ΠΕΜΠΤΗ 15 ΜΑΪΟΥ 2003
ΔΙΚΗ 17Ν
ΠΕΜΠΤΗ 15 ΜΑΪΟΥ 2003
ΩΡΑ ΕΝΑΡΞΕΩΣ: 09:00
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: ΜΙΧΑΗΛ ΜΑΡΓΑΡΙΤΗΣ
Α΄ ΜΕΡΟΣ
09:00 – 11:00
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Καλή σας μέρα. Επαναλαμβάνεται η συνεδρίαση που έχει διακοπεί.
κ. ΚΑΠΕΤΑΝΑΚΗΣ: Επειδή εχθές είχε τεθεί ένα θέμα από την πλευρά της Υπεράσπισης όσον αφορά τα ΕΛΤΑ Βύρωνα και Αιγάλεω για το αν ήταν ασφαλισμένα τα χρήματα και ζητήθηκαν κάποια στοιχεία από τον κ. Παπαδάκη που αφορούν τον ισολογισμό του Οργανισμού, έχω φέρει τον Διευθυντή Οικονομικών Υπηρεσιών του Οργανισμού ο οποίος θα σας παρουσιάσει τα στοιχεία.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Όταν έρθει ο κ. Παπαδάκης θα τα δούμε. Απουσιάζει από τους κατηγορουμένους ο κ. Τέλιος ο οποίος έχει σοβαρό πρόβλημα υγείας. Επιτρέπεται η παράσταση διά της συνηγόρου του. Έχουμε αφήσει και μία ένσταση αναπάντητη, δεν είναι εδώ ο συνήγορος που την υπέβαλλε, θα απαγγείλουμε την απόφαση όταν θα έρθει, δε νομίζω ότι είναι σωστό να το πούμε τώρα.
Πηγαίνουμε στην υπόθεση Tsantes-Βελούτσου. Η κα Stephanie Tsantes. Παρίσταται ως Πολιτική Αγωγή. Δε γνωρίζει την ελληνική, έχουμε διερμηνέα. Εμφανίστηκε η μάρτυς, η κα Stephanie Tsantes, η οποία δήλωσε ότι δεν γνωρίζει την ελληνική.
«Ορκίζομαι ότι θα διερμηνεύσω πιστά και ευσυνείδητα από την ελληνική στην αγγλική και αντιστρόφως, τα όσα θα λεχθούν›.
ΔΙΕΡΜΗΝΕΑΣ: Ορκίζομαι.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Τί σχέση είχατε με τον θανατωθέντα;
S. TSANTES: Ήταν ο πατέρας μου.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Εκφράζω βαθιά λύπη. Γνωρίζετε με ποιες συνθήκες θανατώθηκε ο πατέρας σας;
S. TSANTES: Εξ όσων γνωρίζω, κατευθυνόταν προς την εργασία του με το αυτοκίνητό του...
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Υπηρετούσε εδώ; Με τί ιδιότητα;
S. TSANTES: Ήταν Πλοίαρχος του Πολεμικού Ναυτικού των ΗΠΑ και ήταν τοποθετημένος.....
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Συγνώμη, έχουμε ένα πρόβλημα, αν έχετε την καλοσύνη να περιμένετε λίγο να έρθει ο συνήγορος. Θα σας φωνάξω πάλι.
Μπορούμε να προχωρήσουμε στους μάρτυρες άλλων υποθέσεων. Ο κ. Νικήτας Παναγιώτης, τσιμέντα ΧΑΛΥΨ. «Ορκίζομαι να πω την αλήθεια›.
Π. ΝΙΚΗΤΑΣ: Ορκίζομαι.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Μιλάμε για μια έκρηξη που είχε γίνει στην επιχείρηση, στην «ΧΑΛΥΨ›, στο εργοστάσιο. Εργαζόσαστε εσείς εκεί;
Π. ΝΙΚΗΤΑΣ: Ναι, Προϊστάμενος βάρδιας. 10:30 με πήραν τηλέφωνο και μου είπαν ότι έγινε έκρηξη βόμβας. Πήρα τον Προϊστάμενό μου τηλέφωνο και από κει με πήρε ένας δημοσιογράφος από την «ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ› ότι θα γίνει έκρηξη.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Όταν έγινε, μετά σας πήρε;
Π. ΝΙΚΗΤΑΣ: Η «ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ›, πρώτα με πήραν τηλέφωνο, στις 10:30.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Η έκρηξη τί ώρα έγινε;
Π. ΝΙΚΗΤΑΣ: Έγινε 10:45.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Μάλιστα, ένα τέταρτο νωρίτερα σας πήραν.
Π. ΝΙΚΗΤΑΣ: Ναι και μέσα στο διάστημα αυτό, στα 15’ λεπτά που είχαμε περιθώριο έπρεπε να σταματήσει ο φούρνος και να βγάλω το προσωπικό έξω. Βγήκαμε στην πόρτα, η έκρηξη πριν φτάσει ακόμα στο χώρο που μας περικυκλώσει η αστυνομία, είχε φράξει, έγινε η έκρηξη, ήμαστε 2 δευτερόλεπτα εκδηλωνόταν, αυτό ξέρω, δε γνωρίζω κανέναν....
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Όταν ειδοποιηθήκατε, υπήρχε επαρκής χρόνος να απομακρύνετε τον κόσμο ώστε να μη υπάρξει κίνδυνος;
Π. ΝΙΚΗΤΑΣ: Μέσα σε ένα τέταρτο.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Μπορούσε να γίνει αυτό σε ένα τέταρτο; Τί λέτε εσείς;
Π. ΝΙΚΗΤΑΣ: Για μένα όχι.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Όμως τραυματίστηκε κανένας;
Π. ΝΙΚΗΤΑΣ: Όχι.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Γιατί δεν τραυματίστηκε;
Π. ΝΙΚΗΤΑΣ: Γιατί κάναμε πολύ έγκαιρες προσπάθειες για να προλάβουμε να βγάλουμε τον κόσμο έξω.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Προλάβατε και τον βγάλατε;
Π. ΝΙΚΗΤΑΣ: Τον βγάλαμε, με αυτές τις προσπάθειες σε αυτό το περιθώριο που μας έδωσαν, προλάβαμε και βγήκαμε. Σταματήσαμε το μηχάνημα...
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Τελικά όμως δεν προέκυψε κίνδυνος για κανέναν.
