Αυτά ήταν τα γεγονότα που συνέβησαν. Ως προς τις λεπτομέρειες: Μια λεπτομέρεια που μου άφησε στο πρώτο σημείο εμπλοκής εκεί στο φορτηγάκι και το οποίο δεν συμβαδίζει με τη δικογραφία είναι ότι λεγόταν ότι το φορτηγάκι δεν έπαιρνε μπρος. Το φορτηγάκι έπαιρνε μπρος, δεν επιχειρήθηκε να βάλουν μπροστά το φορτηγάκι.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δεν ακούσατε δηλαδή την μίζα.
Θ. ΑΒΔΟΥΛΟΣ: Όχι, δεν έβαλαν καν, ούτε επεχείρησαν. Εάν θα έβαζαν εμπρός το φορτηγάκι είναι μονόδρομος και έπρεπε να περάσουν μισό μέτρο από την κάνη. Οπότε αναγκαστικά οπισθοχώρησαν. Ένα άλλο ήταν ότι βγαίνοντας και φεύγοντας είχε μια συρόμενη πόρτα δεξιά το φορτηγάκι αυτό, πήραν ορισμένες σαν πλαστικές σακούλες με ντοσιέ, σαν τέτοια αντικείμενα να είχε τα οποία τους έπεσαν 1-2 φορές και τα βούτηξαν. Δεν ήθελαν να τα αφήσουν και τα πήραν μαζί τους. Τί ήταν αυτά δεν γνωρίζω.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Πείτε γι αυτούς τους ανθρώπους, αν τους είδατε;
Θ. ΑΒΔΟΥΛΟΣ: Ως προς τα πρόσωπα εγώ μόνο ένα πρόσωπο είδα καθαρά και στις δύο περιπτώσεις. Και στη περίπτωση στο φορτηγάκι γιατί το τζάμι του οδηγού ήταν προφίλ προς εμένα. Είχε προφίλ ο οδηγός και το ταξί όταν πέρασε πάλι πέρασε στα 6-7 μέτρα, πάλι ήταν το παράθυρο του οδηγού προς εμένα και συγκράτησα πάρα πολύ καλά τα χαρακτηριστικά του οδηγού τον οποίο οδηγό τον είδα και όρθιο πριν μπει στο φορτηγάκι και με τα ρούχα που φορούσε και το παρουσιαστικό του και όλα τα χαρακτηριστικά.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Μπορείτε να μας τον περιγράψετε;
Θ. ΑΒΔΟΥΛΟΣ: Έχω δώσει την κατάθεση από τότε. Ισχύει η ίδια. Είχα πει ότι είναι ψηλός, λεπτός γύρω στο 1,80-1,85 – κάπου τόσο είχα πει, δεν θυμάμαι ακριβώς τα νούμερα – αδύνατος, μελαχρινός, μαύρα μαλλιά πλούσια. Έσβηναν στο πίσω μέρος του σβέρκου. Τα χαρακτηριστικά του για μένα δεν ήταν παραποιημένα από τότε. Μόνο είχε ένα μουστακάκι ψιλό. Μόνο το μουστακάκι πρέπει να ήταν. Όλα τα υπόλοιπα, μαλλιά και πρόσωπο φαινόντουσαν φυσιολογικά γιατί ήταν και λίγο αξύριστος και επειδή ήταν καλοκαίρι έκανε ζέστη, φαινόταν μέχρι και η ρυπαρότητα του προσώπου και το βλέμμα του και τα πάντα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Το βλέμμα πώς;
Θ. ΑΒΔΟΥΛΟΣ: Ο καθένας έχει μια διαφορετική διάσταση στο πρόσωπό του. Τα χαρακτηριστικά του έχουν μια συγκεκριμένη έκφραση. Βλέπουμε κάποιον άνθρωπο είναι σαν γελαστός, άλλος είναι μουντός, άλλου είναι σκοτεινό το πρόσωπό του.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δεν αλλάζει ο άνθρωπος;
Θ. ΑΒΔΟΥΛΟΣ: Δεν αλλάζει. Μπορεί κάποια στιγμή να τον υποδυθεί αλλά αμέσως θα επανέλθει στο αρχικό.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Αναγνωρίσατε στον κ. Ανακριτή κάποιον ως πρόσωπο αυτό που περιγράφετε τώρα.
Θ. ΑΒΔΟΥΛΟΣ: Στον κ. Ανακριτή ναι. Αναγνώρισα τον κ. Βασίλειο Ξηρό.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Είστε απόλυτα βέβαιος;
Θ. ΑΒΔΟΥΛΟΣ: Είμαι απόλυτα βέβαιος γιατί είναι σπάνιο να συναντήσω χαρακτηριστικά και ακριβώς την φυσιογνωμία άλλου ανθρώπου. Δεν μου έχει ξανατύχει στην ζωή μου ούτε από την τηλεόραση καν, ούτε από πουθενά αλλού να δω μια τόσο πανομοιότυπη φυσιογνωμία.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δεν έχετε δηλαδή καμία αμφιβολία τώρα;
Θ. ΑΒΔΟΥΛΟΣ: Εάν υπήρχε μία τοις χιλίοις αμφιβολία θα ήταν αν ο ίδιος ο κ. Ξηρός Βασίλειος δεν είχε ομολογήσει την πράξη.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Αφήστε την ομολογία.
Θ. ΑΒΔΟΥΛΟΣ: Για μένα που είμαι μάρτυρας και θέλω να είμαι σαφής, για μένα παίζει ρόλο. Γιατί οποιοσδήποτε άλλος, οποιοσδήποτε άλλος στον πλανήτη να μου έλεγε ότι εγώ ήμουν ο οδηγός στο φορτηγάκι να είστε σίγουρος ότι θα έλεγα «δεν είναι›.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Τόσο βέβαιος. ¶λλος είδατε εκεί πέρα;
Θ. ΑΒΔΟΥΛΟΣ: Ήταν άλλοι δύο. Τα πρόσωπα δεν είδα κανενός.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Μπορείτε να μου τους περιγράψετε γιατί τους είδατε να περπατούν;
Θ. ΑΒΔΟΥΛΟΣ: Ο ένας φαινόταν λίγο κοντόσωμος. Μου φάνηκε επειδή είδα τα δύο πρόσωπα από το παρμπρίζ, δεν τα διέκρινα καθόλου, απλώς το κατέβασμα που έκαναν από δεξιά μου φάνηκε ο ένας ήταν λίγο πολύ κοντότερος από τον κ. Βασίλη Ξηρό.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Είδατε καλά το πρόσωπό τους;
Θ. ΑΒΔΟΥΛΟΣ: Την αμφίεση που είχε. Μόνο γι αυτά τα πράγματα. Δεν γνωρίζω τίποτε άλλο.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Κοντότερος, αλλά πόσο κοντότερος;
Θ. ΑΒΔΟΥΛΟΣ: Σίγουρα ο ένας από τους δύο άλλους ήταν σχεδόν 8 με 10 πόντους κοντότερος.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Και έχουμε κι ένα τρίτο πρόσωπο.
Θ. ΑΒΔΟΥΛΟΣ: Και οι δύο ήταν από δεξιά, κατέβηκαν, ο δρόμος ήταν ανισόπεδος, δεν τους είδα καλά. Οι δύο, την ώρα που έμπαιναν στο φορτηγάκι, είχαν μπει, ενώ ο οδηγός δεν είχε μπει ακόμα, τον είδα απ’ έξω, είδα ακριβώς και τα παπούτσια που φορούσε, το μπλου τζιν του, το φανελάκι του, τα πάντα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: ¶λλον λοιπόν δε μπορείτε να αναγνωρίσετε απ’ ότι αντιλαμβάνομαι. Αν σας ρωτούσε κανένας ποιος είναι ο κ. Βασίλης Ξηρός εδώ, σ’ αυτούς που κάθονται, θα μπορούσατε να τον γνωρίσετε;
Θ. ΑΒΔΟΥΛΟΣ: Φυσικά. Είναι ο κύριος.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Μα τώρα, είναι ο ίδιος ακριβώς; Βλέπω τα γένια του, λέτε δεν είχε γένια, είχε ένα μουστάκι και μάλιστα ψεύτικο....
Θ. ΑΒΔΟΥΛΟΣ: Κοιτάξτε, το απόλυτο γίνεται μόνο με εξέταση DNA, δε μπορώ να του κάνω εγώ με τη ματιά εξέταση DNA, είναι 99,99%. Να υπογράψω εγώ κανένα συμβόλαιο;
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δε θέλω να σας πω ούτε συμβόλαια να υπογράψετε... να ξέρετε ότι εδώ μιλάμε για έναν άνθρωπο, αν τον θυμάστε ή δεν τον θυμάστε.
