόθεση ή αν είναι από επιπολαιότητα διότι ο μάρτυρας αυτός κατά τα γραφήματα της δικαστικής ψυχολογίας από την κρίση την δική μου εκεί κατατάσσετε, στους επιπόλαιους. Διότι είδατε όχι μόνο τις αντιφάσεις ανάμεσα στις καταθέσεις του τις προηγούμενες αλλά αφενός μεν τις παλινδρομήσεις μέσα εδώ την ώρα που ήταν στο να απαντά στην ίδια ερώτηση κατά τρόπο διαφορετικό και ανάλογα με το πού έβλεπε ότι πάνε τα συμπεράσματα του ερωτώντος ή της Έδρας.
Δεύτερον, στην ευκολία – εκείνο είναι νομίζω το καθοριστικό – στην ευκολία με την οποία πέταξε το όνομα του κ. Τζωρτζάτου έτσι αβρόχοις ποσί και στη συνέχεια βεβαίως όταν από την πίεση της λογικής κατάλαβε ότι θα χάσει κάθε έννοια κύρους το ανακάλεσε.
Νομίζω ότι αυτό το μέτρο της ευκολίας με την οποία πέταξε ένα όνομα δίνει και το μέτρο της επιπολαιότητάς του σε ότι αφορά και τα υπόλοιπα. Αναγνώριση προσώπου δεν έχει κάνει. Περιγραφή προσώπου δεν έχει κάνει στην προανακριτική του κατάθεση. Καταλογίζει βεβαίως παραλείψεις σε αυτόν που την έλαβε και άλλο που δεν θα ήθελα εγώ στο πρόσωπο του κ. Σύρου που είναι ο Διευθυντής της Αντιτρομοκρατικής Υπηρεσίας με την οποία είναι γνωστό το τί είδους παρτίδες έχει ανοίξει ο εντολέας μου, να καταλογιστεί στο πρόσωπο αυτό η οποιαδήποτε πλημμέλεια.
Εν τούτοις και περιγράφει η κατάθεσή του η προανακριτική το γεγονός ότι προσπάθησε να αντισταθεί και γι αυτό το λόγο όπως τα είπε κι εδώ πέρα και γι αυτό πυροβολήθηκε, κατά την γνώμη μου φανερά και αναμφισβήτητα όχι με ανθρωποκτόνο πρόθεση διότι η απόσταση και η έλλειψη οποιουδήποτε ενδιάμεσου εμποδίου καθώς και η πολλαπλότητα των πυροβολισμών είναι βέβαιο ότι θα είχε μπορέσει να επιφέρει το επιδιωκόμενο αποτέλεσμα, αλλά και το γεγονός ότι μιλάει για έναν δράστη στην προανακριτική του κατάθεση που τους δράστες σήμερα έρχεται και τους κάνει δύο.
Στον Ανακριτή δεν αναγνώρισε κανέναν. Δεν αναγνώρισε ούτε κατά τον τρόπο που εδώ πέρα ισχυρίστηκε ότι αναγνώρισε ομοιότητες αλλά όχι με βεβαιότητα διότι προκύπτει από την γνώση του Δικαστηρίου, έχουν αναγνωστεία δεκάδες ανακριτικών καταθέσεων και όλες όσες κάνουν αναφορές. Είναι σαφές ότι μιλάνε για ομοιότητα, διατυπώνοντας όπως εν πάση περιπτώσει τα λέει ο μάρτυρας. Ούτε αναγνώριση φωτογραφιών και επίδειξη φωτογραφιών προκύπτει και νομίζω ότι ο μάρτυρας αυτός είναι περισσότερο θύμα αφενός της επιπολαιότητάς του και αφετέρου της προσπάθειάς του να ζήσει δικονομικά την όλη διαδικασία την οποία προέκυψε σαφέστατα ότι παρακολουθεί, πήρε και το βούλευμα παρότι δεν είναι διάδικος.
Παρακολουθεί όλους τους παράγοντες, τους μάρτυρες και προσπάθησε να έχει μία συνεργασιμότητα με το Δικαστήριό σας ακριβώς στα πλαίσια της επιπολαιότητας αυτής θεωρώντας ότι συνεισφέρει αναγνωρίζοντας πράγματα τα οποία εκ των υστέρων έχει προσθέσει στην φαντασία του που δεν υπήρχαν τότε.
