ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 9 ΜΑΪΟΥ 2003
ΔΙΚΗ 17Ν
ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 9 ΜΑΪΟΥ 2003
ΩΡΑ ΕΝΑΡΞΕΩΣ: 09:00
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: ΜΙΧΑΗΛ ΜΑΡΓΑΡΙΤΗΣ
Β' ΜΕΡΟΣ
10:10 – 11:00
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Περιγράψτε έναν-έναν από αυτούς και μετά τους άλλους δύο με την τσάντα.
Σ. ΓΚΟΥΣΚΟΥ: Ναι. Αυτός με το van– σας λέω – δεν μπορώ να πω ότι είναι ο τάδε ή ο τάδε.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Τον περιγράφετε όμως, ψηλός, κοντός;
Σ. ΓΚΟΥΣΚΟΥ: Ήταν ψηλός, αδύνατος.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Τα μαλλιά του;
Σ. ΓΚΟΥΣΚΟΥ: Τα μαλλιά του ήταν λίγο τσακιστά.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Μακριά, κοντά;
Σ. ΓΚΟΥΣΚΟΥ: Πιο μακριά από τα δικά μου.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Το πρόσωπό του πώς ήταν;
Σ. ΓΚΟΥΣΚΟΥ: Μακρόστενο.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Μελαχρινός;
Σ. ΓΚΟΥΣΚΟΥ: Μελαχρινός.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Είχε μουστάκι ή δεν είχε;
Σ. ΓΚΟΥΣΚΟΥ: Όχι.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Μπορείτε να αναγνωρίσετε κάποιον;
Σ. ΓΚΟΥΣΚΟΥ: Όχι.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Σας έδειξε φωτογραφίες ο κ. Ανακριτής;
Σ. ΓΚΟΥΣΚΟΥ: Μου έδειξε φωτογραφίες αλλά δεν μπορώ να πάρω άνθρωπο στον λαιμό μου κ. Πρόεδρε.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Πείτε μας για τους άλλους δύο με τις τσάντες.
Σ. ΓΚΟΥΣΚΟΥ: Να σας πω ότι είναι ο «τάδε› αλλά δεν μπορώ να το πω. Με τις τσάντες ο ένας είμαι σίγουρη. Τον είδα γιατί ο όγκος του και το ύψος του και το ιδιόρρυθμο βάδισμά του μου έκανε εντύπωση να τον προσέξω. Ο άλλος που ήταν δίπλα του ήταν αδύνατος.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Πώς ήταν λοιπόν το βάδισμά του, ο όγκος του;
Σ. ΓΚΟΥΣΚΟΥ: Πώς να σας πω; Ήταν χοντρός, φορούσε ένα πουκάμισο μπεζ. Όχι πουκάμισο, ανδρική πουκαμίσα ανοιχτή με σχιστά στα πλάγια σε μπεζ χρώμα και το μαλλί του ήταν πιο μακρύ από το δικό μου.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Αναγνωρίσατε κανέναν;
Σ. ΓΚΟΥΣΚΟΥ: Βέβαια.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ποιον;
Σ. ΓΚΟΥΣΚΟΥ: Τον κ. Χριστόδουλο Ξηρό.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Πότε τον αναγνωρίσατε για πρώτη φορά; Γιατί μιλάμε εδώ πέρα το 1990 στο Περιστέρι έγινε ότι έγινε. Εσείς πότε αναγνωρίσατε;
Σ. ΓΚΟΥΣΚΟΥ: Δεν θα ξεχάσω τον όγκο του, μου έκανε τρομερή εντύπωση. Δεν είχα δει τόσο χοντρό άνθρωπο και τόσο ψηλό.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: ¶μα βγείτε έξω ....
Σ. ΓΚΟΥΣΚΟΥ: Δεν κυκλοφορώ εγώ πολύ έξω κ. Πρόεδρε.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Τί νομίζετε; Η Ελλάδα δεν έχει ευημερία; Πολλούς έχει. Κανένας αδύνατος σπανίζει. Ο τρίτος πώς ήταν;
Σ. ΓΚΟΥΣΚΟΥ: Ο τρίτος δίπλα του ήταν σαν να ήταν κοντούλης μπροστά του. Κοντός και μελαχρινός.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Η φυσιογνωμία του, τα μαλλιά του, το πρόσωπο;
Σ. ΓΚΟΥΣΚΟΥ: Χωρίς μουστάκι. Έχουν περάσει και τόσα χρόνια κ. Πρόεδρε. Ήταν αδύνατος και κοντούλης μπροστά στον κύριο.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Σας θυμίζει καμία φυσιογνωμία; Σας έδειξαν φωτογραφίες;
Σ. ΓΚΟΥΣΚΟΥ: Μου έδειξαν φωτογραφίες αλλά και γι αυτόν δεν μπορώ να πω.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δηλαδή όταν λέτε δεν μπορείτε να πείτε, δεν είστε βεβαία ή μοιάζει με κανέναν;
Σ. ΓΚΟΥΣΚΟΥ: Δεν είμαι βεβαία.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Σας έμοιαζε όμως με κανέναν;
Σ. ΓΚΟΥΣΚΟΥ: Ναι.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Με ποιον;
Σ. ΓΚΟΥΣΚΟΥ: Δεν μπορώ να πω. Δεν μπορώ να τον πάρω στον λαιμό μου τον άνθρωπο.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Είναι άλλο «δεν μπορώ να πω›.
Σ. ΓΚΟΥΣΚΟΥ: Δεν μπορώ να τον πάρω στο λαιμό μου κ. Πρόεδρε τον άνθρωπο.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ούτε τον άλλον....