Θ. ΑΒΔΟΥΛΟΣ: Ή μπορεί να υπάρχει κάποιος σωσίας του. Ο Σαντάμ είχε 10 σωσίες. Τί να κάνω; ¶μα πέσω σε τέτοιο σφάλμα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Πάλι τον θυμηθήκατε αυτόν; ¶στε τον τον έρμο κι αυτόν, τρέχει ποιος ξέρει πού... άστε τον καλύτερα. Εδώ έχουμε κατηγορουμένους.
Θ. ΑΒΔΟΥΛΟΣ: Σας λέω ότι είμαι 99,99%, τώρα αν υπάρχει μια πιθανότητα που δε μπορώ να την αποκλείσω...
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Μόνο δηλαδή για σωσία μπορείτε να πείτε....
Θ. ΑΒΔΟΥΛΟΣ: Μόνο για σωσία.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Δεχθήκατε έναν πυροβολισμό;
Θ. ΑΒΔΟΥΛΟΣ: Ναι.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Έναν ή δύο;
Θ. ΑΒΔΟΥΛΟΣ: Δύο πυροβολισμοί πρέπει να ήταν.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Προς ποία κατεύθυνση ήταν οι πυροβολισμοί;
Θ. ΑΒΔΟΥΛΟΣ: Προς εμένα.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Δεν σας χτύπησαν όμως.
Θ. ΑΒΔΟΥΛΟΣ: Όχι.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Γιατί άραγε;
Θ. ΑΒΔΟΥΛΟΣ: Ήταν πολλοί λόγοι. Ένας ήταν ότι το ταξί κινείτο με ταχύτητα σε ανηφορικό σημείο, δεν είχαν χέρι να χτυπήσουν από το σημείο που μου έριξαν, ήταν από τη δεξιά πλευρά, έπρεπε να βγάλουν το αριστερό χέρι να ρίξουν, ήταν τυφλό χτύπημα.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Είχαν δυσκολία δηλαδή να...
Θ. ΑΒΔΟΥΛΟΣ: Να πυροβολήσουν. Να σημαδέψουν, να σκοπεύσουν.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Τί λέτε τώρα; Ήθελαν να σας σκοτώσουν ή όχι;
Θ. ΑΒΔΟΥΛΟΣ: Όσο κινδύνεψα εγώ να σκοτωθώ στη συγκεκριμένη στιγμή... εβλήθην εγώ από το ταξί με τους δυο πυροβολισμούς, αλλά όσο ήταν πιθανό να αποφέρουν βλάβη σε μένα, άλλο τόσο και στους περαστικούς. Ήταν τυφλά τα χτυπήματα.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: ¶λλο σας ρωτώ εγώ. Σας ρωτώ αν, ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα, αυτοί ήθελαν να σας σκοτώσουν όταν έριξαν δυο πυροβολισμούς εναντίον σας. Εάν στόχευαν το θάνατό σας.
Θ. ΑΒΔΟΥΛΟΣ: Αυτό σας λέω. Μπορούσαν να με σκοτώσουν, αλλά μπορούσαν και να μη με στοχεύουν και να έριξαν στον αέρα και η σφαίρα να πήγε εκεί. Δεν είχαν χέρι. Δηλαδή ήταν ένα τυφλό χτύπημα.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Κύριε μάρτυς, συγχέετε δύο πράγματα. Είπατε προηγουμένως για τη δυνατότητα που είχαν και εξηγήσατε γιατί δεν χτυπηθήκατε στο σώμα σας, δεν σας χτύπησαν μάλλον. Εγώ ρωτώ τώρα: Εσείς τί λέτε, είχαν σκοπό ή όχι; Αυτό θα απαντήσετε. Σκεφθείτε και απαντήστε.
Θ. ΑΒΔΟΥΛΟΣ: Για μένα, ένας άνθρωπος που πυροβολεί αποδέχεται και το αποτέλεσμα.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Αποδέχονταν δηλαδή το αποτέλεσμα. Εάν σας χτυπούσε η σφαίρα σε ένα σημείο που υπάρχουν όργανα ζωτικά θα επήρχετο ο θάνατος;
Θ. ΑΒΔΟΥΛΟΣ: Βεβαίως.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Η απόσταση ήταν τέτοια που να μπορεί να επέλθει το αποτέλεσμα;
Θ. ΑΒΔΟΥΛΟΣ: Βεβαίως, η απόσταση ήταν γύρω στα 40-50 μέτρα.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Το πιστόλι σε ποια απόσταση είχε ωφέλιμο βεληνεκές;
Θ. ΑΒΔΟΥΛΟΣ: Πρέπει να έχει πάνω από 100 μέτρα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Πιστόλι ήταν ή περίστροφο αυτό που πυροβόλησαν;
Θ. ΑΒΔΟΥΛΟΣ: Δε γνωρίζω με τί με πυροβόλησαν.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Γιατί άλλη ευθυβολία όπως ξέρετε σαν αστυνομικός έχει το πιστόλι, άλλη το περίστροφο. Το περίστροφο, αν έχω ένα μάγκνουμ, σε πάω στα 50 μέτρα και σου περνάω κουμπότρυπα, άμα είναι όμως πιστόλι, αμφιβάλλω.
Θ. ΑΒΔΟΥΛΟΣ: Από τις βολίδες που βρήκε η αντιτρομοκρατική, θα έβγαλε κάποιο συμπέρασμα από τί όπλο ήταν. Εγώ δε μπορώ να πω.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Μάθατε ποιοι είναι αυτοί οι οποίοι πυροβόλησαν εναντίον σας;
Θ. ΑΒΔΟΥΛΟΣ: Εκ των υστέρων, είπαν ότι είναι ο Σάββας Ξηρός και ο Κουφοντίνας.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Μάθατε αν αυτοί οι άνθρωποι είχαν επιδόσεις σε τέτοιες πράξεις;
Θ. ΑΒΔΟΥΛΟΣ: Είναι γενικώς γνωστό.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Γενικώς δεν το ξέρω, εσείς θα μου το πείτε, ειδικώς. Είχαν οι κύριοι αυτοί επιδόσεις στις ανθρωποκτονίες;
Θ. ΑΒΔΟΥΛΟΣ: Ακούω ότι είχαν κάνει πολλά εγκλήματα, ότι σε νταμάρια πήγαιναν και έκαναν σκοποβολές, αλλά δε γνωρίζω τί ακριβείς γνώσεις είχαν. Γνωρίζω το βασικότερο, ότι είχαν τη δύναμη να τα κάνουν αυτά.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Να μη γενικεύσουμε. Είπατε προηγουμένως ότι απεδέχοντο τουλάχιστον τη θανάτωσή σας. Γιατί δεν σας σκότωσαν; Γιατί δεν έριξαν κι άλλους πυροβολισμούς;
Θ. ΑΒΔΟΥΛΟΣ: Αφού έριξαν τους δύο, εξαφανίστηκε το ταξί.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Μπορούσαν να σταματήσουν και να ρίξουν κι άλλους πυροβολισμούς.
Θ. ΑΒΔΟΥΛΟΣ: Μα έπρεπε να διαφύγουν. Δεν θα καθυστερούσαν μαζί μου.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Γιατί να μην καθυστερήσουν;
Θ. ΑΒΔΟΥΛΟΣ: Γιατί ήδη είχαν καθυστερήσει αρκετά, από το πρώτο σημείο εμπλοκής είχαν περάσει 7-8 λεπτά.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Τί τους ενδιέφερε δηλαδή; Ποιο ήταν το ενδιαφέρον τους;
Θ. ΑΒΔΟΥΛΟΣ: Να φύγουν.
Ν. ΖΑΪΡΗΣ: Διευκρινίστε σας παρακαλώ πόσους πυροβολισμούς δεχθήκατε από τους δράστες που ήταν στο ταξί. Είπατε τρεις φορές, ήταν δύο ή ένας;
Θ. ΑΒΔΟΥΛΟΣ: Δύο άκουσα εγώ.
Ν. ΖΑΪΡΗΣ: Στο σημείο αυτό κ. Πρόεδρε, στη σελίδα 2 της προανακριτικής κατάθεσης, λέει ότι «δέχθηκα έναν πυροβολισμό›. Η συνέχεια της ερωτήσεως είναι: Από τον συνοδηγό ή από αυτόν που ήταν πίσω;
Θ. ΑΒΔΟΥΛΟΣ: Είπα ότι ίσως να είναι ή από τον συνοδηγό ή από αυτόν που ήταν πίσω. Αποκλείεται από τον οδηγό. Είπα ότι κάποιος έβγαλε το χέρι του από το τζάμι δεξιά και έριξε τυφλό χτύπημα προς τα πίσω.