Π. ΝΙΚΗΤΑΣ: Όχι.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Αυτό εγώ ψάχνω τώρα.... Δεν έχω τίποτε άλλο. Κύριε Εισαγγελεύ.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Ρουκέτα χτύπησε; Τί ήταν; Τί μάθατε;
Π. ΝΙΚΗΤΑΣ: Ρουκέτα ήταν, γιατί ο Γάλλος που ήταν Προϊστάμενος τότε στο εργοστάσιο, τη βρήκε λέει επάνω στη βάση του φούρνου. Εγώ δεν την είδα.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Εξερράγη αυτή;
Π. ΝΙΚΗΤΑΣ: Εξερράγη αυτή, χτύπησε και εξερράγη και έπεσε, γιατί ο όγκος που χτύπησε ήταν 1,20 πάχος κι έπεσε πάνω στη βάση που γύριζε το μηχάνημα. Τώρα πού είχαν σκοπό δεν ξέρω.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Τί ζημιά μπορούσε να κάνει αυτή;
Π. ΝΙΚΗΤΑΣ: Μπορούσε να καιγόταν η μισή Ελλάδα, είχε 400 τόνους κάρβουνο μέσα.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Να το επαναλάβετε αυτό.
Π. ΝΙΚΗΤΑΣ: Αν βάραγε το σωρό του κάρβουνου ή το χειριστήριο του φούρνου, θα είχαμε ζημιά.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Δηλαδή;
Π. ΝΙΚΗΤΑΣ: Μπορεί να καιγόταν ο μισός Ασπρόπυργος, δεν ξέρω.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Πώς το εννοείτε αυτό; Αναλύστε το.
Π. ΝΙΚΗΤΑΣ: Ο άνθρακας παίρνει φωτιά με το σπίρτο, με το τσιγάρο. Το διυλιστήριο ήταν στα 500 μέτρα από εμάς και λιγότερο. Δεξιά μας το Διυλιστήριο, όπως στεκόμαστε τώρα, αριστερά μας ήταν η TEXACO, η SHELL η σημερινή, έξω από το εργοστάσιο.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Τί είναι αυτή η TEXACO, δεν την ξέρω εγώ.
Π. ΝΙΚΗΤΑΣ: Τώρα λέγεται SHELL.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Τί είναι αυτή η SHELL;
Π. ΝΙΚΗΤΑΣ: Βενζίνες. Δίπλα είναι ένα εργοστάσιό που είναι πετρογκάζ.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Πόσο μακριά δηλαδή;
Π. ΝΙΚΗΤΑΣ: Από εκεί που είχαν βάλει τη βόμβα, το εργοστάσιο του πετρογκάζ ήταν δεξιά του δρόμου.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Πόσα μέτρα;
Π. ΝΙΚΗΤΑΣ: 50 μέτρα, 30 μέτρα, δεν ξέρω.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Υπήρχε κίνδυνος;
Π. ΝΙΚΗΤΑΣ: Αν έπαιρνε φωτιά το κάρβουνο.....
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Μπορούσε να πάρει φωτιά το κάρβουνο;
Π. ΝΙΚΗΤΑΣ: Μπορούσε. Με άνθρακα δουλεύει το μηχάνημα, ο φούρνος, το τσιμέντο που ψήνουμε. Το τσιμέντο σήμερα το δουλεύουμε με άνθρακα, δε δουλεύουμε με πετρέλαια όπως δούλευαν τα παλιά χρόνια.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Γιατί δεν πήρε φωτιά;
Π. ΝΙΚΗΤΑΣ: Γιατί δεν έγινε η έκρηξη στο σωρό του κάρβουνου, έγινε στο σωρό της φαρίνας.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Πόσο μακριά είναι αυτά τα δύο;
Π. ΝΙΚΗΤΑΣ: Γύρω στα 10-15 μέτρα.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Όπως ερρίφθη αυτή η ρουκέτα, υπήρξε κίνδυνος;
Π. ΝΙΚΗΤΑΣ: Για τους ανθρώπους; Όχι.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Όχι εκεί που έπεσε.
Π. ΝΙΚΗΤΑΣ: Αν έπεφτε στο σωρό του κάρβουνου υπήρχε, γιατί ο σωρός είχε 320 τόνους κάρβουνο.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Τί θα δημιουργούσε αυτό; Τί θα γινόταν;
Π. ΝΙΚΗΤΑΣ: Θα μπορούσε να πάρει φωτιά, να σκάσει....
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Θα μετεδίδετο πού; Στη SHELL;
Π. ΝΙΚΗΤΑΣ: Η SHELL από τη μια μεριά, τα Διυλιστήρια αριστερά, είναι όλα μέσα στον ίδιο κύκλο αυτά. Η εθνική οδός είναι μπροστά μας, τα αυτοκίνητα που κυκλοφορούν....
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Αυτά τα είχαν δει άραγε αυτοί που έκαναν αυτή την έκρηξη;
Π. ΝΙΚΗΤΑΣ: Αυτοί το ξέρουν.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Ένας τρίτος θα τα έβλεπε αυτά τα πράγματα; Αν είχε τα μάτια του ανοιχτά θα τα έβλεπε;
Π. ΝΙΚΗΤΑΣ: ¶μα δεν έχει τα μάτια του ανοιχτά θα πέσει και μέσα στην εθνική οδό να σκοτωθεί.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Δεν πέφτουν εκεί πέρα, εκεί προσέχουν.
Π. ΝΙΚΗΤΑΣ: Δεν ξέρω περισσότερα. Γιατί θέλησαν να χτυπήσουν το εργοστάσιο, να κλείσουν 250 οικογένειες χωρίς δουλειά;
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Αγωνίζονται λέει για τα λαϊκά συμφέροντα, έτσι λένε.
Π. ΝΙΚΗΤΑΣ: Έτσι λένε αυτοί.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Αν λένε, αν είναι αυτοί.
Π. ΝΙΚΗΤΑΣ: Εγώ δεν τους είδα, δεν τους ξέρω, αυτά τα πράγματα πρέπει να τα πουν λίγο καλύτερα.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Πώς το εννοείτε κ. μάρτυς;
Π. ΝΙΚΗΤΑΣ: Γιατί να κλείσουν 250 οικογένειες που είχε το εργοστάσιο μέσα; Για βάλτε 250 οικογένειες....
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Τί πειράζει;
Π. ΝΙΚΗΤΑΣ: Τότε τί φωνάζουμε για Δημοκρατία;
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Κύριε Πρόεδρε, συζητώ για την απαξία της πράξεως. Θα ακουστεί και αυτό το πράγμα. Όπως βλέπετε ο μάρτυρας αυθόρμητα ερωτάται και αυθόρμητα απαντά.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Από τί απόσταση εξακοντίστηκε αυτή η ρουκέτα;
Π. ΝΙΚΗΤΑΣ: Δεν ξέρω, γύρω στα 30 μέτρα, 40 μέτρα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ένας που στοχεύει από 30 μέτρα είναι δυνατόν να πάει 10 μέτρα πιο δεξιά, πιο αριστερά;
Π. ΝΙΚΗΤΑΣ: Δεν το ξέρω αυτό.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Διότι είπατε υπήρξε κίνδυνος. Ο κίνδυνος θα υπήρχε αν πήγαινε στα κάρβουνα. Αλλά όταν ένας χτυπά με αντιαρματικό μπορεί στα 30 μέτρα να χάσει 10 μέτρα από δω, 10 από κει; Αυτό ξέρετε να μου το πείτε;
Π. ΝΙΚΗΤΑΣ: Δεν το ξέρω εγώ. Δεν μπορώ να το πω αυτό το πράγμα.
κ. ΓΕΩΡΓΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Πόσα άτομα εργάζονταν τη βάρδια εκείνη;
Π. ΝΙΚΗΤΑΣ: Εξήντα άτομα.
Β. ΜΑΡΚΗΣ: Ξέρετε τί έγινε σ’ αυτή την υπόθεση; Δηλαδή αν κάποιος στήθηκε, σκόπευσε και πυροδότησε;
Π. ΝΙΚΗΤΑΣ: Δεν ξέρω, ήταν μακριά, δεν το είδα εγώ.
Β. ΜΑΡΚΗΣ: Έχουμε μάλλον δεδομένο ότι με ωρολογιακό μηχανισμό έγινε αυτή η εκτόξευση. Πόση ώρα πριν γίνει το «μπαμ› σας ειδοποίησαν;
Π. ΝΙΚΗΤΑΣ: Ένα τέταρτο.
Β. ΜΑΡΚΗΣ: Ποιος σας πήρε τηλέφωνο;
Π. ΝΙΚΗΤΑΣ: Ένας από τη 17Ν μου είπε. «Είμαι της 17Ν, θα γίνει έκρηξη στο εργοστάσιο›. Του είπα: «Πού θα γίνει έκρηξη;› «Αυτό το ξέρουμε εμείς, δεν θα το ξέρετε εσείς›. Σε λιγότερο από 5 λεπτά πήρα τον Προϊστάμενό μου τηλέφωνο γιατί έμενε στην Κηφισιά και του λέω «θα γίνει έκρηξη στο εργοστάσιο, εγώ σταματάω και βγάζω τον κόσμο έξω›. Δε μπορούσα να κάνω τίποτε άλλο. Με παίρνει ένας δημοσιογράφος από την «ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ› και μου λέει «όσο μπορείτε πιο γρήγορα›.
Β. ΜΑΡΚΗΣ: Πόσα λεπτά περίπου, αν μπορείτε να υπολογίσετε, πριν από το «μπαμ› σας πήραν τηλέφωνο και σας είπαν για τη 17Ν;
Π. ΝΙΚΗΤΑΣ: Ένα τέταρτο. 10:30-10:45.
κ. ΣΙΔΕΡΗΣ: Φέρεται η ρουκέτα να έσκασε στο σιλό. Αυτό το σιλό σε τί απόσταση βρίσκεται από τις αποθήκες που είπατε;
Π. ΝΙΚΗΤΑΣ: Πόσο μακριά είναι η μία αποθήκη από την άλλη;
κ. ΣΙΔΕΡΗΣ: Για το κάρβουνο που είπατε.
Π. ΝΙΚΗΤΑΣ: Είναι 10-15 μέτρα.
κ. ΣΙΔΕΡΗΣ: Το σιλό είναι τόσο κοντά στο κάρβουνο.
Π. ΝΙΚΗΤΑΣ: Ναι, όλο το συγκρότημα του εργοστασίου, είναι το ένα κομμάτι δίπλα στο άλλο, δεν έχουμε μεγάλα περιθώρια.
κ. ΣΙΔΕΡΗΣ: Τα άτομα αυτά που εργάζονταν, εργάζονταν σε ένα κτίριο ή σε διαφορετικά κτίρια;
Π. ΝΙΚΗΤΑΣ: Σε διαφορετικά κτίρια.
κ. ΣΙΔΕΡΗΣ: Τί απόσταση είχε το ένα από το άλλο;
Π. ΝΙΚΗΤΑΣ: Σε τί ακτίνα ήταν το προσωπικό; Σε όλο το εργοστάσιο.
κ. ΣΙΔΕΡΗΣ: Πόσα μέτρα είναι το εργοστάσιο; Είναι μεγάλο;
Π. ΝΙΚΗΤΑΣ: Μεγάλο είναι το εργοστάσιο. Φόρτωναν κάρβουνο για το σιλό.
κ. ΣΙΔΕΡΗΣ: Δούλευαν σε διαφορετικά σημεία που είχαν μεγάλες αποστάσεις το ένα από το άλλο;
Π. ΝΙΚΗΤΑΣ: Ναι, με τα CB τους ειδοποιήσαμε. Γιατί στο κάθε πόστο υπήρχε ένα CB και φώναζαν «σταματήστε και βγείτε έξω γιατί θα εκραγεί βόμβα›.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Όταν λέτε 10-15 μέτρα η αποθήκη του κάρβουνου, εδώ είναι το σημείο εκτόξευσης, εκεί είναι το σημείο στόχευσης, εκεί που πέτυχε επί παραδείγματι, στο σημείο δηλαδή που προσέκρουσε η ρουκέτα και η αποθήκη όταν λέμε 10-15 μέτρα απ’ αυτό το σημείο, εννοούμε απ’ όπως βλέπουμε δεξιότερα, αριστερότερα;
Π. ΝΙΚΗΤΑΣ: Δεξιότερα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δεν εννοούμε πίσω 15 μέτρα.
Π. ΝΙΚΗΤΑΣ: Όχι, δεξιότερα.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Πόσα μέτρα είπατε;
Π. ΝΙΚΗΤΑΣ: Από εκεί που έσκασε; Γύρω στα 15 μέτρα. Μπορεί να είναι και λιγότερο μπορεί να είναι και περισσότερο, δεν είναι μετρημένα αυτά. Αυτά τα βγάζει μηχανικός, δεν τα έβγαλα εγώ.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Παίρνει κάποιος τηλέφωνο, είπε αυτό που είπε. Γιατί να πιστέψετε εσείς ότι αυτό λέγεται με βεβαιότητα και είναι σπουδαίο ή παίρνει κάποιος να κάνει πλάκα;
Π. ΝΙΚΗΤΑΣ: Αυτό δεν το ξέρω εγώ.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Το ρωτώ αυτό για το χρόνο μέσα στον οποίο κινηθήκατε, που είπατε προηγουμένως.