Σ. ΓΚΟΥΣΚΟΥ: Τον οδηγό, γιατί είδα το προφίλ του.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ούτε αυτόν μπορείτε να τον πάρετε στο λαιμό σας γιατί ναι μεν μπορείτε να πείτε ....
Σ. ΓΚΟΥΣΚΟΥ: Και στον κ. Ανακριτή το είπα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: «Δεν μπορώ να τον πάρω στο λαιμό μου›.
Σ. ΓΚΟΥΣΚΟΥ: Ναι.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Για τον άλλον όμως είστε .....
Σ. ΓΚΟΥΣΚΟΥ: Είμαι σίγουρη.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Για τον κ. Χριστόδουλο Ξηρό είπατε ότι είστε σίγουρη.
Σ. ΓΚΟΥΣΚΟΥ: Το βλέμμα μου σε κείνο έπεσε αρκετή ώρα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Έτσι τα έχετε πει και στον κ. Ανακριτή;
Σ. ΓΚΟΥΣΚΟΥ: Έτσι περίπου. Αν έχω ξεχάσει τίποτα;
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Θέλω να πω δηλαδή ότι δεν αναγνωρίσατε κανέναν άλλον;
Σ. ΓΚΟΥΣΚΟΥ: Όχι, όχι. Μάλιστα μου είπε ο κ. Ανακριτής «θέλετε άσχετα αν δεν είστε βεβαία να μου πείτε τα ονόματά τους› λέω «όχι, ούτε και τα ονόματά τους σας λέω›. Δεν μπορώ όταν δεν είμαι βεβαία.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Τί έκαναν αυτοί εκεί πέρα; Δεν αρκεί ότι τους είδαμε, κάτι πρέπει να είχαν κάνει.
Σ. ΓΚΟΥΣΚΟΥ: Μπήκαν μέσα στο αυτοκίνητο και έφυγαν.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Επειδή μπήκαν στο αυτοκίνητο; Μήπως είχε γίνει κάποιο άλλο γεγονός εκεί κοντά εκείνη την ημέρα, μάθατε;
Σ. ΓΚΟΥΣΚΟΥ: Όχι, τίποτα. Μετά ήρθε όλη η Αστυνομία.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Τί σας είπαν;
Σ. ΓΚΟΥΣΚΟΥ: Μου είπαν ότι έγινε ληστεία στην Τράπεζα Εργασίας.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Τί σας κάνει να πιστεύετε ότι αυτοί είχαν σχέση με την ληστεία στην Τράπεζα Εργασίας;
Σ. ΓΚΟΥΣΚΟΥ: Οι κινήσεις τους, γιατί κοιτούσαν περίεργα. Κοιτούσαν προς την Θηβών όταν το έμαθα μετά ότι έγινε ληστεία. Κοιτούσαν προς την Θηβών να δουν κίνηση, φαίνεται.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Εγώ δεν έχω τίποτε άλλο. Κύριε Εισαγγελεύ; Κύριοι συνάδελφοι;
κ. ΠΑΠΑΗΛΙΟΥ: Αρχίσατε να λέτε κάτι αλλά δεν τελειώσατε την φράση σας. Από κει που ήταν το βαν και είδατε πόσο απείχε η Τράπεζα Εργασίας;
Σ. ΓΚΟΥΣΚΟΥ: Γύρω στα 500 μέτρα, 1 χιλιόμετρο, δεν ξέρω πόσο ακριβώς. Είναι στον πεζόδρομο του Περιστερίου η Τράπεζα.
κ. ΠΑΠΑΗΛΙΟΥ: Τελικώς αυτούς που είδατε, έφυγαν με το βαν;
Σ. ΓΚΟΥΣΚΟΥ: Βεβαίως έφυγαν.
κ. ΠΑΠΑΗΛΙΟΥ: Είχαν βγει αρχικώς έξω;
Σ. ΓΚΟΥΣΚΟΥ: Έφυγαν και το βαν το άφησαν εκεί.
κ. ΠΑΠΑΗΛΙΟΥ: Έφυγαν με τα πόδια δηλαδή.
Σ. ΓΚΟΥΣΚΟΥ: Ναι. Τον τελευταίο που είδα, τον οδηγό που έφευγε ήταν ώρα που μου μιλούσε ο Ζητάς. Δεν καθόμουν και συνέχεια στην πόρτα, είχα και δουλειά μέσα. Αυτά τα είδα με διαλείμματα.
Γ. ΑΓΙΟΣΤΡΑΤΙΤΗΣ: Είπατε ότι απέχει 500 μέτρα;
Σ. ΓΚΟΥΣΚΟΥ: 500, δεν ξέρω πόσο περίπου κ. Αγιοστρατίτη.
Γ. ΑΓΙΟΣΤΡΑΤΙΤΗΣ: Είπατε και κάτι άλλο, ότι ο τελευταίος έφευγε την ώρα που ο Ζητάς σας έλεγε ότι έχει γίνει ληστεία κλπ.
Σ. ΓΚΟΥΣΚΟΥ: Ναι, έφευγε. Ήταν δηλαδή απόσταση από δω μέχρι την ντουλάπα εκεί. Είχε φύγει από το αυτοκίνητο.
Γ. ΑΓΙΟΣΤΡΑΤΙΤΗΣ: Γιατί δεν πήγε ο Ζητάς σε τόσο κοντινή απόσταση να τον πιάσει;
Σ. ΓΚΟΥΣΚΟΥ: Είχε φύγει, εν τω μεταξύ είχε στρίψει. Ήταν στενό μικρό.
