Οι θηλυκοί χιμπατζήδες είναι πιο «αρνητικοί» όταν επικοινωνούν με άλλα θηλυκά απ’ό,τι στις επαφές τους με αρσενικούς χιμπατζήδες, σύμφωνα με τα αποτελέσματα αμερικανικής έρευνας.
Οι θηλυκοί χιμπατζήδες είναι πιο «αρνητικοί» όταν επικοινωνούν με άλλα θηλυκά απ’ό,τι στις επαφές τους με αρσενικούς χιμπατζήδες, σύμφωνα με τα αποτελέσματα αμερικανικής έρευνας.
Η υποψήφια για διδακτορικό Νικόλ Σμιθ από το πανεπιστήμιο της Μινεσότα ανέλυσε τις διαφορετικές χειρονομίες που χρησιμοποιεί μία ομάδα χιμπατζήδων στον ζωολογικό κήπο του Τσέστερ στη Βρετανία και τα ευρήματά της δημοσιεύονται στην επιθεώρηση American Journal of Primatology.
Βιντεοσκόπησε 17 θηλυκούς και πέντε αρσενικούς χιμπατζήδες στον ζωολογικό κήπο και κατέληξε ότι και τα δύο φύλα χρησιμοποιούν παρόμοιο εύρος χειρονομιών για να επικοινωνούν: κινήσεις που δείχνουν επιθετικότητα, υποταγή, χαιρετισμό και επιβεβαίωση.
Ωστόσο, όπως διαπίστωσε, στην επικοινωνία τους με άλλα θηλυκά, οι χιμπατζήδες χρησιμοποιούν περισσότερες επιθετικές χειρονομίες και λιγότερες που δείχνουν επιβεβαίωση. Αντίθετα, όταν βρίσκονται με αρσενικά, υιοθετούν μια πιο θετική στρατηγική, με περισσότερες χειρονομίες χαιρετισμού και υποταγής.
«Όταν επικοινωνούν με αρσενικά, τα θηλυκά κάπως ενδίδουν σε αυτά», ανέφερε η κ. Σκοτ μιλώντας στο BBC. Σε αντίθεση με τα θηλυκά, που παρουσιάζουν διαφορετική συμπεριφορά ανάλογα με το φύλο, τα αρσενικά συμπεριφέρονται με παρόμοιο τρόπο στα άλλα αρσενικά και τα θηλυκά. Σύμφωνα με την ερευνήτρια, διαφορετικές «κοινωνικές πιέσεις» μπορούν να εξηγήσουν αυτή τη διαφοροποίηση.
Τα αρσενικά μπορεί να επιθυμούν πιο θετικές σχέσεις με τα ζώα του φύλου τους λόγω της σημασίας στη διατήρηση συμμαχιών, ώστε να έχουν υψηλή θέση στην ιεραρχία της ομάδας τους και έτσι μεγαλύτερες πιθανότητες να βρουν ταίρι. Από την άλλη, τα θηλυκά δεν ενδιαφέρονται τόσο να διατηρούν καλές σχέσεις με τα άλλα θηλυκά, καθώς επιδιώκουν κυρίως να δημιουργούν θετικές σχέσεις με τα αρσενικά ώστε να βρουν ταίρι.
Όπως είπε η κ. Σκοτ, μπορεί κανείς να δει αντιστοιχίες ανάμεσα στην κοινωνική συμπεριφορά των χιμπατζήδων και αυτή των ανθρώπων. «Μπορώ να δω κάποιους παραλληλισμούς με τη δική μου ζωή: οι γυναίκες είναι γενικά πιο επιθετικές και ανταγωνιστικές μεταξύ τους… ενώ οι άνδρες δεν αλλάζουν τη συμπεριφορά τους εκτός του πλαισίου της κοινωνικής θέσης», όπως είπε.
«Ίσως να κληρονομήσαμε αυτά τα χαρακτηριστικά από τους προγόνους μας, χαρακτηριστικά που προσαρμόζονται στις κοινωνικές πιέσεις, αλλά θα αφήσω αυτά τα ζητήματα για τους ανθρωπολόγους», πρόσθεσε.
Η κ. Σκοτ αναγνώρισε ότι η ανάλυσή της μπορεί να θεωρηθεί αμφιλεγόμενη, καθώς «υπάρχει μία πεποίθηση στον κλάδο ότι τα αρσενικά είναι πιο επιθετικά από τα θηλυκά», ενώ η έρευνά της καταλήγει ότι και τα θηλυκά είναι επιθετικά.