ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Εάν δε θέλετε να αυτοπεριοριστείτε, δικαίωμά σας μέχρι το βράδυ να ρωτάτε, αλλά δε χρειάζονται αυτά.
κ. ΣΟΦΟΣ: Κύριε Πρόεδρε, στον πιο σημαντικό μάρτυρα για τον πελάτη μου ρωτώ επί δέκα λεπτά, δε νομίζω ότι υπερβάλλω.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Σας έκανα μία σύσταση, δεν την αποδέχεστε, προχωράτε μέχρι το βράδυ.
κ. ΣΟΦΟΣ: Σας ξαναλέω ότι στον πιο σημαντικό μάρτυρα για τον πελάτη μου υποβάλλω ερωτήσεις επί δέκα λεπτά. Δε νομίζω ότι υπερβάλλω.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Αν χρειάζονται όμως οι ερωτήσεις αυτές.
κ. ΣΟΦΟΣ: Ισχυρίζεται ότι έχει πάει το μισθωτήριο την επόμενη μέρα και το έχει πάει 20 μέρες μετά.
Π. ΒΡΑΧΑΤΗΣ: Σας είπα, υπάρχει ημερομηνία πίσω.....
κ. ΣΟΦΟΣ: Κάτι άλλο να σας ρωτήσω: Η μητέρα σας η οποία σας είχε αναφέρει ότι ερχόταν ο μισθωτής και πλήρωνε το νοίκι, είχε κάποια προβλήματα με την όρασή της;
Π. ΒΡΑΧΑΤΗΣ: Ναι.
κ. ΣΟΦΟΣ: Επομένως είναι πιθανό να μη θυμάται ακριβώς το πρόσωπο το οποίο ήρθε και να έχει κάνει και λάθος.
Π. ΒΡΑΧΑΤΗΣ: Πιθανόν να μην το έβλεπε και καθόλου το πρόσωπο αυτό.
κ. ΓΕΩΡΓΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Εσείς μας είπατε ότι το συμφωνητικό το συμπληρώσατε εκεί παρουσία του κ. Γεωργιάδη και το υπογράψατε παρουσία του. Όλα τα συμπληρώσατε τα χειρόγραφα στοιχεία; Δεν είχατε συμπληρώσει τίποτε από πριν;
Π. ΒΡΑΧΑΤΗΣ: Όχι, τα συμπλήρωσα εκεί, γράψαμε τα στοιχεία της ταυτότητας....
κ. ΓΕΩΡΓΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Να διευκρινίσουμε στο Δικαστήριο, εάν θέλει ο κ. Γεωργιάδης, η θέση του είναι ότι κατ’ αυτόν θα ριχνόταν κάπου ώστε μετέπειτα να υπογραφεί από τον όποιον είπε;
Δ. ΓΕΩΡΓΙΑΔΗΣ: Έτσι ακριβώς κ. Προέδρε. Τα στοιχεία της ταυτότητας τα κράτησε ο μάρτυρας σε ένα χαρτί προκειμένου να συνταχθεί το μισθωτήριο γιατί δεν είχε εκεί πέρα μισθωτήριο έτοιμο να συντάξει.
κ. ΓΕΩΡΓΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Και μετά εσείς πήρατε πάλι –αν θέλετε απαντάτε πάντοτε- το Δελτίο Ταυτότητας που είχατε πάει;
Δ. ΓΕΩΡΓΙΑΔΗΣ: Ναι, το Δελτίο Ταυτότητας αυτό, εγώ είχα την εντύπωση ότι είναι το Δελτίο Ταυτότητας του φίλου του Σάββα Ξηρού μαζί με τον οποίο θα νοίκιαζε το διαμέρισμα.
κ. ΓΕΩΡΓΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Εσείς λέτε ότι παρουσία σας.....
Π. ΒΡΑΧΑΤΗΣ: Ναι, γιατί πήρα και τα κλειδιά. Σας είπα δε μπορεί να νοηθεί συνεργασία χωρίς να πάρει τα κλειδιά.
κ. ΓΕΩΡΓΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Έχετε φτιάξει πολλά συμφωνητικά;
Π. ΒΡΑΧΑΤΗΣ: Πάρα πολλά. Συνέχεια, κάθε τόσο, γιατί έχουμε πέντε διαμερίσματα εκεί στην πολυκατοικία και σχεδόν υπάρχει μια εναλλαγή.
κ. ΓΕΩΡΓΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Ποιος υπέγραψε πρώτος, αν θυμάστε, από τους δυο σας; Η δική σας άποψη είναι συγχρόνως υπογράψατε.
Π. ΒΡΑΧΑΤΗΣ: Δε θυμάμαι τώρα. Γράφοντας εγώ έβαλα την υπογραφή μου κάτω και μετά το γύρισα προς τα αριστερά, γιατί καθόταν από δω ο κ. Γεωργιάδης, εγώ καθόμουν ακριβώς στο κέντρο του τραπεζιού, αριστερά ο κ. Γεωργιάδης με την ταυτότητα στο χέρι και έγραφα εγώ, συμπλήρωνα το δελτίο αυτό, αλλά αυτά που λέει να ρίξουμε κάτω από την πόρτα, αυτά δεν τα έχω ξανακούσει πάλι στην πορεία της διαδικασίας.
κ. ΓΕΩΡΓΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Εξηγήστε μου λοιπόν γιατί το μισθωτήριο στις θέσεις που ήταν να βάλει υπογραφή ο Β.Π. έχει σταυρό. Σε όλες τις μεριές έχει σταυρό.
Π. ΒΡΑΧΑΤΗΣ: Όπως το υπέγραψα εγώ, γύρισα το φύλλο....
κ. ΓΕΩΡΓΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Τώρα μου είπατε άλλα: «Το υπέγραψα εγώ και δίπλα εκείνος υπέγραψε›.
Π. ΒΡΑΧΑΤΗΣ: Αυτό λέω. Του γύρισα το φύλλο, όπως ήταν αυτό εδώ και του λέω: «εδώ, εδώ κι εδώ θα υπογράψεις› κι έβαλα σταυρό για να ξέρει πού θα υπογράψει.
κ. ΓΕΩΡΓΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Χρειαζόταν αυτό; Αφού όπου πάει η υπογραφή του ενός πάει και του άλλου.
Π. ΒΡΑΧΑΤΗΣ: Δε χρειαζόταν, αλλά από συνήθειο, έβαζα ένα σταυρό εκεί...
κ. ΓΕΩΡΓΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Εγώ θα ήθελα να μου δείξετε κι άλλα μισθωτήρια που έχετε φτιάξει και να έχουν σταυρό.
Π. ΒΡΑΧΑΤΗΣ: Να κοιτάξω να δω, αν υπάρχουν άλλα θα το δω.
κ. ΓΕΩΡΓΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Που να είναι υπογεγραμμένο παρόντος....
Π. ΒΡΑΧΑΤΗΣ: Όλα έτσι είναι υπογεγραμμένα, παρόντος του μισθωτή.
κ. ΠΑΠΑΗΛΙΟΥ: Συμπληρωματική: με τον κ. Γεωργιάδη, διευκρινίστε το, είχατε δώσει ραντεβού όταν ήρθε στο 2ο όροφο;
Π. ΒΡΑΧΑΤΗΣ: Όχι προσωπικά, την προηγούμενη μέρα με αυτούς που είχαν περάσει είχα πει «όποιος ενδιαφέρεται και του αρέσει το διαμέρισμα, το απόγευμα 5-7 θα είμαι στο διαμέρισμα επάνω, στον 2ο όροφο για να προχωρήσουμε στη διαδικασία›.