Συνεπώς ούτε και η εκ μέρους του υποτιθέμενη αναγνώριση του κ. Κουφοντίνα ή οποιουδήποτε άλλου έχει καμία αποδεικτική αξία όταν μόλις προ ολίγου στον Ανακριτή δεν τον είχε καν αναγνωρίσει τότε που τον αναγνώριζαν οι πάντες για τα πάντα. Νομίζω ότι δεν μπορεί να ληφθεί σοβαρά υπόψη. Για τον κ. Τζωρτζάτο θεωρώ ανάξια λόγου καν να συνεχίσω οποιαδήποτε σχόλια. Ευχαριστώ.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ο κ. Παπαγιάννης.
Θ. ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΗΣ: Κύριε Πρόεδρε, άνθρωποι οι οποίοι κατά καιρούς είχαν γίνει κοινωνοί γεγονότων και ενεργειών της 17Ν και έχουν υποστεί κάποιο σοκ είτε σε μεγάλο ή μικρότερο βαθμό, ο τελευταίος μάρτυρας έχει πυροβοληθεί πολλάκις, τουλάχιστον πάνω από 2-3 φορές απ’ ότι φαίνεται και οπωσδήποτε είναι ένας άνθρωπος από αυτούς που ίσως έχουν υποστεί ένα ισχυρό σοκ.
Έρχονται μέσα στην αίθουσα αυτή και καταθέτουν πράγματα τα οποία πολλές φορές θα τολμήσω να πω την λέξη και θα τη πω, τους καθιστούν αναξιόπιστους. Αναξιόπιστους βέβαια όχι από πρόθεση. Όταν λέμε εμείς έναν μάρτυρα αναξιόπιστο μπορούμε να επικαλεστούμε και την έλλειψη της μνήμης ή εν πάση περιπτώσει αυτή την φυσική ενέργεια να αποβάλλει όλα τα κακά γεγονότα μέσα από το μυαλό του.
Ένας από αυτούς τους μάρτυρες είναι και ο τελευταίος μάρτυρας ο οποίος βέβαια προσπαθώντας να δικαιολογήσει και κάποια πράγματα, κάποιες πλημμέλειες από τον εαυτό του είπε πράγματα τα οποία δεν έχουν σχέση με την πραγματικότητα. Δεν είχε ο εντολέας μου κανένα ιδιαίτερο λόγο να αρνηθεί να δεχθεί γεγονότα τα οποία διαδραματίστηκαν μέσα στη περίπτωση αυτή, στην ενέργεια αυτής της 17Ν αλλά καταθέτει σαφώς ότι είχε αφήσει το αυτόματα όπλο και βέβαια πρώτος πυροβόλησε με το πιστόλι.
Σας το καταθέτω για να εκτιμήσετε κάποιες ενέργειες ακόμα και άλλων μαρτύρων σε σχέση με την τελευταία κατάθεση οι οποίες καταθέσεις και ενέργειες έχουν σχέση με κάποια πράγματα τα οποία τελικά είναι φανταστικά και δεν υπάρχει περίπτωση να δένουν με την πραγματικότητα.
Σας επισημαίνω μόνο το γεγονός ότι είπε ότι είχε το αυτόματο στα χέρια του και προσπάθησε να το οπλίσει. Δεν φεύγει εύκολα ένα αυτόματο από τα χέρια εκτός αν το αφήσεις. Όμως δεν υπήρχε στα χέρια του το αυτόματο, ήταν αφημένο στον γκισέ. Από κει και πέρα κ. Πρόεδρε δεν έχω να προσθέσω τίποτε άλλο. Δείτε τα και εκτιμείστε τα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ευχαριστώ.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ελάτε κα Λούτα. «Ορκίζομαι να πω την αλήθεια›.
Ζ. ΛΟΥΤΑ: Ορκίζομαι.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Εσείς ήσασταν υπάλληλος τότε στην Τράπεζα;
Ζ. ΛΟΥΤΑ: Μάλιστα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Τι θέση είχατε;
Ζ. ΛΟΥΤΑ: Υπάλληλος. Η αρχαιοτέρα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ταμίας, κάπου αλλού;
Ζ. ΛΟΥΤΑ: Όχι, ακριβώς σε μηχανή ήμουν εκείνη τη στιγμή.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Τι μηχανή; Γραφομηχανή;
Ζ. ΛΟΥΤΑ: Όχι, αυτές τις μηχανές του Ταμιευτηρίου, που περνάμε τις πράξεις, όλα αυτά.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δεν τις ξέρω.