Π. ΝΙΚΗΤΑΣ: Έπρεπε να κινηθούμε, έπρεπε να βγάλουμε τον κόσμο έξω. Μπορεί να έσκαγε κι από κάτω, στο χειριστήριο που δουλεύαμε. Ήμαστε πέντε άτομα μέσα.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Μπορούσε να σκάσει και κάτω;
Π. ΝΙΚΗΤΑΣ: Κάτω από το χειριστήριο είναι καλώδια μέσα, στο υπόγειο το κτιρίου. Ξέραμε εμείς που ήταν η βόμβα; Εμείς έπρεπε να φύγουμε από κει.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Μπορούσε να σκάσει και εκεί η βόμβα;
Π. ΝΙΚΗΤΑΣ: Μπορεί, δεν ξέραμε πού την είχαν τοποθετήσει. Από τη στιγμή που δεν ξέραμε, μπορεί να έσκασε στο φούρνο, μπορεί να έσκαγε στο μύλο της φαρίνας, εγώ έπρεπε να βγάλω τον κόσμο έξω.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Αυτοί οι οποίοι έριξαν τη ρουκέτα, ήταν ειδικοί εκπαιδευμένοι στο πυροβολικό; Είχαν καμία εκπαίδευση; Ήξεραν αν είχε απόκλιση ο σωλήνας αυτός; Είχαν διορθωτική βολή;
Π. ΝΙΚΗΤΑΣ: Δεν ξέρω. Και αν με ρωτήσετε για σκοποβολή, και στο στρατό που πήγα δε μπόρεσα να ρίξω στο στόχο μια σφαίρα.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Αυτοί που έριξαν μπορεί να είχαν κάνει προπόνηση σχετικά με το εργοστάσιο; Αν εκεί έκαναν προηγουμένως προπόνηση...
Π. ΝΙΚΗΤΑΣ: Αν έκαναν εκεί, βάρεσαν λάθος.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Σκόπευση, διόρθωση κτλ. και μετά έριξαν και την τελική.
Π. ΝΙΚΗΤΑΣ: Δεν το ξέρω.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Αυτονόητα είναι αλλά....
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Λοιπόν, έναν του πεζικού θέλουμε ή έναν των τεθωρακισμένων να μας πει τί αποκλίσεις έχουν αυτά.
κ. ΓΕΩΡΓΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Το σιλό, μετά το χτύπημα το είδατε; Την άλλη μέρα, την παράλλη;
Π. ΝΙΚΗΤΑΣ: Ναι.
κ. ΓΕΩΡΓΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Είχε πάθει τίποτα ζημιές;
Π. ΝΙΚΗΤΑΣ: Όχι.
κ. ΓΕΩΡΓΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Μηχανήματα υπήρχαν εκεί;
Π. ΝΙΚΗΤΑΣ: Όχι.
κ. ΓΕΩΡΓΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Δεν έχει μηχανήματα το σιλό;
Π. ΝΙΚΗΤΑΣ: Όχι.
κ. ΓΕΩΡΓΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Αυτοκίνητα υπήρχαν εκεί, στο γύρω χώρο;
Π. ΝΙΚΗΤΑΣ: Υπήρχαν, τα πήραν τα αυτοκίνητα αυτοί που τα είχαν.
κ. ΓΕΩΡΓΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Πριν γίνει η έκρηξη τα πήραν;
Π. ΝΙΚΗΤΑΣ: Ναι.
κ. ΓΕΩΡΓΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Αν έμεναν εκεί;
Π. ΝΙΚΗΤΑΣ: Δεν θα πάθαιναν τίποτα.
κ. ΓΕΩΡΓΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Εσείς τί δουλειά κάνατε την εποχή εκείνη στο χώρο εκείνον;
Π. ΝΙΚΗΤΑΣ: Ψήστης ήμουν στον περιστροφικό κλίβανο που έστελναν τα τσιμέντα.
κ. ΓΕΩΡΓΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Κατά το βούλευμα, φέρεστε να είστε και φύλακας, ή φύλακας.
Π. ΝΙΚΗΤΑΣ: Όχι.
κ. ΓΕΩΡΓΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Ήταν κανένας άλλος φύλακας;
Π. ΝΙΚΗΤΑΣ: Ήταν άλλος φύλακας.
κ. ΓΕΩΡΓΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Ποιος;
Π. ΝΙΚΗΤΑΣ: Δεν ξέρω.
κ. ΓΕΩΡΓΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Τον Μεσίτη τον ξέρετε; Ευάγγελος Μεσίτης.
Π. ΝΙΚΗΤΑΣ: Όχι.
κ. ΓΕΩΡΓΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Δεν δούλευε στο χώρο;
Π. ΝΙΚΗΤΑΣ: Δεν τον ξέρω.
κ. ΓΕΩΡΓΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Δεν έχω τίποτε άλλο.
Κ. ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ: Είπατε το εξής, ότι στις 10:45 έγινε το τηλεφώνημα να βγείτε.
Π. ΝΙΚΗΤΑΣ: Δεν είπα 10:45.
Κ. ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ: 10:30 λέει ο κ. Γραμματέας ότι έχει γράψει. Διευκρινίστε το εν πάση περιπτώσει. Ένα τέταρτο πριν από την έκρηξη; 10:30; 10:45; Πότε έγινε το τηλεφώνημα αυτό;
Π. ΝΙΚΗΤΑΣ: 10:45 είπα έγινε η έκρηξη.
Κ. ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ: Τέλος πάντων κρατάω το 1 τέταρτο πριν την έκρηξη. Η έκρηξη φαίνεται ότι έχει γίνει 23:17 στην κατάθεσή σας έχετε πει ότι στις 22:55 (22 λεπτά πριν την έκρηξη), έγινε το τηλεφώνημα αυτό από την «ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ›. Έχετε κάποιο λόγο να αμφισβητείτε την ώρα που είχατε πει τότε;
Π. ΝΙΚΗΤΑΣ: Όχι δεν έχω.
Κ. ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ: Θέλω να σας θυμίσω τι έχετε πει στις 21 Μαϊου του ’91, 5 μέρες μετά από την έκρηξη.
Π. ΝΙΚΗΤΑΣ: Ποιος ήταν;
Κ. ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ: Τι ποιος ήταν;
Π. ΝΙΚΗΤΑΣ: 5 μέρες μετά;
Κ. ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ: Εσείς.
Π. ΝΙΚΗΤΑΣ: Που έδωσα κατάθεση.
Κ. ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ: Στην Αστυνομία δώσατε κατάθεση και λέτε «για το τηλεφώνημα που έλαβα περί ώρα 22:55 της 16/5/91 από την τρομοκρατική Οργάνωση...› κλπ., γι’ αυτό λέω την ώρα 22:55 απλώς θέλω να ρωτήσω το εξής: προλάβατε να το εκκενώσετε να βγουν έξω; Κινδύνεψε κανένας;
Π. ΝΙΚΗΤΑΣ: Δεν κινδύνεψε.
Κ. ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ: Ρωτηθήκατε ήδη από τον κ. Πρόεδρο για κάποιον εργαζόμενο που φέρατε εδώ κάποιο μεσίτη, είπατε δεν τον ξέρετε. Κάποια αυτοκίνητα έπαθαν ζημιές που ήταν εκεί;
Π. ΝΙΚΗΤΑΣ: Όχι.