κ. ΠΑΠΑΗΛΙΟΥ: Επομένως, φυσιολογικά εσείς θα είχατε έντυπα μισθωτηρίων εκείνη την ώρα.
Π. ΒΡΑΧΑΤΗΣ: Πάντα έχω έντυπα μέσα στο σπίτι.
κ. ΠΑΠΑΗΛΙΟΥ: Μα όταν είπατε ότι «όποιος θέλει την άλλη μέρα να έρθει›, φυσιολογικά πρέπει να είχατε έντυπα. Δηλαδή υπήρχε περίπτωση να μην είχατε έντυπα για να συμπληρώσετε;
Π. ΒΡΑΧΑΤΗΣ: Όχι, και πρωτότυπα και σε φωτοτυπίες πάντοτε έχω έντυπα έτοιμα για να κάνω τη συμπλήρωση αυτή.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Μάλιστα. Δεν έχω τίποτα άλλο εγώ.
κ. ΓΕΩΡΓΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Κύριε μάρτυς έχετε δώσει μια συμπληρωματική κατάθεση και θέλω να μου διευκρινίσετε τα εξής: παραδώσατε στην Αστυνομία κλειδιά του διαμερίσματος που είχατε εσείς;
Π. ΒΡΑΧΑΤΗΣ: Ένα κλειδί το οποίο το είχα από παλιά.
κ. ΓΕΩΡΓΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Μόνο ένα κλειδί δώσατε;
Π. ΒΡΑΧΑΤΗΣ: Ναι.
κ. ΓΕΩΡΓΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Ποιας πόρτας;
Π. ΒΡΑΧΑΤΗΣ: Της εισόδου.
κ. ΓΕΩΡΓΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Της εξώπορτας της πολυκατοικίας κλειδί;
Π. ΒΡΑΧΑΤΗΣ: Όχι.
κ. ΓΕΩΡΓΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Δεν παραδώσατε;
Π. ΒΡΑΧΑΤΗΣ: Δεν είχα.
κ. ΓΕΩΡΓΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Ευχαριστώ πολύ.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Η κα Βαγιανού έχει τον λόγο.
Δ. ΒΑΓΙΑΝΟΥ: Όταν κάνατε τη μίσθωση κρατήσατε εσείς κλειδιά του διαμερίσματος; Δηλαδή είχατε στην κατοχή σας;
Π. ΒΡΑΧΑΤΗΣ: Όχι αυτό είναι ένα κλειδί το οποίο μου είχε παραδοθεί από παλιά το οποίο υπήρχε από αμνημονεύτων χρόνων.
Δ. ΒΑΓΙΑΝΟΥ: Δηλαδή στον ενοικιαστή τι κλειδιά δώσατε;
Π. ΒΡΑΧΑΤΗΣ: Δώσαμε τα κλειδιά της πόρτας και της εισόδου.
Δ. ΒΑΓΙΑΝΟΥ: Εσείς είχατε αντίστοιχα τι;
Π. ΒΡΑΧΑΤΗΣ: Είχα ένα κλειδί το οποίο παραμείνει από αμνημονεύτων χρόνων.
Δ. ΒΑΓΙΑΝΟΥ: Κλειδί τι;
Π. ΒΡΑΧΑΤΗΣ: Της εισόδου κάτω, το οποίο οι ενοικιαστές άλλαξαν.
Δ. ΒΑΓΙΑΝΟΥ: Της εισόδου ή της εισόδου του διαμερίσματος;
Π. ΒΡΑΧΑΤΗΣ: Της εισόδου του διαμερίσματος.
Δ. ΒΑΓΙΑΝΟΥ: Αυτό το κρατήσατε στη κατοχή σας μετά την ενοικίαση;
Π. ΒΡΑΧΑΤΗΣ: Όπως κρατώ κι άλλα κλειδιά των διαμερισμάτων.
Δ. ΒΑΓΙΑΝΟΥ: Δεν ενδιαφέρομαι για τα άλλα κλειδιά, αυτό το συγκεκριμένο. Δηλαδή ενώ έγινε η μίσθωση και άρχισε να τρέχει, εσείς εξακολουθούσατε να έχετε στην κατοχή σας κλειδί της πόρτας του διαμερίσματος. Έτσι;
Π. ΒΡΑΧΑΤΗΣ: Μάλιστα. Το οποίο μετά άλλαξε, δεν μπορούσα να κάνω χρήση εγώ.
Δ. ΒΑΓΙΑΝΟΥ: ¶λλο ρωτώ. ¶λλαξαν αυτοί την κλειδαριά ή πρόσθεσαν κλειδαριά; ¶ρα αυτό εξακολουθούσε να υφίσταται η κλειδαριά. ¶ρα για την κάτω κλειδαριά είχατε κι εσείς κλειδί. Η πάνω κλειδαριά που προστέθηκε –λέτε, γιατί η κάτω εξακολουθούσε να είναι η ίδια- πως εσείς το ξέρετε;
Π. ΒΡΑΧΑΤΗΣ: Πέρασα την απόδειξη του ενοικίου από κάτω και είδα ότι προστέθηκε από πάνω μια δεύτερη κλειδαριά.
Δ. ΒΑΓΙΑΝΟΥ: Προστέθηκε γρήγορα μετά τη μίσθωση ή μετά από καιρό;
Π. ΒΡΑΧΑΤΗΣ: Γρήγορα μετά τη μίσθωση. Σύντομα.
Δ. ΒΑΓΙΑΝΟΥ: Να σας ρωτήσω το πιο σημαντικό για εμένα: έγινε αυτό που έγινε τέλος πάντων, εξακολουθείτε να είστε ο αντίκλητος του ιδιοκτήτη;
Π. ΒΡΑΧΑΤΗΣ: Ναι.
Δ. ΒΑΓΙΑΝΟΥ: Τι έγινε με αυτό το διαμέρισμα; Το έχετε τώρα στην κατοχή σας πάλι; Δεν το έχετε;
Π. ΒΡΑΧΑΤΗΣ: Το έχουμε.
Δ. ΒΑΓΙΑΝΟΥ: Πόσο καιρό μετά σας δόθηκε η χρήση, η δυνατότητα πρόσβασης;
Π. ΒΡΑΧΑΤΗΣ: Περίπου ένα μήνα μετά.
Δ. ΒΑΓΙΑΝΟΥ: Δηλαδή στον έλεγχο των αστυνομικών δυνάμεων πόσο καιρό;
Π. ΒΡΑΧΑΤΗΣ: Περίπου ένα μήνα μετά.
Δ. ΒΑΓΙΑΝΟΥ: Μετά τι έγινε; Σας κάλεσαν και σας τί; Πάρτε το τώρα. Έτσι;
Π. ΒΡΑΧΑΤΗΣ: Ναι.
Δ. ΒΑΓΙΑΝΟΥ: Το πήρατε. Μπορείτε να μου δώσετε μια εικόνα αυτού του διαμερίσματος όταν το παραλάβατε; Είχε σκόνες; Είχε χρώματα;
Π. ΒΡΑΧΑΤΗΣ: Είχε μέσα αυτό που χρησιμοποιεί η Αστυνομία για τα δαχτυλικά αποτυπώματα.
Δ. ΒΑΓΙΑΝΟΥ: Που ήταν αυτό; Θυμάστε σε τι σημεία;
Π. ΒΡΑΧΑΤΗΣ: Σε όλο το σπίτι.