Ζ. ΛΟΥΤΑ: Τώρα αυτές έχουν αντικατασταθεί με on line μηχανές.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Είχατε κάτι άλλα τότε με τα βιβλιάρια εκεί και καθόσασταν και βγάζατε καρτέλες και τέτοια πράγματα. Τώρα όμως είναι on line όλα;
Ζ. ΛΟΥΤΑ: Τώρα είναι όλα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δηλαδή αν πάει κανένας του σημειώνουμε κατ’ ευθείαν τι παίρνει. Εντάξει. Ήσασταν λοιπόν σ’ αυτή τη μηχανή. Η ώρα ήταν λίγο περασμένη.
Ζ. ΛΟΥΤΑ: 15:30, 4 παρά απ’ ότι θυμάμαι.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Και περιμένατε την ώρα να φύγετε;
Ζ. ΛΟΥΤΑ: Όχι, το βράδυ.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ήσαστε δύο βάρδιες;
Ζ. ΛΟΥΤΑ: Μάλιστα. Δύο βάρδιες. Απογευματινή εγώ ήμουν πάντα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δεν το ξέρω εγώ τι κρατάει το Ταμιευτήριο. Πρωί – απόγευμα δηλαδή κρατάει;
Ζ. ΛΟΥΤΑ: Από το πρωί μέχρι βράδυ.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Να δίνεις λεφτά και να δίνεις ό,τι ώρα θέλεις, έτσι;
Ζ. ΛΟΥΤΑ: Μάλιστα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Εκείνη λοιπόν την μέρα τι είδατε που δεν γίνεται κάθε μέρα θα μας πείτε.
Ζ. ΛΟΥΤΑ: Εκείνη τη στιγμή κοντά στον αστυνομικό εγώ καθόμουν. Ο αστυνομικός ήταν πίσω μου.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Όρθιος; Τι ήταν;
Ζ. ΛΟΥΤΑ: Εκεί που καθόταν, πίσω. Δεν είχα εγώ οπτική επαφή.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Όρθιος ή καθόταν ο αστυνομικός; Ή, δεν τον βλέπατε;
Ζ. ΛΟΥΤΑ: Δεν τον έβλεπα γιατί ακριβώς ήμουν έτσι και ήταν πίσω. Εκεί που έπρεπε να είναι.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Εσείς λοιπόν στη μηχανή. Είδατε λοιπόν τι;
Ζ. ΛΟΥΤΑ: Ξαφνικά ληστεία, άκουσα πυροβολισμούς όλα αυτά, που τραυματίστηκε ο αστυνομικός.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Όλα μαζί τα ακούσατε; Δεν είδατε τίποτα με τα μάτια σας; Δεν είδατε να μπαίνει άτομο κάποιο ή κάποια;
Ζ. ΛΟΥΤΑ: Κάποιος πήγε στο ταμείο θυμάμαι. Γιατί προς το ταμείο έβλεπα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Τον είδατε αυτόν;
Ζ. ΛΟΥΤΑ: Δεν μπορώ να θυμηθώ. Έπαθα πολύ σοκ.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Στο Ταμείο τι έκανε αυτός που πήγε; Για ανάληψη πήγε; Να χαλάσει κανένα νόμισμα, κάτι μήπως;
Ζ. ΛΟΥΤΑ: Είχαμε μια απόσταση. Δεν θυμάμαι.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Μετά λοιπόν από το Ταμείο;
Ζ. ΛΟΥΤΑ: Μετά βρεθήκαμε όλοι κάτω, άκουσα που είπαν όλοι κάτω, βρεθήκαμε κάτω από ένα τραπέζι. Έπαθα σοκ εγώ.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Καλά, δεν καθόσασταν κάτω; Ήταν ανάγκη να είστε και κάτω από το τραπέζι;
Ζ. ΛΟΥΤΑ: Κάτω από το τραπέζι βρεθήκαμε.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Σεισμός γινόταν; Κάτω από το τραπέζι λοιπόν. Και τι έγινε μετά;
Ζ. ΛΟΥΤΑ: Θυμάμαι που έλεγαν στον αστυνομικό «πέτα το πιστόλι›.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Προς τον αστυνομικό προφανώς;
Ζ. ΛΟΥΤΑ: Προς τον αστυνομικό γιατί ο αστυνομικός μάλλον είχε πάει προς τα μέσα λίγο να προφυλαχτεί. Πίσω είχαμε κάπως ένα καμαράκι προς τα εκεί, δεν ξέρω που ακριβώς.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Λέτε ότι προς τα κει θα πήγε μάλλον. Και ακούγατε πυροβολισμούς; Ποιος έριχνε; Ο αστυνομικός, κάποιοι άλλοι και ποιοι;
Ζ. ΛΟΥΤΑ: Πολλοί. Εκείνη τη στιγμή δεν μπόρεσα να δω.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Πολλοί, αλλά δεν καταλάβατε ποιοι.