Κ. ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ: Εκτός από αυτή τη μικρή ζημιά στο σιλό που είδατε το κομμάτι το τσιμέντο που έλλειπε, υπήρχε άλλη ζημιά;
Π. ΝΙΚΗΤΑΣ: Όχι.
Κ. ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ: Τίποτε άλλο.
(Διαλογικές συζητήσεις)
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Η κατηγορία για απόπειρα ανθρωποκτονίας κατά συναυτουργία που φέρεται ότι τελέστηκε κατά του αστυφύλακα Ξηντάρα, όπως συνάγεται από το παραπεμπτικό βούλευμα είναι απόλυτα σαφής και ορισμένη. Διερευνάται δε η βασιμότητά της ή μη, κατά την αποδεικτική διαδικασία, στα πλαίσια της οποία θα συνεκτιμηθεί και η απόφαση του Μ.Ο.Δ. κατά το μέρος της που αναγνώστηκε.
Η τελευταία αυτή απόφαση του Μ.Ο.Δ. δεν παράγει κάποιας μορφής δεδικασμένο για την παρούσα υπόθεση, λόγω μη συνδρομής ταυτότητας προσώπων των τότε δικασθέντων κατηγορουμένων που απηλλάγησαν και αυτών της παρούσης διαδικασίας, των οποίων η τύχη θέλει κριθεί στο τέλος. Για τους λόγους απορρίπτει την ένσταση.
(Διαλογικές συζητήσεις)
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ελάτε. Ο κ. Χαράλαμπος Δεληγιάννης. «Ορκίζομαι να πω την αλήθεια›.
Χ. ΔΕΛΗΓΙΑΝΝΗΣ: Ορκίζομαι.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ο πατέρας σας;
Χ. ΔΕΛΗΓΙΑΝΝΗΣ: Ιωάννης.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Γεννηθήκατε;
Χ. ΔΕΛΗΓΙΑΝΝΗΣ: 1958.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Εδώ;
Χ. ΔΕΛΗΓΙΑΝΝΗΣ: Χελιδόνι Ηλείας.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Κατοικείται;
Χ. ΔΕΛΗΓΙΑΝΝΗΣ: Νέα Ιωνία.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Επάγγελμα;
Χ. ΔΕΛΗΓΙΑΝΝΗΣ: Οικονομολόγος.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Πέστε μου τι γνωρίζετε, αν ήταν ασφαλισμένες αυτές οι χρηματαποστολές του ΕΛΤΑ.
Χ. ΔΕΛΗΓΙΑΝΝΗΣ: Ο ΕΛΤΑ μέχρι σήμερα δεν έχει ασφαλίσει ποτέ χρηματαποστολές.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Επομένως οι συγκεκριμένες ήταν; Μάθατε;
Χ. ΔΕΛΗΓΙΑΝΝΗΣ: Βεβαίως.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ότι;
Χ. ΔΕΛΗΓΙΑΝΝΗΣ: Ότι δεν ήταν ποτέ ασφαλισμένες.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Επομένως ποιος ζημιώθηκε από όλη αυτή την ιστορία;
Χ. ΔΕΛΗΓΙΑΝΝΗΣ: Οι ληστές αυτές επιβάρυναν τα οικονομικά αποτελέσματα του ΕΛΤΑ και εμφανίζονται τα αποτελέσματα της χρήσης του 1992 και της χρήσης του 1998. Είναι οι δύο ληστείες του Αιγάλεω και του Βύρωνα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Είναι οι δύο ληστείες οι οποίες εμφανίζονται στις χρήσεις.
(Διαλογικές συζητήσεις)
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ο κ. Εισαγγελέας έχει τον λόγο.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Δηλαδή τον κίνδυνο απωλείας των χρημάτων τον είχαν τα ΕΛΤΑ.
Χ. ΔΕΛΗΓΙΑΝΝΗΣ: Βεβαίως.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Αυτός που ζημιώθηκε άμεσα είναι τα ΕΛΤΑ.
Χ. ΔΕΛΗΓΙΑΝΝΗΣ: Βεβαίως.
(Διαλογικές συζητήσεις)
κ. ΚΑΠΕΤΑΝΑΚΗΣ: Τι θέση έχετε στον Οργανισμό;
Χ. ΔΕΛΗΓΙΑΝΝΗΣ: Οικονομικός διευθυντής είμαι.
Κ. ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ: Κύριε μάρτυρα αφού πρώτα σας ευχαριστήσω που ήρθατε και κάνατε τον κόπο γιατί είμαι ο υπαίτιος της ταλαιπωρίας σας αυτής, που αξίζει τον κόπο, ήθελα να ρωτήσω δύο τρία πράγματα. Πρώτα από όλα ήσασταν από το 1991 στα ΕΛΤΑ ή είστε τα τελευταία χρόνια;
Χ. ΔΕΛΗΓΙΑΝΝΗΣ: Είμαι τα τελευταία 5 χρόνια.
Κ. ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ: Μου κάνει εντύπωση το εξής από αυτά που είπατε και ήθελα πραγματικά να ρωτήσω, γιατί λέτε ότι μέχρι και σήμερα ο ΕΛΤΑ δεν ασφαλίζει χρηματαποστολές.
..........: (Εκτός μικροφώνου)
Κ. ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ: Αφήστε να κάνω την ερώτηση και θα αξιολογηθεί περαιτέρω. Εγώ θα πω ποια είναι η ερώτηση και αν θέλετε να μην την κάνω.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Εντάξει κάντε την.
Κ. ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ: Η απορία μου είναι η εξής: το 1991 τότε που έγινε η ληστεία στα ΕΛΤΑ Αιγάλεω έχουν προηγηθεί 2 – 3 άλλες ληστείες, υπάρχει το κλίμα που υπάρχει και αναφέρεται στη Δικογραφία. Πως με όλα αυτά τα δεδομένα ο ΕΛΤΑ μέχρι τώρα ενώ άλλες τράπεζες το κάνουν, δεν ασφαλίζει χρηματαποστολές.
Χ. ΔΕΛΗΓΙΑΝΝΗΣ: Θέλετε να σας απαντήσω γιατί;
Κ. ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ: Εγώ θέλω, αν το δικαστήριο το επιτρέψει.
Χ. ΔΕΛΗΓΙΑΝΝΗΣ: Γιατί έχω 1.100 καταστήματα για να τα ασφαλίσω θέλω 1,5 δις.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Καλύτερα να χάσουμε –λέει- μισό δις παρά να πληρώσουμε το 1,5. Είναι η αρχή του κέρδους και της ζημίας.
Κ. ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ: Κατανοητό.
(Διαλογικές συζητήσεις)
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: (Εκτός μικροφώνου)
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Κύριε Εισαγγελέα, μιλάει πολλές φορές και για την αρχή της εμπιστοσύνης των ληστών, ότι «εγώ πάω ληστεύω αλλά τουλάχιστον είναι ασφαλισμένα, δεν θα τα χάσει›.
