Β. ΜΑΡΚΗΣ: Εγώ δεν αμφισβητώ το γεγονός ότι κάποιος άνθρωπος μετά από 13 χρόνια μπορεί να αναγνωρίσει κανέναν, αλίμονο. Ένας άνθρωπος που θα βρεθεί μέσα σε μια τέτοια πίεση δεν μπορεί να αναγνωρίσει; Εγώ αυτό που θέλω να επισημάνω και θέλω κάποια εξήγηση από μέρους σας, είναι η διαφορετική αντιμετώπιση του ίδιου του γεγονότος ενώπιον ενός ανακριτού από την αντιμετώπιση που κάνατε στο ίδιο γεγονός ενώπιον ενός Δικαστηρίου στο ακροατήριο. Αν λέγατε στον ανακριτή «δεν μπορώ να γνωρίσω κανέναν μετά από τόσα χρόνια......›
Α. ΛΙΑΚΟΥΡΑΣ: Η δυναμική του λόγου και της επικοινωνίας και με τις ανακριτικές αρχές και στο Δικαστήριο τώρα, από τη μεριά μου, είναι ακριβώς ίδια. Αν αυτό αποτυπώνεται μ’ έναν τρόπο και το εξετάζετε στατικά, δεν ξέρω, αλλά σας λέω ότι είναι ακριβώς ίδια, ακριβώς τις ίδιες αμφιβολίες είχα κι εκεί, με τον ίδιο τρόπο μίλησα, με τον ίδιο τρόπο αντιμετώπισα τη συγκεκριμένη κατάσταση.
Β. ΜΑΡΚΗΣ: Αν έχετε την καλοσύνη, έχετε την κατάθεσή του; Είστε μορφωμένος άνθρωπος. «Μου είναι αδύνατο να θυμηθώ μετά από 12 χρόνια χαρακτηριστικά των δραστών› Αν μένατε εκεί πέρα δε θα υπήρχε κανένα ζήτημα. Το ζήτημα είναι «εκτός από την περίπτωση του Χριστόδουλου Ξηρού τον οποίο είδα στην τηλεόραση και στη φωτογραφία που μου επιδεικνύεται›. Τον προβληματισμό μας σε σχέση με τον Χριστόδουλο, τον προσδιορίζετε μονάχα στο αν είχε ή δεν είχε μουστάκι. Πώς λοιπόν είναι το ίδιο πράγματα αυτό που μας λέτε με αυτό που είπατε τότε;
Α. ΛΙΑΚΟΥΡΑΣ: Νομίζω ότι θα επαναλάβω την απάντηση που έδωσα προηγουμένως και στον κ. Πρόεδρο. Η κατανομή του, το ύψος του και η θέση του στην απόσταση που βρισκόταν λέω ότι θα μπορούσε ο κ. Ξηρός να είναι ένας από τους ανθρώπους που ήταν εκεί.
Β. ΜΑΡΚΗΣ: Εμείς εκτιμούμε αν αυτό είναι αρκετό ή όχι αλλά εν πάση περιπτώσει αυτή είναι μια εξήγηση. Λέτε ότι ο σωματότυπος, η περιγραφή που έχετε στο μυαλό σας θα μπορούσε να είναι ο κ. Χριστόδουλος Ξηρός.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Κύριε μάρτυς, πόσο κράτησε αυτή η ληστεία;
Α. ΛΙΑΚΟΥΡΑΣ: Η στιγμή φαίνεται αιώνια εκείνη την ώρα.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Περίπου.
Α. ΛΙΑΚΟΥΡΑΣ: Υποθέτω ότι κράτησε γύρω στα 5 λεπτά.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Το ίδιο λέτε και στην προανακριτική κατάθεσή σας. Λέτε το εξής: «Ο ένας ήταν ψηλός, 1,80 περίπου, γεμάτος, στρογγυλοπρόσωπος, κοντός, μαύρος με λεπτό μουστάκι, ελαφρά αξύριστος....› Σε ποιον ταιριάζει αυτό που λέτε;
Α. ΛΙΑΚΟΥΡΑΣ: Στον κύριο για τον οποίο γίνεται τόση ώρα η συζήτηση
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Μάλιστα, στον κύριο Χριστόδουλο. Δηλαδή θυμάστε το χρόνο που διήρκεσε η ληστεία, θυμάστε αυτό που είπατε. Σήμερα τί λέτε; Το αρνείστε;
Α. ΛΙΑΚΟΥΡΑΣ: Όχι, μα ο χρόνος που διήρκεσε η ληστεία, είναι ένα γεγονός αντικειμενικό που κουβεντιάζεται κι έχει αρχή και τέλος. Η περιγραφή ενός προσώπου είναι ένα γεγονός υποκειμενικό.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Και ο χρόνος είναι υποκειμενικός.
Α. ΛΙΑΚΟΥΡΑΣ: Ο χρόνος είναι αντικειμενικός...
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Πόση ώρα εξετάζεστε αυτή τη στιγμή ξέρετε;
Α. ΛΙΑΚΟΥΡΑΣ: Ένα τέταρτο.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Κύριε μάρτυς φοβάστε;
Α. ΛΙΑΚΟΥΡΑΣ: Σας δείχνω αυτή την αίσθηση;
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Δεν ξέρω. Έχετε ευθύνη πάντως.
Α. ΛΙΑΚΟΥΡΑΣ: Πάρα πολύ μεγάλη και την ξέρω την ευθύνη μου.
Γ. ΑΓΙΟΣΤΡΑΤΙΤΗΣ: Είπατε ότι αυτός ο σωματότυπος ανταποκρίνεται, τώρα το είπατε, στον κ. Χριστόδουλο Ξηρό. Είπατε όμως προηγουμένως επίσης ότι και όταν είδατε τον κ. Δαναλάτο είχατε την εντύπωση ότι αυτός ο σωματότυπος ανταποκρίνεται στον κ. Δαναλάτο. Εάν υπήρχε κι άλλος ένας χοντρός, στρογγυλοπρόσωπος, ψηλός κτλ., θα λέγατε το ίδιο; Ότι αυτός ο σωματότυπος ανταποκρίνεται; Αν ήμουν κι εγώ ας πούμε κατηγορούμενος θα μπορούσα κι εγώ –κι εγώ εύσωμος είμαι, ψηλός, στρογγυλοπρόσωπος κτλ.- θα μπορούσατε να πείτε ότι κι εγώ ενδεχομένως να είμαι αυτός ο συγκεκριμένος δράστης;
Α. ΛΙΑΚΟΥΡΑΣ: Νομίζω πως όχι γιατί ο σωματότυπος δεν είναι το μόνο που σε κάνει να λες κάτι, υπάρχει και το περίγραμμα, υπάρχει η εικόνα, υπάρχει όλο αυτό το πράγμα που σε κάνει να προσδιορίζεις κάποια πράγματα.
Γ. ΑΓΙΟΣΤΡΑΤΙΤΗΣ: Όχι όμως χαρακτηριστικά προσώπου και τέτοια, δηλαδή λεπτομέρειες, μάτια, μύτη, τέτοια πράγματα. Μόνο το ογκώδες σώμα απ’ ότι καταλαβαίνω ήταν το κριτήριό σας που προσεγγίσατε τη μια φορά προς τον Δαναλάτο, την άλλη προς τον Χριστόδουλο Ξηρό. Το ογκώδες σώμα ήταν αυτό το οποίο σας δημιούργησε αυτή την εικόνα.
Αυτές τις αμφιβολίες, έστω λίγες αμφιβολίες, τις διατυπώσατε στον ανακριτή; Είπατε ότι «αν μου δείχνατε και καμιά φωτογραφία παλιά μπορεί και να το έλεγα;›
Α. ΛΙΑΚΟΥΡΑΣ: Μα το είπα προηγουμένως, και βέβαια τις διατύπωσα.