Γ. ΑΓΙΟΣΤΡΑΤΙΤΗΣ: Ο ένας είναι με μια ταχύτητα την μοτοσικλέτα, ο άλλος είναι πεζός.
Σ. ΓΚΟΥΣΚΟΥ: Έφυγε κατευθείαν και ο Ζητάς. Μόλις του το είπα έφυγε αμέσως αλλά είχε εξαφανιστεί.
Γ. ΑΓΙΟΣΤΡΑΤΙΤΗΣ: Εσείς δηλαδή καταλάβατε ότι αυτοί οι άνθρωποι ήρθαν πριν την ληστεία και πάρκαραν εκεί για να πάνε σε μία απόσταση 500 μέτρων να κάνουν την ληστεία και να το αφήσουν εκεί το αυτοκίνητο;
Σ. ΓΚΟΥΣΚΟΥ: Ναι.
Γ. ΑΓΙΟΣΤΡΑΤΙΤΗΣ: Γιατί να το άφηναν....
Σ. ΓΚΟΥΣΚΟΥ: Το αυτοκίνητο ήταν από 2-3 μέρες πιο μπροστά.
Γ. ΑΓΙΟΣΤΡΑΤΙΤΗΣ: Μετά παρέμεινε εκεί, ήρθαν το πήραν; Τί έγινε το αυτοκίνητο;
Σ. ΓΚΟΥΣΚΟΥ: Ήρθε και το πήρε η Αστυνομία.
Γ. ΑΓΙΟΣΤΡΑΤΙΤΗΣ: Πάντως εσείς λέτε – είναι λιγάκι περίεργο αυτό – έχουν έρθει οι Ζητάδες.
Σ. ΓΚΟΥΣΚΟΥ: ¶κουσε το θόρυβο αυτός και βγήκε από μέσα.
Γ. ΑΓΙΟΣΤΡΑΤΙΤΗΣ: Όχι, εσείς λέτε «έτρεμαν τα τζάμια, βγαίνω έξω, είναι οι Ζητάδες›.
Σ. ΓΚΟΥΣΚΟΥ: Είναι στενός ο δρόμος και έχει μεγάλα 3όροφα σπίτια και γίνεται θόρυβος πάρα πολύς και ακούγεται μόλις μπήκαν από την Θηβών.
Γ. ΑΓΙΟΣΤΡΑΤΙΤΗΣ: Το κατάλαβα αυτό. Από τον θόρυβο των μηχανών δηλαδή.
Σ. ΓΚΟΥΣΚΟΥ: Ναι.
Γ. ΑΓΙΟΣΤΡΑΤΙΤΗΣ: Έρχεται ο Ζητάς και σας λέει «τί είναι εδώ πέρα, ποια διασταύρωση είναι εδώ;›. Του λέτε εσείς «είναι Αντιπάρου και....›.
Σ. ΓΚΟΥΣΚΟΥ: Ναι.
Γ. ΑΓΙΟΣΤΡΑΤΙΤΗΣ: «Είδατε τίποτα περίεργο γιατί έγινε ληστεία;› σας ρωτάει.
Σ. ΓΚΟΥΣΚΟΥ: Δεν μου είπε ότι έγινε ληστεία, ότι έγινε τίποτα περίεργο.
Γ. ΑΓΙΟΣΤΡΑΤΙΤΗΣ: Αλλά τί σας είπε;
Σ. ΓΚΟΥΣΚΟΥ: Μου είπε απλώς «τί οδός είναι κυρία μου εδώ;›. Του λέω «ορίστε, δεν την βλέπετε;›. Μετά άκουσε στην μοτορόλα που έλεγε «εντοπίστε, εντοπίστε ο αριθμός ... τάδε›. Δεν θυμάμαι τον αριθμό ύστερα από τόσα χρόνια.
Γ. ΑΓΙΟΣΤΡΑΤΙΤΗΣ: Εγώ δεν μπορώ να το καταλάβω αυτό. Δηλαδή, όταν έχουν έρθει οι Ζητάδες έχει γίνει η ληστεία.
Σ. ΓΚΟΥΣΚΟΥ: Ναι, βέβαια.
Γ. ΑΓΙΟΣΤΡΑΤΙΤΗΣ: Και λίγο πριν σε απόσταση – τόσο δείξατε – έχει κατέβει ο χοντρός, ο μεγαλόσωμος...
Σ. ΓΚΟΥΣΚΟΥ: Όχι ο χοντρός.
Γ. ΑΓΙΟΣΤΡΑΤΙΤΗΣ: Ένας άλλος.
Σ. ΓΚΟΥΣΚΟΥ: ¶λλος ήταν οδηγός.
Γ. ΑΓΙΟΣΤΡΑΤΙΤΗΣ: Και φεύγει από το αυτοκίνητο;
Σ. ΓΚΟΥΣΚΟΥ: Ναι.
Γ. ΑΓΙΟΣΤΡΑΤΙΤΗΣ: Έχει γίνει ληστεία και αυτός εκείνη την στιγμή φεύγει από το αυτοκίνητο;
Σ. ΓΚΟΥΣΚΟΥ: Αυτό είδα εγώ. Τί να σας πω; Δεν τον είδα να κατεβαίνει από το αυτοκίνητο. Η πόρτα του μαγαζιού είναι από την Αγρινίου ενώ το αυτοκίνητο ήταν από την Αντιπάρου. Έπρεπε να βγω εγώ στην γωνία για να δω τί ώρα κατέβηκε ο οδηγός.