Κ. ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ: Η σκέψη μου ήταν αυτή που είπατε πράγματι.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δεν το κατάλαβα νομίζετε; Βλέπετε ότι διαβάζω πίσω από όλα;
Κ. ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ: Ο ισολογισμός που έχετε φέρει βέβαια θα το δω κάποια στιγμή.
Χ. ΔΕΛΗΓΙΑΝΝΗΣ: Δεν είναι ισολογισμός.
Κ. ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ: Τι είναι;
Χ. ΔΕΛΗΓΙΑΝΝΗΣ: Στον ισολογισμό αναφέρονται πάρα πολλά ποσά. Ο ισολογισμός του ’92 έχει 1,5 προβλέψεις για έκτακτους κινδύνους. Το ποσό αυτό είναι 289 εκ. από τον ισολογισμό δεν θα βγάλετε συμπέρασμα. Σας έφερα την απόφαση του Διοικητικού Συμβουλίου και αντίγραφα λογιστικής πράξης που καταχωρήθηκε σε ζημιές της χρήσης που αναφέρουμε.
Κ. ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ: Δεν καταχωρούνται σε κάποιο συγκεντρωτικό κεφάλαιο στον ισολογισμό;
Χ. ΔΕΛΗΓΙΑΝΝΗΣ: Ο ισολογισμός αναφέρει 1,5 δις. Δεν θα βγάλετε συμπέρασμα.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: (Εκτός μικροφώνου)
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Διερευνά αν αυτά τα στοιχεία που έφερε είναι αληθινά. Αυτό κάνει τώρα.
Κ. ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ: Τελείωσε αυτό κ. Εισαγγελέα. Μια ερώτηση έκανα για τον ισολογισμό αν είναι δημοσιευμένος. Δεν έκανα άλλες ερωτήσεις θα πάρω τα έγγραφα και θα επιφυλαχθώ.
Χ. ΔΕΛΗΓΙΑΝΝΗΣ: Κύριε Πρόεδρε, δεν μπορούσε να γίνει διαφορετικά.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Πηγαίνετε στην ευχή του Θεού.
(Διαλογικές συζητήσεις)
Κ. ΧΡΥΣΙΚΟΠΟΥΛΟΣ: Κύριε Πρόεδρε πριν ξεκινήσει η διαδικασία υπάρχει ένα θέμα με τη συγκεκριμένη κατηγορία όσον αφορά τον κ. Γιωτόπουλο.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Πολλά.
Κ. ΧΡΥΣΙΚΟΠΟΥΛΟΣ: Πολλά ζητήματα είναι. Είναι αυτή η πράξη για την οποία κρίνεται ο κ. Γιωτόπουλος, είναι χαρακτηριστική του τρόπου με τον οποίο δομήθηκε η κατηγορία της ηθικής αυτουργίας. Υπάρχει ένα ζήτημα όμως σε σχέση με την περιγραφή της πράξης, δεν περιγράφεται πουθενά η πράξη.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Τα είδα όλα.
Κ. ΧΡΥΣΙΚΟΠΟΥΛΟΣ: Το κατηγορητήριο αναφέρεται στο οικείο κεφάλαιο και δεν περιγράφεται πουθενά η πράξη κ. Πρόεδρε. Εγώ το θέτω με την έναρξη της διαδικασίας ότι δεν έχουμε περιγραφή της πράξης, παραπέμπει σ’ ένα κεφάλαιο το οποίο υπάρχει. Το διατακτικό δεν λέει τίποτα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Όπως ξέρετε υπάρχουν και αιτιολογίες με προσόντα διατακτικού εφόσον παραπέμπονται ρητώς από το διατακτικό πάνω έχουμε πει παγίως και βέβαια αυτό γίνεται για την οικονομία του δικογράφου που λέγεται απόφαση και βούλευμα.
Κ. ΧΡΥΣΙΚΟΠΟΥΛΟΣ: Η παραπομπή και στο σκεπτικό το συγκεκριμένο είναι να πει ότι πρέπει να ανασταλεί η δίωξη και όχι να παραγραφεί όπως είχε προτείνει ο κ. Εισαγγελεύς. Όπως έχετε δει ο κ. Εισαγγελεύς που έκανε την πρόταση προς το Συμβούλιο που εξέδωσε το βούλευμα, πρότεινε για τους τρεις κατηγορουμένους που θεωρήθηκαν κατ’ αρχήν ότι συμμετείχαν σε αυτή την πράξη την παραγραφή. Αντιθέτως το δικαστήριο διέταξε την αναστολή, το Συμβούλιο διέταξε την αναστολή.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Το είδα.
Κ. ΧΡΥΣΙΚΟΠΟΥΛΟΣ: Η σκέψη που λέμε στο οικείο κεφάλαιο αν θεωρηθεί ότι αναφέρεται στο σκεπτικό, αναφέρονται σε αυτές τις σκέψεις και όχι στην περιγραφή. Περιγραφή πράξης δεν έχουμε.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Πλήρως κατανοητό έγινε. Λέτε να μην τα έχουμε δει; Θα τεθούν και την ώρα που πρέπει και την ώρα της κρίσης.
Κ. ΧΡΥΣΙΚΟΠΟΥΛΟΣ: Εγώ το θέτω υπόψη του δικαστηρίου σας.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ελάτε κα Tsantes. Ο πατέρας σας ήταν πλοίαρχος στο Αμερικανικό ναυτικό και υπηρετούσε εδώ, σε τι θέση;
S. TSANTES: Ο πατέρας μου εργαζόταν εδώ στην JUSMAG που ήταν η από κοινού συνεργασία Ελλάδας και Αμερικής.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Τι καθήκοντα είχε εδώ δηλαδή;
S. TSANTES: Εξ όσων γνωρίζω η εργασία του πατέρα μου αφορούσε στην στρατιωτική υποστήριξη προς το Ελληνικό Ναυτικό αναφορικά με τις ανάγκες του. Εάν επί παραδείγματι χρειαζόταν ανταλλακτικά για τα πλοία ή τέτοιου είδους πράγματα, ο πατέρας μου παρείχε αυτή τη βοήθεια και την υποστήριξη.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Που κατοικούσε τότε ο πατέρας σας; Που ήταν το σπίτι;
S. TSANTES: Ζούσαμε στην Πολιτεία.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ήσασταν μαζί τότε εδώ με τον πατέρα σας;
S. TSANTES: Ζούσαμε σ’ ένα διαμέρισμα στην Πολιτεία, ο πατέρας μου, η μητέρα μου, ο μεσαίος μου αδελφός ο Νίκος και εγώ.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Που ήταν η εργασία του; Ο χώρος εργασίας του;
S. TSANTES: Νομίζω εξ όσων θυμάμαι δεν είμαι σίγουρη όμως ότι ήταν κάπου κοντά στην πλατεία Ομονοίας.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ας μας πείτε για την εκείνη την ημέρα της 15ης Νοεμβρίου του 1983 που έγινε το κακό.