Γ. ΑΓΙΟΣΤΡΑΤΙΤΗΣ: Σας υποδείχθηκαν και άλλες φωτογραφίες εύσωμων ανθρώπων με στρογγυλά πρόσωπα και εσείς προσεγγίσατε περισσότερο προς τον Χριστόδουλο ή μόνο του Χριστόδουλου;
Α. ΛΙΑΚΟΥΡΑΣ: Μόνου του Χριστόδουλου.
Γ. ΑΓΙΟΣΤΡΑΤΙΤΗΣ: Σας δηλώθηκε επίσης –γιατί εσείς καταθέτετε 12/9- ότι αυτός έχει ομολογήσει τις πράξεις του;
Α. ΛΙΑΚΟΥΡΑΣ: Το είχα διαβάσει ήδη στην εφημερίδα.
Γ. ΑΓΙΟΣΤΡΑΤΙΤΗΣ: Δηλαδή βλέπατε και την εικόνα, ακούγατε και την απολογία και αυτό σας έκανε να πλησιάσετε περισσότερο σε αυτή την άποψη, ότι ο Χριστόδουλος είναι, αφού έχει ομολογήσει, αφού το λέει και η τηλεόραση, όλα τα κανάλια... Αυτό σας βοήθησε στο να καταλήξετε σε αυτή την άποψη που διατυπώσατε στον ανακριτή;
Α. ΛΙΑΚΟΥΡΑΣ: Υπάρχει ένα σύνολο ερεθισμάτων που σε επηρεάζουν και σε κάνουν να κατευθύνεσαι και να σκέφτεσαι μερικά πράγματα. Σε αυτό το σύνολο των ερεθισμάτων ήμουν κι εγώ υποκείμενο.
Γ. ΑΓΙΟΣΤΡΑΤΙΤΗΣ: Παρά όμως το σύνολο αυτών των ερεθισμάτων εσείς είχατε και κάποιες αμφιβολίες. Δηλαδή είπατε ότι «δεν είμαι και πολύ σίγουρος›.
Α. ΛΙΑΚΟΥΡΑΣ: Ακόμα τις έχω.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Μα νομίζω ότι τα είπε σε μένα από την αρχή αυτά. Η κα Καφόγλου παρακαλείται να έρθει. Η κα Καφόγλου είναι η ιδιοκτήρια της Δαμάρεως. Έχει γίνει παράκληση από πλευράς Υπεράσπισης.
«Οκρίζομαι να πω την αλήθεια›.
Β. ΚΑΦΟΓΛΟΥ: Ορκίζομαι.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ονομάζεστε;
Β. ΚΑΦΟΓΛΟΥ: Βηθλεέμ Καφόγλου.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Τον πατέρα σας;
Β. ΚΑΦΟΓΛΟΥ: Νικόλαο.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Είστε έγγαμη;
Β. ΚΑΦΟΓΛΟΥ: Διαζευγμένη.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Που κατοικείτε;
Β. ΚΑΦΟΓΛΟΥ: Δαμάρεως 73.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Επάγγελμα;
Β. ΚΑΦΟΓΛΟΥ: Νοσοκόμα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Πέστε μου για τη γειτονιά που είχατε. Δίπλα ήταν; Στο διπλανό διαμέρισμα;
Β. ΚΑΦΟΓΛΟΥ: Ακριβώς και μάλιστα είχε γίνει παραπληροφόρηση ότι είχα και μισθωτική ανοιγμένη. Πολλά είχαν συζητηθεί τότε.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δηλαδή πριν ανακαλυφθεί κάτι από την Αστυνομία;
Β. ΚΑΦΟΓΛΟΥ: Στη διάρκεια που είχαν συμβεί τα γεγονότα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Μετά δηλαδή την έκρηξη στα χέρια του κ. Ξηρού.
Β. ΚΑΦΟΓΛΟΥ: Ναι.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Από εκεί και πέρα δεν μας νοιάζει. Εκεί βλέπατε τίποτα ύποπτο εσείς;
Β. ΚΑΦΟΓΛΟΥ: Όχι.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Βλέπατε κάποιον να μπαίνει ή να βγαίνει; ¶τομα πολλά;
Β. ΚΑΦΟΓΛΟΥ: Όχι.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Σας φώναξαν για καφέ καμιά φορά;
Β. ΚΑΦΟΓΛΟΥ: Όχι.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Μάθατε όμως ότι είχε κάτι επικίνδυνα πράγματα εκεί πέρα. Αν έπαιρνε καμιά φωτιά εκεί πέρα, όλα τα γύρω τετράγωνα θα είχαν διαλυθεί!
Β. ΚΑΦΟΓΛΟΥ: Αν το ήξερα, θα έτρεχα με χίλια και εγώ θα έφευγα από το σπίτι.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Μπήκατε ποτέ σε αυτό το σπίτι μέσα;
Β. ΚΑΦΟΓΛΟΥ: Όχι.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ξέρετε κάτι να μας πείτε για τους κατηγορουμένους; Είχατε δει ποτέ τον κ. Ξηρό ή κάποιον άλλον εκεί;
Β. ΚΑΦΟΓΛΟΥ: Μόνο τυχαία την ημέρα που ήταν να νοικιαστεί.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Μια μέρα τον είχατε δει μόνο;
Β. ΚΑΦΟΓΛΟΥ: Ναι.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Πότε;
Β. ΚΑΦΟΓΛΟΥ: Την ημέρα που ήταν να νοικιαστεί. Δεν θυμάμαι ακριβή ημερομηνία.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Την ημέρα της βόμβας;
Β. ΚΑΦΟΓΛΟΥ: Όχι την ημέρα που ενοικιαζόταν.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Είδατε τον ίδιο;
Β. ΚΑΦΟΓΛΟΥ: Ναι μαζί με τον ιδιοκτήτη. Τον αντιπρόσωπο.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Κάνατε καμιά συζήτηση μαζί τους;
Β. ΚΑΦΟΓΛΟΥ: Όχι απλά χαιρέτισα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Είδατε έναν άνθρωπο ο οποίος έπιασε ένα μικρό διαμέρισμα, δεν δώσατε σημασία.
Β. ΚΑΦΟΓΛΟΥ: Ναι με ευγενική φυσιογνωμία.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Μέσα δεν μπήκατε καθόλου να δείτε τη διαμόρφωση κλπ.;
Β. ΚΑΦΟΓΛΟΥ: Όχι.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Μήπως άλλα άτομα, γυναίκες ενδεχομένως είδατε να μπαινοβγαίνουν;
Β. ΚΑΦΟΓΛΟΥ: Όχι.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ο κ. Εισαγγελεύς έχει τον λόγο.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Σε ποιο νοσοκομείο είστε;
Β. ΚΑΦΟΓΛΟΥ: Στο Αλεξάνδρα. Αποκλειστική νοσοκόμα.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Είπατε ότι είδα τον Σάββα Ξηρό.