Ν. ΖΑΪΡΗΣ: Αναφερθήκατε για τον οδηγό και του φορτηγού και του ταξί.
Θ. ΑΒΔΟΥΛΟΣ: Ναι, ήταν το ίδιο πρόσωπο.
Ν. ΖΑΪΡΗΣ: Την ηλικία του μπορείτε να την πείτε;
Θ. ΑΒΔΟΥΛΟΣ: Είχα πει από τότε ότι το μουστάκι που είχε μου τον έφερνε σε λίγο πιο μεγάλη ηλικία.
Ν. ΖΑΪΡΗΣ: Πόσο τον προσδιορίσατε;
Θ. ΑΒΔΟΥΛΟΣ: Είχα πει τότε ότι είναι γύρω στα 32-35.
Ν. ΖΑΪΡΗΣ: Μήπως παραπάνω;
Θ. ΑΒΔΟΥΛΟΣ: Μπορεί να είχα πει και παραπάνω.
Ν. ΖΑΪΡΗΣ: 38 είχατε πει.
Θ. ΑΒΔΟΥΛΟΣ: Με έκανε το μουστάκι να πω την ηλικία παραπάνω.
Ν. ΖΑΪΡΗΣ: Στα μαλλιά αυτού του οδηγού του φορτηγού και του ταξί, διακρίνατε κάτι το χαρακτηριστικό; Το λέτε.
Θ. ΑΒΔΟΥΛΟΣ: Έσβηναν πίσω εδώ τα μαλλιά του....
Ν. ΖΑΪΡΗΣ: Αυτό το είπατε.
Θ. ΑΒΔΟΥΛΟΣ: Και άνοιγαν λίγο στη μέση.
Ν. ΖΑΪΡΗΣ: Το άνοιγμα αυτό πώς το εννοείτε;
Θ. ΑΒΔΟΥΛΟΣ: Έρχονταν πίσω κι από τις δυο πλευρές και άνοιγε το μαλλί του κάπως στη μέση.
Ν. ΖΑΪΡΗΣ: Σαν χωρίστρα;
Θ. ΑΒΔΟΥΛΟΣ: Σαν χωρίστρα κάπως, αλλά όχι με την έννοια της χωρίστρας, απλώς είχε πλούσια κώμη και άνοιγαν στη μέση.
κ. ΠΑΠΑΗΛΙΟΥ: Είπατε σας έριξε τυφλό χτύπημα. Σας έβλεπε, έβλεπε τη φιγούρα σας ή όχι, αυτός που σας χτύπησε, που έριξε προς εσάς;
Θ. ΑΒΔΟΥΛΟΣ: Ενστικτωδώς, γυρνώντας το κεφάλι του, μπορεί και να με είδε στο σημείο.
κ. ΠΑΠΑΗΛΙΟΥ: Εσείς λοιπόν πώς το βλέπετε; Δηλαδή σας έβλεπε; Γιατί είπατε τη λέξη «τυφλό› χτύπημα.
Θ. ΑΒΔΟΥΛΟΣ: Τυφλό ήταν.
κ. ΠΑΠΑΗΛΙΟΥ: Να ρωτήσω κάπως διαφορετικά: Η σφαίρα πόσο ψηλά από σας πήγε;
Θ. ΑΒΔΟΥΛΟΣ: Η σφαίρα πήγε από μένα γύρω στα 2-3 μέτρα πάνω από το κεφάλι μου, αλλά αν δείτε το σημείο, επειδή η σφαίρα, εάν φύγει από ένα σημείο μπορεί να φύγει 10 εκατοστά και να καταλήξει σε 20 μέτρα, είναι ανισόπεδη η περιοχή....
κ. ΠΑΠΑΗΛΙΟΥ: Δηλαδή τελικά δεν είστε σίγουρος εάν σας έβλεπε ή όχι, αν έβλεπε τη φιγούρα σας.
Θ. ΑΒΔΟΥΛΟΣ: Δεν ξέρω αν τη στιγμή που με πυροβόλησε με έβλεπε αυτός. Αυτός μπορεί να απαντήσει μόνο. Εγώ ξέρω πως ήρθε η σφαίρα προς το σημείο μου.
κ. ΠΑΠΑΗΛΙΟΥ: Γιατί είπατε τη λέξη «τυφλό› χτύπημα.
Θ. ΑΒΔΟΥΛΟΣ: Τυφλό, δεν σκόπευσε.
κ. ΠΑΠΑΗΛΙΟΥ: Κοιτάξτε, ή σκόπευσε ή δεν σκόπευσε, ένα από τα δύο. ¶μα βλέπω κάποιον, τον σκοπεύω, ανεξάρτητα εάν τον πετύχω ή όχι. Σκόπευε ή δεν σκόπευε; Ποια είναι η γνώμη σας; Σας έβλεπε; Έβλεπε τη φιγούρα σας;
Θ. ΑΒΔΟΥΛΟΣ: Μπορεί και να μη με έβλεπε, ή μπορεί να έβλεπε κάποιο μέρος του σώματός μου, γιατί ήμουν καλυμμένος εγώ.
κ. ΠΑΠΑΗΛΙΟΥ: Πού ήσαστε καλυμμένος;
Θ. ΑΒΔΟΥΛΟΣ: Σε ένα αμάξι, στη γωνία.
κ. ΠΑΠΑΗΛΙΟΥ: Όταν λέτε ήσαστε καλυμμένος;
Θ. ΑΒΔΟΥΛΟΣ: Μπορεί να φαινόταν το κεφάλι μου μόνο.
κ. ΠΑΠΑΗΛΙΟΥ: Αυτό το ξέρετε εσείς. Ήσαστε καλυμμένος ολόκληρος ή εν μέρει;
Θ. ΑΒΔΟΥΛΟΣ: Εν μέρει. Το κεφάλι, το πάνω μέρος ήταν έξω.
κ. ΠΑΠΑΗΛΙΟΥ: ¶μα σκύψει κανείς είναι καλυμμένος πίσω από ένα αυτοκίνητο.
Θ. ΑΒΔΟΥΛΟΣ: Αφού έβλεπα το ταξί συνεχώς.
κ. ΠΑΠΑΗΛΙΟΥ: Ήσαστε λοιπόν εν μέρει καλυμμένος.
Β. ΜΑΡΚΗΣ: Δεν έχω αντιληφθεί σε ποια θέση ήταν το ταξί σε σχέση με το σημείο που εσείς ήσαστε καλυμμένος την ώρα που έπεσε ο πυροβολισμός.
Θ. ΑΒΔΟΥΛΟΣ: Η Χαριλάου Τρικούπη είναι ανηφορική οδός....
Β. ΜΑΡΚΗΣ: Αφήστε να σας ρωτήσω εγώ. Είστε καλυμμένος κάπου και βλέπετε ένα αυτοκίνητο να έρχεται. Σας προσέγγιζε από τα δεξιά σας και κατευθυνόταν προς το μέρος σας;
Θ. ΑΒΔΟΥΛΟΣ: Πέρασε από τα δεξιά μου και ανέβηκε την ανηφόρα.
Β. ΜΑΡΚΗΣ: Την ώρα λοιπόν που έπεσε ο πυροβολισμός, είχε περάσει από το σημείο.
Θ. ΑΒΔΟΥΛΟΣ: Είχε περάσει γύρω στα 25-30 μέτρα.
Β. ΜΑΡΚΗΣ: Μας είπατε ότι από την δεξιά πλευρά έγινε ο πυροβολισμός. Είναι η κατεύθυνση του δρόμου τέτοια ώστε όταν απομακρυνθεί το ταξί σε απόσταση 30 μέτρων, αυτός ο οποίος θα βγάλει το χέρι του από δεξιά, να μπορεί να σημαδέψει προς το μέρος του;
Θ. ΑΒΔΟΥΛΟΣ: Είναι δύσκολο.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Διακοπή για μισή ώρα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Επαναλαμβάνεται η συνεδρίαση που είχε διακοπεί. Ο κ. μάρτυς είναι παρών. Στη διάθεση του κ. Πέτσου. Ο κ. Πέτσος της Πολιτικής Αγωγής έχει τον λόγο.
Γ. ΠΕΤΣΟΣ: Κύριε Πρόεδρε, θα είμαι σύντομος ζητώντας και συγνώμη για την προχθεσινή μου παρέμβαση.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Εγώ τρέφω τα καλύτερα αισθήματα και το ξέρετε, αλλά είναι άλλο θέμα εδώ. Ξέρετε εγώ όταν βλέπω η διαδικασία και πάει λίγο αργά ?