Δ. ΒΑΓΙΑΝΟΥ: Προσπαθήστε. Έχει σημασία για την εντολέα μου. Σας παρακαλώ, τι εννοείτε σε όλο το σπίτι; Οι τοίχοι; Τα ταβάνια; Τα πάντα ήταν μαύρα;
Π. ΒΡΑΧΑΤΗΣ: Είχε στο πάτωμα, στην κουζίνα, στα ντουλάπια. Δεν υπήρχαν μέσα βρύσες, έλειπε όλο το καζανάκι. Δεν ξέρω αν είχε νωρίτερα.
Δ. ΒΑΓΙΑΝΟΥ: Ήταν δηλαδή αναστατωμένο.
Πιο ειδικά να σας ρωτήσω κάτι αν το θυμάστε: είναι το χωλ από ότι έχω δει στα σχεδιαγράμματα και το κυρίως δωμάτιο το leaving room...
Π. ΒΡΑΧΑΤΗΣ: Είναι το σαλόνι, η κουζίνα, διάδρομος και το δωμάτιο πίσω.
Δ. ΒΑΓΙΑΝΟΥ: Με ενδιαφέρει χωλ και σαλόνι.
Π. ΒΡΑΧΑΤΗΣ: Τα πρώτα που μπαίνουμε μέσα.
Δ. ΒΑΓΙΑΝΟΥ: Οι πρώτοι δύο χώροι. Έχει μια πόρτα –φαντάζομαι- εκεί. Έτσι;
Π. ΒΡΑΧΑΤΗΣ: Ναι μια τζαμόπορτα.
Δ. ΒΑΓΙΑΝΟΥ: Είναι συρόμενη. Τι εικόνα είχε αυτή προς το χωλ και προς το σαλόνι όταν το παραλάβατε, ιδίως το γύρω – γύρω της το πλαίσιο, τι εικόνα είχε;
Π. ΒΡΑΧΑΤΗΣ: Σας είπα ότι είχε αυτό το μαύρο που χρησιμοποιεί η Ασφάλεια για τα αποτυπώματα.
Δ. ΒΑΓΙΑΝΟΥ: Δηλαδή είχε αυτό το μαύρο, όπως λέτε;
Π. ΒΡΑΧΑΤΗΣ: Ναι το πάτωμα κάτω, ο τοίχος.
Δ. ΒΑΓΙΑΝΟΥ: Όχι ρωτώ για την πόρτα.
Π. ΒΡΑΧΑΤΗΣ: Ναι είχε στην πόρτα.
Δ. ΒΑΓΙΑΝΟΥ: Ήταν μαύρη η πόρτα;
Π. ΒΡΑΧΑΤΗΣ: Είχε σε ορισμένα σημεία.
Δ. ΒΑΓΙΑΝΟΥ: Σε ορισμένα σημεία ή σε όλο;
Π. ΒΡΑΧΑΤΗΣ: Σε ορισμένα σημεία.
Δ. ΒΑΓΙΑΝΟΥ: Τι χρώμα είχε αυτή;
Π. ΒΡΑΧΑΤΗΣ: Μαύρο.
Δ. ΒΑΓΙΑΝΟΥ: Από αυτή την πόρτα και προς το χωλ και προς το σαλόνι είχε γδαρθεί; Είχε αφαιρεθεί κανένα κομμάτι;
Π. ΒΡΑΧΑΤΗΣ: Ναι είχε αφαιρεθεί ένα κομμάτι από την πόρτα εισόδου.
Δ. ΒΑΓΙΑΝΟΥ: Ποια; Που μπαίνει στο χωλ;
Π. ΒΡΑΧΑΤΗΣ: Την κυρία είσοδο.
Δ. ΒΑΓΙΑΝΟΥ: Τι είχε αφαιρεθεί;
Π. ΒΡΑΧΑΤΗΣ: Ένα κομμάτι ξύλο από την πόρτα.
Δ. ΒΑΓΙΑΝΟΥ: Προς το μέρος του διαμερίσματος;
Π. ΒΡΑΧΑΤΗΣ: Εσωτερικά.
Δ. ΒΑΓΙΑΝΟΥ: Προς το μέρος του σαλονιού είχε αφαιρεθεί κανένα κομμάτι; Θυμάστε;
Π. ΒΡΑΧΑΤΗΣ: Έχει αφαιρεθεί από την άλλη τζαμόπορτα η οποία είναι στο σημείο που διαδρόμου που συνδέει την κρεβατοκάμαρα, μπάνιο και κουζίνα.
Δ. ΒΑΓΙΑΝΟΥ: Ρωτώ για το σαλόνι.
Π. ΒΡΑΧΑΤΗΣ: Για το σαλόνι δεν θυμάμαι να σας πω συγκεκριμένα. Νομίζω πως όχι.
Δ. ΒΑΓΙΑΝΟΥ: Το έχετε βάψει ή είναι ακόμη σε κατάσταση όπως το παραλάβατε;
Π. ΒΡΑΧΑΤΗΣ: Δεν το βάψαμε γιατί δεν προλάβαμε. Κατεβάσαμε τα πράγματα κάτω και έχουν γεμίσει πράγματα μέσα και δεν προλάβαμε.
Δ. ΒΑΓΙΑΝΟΥ: Έχει νοικιαστεί τώρα;
Π. ΒΡΑΧΑΤΗΣ: Όχι.
Δ. ΒΑΓΙΑΝΟΥ: Ποιο μισό βάψατε;
Π. ΒΡΑΧΑΤΗΣ: Προλάβαμε και κάναμε μόνο το σαλόνι.
Δ. ΒΑΓΙΑΝΟΥ: Επομένως τη βάψατε αυτή την πόρτα.
Π. ΒΡΑΧΑΤΗΣ: Την πόρτα όχι, τον τοίχο.
Δ. ΒΑΓΙΑΝΟΥ: Θα το θυμόσασταν αν έλειπε κομμάτι. Έτσι δεν είναι;
Π. ΒΡΑΧΑΤΗΣ: Ναι.
Δ. ΒΑΓΙΑΝΟΥ: Εσείς είπατε ότι δεν είχατε πάει ποτέ στο διαμέρισμα.
Π. ΒΡΑΧΑΤΗΣ: Όσο ήταν μέσα οι ενοικιαστές από την ημέρα που το νοίκιασαν, δεν μπήκα μέσα καθόλου. Έριχνα την απόδειξη κάτω από την πόρτα, χτύπαγα καμιά φορά το κουδούνι μήπως είναι κάποιος μέσα, αλλά δεν ήταν.
Δ. ΒΑΓΙΑΝΟΥ: Οι κλειδαριές άλλαξαν τώρα;
Π. ΒΡΑΧΑΤΗΣ: ¶λλαξαν.
Σ. ΞΗΡΟΣ: Ήθελα να ρωτήσω κατ’ αρχήν αν το τηλέφωνό σας είναι το 8649293.
Π. ΒΡΑΧΑΤΗΣ: Ναι.
Σ. ΞΗΡΟΣ: Τη φωνή μου τη θυμάστε τώρα που την ακούτε ξανά; Ήθελα να επιβεβαιώσει γιατί έχει τοποθετήσει δύο πρόσωπα σε ένα, σε ορισμένες περιπτώσεις. Με τον κ. Βραχάτη έχουμε συναντηθεί όταν μου έδειξε το διαμέρισμα, είναι φυσικό να μην το θυμάται βέβαια και επίσης συναντηθήκαμε σε κάποιο ραντεβού με τους υδραυλικούς στο πεζοδρόμιο κάτω, έξω από το σπίτι.