Β. ΚΑΦΟΓΛΟΥ: Ναι.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Πότε τον είδατε;
Β. ΚΑΦΟΓΛΟΥ: Σας λέω όταν ήταν να νοικιαστεί.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Πως ξέρετε ότι η ημέρα εκείνη ήταν η μέρα της ενοικίασης;
Β. ΚΑΦΟΓΛΟΥ: Γιατί ήταν μαζί με τον αντιπρόσωπο.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Επειδή ήταν; Μπορεί να ήταν πριν, μετά. Τι αξία έχει αυτό που λέτε; Πως ξέρετε ότι την ημέρα εκείνη έγινε η ενοικίαση; Πως το λέτε αυτό;
Β. ΚΑΦΟΓΛΟΥ: Εκείνη την ημέρα τους χαιρέτισα και λέω «νοικιάζεται το διαμέρισμα;› και ο άνθρωπος αυτός μου λέει «ναι θα το νοικιάσω για τον αδελφό μου›.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Ποιος το είπε αυτό;
Β. ΚΑΦΟΓΛΟΥ: Ο Σάββας.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Τον ξέρατε τον Σάββα;
Β. ΚΑΦΟΓΛΟΥ: Δεν τον ήξερα.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Τότε πως σας απάντησε; Πως έπιασε κουβέντα μαζί σας;
Β. ΚΑΦΟΓΛΟΥ: Μονολεκτικές κουβέντες.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Πως έπιασε κουβέντα μαζί σας ο Σάββας;
Β. ΚΑΦΟΓΛΟΥ: Εγώ απευθύνθηκα στον ιδιοκτήτη;
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Ποιος είναι ο ιδιοκτήτης;
Β. ΚΑΦΟΓΛΟΥ: Δεν ξέρω το επίθετό του.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: ¶νδρας είναι η γυναίκα;
Β. ΚΑΦΟΓΛΟΥ: ¶νδρας.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Σίγουρα;
Β. ΚΑΦΟΓΛΟΥ: Ναι.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Τι ώρα έγινε αυτό το πράγμα; Τι εποχή ήταν;
Β. ΚΑΦΟΓΛΟΥ: Πρέπει να ήταν μεσημεράκι. Φθινόπωρο πρέπει να ήταν.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Ποιο χρόνο;
Β. ΚΑΦΟΓΛΟΥ: Δεν θυμάμαι. Το 2000; Τέλος του ’99; Κάπου εκεί ήταν.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Λέτε την αλήθεια;
Β. ΚΑΦΟΓΛΟΥ: Την αλήθεια θέλω να σας πω, αλλά δεν μπορώ να προσδιορίσω ακριβώς ημέρες και ημερομηνίες.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Πως εσείς ήρθατε σήμερα εδώ; Ποιος σας είπε να έρθετε εδώ;
Β. ΚΑΦΟΓΛΟΥ: Μου έστειλαν ειδοποιητήριο. Με κάλεσαν.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Που σας βρήκαν; Κάποιος σας πρότεινε.
Β. ΚΑΦΟΓΛΟΥ: Κανένας.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Που ήξερε ότι εσείς κάνατε κουβέντα με τον Σάββα Ξηρό;
Β. ΚΑΦΟΓΛΟΥ: Δεν ξέρω. Αυτά από την κατάθεση βγήκαν.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Από ποια κατάθεση;
Β. ΚΑΦΟΓΛΟΥ: Τι να σας πω;
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Καλά.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Είχατε δώσει κατάθεση στον ανακριτή κ. Ζερβομπεάκο;
Β. ΚΑΦΟΓΛΟΥ: Βεβαίως.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Εντάξει.
Β. ΜΑΡΚΗΣ: Το πρόσωπο που λέτε ότι είδατε την ημέρα εκείνη που ενοικιάστηκε το οποίο λέτε ότι ήταν ο κ. Σάββας Ξηρός, εκτός από εκείνη την ημέρα το είδατε άλλη μέρα να μπαίνει ή να βγαίνει στο διαμέρισμα;
Β. ΚΑΦΟΓΛΟΥ: Όχι.
Β. ΜΑΡΚΗΣ: Είστε σίγουρη; Για προσπαθήστε να θυμηθείτε λίγο.
Β. ΚΑΦΟΓΛΟΥ: Έχει περάσει και τόσος χρόνος.
Β. ΜΑΡΚΗΣ: Λέτε πράγματι ότι βρεθήκατε κάπου και σας εξήγησε ότι το νοίκιασε για τον αδελφό του, αλλά μετά εβδομάδα μετά λέτε...
Β. ΚΑΦΟΓΛΟΥ: Ναι.
Β. ΜΑΡΚΗΣ: Για πείτε μας τι έγινε μια εβδομάδα μετά.
Β. ΚΑΦΟΓΛΟΥ: Απλά δεν τον είδα να μπαίνει, ακούσαμε μόνο το κλειδί της πόρτας και έτυχε να είμαι στη βεράντα και εκεί είδα ότι έβγαινε μ’ έναν άλλο τον οποίο δεν τον ξέρω.
Β. ΜΑΡΚΗΣ: Δεν τον ξέρετε, τον έχετε περιγράψει βέβαια ψηλό, αδύνατο, με ξανθά μαλλιά ύψους 1.80.
Β. ΚΑΦΟΓΛΟΥ: Μάλιστα.
Β. ΜΑΡΚΗΣ: Έγινε τίποτα και αντιληφθήκατε την 1η Ιουλίου στο διαμέρισμα αυτό;
Β. ΚΑΦΟΓΛΟΥ: Όχι την 1η Ιουλίου.
Β. ΜΑΡΚΗΣ: Πότε; Αργά το βράδυ μεσάνυχτα δηλαδή και μετά τα μεσάνυχτα.
Β. ΚΑΦΟΓΛΟΥ: Ναι.
Β. ΜΑΡΚΗΣ: Πείτε μας.
Β. ΚΑΦΟΓΛΟΥ: Εκεί που έβλεπα τηλεόραση εγώ κάποια στιγμή ακούω βέβαια το άνοιγμα της πόρτας δεν έδωσα σημασία, αλλά αυτό εξακολούθησε πολλές φορές.
Β. ΜΑΡΚΗΣ: Τι ώρα υπολογίζετε ότι ήταν;
Β. ΚΑΦΟΓΛΟΥ: Μετά τις 22:30 με 23:00 είχε αρχίσει.
Β. ΜΑΡΚΗΣ: Περιγράψτε μας ακριβώς τι γινόταν. Κάποιος ξεκλείδωνε, έβγαινε και σε λίγο γύριζε.
Β. ΚΑΦΟΓΛΟΥ: Σε τακτό διάστημα επέστρεφε ξανά.
Β. ΜΑΡΚΗΣ: Πόσες φορές συνέβη αυτό το πράγμα;
Β. ΚΑΦΟΓΛΟΥ: Είχα χάσει τον αριθμό των μετρήσεων.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ήταν φόρτωση;
Β. ΜΑΡΚΗΣ: Προφανώς. Και ξέρετε ότι είχε 1η Ιουλίου κ. Πρόεδρε δηλαδή μετά την έκρηξη.
Β. ΚΑΦΟΓΛΟΥ: Έγινε τη Δευτέρα προς Τρίτη. Ξημέρωμα.
Β. ΜΑΡΚΗΣ: Το επισημαίνω αυτό το πράγμα στην κατάθεσή της. Καταθέτει 15 Ιουλίου του 2002 η κυρία και λέει το εξής: «Εκείνο όμως που μου έκανε εντύπωση ήταν ότι τη Δευτέρα 1/7 και ώρα 22:30 έως 23:00 περίπου ενώ έβλεπα τηλεόραση άκουσα να κλειδώνει η πόρτα του διπλανού διαμερίσματος και να κατεβαίνει ένα άτομο με γρήγορα βήματα. Αυτό επαναλήφθηκε για αρκετές φορές, 10 με 15 φορές. Δηλαδή κλείδωμα, γρήγορα βήματα μετά από 4 λεπτά ξεκλείδωμα, μετά από 2 λεπτά ξεκλείδωμα κλπ›.
Β. ΚΑΦΟΓΛΟΥ: Το ξεκλείδωμα γινόταν με μια απόλυτη σιωπή. Δεν ακουγόταν βήματα. Ύστερα εγώ άρχισα να καρδιοχτυπώ, να φοβάμαι.
Β. ΜΑΡΚΗΣ: Το λέτε, ότι δεν τολμήσατε καν να βγείτε να δείτε ποιος ήταν.
Β. ΚΑΦΟΓΛΟΥ: Δεν τόλμησα.