Ζ. ΛΟΥΤΑ: Και ο αστυνομικός απ’ ότι άκουσα έριξε.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Έχετε αναγνωρίσει εσείς κανέναν; Απ’ αυτούς που μπήκαν μέσα έχετε γνωρίσει κάποιον; Γιατί μετά είδατε στις τηλεοράσεις που λένε, εφημερίδες το ένα το άλλο, πήγατε Ανακριτή, σας έδειξε ενδεχομένως κι αυτός κάτι. Αναγνωρίσατε κανέναν;
Ζ. ΛΟΥΤΑ: Όχι.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ο αστυνομικός ήταν κάθε μέρα εκεί;
Ζ. ΛΟΥΤΑ: Κάθε μέρα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ένοπλος και με στολή;
Ζ. ΛΟΥΤΑ: Και με στολή.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Και όπλο;
Ζ. ΛΟΥΤΑ: Και όπλο.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Τι όπλο είχε;
Ζ. ΛΟΥΤΑ: Είχε ένα αυτόματο και είχε κι ένα εδώ.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Κι ένα πιστόλι. Ένας λοιπόν που θέλει να κάνει ληστεία, τα βλέπει αυτά; Ξέρει ότι υπάρχει αστυνομικός με δυο όπλα; Για να δούμε. Μιλάω με έναν άνθρωπο καθημερινό ο οποίος δεν ξέρει ούτε από όπλα ούτε από τίποτα τώρα. Το ξέρει;
Ένας που θέλει να κάνει μια ληστεία βλέπει έναν αστυνομικό. Αν πάει και μια μέρα ή δύο νωρίτερα να δει πως γίνονται κλπ., δεν θα τον δει τον αστυνομικό;
Ζ. ΛΟΥΤΑ: Φαίνεται.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Κρυμμένος ήταν;
Ζ. ΛΟΥΤΑ: Όχι δεν ήταν κρυμμένος;
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Τον έβλεπε. Και θα τον έβλεπε ότι έχει και όπλα;
Ζ. ΛΟΥΤΑ: Βέβαια. Και αυτό αλλά και το άλλο το αυτόματο φαινόταν.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Εκείνη την ώρα δεν ξέρετε αν το κρατούσε στο χέρι του το αυτόματο, αν το είχε αφημένο κλπ. γιατί τον είχατε πλάτη.
Ζ. ΛΟΥΤΑ: Ήταν ακριβώς πίσω μου.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δεν έχω τίποτα άλλο από σας. Κύριε Εισαγγελεύ; Κύριοι συνάδελφοι; Γιατί εγώ δεν κοιτάω τις καταθέσεις.
Β. ΜΑΡΚΗΣ: Έχετε περιγράψει ένα άτομο. Είπατε ότι είχατε πάθει σοκ και δεν προσέχατε. Στην προανακριτική σας κατάθεση όμως περιγράφετε κάποιο άτομο, αυτόν που πυροβολεί τον αστυνομικό. Τι ύψος είχατε πει ότι είχε τότε; Είχατε πει ότι αυτός που πυροβόλησε τον αστυνομικό ήταν ψηλός, 1,80, λεπτός, χλωμός, με σχιστά μάτια και τα πάνω δόντια να προεξέχουν. Φορούσε περούκα με μαύρα ίσια κανονικά μαλλιά, ηλικίας περίπου 30 ετών.
