Ι. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Ξέρετε τί μου κάνει εντύπωση; Ότι δεν θυμάστε λεπτομέρειες γι αυτά που έγιναν πέρυσι, δε θυμάστε καν τί είδατε στη γιάφκα...
Ρ. ΚΟΦΙΝΑ: Τα θυμάμαι.
Ι. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Ρουκέτες δεν είδατε κα μάρτυς που λέτε εδώ, δεν υπήρχαν ρουκέτες δυστυχώς, ήταν στο πατάρι οι ρουκέτες και μας το λέει η αστυνομία, αλλά θυμάστε πριν από 8 χρόνια με βάση κρόταφο και μάτι, τον κ. Γιωτόπουλο.
Ρ. ΚΟΦΙΝΑ: Είπα πριν γίνω διαχειρίστρια.
Ι. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Ακριβώς, τόσο κάνει αυτό. Πώς θυμάστε αυτά και δε θυμάστε πέρυσι π.χ. να μας πείτε μια φωτογραφία του. Πώς ήταν, αν ήταν με κουστούμι.....
Ρ. ΚΟΦΙΝΑ: Γιατί, ήμουν υποχρεωμένη να βλέπω τηλεόραση και να βλέπω αυτά που με σόκαραν;
Ι. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Βλέπατε όμως ή δεν βλέπατε τελικά;
Ρ. ΚΟΦΙΝΑ: Όχι, δεν έβλεπα κύριε, ούτε διάβαζα.
Ι. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: ¶ρα λοιπόν, πρώτη φορά φωτογραφία του κ. Γιωτόπουλου είδατε στον ανακριτή;
Ρ. ΚΟΦΙΝΑ: Όχι, μόνο την ημέρα που τον συνέλαβαν, εκείνη την ημέρα.
Ι. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Εκείνη την ημέρα είδατε φωτογραφία και μετά είδατε στον ανακριτή φωτογραφία του.
Ρ. ΚΟΦΙΝΑ: Ναι, είχε ο κ. ανακριτής.
Ι. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Κι ένα τελευταίο: Αυτό για τον Καραμανλή που είπατε, για δώστε μου μια διευκρίνιση, στην τηλεόραση το ακούσατε ή τον ξέρετε τον Καραμανλή;
Ρ. ΚΟΦΙΝΑ: Στην τηλεόραση. Και στους Λειψούς είχε βγει έξω και μιλούσε.
Ι. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Τί ακριβώς είπε; Ότι ήταν έτσι ακριβώς όπως τον είχατε δει κι εσείς;
Ρ. ΚΟΦΙΝΑ: Ναι, αυτό.
Ι. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Το θυμάστε καλά αυτό.
Ι. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Τελικά τί πρόβλημα οράσεως έχετε;
Ρ. ΚΟΦΙΝΑ: Κανένα.
Ι. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Τα γυαλιά που βγάλατε τώρα;
Ρ. ΚΟΦΙΝΑ: Για να βλέπω κοντά, είμαι και μεγάλη γυναίκα.
Ι. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Όταν κυκλοφορείτε στο δρόμο φοράτε γυαλιά;
Ρ. ΚΟΦΙΝΑ: Όχι, ποτέ.
Ι. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: ¶ρα τότε, που ήσαστε έξω από το διαμέρισμα και είδατε τους τρεις να μπαίνουν φορούσατε γυαλιά;
Ρ. ΚΟΦΙΝΑ: Όχι, δε φορούσα.
Ι. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Από πόση απόσταση είδατε αυτούς τους τρεις;
Ρ. ΚΟΦΙΝΑ: Και εσάς που είστε εκεί πέρα σας βλέπω πάρα πολύ καλά.
Ι. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Τί χρώμα έχουν τα μάτια μου;
Ρ. ΚΟΦΙΝΑ: Όχι να σας πω και για τα μάτια σας.
Ι. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Πόσο κοντά ήταν;
Ρ. ΚΟΦΙΝΑ: Μέχρι εκεί, μέχρι τον κ. Χριστόδουλο.
Ι. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Ο κ. Χριστόδουλος τί χρώμα μάτια είχε; Αν και αυτόν μπορεί να τον έχετε δει, αλλά τί χρώμα μάτια έχει ο κ. Χριστόδουλος;
Α. ΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΣ: Ο κ. Δικαστής που κάθεται εξ αριστερών του Προέδρου τί χρώμα μάτια έχει; Πριν από λίγο, μη γυρίσετε όμως, τί χρώμα μάτια έχει; Ο κ. Δικαστής σας έκανε ερωτήσεις πριν από λίγο....