Β. ΜΑΡΚΗΣ: Καλώς δεν θέλω τίποτα άλλο.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Γιατί δεν τολμήσατε;
Β. ΚΑΦΟΓΛΟΥ: Επειδή ήμουν μόνη μου στο διαμέρισμα.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Γιατί;
Β. ΚΑΦΟΓΛΟΥ: Δεν ξέρω, δεν έβαλα τίποτα με το νου μου.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Κάτι βάλατε με το νου σας. Δεν μπορεί!
Β. ΚΑΦΟΓΛΟΥ: Μα δεν μπορούσα να βάλω κάτι κ. Εισαγγελέα. Φοβήθηκα για ένα κακοποιό.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Ένα άτομο ακούσατε ή δύο άτομα;
Β. ΚΑΦΟΓΛΟΥ: Δεν άκουσα.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Από τα βήματα;
Β. ΚΑΦΟΓΛΟΥ: Ένα, αλλά τα βήματα ήταν πολύ απαλά.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Είχε απαλό βήμα αυτός. Βήμα χορευτού.
Β. ΚΑΦΟΓΛΟΥ: Δεν ξέρω.
Β. ΜΑΡΚΗΣ: Έχετε πει κάτι εδώ και θέλω να το επιβεβαιώσετε αν πράγματι σκεφτήκατε έτσι. Έχετε πει ότι «Εκείνη τη στιγμή σκέφτηκα για κοίτα ώρα που βρήκε ο άνθρωπος να κάνει μετακόμιση!›.
Β. ΚΑΦΟΓΛΟΥ: Ναι το είπα.
Β. ΜΑΡΚΗΣ: Δηλαδή σας έδωσε την αίσθηση ότι γίνεται μετακόμιση εκείνη την ώρα.
Β. ΚΑΦΟΓΛΟΥ: Αυτό έγινε τις πρώτες φορές που έγινε το ξεκλείδωμα, αλλά μετά άρχισε το ταρακούνημα μέσα μου να φοβάμαι.
Β. ΚΟΥΡΚΑΚΗΣ: Πόσα χρόνια ήταν μισθωμένο αυτό το διαμέρισμα;
Β. ΚΑΦΟΓΛΟΥ: Δεν πρέπει να ήταν πολλά. Ένα ως δύο χρόνια.
Β. ΚΟΥΡΚΑΚΗΣ: Ποια ήταν η εντύπωσή που σχηματίσατε για τη χρήση αυτού του διαμερίσματος όταν μισθώθηκε; Ότι το μίσθωσε εργένης; Οικογένεια; Το μίσθωσαν ένα ή δυο το πολύ;
Β. ΚΑΦΟΓΛΟΥ: Εγώ όταν άκουσα τη λέξη «Για τον αδελφό μου› υπέθεσα ότι θα είναι φοιτητής κάτι τέτοιο. δεν μπόρεσα να σκεφτώ κάτι άλλο.
Β. ΚΟΥΡΚΑΚΗΣ: Από το διαμέρισμά σας είχατε ορατότητα εσείς;
Β. ΚΑΦΟΓΛΟΥ: Όχι.
Β. ΚΟΥΡΚΑΚΗΣ: Καθόλου; Αν φαίνεται αναμμένο φως; Είπατε προηγούμενα από τη βεράντα.
Β. ΚΑΦΟΓΛΟΥ: Στο πεζοδρόμιο.
Β. ΚΟΥΡΚΑΚΗΣ: Πλάι – πλάι είστε;
Β. ΚΑΦΟΓΛΟΥ: Ναι.
Β. ΚΟΥΡΚΑΚΗΣ: Τα 2 χρόνια εκεί είδατε εκτός από τον κ. κατηγορούμενο Σάββα Ξηρό, που τον είδατε μια φορά είπατε, τον αδελφό του;
Β. ΚΑΦΟΓΛΟΥ: Όχι.
Β. ΚΟΥΡΚΑΚΗΣ: Ξέρετε πως καταθέτετε; Με αναγκάζετε τώρα να σας ρωτώ 2 – 3 λεπτά και ο τρόπος που απαντάτε είναι σαν να θέλετε να αποφύγετε τις ερωτήσεις. Δύο χρόνια νοικιασμένο ένα διαμέρισμα δίπλα σας, δεν είδατε κανένα πρόσωπο άλλο εκτός από την πρώτη φορά;
Β. ΚΑΦΟΓΛΟΥ: Όχι. Εγώ λόγω της δουλειάς μου φεύγω πολύ πρωί όταν είμαι πρωινή.
Β. ΚΟΥΡΚΑΚΗΣ: Ωραία. Πότε γυρίζετε;
Β. ΚΑΦΟΓΛΟΥ: Το μεσημέρι 3 – 4.
Β. ΚΟΥΡΚΑΚΗΣ: Από τις 3 μέχρι τα μεσάνυχτα;
Β. ΚΑΦΟΓΛΟΥ: Δεν καθόμουν και μέσα στο σπίτι.
Β. ΚΟΥΡΚΑΚΗΣ: Δεν είδατε καθόλου άλλο άτομο που να μπαίνει ή να βγαίνει ποτέ;
Β. ΚΑΦΟΓΛΟΥ: Όχι.
Β. ΚΟΥΡΚΑΚΗΣ: Και η εντύπωσή σας έμεινε ότι έμενε κάποιος φοιτητής μόνο;
Β. ΚΑΦΟΓΛΟΥ: Ναι. Ύστερα είμαι άνθρωπος που δεν δίνω ιδιαίτερη σημασία.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Έχει μάτι η πόρτα σας;
Β. ΚΑΦΟΓΛΟΥ: Έχει.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Δεν κοιτάξατε από το ματάκι να δείτε;
Β. ΚΑΦΟΓΛΟΥ: Όχι.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Ούτε αυτό;
Β. ΚΑΦΟΓΛΟΥ: Όχι.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Παρ’ ότι έχει μάτι η πόρτα και ανησυχήσατε δεν είδατε.
Β. ΚΑΦΟΓΛΟΥ: Δεν μπορούσα να πλησιάσω. Φοβόμουν.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Στη δική σας την πόρτα λέω, από μέσα.
Β. ΚΑΦΟΓΛΟΥ: Ναι. Αφού ήταν δίπλα – δίπλα.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Δεν είχατε την περιέργεια να κοιτάξετε;
Β. ΚΑΦΟΓΛΟΥ: Αν ξέρατε πως είχα γίνει εκείνη την ώρα!
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Μα ακούστε...
Β. ΚΑΦΟΓΛΟΥ: Δεν μπορείτε να με καταλάβετε.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Εγώ σας καταλαβαίνω, αλλά ακούτε ότι κάτι γίνεται στο διάδρομο μέχρι την πόρτα σας και δεν έχετε την περιέργεια, ενώ μπορείτε να δείτε;!
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Η περιέργεια έφαγε τη γάτα!
Β. ΚΑΦΟΓΛΟΥ: Έπρεπε να ανάψω φως για να δω.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Στήλη άλατος έγινε η γυναίκα του Λωτ!
κ. ΣΟΦΟΣ: Δυο ερωτήσεις θα ήθελα να σας κάνω. Ο ιδιοκτήτης του δικού σας του διαμερίσματος ποιος είναι;
Β. ΚΑΦΟΓΛΟΥ: Η κα Τσάλτα.
κ. ΣΟΦΟΣ: Αναφέρετε στην κατάθεσή σας ότι «θυμάμαι χαρακτηριστικά τον ιδιοκτήτη αυτού του διαμερίσματος›, αναφέρεστε στον αδελφό της κας Τσάλτα ή ο κ. Τσάλτας απουσίαζε ή είναι κάπου αλλού και έχει κάποιον αντιπρόσωπο στην Αθήνα. Ξέρετε ποιο ήταν το πρόσωπο.
Β. ΚΑΦΟΓΛΟΥ: Έμαθα εκ των υστέρων, δεν ήξερα, μέχρι που έδωσα την κατάθεση δεν ήξερα. Είπα νομίζω ότι πρέπει να είναι αδελφός της κας Τσάλτα. Δεν ήξερα καν.