Π. ΒΡΑΧΑΤΗΣ: Δεν το θυμάμαι.
Σ. ΞΗΡΟΣ: Λογικό είναι να μην το θυμάστε. Αλλά θα ήθελα να επιβεβαιώσει τουλάχιστον για τη φωνή γιατί εγώ διαχειριζόμουν ό,τι συνέβαινε σε αυτό το διαμέρισμα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Τη φωνή την αναγνωρίζετε τώρα; Μοιάζει περισσότερο;
Π. ΒΡΑΧΑΤΗΣ: Δεν μπορώ να το πω 100%.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Εντάξει κ. Ξηρέ. Πηγαίνετε στο καλό κ. Βραχάτη. Να προσέλθει ο κ. Καραπιπέρης.
«Ορκίζομαι να πω την αλήθεια›.
κ. ΚΑΡΑΠΙΠΕΡΗΣ: Ορκίζομαι.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Εσείς είστε ο ιδιοκτήτης αυτών των ρυμουλκών;
κ. ΚΑΡΑΠΙΠΕΡΗΣ: Μάλιστα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Λέει ένα βράδυ έβαλαν μπουρλότα μέσα.
κ. ΚΑΡΑΠΙΠΕΡΗΣ: Έβαλαν μπουρλότο, το ανατίναξαν, το βύθισαν και παραλίγο να σκοτωθούμε κιόλας.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Γιατί ήταν κανένας μέσα;
κ. ΚΑΡΑΠΙΠΕΡΗΣ: Ήμασταν έτοιμοι να φύγουμε και η απόσταση του γραφείου μας με το ρυμουλκό ήταν πολύ κοντά. Κάποιος από τους κυρίους με πήρε τηλέφωνο και μου λέει «Προσέξτε είμαι υπαξιωματικός του Λιμενικού Πειραιώς βάρδια, μας είπε το 100 ότι σας έχουν βάλει βόμβα στο ρυμουλκό σας. Μην πάτε να μην σκοτωθείτε›. Δεν πέρασαν 5 λεπτά και ανατινάχτηκε το ρυμουλκό στο αέρα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δηλαδή που ήσασταν μέσα εκείνη την ώρα που πήρατε το τηλέφωνο;
κ. ΚΑΡΑΠΙΠΕΡΗΣ: Στο γραφείο μας το οποίο είχε απόσταση περίπου 300 μ.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Στα 400 μ. μπορούσε να σκοτωθεί άνθρωπος;
κ. ΚΑΡΑΠΙΠΕΡΗΣ: Αν δεν μας έπαιρναν τηλέφωνο θα σκοτωνόμαστε.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Πως;
κ. ΚΑΡΑΠΙΠΕΡΗΣ: Ετοιμαζόμασταν να πάμε στο πλοίο.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Να μπείτε μέσα στο πλοίο;
κ. ΚΑΡΑΠΙΠΕΡΗΣ: Ναι.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Αλλά αυτοί φρόντισαν να μην πάτε.
κ. ΚΑΡΑΠΙΠΕΡΗΣ: Με έσωσε ο γαμπρός μου. Εγώ ήμουν κυβερνήτης και ο γαμπρός μου μηχανικός και του λέω «Βάλε μπρος τη μηχανή› είχαν απεργία τα πληρώματα των ρυμουλκών 57 μέρες. Εμείς δουλεύαμε το ρυμουλκό οικογένεια, καπετάνιος εγώ, μηχανικός ο γαμπρός μου, τα αδέλφια μου και τα ανίψια μου. Δεν απασχολούσαμε κανένα ξένο και απορώ γιατί βούλιαξαν το δικό μου οι κύριοι αυτοί και δεν βούλιαξαν του Λάτση που δούλευαν όλα..... Αν δούλευα κι εγώ θα είχα την πελατεία μου. Τί σου έκανα; Πού με ξέρεις; Πές μου σε παρακαλώ, ποιος σας έβαλε να το βουλιάξετε; Γιατί κάποιος σας έβαλε να το βουλιάξετε. Πόσα πήρατε δε μ’ ενδιαφέρει, δικαίωμά σας, αλλά ποιος σας έβαλε να μου το βουλιάξετε;
Δ. ΚΟΥΦΟΝΤΙΝΑΣ: Απεργοσπάστης ήσαστε.
κ. ΚΑΡΑΠΙΠΕΡΗΣ: Δούλευαν του Λάτση όλα. Εγώ ένα δούλευα να σώσω την πελατεία μου. Γιατί δεν μπορούσε σε μια απεργία να δουλεύουν οι Χ και εγώ να μην δουλέψω, θα έχανα την πελατεία μου, θα έμενα στο δρόμο. Τι σας έκανα; Ούτε δανεικά πήρα, ούτε χρωστάω στο κράτος. Γιατί μου το βουλιάξατε; Ποιος ο λόγος; Τι σας έκανα; Θα με σκοτώνατε κιόλας; Κύριε Κουφοντίνα ντροπή σας!
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δεν μπορώ να πω τίποτα. Απαντήσεις αν θέλουν δίνουν. Λένε εις υποστήριξη της απεργίας! Κύριε Καραπιπέρη, ουδέν ωφελεί και πολύς θόρυβος γίνεται.
κ. ΚΑΡΑΠΙΠΕΡΗΣ: Πέστε μου τι έκανα. Δεν πείραξα ποτέ κανέναν. Αυτό είναι το παράπονό μου.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Κύριε Καραπιπέρη, οι άνθρωποι έχουν δική τους λογική, βγάζουν προκηρύξεις και τα λένε αυτά. Μην συζητάτε με τους ανθρώπους αυτούς. Οι άνθρωποι έχουν δική τους λογική, δεν μπορεί να χωρέσει στη δική σας και ενδεχομένως ούτε στη δική μου. Φυσικά δεν χωράει στη λογική του νόμου αυτού. Κάθε φορά δηλαδή που θα γίνεται μια απεργία θα βάζουμε δυο μπουρλότα; Αλίμονο!
κ. ΚΑΡΑΠΙΠΕΡΗΣ: Τα βλήματα από το ρυμουλκό έφτασαν 100 μ. μακριά.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Κινδύνεψαν άλλα πλοία; Γιατί αυτή είναι η κατηγορία δεν είναι για ανθρωποκτονία.
κ. ΚΑΡΑΠΙΠΕΡΗΣ: Τα διπλανά πλοία τα ρήμαξαν. Από τα αέρια της βόμβας έσπασαν πόρτες, τζάμια και δεν έμεινε τίποτα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Κίνδυνος λοιπόν για τα παραπλήσια πλοία.
κ. ΚΑΡΑΠΙΠΕΡΗΣ: Ο ανιψιός μου ο Σωτήρης Καραπιπέρης, το παιδί του μ ακαρίτη, είχε πάρει τα φαγητά για να μπει μέσα στο ρυμουλκό και πάει κάτω και βλέπει ότι δεν υπάρχει άνθρωπος στο ρυμουλκό. Γυρνάει στο γραφείο και μόλις ανοίγει την πόρτα, έσκασε η βόμβα. Θα σκοτωνόταν το παιδί.....