Γ. ΑΓΙΟΣΤΡΑΤΙΤΗΣ: Δηλαδή έγινε η ληστεία, αυτός ήρθε στο βαν.
Σ. ΓΚΟΥΣΚΟΥ: Με το βαν έφυγαν κ. Αγιοστρατίτη. Όταν βγήκα εγώ μετά δεν υπήρχε βαν εκεί το πρωί που σκούπιζα.
Γ. ΑΓΙΟΣΤΡΑΤΙΤΗΣ: Τώρα δεν είπατε ότι έμεινε, υπήρχε δύο μέρες το βαν και μετά ήρθε και το πήρε η Αστυνομία;
Σ. ΓΚΟΥΣΚΟΥ: Δεν καταλάβατε τί λέω.
Γ. ΑΓΙΟΣΤΡΑΤΙΤΗΣ: Εγώ καταλαβαίνω πολύ καλά.
Σ. ΓΚΟΥΣΚΟΥ: Το πρωί που σκούπιζα ήταν εκεί απ’ έξω και μιλούσαν, συζητούσαν μέσα. Εγώ νόμιζα ότι ήταν συνεργείο.
Γ. ΑΓΙΟΣΤΡΑΤΙΤΗΣ: Και ήταν και δύο μέρες πριν το βαν εκεί.
Σ. ΓΚΟΥΣΚΟΥ: Εκεί. Πού να ξέρω εγώ τί βαν ήταν;
Γ. ΑΓΙΟΣΤΡΑΤΙΤΗΣ: Όταν όμως έρχεται η Αστυνομία έχει γίνει η ληστεία.
Σ. ΓΚΟΥΣΚΟΥ: Έχει γίνει, έχουν τελειώσει, έχουν φύγει από μέσα όλοι και ήταν μόνο ο οδηγός.
Γ. ΑΓΙΟΣΤΡΑΤΙΤΗΣ: Και ο οδηγός 2-3-5 δευτερόλεπτα πριν του πουν ότι απεκαλύφθη – πώς το λέτε – επισημάνθηκε – κάτι τέτοιο – έχει κατέβει μετά την ληστεία όλα αυτά και προχωράει και δεν είναι ο χοντρός, ο μεγαλόσωμος.
Σ. ΓΚΟΥΣΚΟΥ: Όχι, όχι.
Γ. ΑΓΙΟΣΤΡΑΤΙΤΗΣ: Απλά εσείς σε άλλο χρόνο είχατε δει .....
Σ. ΓΚΟΥΣΚΟΥ: Είδα τους δύο, τον μεγαλόσωμο ... να μπαίνουν μέσα στο βαν. Ακούω το θόρυβο του βαν, που κάνει ένα θόρυβο η πόρτα και μπαίνει μέσα. Μετά μπήκα μέσα, δεν καθόμουν εγώ να βλέπω ποιος μπαίνει και ποιος βγαίνει από το αυτοκίνητο.
Γ. ΑΓΙΟΣΤΡΑΤΙΤΗΣ: Μου φαίνεται περίεργο ότι ο αστυνομικός ξέρει ότι είναι ληστεία. Το λένε από τον ασύρματο. Αυτός λίγο πριν έχει κατέβει, ακόμα κι αν είχε στρίψει μία γωνία θα μπορούσε με την ταχύτητα, με την μηχανή που έχει να πάει να τον συλλάβει.
Σ. ΓΚΟΥΣΚΟΥ: Έφυγε κατευθείαν μόλις του είπα.
Γ. ΑΓΙΟΣΤΡΑΤΙΤΗΣ: Αλλά παρά ταύτα δεν συνελήφθη.
Σ. ΓΚΟΥΣΚΟΥ: Όχι. Κρύφτηκε σε κάτι σπίτια που είχε; Δεν ξέρω.
Γ. ΑΓΙΟΣΤΡΑΤΙΤΗΣ: Λίγο η περιγραφή μου φαίνεται περίεργη.
Σ. ΓΚΟΥΣΚΟΥ: Έτσι ακριβώς είναι.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Κύριε Πρόεδρε, να ρωτήσω τους κατηγορουμένους θέλω.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Να τελειώσει όμως η μάρτυς. Η κα Κούρτοβικ κάτι θέλει να ρωτήσει.
Ι. ΚΟΥΡΤΟΒΙΚ: Δεν έχω την δικογραφία μαζί μου.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Να σας δώσουμε.
Ι. ΚΟΥΡΤΟΒΙΚ: Ήθελα να ρωτήσω το Δικαστήριό σας να κάνουμε μία παρεμβολή να βρούμε την έκθεση ανευρέσεως του αυτοκινήτου να δούμε τί ώρα περίπου ανευρέθη. Να δούμε καταρχήν αν ταιριάζουν τα στοιχεία.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ότι πείτε θα τα βρούμε. Έχει αναγνωσθεί αλλά θα την βρούμε.
Ι. ΚΟΥΡΤΟΒΙΚ: Με τον τρόπο που γίνεται κατατετμημένη η διαδικασία είναι προφανές κ. Πρόεδρε ότι δεν μπορούμε να ασκήσουμε ...
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Τί να την κάνουμε αυτή την μάρτυρα που δεν ήρθε εκείνη την ημέρα; Να μην την εξετάσουμε καθόλου;
Ι. ΚΟΥΡΤΟΒΙΚ: Έχετε απόλυτο δίκιο, να την εξετάσουμε, να εξυπηρετήσουμε την μάρτυρα αλλά να μην βάλουμε έναν άνθρωπο μέσα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δεν βάζουμε ανθρώπους μέσα εμείς. Αν θα μπει κανένας θα μπει διότι χτυπάει την πόρτα μόνος του.