κ. ΣΟΦΟΣ: Κάποιο διάλογο ανάμεσα στον κ. Ξηρό και στον άνθρωπο ο οποίος είχε την ευθύνη του διαμερίσματος, παρατηρήσατε; Δηλαδή του παρουσίασε το διαμέρισμα, αντάλλαξαν κάποια κλειδιά; Μιλούσαν μεταξύ τους; Συλλάβατε κάποιο διάλογο μεταξύ τους;
Β. ΚΑΦΟΓΛΟΥ: Κλειδιά όχι. Αυτά που είπα προηγούμενα στον κ. Εισαγγελέα.
κ. ΣΟΦΟΣ: Από τη φράση του κ. Ξηρού όπως αναγνωρίσατε ότι «Νοίκιασα εγώ για τον αδελφό μου› συνάγετε ότι αυτός είχε μπει στο διαμέρισμα ή εκείνες τις ημέρες έμπαινε. Ή έμπαινε εκείνη την ημέρα.
Β. ΚΑΦΟΓΛΟΥ: Εκείνη την ημέρα. Δεν είδα πότε μπήκαν. Ποια μέρα μπήκαν και τι έγινε. Από εκεί και πέρα δεν ήξερα. Δεν τους είδα να μπαίνουν.
κ. ΣΟΦΟΣ: Ευχαριστώ.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Κύρια μάρτυς, λέτε εδώ ότι ακούγατε ένα παράξενο θόρυβο μέσα από το διαμέρισμα, σαν ένα μεγάλο ρολόι να αρχίσει να χτυπάει για μερικά λεπτά, να σταματάει και ξαναρχίζει και ξανασταματάει. Πότε έγινε αυτό;
Β. ΚΑΦΟΓΛΟΥ: Αυτό έγινε εκείνες τις τελευταίες ημέρες που είχαν γίνει τα γεγονότα.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Το ρολόι ήταν κινέζικο;
Β. ΚΑΦΟΓΛΟΥ: Δεν ξέρω τι ήταν.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Τα ρολόγια μιλάνε την ίδια γλώσσα!
Β. ΚΑΦΟΓΛΟΥ: Μα ήταν πολύ έντονο.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Εντάξει, να πάτε στο καλό.
(Διαλογικές συζητήσεις)
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ο κ. Πέτρος Δαρμής παρακαλείται να έρθει. «Ορκίζομαι να πω την αλήθεια›.
Π. ΔΑΡΜΗΣ: Ορκίζομαι να πω την αλήθεια.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Τι γνωρίζετε για κάποια έκρηξη που είχε γίνει στα γραφεία της ΕΟΚ, μιλάμε για τις 6/12/90.
Π. ΔΑΡΜΗΣ: Είχα δει κάποιον ντυμένο παπά.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Εσείς κατ’ αρχήν τι σχέση έχετε εκεί;
Π. ΔΑΡΜΗΣ: Δούλευα στο διαμέρισμα ως ηλεκτρολόγος.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Στο διαμέρισμα το οποίο ήταν υπό κατασκευή;
Π. ΔΑΡΜΗΣ: Ναι. Και με ρώτησε κάτι, αν κάποια γραφεία είναι εκεί και είπα όχι, γιατί ήξερα την πολυκατοικία και δεν υπήρχαν τα γραφεία αυτά. Ήταν καθολικός παπάς.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Φαινόταν ψεύτικος παπάς;
Π. ΔΑΡΜΗΣ: Δεν μπορώ να σας πω.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Όταν λέμε ντυμένος παπάς, σημαίνει δεν ήταν παπάς.
Π. ΔΑΡΜΗΣ: Καθολικός παπάς.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ευλογίες δεν έδωσε;
Π. ΔΑΡΜΗΣ: Όχι.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Αλλά τι είπε;
Π. ΔΑΡΜΗΣ: Με ρώτησε για κάποια εταιρεία αν υπάρχει εκεί μέσα, η οποία δεν υπήρχε γιατί την πολυκατοικία την ήξερα γιατί δούλευα εγώ εκεί.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Για συνεχίστε, ήρθε ο καθολικός ιερέας και ρώτησε για κάποια εταιρεία και του λέτε εσείς ο οποίος δουλεύατε ως ηλεκτρολόγος εκεί στο υπό κατασκευή διαμέρισμα, ότι δεν υπάρχει.
Π. ΔΑΡΜΗΣ: Εκείνη την ημέρα είχαμε χάσει το κλειδί της πόρτας που είχαμε απ’ έξω. Είχαμε ένα κλειδί που μπαίναμε και βγαίναμε και το χάσαμε.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Το πήρε ο ιερέας;
Π. ΔΑΡΜΗΣ: Δεν μπορώ να ξέρω.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Τι έγινε μετά από αυτό; Τελειώσατε τη δουλειά σας και φύγατε.
Π. ΔΑΡΜΗΣ: Ναι.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Τι ώρα φύγατε; Απογευματινή ώρα;
Π. ΔΑΡΜΗΣ: Εγώ πήγαινα συνέχεια εκεί. Πηγαινοερχόμουν. Γιατί δούλευα. Καταλάβατε;
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Έγινε όμως μετά από καιρό μια έκρηξη. Πρωί; Απόγευμα; Πότε έγινε;
Π. ΔΑΡΜΗΣ: Βράδυ μου φαίνεται ότι έγινε.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Εσείς είχατε φύγει από τι ώρα από εκεί;
Π. ΔΑΡΜΗΣ: Στο διαμέρισμα πήγαινα το πρωί στις 09:00 και έφευγα κατά τις 2. Πήγαινα και το απόγευμα καμιά φορά.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Το κλειδί όμως το είχε πάρει ο παπάς από πότε;
Π. ΔΑΡΜΗΣ: Το πρωί χάθηκε το κλειδί.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Την ίδια μέρα;
Π. ΔΑΡΜΗΣ: Ναι.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Όταν το βράδυ έγινε μια έκρηξη το μάθατε βέβαια.
Π. ΔΑΡΜΗΣ: Ναι αφού το μαγαζί μου είναι εκεί στο Κολωνάκι.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Πήγατε την άλλη μέρα εσείς;
Π. ΔΑΡΜΗΣ: Πήγαμε να δουλέψουμε και δεν ήταν κλειστό το διαμέρισμα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Τι είδατε;
Π. ΔΑΡΜΗΣ: Δεν μπήκαμε στο διαμέρισμα. Αφού έμαθα τέτοιο πράγμα δεν πήγα. Με κάλεσαν μετά στην ασφάλεια.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Είχε βρει η Αστυνομία ότι είχε γίνει εκτόξευση από εκείνο το σημείο;
Π. ΔΑΡΜΗΣ: Ναι. Οπότε δεν πήγα εγώ μέσα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Μπορείτε να μας περιγράψετε αυτό τον ιερέα;
Π. ΔΑΡΜΗΣ: Στο άλμπουμ που μας έδειξαν στην Ασφάλεια, αναγνώρισα τον κ. Τζωρτζάτο που έμοιαζε η φυσιογνωμία του. Δεν είμαι σίγουρος ότι ήταν αυτός, ούτε μια τοις χιλίοις δεν μπορώ να αναγνωρίσω ότι είναι αυτός.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Σήμερα δεν μπορείτε;
Π. ΔΑΡΜΗΣ: Όχι.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Έχετε την καλοσύνη να ρίξετε μια ματιά πίσω να δείτε αν είναι ο κ. Τζωρτζάτος;
Π. ΔΑΡΜΗΣ: Πιο πολύ έμοιαζε σε εκείνον. Αλλά δεν είμαι σίγουρος.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Σε ποιον;
Π. ΔΑΡΜΗΣ: Στον κ. Τζωρτζάτο.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Που είναι; Είναι εδώ ο κ. Τζωρτζάτος σήμερα ή λείπει;
Π. ΔΑΡΜΗΣ: Εδώ είναι.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ποιος είναι;
Π. ΔΑΡΜΗΣ: (Δείχνει): Ο κ. κύριος.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Με το κίτρινο μπλουζάκι;
Π. ΔΑΡΜΗΣ: Όχι το μαύρο. Αλλά δεν μπορώ να είμαι σίγουρος.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δεν είστε σίγουρος;
Π. ΔΑΡΜΗΣ: Όχι.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ούτε το αποκλείετε ούτε είστε σίγουρος.