Γ. ΠΕΤΣΟΣ: Όσον αφορά τη δήλωση μου, η δήλωση μου κ. Πρόεδρε - γι’ αυτό ζητώ συγνώμη - έγινε διότι αποσκοπούσε στην ενίσχυση του θεσμού της δικαιοσύνης και των λειτουργών της. Δημιούργησε μια καθυστέρηση 2-3 ωρών. Εύχομαι σε εκπτώσεις τέτοιας μορφής που θα κάνω είτε στην αγόρευση μου, είτε στις παρεμβάσεις μου.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Εντάξει, θα το χρεώνουμε. Θα το πιστώνουμε μάλλον. Ό,τι είστε χρεωμένος θα το πιστώσουμε. Λοιπόν, ερωτήσεις.
Γ. ΠΕΤΣΟΣ: Κύριε μάρτυς, που υπηρετείτε σήμερα;
Θ. ΑΒΔΟΥΛΟΣ: Στο Τμήμα Μεταγωγών.
Γ. ΠΕΤΣΟΣ: Στο ίδιο Τμήμα υπηρετείτε; Από τότε δηλαδή μέχρι σήμερα δεν έχει γίνει καμιά μετάθεση.
Θ. ΑΒΔΟΥΛΟΣ: Όχι.
Γ. ΠΕΤΣΟΣ: Έχετε εκπαιδευτεί στα θέματα του οπλισμού ή της φύλαξης ειδικών στόχων;
Θ. ΑΒΔΟΥΛΟΣ: Έχω περάσει διάφορα σεμινάρια, τα οποία είναι ολιγοήμερα και γίνονται κατά μεγάλα χρονικά διαστήματα.
Γ. ΠΕΤΣΟΣ: Απαντήσατε προηγουμένως σε ερώτηση των κυρίων Δικαστών ότι δεν θέλατε να πυροβολήσετε τους δράστες όπως τους είδατε από πίσω διότι φοβόσαστε ότι θα τους δολοφονήσατε πισώπλατα. Είχατε δηλαδή την ικανότητα να τους σταματήστε πυροβολώντας μόνο τα κάτω άκρα;
Θ. ΑΒΔΟΥΛΟΣ: Στη συγκεκριμένη στιγμή την πρώτη δεν μπορούσα. Ήταν μέσα στο αμάξι, δεν μπορούσα στα κάτω άκρα. Έπρεπε να ρίξω στο παρμπρίζ, οπότε ?
Γ. ΠΕΤΣΟΣ: Όχι, λέω τη στιγμή κατά την οποία τους είδατε να βγαίνουν από το MITSUBISHI το φορτηγάκι. Εκεί τους είπατε φυλασσόμενος πίσω από ένα σιδερένιο όπως είπατε, από ένα τηλεφωνικό θάλαμο ?
Θ. ΑΒΔΟΥΛΟΣ: Όχι. «Αστυνομία, μη κινηθεί κανένας› είπα εγώ την ώρα που έμπαιναν στο φορτηγάκι.
Γ. ΠΕΤΣΟΣ: Αν έχετε την καλοσύνη, σε ποιο σημείο ήσαστε; Δεν το έχω καταλάβει.
Θ. ΑΒΔΟΥΛΟΣ: Εγώ ήμουν εδώ. Νοταρά και Φιλελλήνων γωνία.
Γ. ΠΕΤΣΟΣ: Νοταρά δεν υπάρχει εδώ. Η Νοταρά είναι εδώ.
Θ. ΑΒΔΟΥΛΟΣ: Εδώ ακριβώς. Το φορτηγάκι ήταν σταθμευμένο.
Γ. ΠΕΤΣΟΣ: Το φορτηγάκι το δείχνει το σχεδιάγραμμα, κύριε συνάδελφε να το δείτε κι εσείς, είναι εδώ.
Θ. ΑΒΔΟΥΛΟΣ: Είναι εκεί, εγώ είμαι εκεί ακριβώς.
Γ. ΠΕΤΣΟΣ: Ακούτε τις φωνές των διαφόρων.
Θ. ΑΒΔΟΥΛΟΣ: Την ώρα ακριβώς που βγαίνω στη γωνία βλέπω 3 άτομα να μπαίνουν 2 από δω και 1 από δω στο φορτηγάκι.
Γ. ΠΕΤΣΟΣ: Μπορείτε να σημειώσετε λίγο που δείξατε ότι ήσασταν;
Θ. ΑΒΔΟΥΛΟΣ: Εκεί ακριβώς. Εκεί ήταν ένα ΚΑΦΑΟ και είχα καλυφθεί.
Γ. ΠΕΤΣΟΣ: Όταν τους είδατε να φεύγουν από που έφυγαν; Από δω;
Θ. ΑΒΔΟΥΛΟΣ: Όχι, μπροστά. Εδώ ακριβώς, από αυτή την πόρτα την δεξιά. Μισό λεπτό να δω τους δρόμους μήπως είναι ανάποδα.
Γ. ΠΕΤΣΟΣ: Γι’ αυτό λέω. Είναι Φιλελλήνων. Οι δρόμοι δεν είναι ανάποδα. Εδώ είναι το MITSUBISHI πάντως.
Θ. ΑΒΔΟΥΛΟΣ: Εγώ είμαι εδώ, δεν είμαι σ’ αυτό το σημείο. Δεν είναι αυτή, αυτή είναι η Φίλωνος που μου δείξατε.
Γ. ΠΕΤΣΟΣ: Δεν σας δείχνω εγώ. Ρώτησα.
Θ. ΑΒΔΟΥΛΟΣ: Είναι η Φίλωνος. Εγώ σας είπα, δεν το έχει το σχεδιάγραμμα αυτό.
Γ. ΠΕΤΣΟΣ: Εσείς είστε κάπου ?;
Θ. ΑΒΔΟΥΛΟΣ: Εγώ είμαι ακριβώς εδώ σ’ αυτή τη γωνία.
Γ. ΠΕΤΣΟΣ: Πρέπει να δω. Η απόσταση σας δηλαδή από το φορτηγάκι;
Θ. ΑΒΔΟΥΛΟΣ: Γύρω στα 15-20 μέτρα.
Γ. ΠΕΤΣΟΣ: Όταν βγαίνουν από το αυτοκίνητο και προσπαθούν να εξαφανιστούν ?
Θ. ΑΒΔΟΥΛΟΣ: Βγαίνουν από τη δεξιά πλευρά και πάνε προς τα πίσω προς τη Φίλωνος.
Γ. ΠΕΤΣΟΣ: Πάνε από δω δηλαδή, πάνε έτσι.
Θ. ΑΒΔΟΥΛΟΣ: Ναι.
Γ. ΠΕΤΣΟΣ: Τους ακολουθείτε;
Θ. ΑΒΔΟΥΛΟΣ: Τους ακολουθώ, αλλά εδώ είναι η Τράπεζα Κύπρου, έχει κολώνες. Όταν βγήκαν από δεξιά πλέον πέρα ότι τα σώματα τους από την μέση και κάτω δεν φαινόντουσαν, αν χτύπαγα θα χτύπαγα πάνω ψηλά στα σώματα τους. Και στο φορτηγάκι την ώρα που είναι μέσα, φαίνεται μόνο το ?
Γ. ΠΕΤΣΟΣ: Περπατούσαν ή έτρεχαν;
Θ. ΑΒΔΟΥΛΟΣ: Σε γρήγορο τέμπο άρχισαν να τρέχουν.
Γ. ΠΕΤΣΟΣ: Το ίδιο κάνατε κι εσείς.
Θ. ΑΒΔΟΥΛΟΣ: Ναι, ακολουθούσα. Αλλά εγώ γνώριζα ότι είχαν όπλα.
Γ. ΠΕΤΣΟΣ: Σε αποστάσεις ασφαλείας ακολουθούσατε;
Θ. ΑΒΔΟΥΛΟΣ: Περίπου στα 20-25 μ. από κολώνα σε κολώνα γιατί διάνυσαν μια διαδρομή γύρω στα 100-150 μ.
Γ. ΠΕΤΣΟΣ: Που ακριβώς πυροβολήσατε ή που δεχθήκατε τον πυροβολισμό εσείς
Θ. ΑΒΔΟΥΛΟΣ: Εδώ στη Φίλωνος πάλι δεν το έχει το σχεδιάγραμμα, εδώ που τερματίζει είναι η Χαριλάου Τρικούπη. Ακριβώς εδώ στη γωνία. Εδώ ακριβώς.
Αυτοί ήρθαν από κάτω με το ταξί από τον Πειραιά, πέρασαν σχεδόν στα 5 μ. από μένα μπροστά, σπινιάρει το ταξί και έφυγαν την ανηφόρα αυτή.