Ρ. ΚΟΦΙΝΑ: Μα γιατί πρέπει να κοιτάζω τα μάτια του κύριε;
Α. ΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΣ: Μα εμένα με είδατε ένα δευτερόλεπτο και είδατε τα μάτια μου.....
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Κύριε Γιωτόπουλε οι γυναίκες κοιτάζουν μόνο τα ωραία μάτια, δεν κοιτάνε τα δικά μας.
Κ. ΧΡΥΣΙΚΟΠΟΥΛΟΣ: Αυτή η σκηνή που πέρασαν δίπλα σας και τους είδατε όπως την περιγράφετε, πόση ώρα κράτησε; Ήταν θέμα δευτερολέπτων;
Ρ. ΚΟΦΙΝΑ: Βέβαια, αφού περπατούσαν και μπήκαν στο διαμέρισμα.
Κ. ΧΡΥΣΙΚΟΠΟΥΛΟΣ: Πήγαιναν γρήγορα;
Ρ. ΚΟΦΙΝΑ: Όπως περπατά κάποιος....
Κ. ΧΡΥΣΙΚΟΠΟΥΛΟΣ: Όπως περπατά κάποιος νέος άνθρωπος και πάει γρήγορα. Μιλάμε ότι για τόσο χρονικό διάστημα είδατε πριν από 7 χρόνια τον όποιον είδατε. Το δευτερόλεπτο που πέρασε δίπλα σας.
Ρ. ΚΟΦΙΝΑ: Ο κ. Ξηρός απλώς γύρισε και με κοίταξε....
Κ. ΧΡΥΣΙΚΟΠΟΥΛΟΣ: Συνέχισε την πορεία του; Αυτό λέω. Κύριε Πρόεδρε είναι σημαντικό να προσδιορίσουμε το χρόνο που είδε την εικόνα, που είναι θέμα δευτερολέπτων όπως αντιλαμβάνεστε.
Ρ. ΚΟΦΙΝΑ: Μου φαίνονταν γαλανά τα μάτια του, απλώς.
Κ. ΧΡΥΣΙΚΟΠΟΥΛΟΣ: Σας φαίνονταν γαλανά τα μάτια λέτε τώρα.
Ρ. ΚΟΦΙΝΑ: Ήταν ανοιχτόχρωμα.
Κ. ΧΡΥΣΙΚΟΠΟΥΛΟΣ: Ανοιχτόχρωμα με γαλανά έχει διαφορά. Υπάρχουν και ανοιχτόχρωμα που δεν είναι γαλανά μάτια πάντως. Στον κ. ανακριτή έχετε πει «γαλανά›, έχετε πει και «νομίζω›.
Ι.ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Εγώ βλέπετε ότι δεν επανέρχομαι δεύτερη και τρίτη φορά. Αλλά χρειάστηκε μια διευκρίνιση. Είχατε ζητήσει συνδρομή δικηγόρου; Τώρα μου είπε κάτι ο συνάδελφός μου, μετά απ’ αυτή τη σχέση σας με την Αστυνομία εκείνων των ημερών και για ποιο λόγο;
Ρ.ΚΟΦΙΝΑ: Δεν είχα ζητήσει συνδρομή της Αστυνομίας.
Ι.ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Στον κ. Αγιοστρατίτη είχατε απευθυνθεί, μέσω κάποιου που μένει στην πολυκατοικία σας, παραπονούμενη για βία που σας άσκησε η Αστυνομία;
Ρ.ΚΟΦΙΝΑ: Όχι, όχι, η Αστυνομία φέρθηκε πολιτισμένα και πολύ ευπρεπέστατα.
Ι.ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Δεν είχατε ζητήσει τη συνδρομή; Γιατί τώρα μου είπε ο κ. Αγιοστρατίτης ότι του είχε απευθυνθεί κάποιος για λογαριασμό σας.
Ρ.ΚΟΦΙΝΑ: Όχι, όχι.
Ι.ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Πείτε μου κάτι, ήθελα μια διευκρίνιση και τότε στην ανάκριση εκεί, ποιο μήνα είχατε πάει στον ανακριτή θυμάστε; Στον κ. Ζερβομπεάκο πότε είχατε πάει;
Ρ.ΚΟΦΙΝΑ: Είχε πάει ο κ. Παλαιοκρασσάς.
Ι.ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Ήταν την ίδια μέρα που είχε πάει ο κ. Παλαιοκρασσάς. Το φθινόπωρο κάποια στιγμή. Πώς προέκυψε το όνομα του Γιωτόπουλου; Σας είπε κάποια ονόματα ο Ανακριτής, σας έδωσε φωτογραφίες; Πώς ήρθε στη συζήτηση το όνομα αυτό δηλαδή;
Ρ.ΚΟΦΙΝΑ: Με είχαν ρωτήσει στην Αντιτρομοκρατική κύριε.