Π. ΔΑΡΜΗΣ: Δεν είμαι σίγουρος καθόλου.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δεν έχω τίποτα άλλο. Κύριε Εισαγγελεύ;
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Όχι.
Β. ΜΑΡΚΗΣ: Εγώ έχω μια απορία. Γιατί λέτε τον κ. Τζωρτζάτο και δεν λένε έναν οποιονδήποτε άλλον κατηγορούμενο;
Π. ΔΑΡΜΗΣ: Η φυσιογνωμία του όταν τον είδα στο album έφερνε πιο πολύ σ’ εκείνον. Όχι ότι είμαι σίγουρος όμως. Ήθελα να περιγράψω πως ήταν, καταλάβατε; Πώς να τον περιγράψω; Κάπως έπρεπε να τον περιγράψω.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Για πέστε το ανάστημα του κ. Τζωρτζάτου το τότε που λέτε εσείς ή το άτομο που ήταν ο καθολικός ιερέας.
Π. ΔΑΡΜΗΣ: 1,70 περίπου.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Μήπως ήταν 1,60 ή 1,80;
Π. ΔΑΡΜΗΣ: Τώρα δεν μπορώ να λέω.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Όχι, έχει σημασία. Τι είχατε πει τότε; Θυμάστε τι είχατε πει;
Π. ΔΑΡΜΗΣ: Πριν 12 χρόνια, δεν ξέρω πόσα χρόνια ήταν, δεν θυμάμαι.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Τότε τι είχατε πει; Θυμάστε;
Π. ΔΑΡΜΗΣ: Δεν ήταν πολύ ψηλός μια φορά.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Είχατε πει τότε ένα συγκεκριμένο ανάστημα. Θυμάστε τι είχατε πει;
Π. ΔΑΡΜΗΣ: Όχι, δεν το θυμάμαι.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Αναγιγνώσκεται στο σημείο αυτό. «Είχε ανάστημα – ως υποβοήθηση της μνήμης όπως λέει η δικονομία – 1,75 με 1,80›.
Π. ΔΑΡΜΗΣ: Δεν θυμάμαι καθόλου.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Έτσι είχατε πει. Τότε θυμόσασταν καλύτερα ή τώρα;
Π. ΔΑΡΜΗΣ: Εκείνη την μέρα που τον είδα θυμόμουν γιατί πήγα μετά στην Ασφάλεια.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Εσείς τι ανάστημα έχετε;
Π. ΔΑΡΜΗΣ: Εγώ 1,64.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Οπότε τον είδατε πιο ψηλό από σας.
Π. ΔΑΡΜΗΣ: Ναι, βεβαίως.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ο κ. Παπαδάκης έχει το λόγο.
Κ. ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ: Κύριε μάρτυρα, κατ’ αρχήν πόσες μέρες πριν την έκρηξη είδατε αυτό το πρόσωπο που έμοιαζε με καθολικό ιερέα;
Π. ΔΑΡΜΗΣ: Ήταν πριν 2 μέρες γιατί δούλευα μια βδομάδα περίπου.
Κ. ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ: Το είδατε στο κτίριο που είναι τα γραφεία της ΕΟΚ ή στο κτίριο το άλλο που δουλεύατε;
Π. ΔΑΡΜΗΣ: Όχι, στο διαμέρισμα που δούλευα. Στο πλατύσκαλο.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Απ’ όπου έγινε η εκτόξευση.
Κ. ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ: Ναι. Στο διαμέρισμα μέσα, στον διάδρομο, στην πόρτα, έξω;
Π. ΔΑΡΜΗΣ: Στον διάδρομο σας είπα του διαμερίσματος.
Κ. ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ: Και είπε ότι έψαχνε μια εταιρεία.
Π. ΔΑΡΜΗΣ: Ναι, μια εταιρεία.
Κ. ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ: Έχετε δώσει ορισμένα χαρακτηριστικά του προσώπου του τότε. Θυμάστε τώρα καθόλου κάτι από αυτά;
Π. ΔΑΡΜΗΣ: Τότε τα είχα πει.
Κ. ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ: Τα είχατε πει, ναι σύμφωνοι. Έχετε πει μεταξύ άλλων λοιπόν ότι ήταν τα μάτια του κανονικού μεγέθους ελαφρώς σχιστά και τα φρύδια του λεπτά, μάλλον καστανού χρώματος και στο μέσον τους ενώνονταν. Αυτά τα χαρακτηριστικά τα θυμάστε;
Π. ΔΑΡΜΗΣ: Δεν τα θυμάμαι τώρα.
Κ. ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ: Δεν τα θυμάστε. Εντάξει, τα έχετε πει. Θέλετε να δείτε λίγο τον Τζωρτζάτο αν έχει τέτοια χαρακτηριστικά;
Π. ΔΑΡΜΗΣ: Μου έδειξαν ένα album για να χαρακτηρίσω εγώ κάποιον. Πως να το πω τώρα; Δεν ξέρω. Δεν είπα ότι είναι ο κ. Τζωρτζάτος.
Κ. ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ: Έχετε πει και τότε ότι δεν είστε σίγουρος, το είπατε και σήμερα.
Π. ΔΑΡΜΗΣ: Το είπα και τότε.
Κ. ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ: Καμία άλλη ερώτηση. Ευχαριστώ.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Αν δεν υπάρχει κάποια άλλη ερώτηση είναι ελεύθερος ο κύριος μάρτυς. Μπορείτε να φύγετε.
Π. ΔΑΡΜΗΣ: Ευχαριστώ.
Κ. ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ: Η κα Γερουλάνου Νάντια - Μαρία. Είναι η μάρτυς υπ’ αριθμόν 316 για την Ολλανδική Πρεσβεία. Ελάτε κα Γερουλάνου. «Ορκίζομαι να πω την αλήθεια›.
Ν-Μ. ΓΕΡΟΥΛΑΝΟΥ: Ορκίζομαι.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Εσείς τι γνωρίζετε; Δουλεύατε στην Ολλανδική Πρεσβεία;
Ν-Μ. ΓΕΡΟΥΛΑΝΟΥ: Όχι. Είμαστε γείτονες. Είναι το γειτονικό σπίτι.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Τι έγινε εκείνη την ημέρα; Μπορείτε να μου πείτε;
Ν-Μ. ΓΕΡΟΥΛΑΝΟΥ: Ακούστηκε ένας μεγάλος θόρυβος, έσπασαν τζάμια στα γύρω σπίτια και έγινε πολύ μεγάλη φασαρία.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ήταν 7.5.99 κατ’ αρχήν. Ώρα μπορείτε να μου πείτε; Βράδυ, πρωί;
Ν-Μ. ΓΕΡΟΥΛΑΝΟΥ: Ήταν βράδυ μετά το φαγητό. Πρέπει να ήταν γύρω στις 11.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Και ακούσατε μου λέτε έναν θόρυβο πολύ μεγάλο. Βγήκατε έξω από το σπίτι σας;
Ν-Μ. ΓΕΡΟΥΛΑΝΟΥ: Βγήκα έξω από το σπίτι μου για να δω τι έγινε.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Τι είδατε εκεί;
Ν-Μ. ΓΕΡΟΥΛΑΝΟΥ: Είδαμε πάρα πολύ καπνό.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Έσπασαν τίποτα τζάμια σε σας;
Ν-Μ. ΓΕΡΟΥΛΑΝΟΥ: Ναι. Και σε μας και στο πάνω πάτωμα του σπιτιού μας έσπασαν τζάμια, έσπασαν παράθυρα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Αν ήταν κανένας δίπλα στο τζάμι εκείνη την ώρα και χάζευε προς τα έξω;
Ν-Μ. ΓΕΡΟΥΛΑΝΟΥ: Βεβαίως, θα είχαν χτυπήσει.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Υπήρξε κίνδυνος δηλαδή λέτε. Μέσα στο σπίτι του Ολλανδού πρέσβη υπήρχε κανένα άτομο; Μάθατε;
Ν-Μ. ΓΕΡΟΥΛΑΝΟΥ: Μάλιστα. Ήταν το παιδί του. Ο πρέσβης ήταν στο δικό μας το σπίτι. Είχε έρθει τυχαίως εκείνο το βράδυ και ακούσαμε εμείς το μπαμ.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Σε σας ήταν ο κύριος πρέσβης;
Ν-Μ. ΓΕΡΟΥΛΑΝΟΥ: Μάλιστα. Λόγω γειτονίας.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Γνωρίζεστε, δεν υπάρχει θέμα.