Ι. ΚΟΥΡΤΟΒΙΚ: Επειδή την κατάθεσή της την είδα από συναδέλφους μου. Μου φαίνεται ότι από την αρχική, την ενδιάμεση, την ανακριτική και αυτά που λέει εδώ υπάρχει τεράστια απόσταση και πολλά κενά. Απόδοση έχετε μόνο;
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Μόνο τις φωτογραφίες έχουμε. Δεν έχουμε τίποτε άλλο.
Ι. ΚΟΥΡΤΟΒΙΚ: Πώς μπορούμε να συγκρίνουμε την κατάθεση της μάρτυρος με άλλα στοιχεία;
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Έκθεση απόδοσης. Ημιφορτηγό αυτοκίνητο, στην Ανθούπολη. Εκεί το βρήκαν.
Ι. ΚΟΥΡΤΟΒΙΚ: Στην Ανθούπολη έχει βρεθεί αλλά λέει ότι είναι 500 ή 1000 μέτρα. Δεν μπορεί να προσδιορίσει. Είναι πολύ κοντά πάντως.
Σ. ΓΚΟΥΣΚΟΥ: Δεν μπορώ να προσδιορίσω πού είναι η Τράπεζα.
Ι. ΚΟΥΡΤΟΒΙΚ: Λογικό είναι. Δεν φταίτε εσείς. Εσείς ξέρετε σε ποια Τράπεζα έγινε η ληστεία.
Σ. ΓΚΟΥΣΚΟΥ: Ναι, στην Τράπεζα Εργασίας.
Ι. ΚΟΥΡΤΟΒΙΚ: Εκεί στην γειτονιά σας είναι; Περιστέρι και Ανθούπολη όταν λέμε εδώ .....
Σ. ΓΚΟΥΣΚΟΥ: Στον πεζόδρομο είναι, αλλά δεν ξέρω ακριβώς......
Ι. ΚΟΥΡΤΟΒΙΚ: Έχετε δει την Τράπεζα ότι εδώ έγινε χθες η ληστεία, σας το είπαν;
Σ. ΓΚΟΥΣΚΟΥ: Δεν πήγα καθόλου.
Ι. ΚΟΥΡΤΟΒΙΚ: Την ξέρετε ως Τράπεζα στην περιοχή σας;
Σ. ΓΚΟΥΣΚΟΥ: Υπάρχουν πολλές Τράπεζες.
Ι. ΚΟΥΡΤΟΒΙΚ: Γι αυτό ρωτάω. Μήπως είναι άλλη Τράπεζα;
Σ. ΓΚΟΥΣΚΟΥ: Όχι, η Τράπεζα Εργασίας ήταν.
Ι. ΚΟΥΡΤΟΒΙΚ: Τράπεζα Εργασίας υπάρχει σε πολλά μέρη της Αθήνας.
Σ. ΓΚΟΥΣΚΟΥ: Μία μόνο στο Περιστέρι είναι. Δεν υπάρχει άλλη Τράπεζα Εργασίας.
Ι. ΚΟΥΡΤΟΒΙΚ: Δεν έχουμε έκθεση ανευρέσεως κ. Πρόεδρε;
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Θέλετε την φωτογραφία της Τράπεζας;
Ι. ΚΟΥΡΤΟΒΙΚ: Όχι, δεν με ενδιαφέρει τη φωτογραφία της Τράπεζας. Με ικανοποίησε η απάντηση της μάρτυρος. Είπε ότι η Περιστέρι και Ανθούπολη υπάρχει μία Τράπεζα Εργασίας.
Σ. ΓΚΟΥΣΚΟΥ: Μία Τράπεζα Εργασίας, δεν υπάρχει άλλη.
Ι. ΚΟΥΡΤΟΒΙΚ: Δεν υπάρχει περίπτωση να είναι σε διαφορετικό τμήμα;
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Όχι.
Ι. ΚΟΥΡΤΟΒΙΚ: Διότι Ανθούπολη και Περιστέρι είναι .....
Σ. ΓΚΟΥΣΚΟΥ: Ένας δρόμος χωρίζει. Κάτω από την Θηβών λέγεται Ανθούπολη και πάνω από την Θηβών λέγεται Περιστέρι. Είναι παράλληλος της Θηβών η Αντιπάρου.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Κύρια Κούρτοβικ, εδώ παρατηρεί ο κ. Πρόεδρος έστω κι αν δεν μπορούμε να κάνουμε χρήση του διαβιβαστικού, έχει άλλον αριθμό αυτοκινήτου. «Οι δράστες μετά την πράξη τους αποχώρησαν επιβιβασθέντες στο υπ’ αριθμό ΥΑΚ6317 Ι.Χ φορτηγό αυτοκίνητο, κλειστό μάρκας FIAT›. Μετά την έκθεση απόδοσης «ΥΑ1318›. Υπάρχει αλλαγή πινακίδων.