Ζ. ΛΟΥΤΑ: Συγνώμη, να σας πω ότι το ’83 είχα τύχει και σε άλλη ληστεία.
Β. ΜΑΡΚΗΣ: Με συγχωρείτε πάρα πολύ. Αυτά όλα τα προσέξατε. Τι σοκ είχατε υποστεί αφού τα προσέχατε αυτά;
Ζ. ΛΟΥΤΑ: Είχα τύχει και σε άλλη ληστεία κι όταν έτσι είδα ?
Β. ΜΑΡΚΗΣ: Γι’ αυτή τη ληστεία μιλάμε κυρία, με συγχωρείτε και περιγράφετε ένα συγκεκριμένο πρόσωπο. Αυτά πως τα είδατε αφού είχατε υποστεί σοκ; Να μη σας ρωτήσω αν αναγνωρίσατε κανέναν.
Από τα γεγονότα που περιγράψατε βλέποντας την κατάθεση σας που έχετε δώσει τότε που ήταν ζεστά τα πράγματα, το μόνο που καταθέσατε ήταν ότι καθόσασταν σε μια μηχανή και περνούσατε καρτέλες και ο αστυνομικός καθόταν από πίσω σας. Από κει και πέρα μας λέτε ότι έχετε black out. Δηλαδή πάθατε σοκ και δεν ξέρετε τίποτα. Εδώ έχετε πει κάποια άλλα πράγματα και να τα δούμε λίγο μαζί.
Αντιληφθήκατε κανέναν να πλησιάζει προς το μέρος σας;
Ζ. ΛΟΥΤΑ: Όχι.
Β. ΜΑΡΚΗΣ: Κύριε Πρόεδρε, θα κάνω χρήση.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Προς κατάδειξη αντιφάσεων δικαιούμεθα.
Β. ΜΑΡΚΗΣ: «Ενώ βρισκόμουν πίσω από τον γκισέ σε μια μηχανή με μέτωπο προς την κυρία είσοδο και περνούσα τις καρτέλες. Ακριβώς πίσω μου βρισκόταν ο αστυνομικός›. Μέχρι εδώ μας το καταθέσατε σαφέστατα.
Ζ. ΛΟΥΤΑ: Μάλιστα.
Β. ΜΑΡΚΗΣ: «Κάποια στιγμή που σήκωσα το κεφάλι είδα ένα άτομο να πλησιάζει προς το μέρος μου›. Το θυμάστε; «Μου φάνηκε γνωστός και σηκώθηκα›.
Ζ. ΛΟΥΤΑ: Ό,τι έχω καταθέσει είναι αλήθεια. Σας λέω ότι επειδή έχω τύχει και σε άλλη ληστεία έχω μπερδευτεί.
Β. ΜΑΡΚΗΣ: Έχετε μπερδέψει τα γεγονότα δηλαδή των δύο ληστειών.
Ζ. ΛΟΥΤΑ: Έχω μπερδευτεί, σας το λέω.
Β. ΜΑΡΚΗΣ: Ας δούμε λοιπόν τι έχετε πει. Προσπαθήστε να δείτε αν θυμάστε ή δεν θυμάστε. Αν πείτε «κ. Εισαγγελέα δεν μπορώ να θυμηθώ›, εγώ θα σταματήσω.
«Μου φάνηκε γνωστός και σηκώθηκα. Τότε αυτός έβγαλε από το πουκάμισο του ένα όπλο και είπε «ληστεία›. Κι εδώ είναι για μένα ένα κρίσιμο σημείο και θέλω να το επιβεβαιώσετε μόνο αν είναι έτσι τα πράγματα. «Και ταυτόχρονα πυροβόλησε τον αστυνομικό›. Έτσι έχετε καταθέσει.
Ζ. ΛΟΥΤΑ: Τότε ήταν νωπό. Θα έγινε έτσι. Δεν μπορώ να πω όχι. Θα έγινε τότε.
Β. ΜΑΡΚΗΣ: Θέλω να προσπαθήσετε να το θυμηθείτε. ¶λλωστε το γεγονός και μόνο ότι σας κάλεσαν σαν μάρτυρα γι’ αυτή την υπόθεση θα έπρεπε να καθίσετε στο σπίτι σας και να ξανασκεφτείτε τα γεγονότα.