Ν-Μ. ΓΕΡΟΥΛΑΝΟΥ: Και ήταν το κοριτσάκι του μόνο του στο σπίτι πάρα πολύ ταραγμένο.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Και στη συνέχεια πήγατε, το είδατε το παιδί ταραγμένο.
Ν-Μ. ΓΕΡΟΥΛΑΝΟΥ: Το φέραμε στο δικό μας το σπίτι το παιδί.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Κίνδυνος για το παιδί μπορούσε να υπάρξει;
Ν-Μ. ΓΕΡΟΥΛΑΝΟΥ: Βέβαια.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Πως; Ένα λεπτό. Ο μηχανισμός ο αυτόματος -λέει αυτοσχέδιος ωρολογιακός μηχανισμός εκρηκτικός- που ήταν τοποθετημένος;
Ν-Μ. ΓΕΡΟΥΛΑΝΟΥ: Στο αυτοκίνητο του πρέσβη μάθαμε μετά ότι ήταν η βόμβα, η οποία ήταν στο γκαράζ μεταξύ του σπιτιού μας.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Η κόρη τώρα του πρέσβη πως θα διέτρεχε τον κίνδυνο;
Ν-Μ. ΓΕΡΟΥΛΑΝΟΥ: Έγιναν ζημιές μέσα στην πρεσβεία. Η πρεσβεία μέσα ήταν μέσα στον καπνό.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Τα τζάμια έσπασαν;
Ν-Μ. ΓΕΡΟΥΛΑΝΟΥ: Βεβαίως.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Μπορούσε να είναι το παιδί κοντά σε κανένα τζάμι, να τραυματιστεί; Αυτό μόνο δηλαδή. Αυτό εννοείτε.
Ν-Μ. ΓΕΡΟΥΛΑΝΟΥ: Φυσικά.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Καλώς. Δεν έχω τίποτα άλλο. Κύριε Εισαγγελεύ;
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Τι κίνδυνος υπήρχε για το κορίτσι;
Ν-Μ. ΓΕΡΟΥΛΑΝΟΥ: ¶μα σκάσει μια βόμβα σε ένα σπίτι δεν έχει φόβο ο άνθρωπος που είναι μέσα και ένα παιδάκι να χτυπήσει;
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Εσάς ρωτώ.
Ν-Μ. ΓΕΡΟΥΛΑΝΟΥ: Τι με ρωτάτε;
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Η βόμβα ήταν μέσα στο σπίτι;
Ν-Μ. ΓΕΡΟΥΛΑΝΟΥ: Η βόμβα ήταν στην Ολλανδική Πρεσβεία στο γκαράζ, το οποίο είναι κολλητά στο σπίτι, μέρος του σπιτιού.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Τα θραύσματα της βόμβας μπήκαν στο σπίτι μέσα;
Ν-Μ. ΓΕΡΟΥΛΑΝΟΥ: Και στην Ολλανδική Πρεσβεία και στο δικό μας που ήταν από την άλλη μεριά.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Εκεί που έσκασε η βόμβα μπορούσαν να υπάρχουν άνθρωποι;
Ν-Μ. ΓΕΡΟΥΛΑΝΟΥ: Φυσικά. Κι αν ο πρέσβης ήταν με το αυτοκίνητο του εκείνη τη στιγμή στο δρόμο και δεν ήταν το αυτοκίνητο του στο γκαράζ, θα είχε σκοτωθεί κι αυτός.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Για την κόρη του τι είπατε;
Ν-Μ. ΓΕΡΟΥΛΑΝΟΥ: Ήταν μέσα στο σπίτι ξαπλωμένη στο κρεβάτι. Φαίνεται ότι από τον θόρυβο και αυτό πετάχτηκε το παιδί επάνω. Ήταν πάρα πολύ ταραγμένη και ευτυχώς δεν είχε πληγωθεί.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Αν ήταν σε κάποιο άλλο σημείο του σπιτιού μπορούσε να σκοτωθεί;
Ν-Μ. ΓΕΡΟΥΛΑΝΟΥ: Μου κάνετε μια ερώτηση στην οποία δεν μπορώ να σας απαντήσω γιατί δεν την γνωρίζω την πρεσβεία. Δεν είναι το δικό μου το σπίτι να σας πω αν ήταν σ’ αυτό το δωμάτιο θα μπορούσε ή στο άλλο.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Το σπίτι το είδατε μετά.
Ν.Μ-ΓΕΡΟΥΛΑΝΟΥ: Το σπίτι το είδα εκείνη τη στιγμή μέσα στους καπνούς με το ταραγμένο παιδί.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Αν ήταν σ’ ένα παράθυρο κινδύνευε να σκοτωθεί;
Ν-Μ. ΓΕΡΟΥΛΑΝΟΥ: Φυσικά.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δεν υπάρχουν ερωτήσεις. Πηγαίνετε κα Γερουλάνου.
Ο κ. Τζομάκας Ανδρέας. «Ορκίζομαι να πω την αλήθεια›.
Α. ΤΖΟΜΑΚΑΣ: Ορκίζομαι.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Τον πατέρα σας;
Α. ΤΖΟΜΑΚΑΣ: Πέτρο.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Γεννηθήκατε;
Α. ΤΖΟΜΑΚΑΣ: Στα Σταμνά Μεσολογγίου.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Κατοικείτε;
Α. ΤΖΟΜΑΚΑΣ: Στην Αθήνα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Επάγγελμα;
Α. ΤΖΟΜΑΚΑΣ: Μηχανικός – ηλεκτρονικός.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Λέγετε τώρα τι γνωρίζετε γι’ αυτές τις εκρήξεις.
Α. ΤΖΟΜΑΚΑΣ: Δεν γνωρίζω τίποτα για τις εκρήξεις εκτός από αυτά που δημοσίευσαν οι εφημερίδες. Χρησιμοποίησαν το αυτοκίνητο μου όπως απεδείχθη όταν βρέθηκε το αυτοκίνητο μου.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ήταν το αυτοκίνητο σας το οποίο ?
Α. ΤΖΟΜΑΚΑΣ: Το οποίο κλάπηκε τη νύχτα στις 4 προς 5 τον Μάη του ΄99. Το επόμενο βράδυ πριν συμπληρώσει 24ωρο έκοψε η τηλεόραση τις ειδήσεις γιατί γιόρταζε ο Ολυμπιακός στον Πειραιά και έδωσαν έκτακτη ανακοίνωση ότι έπεσαν βόμβες στον Πειραιά. Δεν ήξεραν τίποτα.