Ι.ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Αλλά εκεί δεν τους είχατε πει τίποτα για Γιωτόπουλο.
Ρ.ΚΟΦΙΝΑ: Είχα πει για ορισμένα άτομα.
Ι.ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Ναι αλλά αυτό δεν φαίνεται σε καμία κατάθεση, πρώτη φορά εμείς το βλέπουμε στον κ. Ζερβομπεάκο, πώς τέθηκε αυτό;
Ρ.ΚΟΦΙΝΑ: Νομίζω ότι γράφτηκε στην Αντιτρομοκρατική.
Ι.ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Έχει γραφτεί και σ’ αυτή τη κατάθεση στην Αντιτρομοκρατική, ότι έχετε αναφέρει για τον Γιωτόπουλο και εκεί.
Ρ.ΚΟΦΙΝΑ: Με ρωτήσανε εκεί, εκτός αν δεν το γράψανε, πάντως με ρωτήσανε.
Ι.ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Οπότε ο κ. Ζερβομπεάκος σας ξαναρώτησε γι’ αυτά που είχατε ήδη καταθέσει στην Αντιτρομοκρατική. Κυρία Κοφινά εδώ είχε την κατάθεσή σας και σας διάβασε και σας λέει ότι, εδώ είχατε πει για τον Γιωτόπουλο τι γίνεται εδώ πέρα; Έτσι έγινε το πράγμα;
Ρ.ΚΟΦΙΝΑ: Ναι, Ναι.
Ι.ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Ευχαριστώ κυρία μάρτυς.
Β.ΜΑΡΚΗΣ: Κύριε Πρόεδρε εγώ έχω μια ερώτηση. Ακούστε κύριε Ξηρέ, η κυρία προηγουμένως απευθύνθηκε σε σας προσωπικά. Και λέει, μίλα παιδί μου Σάββα από το μυαλό μου τα έχω βγάλει αυτά; Θέλετε να τοποθετηθείτε πάνω σ’ αυτό το πράγμα; Δηλαδή η γυναίκα αυτή τα φαντάστηκε αυτά τα πράγματα, τα έχει βγάλει από το μυαλό της; Σε σας απευθύνθηκε προσωπικά και σας είπε: «μίλα Σάββα›.
Σ.ΞΗΡΟΣ: Δεν μπορώ να πω αν φαντάστηκε, ή εάν είναι καθοδηγούμενη, διαμεσολαβημένη μνήμη που την έχουμε δει σ’ όλο αυτό το διάστημα από δέκα μήνες να βομβαρδίζεται όλος ο κόσμος με εικόνες και αυτά. Αυτό που έχω να πω για την Οργάνωση βασική αρχή ήταν, να μην πηγαίνουμε 4 – 4 άτομα ποτέ σε ένα σπίτι, αλλά ο καθένας ξεχωριστά σε χρονική απόσταση.
Β.ΜΑΡΚΗΣ: Αυτό το περιστατικό το οποίο περιέγραψε η κυρία;
Σ.ΞΗΡΟΣ: Δεν υπάρχει τέτοιο περιστατικό και δεν υπήρχε και καμία περίπτωση για το συγκεκριμένο πρόσωπο, για πολλούς και διάφορους λόγους, όχι μόνο γι αυτόν.
Β.ΜΑΡΚΗΣ: Πολλοί και διάφοροι λόγοι δεν μπορεί να υπάρχουν, να μην είναι το πρόσωπο αυτό. Είναι ένας. Αν δεν είχατε καμία σχέση. Πολλοί διάφοροι γιατί να υπάρχουν; Μόνος ένας λόγος θα μπορούσε να είναι, να μην είναι αυτός, δεν είχατε καμία σχέση.
Α.ΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΣ: Να σας πω, φορούσα κοστούμι και γραβάτα είπατε;
Ρ.ΚΟΦΙΝΑ: Μπορεί να μην φορούσατε γραβάτα κύριε Γιωτόπουλε.
Α.ΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΣ: Εσείς το είπατε.
Ρ.ΚΟΦΙΝΑ: Όχι ήσαστε καλοντυμένος αυτό ήθελα να πω.
Α.ΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΣ: Εσείς είπατε ότι φορούσα κοστούμι και γραβάτα, γι’ αυτό σας ρωτώ.
Ρ.ΚΟΦΙΝΑ: Απλώς γύρισα και κοίταξα, όπως είναι τώρα, κοιτάω το πρόσωπό σας.