Γ. ΠΕΤΣΟΣ: Σε ποιο σημείο περίπου βρισκόταν το ταξί όταν πυροβολήσατε;
Θ. ΑΒΔΟΥΛΟΣ: Επειδή είναι ανηφορικά έτσι ακριβώς όπως σας το δείχνω ο δρόμος, με πυροβόλησαν περίπου από αυτό το σημείο.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Το είδαμε.
Γ. ΠΕΤΣΟΣ: Είναι αναγνωστέο κ. Πρόεδρε.
Θ. ΑΒΔΟΥΛΟΣ: Στη γωνία εδώ είναι η τζαμαρία της ψησταριάς.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δεν μας αφορούν εμάς τόσο πολύ αυτές οι λεπτομέρειες, αλλά αφού τα ρωτάτε δικαίωμα σας. Αν μπορούσε να πυροβολήσει με ενδιέφερε έναν ο οποίος τρέχει. Αυτό που είπατε να το διευκρινίσουμε. Ένας ο οποίος τρέχει πίσω μπορούσατε να τον πυροβολήσετε στα πόδια χωρίς να κινδυνεύσει; Αυτό ρωτάω.
Θ. ΑΒΔΟΥΛΟΣ: Όχι, κατ’ αρχήν είχε και κίνηση γιατί ήταν κεντρικός ο δρόμος.
Γ. ΠΕΤΣΟΣ: Είχατε συνδέσει τα πρόσωπα αυτά με τους πυροβολισμούς που είχατε ακούσει;
Θ. ΑΒΔΟΥΛΟΣ: Βεβαίως.
Γ. ΠΕΤΣΟΣ: Αν δεν τα είχατε συνδέσει, ίσως η απόφαση σας να μη πυροβολήσετε ήταν πολύ λογική. Γιατί είναι γνωστό τι υφίστανται οι αστυνομικοί όταν κάνουν πυροβολισμούς ασκόπως που δεν εντάσσονται μέσα στα πλαίσια του νόμου της άμυνας.
Θ. ΑΒΔΟΥΛΟΣ: Μα φώναζε ο κόσμος ότι αυτοί είναι.
Γ. ΠΕΤΣΟΣ: Είχατε συνδέσει λοιπόν τους πυροβολισμούς που ακούσατε εσείς με τα πρόσωπα τους σε σχέση με κάποια δολοφονική ενέργεια.
Θ. ΑΒΔΟΥΛΟΣ: Δεν ξέρω, μπορεί να ήταν ληστεία. Δεν ξέρω τι είχε γίνει.
Γ. ΠΕΤΣΟΣ: Με κάποια εγκληματική ενέργεια.
Θ. ΑΒΔΟΥΛΟΣ: Ναι, βεβαίως.
Γ. ΠΕΤΣΟΣ: Όταν λοιπόν πυροβόλησαν είπατε ότι είχε παραμείνει και παραμένει ακόμη μια τρύπα στη βιτρίνα.
Θ. ΑΒΔΟΥΛΟΣ: Ναι.
Γ. ΠΕΤΣΟΣ: Σε τι ύψος της βιτρίνας της ψησταριάς πιστεύετε ότι ήταν η σφαίρα;
Θ. ΑΒΔΟΥΛΟΣ: Ήταν στο πάνω μέρος, ήταν στα 2,5 μ. από το έδαφος.
Γ. ΠΕΤΣΟΣ: Δηλαδή θα υπήρχε η πιθανότης αν αυτή η σφαίρα δεν πήγαινε στη βιτρίνα αν δεν χτύπησε εσάς που δεν σας χτύπησε να χτυπούσε κάποιον άλλο περαστικό;
Θ. ΑΒΔΟΥΛΟΣ: Αν πήγαινε πιο χαμηλά ναι.
Γ. ΠΕΤΣΟΣ: ¶ρα δηλαδή υπάρχει η πιθανότης να πιστέψει κανείς ότι η πρόθεση δεν ήταν ο εκφοβισμός. Διότι κάποιος ο οποίος θέλει να πυροβολήσει και να φοβίσει, πυροβολεί στον αέρα. Μια σφαίρα όταν πυροβολείται στον αέρα, που είστε αστυνομικός και γνωρίζετε, είναι δυνατόν να πάει στη βιτρίνα;
Θ. ΑΒΔΟΥΛΟΣ: Όχι αν σημαδέψει.
Γ. ΠΕΤΣΟΣ: Όχι αν σημαδέψει. Εγώ δεν ξέρω από πιστόλια, αλλά ρωτώ. Όταν πυροβολείς στον αέρα υπάρχει πιθανότης η σφαίρα αυτή να πάει και να καρφωθεί σε μια βιτρίνα;
Θ. ΑΒΔΟΥΛΟΣ: Όχι.
Γ. ΠΕΤΣΟΣ: ¶ρα θα πάει να καρφωθεί όταν ο άλλος έχει την πρόθεση κάποιον να χτυπήσει διότι τον έχει δει ή διότι διαισθάνεται ότι θα πυροβοληθεί.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: ¶λλη ερώτηση.
Γ. ΠΕΤΣΟΣ: Τελειώνω κ. Πρόεδρε. Είστε αστυνομικός και υπηρετείτε σήμερα.
Θ. ΑΒΔΟΥΛΟΣ: Ναι.
Γ. ΠΕΤΣΟΣ: Σας κάλεσε η Αντιτρομοκρατική Υπηρεσία τον Σεπτέμβριο του 2002;
Θ. ΑΒΔΟΥΛΟΣ: Όχι.
Γ. ΠΕΤΣΟΣ: Δεν σας κάλεσαν συνάδελφοι σας να σας πουν τι πρέπει να αναγνωρίσετε.
Θ. ΑΒΔΟΥΛΟΣ: Όχι, δεν είχα καμία επαφή. Από το συμβάν η πρώτη μου επαφή ήταν με τον κ. Ζερβομπεάκο που κατέθεσα. Καμία άλλη επαφή για το θέμα αυτό.
Γ. ΠΕΤΣΟΣ: ¶ρα δηλαδή ήταν η προανακριτική κατάθεση σας και η κατάθεση στον Εφέτη Ανακριτή κ. Ζερβομπεάκο, ο οποίος σας επέδειξε την φωτογραφία και βάσει αυτών που είχατε καταθέσει και είχατε στη μνήμη σας, τη χωρίστρα στο μέσο της κεφαλής και τα διάφορα στοιχεία, καταθέσατε για τον κ. Βασίλη Ξηρό.
Θ. ΑΒΔΟΥΛΟΣ: Ναι.
Γ. ΠΕΤΣΟΣ: Αν ήθελε - ρωτώ εσάς που έχετε την λογική ενός ανθρώπου που υπηρετεί τη δημόσια ασφάλεια – αν ήθελε η Αντιτρομοκρατική Υπηρεσία και η Ελληνική Αστυνομία θα μπορούσε να σας καλέσει για να σας πει ότι πρέπει να αναγνωρίσετε και τα δύο άλλα άτομα μια που είσαστε το άτομο εκείνο που ήρθε σε άμεση επαφή με τα τρία συγκεκριμένα πρόσωπα;
Θ. ΑΒΔΟΥΛΟΣ: Δεν καταλαβαίνω αυτές τις πρακτικές.
Γ. ΠΕΤΣΟΣ: ¶ρα δεν γίνονται αυτές οι πρακτικές;
Θ. ΑΒΔΟΥΛΟΣ: Εγώ δεν είπα ότι δεν γίνεται τίποτα. Εγώ μόνο στη συνείδηση τη δική μου. Δεν μπορεί να μου πει κανένας και για τίποτα.
Γ. ΠΕΤΣΟΣ: Μήπως έγινε αυτή η προσπάθεια. Μήπως σας είπαν «αναγνωρίζεις τον κ. Βασίλη Ξηρό, αναγνώρισε και τον κύριο άλλο Ξηρό και τον κ. Κουφοντίνα›.
Θ. ΑΒΔΟΥΛΟΣ: Ούτε έγινε ούτε και δεν θα το επέτρεπα.
Γ. ΠΕΤΣΟΣ: Δεν έγινε όμως.
Θ. ΑΒΔΟΥΛΟΣ: Όχι.
Γ. ΠΕΤΣΟΣ: Τίποτα άλλο κ. Πρόεδρε.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Η κα Βόζεμπεργκ έχει το λόγο.
Ε. ΒΟΖΕΜΠΕΡΓΚ: Κύριε Αβδούλο, πόσα λεπτά ή δευτερόλεπτα τους ακολουθήσατε όταν έτρεχαν μέχρι που τους είδατε να περνούν μπροστά σας με το ταξί;
Θ. ΑΒΔΟΥΛΟΣ: Το συμβάν αυτό όλο διήρκεσε γύρω στα τρίλεπτο.