Έχετε καταθέσει λοιπόν - να επισημάνω τον ακριβή χρόνο - στις 13 Ιουλίου, δηλαδή την ίδια μέρα, στις 19:15 και λέτε αυτό το πολύ κρίσιμο στοιχείο. Ότι σας φάνηκε γνωστός, σηκωθήκατε, αυτός πλησίασε, είπε «ληστεία›, έβγαλε ένα όπλο και πυροβόλησε τον αστυνομικό. Έτσι έγινε;
Ζ. ΛΟΥΤΑ: Έτσι ήταν.
Β. ΜΑΡΚΗΣ: Εγώ τουλάχιστον δεν θέλω τίποτα άλλο σ’ αυτή τη φάση.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Υπάρχουν άλλες ερωτήσεις; Ο κ. Γεωργαντόπουλος έχει τον λόγο.
κ. ΓΕΩΡΓΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Πήγατε στον Ανακριτή.
Ζ. ΛΟΥΤΑ: Μάλιστα.
κ. ΓΕΩΡΓΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Διάβασε την κατάθεση αυτή την παλιά ο Ανακριτής;
Ζ. ΛΟΥΤΑ: Μου είπε ότι έχουμε εδώ την κατάθεση σας και με ρώτησε αν έχω ακούσει από τις τηλεοράσεις ?
κ. ΓΕΩΡΓΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: ¶λλο σας ρώτησα εγώ.
Ζ. ΛΟΥΤΑ: Δεν μου τη διάβασε.
κ. ΓΕΩΡΓΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Εδώ έχετε υπογράψει ότι σας τη διάβασε.
Ζ. ΛΟΥΤΑ: Λέτε αυτές τις μέρες που πήγα;
κ. ΓΕΩΡΓΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Πήγατε στον Ανακριτή τον Σεπτέμβριο του 2002 στον Επίκουρο Ανακριτή τον κ. Μπίρκο και λέτε ότι «αναφέρομαι στην από τάδε ?›
Ζ. ΛΟΥΤΑ: Τότε ναι.
κ. ΓΕΩΡΓΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: «Αναφέρομαι στην από τάδε την οποία μου αναγνώσατε›.
Ζ. ΛΟΥΤΑ: Μάλιστα. Συγνώμη, νόμιζα για τώρα.
κ. ΓΕΩΡΓΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: «Και της οποίας το περιεχόμενο επιβεβαιώνω›.
Ζ. ΛΟΥΤΑ: Μάλιστα.
κ. ΓΕΩΡΓΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: ¶ρα τουλάχιστον σας τα ξαναδιάβασαν αυτά που τότε είχατε πει.
Ζ. ΛΟΥΤΑ: Μάλιστα.
κ. ΓΕΩΡΓΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Από τον Σεπτέμβριο μέχρι τώρα τα ξεχάσατε ή από το ’88 που είπατε ότι είναι αλήθεια και τα επιβεβαιώνω; Καταλάβατε; Λέτε ότι πέρασαν τόσα χρόνια, που να θυμηθώ και δεν αποκλείεται να είναι και έτσι.
Ζ. ΛΟΥΤΑ: Συγνώμη, το ’83 ήμουν έγκυος και είχα πάθει μεγάλο σοκ με την πρώτη.
κ. ΓΕΩΡΓΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Χτυπήθηκε και τότε ο φρουρός;
Ζ. ΛΟΥΤΑ: Όχι, τότε δεν είχαμε φρουρό.
κ. ΓΕΩΡΓΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Τότε λοιπόν;
Ζ. ΛΟΥΤΑ: Μετά από 5 χρόνια έγινε αυτό, αλλά ό,τι λέω εκεί είναι γεγονός.
κ. ΓΕΩΡΓΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Εντάξει. ¶μα ήταν τότε δεν θα σας φέρναμε εδώ. Όπως έχει πει και ο κ. Πρόεδρος, θα βγάζαμε την απόφαση με βάση τα χαρτιά.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δεν υπάρχει άλλη από καθ’ έδρας που λένε. Αν έχετε κάτι, πολύ ευχαρίστως. Έχετε την καλοσύνη κυρία; Ο κ.