Α.ΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΣ: Να σας πω κάτι άλλο, όταν με συλλάβανε στους Λειψούς γιατί αναφερθήκατε στους Λειψούς, δείχνανε ένα βίντεο.
Ρ.ΚΟΦΙΝΑ: Εγώ σας είπα τι είπε κάποιος δικηγόρος, που πρέπει να τον γνωρίζετε κιόλας.
Α.ΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΣ: Νίκος Καραμανλής. Αυτός όμως είπατε πριν από λίγο ότι ήταν στους Λειψούς αυτός δεν ήταν στους Λειψούς.
Ρ.ΚΟΦΙΝΑ: Ο κ. Καραμανλής βγήκε στην τηλεόραση και είπε για σας.
Α.ΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΣ: Αυτός με ήξερε πριν 35 χρόνια, το ’64 στο Παρίσι, τι σχέση έχει; Νίκος Καραμανλής.
Ρ.ΚΟΦΙΝΑ: Ναι, δικηγόρος.
Α.ΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΣ: Δεν έχει σημασία αυτό. Σημασία έχει ότι αυτός ο άνθρωπος δεν έχει καμία σχέση με τους Λειψούς και έχω να τον δω από το ’64.
Ρ.ΚΟΦΙΝΑ: Έτυχε να είναι εκεί.
Α.ΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΣ: Πού εκεί στους Λειψούς;
Ρ.ΚΟΦΙΝΑ: Στους Λειψούς.
Α.ΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΣ: Όχι βέβαια, αυτός βγήκε στην τηλεόραση και μιλούσε για μένα. Αλλά θέλω να σας πω άλλο πράγμα εγώ, ούτε ήταν αυτός εκεί πέρα και αυτό είναι ανακριβές που λέτε. Θέλω να σας πω, είδατε ένα μικρό βίντεο που προβάλανε για μένα την ημέρα εκείνη από τους Λειψούς; Γιατί εκεί ακριβώς ήμουν με γραβάτα και κοστούμι.
Ρ.ΚΟΦΙΝΑ: Όχι όχι, δεν το είδα αυτό. Μόνο τον κύριο αυτό.
Α.ΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΣ: Τέλος πάντων. Ένα τελευταίο. Όταν συναντηθήκαμε υποτίθεται όπως λέτε που συναντηθήκαμε, πόση ώρα συναντηθήκαμε, πόσα δευτερόλεπτα;
Ρ.ΚΟΦΙΝΑ: Εσείς περπατούσατε πήγατε να μπείτε μέσα στο διαμέρισμα.
Α.ΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΣ: Δηλαδή συναντήσατε τον άνθρωπο ένα δευτερόλεπτο.
Ρ.ΚΟΦΙΝΑ: Ναι.
Α.ΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΣ: Και τον αναγνωρίσετε απ’ αυτό το πράγμα;
Ρ.ΚΟΦΙΝΑ: Ναι έτυχε να τους αναγνωρίσω.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ελάτε τώρα κυρία πάτε στο καλό.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Ένα σχόλιο θέλω να κάνω κύριε Πρόεδρε.
Κύριοι δικασταί, η μάρτυς η κα Ρόζα Κοφινά, κατέθεσε μετά λόγου γνώσεως, ο οποίος συνίσταται στο ότι, ήταν και είναι ένοικος της πολυκατοικίας και διαχειρίστρια, ότι είδε στον κοινόχρηστο χώρο της γιάφκας στην οδό Πάτμου, σε χρόνο που δεν προσδιόρισε επακριβώς, πάντως προ 7, 8 ετών, είδε τον κατηγορούμενο Γιωτόπουλο, να εισέρχεται στη Γιάφκα. Τότε κατά την είσοδό του, συνοδευόταν από τον Σάββα Ξηρό που εμφανιζόταν με το ψευδώνυμο Γρηγόρης Κουφτσής, καθώς και άλλα δυο άτομα.
Η κατάθεση αυτή, συνδυαζομένη με το γεγονός της ανευρέσεως στην κατοχή του Γιωτόπουλου, του κατηγορουμένου, κλειδιών που άνοιγαν την πόρτα της γιάφκας, καθώς επίσης και με άλλα αποδεικτικά στοιχεία, αποδεικνύει πλήρως την εγκληματική συμμετοχή του κατηγορουμένου αυτού.