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Αυτά κ. Κουφοντίνα να δείτε ότι δεν εφαρμόζατε το άρθρο 6, δεν τους ακούγατε πρώτα, βλέπετε τώρα όταν τους ακούτε; Τί απόφαση θα βγάζατε τώρα; Βλέπετε το άρθρο 6 της συμβάσεως τί χρειάζεται, της ΕΣΔΑ;
κ. ΚΑΡΑΠΙΠΕΡΗΣ: Κύριε Πρόεδρε, εγώ παίρνω χάπια, έχω πίεση...
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Κύριε Καραπιπέρη, αυτοί που παίρνουν χάπια ζουν περισσότερα χρόνια, αλί από μένα που δεν έχω πάρει ποτέ μου, μια κι έξω θα μού’ ρθει. Τα χάπια είναι καλά, μη στενοχωριέστε, να τα παίρνετε τα χαπάκια σας, αλλά μη στεναχωριέστε γι αυτό.
κ. ΚΑΡΑΠΙΠΕΡΗΣ: Μα είναι να μη στεναχωριέμαι; 200 εκατομμύρια ζημιά μου έκαναν. Τόσο ήταν το πλοίο κ. Πρόεδρε.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Μα είναι να μην του ανέβει η πίεση; Αυτοί γελάνε γιατί ξέρετε, τα περιουσιακά αγαθά είναι πίσω από τον αυτοδιαχειριζόμενο σοσιαλισμό.... Να μη σας στεναχωρούμε άλλο, διότι πραγματικά βλέπω είστε υπό μεγάλη πίεση και δε θέλω να σας στεναχωρούμε άλλο. Εμείς δικάζουμε μια ποινική υπόθεση, τί να πούμε τώρα;
Ν. ΖΑΪΡΗΣ: Μια ερώτηση μόνο: Στα πρυμνοδετημένα διάφορα άλλα πλοία, ρυμουλκά κτλ. υπήρχαν πληρώματα που αν εκδηλωνόταν πυρκαγιά μπορούσαν να κόψουν κάδους και να φύγουν;
κ. ΚΑΡΑΠΙΠΕΡΗΣ: Δεν υπήρχαν πληρώματα, ήταν δωδεκάμισι, μία παρά....
Ν. ΖΑΪΡΗΣ: Εάν εκδηλωνόταν δηλαδή πυρκαγιά θα ανατινάζονταν όλα;
κ. ΚΑΡΑΠΙΠΕΡΗΣ: Ήδη το πλοίο το δικό μου με το μπαμ άρπαξε φωτιά. Τα διπλανά έσπασαν από τα αέρια, έσπασαν τζάμια και πόρτες.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Είπε, υπήρξε και κίνδυνος για τα παραπλήσια.
Β. ΜΑΡΚΗΣ: Κάτι είπατε για κάποιον ανιψιό σας που πήγε προς τα εκεί.
κ. ΚΑΡΑΠΙΠΕΡΗΣ: Ναι, του τηλεφωνήσαμε να φέρει φαγητά, νερά, τέτοια πράγματα. Το παιδί κατέβηκε κάτω, είχα πει του γαμπρού μου «πήγαινε βάλε τη μηχανή να ζεσταίνεται να έρθουν κι οι άλλοι να φύγουμε›. Μου λέει «κάτσε να έρθουν και οι άλλοι›, δηλαδή οι ναύτες, οι υπόλοιποι. Του ανιψιού μου του είπα να πάει το φαγητό στο πλοίο. Πήγε ο ανιψιός μου στο πλοίο, είδε σβηστά τα φώτα, δεν ήταν άνθρωπος και ξαναγυρνάει πάλι πάνω. Με το που ανοίγει η πόρτα του γραφείου, 700 μέτρα μακριά, έσκασε η βόμβα.
Β. ΜΑΡΚΗΣ: Υπήρχε άνθρωπος ο οποίος θα μπορούσε να είχε πάει απευθείας στο πλοίο χωρίς να έχει συνεννοηθεί μαζί σας; Δεν ξεκινήσατε δηλαδή όλοι από το γραφείο.
κ. ΚΑΡΑΠΙΠΕΡΗΣ: Όχι, μπορούσαν να πάνε οι ναύτες.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Η κατηγορία όμως κ. Εισαγγελεύ δεν είναι για κίνδυνο ανθρώπων.
(διαλογικές συζητήσεις)
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ξέρετε, η αλήθεια δεν βρίσκεται σε εντάσεις, μόνο σε ηρεμία. Εδώ είναι παρεμπίπτουσες οι εντάσεις, δεν σχετίζονται με την ουσία της υπόθεσης.
Ι. ΚΟΥΡΤΟΒΙΚ: Οι οξύτητες έχουν πάντα σκοπιμότητα κ. Πρόεδρε, είναι σαφείς οι σκοποί τους οποίους καλλιεργεί η απέναντι πλευρά και είναι από την αρχή της διαδικασίας με όξυνση την τελευταία περίοδο. Οι παρεμβάσεις όλο και γίνονται εντονότερες, όλο και γίνονται υβριστικότερες.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δεν είχε οξύτητα η απέναντι πλευρά, απεναντίας....
Ι. ΚΟΥΡΤΟΒΙΚ: Λυπάμαι πάρα πολύ που δεν την ανακαλύπτετε, λυπάμαι πάρα πολύ, γιατί έχουν γίνει επανειλημμένα επιθέσεις και ιδιαίτερα σε μένα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Βοήθησε η από κει πλευρά στην οικοδόμηση εδώ μέσα ηρεμίας και εμπιστοσύνης. Αν πούμε και μια κουβέντα παραπάνω, κάνουμε κι ότι δεν ακούμε....
Ι. ΚΟΥΡΤΟΒΙΚ: Αν νομίζετε ότι τέτοιου είδους δηλώσεις, όποιες έχουν γίνει από την απέναντι πλευρά βοηθούν τη διαδικασία και το κλίμα, εγώ τί να πω;
Να ρωτήσω δυο πράγματα τον μάρτυρα: Καταρχήν να διευκρινίσω λίγο εκείνο το ζήτημα με τον ανηψιό σας. Τί δουλειά είχε, τί μπορεί να έκανε εκείνη την ώρα στο πλοίο;
κ. ΚΑΡΑΠΙΠΕΡΗΣ: Ο ανιψιός μου ήταν ναύτης.
Ι. ΚΟΥΡΤΟΒΙΚ: Τί δουλειά είχε εκείνη την ώρα; Γιατί εκείνη την ώρα δεν ήταν ώρα εργασίας, ήταν ώρα που ήταν δεμένα όλα, κλεισμένα.
κ. ΚΑΡΑΠΙΠΕΡΗΣ: Του είχα δώσει εντολή, 12 η ώρα που θα φεύγαμε να κατεβάσει τα φαγητά και τα νερά.
Ι. ΚΟΥΡΤΟΒΙΚ: Εκείνη την ώρα για την άλλη μέρα; Για πότε;
κ. ΚΑΡΑΠΙΠΕΡΗΣ: Για την άλλη μισή μέρα.
Ι. ΚΟΥΡΤΟΒΙΚ: Υπήρχαν άλλοι στα υπόλοιπα πλοία που να κάνουν την ίδια δουλειά εκείνη την ώρα;
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δεν έχουμε τέτοια κατηγορία για κίνδυνο ανθρώπου και ούτε είναι δυνατό να την αναβαθμίσουμε.... Μη ρωτάμε πράγματα που δεν μας χρειάζονται.
