Στους μυστηριώδεις τόπους των 5 ανθρώπινων αισθήσεων, με εκείνη την έκτη αίσθηση να μένει υπαρκτή αλλά απροσδιόριστη, αγγίζοντας τη σφαίρα του μεταφυσικού, η Φρόσω Λύτρα σκηνοθετεί επτά φανταστικές ιστορίες και μας μιλά για την παράσταση «Η άλλη αίσθηση».
Στους μυστηριώδεις τόπους των 5 ανθρώπινων αισθήσεων, με εκείνη την έκτη αίσθηση να μένει υπαρκτή αλλά απροσδιόριστη, αγγίζοντας τη σφαίρα του μεταφυσικού, η Φρόσω Λύτρα σκηνοθετεί επτά φανταστικές ιστορίες και μας μιλά για την παράσταση «Η άλλη αίσθηση».
Σαν ένα εικαστικό θεατρικό δρώμενο, εμπνευσμένο από τις «έξι+ μία φανταστικές ιστορίες» του Γκι Ντε Μοπασάν, η πρωτότυπη αυτή παράσταση, σε κείμενο του Γεράσιμου Ευαγγελάτου, παρουσιάζεται από τη θεατρική ομάδα naan, στον «Ελληνικό Κόσμο».
Ως ιχνηλάτης σε ένα μεταφυσικό κυνήγι των αισθήσεων, η Φρόσω Λύτρα αναζητεί μέσα από το έργο μια άλλη καινούρια αίσθηση, ανεξιχνίαστη όσο και οι πτυχές της ύπαρξής μας και μιλά για την παράσταση, τις αισθήσεις και την ηλικία της ανθρωπότητας.
Ποια ήταν η πηγή έμπνευσης του έργου;
Η ανάγνωση των έργων του Γκι ντε Μοπασάν με ταξίδεψε στην ενδοχώρα της ποιητικής φαντασίας και των αισθήσεων, γνωστών και άγνωστων. Ταξίδεψα μαζί του και χάθηκα μέσα στις αγωνίες του, τις εικόνες και τις φαντασιώσεις του, τον αισθησιασμό του, τον φόβο του για την τρέλα και το άγνωστο που μας περιβάλλει.
Δώστε μας μερικά στοιχεία για τη σύντομη ζωή του Γκι Ντε Μοπασάν.
Γεννήθηκε στη Νορμανδία το 1850 και μεγάλωσε εκεί. Αγάπησε σαν δάσκαλό του και πατέρα του τον Φλωμπέρ. Μετά τον στρατό και μέχρι τον θάνατό του, έζησε στο Παρίσι. Η ζωή του και η σχέση του με τις γυναίκες σημαδεύτηκαν από το διαζύγιο των γονιών του και την ψυχική διαταραχή που βασάνισε τη μητέρα του, και την οδήγησε στην αυτοκτονία.
Θεωρείται ο πατέρας του μικρού διηγήματος και έγραψε αμέτρητες μικρές ιστορίες, καθώς η συγγραφή αποτελούσε την κύρια πηγή των εισοδημάτων του. Επίσης, έγραψε μυθιστορήματα και θεατρικά έργα. Αγαπούσε ιδιαίτερα τα σπορ και τα ταξίδια. Δημιουργούσε εφήμερες σχέσεις και περιπέτειες και αφηνόταν στα μικρά και μεγάλα ανθρώπινα πάθη. Πέθανε σε ηλικία 43 ετών, σε ψυχιατρείο.
Πώς διεισδύει η παράσταση στους μυστηριώδεις τόπους των ανθρώπινων αισθήσεων;
Το έργο, που εμπνεύστηκα από τον Γκι ντε Μοπασάν και το κείμενο έγραψε ο Γεράσιμος Ευαγγελάτος, περιλαμβάνει έξι μικρές ερωτικές ιστορίες, όπου μας ταξιδεύει με την αφήγησή του ο Γκι σαν κεντρικός ήρωας του έργου. Κάθε ιστορία αντιστοιχεί σε μια από τις καταγεγραμμένες αισθήσεις μας και, ταυτόχρονα, σε μια τέχνη.