Ι. ΚΟΥΡΤΟΒΙΚ: Εγώ δεν αμφισβητώ να καταλάβετε το αν είναι αυτό το αυτοκίνητο και αν είναι η Τράπεζα. Ρωτάω την μάρτυρα. Θεωρώ ότι αυτά μπορεί να μας τα καταθέσει. Εγώ προβληματίζομαι εάν ένα τέταρτο μετά την ληστεία η Αστυνομία έφτανε – μιλάμε για εκπληκτική επιχειρησιακή ικανότητα της Αστυνομίας – έφτανε στο χώρο που οι δράστες εγκατέλειπαν το αυτοκίνητο και αν με την επιχειρησιακή ικανότητα που αποδίδεται στην Οργάνωση αν είχε οποιαδήποτε εμπλοκή σε αυτή την ληστεία ήταν δυνατόν να εγκαταλείπει αυτοκίνητο μπροστά στα μάτια της Αστυνομίας αφού μάλιστα έχει κάνει όλες τις κινήσεις που περιγράφει η μάρτυρας. Το έχουν αφήσει, έχουν απομακρυνθεί 50 μέτρα, έχουν ξαναγυρίσει, έχουν ξαναμπεί μέσα. Το έχει πάρει ο οδηγός λέει, έχει κάνει μία βόλτα, έχει ξαναγυρίσει. Το εγκαταλείψει κι αυτός και έχει αποχωρήσει πεζός. Έχουμε μία σειρά από παράδοξες κινήσεις και έχουμε την Αστυνομία να βρίσκεται πάνω από το αυτοκίνητο. Ταιριάζουν αυτά τα πράγματα;
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Είναι απορίες αυτές. Αν η μάρτυρας μας λέει ψέματα, δεν μας λέει αυτά θα τα δούμε.
Σ. ΓΚΟΥΣΚΟΥ: Αυτά είδα κ. Πρόεδρε εγώ. Δεν καθόμουν συνέχεια στην πόρτα του μαγαζιού. Είχα και δουλειά.
Ι. ΚΟΥΡΤΟΒΙΚ: Δεν σας κατηγορώ.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Πελατεία υπήρχε εκείνη την ώρα;
Σ. ΓΚΟΥΣΚΟΥ: 1-2, συνοικιακό μαγαζί. Δεν θα είναι και ουρά έξω.
Ι. ΚΟΥΡΤΟΒΙΚ: Για να μην σας στενοχωρήσω, δεν θέλω καθόλου να αμφισβητήσω την καλή σας πρόθεση εδώ. Θεωρώ ότι εσείς και παρά πολύς άλλος κόσμος έρχονται κ. Πρόεδρε για να βοηθήσουν πραγματικά με την πεποίθηση ότι πρέπει να συμβάλλουν, να επιτελέσουν εθνικό καθήκον ως καλοί Έλληνες. Αυτό που λέει και ο κ. Εισαγγελέας. Κύριε Μαρκή, το θεωρώ ότι είναι μέσα στην συνείδηση των μαρτύρων.
Δεν μιλάω για την κυρία. Μιλάω γενικά για τους μάρτυρες. Θεωρώ ότι διέπονται από μία τέτοια καλή διάθεση να προσφέρουν αλλά αυτό που αυτοί θέλουν να προσφέρουν είναι αυτό που είναι η αλήθεια; Είναι χρήσιμο;
Σ. ΓΚΟΥΣΚΟΥ: Ψέματα ήρθα να πω κα Κούρτοβικ; Για όνομα του Θεού.
Ι. ΚΟΥΡΤΟΒΙΚ: Το αντίθετο σας είπα κα Γκούσκου.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Κυρία Κούρτοβικ, σε όσους δεν μπορούμε να βρούμε αντιφάσεις έχουν μεν καλή πρόθεση αλλά να κάνουν ζημιά. Οι άλλοι που έχουν αντιφάσεις είναι οπωσδήποτε ψευδομάρτυρες. Λοιπόν ας αφήσουμε τους μάρτυρες, να εκτιμήσουμε κι εμείς.....
Ι. ΚΟΥΡΤΟΒΙΚ: Κύριε Πρόεδρε συγγνώμη, μου αποδίδετε κάτι που τουλάχιστον σε αυτό το στάδιο της διαδικασίας δεν έχω πει.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Κάπου κι εμένα άρχισε να με ενοχλεί αυτό.
Ι. ΚΟΥΡΤΟΒΙΚ: Υπάρχει πρόβλημα με τους μάρτυρες που έχει επισημανθεί από παντού. Δεν είναι δυνατόν να έχουμε......
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ετούτη η γυναίκα ήρθε και είπε ορισμένα πράγματα....
Ι. ΚΟΥΡΤΟΒΙΚ: Δεν ζητάμε καμία ευθύνη αν μία γυναίκα μετά από 10 χρόνια και πέσει σε αντιφάσεις και κάποια πράγματα δεν τα θυμάται. Απλά προσπαθώ να συνδέσω.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: ¶μα πιάσουμε το χρώμα των παπουτσιών....
Ι. ΚΟΥΡΤΟΒΙΚ: Εγώ δεν ρωτάω τέτοια πράγματα κ. Πρόεδρε. Σας παρακαλώ. Εγώ αυτό είπα στον κα Γκούσκου.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Γενικά ερωτώνται και απορώ αν μπορεί κανένας στα δέκα χρόνια να θυμάται όλες τις λεπτομέρειες.
Ι. ΚΟΥΡΤΟΒΙΚ: Δεν αμφισβητώ την καλή πρόθεση της κας Γκούσκου. Αυτό είπα. Η παρατήρηση που έκανα δεν είχε τέτοια σκοπιμότητα. Είπα ότι προβληματίζομαι για το αν.....
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Εγώ σας έδωσα το λόγο όχι για παρατηρήσεις. Να προβληματιστείτε εσείς, δικαίωμά σας αλλά τώρα να κάνετε ερωτήσεις στην μάρτυρα.