Ι. ΚΟΥΡΤΟΒΙΚ: Μια και το διερευνά ο κ. Εισαγγελάς, ας το διερευνήσουμε κι εμείς. Κι εγώ μπορώ να πω ότι ήμουν περαστική από κει. Και λοιπόν; Όφειλε να το ξέρει; Εμένα μ’ ενδιαφέρει και ενδιαφέρει και το Δικαστήριό σας και ενδιαφέρει και τον κ. Εισαγγελέα που ρωτά. Μπορούσε να το ξέρει κάποιος ότι εκείνη την ώρα της νύχτας, θα πήγαινε κάποιος στο πλοίο να κάνει την οποιαδήποτε δουλειά; Ήταν κλεισμένα τα πλοία; Ήταν άδεια η αποβάθρα;
κ. ΚΑΡΑΠΙΠΕΡΗΣ: Η εκεί προβλήτα λέγεται «Γερμανική σκάλα›, εκεί έχουν ρεμέτζο ρυμουλκά και λάντζες. Στο σημείο λοιπόν αυτό εκεί, όλη τη νύχτα σχεδόν ήμαστε μέσα-έξω.
Ι. ΚΟΥΡΤΟΒΙΚ: Εσείς είπατε ότι όταν πήγε ο ανιψιός σας δεν βρήκε κανέναν απολύτως και τώρα μας λέτε ότι είναι και γεμάτο κόσμο.
κ. ΚΑΡΑΠΙΠΕΡΗΣ: Στα ρυμουλκά.
Ι. ΚΟΥΡΤΟΒΙΚ: Κι εγώ ρωτώ: Στα ρυμουλκά –δε μ’ ενδιαφέρουν οι λάντζες- στα δικά σας, στο δικό σας, μπορούσε κανείς να προβλέψει ότι κάποιος θα πήγαινε εκείνη την ώρα της νύχτας να κάνει κάποια δουλειά;
κ. ΚΑΡΑΠΙΠΕΡΗΣ: Ποιος να το προβλέψει;
Ι. ΚΟΥΡΤΟΒΙΚ: Οποιοσδήποτε.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Είναι άνευ σημασίας και δε μου χρειάζεται.
Ι. ΚΟΥΡΤΟΒΙΚ: Να ρωτήσω κάτι άλλο: Ήταν ασφαλισμένο το πλοίο σας;
κ. ΚΑΡΑΠΙΠΕΡΗΣ: Όχι.
Ι. ΚΟΥΡΤΟΒΙΚ: Δεν είναι υποχρεωτική η ασφάλιση;
κ. ΚΑΡΑΠΙΠΕΡΗΣ: Όχι, γιατί αν είχα και ασφάλιση, θα ήμουν και φυλακή τώρα, γιατί το Λιμεναρχείο έλεγε εμένα.
Ι. ΚΟΥΡΤΟΒΙΚ: Δεν είναι υποχρεωτική η ασφάλιση;
κ. ΚΑΡΑΠΙΠΕΡΗΣ: Όχι, μόνο για τα πληρώματα. Όχι για το πλοίο
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Κύριε Καραπιπέρη, οπότε ξεκινήσατε εσείς να δουλεύετε;
κ. ΚΑΡΑΠΙΠΕΡΗΣ: Την ημέρα εκείνη;
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Όχι, από πότε δουλεύετε.
κ. ΚΑΡΑΠΙΠΕΡΗΣ: Από το 1948.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Ως τί ξεκινήσατε;
κ. ΚΑΡΑΠΙΠΕΡΗΣ: Ως βαρκάρης.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Και δουλεύετε συνέχεια;
κ. ΚΑΡΑΠΙΠΕΡΗΣ: Συνέχεια, είμαι 68 άνθρωπος και δουλεύω ακόμα.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Το καράβι αυτό έπαθε ζημιά εν όλω ή εν μέρει;
κ. ΚΑΡΑΠΙΠΕΡΗΣ: Αχρηστεύτηκε.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Είναι ένας άνθρωπος παιδεμένος....
κ. ΚΑΡΑΠΙΠΕΡΗΣ: Κατάγομαι και από ναυτική οικογένεια. Ο παππούς μου ήταν ναυτικός, ο πατέρας μου, εμείς... είμαστε από τη Σμύρνη.....
Κ. ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ: Τα πράγματα στη θέση τους λίγο να βάλουμε. Θα κάνω την επισήμανση πριν τις ερωτήσεις κ. Πρόεδρε, την εξής: Είμαι κάθε μέρα εδώ και ο πελάτης μου κατηγορείται με 33 αν θυμάμαι καλά κατηγορίες. Δεν έχω πάρει το λόγο ποτέ σε υπόθεση για την οποία ο πελάτης μου δεν είναι κατηγορούμενος, τουναντίον, ορισμένοι από τους συναδέλφους της Πολιτικής Αγωγής έχουν τη συνήθεια όποτε δεν έχουν δουλειά έρχονται εδώ και όποτε έρχονται εδώ, όποια υπόθεση και να εκδικάζεται, θα πάρουν το λόγο, θα προκαλέσουν κάποιους από τους κατηγορουμένους, θα δημιουργήσουν αντεγκλήσεις.
Μία έκκληση προς εκείνους λοιπόν να τηρήσουν τη δικονομική τάξη περί της οποίας κόπτονται, μία έκκληση προς το Δικαστήριο να την εφαρμόσει αυτή τη δικονομική τάξη για να μην έχουμε παρόμοια πράγματα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δεκτή.
Κ. ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ: Η αντίδρασή μου είναι ηπιότατη μέχρι στιγμής, όσο δε γίνεται περισσότερο.
Ερωτήσεις τώρα: Κύριε Καραπιπέρη, νομίζω ότι ο ρόλος του δικηγόρου είναι πιο ψηλά από εκδηλώσεις αγανακτισμένου πολίτη και μαγκιές τέτοιου είδους.
κ. ΚΑΡΑΠΙΠΕΡΗΣ: Δεν σας άκουσα. Είπατε μαγκιές;
Κ. ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ: Όχι για σας. Τώρα ξεκινάω με σας. Είστε ένας άνθρωπος λέτε βιοπαλαιστής κλπ. Εγώ σέβομαι ό,τι συνέβη, αλλά εδώ να βάλουμε τα πράγματα στις διαστάσεις τους για να μη λέμε υπερβολές.
κ. ΚΑΡΑΠΙΠΕΡΗΣ: Καμία υπερβολή δεν λέω.
Κ. ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ: Ακούστε. Ένα λεπτό.
κ. ΚΑΡΑΠΙΠΕΡΗΣ: Μη πάτε να ανατρέψετε τα νομικά.
Κ. ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ: Δεν πάμε να ανατρέψουμε τίποτα. Ερώτημα πρώτο. Έπαθαν τίποτα άλλα καράβια που ήταν δίπλα στο δικό σας;
κ. ΚΑΡΑΠΙΠΕΡΗΣ: Ναι.
Κ. ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ: Από πού βγαίνει κύριε αυτό; Κύριε Καραπιπέρη, υπάρχει έκθεση αυτοψίας, δεν λέει τίποτα. Έκθεση πραγματογνωμοσύνης, δεν λέει τίποτα. Κατάθεση προανακριτική δικιά σας, δεν λέει τίποτα για διπλανά καράβια και για κίνδυνο. Από που βγαίνει παρακαλώ; Να μου διαβάσετε κ. Εισαγγελέα να δούμε αν λέει. Δεν λέει τίποτα.
κ. ΚΑΡΑΠΙΠΕΡΗΣ: Λάθος κάνετε. Τινάχτηκε σε 10 μέτρα βάθος, η καμινάδα έγινε σαν γκαστρωμένη.