Ε. ΒΟΖΕΜΠΕΡΓΚ: Εάν ήθελαν τυφλά να σας εκφοβίσουν, καθ’ όν χρόνο έτρεχαν μπορούσαν στον αέρα να πυροβολήσουν κάποιος από αυτούς;
Θ. ΑΒΔΟΥΛΟΣ: Εάν δείτε το συγκεκριμένο σημείο ?
Ε. ΒΟΖΕΜΠΕΡΓΚ: Έχω το σχεδιάγραμμα.
Θ. ΑΒΔΟΥΛΟΣ: Πέρα από αυτό είναι όλο κολώνες.
Ε. ΒΟΖΕΜΠΕΡΓΚ: Δεν είπα να σας στοχεύσει.
Θ. ΑΒΔΟΥΛΟΣ: Τα πεζοδρόμια είναι όλο κολώνες και είχε και κόσμο. Ούτε εγώ μπορούσα να στοχεύσω, ούτε αυτοί.
Ε. ΒΟΖΕΜΠΕΡΓΚ: Δεν μιλώ για σας, ακούστε με. Στον αέρα ψηλά λέω. Μπορούσε κάποιος που θέλει να εκφοβίσει;
Θ. ΑΒΔΟΥΛΟΣ: Και σ‘ εκείνο το σημείο που κινιόντουσαν ήταν κάτω από υπόστεγα.
Ε. ΒΟΖΕΜΠΕΡΓΚ: Δεν πέρασαν καθόλου στο δρόμο;
Θ. ΑΒΔΟΥΛΟΣ: Όχι στο δρόμο. Από τις κολώνες πήγαιναν, άκρη – άκρη.
Ε. ΒΟΖΕΜΠΕΡΓΚ: Πως πήγαν και πήραν το ταξί; Αντιληφθήκατε;
Θ. ΑΒΔΟΥΛΟΣ: Τη στιγμή που το σταματήσανε όχι, δεν έχω γνώση. Αλλά εγώ φτάνοντας ακριβώς στη γωνία ακούω να σπινιάρουν λάστιχα αυτοκινήτου και να έρχεται ένα ταξί με δύναμη προς τα πάνω, προς την κατεύθυνση τη δική μου.
Κοιτάζω και βλέπω ακριβώς τον ίδιο οδηγό με το ίδιο μπλουζάκι, ένα πορτοκαλί, δεν θυμάμαι ακριβώς, ένα τέτοιο χρώμα είχε, σαν Lacoste μπλουζάκι, το ίδιο ακριβώς μπλουζάκι που φόραγε ο οδηγός στο φορτηγάκι οδηγούσε ταξί και λέω «αυτοί είναι› κατ’ ευθείαν.
Ε. ΒΟΖΕΜΠΕΡΓΚ: Πως γνωρίζετε εσείς και το καταθέτετε εδώ σήμερα ότι δεν στόχευσαν σε σας ή κάπου αλλού σε κάποιο άλλο άτομο και ο πυροβολισμός ήταν τυφλός; Γιατί το λέτε; Ή, το λέτε με βεβαιότητα, αμφιβάλλετε γι’ αυτό ή κάνετε κάποια προσωπική κρίση ότι ήταν τυφλός ο πυροβολισμός;
Θ. ΑΒΔΟΥΛΟΣ: Υπό τις συνθήκες αυτές που έγιναν οι πυροβολισμοί δεν μπορούσε να σημαδέψει κανένας.
Ε. ΒΟΖΕΜΠΕΡΓΚ: Ξέρατε αν οι άνθρωποι αυτοί ή ο άνθρωπος αυτός που πυροβόλησε εναντίον σας ήταν εκπαιδευμένος ή ήταν αρχάριος ως προς τη χρήση των όπλων; Πως ξέρετε αν μπορούσε; Δηλαδή κατά τη γνώση σας επιτρέψτε μου σε μια κινούμενη διαδρομή ένας δράστης δεν μπορεί να στοχεύσει και να πυροβολήσει αν είναι εκπαιδευμένος;
Θ. ΑΒΔΟΥΛΟΣ: Μπορεί, αλλά πρέπει να έχει χέρι που λέμε.
Ε. ΒΟΖΕΜΠΕΡΓΚ: Και πως το ξέρατε εσείς ότι δεν είχε χέρι;
Θ. ΑΒΔΟΥΛΟΣ: Αφού πυροβόλησαν από τη δεξιά πλευρά να σημαδέψουν εμένα που ήμουν σχεδόν στο αριστερό μέρος προς τα πίσω με μεγάλη ταχύτητα ανάποδα. Με ποιο χέρι;
Ε. ΒΟΖΕΜΠΕΡΓΚ: Επαναλαμβάνω την ερώτηση μου επειδή είστε ειδικός, είστε αστυνομικός. Γνωρίζετε αν εκπαιδευμένο άτομο υπό αυτές τις συνθήκες μπορεί να στοχεύσει και να πυροβολήσει;
Θ. ΑΒΔΟΥΛΟΣ: Τώρα αυτό είναι κάτι απίθανο.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: (εκτός μικροφώνου) Δεν μπορεί;
Ε. ΒΟΖΕΜΠΕΡΓΚ: Γι’ αυτό το ρωτώ κ. Εισαγγελέα.
Θ. ΑΒΔΟΥΛΟΣ: Εγώ νομίζω ότι είναι πολύ δύσκολο πάντως να στοχεύσει. Να επέλθει ζημιά είναι εύκολο.
Ε. ΒΟΖΕΜΠΕΡΓΚ: Σε κάθε περίπτωση βεβαιώνετε εδώ καταθέτοντας ότι προς το μέρος σας ήταν το χτύπημα ή ήταν προς κατεύθυνση που δεν σας πλησίασε καν;
Θ. ΑΒΔΟΥΛΟΣ: Όχι, ήταν προς το μέρος μου γιατί την ώρα που πέρασε το ταξί από μπροστά μου και τους είδα και με είδαν.
Ε. ΒΟΖΕΜΠΕΡΓΚ: Εκεί που ήσασταν είχε κι άλλους ανθρώπους;
Θ. ΑΒΔΟΥΛΟΣ: Βεβαίως. Είχε περαστικούς, είχε στο μαγαζί μέσα ανθρώπους, παντού. Ήταν 16:30, 17:00 η ώρα, όλα τα μαγαζιά ανοιχτά, ο κόσμος στο δρόμο.
Ε. ΒΟΖΕΜΠΕΡΓΚ: Επομένως ο πυροβολισμός τον οποίον δεχτήκατε θα μπορούσε να στοχεύει αν όχι εσάς οπωσδήποτε άλλον ή να ήταν σε γνώση του δράστη ή των δραστών ότι πυροβολώντας υπάρχει σοβαρό ενδεχόμενο κάποιος να χτυπηθεί;
Θ. ΑΒΔΟΥΛΟΣ: Μα το είπα αυτό ότι υπήρχε ?
Ε. ΒΟΖΕΜΠΕΡΓΚ: Θέλω να πω, εκείνοι που ήταν εκτός από σας ήταν ορατοί από τους δράστες κύριε μάρτυρα; Ήταν ορατοί, τους έβλεπαν ότι είχε κόσμο μαζεμένο ή ήταν κρυμμένοι άνθρωποι και ήταν κάπου αλλού;
Θ. ΑΒΔΟΥΛΟΣ: Είδαν ότι υπήρχε κίνηση.
Ε. ΒΟΖΕΜΠΕΡΓΚ: Μάθατε η σφαίρα η οποία βρέθηκε στη τζαμαρία που μας βεβαιώσατε από τι όπλο ήταν;
Θ. ΑΒΔΟΥΛΟΣ: Όχι.
Ε. ΒΟΖΕΜΠΕΡΓΚ: Μάθατε εκ των υστέρων;
Θ. ΑΒΔΟΥΛΟΣ: Όχι.
Ε. ΒΟΖΕΜΠΕΡΓΚ: Κύριε Πρόεδρε, το ρωτώ γιατί είναι αναγνωσθέν νομίζω έγγραφο στη δικογραφία. Το αναγνωσθέν το λέω δεν ξέρω αν τα διαβάσατε, αν τα αναγνώσατε καθ’ όσον λείπαμε.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Θυμίστε το μας.
Ε. ΒΟΖΕΜΠΕΡΓΚ: Είναι από 38άρι. Θυμίζω ότι η δολοφονία Κωστή Περατικού έγινε από 45άρι. Έχει σημασία γιατί σ’ αυτή την υπόθεση συμμετέχουν τουλάχιστον δύο όπλα.
Εσείς όπως είδατε τους δράστες να τρέχουν ήταν ένοπλοι;
Θ. ΑΒΔΟΥΛΟΣ: Δεν είδα όπλα εγώ σε καμία περίπτωση.