Κ.ΧΡΥΣΙΚΟΠΟΥΛΟΣ: Κύριε Πρόεδρε θα έλεγα ότι ο κ. Εισαγγελεύς προτρέχει. Και επειδή προτρέχει, σφάλει. Σφάλει γιατί κλειδιά της γιάφκας της Πάτμου, είτε στο σπίτι του κ. Γιωτόπουλου, είτε πάνω του δεν βρέθηκαν. Έχει εμφανιστεί μια έκθεση για άλλα κλειδιά που αφορούν την Δαμάρεως, για την οποία θα γίνει λόγος την κατάλληλη στιγμή όπου έχουν τεθεί και τα ζητήματα. Κλειδιά της Πάτμου στην κατοχή του κ. Γιωτόπουλου, ή στο σπίτι του, ή σε οποιονδήποτε χώρο δικό του, δεν έχουν βρεθεί. Και αυτό θα έλεγα κύριε Πρόεδρε, να αξιολογήσετε αυτή την γρηγοράδα του κ. Εισαγγελέως στο να θριαμβολογήσει ότι έχουμε πλήρη απόδειξη της ενοχής.
Αλλά αυτό που πρέπει να απασχολήσει το Δικαστήριό σας κύριε Πρόεδρε, διότι εγώ θα μείνω στα δικονομικά πλαίσια του άρθρου 358 και θα κάνω σχολιασμό μόνο για την μαρτυρική κατάθεση. Δεν θα αγορεύσω σαν να είμαστε στο τέλος. Αυτό που πρέπει να μείνει στη σκέψη σας είναι, ότι έχετε ένα μάρτυρα, τουλάχιστον πριν επτά χρόνια, έξι χρόνια οπωσδήποτε. Δεν προσδιόρισε τη χρονική στιγμή πριν το ’98. Το ’97, ’96, ’95 που από τη διαδικασία σας αποδεικνύεται ότι είδε αυτόν που αναγνωρίζει ως Γιωτόπουλο για ένα δευτερόλεπτο, χωρίς γυαλιά, ξεκίνησε να μπαίνει όπως λέει στην γιάφκα Πάτμου 84, για ένα δευτερόλεπτο.
Δεν είχε κανένα λόγο να συγκρατήσει στη μνήμη της, διότι σε προηγούμενες υποθέσεις, ειπώθηκε ότι επειδή γινότανε κάποιο επεισόδιο είναι στιγμές που συγκρατούμε στην μνήμη μας, όταν για πρώτη φορά τυχαίνει να είμαστε μπροστά σε κάποια ενέργεια, σε μια έκρηξη, σε μια απόπειρα ανθρωποκτονίας, ή σε μια ανθρωποκτονία έχουμε λόγο.
Δεν κατάλαβα από την κατάθεση της κας μάρτυρος, τι λόγο είχε να συγκρατήσει από το ’97 που είδε ένα δευτερόλεπτο μια φυσιογνωμία, και να πάει μετά να έρθει εκ των υστέρων, με πραγματικά κλιμακούμενη βεβαιότητα.
Κύριε Πρόεδρε αυτό που πρέπει να απασχολήσει το Δικαστήριό σας είναι αυτή η κλιμακούμενη βεβαιότητα. Διότι έχουμε μια μάρτυρα και το έθεσα και από την αρχή και το θέτω, η οποία είναι επηρεασμένη σαφώς. Διότι ασχέτως εάν δεν υπάρχει δικονομικό κώλυμα, έχει ως μάρτυς παρευρεθεί στην αίθουσα ερεύνης, ο λόγος είναι ίδιος. Ο λόγος για τον οποίον εξαιρούνται ως μάρτυρες αυτοί που έχουν εκτελέσει ανακριτικά καθήκοντα, και το ορίζει ο νόμος και εφαρμόζεται είναι και η ίδια αιτία, ο ίδιος επηρεασμός, αυτή είναι η άποψή μου και εσείς θα την αξιολογήσετε.
Αλλά έχει παρευρεθεί στο άνοιγμα και στο κλείσιμο έχει υπογράψει. Δίνει μια κατάθεση στις 15/7 που αναφέρεται σε κάποιο ψηλό, «είδα έναν που είναι πιο ψηλός από τον Σάββα› άλλα είπε τώρα, «με κανονική σωματική διάπλαση και είχε γκρίζους κροτάφους.› Αυτή είναι η περιγραφή την οποία κάνει 15/7/2002. Είχε γκρίζους κροτάφους, γεγονός που σημαίνει ότι, όταν έχουμε γκρίζους κροτάφους τα υπόλοιπα μαλλιά μας ήταν πιο σκούρα. Και μάλιστα αυτό δεν το λέω τυχαία. Διότι το έχει πει στον κ. Ανακριτή. Στον κ. Ανακριτή στις 24 Σεπτεμβρίου 2002 όπου κατέθεσε στον κ. Ζερβομπεάκο λέει, νομίζω ότι πρέπει να ήταν ο Γιωτόπουλος, ο οποίος τότε είχε μαλλιά πιο σκούρα, απ’ ότι έχει σήμερα, εκτός από τους κροτάφους, που είχαν αρχίζει να γκριζάρουν. Αποδεικνύεται νομίζω και από την παρουσία και τις φωτογραφίες και τα υπόλοιπα στοιχεία και θα δείτε την αντίφαση, και τον χρόνο που λέει ότι τον είδε, είναι βέβαιο ότι τα μαλλιά του κ. Γιωτόπουλο ήταν άσπρα.