S. TSANTES: Πήγαινα στο σχολείο της Αμερικανικής Κοινότητας στο Χαλάνδρι και είχα πάει ήδη στο σχολείο. Ήρθε ο διευθυντής μου με πήρε από την αίθουσα του μαθήματος, νόμισα ότι κάτι είχα κάνει και με πήγε στο γραφείο του διευθυντού όπου βρίσκονταν εκεί ένας από τους συνεργάτες του πατέρα μου, όπου αμέσως κατάλαβα ότι κάτι δεν πήγαινε καλά.
Εκείνη τη στιγμή μου είπαν ότι είχε συμβεί ένα ατύχημα και ότι ο πατέρας μου είχε πεθάνει και ότι ο οδηγός του ήταν σε πάρα πολύ σοβαρή κατάσταση. Τότε τους ρώτησα αν ήταν ατύχημα ή αν δεν ήταν ατύχημα, τι συνέβη ακριβώς στον πατέρα μου και τότε με πληροφόρησαν ότι είχε πυροβοληθεί καθ’ οδόν προς την εργασία του.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Σε ποια τάξη πηγαίνατε τότε; Πόσο ετών ήσασταν;
S. TSANTES: Ήμουν 17 ετών και ήμουν στην τελευταία τάξη.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Τι μάθατε; Ποιοι ήταν αυτοί που τελικά κατά την πληροφορία σας σκότωσαν τον πατέρα σας;
S. TSANTES: Πληροφορήθηκα ότι ήταν δύο άτομα πάνω σε μια μοτοσικλέτα, ο ένας ήταν ο οδηγός, ο δεύτερος ήταν αυτός που πυροβόλησε και σε κάποιο χρονικό σημείο αργότερα μάθαμε ότι η 17Ν είχε εκδώσει μια προκήρυξη με την οποία αναλάμβανε την ευθύνη για την ενέργεια απέναντι στον πατέρα μου και στο Νίκο Βελούτσο.
Εξ όσων γνωρίζω το όπλο που χρησιμοποιήθηκε για τη δολοφονία του πατέρα μου και το Νίκου Βελούτσου ήταν το ίδιο όπλο που χρησιμοποιήθηκε και σε άλλους φόνους.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Μάθατε ποια πρόσωπα ήταν αυτά που έκαναν;
S. TSANTES: Όχι αυτό ακόμη παραμένει μυστήριο, εκτός του γεγονότος ότι ήταν η 17Ν. Φορούσαν κράνη και έτσι ήταν εύκολο να κρύψουν τα πρόσωπά του.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δύο άνθρωποι είχαν πυροβολήσει ή ένας;
S. TSANTES: Οι σφαίρες που σκοτώθηκε ο κ. Βελούτσος και ο πατέρας μου ήταν από το ίδιο. Νομίζω ότι ήταν ένας ο άνθρωπος που πυροβόλησε.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Και δεν μπορούμε να ξέρουμε ποιος είναι.
S. TSANTES: Θα πρέπει να ερευνηθούν αυτοί που έκαναν το φόνο.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Είναι το 1983.
S. TSANTES: Ναι, ήταν στις 15 Νοεμβρίου 1983.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ξέρετε ότι έγινε μία έρευνα και ξέρετε ότι τελικά δεν καταλήξαμε ποιοι ήταν.
S. TSANTES: Γνωρίζω ότι υπήρξε μία έρευνα και γνωρίζω ότι δεν υπήρξε κάποιος ο οποίος κατηγορήθηκε συγκεκριμένα για την δολοφονία του πατέρα μου. Αλλά ότι αυτός ο άνθρωπος εκεί πίσω είναι ο άνθρωπος ο οποίος είναι ο ηθικός αυτουργός για την δολοφονία του πατέρα μου.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Εννοείτε ποιον;
S. TSANTES: Τον κ. Γιωτόπουλο.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Πού το γνωρίζετε αυτό;
S. TSANTES: Από τα έγγραφα της κατηγορίας και από τις εφημερίδες.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Έχετε κάτι να μας πείτε που να αποδεικνύει ότι ήταν ο κ. Γιωτόπουλος;
S. TSANTES: Όχι, δεν έχω.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Τα Δικαστήρια δεν δικάζουν από τις εφημερίδες.
S. TSANTES: Ναι, αλλά εξ όσων γνωρίζω όταν η 17Ν έκανε μία ενέργεια εξέδιδε μία προκήρυξη στην οποία είχε πάνω την σφραγίδα και γνωρίζω ότι ορισμένοι από τους ανθρώπους που κάθονται πίσω μου έχουν αναλάβει την πολιτική ευθύνη. ¶ρα υπάρχει μία ευθύνη για την δολοφονία του πατέρα μου.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Αυτοί που έχουν αναλάβει την πολιτική ευθύνη δεν κατηγορούνται γι αυτή την δολοφονία. Γι αυτό νομίζω δεν κατηγορούνται ότι ήταν μέλη εκείνη την εποχή.
S. TSANTES: Γνωρίζω λίγα πράγματα για την ελληνική νομοθεσία αλλά έχω την εντύπωση ότι θα έπρεπε με όλα ταύτα να κατηγορούνται.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ποια επίδραση είχε αυτή η στέρηση του πατέρας σας για εσάς, για τα αδέλφια σας και για την μητέρα σας;
S. TSANTES: Ήταν μία τρομερή απώλεια για όλους εμάς. Όταν επέστρεψα στο σπίτι η μητέρα μου είχε μαζευτεί σε εμβρυακή θέση, έκλαιγε υστερικά και δεν μπορούσαμε να κάνουμε τίποτα για να την ηρεμίσουμε. Φοβάται ακόμη και σήμερα τόσο πολύ αυτή την χώρα που δεν τολμά να ταξιδέψει και να έρθει εδώ. Είμαστε ελληνικής καταγωγής. Όλοι οι παππούδες μου γεννήθηκαν εδώ σε αυτή τη χώρα.
Η οικογένεια του πατρός μου προέρχονταν από την Ικαρία όπου είναι το μέρος όπου πολλοί από αυτούς τους ανθρώπους έχουν περάσει μέρος της ζωής τους. Μέχρι αυτού του σημείου είχαμε μεγαλώσει με τρόπο ώστε να νοιώθουμε περήφανοι για το γεγονός ότι ήμασταν Έλληνες. Ήμασταν πολύ περήφανοι που ήμασταν μέλη της Ελληνορθόδοξης Εκκλησίας των Ηνωμένων Πολιτειών.