Δέκα μέρες λίγο αργότερα που βρέθηκε το αυτοκίνητο, αφού εγώ ήδη αμέσως πρωί - πρωί το είχα καταγγείλει, απεδείχθη ότι ήταν το δικό μου αυτοκίνητο, το οποίο το είχαν κλέψει και είχαν βάλει επάνω απ’ ότι έγραφαν οι εφημερίδες ρουκέτες και χτύπησαν.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Και γιατί τώρα τον φέραμε τον άνθρωπο αυτόν; Να πει τι; Ότι κλάπηκε το αυτοκίνητο του; Εντάξει, κλάπηκε το αυτοκίνητο του. Το βρήκατε;
Α. ΤΖΟΜΑΚΑΣ: Η Ασφάλεια το βρήκε, μου το παρέδωσε.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Είναι εντάξει;
Α. ΤΖΟΜΑΚΑΣ: Το αυτοκίνητο το έφτιαξα μετά και μου πλήρωσε το Δημόσιο τα χρήματα. Αλλά βέβαια δεν έφτασαν και δεν έχει ολοκληρωθεί το αυτοκίνητο. Έχει μείνει.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Κατάλαβα. Δεν έχουμε τίποτα άλλο.
Β. ΜΑΡΚΗΣ: Είχε τις δικές του πινακίδες όταν το βρήκαν;
Α. ΤΖΟΜΑΚΑΣ: Δεν είχε τις δικές του πινακίδες. Στην Ασφάλεια βρέθηκε χωρίς πινακίδες και ήταν διαφορετικές πινακίδες. Ήταν ξηλωμένο στο παρμπρίζ ο αριθμός της Εφορείας.
Β. ΜΑΡΚΗΣ: Κάποιος λοιπόν είχε κλέψει το αυτοκίνητο, είχε κλέψει και κάποιες πινακίδες.
Α. ΤΖΟΜΑΚΑΣ: Αυτό κατατέθηκε.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Εντάξει. Να πάτε στο καλό κ. Τζομάκα.
Α. ΤΖΟΜΑΚΑΣ: Ευχαριστώ πολύ. Καλημέρα σας.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Στην ίδια υπόθεση υπάρχει και η κα Κουγιούλη Κορίνα – Ευγενία. Ελάτε κα Κουγιούλη. «Ορκίζομαι να πω την αλήθεια›.
Κ-Ε.ΚΟΥΓΙΟΥΛΗ: Ορκίζομαι.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Εσείς που εργαζόσασταν εκείνη την ημέρα; Που ήσασταν;
Κ-Ε.ΚΟΥΓΙΟΥΛΗ: Τράπεζα MIDLAND. Σήμερα λέγεται HSBC.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Έγινε μια έκρηξη εκεί.
Κ-Ε.ΚΟΥΓΙΟΥΛΗ: Έγινε μια έκρηξη, αλλά ήταν πολύ αργά το βράδυ, ήταν περίπου μεσάνυχτα, 5 Μαϊου προς 6. Ειδοποιήθηκαν από τον security οι αρμόδιοι, ήρθαν σε επαφή μαζί μου τηλεφωνικά. Εγώ μένω κάπως μακριά από τον Πειραιά. Δεν κατέβηκε κάτω γιατί μου είπαν να μην πάω γιατί δεν αφήνουν κανένα να πλησιάσει.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Καλά. Θέλω να μου πείτε τώρα τι ώρα έγινε αυτή η έκρηξη. Μάθατε;
Κ-Ε.ΚΟΥΓΙΟΥΛΗ: Πρέπει να ήταν κοντά στις 12 τα μεσάνυχτα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Κοντά στις 12. 23.30, 5.5.99. Υπήρξε κίνδυνος για κάποιο άνθρωπο; Βρισκόταν κάποιος άνθρωπος μέσα;
Κ-Ε.ΚΟΥΓΙΟΥΛΗ: Όχι, αλλά αυτό να σας πω κάπως μπορεί να ήταν και τυχαίο, γιατί μερικές φορές οι υπάλληλοι αν τους τύχαινε κάτι πολύ εξαιρετικό έμεναν. Αργά τόσο πολύ είναι λίγο σπάνιο, αλλά εγώ προσωπικά πάντως στο γραφείο έχω μείνει πολλές φορές και πέρα από τις 12.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Εκείνο το βράδυ ?
Κ-Ε.ΚΟΥΓΙΟΥΛΗ: Δεν ήταν κανένας.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Αν μένει κάποιος μέσα υπάρχει κάποιο ενδεικτικό για έναν που είναι απέξω; Δηλαδή βλέπει φώτα, βλέπει κάτι;
Κ-Ε.ΚΟΥΓΙΟΥΛΗ: Επειδή πάντα μένουν κάποια φώτα ανοιχτά σε όλους τους ορόφους για την ασφάλεια, υπάρχει πάντα κάποιος φωτισμός λιγότερος.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Αλλά άμα είναι όμως κάποιος, θα φωτίσει και το γραφείο του φυσικά.
Κ-Ε.ΚΟΥΓΙΟΥΛΗ: Συνήθως ναι γιατί αλλιώς δεν μπορεί να δουλέψει.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Εκείνη την ώρα ένας ο οποίος ήταν απέξω και πετάει το πυραυλάκι εκεί πέρα, τη ρουκετίτσα, μπορεί να καταλαβαίνει αν υπάρχει άνθρωπος μέσα;
Κ-Ε.ΚΟΥΓΙΟΥΛΗ: Αν ήταν ο άνθρωπος από τη μεριά των δρόμων, θα έβλεπε το φως. Αν ήταν από τη μέσα μεριά δεν θα το έβλεπε το φως.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Αυτή η ρουκέτα τι ζημιές έκανε; Μπορείτε να μας πείτε;
Κ-Ε.ΚΟΥΓΙΟΥΛΗ: Η δικιά μας η ρουκέτα δεν έκανε ζημιές διότι σταμάτησε σ’ ένα ειδικό κρύσταλλο που έχουμε στην είσοδο, το οποίο είναι από ειδικό γυαλί και δεν μπόρεσε να το διαπεράσει. Το ράγισε και έπεσε στο προχώλ της εισόδου στο ισόγειο και εκεί και σταμάτησε χωρίς να εκραγεί.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Βλέπω πολλές δεν μπορούσαν να διαπεράσουν τα κρύσταλλα εκεί.
Κ-Ε.ΚΟΥΓΙΟΥΛΗ: Το δεύτερο. Το πρώτο το πέρασε.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Σκέψου να τα έριχνες και σε άρμα αυτά τι δουλειά θα έκαναν. Δεν μπόρεσε ούτε το κρύσταλλο, σκέψου το άρμα τώρα. Να πετύχουμε με ένα τέτοιο ένα άρμα. Τι θα του κάνει το άρμα;
Κ-Ε.ΚΟΥΓΙΟΥΛΗ: Αυτά τα κρύσταλλα έχουν έρθει ειδικά για σκοπό τέτοιο πάντως.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ναι, είναι αλεξίσφαιρα.
Κ-Ε.ΚΟΥΓΙΟΥΛΗ: Όχι αντιπυραυλικά, αλλά ήταν αλεξίσφαιρα, χοντρά.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Πάντως άνθρωποι δεν υπήρχαν εκείνη την ώρα.
Κ-Ε.ΚΟΥΓΙΟΥΛΗ: Όχι, κανένας.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Από τα γύρω κτίρια μήπως υπήρξε κανένας κίνδυνος;
Κ-Ε.ΚΟΥΓΙΟΥΛΗ: Η μεριά αυτή του Πειραιά είναι όλο εταιρείες και γραφεία και τράπεζες. Είναι η ακτή Μιαούλη. Δεν νομίζω ότι κατοικείται καθόλου.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δεν είχαμε τέτοια ένδειξη.
Κ-Ε.ΚΟΥΓΙΟΥΛΗ: Όχι.