Εκείνο όμως που έχει αξία είναι «το νομίζω›, ήταν μια μάρτυς που έχει τελειώσει το λύκειο και ξέρει να χειρίζεται τη γλώσσα, πηγαίνει σε ένα ανακριτή να καταθέσει, λέει σε τρία σημεία, νομίζω και παρακάτω πλην αυτού που σας διάβασα λέει: «Τον Αλέξανδρο Γιωτόπουλο τον έχω δει επανειλημμένα στην τηλεόραση μετά την έκρηξη, που έγινε στο Πειραιά και νομίζω ότι αυτός ήταν που ήταν με τον Σάββα Ξηρό.› Το ξαναλέει στη κατάθεση. Και αυτό υποχρεώνει τον κ. Ανακριτή να την ρωτήσει: «Είστε σίγουρη ότι το άτομο αυτό που αναφέρατε ότι ήταν μαζί με τον Σάββα ήταν ο Αλέξανδρος Γιωτόπουλος; Και λέει, πρέπει να ήταν.›
Το «πρέπει να ήταν› κύριε Πρόεδρε δεν είναι δεοντολογικό, για μένα, επειδή μιλάμε για ένα φυσικό εμπειρικό γεγονός, δείχνει ενδοιασμό, δείχνει αμφιβολία. Και έχουμε αυτή τη μάρτυρα, η οποία, ενώ 20/7 πάει στην αστυνομία, ενώ 17/7 έχει συλληφθεί στις 18 ο κ. Γιωτόπουλος, ενώ η φωτογραφία του παίζει σε όλα τα κανάλια, 20/7 δεν δίνει καμία κατάθεση, δεν λέει ξέρετε, εγώ απ’ αυτούς τους τρεις που σας έχω πει πριν πέντε μέρες, είδα και αυτόν και αναγνωρίζω από τους συλληφθέντες. Και εμφανίζεται ξαφνικά στον κ. Ζερβομπεάκο λέει νομίζω και σήμερα ήρθε εδώ και είναι σίγουρη. Είναι σίγουρη ενώ έχει δει έναν άνθρωπο πριν 7, 8 χρόνια, για ένα δευτερόλεπτο και του δίνει και περιγραφή η οποία είναι και λάθος.
Νομίζω ότι αυτό πρέπει να το αξιολογήσετε.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Βεβαίως. Νομίζω ότι σας έχει καλύψει αλλά μπορείτε να προσθέσετε και εσείς κάτι.
Ι.ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Το να ελέγξεις εάν θυμάται με κάποια ακρίβεια ένας μάρτυρας ένα γεγονός που συνέβη πριν μερικά χρόνια, νομίζω ότι ο πιο πρόσφορος τρόπος, είναι να του θέσεις υπόψη του εάν θυμάται ένα πολύ πιο πρόσφατο γεγονός και κατά την κοινή εκτίμηση πολύ πιο σημαντικό γεγονός για τις παραστάσεις του και για την ζωή του.
Η σύγκριση που έγινε εδώ είναι μεταξύ μιας τυχαίας συνάντησης, καθόλα φυσιολογικής εκείνη την εποχή σε μια σκάλα πολυκατοικίας για λίγα δευτερόλεπτα και το άνοιγμα της γιάφκας της Πάτμου. Και το οποίο εκ των πραγμάτων ήταν ένα πολύ σημαντικό γεγονός για ένα γείτονα.
Η μάρτυς που εξετάστηκε, λόγω ηλικίας θεωρώ φυσιολογικό, βρέθηκε σε πλήρη αδυναμία να μας περιγράψει τι είδε. Όποιος διαβάζει την έκθεση αυτοψίας βλέπει ότι καμία ρουκέτα δεν βρέθηκε απλωμένη κάτω, πιστόλια και χειροβομβίδες σε κοινή θέα δεν υπήρχαν, όλα αυτά βρέθηκαν μέσα σε ντουλάπια εκεί. Δίνει μια ολόκληρη εικόνα ότι αυτά τα είδε και μάλιστα τα είδε και απλωμένα στο δωμάτιο.