Η παράσταση επιχειρεί μέσα από αυτές τις μικρές και πυκνές σε νοήματα ιστορίες να αποδώσει τη διάνοια και την ποιητική φαντασία του συγγραφέα, καθώς και να φωτίσει – αποκαλύψει άγνωστες πλευρές της ζωής του και της κοσμοθεωρίας του περί αντίληψης του κόσμου, μέσω των γνωστών και άγνωστων αισθήσεων που διαθέτουμε. Έτσι πλάθεται αφηγηματικά η κάθε ιστορία με μια αίσθηση και αποδίδεται θεατρικά μέσα από μία διαφορετική τέχνη.
Με ποιον τρόπο αυτό το εγχείρημα λειτουργεί ως εικαστικό θεατρικό δρώμενο;
Η σκηνοθεσία επιχειρεί να ταξιδέψει τον θεατή σε ένα μεταφυσικό τοπίο – σκηνική σύνθεση, που έχει δημιουργήσει ο Μανόλης Παντελιδάκης σε έναν χώρο, του οποίου το εμβαδόν είναι 900 τ.μ.. Το σκηνικό, που καταλαμβάνει ολόκληρο τον χώρο και αποτελείται από δέντρα, νερό, αλάτι και έργα εικαστικών καλλιτεχνών, αποτυπώνει το σπίτι - μυαλό του Γκι ντε Μοπασάν. Ο θεατής καλείται να παρακολουθήσει το έργο, μετακινούμενος στα διαφορετικά τοπία της κάθε ιστορίας, ακολουθώντας το νήμα της δράσης και επιλέγοντας την οπτική γωνία και τον τρόπο θέασης.
Σε ποια καινούρια ανεξιχνίαστη αίσθηση μάς οδηγούν οι ιστορίες του έργου;
Μα αν την γνώριζα, αν μπορούσα να την ονοματίσω, δε θα ήταν άγνωστη! Το περιεχόμενο της έβδομης ιστορίας, με τίτλο «Το γράμμα ενός τρελού», που δένει τις υπόλοιπές ιστορίες και, ταυτόχρονα, τη ζωή του ήρωα με το έργο του σε ένα πρωτότυπο θεατρικό έργο, μιλάει για την ύπαρξή της, καθώς βρίσκεται στο κατώφλι της τρέλας - πνευματικής υπέρβασης μέσα από τη φαντασία. Ό,τι μπορούμε να φανταστούμε αυτομάτως υπάρχει ή έχει υπάρξει. Μόνο οι τρελοί λέει, σε αυτό το στάδιο εξέλιξης της ανθρωπότητας που είμαστε, μπορούν να δουν το αόρατο, να έρθουν σε επαφή με μια άλλη πραγματικότητα, να αγγίξουν το άυλο, να αφουγκραστούν τις φωνές και τους άηχους στα κοινά αυτιά ήχους, να αντιληφθούν το παιχνίδι του χρόνου, να διαισθανθούν και να κοινωνήσουν τα μυστήρια του σύμπαντος.
Πρόκειται για μια επιστολή προς τον γιατρό - ψυχίατρό του, που στην πραγματικότητα απευθύνεται στον αναγνώστη και νομιμοποιεί την τρέλα σαν τη μοναδική οδό που έχει η ανθρωπότητα σε αυτό της το στάδιο και όπου οι αισθήσεις μας είναι ατελείς και μας περιπαίζουν.
Πόσες πραγματικότητες μπορεί να υπάρχουν, πέρα από αυτήν που είναι ορατή στα ανθρώπινα μάτια μας;
Μόνο μία πιστεύω. Αυτή που είναι αόρατη στα ανθρώπινα μάτια μας, αυτή που είναι κωδικοποιημένη στο μυαλό, το σώμα, τη μνήμη και τη φαντασία μας, που εμφανίζεται στα λόγια και τα κιτάπια των σοφών, στους στίχους των ποιητών, στους πίνακες και τα γλυπτά, στις θρησκείες και την ιστορία μας. Στην επιστήμη, που εμπιστεύεται το άγνωστο και τη φαντασία.