Ε. ΒΟΖΕΜΠΕΡΓΚ: Κανένα;
Θ. ΑΒΔΟΥΛΟΣ: Κανένα και από κανέναν. Στο πρώτο σημείο που έγινε το πρώτο συμβάν ήταν σε πολύ μειονεκτική θέση οι δράστες.
Ε. ΒΟΖΕΜΠΕΡΓΚ: Τι εννοείτε;
Θ. ΑΒΔΟΥΛΟΣ: Τους είχα στα 10 μ., εγώ από ψηλά, αυτοί χαμηλά, στο παρμπρίζ του αυτοκινήτου είχα τα πρόσωπα τους. Εγώ ήμουν με το όπλο από πάνω, δεν είχαν περιθώριο να κάνουν καμία κίνηση. Αν δεν ενεργούσαν έτσι ψύχραιμα, οτιδήποτε άλλο να έκαναν θα γινόταν μακελειό. Και μια πέτρα να έριχνα, ο ένας θα έμενε μέσα. Ήταν τόσο στριμωγμένοι μέσα στο φορτηγάκι ?
Ε. ΒΟΖΕΜΠΕΡΓΚ: Εννοείτε ότι για σας ήταν εύκολος στόχος, ενώ εσείς δεν ήσασταν εύκολος γι’ αυτούς;
Θ. ΑΒΔΟΥΛΟΣ: Ναι, βεβαίως. Εγώ είχα την κάλυψη του εδάφους κατ’ αρχήν. Εγώ όταν τραβούσα 20 εκατ. το σώμα μου πίσω δεν με έβλεπαν. Εγώ τους είδα από πάνω και αυτοί δεν με έβλεπαν μόλις έκανα έτσι.
Ε. ΒΟΖΕΜΠΕΡΓΚ: Μάλιστα. Την ώρα όμως που πυροβολούσαν είχαν την δυνατότητα να σας δουν;
Θ. ΑΒΔΟΥΛΟΣ: Όχι, η ψυχραιμία τους η τεράστια δεν ξέρω από πού απορρέει και ενήργησαν έτσι.
Ε. ΒΟΖΕΜΠΕΡΓΚ: Κατά την άποψη σας ψύχραιμοι είναι οι εκπαιδευμένοι ή οι ερασιτέχνες σε τέτοιες επιχειρήσεις;
Θ. ΑΒΔΟΥΛΟΣ: Είναι οι εκπαιδευμένοι κι αυτοί που νομίζουν ότι έχουν κάποια άλλη κάλυψη.
Ε. ΒΟΖΕΜΠΕΡΓΚ: Και μια τελευταία ερώτηση. Ποιος πυροβόλησε πρώτος κ. Αβδούλο; Εσείς ή εκείνοι;
Θ. ΑΒΔΟΥΛΟΣ: Εκείνοι.
Ε. ΒΟΖΕΜΠΕΡΓΚ: Αυτό έχετε πει και προανακριτικά. Επομένως η δική σας ήταν αμυντική η επίθεση; Πυροβολήσατε για εκφοβισμό; Πως πυροβολήσατε εσείς;
Θ. ΑΒΔΟΥΛΟΣ: Να σας πω. Εγώ πήγα να ρίξω από την πρώτη στιγμή. Δεν με αφήνανε.
Ε. ΒΟΖΕΜΠΕΡΓΚ: Δεν ρίξατε όμως, μας το εξηγήσατε. Δεν επιμένω εγώ γι’ αυτό.
Θ. ΑΒΔΟΥΛΟΣ: Για ποιο λόγο δεν έριξα. Είναι διπλός δρόμος η Χαριλάου Τρικούπη και κατέβαιναν αμάξια. Αυτοί ήταν από τη δεξιά και κατέβαιναν από αριστερά αμάξια.
Ε. ΒΟΖΕΜΠΕΡΓΚ: Εσείς παραμένετε μέχρι και την τελευταία στιγμή πεζός;
Θ. ΑΒΔΟΥΛΟΣ: Ναι, βεβαίως.
Ε. ΒΟΖΕΜΠΕΡΓΚ: Δώστε μια εξήγηση λοιπόν γιατί να σας εκφοβίσουν αφού πλέον έχουν επιβιβαστεί σ’ ένα ταξί και περνάνε μπροστά σαν σφαίρα με σπινιάρισμα όπως χαρακτηριστικά έχετε πει και να μη σας εκφοβίσουν πριν που τους κυνηγάτε και τρέχουν;
Θ. ΑΒΔΟΥΛΟΣ: Εγώ νομίζω ότι οι πυροβολισμοί και ο μεν και οι δε τη στιγμή που έπεσαν ήταν άνευ ουσίας ως προς εμάς.
Ε. ΒΟΖΕΜΠΕΡΓΚ: Κύριε, πρώτοι πυροβόλησαν. Έχετε πει και προανακριτικά, μας το λέτε και τώρα. Ποιος ο λόγος να σας εκφοβίσουν αφού αυτοί οδηγούν και φεύγουν σφαίρα κι εσείς είστε πεζός και μάλιστα καλυμμένος και δικαίως για να μην σκοτωθείτε;
Θ. ΑΒΔΟΥΛΟΣ: Δεν γνωρίζω τώρα γιατί πυροβόλησαν.
Ε. ΒΟΖΕΜΠΕΡΓΚ: Εντάξει. Δεν έχω άλλη ερώτηση. Ευχαριστώ κ. Πρόεδρε.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Μάλιστα. Ο κ. Μαρκής έχει το λόγο.
Β. ΜΑΡΚΗΣ: Τι βαθμό έχετε;
Θ. ΑΒΔΟΥΛΟΣ: Αστυφύλακας.
Β. ΜΑΡΚΗΣ: Πότε μπήκατε στο Σώμα;
Θ. ΑΒΔΟΥΛΟΣ: Το 1987.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Φρέσκος – φρέσκος.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Κύριε Πρόεδρε, μια ερώτηση μόνο. Ήσαστε σκοπός του Τμήματος Μεταγωγών;
Θ. ΑΒΔΟΥΛΟΣ: Ναι.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Γιατί δεν ειδοποιήσατε τους άλλους για να βοηθήσουν;
Θ. ΑΒΔΟΥΛΟΣ: Μπροστά στα μάτια τους γινόντουσαν αυτά τα πράγματα. Απλώς δεν συνέδραμαν. Θα άφηναν τα κρατητήρια; Δεν συνέδραμαν. Έμειναν αδιάφοροι.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Τι εννοείτε;
Θ. ΑΒΔΟΥΛΟΣ: Δεν ήρθαν στο σημείο. Με έβλεπαν.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Πόσοι είναι αυτοί κ. μάρτυς;
Θ. ΑΒΔΟΥΛΟΣ: Στο Τμήμα υπήρχαν δυο άτομα τα οποία ήταν ένας δεσμοφύλακας και ένας Αξιωματικός Υπηρεσίας. Δεν ξέρω τώρα ο οδηγός, μπορεί να είχε πάει καμιά μεταγωγή.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Σας είδαν και δεν συνέδραμαν αυτοί; ¶λλοι;
Θ. ΑΒΔΟΥΛΟΣ: Όχι.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Δεν συνέδραμαν. Τι εννοείτε;
Θ. ΑΒΔΟΥΛΟΣ: Δεν μπόρεσαν εκείνη τη στιγμή. Επειδή το φορτηγάκι δεν φαινόταν, μόνο εγώ φαινόμουν, δεν ξέρω αν το αντιλήφθηκαν αμέσως, δεν ξέρω τι γινόταν πίσω μου. Αλλά φώναξαν τόσο δυνατά. Αφού και από το βιβλιοπωλείο δίπλα το κατάλαβαν.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Είναι άνευ τώρα ουσίας αυτό. Δεν υπάρχουν άλλοι, πάει τελείωσε. Δεν πήγε κανένας άλλος. Ή, δεν το κατάλαβε ή το κατάλαβε και αδιαφόρησε, δεν προάγει την απόδειξη. Ελάτε, προχωράτε.
Γ. ΑΓΙΟΣΤΡΑΤΙΤΗΣ: Κύριε Αβδούλο, καταθέτοντας εδώ πριν από λίγο είπατε ότι είπαν ότι οι άλλοι δύο είναι ο Σάββας Ξηρός και ο Κουφοντίνας. Ποιοι το είπαν;
Θ. ΑΒΔΟΥΛΟΣ: Τα μέσα ενημέρωσης.
Γ. ΑΓΙΟΣΤΡΑΤΙΤΗΣ: Τα παρακολουθούσατε, έτσι;
Θ. ΑΒΔΟΥΛΟΣ: Όχι και απόλυτα. Δεν παρακολουθούσα σταθερά.