Ι. ΚΟΥΡΤΟΒΙΚ: Πώς να το κάνω όταν δεν έχω την υπόλοιπη δικογραφία;
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Αφού προβληματίζονται δεν θέλουν ερωτήσεις. Να σας αφήσω στους ρεμβασμούς και στους προβληματισμούς και να την διώξω την μάρτυρα. Σας παρακαλώ πάρα πολύ.
Ι. ΚΟΥΡΤΟΒΙΚ: Κύριε Πρόεδρε, συγγνώμη. Οι ρεμβασμοί και οι προβληματισμοί είναι ειρωνεία αν θέλετε.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Σας είπα σε αυτό το στάδιο, σας έδωσα λόγο μόνο για ερωτήσεις.
Ι. ΚΟΥΡΤΟΒΙΚ: Και εγώ ρωτάω, πώς να ασκήσουμε αυτό το έργο όταν δεν υπάρχουν τα στοιχεία;
Ι. ΒΛΑΧΟΣ: Κυρία μάρτυς, είπατε εδώ ότι το αυτοκίνητο αυτό ήταν παρκαρισμένο 2 μέρες πριν, ακούγατε φωνές και ότι πριν την ληστεία αποβιβάστηκαν. Εσείς ακούγατε είπατε την πόρτα την συρόμενη, τον χαρακτηριστικό ήχο – τον κάνατε κιόλας – αυτό το «ζζμπάπ› που έκανε.
Σ. ΓΚΟΥΣΚΟΥ: Μην τα μπερδεύετε τα πράγματα.
Ι. ΒΛΑΧΟΣ: Εγώ σας ρωτάω.
Σ. ΓΚΟΥΣΚΟΥ: Εγώ σκούπιζα έξω και άκουσα το θόρυβο και νόμιζα ότι ήταν κάποιο συνεργεία. Δεν ήξερα καν τίποτα. Αφού σκούπισα μπήκα μέσα στο μαγαζί. Μετά δεν καθόμουν να δω εγώ τις κινήσεις των ανθρώπων αυτών που ήταν μέσα.
Ι. ΒΛΑΧΟΣ: Είπατε όμως ότι ακούγατε που μπαινόβγαιναν διότι ήταν χαρακτηριστικός.....
Σ. ΓΚΟΥΣΚΟΥ: Όχι μπαινόβγαιναν.
Ι. ΒΛΑΧΟΣ: Να διαβάσουμε τα πρακτικά. Είπατε ότι ακούγατε τον χαρακτηριστικό ήχο της πόρτας;
Σ. ΓΚΟΥΣΚΟΥ: ¶κουσα μόνο. Εκείνη την ώρα που άκουσα τον χαρακτηριστικό θόρυβο της πόρτας βγήκαν δύο άνθρωποι.
Ι. ΒΛΑΧΟΣ: Αυτό τον θόρυβο μας τον περιγράψατε.
Σ. ΓΚΟΥΣΚΟΥ: Πώς χτυπάει μια συρόμενη πόρτα από ένα βαν; Κάνει «βρρρ, βρρρ›. Τί να σας πω άλλο;
Ι. ΒΛΑΧΟΣ: Κυρία μάρτυς, είναι το αυτοκίνητο αυτό που ανευρέθη;
Σ. ΓΚΟΥΣΚΟΥ: Δεν ξέρω. Εγώ δεν κάθισα να δω.
Ι. ΒΛΑΧΟΣ: Δεν είναι αυτό;
Σ. ΓΚΟΥΣΚΟΥ: Δεν ξέρω. Πού να θυμάμαι;
Ι. ΒΛΑΧΟΣ: Θα κοιτάξετε να μου πείτε ναι ή όχι.
Σ. ΓΚΟΥΣΚΟΥ: Δεν θυμάμαι. Τόσα χρόνια; Εγώ με το αυτοκίνητο θα ασχολιόμουν; Ήρθαν οι αστυνομικοί, το είδαν και μάλιστα έλεγαν να μην ακουμπήσει κανείς τίποτα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Κυρία, μην εκνευρίζεστε. Ο άνθρωπος κάνει ερωτήσεις και έχει δικαίωμα να κάνει. Με τους συνηγόρους εκνευριζόμαστε τώρα; Έχουν δικαίωμα να κάνουν ερωτήσεις.
Ι. ΒΛΑΧΟΣ: Ήταν τέτοιου τύπου;
Σ. ΓΚΟΥΣΚΟΥ: Δεν θυμάμαι.
Ι. ΒΛΑΧΟΣ: Εσείς θυμάστε μέχρι και τον ήχο της συρόμενης πόρτας.
Σ. ΓΚΟΥΣΚΟΥ: Ναι αυτό.
Ι. ΒΛΑΧΟΣ: Κοιτάξτε αυτό το αυτοκίνητο.
Σ. ΓΚΟΥΣΚΟΥ: Δεν θυμάμαι.
Ι. ΒΛΑΧΟΣ: Μα δεν το κοιτάξατε καν. Με κοιτάτε στα μάτια. Δεν κοιτάζετε την φωτογραφία.
Σ. ΓΚΟΥΣΚΟΥ: ¶σπρο ήταν. Θυμάμαι το άσπρο μόνο.
Ι. ΒΛΑΧΟΣ: Μα εσείς ακούγατε και πολλά άλλα πράγματα, πόρτες, είδατε ανθρώπους...
Σ. ΓΚΟΥΣΚΟΥ: Τί να σας πω τώρα;
Ι. ΒΛΑΧΟΣ: Ήταν τέτοιου τύπου το αυτοκίνητο αν δεν ήταν αυτό;
Σ. ΓΚΟΥΣΚΟΥ: Τέτοιο περίπου ήταν.