Δ.ΖΩΤΟΣ: Κύριε Πρόεδρε δεν σηκώνομαι γιατί αν σηκωθώ υπάρχει κίνδυνος να πέσουν πάλι όλα αυτά τα έγγραφα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Όχι, να τα προστατεύουμε τα έγγραφα.
Δ.ΖΩΤΟΣ: Κα Λούτα, πείτε μου το εξής: εσείς - αν θυμάστε - πόσους είδατε ότι μπήκαν μέσα στο Ταμιευτήριο το ’88; Θυμάστε;
Ζ. ΛΟΥΤΑ: Δεν μπορώ να πω.
Δ.ΖΩΤΟΣ: Το συζητήσατε με την κα Κτιστάκη και διασταυρώσατε τις εικόνες που είχατε η κάθε μια;
Ζ. ΛΟΥΤΑ: Ακούσαμε που είπαν τρεις.
Δ.ΖΩΤΟΣ: Τρεις μέσα.
Ζ. ΛΟΥΤΑ: Μάλιστα.
Δ.ΖΩΤΟΣ: Ήταν κάποιος από αυτούς τους τρεις ντυμένος αστυνομικός; Εκτός από τον αστυνομικό φρουρό.
Ζ. ΛΟΥΤΑ: Όχι.
Δ.ΖΩΤΟΣ: Την άλλη μέρα ήρθαν δημοσιογράφοι εκεί, σας ρώτησαν κι όλα αυτά; Εσάς, τους υπαλλήλους, το ’88. Έγινε μια ληστεία που έπεσαν άπειροι πυροβολισμοί ακούσαμε εδώ. Πυροβόλησαν τον αστυνομικό, παραλίγο να σκοτωθεί ο άνθρωπος.
Ήρθαν λοιπόν δημοσιογράφοι, πήραν φωτογραφίες, ρώτησαν εσάς, ρώτησαν τον Διευθυντή σας; Θυμόσαστε; Έγραψαν οι εφημερίδες σχετικά με αυτή τη ληστεία το ’88;
Ζ. ΛΟΥΤΑ: Ναι, έγραφαν.
Δ.ΖΩΤΟΣ: Έγραφαν ότι αυτοί που την έκαναν την ληστεία αυτή ήταν ευγενικά παιδιά και φέρθηκαν με το γάντι; Έτσι έγραφαν ή έγραφαν ότι αυτοί που πυροβόλησαν ήταν αδίστακτοι άνθρωποι;
Ζ. ΛΟΥΤΑ: Δεν θυμάμαι.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Αυτή δεν θυμάται, αν δεν της διαβάζαμε την κατάθεση δεν θυμόταν τίποτα η γυναίκα.
Δ.ΖΩΤΟΣ: Πείτε μου κάτι τώρα, εσείς το ’88 ήσαστε έγκυος;
Ζ. ΛΟΥΤΑ: Όχι .
Δ.ΖΩΤΟΣ: Ήσαστε έγκυος πότε;
Ζ. ΛΟΥΤΑ: Το 1983.
Δ.ΖΩΤΟΣ: Και τότε έγινε μια ληστεία στο Ταμιευτήριο;
Ζ. ΛΟΥΤΑ: Μάλιστα.
Δ.ΖΩΤΟΣ: Έπεσαν πυροβολισμοί τότε το ’83; Είχατε φρουρό;
Ζ. ΛΟΥΤΑ: Δεν είχαμε φρουρό το ’83.
Δ.ΖΩΤΟΣ: Γράψανε οι εφημερίδες ότι οι ληστές βοηθήσανε μια έγκυο τότε το ’83;
Ζ. ΛΟΥΤΑ: Ναι τότε ναι.
Δ.ΖΩΤΟΣ: Και αφορούσε εσάς, εσάς είχαν βοηθήσει;
Ζ.ΛΟΥΤΑ: Μάλιστα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ήταν το ’83 έγκυος, τώρα τι την φέραμε εδώ την έγκυο. Κοιτάξτε η διαδικασία είναι πολύ σοβαρή μιλάμε για απόπειρα κλπ, δεν υπάρχει λόγος να αστειευόμαστε έτσι, απλώς θα υπάρχει καλή διάθεση έναντι πάντων, αλλά άλλο το αστείο. Το αστείο είναι σαν να γελοιοποιούμε κάτι και δεν το θέλουμε αυτό. Ο κ. Παρασκευόπουλος έχει το λόγο.