Γ. ΑΓΙΟΣΤΡΑΤΙΤΗΣ: Είχατε πληροφορηθεί και τι είπαν πει, ότι είχαν ομολογήσει, είχαν ακουστεί οι ομολογίες ότι «εγώ ήμουν εκεί και ο άλλος ήταν εκεί› κλπ. Τα είχατε υπόψη σας αυτά;
Θ. ΑΒΔΟΥΛΟΣ: Σας λέω ότι δεν ξέρω ακριβώς κατ’ αρχήν τι με ρωτάτε. Για το συγκεκριμένο είχα ακούσει ότι σ’ αυτή την περίπτωση ήταν τα τρία ?
Γ. ΑΓΙΟΣΤΡΑΤΙΤΗΣ: Αυτή θα σας ενδιέφερε και περισσότερο εσάς να ακούσετε ποιοι συμμετείχαν. Προφανώς το είχατε ακούσει. Είπατε τώρα στην ερώτηση του συναδέλφου μου ότι φυσικά δεν σας κάλεσαν από πουθενά για να σας πουν οι συνάδελφοί σας ποιον πρέπει να αναγνωρίσετε, ούτε από την Αντιτρομοκρατική, ούτε από την Αστυνομία. Και λέτε ότι μόνο με την συνείδησή σας κάνετε αναγνώριση και είναι και θεμιτό αυτό και σωστό, μάλιστα και καταθέτοντας και στον κ. Ζερβομπεάκο λέτε, ότι μετά την έκρηξη της βόμβας στο Πειραιά και τη σύλληψη του Σάββα Ξηρού, είδα στη τηλεόραση τον παπά, τον πατέρα του Σάββα Ξηρού, να πηγαίνει στο νοσοκομείο για να επισκεφθεί το γιο του, συνοδευόμενος από τον γιο του τον Βασίλη Ξηρό, τον οποίο αναγνώρισα αμέσως, ότι ήταν το άτομο που καθόταν στη θέση του οδηγού στο φορτηγάκι.
Εσείς δηλαδή παρακολουθείτε τηλεόραση και βλέπετε ξαφνικά αυτή την πομπή, την είχαμε δει πολλές φορές εκεί, τον παπά, την παπαδιά κλπ να πηγαίνουν προς το νοσοκομείο και βλέπετε και τον Βασίλη και λέτε, αυτός ήταν που καθότανε στο φορτηγάκι έτσι; Συμφωνούμε μέχρι εδώ;
Θ.ΑΒΔΟΥΛΟΣ: Συμφωνούμε.
Γ.ΑΓΙΟΣΤΡΑΤΙΤΗΣ: Αυτός ήταν μετά που οδηγούσε και το ταξί ο ίδιος ο Βασίλης. Αυτή η σκηνή με το που πήγαιναν ήταν γιατί λέτε στο νοσοκομείο πήγαιναν, φαινόταν στο πλάνο το νοσοκομείο στο βάθος;
Θ.ΑΒΔΟΥΛΟΣ: Δεν γνωρίζω τώρα τα στιγμιότυπα ακριβώς.
Γ.ΑΓΙΟΣΤΡΑΤΙΤΗΣ: Ναι επειδή εκεί τον αναγνωρίσατε και λέτε, πήγαιναν στο νοσοκομείο, ο παπάς, η παπαδιά και ο Βασίλης. Και τον είδατε, είπατε, επ! αυτόν τον έχω ξαναδεί, ήταν ο οδηγός του φορτηγού. Καταρχάς προφανώς περπατούσανε σε ένα πεζοδρόμιο, φαινόταν το νοσοκομείο από πίσω, ήταν στην είσοδο του νοσοκομείου την ώρα που μπαίνανε;
Θ.ΑΒΔΟΥΛΟΣ: Δεν θυμάμαι.
Γ.ΑΓΙΟΣΤΡΑΤΙΤΗΣ: Πάντως τον αναγνωρίσατε, εκεί τον αναγνωρίσατε. Μήπως θυμόσαστε η φορά πώς ήταν τα πρόσωπα; Δηλαδή ήταν ο παπάς, η παπαδιά στη μέση ο Βασίλης; Πώς ήταν;
Θ.ΑΒΔΟΥΛΟΣ: Δεν θυμάμαι εγώ τώρα τα συγκεκριμένα στιγμιότυπα. Εγώ θυμάμαι ένα πράγμα. Ήμουν σε άδεια, ήμουν στο χωριό μου και μου κίνησε τη περιέργεια γιατί δεν με καλεί η Αντιτρομοκρατική.
Γ.ΑΓΙΟΣΤΡΑΤΙΤΗΣ: Σας κάλεσε ο κ. Ζερβομπεάκος και το καταθέσατε.
Θ.ΑΒΔΟΥΛΟΣ: Ο κ. Ζερβομπεάκος με κάλεσε μετά από μήνες.
Γ.ΑΓΙΟΣΤΡΑΤΙΤΗΣ: Ναι δεν είχε αρμοδιότητα τότε η Αντιτρομοκρατική.
Θ.ΑΒΔΟΥΛΟΣ: Η Αντιτρομοκρατική είχε την αρμοδιότητα, αλλά επειδή είχε τις ομολογίες, σταμάτησε στις αναγνωρίσεις, δεν έκανε αναγνωρίσεις και απορούσα γιατί δεν έκανε και μετά από μέρες διαβάζω ότι το ομολογήσανε. Και λέω, το ομολόγησαν, γι’ αυτό και δεν χρειάζεται η κατάθεσή μου.
Γ.ΑΓΙΟΣΤΡΑΤΙΤΗΣ: Όχι, χρειαζόταν η κατάθεσή σας, γι’ αυτό και σας κάλεσε ο κ. Ζερβομπεάκος. Πρώτα διαβάσατε ότι ομολογήσανε και μετά πήγατε στον κ. Ζερβομπεάκο;
Θ.ΑΒΔΟΥΛΟΣ: Μετά από πολύ καιρό.
Γ.ΑΓΙΟΣΤΡΑΤΙΤΗΣ: Μετά από πολύ καιρό πήγατε στον κ. Ζερβομπεάκο και αφού είχατε δει τον Βασίλη Ξηρό να πηγαίνει με την πομπή εκεί πέρα στο νοσοκομείο.
Θ.ΑΒΔΟΥΛΟΣ: Μετά από πολύ καιρό, ήδη μετά από μέρες είχε συλληφθεί κιόλας.
Γ.ΑΓΙΟΣΤΡΑΤΙΤΗΣ: Κύριε Πρόεδρε σ’ αυτό το σημείο, θέλουμε να γνωστοποιήσουμε στο Δικαστήριό σας το εξής: Ότι ο Βασίλης Ξηρός από της εκρήξεως της βόμβας στον Πειραιά, 29/6/2002, μέχρι της συλλήψεώς του την 17/7 στη Θεσσαλονίκη, ουδέποτε κατήλθε στην Αθήνα, παρέμενε πάντα στη Θεσσαλονίκη, εκεί κατοικούσε και μάλιστα, συνελήφθη στην κατοικία του στη Θεσσαλονίκη στο χωριό Νέα Καλλικράτεια που είναι και το σπίτι τους. Ο κ. μάρτυρας αναγνώρισε ότι τον είδε στην τηλεόραση, να πηγαίνει, από εκεί τον αναγνώρισε και το λέει στον κ. Ζερβομπεάκο, με την μητέρα του και τον πατέρα του στο νοσοκομείο. Καμία απολύτως σχέση δεν έχει ο Βασίλης Ξηρός μ’ αυτό το σκηνικό.
Θ.ΑΒΔΟΥΛΟΣ: Εγώ δεν ανέφερα την λέξη νοσοκομείο.
Γ.ΑΓΙΟΣΤΡΑΤΙΤΗΣ: Το λέτε κύριε, το λέτε. Ναι κύριε λέτε.
Ε.ΒΟΖΕΜΠΕΡΓΚ: Δεν λέει με την μητέρα?
Γ.ΑΓΙΟΣΤΡΑΤΙΤΗΣ: Διαβάζω: «μετά την έκρηξη της βόμβας στον Πειραιά και τη σύλληψη του Σάββα Ξηρού, είδα στην τηλεόραση τον παπά – δηλαδή τον πατέρα του Σάββα Ξηρού – να πηγαίνει στο νοσοκομείο για να επισκεφθεί το γιο του, συνοδευόμενος από το γιο του τον Βασίλη Ξηρό, τον οποίο ανεγνώρισα αμέσως ότι ήταν το άτομο που καθότανε στην θέση του οδηγού στο φορτηγάκι.›