Ι. ΒΛΑΧΟΣ: Έχει συρόμενη πόρτα αυτό το αυτοκίνητο;
Σ. ΓΚΟΥΣΚΟΥ: Από εδώ άνοιξε η πόρτα η συρόμενη, από το πλάι.
Ι. ΒΛΑΧΟΣ: Εσείς λοιπόν διαβεβαιώνετε ενόρκως ότι από το πλάι έχει συρόμενη πόρτα. Θα το δούμε.
Σ. ΓΚΟΥΣΚΟΥ: Εγώ δεν ήμουν μπροστά να δω ποια πόρτα άνοιξε ....
Ι. ΒΛΑΧΟΣ: Αλλά ακούγατε «βζζνταπ›.
Σ. ΓΚΟΥΣΚΟΥ: Αυτό το πράγμα. ¶κουσα συρόμενη πόρτα. Αν άνοιξε από το πλάι, αν άνοιξε από πίσω δεν ξέρω. Τί να σας πω; Εγώ άκουσα πόρτα που έκανε θόρυβο.
Ι. ΒΛΑΧΟΣ: Ωραία και μας τον περιγράψατε και πολύ παραστατικά. Μία ερώτηση ακόμη κα μάρτυς. Όταν καταθέσατε στον κ. Ζερβομπεάκο του περιγράψατε όλα αυτά που μας είπατε κι εδώ πέρα;
Σ. ΓΚΟΥΣΚΟΥ: Ποια να περιγράψω;
Ι. ΒΛΑΧΟΣ: Αυτά τα περιστατικά αναλυτικά.
Σ. ΓΚΟΥΣΚΟΥ: Βεβαίως.
Ι. ΒΛΑΧΟΣ: Συζητήσατε για το ποιοι μπορούσαν να είναι οι πιθανοί δράστες;
Σ. ΓΚΟΥΣΚΟΥ: Όχι βέβαια.
Ι. ΒΛΑΧΟΣ: Σας έδειξε κάποιες φωτογραφίες;
Σ. ΓΚΟΥΣΚΟΥ: Φωτογραφίες μου έδειξαν.
Ι. ΒΛΑΧΟΣ: Πολλές φωτογραφίες;
Σ. ΓΚΟΥΣΚΟΥ: Βεβαίως.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Μου είπε εμένα 15.
Σ. ΓΚΟΥΣΚΟΥ: Πολλές φωτογραφίες και έχουν περάσει τόσα χρόνια και έχουν αλλάξει. Έχουν πέσει μαλλιά, έχουν αδυνατίσει, έχουν ζαρώσει τα πρόσωπά τους.
Ι. ΒΛΑΧΟΣ: Κυρία μάρτυς, εσείς έχετε καμία σχέση με αστυνομικά επαγγέλματα, έχετε κάποιον συγγενή σας Αστυνομικό κλπ;
Σ. ΓΚΟΥΣΚΟΥ: Εγώ όχι, καθόλου. Τίποτα, κανέναν.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Έχετε κανέναν ανιψιό αστυφύλακα από το χωριό;
Σ. ΓΚΟΥΣΚΟΥ: Κανέναν.
Ι. ΒΛΑΧΟΣ: Τον χαρακτηρισμό «μοτορόλες› και «μοτορόλες› για τα μηχανήματα που χρησιμοποιούν επικοινωνίας οι Αστυνομικοί από πού το γνωρίζετε;
Σ. ΓΚΟΥΣΚΟΥ: Πού βρισκόμαστε; Στα κατσάβραχα; Στην Αθήνα ζούμε. Δεν ξέρω ότι αυτό το λένε μοτορόλα και γουόκι-τόκι;
Ι. ΒΛΑΧΟΣ: Δεν μπορείτε να αναγνωρίσετε έναν τύπο αυτοκινήτου αλλά τις μοτορόλες τις ξέρετε καλά.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Πάτε στο καλό.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Κύριε Πρόεδρε, έχω ζητήσει το λόγο για τους κυρίους κατηγορουμένους.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Βεβαίως.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Ο κατηγορούμενος Κονδύλης. Παρακαλώ. Σας ακούω.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Έχει ερωτηθεί αυτός.
Σ. ΚΟΝΔΥΛΗΣ: Έχω ερωτηθεί και από τον Πρόεδρο, έχω ερωτηθεί κι από τον Ανακριτή και από την Αστυνομία κι έχω πει όχι.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Αρνείται συμμετοχή έχω σημειώσει εδώ. Τον είχατε ξαναρωτήσει πάλι.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Ο κ. Θωμάς Σερίφης.
Θ. ΣΕΡΙΦΗΣ: Κι εγώ έχω ξαναερωτηθεί κ. Εισαγγελέα και σας έχω απαντήσει. Δεν έχω αρνηθεί τίποτα, δεν έχω πει τίποτα. Σας έχω απαντήσει ότι θα τα πω στο τέλος, στην απολογία μου.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Δηλαδή λέτε ναι ή όχι; Απαντήστε.
Θ. ΣΕΡΙΦΗΣ: Σας είπα ότι οποιαδήποτε απάντηση στις ερωτήσεις σας θα σας τη δώσω κατά τη διάρκεια της απολογίας μου.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Προς τον κ. Κουφοντίνα. Εγώ θα σας ρωτήσω κι εσείς μην απαντάτε. Αν μάθατε ότι βρέθηκαν στις γιάφκες ταινίες περιτυλίξεως δεσμών χαρτονομισμάτων και τι απαντάτε. Τίποτα. Μάλιστα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δεν απαντάει τίποτα. Δικαιούται.