Έχω επιφύλαξη, δεν μπόρεσα να τα δω τώρα, μίλησε και για λάβαρα, για φωτογραφίες του Γκεβάρα και τέτοια, αν αυτά τα πράγματα βρέθηκαν στην Πάτμου ή στη Δαμάρεως. Ο Σάββας λέει ότι ήταν στη Δαμάρεως, αυτά που λέει ότι είδε στην Πάτμου δηλαδή, σημαίες και λάβαρα και τέτοια, ήταν στην άλλη γιάφκα.
Είναι προφανές ότι μεταφέρει εντυπώσεις που αποκόμισε από το καλοκαίρι η μάρτυς. Εγώ το θεωρώ λογικό για ένα άτομο 82 ετών. Το ’22 γενημμένη είναι η κυρία. Είναι λογικό δηλαδή να έχει μια πολύ εξασθενημένη μνήμη και με την πίεση εκείνων των ημερών, που απ’ ότι κατάλαβα απ’ ότι μου είπε ο συνάδελφός μου τώρα μπορεί να ήταν και πιο συγκεκριμένη πίεση, δεν το ξέρω, αλλά και με την φυσική πίεση που ασκεί ένα τόσο μεγάλο γεγονός που συμβαίνει στη γειτονιά σου?
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Καλώς. Η κα Γιάκη Κρυστάλλω. Η κυρία Γιάκη Κρυστάλλω είναι η υπ’ αριθμ. 265, για τα λεωφορεία. «Ορκίζομαι να πω την αλήθεια›.
Κ.ΓΙΑΚΗ: Ορκίζομαι.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Για πείτε τι έγινε εδώ πέρα, κάποια έκρηξη λέει εδώ στα τουριστικά.
Κ.ΓΙΑΚΗ: Εγώ δεν έχω να πω τίποτα άλλο, απ’ ότι έχω πει στον Ανακριτή.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Η έκρηξη έγινε στις 12/3/91 στο Γαλάτσι;
Κ.ΓΙΑΚΗ: Δεν θυμάμαι τώρα ποια ημερομηνία. Ένα βράδυ είδα στη τηλεόραση έκτακτο δελτίο λέει και ακούω?
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Εσείς είστε ιδιοκτήτρια;
Κ.ΓΙΑΚΗ: Μάλιστα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Το πούλμαν έγινε καλοκαιρινό έτσι;
Κ.ΓΙΑΚΗ: Ναι αχρηστεύτηκε.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Πού την είχαν βάλει μπροστά στο καπό;
Κ.ΓΙΑΚΗ: Δεν ξέρω.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δεν το είδατε;
Κ.ΓΙΑΚΗ: Το είδα ήταν ένα πράγμα διαλυμένο τελείως.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Τώρα υπήρξε κίνδυνος λέει σε ξένα πράγματα, εκεί γύρω είδατε να έχουν σπάσει τζάμια κλπ;
Κ.ΓΙΑΚΗ: Αν έχουν σπάσει; Εγώ ήμουν τόσο στενοχωρημένη με το γεγονός το δικό μου.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Κύριε Εισαγγελεύ δεν νομίζω τίποτα άλλο.
Β.ΜΑΡΚΗΣ: (Μακριά από το μικρόφωνο)
Κ.ΓΙΑΚΗ: Εγώ τίποτα. Γιατί με είχαν στο στόχο; Δεν ξέρω.
Β.ΜΑΡΚΗΣ: Εσείς προσωπικά τι είχατε κάνει;
Κ.ΓΙΑΚΗ: Εγώ προσωπικά από μικρό παιδί εργάζομαι μόνη μου μέρα νύχτα απολύτως τίποτα. Χρεωμένα τα είχαμε, με γραμμάτια τα είχαμε πάρει.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Εκείνο τον καιρό κάθονταν, δεν δουλεύανε;
Κ.ΓΙΑΚΗ: Όχι ήταν αραγμένα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Καλώς κυρία μου δεν έχω τίποτα άλλο. Πηγαίνατε στο καλό.
Ο κ. Πιπεράς Αντώνιος, 313 αριθμός μάρτυρα. Ελάτε σας παρακαλώ. «Ορκίζομαι να πω την αλήθεια›.
Α.ΠΙΠΕΡΑΣ: Ορκίζομαι.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Κάτι εκρήξεις γίνανε ένα βράδυ κάπου στου Χανδρή, εσείς με τι έχετε σχέση μ’ αυτά;
Α.ΠΙΠΕΡΑΣ: Εγώ εργαζόμουν εκείνη την εποχή στην εταιρεία Χανδρή.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Μάλιστα.