Κ. ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ: Για ποιο πλοίο μιλάτε; Για το δικό σας ή για τα διπλανά;
κ. ΚΑΡΑΠΙΠΕΡΗΣ: Στα διπλανά έσπασαν τζάμια και πόρτες.
Κ. ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ: Τα διπλανά που έσπασαν τζάμια και πόρτες εγώ δεν βλέπω να λέτε τίποτα ακόμα και στον Ανακριτή που έχετε πάει τώρα 18 Σεπτεμβρίου. Λέτε ότι υπήρξε κίνδυνος. Δεν λέτε ότι έπαθαν κάποια ζημιά συγκεκριμένη, λέτε έπαθαν εκτεταμένες ζημιές το 5 που ήταν δίπλα και το 2 που ήταν απέναντι τα τζάμια, οι πόρτες. Τα λέτε για πρώτη φορά τώρα, τότε δεν έβγαιναν.
Δεύτερη ερώτηση. Εγώ βλέπω το πλοίο σας εδώ στις φωτογραφίες βυθισμένο μεν, αλλά όχι κατεστραμμένο με εξωτερικά ίχνη ή οτιδήποτε. Εσείς λέτε ότι καταστράφηκε το πλοίο, γιατί πάλι υπάρχουν εκθέσεις που λένε για εργασίες επισκευών κλπ. Τι έχει γίνει τώρα;
κ. ΚΑΡΑΠΙΠΕΡΗΣ: Κύριε Πρόεδρε, διαστρεβλώνεται η υπόθεση. Δεν μιλάει ειλικρινά.
Κ. ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ: Εσείς πέστε τι έχει γίνει λοιπόν. Εγώ φωτογραφίες σας δείχνω.
κ. ΚΑΡΑΠΙΠΕΡΗΣ: Το πλοίο βγήκε σε αχρηστία.
Κ. ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ: Εν πάση περιπτώσει εγώ βλέπω κάποιες φωτογραφίες εδώ πέρα, στις οποίες υπάρχει πράγματι βύθιση, έχω δει μια πραγματογνωμοσύνη που θα διαβάσουμε μετά ή την έχουμε διαβάσει ενδεχομένως που μιλάει για ζημιές στο εσωτερικό. Δεν βλέπω αυτή την καταστροφή που λέτε.
κ. ΚΑΡΑΠΙΠΕΡΗΣ: Η βόμβα κύριε πήγε στο μηχανοστάσιο.
Κ. ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ: Το ξέρω ότι πήγε στο μηχανοστάσιο.
κ. ΚΑΡΑΠΙΠΕΡΗΣ: Η έκρηξη ακούστηκε σε όλο το Πέραμα και κατέβηκε όλο το Πέραμα κάτω να δει τι έγινε. Τέτοια δύναμη είχε. Το γραφείο μας που ήταν 400 μ. πιο κει σείστηκε σαν να είχε σεισμό 7 Ρίχτερ. Τι μας λέτε κύριε;
Κ. ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ: Εγώ δεν είπα ότι δεν έκανε θόρυβο η έκρηξη και δεν σείστηκε κλπ. Εγώ λέω το αποτέλεσμα που πάτε να δείξετε.
κ. ΚΑΡΑΠΙΠΕΡΗΣ: Δεν λέτε αλήθειες.
Κ. ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ: Βγαίνουν από αυτά που έχετε πει πριν και από τα έγγραφα που υπάρχουν μέσα.
κ. ΚΑΡΑΠΙΠΕΡΗΣ: Εγώ το είπα στον κ. Ανακριτή. Ότι κι αν ρωτάει λες, δεν μπορείς να πεις πολλά λόγια εκεί πέρα.
Κ. ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ: Δεν νομίζω ότι δεν σας ρώτησε τέτοια πράγματα τώρα για τις ζημιές που ήταν το κυριότερο θέμα, έτσι; Μισό λεπτό. Σας ρωτάνε στην πρώτη σας κατάθεση 27 Απριλίου του 1991 τότε που έγινε η έκρηξη: «που κατά τη γνώμη σας οφείλεται η έκρηξη και η βύθιση του πλοίου και ποιος θα μπορούσε να το πράξει;› Ως τότε ούτε η 17Ν έχει αναλάβει την ευθύνη ούτε κανένας.
Και απαντάτε «πιστεύω ότι έγινε από κάποια τρομοκρατική οργάνωση και ότι η αιτία ήταν η μεγάλη απεργία των πληρωμάτων του ρυμουλκού κατά την οποία εγώ ως κυβερνήτης με πλήρωμα συγγενείς μου είχα εργαστεί›. Μόνος σας λοιπόν δίνετε την απάντηση, χαρακτηρίζετε τον εαυτό σας έτσι, τους δίνετε πολιτικά κίνητρα και δεν λέτε από όλα αυτά που είπατε εδώ «γιατί βρήκαν εμένα και δεν βρήκαν τον Λάτση, τον έναν, τον άλλον, τον άλλον›.
Εδώ δεν λέει τίποτα για Λάτσηδες και για τέτοιους. Εδώ αμέσως, χωρίς να έχει πάρει την ευθύνη η 17Ν δεν λέτε ούτε για ανταγωνιστές σας που είπατε στη συνέχεια αλλά δεν ευδοκίμησε, ούτε για τίποτα άλλο. Κατ’ ευθείαν γνωρίζετε την αιτία και την αποδίδετε. Έχει αλλάξει κάτι από αυτά που λέτε τότε;
κ. ΚΑΡΑΠΙΠΕΡΗΣ: Η ουσία είναι μια. Ότι έβαλαν εκείνη τη βόμβα, ανατίναξαν το ρυμουλκό, το καταστρέψανε, το διαλύσανε, προσπάθησαν να μας σκοτώσουν, έσπασαν τα διπλανά πλοία, παραλίγο να σκοτώσουν και τον ανιψιό μου, τι άλλο να σας πω; Είναι αλήθεια ή ψέματα;
Κ. ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ: Ορισμένα από αυτά που λέτε ισχύουν, δεν ισχύουν όλα αυτά που λέτε.
κ. ΚΑΡΑΠΙΠΕΡΗΣ: Όλα αυτά που λέτε είναι παραμύθια, με συγχωρείτε.
Κ. ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ: Το έχουν πει μόνοι τους, δεν λέτε κάτι καινούριο ότι έβαλαν τη βόμβα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Έχω παρακαλέσει ότι οι συνήγοροι εδώ μέσα έχουν ένα πολύ ιερό καθήκον είτε βρίσκονται από τη μια πλευρά είτε από την άλλη. Οφείλουμε να τους σεβόμαστε.
κ. ΚΑΡΑΠΙΠΕΡΗΣ: Με νευριάζει, γιατί πάει να κάνει τα μαύρα άσπρα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Όχι. Δεν είναι ο θεσμικός ρόλος αυτών των δικηγόρων. Αλλά εσείς θα απαντάτε στις ερωτήσεις. Ειδικά ο ρόλος του μάρτυρα δεν είναι να κάνει υποδείξεις στους συνηγόρους. Αν κάτι δω εγώ θα πω «πως τα λέτε έτσι;› Ερωτήσεις σας κάνει.