Στην απτή δύσκολη πραγματικότητα που βιώνουμε στη χώρα μας, ποιες δυνατότητές μας πρέπει να αναπτύξουμε, για να αλλάξουμε τα πράγματα;
Νομίζω να επιστρέψουμε στην ιδιαίτερη πατρίδα μας! Να θυμηθούμε τη μητρική μας γλώσσα. Να εμπιστευτούμε το ένστικτο και την δύναμή μας. Να μην ξεχνάμε, να θυμόμαστε. Να εφεύρουμε τον εαυτό μας. Να απελευθερώσουμε τις αισθήσεις μας. Να ακούμε, να βλέπουμε, να αγγίζουμε, να ψυχανεμιζόμαστε, να ερωτευόμαστε, να ανακαλύπτουμε ξανά τις γεύσεις και τα αρώματα της ζωής. Να ανακαλύπτουμε καινούργιες αισθήσεις και να αλλάζουμε. Να δημιουργούμε και να αγαπάμε, να φροντίζουμε. Να μη βλέπουμε ειδήσεις! Να ταξιδεύουμε. Να επενδύσουμε στη φαντασία και στις σχέσεις μας.
Ποια είναι η αίσθηση σας για το μέλλον μας;
Ότι θα είναι χίλιες φορές καλύτερο φυσικά! Η ανθρωπότητα είναι ακόμα βρέφος. Πού θα πάει; Κάποτε θα μεγαλώσουμε.
Ταυτότητα παράστασης: σύλληψη έργου - θεατρική απόδοση - δραματουργική επεξεργασία - σκηνοθεσία: Φρόσω Λύτρα, κείμενο: Γεράσιμος Ευαγγελάτος, σκηνογραφία: Μανόλης Παντελιδάκης, κοστούμια: Ειρήνη Τσακίρη, επιμέλεια κίνησης: Σοφία Μιχαήλ, σχεδιασμός φωτισμών: Γιώργος Τέλλος, μουσική: Γιώργος Πούλιος, βοηθοί σκηνοθέτη: Ζέτη Φίτσιου - Φίλιππος Παπαχριστοδούλου, βοηθοί σκηνογράφου: Μάρκος Παπουτσάκης - Νεφέλη Ηλιοπούλου, βοηθός φωτισμών: Στέλλα Κάλτσου, επιμέλεια κειμένου: Έλενα Αγγελοπούλου, διεύθυνση παραγωγής: Βαγγέλης Δοκός, κατασκευή σκηνικού: Παναγιώτης Λαζαρίδης. Εικαστικοί και παραστατικοί καλλιτέχνες: ζωγράφος: Βασίλης Πέρρος, φωτογράφος: Τάσσος Βρεττός, γλύπτρια: Έφη Σκαρβελάκη, χορογράφος: Amalia Bennett, μουσικός: Γιώργος Πούλιος, video artist: Άγγελος Παπαδόπουλος. Παίζουν: Κωνσταντίνος Γιαννακόπουλος, Γωγώ Καρτσάνα, Θύμιος Κούκιος, Αννίτα Κούλη, Λήδα Ματσάγγου, Σοφία Μιχαήλ, Φίλιππος Παπαχριστοδούλου, Ευαγγελία Συριοπούλου, Κώστας Φαλελάκης. Στον ρόλο του Γκι Ντε Μοπασάν ο Δημήτρης Γεωργαλάς.
Πληροφορίες
Κέντρο Πολιτισμού «Ελληνικός Κόσμος» - Κτήριο 56, Πειραιώς 254 – Ταύρος, τηλ.: 212 2540300. Ημέρες και ώρες παραστάσεων: Πέμπτη, Κυριακή, Δευτέρα: 20.00, Παρασκευή, Σάββατο: 21.00. Διάρκεια παράστασης: 75 λεπτά. Τιμές εισιτήριου: γενική είσοδος: 16 ευρώ, φοιτητικό: 12 ευρώ, κάρτα ανέργων/ατέλειες: 5 ευρώ. Προπώληση εισιτηρίων: «Ελληνικός Κόσμος», καταστήματα Public, τηλεφωνικά με χρέωση πιστωτικής κάρτας: 212 2540300, ηλεκτρονικά: www.theatron254.gr. Διατίθεται δωρεάν χώρος στάθμευσης. Πληροφορίες πρόσβασης: λεωφορεία: 049 (Πειραιάς - Ομόνοια, στάση Σχολή Καλών Τεχνών), 914 (Ομόνοια – Πειραιάς - Παλαιά Κοκκινιά, στάση Σχολή Καλών Τεχνών), τρένο (γραμμή ΗΣΑΠ): ηλεκτρικός σταθμός Καλλιθέας.
Γιώργος Σ. Κουλουβάρης
[email protected]