Ο πατέρας μου ήταν ιδρυτικό μέλος μιας Ελληνορθόδοξης Εκκλησίας στο Virginia Beach και αυτή η δολοφονία μας αφαίρεσε αυτή την αίσθηση της περηφάνιας που είχαμε για το ότι ήμασταν Έλληνες. Υπήρχε ένα μεγάλο κενό στην οικογένεια γιατί έπρεπε να γιορτάζουμε οτιδήποτε ήταν αυτό, Χριστούγεννα, Πάσχα, Βάφτιση χωρίς να είναι εκείνος παρών. Υπάρχουν τα εγγόνια που μπορούν μόνο να ακούσουν τις ιστορίες για τον παππού τους χωρίς να είχαν την ευκαιρία να τον γνωρίσουν.
Εγώ και ο αδελφός μου ήμασταν σχετικά νέοι τότε και έτσι ο πατέρας μου απώλεσε την ευκαιρία να δει τα αποτελέσματα του καρπού του, αυτού που είχε φτιάξει εκείνος, εμάς δηλαδή.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Του κακού που έκαναν εκείνοι.
S. TSANTES: Ναι.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Είπατε ότι δεν ξαναήρθατε στην Ελλάδα από τότε γι αυτό το λόγο;
S. TSANTES: Ναι, ακριβώς γι αυτό το λόγο δεν ένοιωθα ασφαλής να έρθω εδώ.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Αυτό είναι προσωπικό σας αίσθημα λόγω το τι έπαθε ο πατέρας ή νομίζετε ότι δεν υπάρχει ασφάλεια επειδή έγιναν μερικές τέτοιες πράξεις;
S. TSANTES: Νομίζω ότι είναι και τα δύο γιατί μέχρι και τώρα δεν είχε κατηγορηθεί κανείς. Αυτή η ομάδα ήταν ελεύθερη. Περιφέρονταν και είχε την δυνατότητα να σκοτώνει Έλληνες, Αμερικανούς, ακόμα και Τούρκους. Να τοποθετεί βόμβες, να εκτελεί ληστείες και μέχρις ότου σκάσει η βόμβα σε κάποιον εξ αυτών ήταν ελεύθεροι.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Μπορεί να νοιώθει κανένας ελεύθερος και όπως λέτε εσείς ασφαλής ακόμη και στις Ηνωμένες Πολιτείες, όταν εγώ το ΄87 είχα κάνει στους δίδυμους επάνω μία βόλτα; Δεν μπορεί να μου λέει για την πατρίδα μου αυτά τα πράγματα κανένας. Δεν μπορεί να μου τα λέει. Θα απαντήσει και σε αυτό διότι θέλω εγώ να το ρωτήσω. Την ρώτησα αν είναι επειδή σκότωσαν τον πατέρα της ή γενικά και λέει γενικά. Δεν μπορεί να γενικεύουμε εδώ από κανέναν. Εγώ είχα κάνει κάποτε βόλτα πάνω στην ταράτσα των δίδυμων πύργων.
Μπορώ να αισθάνομαι τώρα ασφαλής κι εγώ στις Ηνωμένες Πολιτείες επειδή υπάρχουν μερικοί που κάνουν τέτοιες πράξεις; Δεν γενικεύουμε τα πράγματα. Είναι μια ομάδα εγκληματική η 17Ν την οποία την δικάζουμε αλλά δεν είναι όλοι οι άνθρωποι έτσι. Έχουμε κατηγορουμένους, δεν ξέρουμε τί έχει ο καθένας κι αν έχει κάνει τίποτα. Δεν μπορούμε να τα λέμε έτσι.
S. TSANTES: Με όλα ταύτα αισθάνομαι ακόμη φόβο.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Φόβο;
S. TSANTES: Ναι.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Για το προσωπικό σας όμως, όχι γενικά εδώ στην Ελλάδα φόβο;
S. TSANTES: Ναι, γι αυτό που συνέβη στην οικογένειά μου εδώ.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Εδώ το δέχομαι πραγματικά. Είναι προσωπική εμπειρία. Αλλά όχι γενικά για την Ελλάδα ότι δεν ασφαλής χώρα. Δεν μπορώ να το δεχθώ εγώ. Δεν έχω τίποτε άλλο. Ο κ. Εισαγγελεύς.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Κυρία μάρτυς, πρέπει να σας πω όλοι οι Έλληνες και οι Ελληνίδες είναι με σας και τιμούν την μνήμη του πατέρα σας. Μην στέκεστε σε αυτούς εδώ που είναι πίσω σας. Επαναλαμβάνω, όλοι οι Έλληνες και οι Ελληνίδες είναι μαζί σας. Τιμούν την μνήμη του πατέρα σας και συμμετέχουν στον πόνο σας. Μην δίνετε σημασία σε όσους έβλαψαν τον πατέρα σας, την οικογένειά σας. Θα σας παρακαλέσω τώρα να αισθάνεστε ασφαλής, όσο καιρό.
S. TSANTES: Η οικογένειά μου περιμένει το αποτέλεσμα αυτής της δίκης πριν να νοιώσουμε έτσι, να κρίνουμε ότι αισθανόμαστε έτσι.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Κι εγώ αυτό το αποτέλεσμα περιμένω. Επαναλαμβάνω, κι εγώ αυτό περιμένω.
S. TSANTES: Πιστεύω ότι αυτό ακριβώς θα κάνετε.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Ελπίζω ότι θα δικαιώσει τις προσδοκίες του ελληνικού λαού. Κυρία μάρτυς, είπατε για τον κ. Γιωτόπουλο.
S. TSANTES: Ναι.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Είπατε για μία προκήρυξη. Ξέρετε εάν αυτή η προκήρυξη βρέθηκε με αποτυπώματα και τίνος;
S. TSANTES: Δεν το γνωρίζω.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Ξέρετε εάν η 17Ν ανέλαβε την γνησιότητα αυτής της προκήρυξης και την ευθύνη της; Και έπ’ ευκαιρία κ. Πρόεδρε επιτρέψτε μου – κύριε Κουφοντίνα, αυτή η προκήρυξη είναι της 17Ν; Μπορείτε να την δείτε.
Δ. ΚΟΥΦΟΝΤΙΝΑΣ: (Εκτός μικροφώνου)
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Είναι γνήσια. Δεν έχει αμφισβητηθεί.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Έχετε ακούσει ποιος ήταν ο συντάκτης αυτών των προκηρύξεων ή οι συντάκτες;
S. TSANTES: Δεν γνωρίζω.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Εάν σας πω ότι βρέθηκαν αποτυπώματα του κ. Γιωτόπουλου σε προκήρυξη; Έτσι λέει η σχετική έκθεση των Εγκληματολογικών Υπηρεσιών. Αμφιβάλλετε; Αναμείνατε και θα βεβαιωθείτε.
ΣΥΝΗΓΟΡΟΣ: Να αναμένουμε όλοι, να μην προτρέχουμε.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Τελείωσα κ. Πρόεδρε.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ευχαριστώ τον κ. Εισαγγελέα. Ο κ. Πρόεδρος.