Κ. ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ: Εγώ λοιπόν κ. Καραπιπέρη λέω το εξής: ήταν ή δεν ήταν πολιτικά τα κίνητρα με τα οποία σας έβαλαν τη βόμβα στο πλοίο; Ήταν ή όχι;
κ. ΚΑΡΑΠΙΠΕΡΗΣ: Ποια πολιτικά;
Κ. ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ: Αλλά;
κ. ΚΑΡΑΠΙΠΕΡΗΣ: Σε καμία οργάνωση δεν είμαι γραμμένος, σε κανένα Κόμμα δεν είμαι γραμμένος. Ποια πολιτικά; Τι λέτε;
Κ. ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ: Εσείς λέτε εδώ πέρα μόνος σας τότε ότι επειδή εσείς είχατε εργαστεί στη διάρκεια της απεργίας των ναυτεργατών.
κ. ΚΑΡΑΠΙΠΕΡΗΣ: Σας είπα.
Κ. ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ: Εδώ δεν λέτε για άλλους κύριε. Τώρα τα λέτε. Δεν ξέρω εγώ άμα είναι αλήθεια ή ψέματα και ποιοι δούλευαν στην απεργία τότε.
κ. ΚΑΡΑΠΙΠΕΡΗΣ: Ναι, αλλά την έβαλαν σε μένα. Γιατί σε μένα; Κάποιος τους έβαλε.
Κ. ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ: Γιατί τότε δεν τα είπατε αυτά και τα λέτε τώρα;
κ. ΚΑΡΑΠΙΠΕΡΗΣ: Όταν σου βάζει κανείς μια βόμβα θυμάσαι πολλές λεπτομέρειες, λες τα πάντα; Να σου φέρω 10 μάρτυρες αν δούλευαν στου κ. Λάτση, αν δούλευαν ?
Κ. ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ: Παίρνετε φόρα. ¶λλα σας ρωτάω, άλλα απαντάτε, καθυστερείτε τη διαδικασία. Λέω το εξής κύριε εγώ. Ρωτώ: στην προανακριτική σας κατάθεση δεν είχατε πει ότι υπήρχαν και άλλοι απεργοσπάστες και να αναρωτηθείτε γιατί διάλεξαν εσάς. Είπατε ευθέως.
Σας ρωτάνε «που κατά τη γνώμη σας οφείλεται η έκρηξη και η βύθιση του πλοίου και ποιος θα μπορούσε να το πράξει;› Απάντηση. «Πιστεύω ότι έγινε από κάποια τρομοκρατική οργάνωση και η αιτία ήταν η μεγάλη απεργία των πληρωμάτων του ρυμουλκού κατά την οποία εγώ ως κυβερνήτης με πλήρωμα συγγενείς μου είχα εργαστεί›. Ούτε «είχε εργαστεί ο Λάτσης και ο ένας και ο άλλος και τι μου βρήκαν εμένα› ούτε τίποτα άλλο.
Έχω ξεχάσει κάτι από αυτά που είπατε; Μήπως σε καμιά σελίδα λέτε κάτι άλλο;
κ. ΚΑΡΑΠΙΠΕΡΗΣ: Αν κοιτάξει την κατάθεση μου ο κ. Πρόεδρος θα δει ?
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Καλά, δεν έχει δεχτεί η Οργάνωση αυτή τώρα;
Κ. ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ: Κύριε Πρόεδρε, ο μάρτυρας έχοντας κάποιες εκ των υστέρων σκέψεις προσπαθεί να αποδυναμώσει τα πολιτικά κίνητρα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Τι να τον κάνουμε τώρα; Για κίνδυνο ανθρώπου δεν μπορούμε να βάλουμε. Ποιοι ήσαν είναι το πρόβλημα. Δεν ξέρει ο άνθρωπος. Μη καθόσαστε. Το θέμα είναι ποιοι ήσαν.
κ. ΚΑΡΑΠΙΠΕΡΗΣ: Πως μιλάς έτσι; Ντροπή.
Κ. ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ: Τώρα το «ντροπή› γέλασα 1-2 φορές, το πήγα στην πλάκα, μη το πάρω και σοβαρά. Κάντε μου τη χάρη λοιπόν, απαντάτε. Να προσέχετε λιγάκι πως μιλάτε.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Κύριε μάρτυρα, παρακάλεσα κι εγώ. Έχουν κάνει κι άλλοι αγώνες για τις ελευθερίες τις δημοκρατικές του κόσμου και να βρίσκονται οι δικηγόροι σε εκείνα και σε τούτα τα έδρανα είναι μια μεγάλη κατάκτηση του πολιτισμού. Σας παρακαλώ πολύ να τους σεβόμαστε.
Εμένα είδατε ποτέ να μιλήσω άσχημα εδώ μέσα σε δικηγόρο; Επομένως; Εσείς που έρχεστε εδώ μάρτυρας θα πουν την πλευρά της Υπεράσπισης.
κ. ΚΑΡΑΠΙΠΕΡΗΣ: Ναι, αλλά μην διαστρεβλώνουν τα πράγματα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Όχι. Κύριε Παπαδάκη, ας τον αφήσουμε να φύγει τώρα. Ο κ. Βάος να πλησιάζει.
Κ. ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ: Μια ερώτηση ακόμα. Είπατε κάτι για έναν ανιψιό, ο οποίος θα πήγαινε τροφοδοσία στο καράβι στις 1 η ώρα τη νύχτα που έγινε η έκρηξη. Πάλι θα σας θυμίσω την προανακριτική κατάθεση που λέει τα εξής: «στις 18:00, δηλαδή στις 6 το απόγευμα της ίδιας μέρας με τη λήξη του πλου, το πλοίο έδεσε στη γερμανική σκάλα Περάματος.
Το πλήρωμα έφυγε από το πλοίο αφού έδεσε καλά το σκάφος και ασφάλισε όλες τις πόρτες προσβάσεως στο πλοίο όπως πάντα. Περί τις 12:50 και ενώ βρισκόμουν στο γραφείο που βρίσκεται πάνω από τη γερμανική σκάλα κλπ. άγνωστος μου τηλεφώνησε›.
Εδώ δεν λέτε ούτε για κανέναν ανιψιό που θα πήγαινε, ούτε για τίποτα άλλο. Τουναντίον λέτε και μου κάνει εντύπωση ότι ασφαλίστηκαν όλες οι πόρτες εισόδου στο πλοίο και έδεσε το πλοίο από τις 6 η ώρα. Ποιος κίνδυνος λοιπόν κατά ανθρώπου υπήρχε και ποιος κίνδυνος υπήρχε να πάει ο ένας ή ο άλλος; Ούτε για ανιψιούς λέτε εδώ πέρα βέβαια και τίποτα άλλο.
κ. ΚΑΡΑΠΙΠΕΡΗΣ: Το λουκέτο της πόρτας κ. συνήγορε βρέθηκε ?.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ελάτε κ. Παπαδάκη, δεν μας χρειάζονται πολύ αυτά.
κ. ΚΑΡΑΠΙΠΕΡΗΣ: Το λουκέτο της πόρτας του μηχανοστασίου το κόψαμε με ένα ψαλίδι.
Κ. ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ: Μπράβο. ¶ρα κλειδωμένο ήταν. Τι ανιψιός θα πήγαινε να τροφοδοτήσει το πλοίο; Το λέει κιόλας εδώ πέρα. «Οι πόρτες όλες ασφαλισμένες›.
κ. ΚΑΡΑΠΙΠΕΡΗΣ: Το κλειδί είναι πάνω από το καμάρι του πλοίου. Το παίρνουμε και ανοίγουμε και μπαίνουμε μέσα.
Κ. ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ: Το λουκέτο εκεί είναι. ¶λλο λέω εγώ τώρα. Εδώ δεν λέτε ούτε ανιψιός που θα πήγαινε για την τροφοδοσία, ούτε τίποτα.