Α.ΠΙΠΕΡΑΣ: Και είχαμε εκμισθώσει κάποιο χώρο στον 1ο όροφο στην Τράπεζα Chase Manhattan η οποία και προφανώς αποτελούσε το στόχο, μαζί με τις άλλες δυο ξένες τράπεζες. Έγινε αυτή η βομβιστική ενέργεια, είχαμε κάποιες υλικές ζημιές, και δεν υπήρξε κανένα ανθρώπινο θύμα, γιατί υπήρχε ο νυχτερινός φύλακας μέσα ο οποίος διεσώθη από θαύμα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ο νυχτερινός φύλακας ποιας εταιρείας;
Α.ΠΙΠΕΡΑΣ: Της Εταιρείας Χανδρή.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Υπήρχε λοιπόν άνθρωπος.
Α.ΠΙΠΕΡΑΣ: Βεβαίως.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ένας που ήταν απέξω και ήθελε να πετάξει κάτι τέτοιο, βόμβα ήταν ή ρουκέτα;
Α.ΠΙΠΕΡΑΣ: Ήταν δυο ρουκέτες, η μια εξερράγη και η άλλη δεν εξερράγη.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Αυτός λοιπόν που έριξε τις ρουκέτες έξω που ήταν και έβλεπε τη τράπεζα και την επιχείρηση Χανδρή, μπορούσε να καταλάβει αν υπάρχουν άνθρωποι μέσα;
Α.ΠΙΠΕΡΑΣ: Όχι.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δεν φαινότανε;
Α.ΠΙΠΕΡΑΣ: Δεν φαινότανε.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Μπορούσε να υποθέσει όμως κανένας ότι υπάρχουν άνθρωποι;
Α.ΠΙΠΕΡΑΣ: Δύσκολο να το απαντήσω αυτό, γιατί είναι γραφεία, συνήθως τα γραφεία δεν είναι επανδρωμένα το βράδυ. Αυτοί οι τρεις στόχοι ήταν ’91, ’93 και ’95, δηλαδή από το απέναντι πεζοδρόμιο ήταν με μια.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Αυτή η Chase Manhattan ήταν;
Α.ΠΙΠΕΡΑΣ: H Chase Manhattan ήταν στο δικό μας πρώτο όροφο.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δεν έχω τίποτα άλλο. Κύριε Εισαγγελεύ.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Κύριε μάρτυς, στο πρώτο όροφο λοιπόν του Χανδρή που είναι κάτω στη Συγγρού;
Α.ΠΙΠΕΡΑΣ: Όχι μιλάμε Ακτή Μιαούλη 95.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Εκει είναι μισθωμένη η τράπεζα;
Α.ΠΙΠΕΡΑΣ: Όχι τράπεζα, ανταποκριτές ήταν, δεν έκανε τραπεζικές εργασίες. Ήταν ένα ?office της μεγάλης αμερικανικής εταιρείας.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Εκεί λοιπόν ποια ώρα, ποια μέρα;
Α.ΠΙΠΕΡΑΣ: Ήταν στις 5 Μαϊου 1999 και ώρα 23.30.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Και κάποιος τι κάνει εκεί;
Α.ΠΙΠΕΡΑΣ: Ρίχνει σχεδόν ταυτόχρονα σε τρεις στόχους, Banc National de Paris, Meddle land και Chase Manhattan από δυο ρουκέτες. Σε κάθε στόχο.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Διερχόμενοι;
Α.ΠΙΠΕΡΑΣ: Προφανώς από τον απέναντι δρόμο, γιατί ο δρόμος που είναι πλησίον του μεγάρου που κατεβαίνει προς τον Αγ. Νικόλαο και ο άλλος ανεβαίνει. Προφανώς για να ανεβαίνουν έγινε από την απέναντι πλευρά.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Η βόμβα αυτή, η ρουκέτα μπήκε μέσα;
Α.ΠΙΠΕΡΑΣ: Η μια μπήκε μέσα και η άλλη σταμάτησε. Δυο ήταν.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Την ώρα που ρίξανε τις ρουκέτες, υπήρχε φωτισμός στα γραφεία
Α.ΠΙΠΕΡΑΣ: Ναι πάντοτε ήταν φωτισμένα τα γραφεία.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Αυτό τι σημαίνει το ότι ένα κτίριο είναι φωτισμένο;
Α.ΠΙΠΕΡΑΣ: Για λόγους ασφαλείας πάντοτε είχαν και σύστημα συναγερμού που ήταν σε λειτουργία, παρά το ότι υπήρχε ο νυχτερινός φύλακας, λειτουργούσε το σύστημα για περιοχές που δεν μπορούσε να πάει, γιατί την νύχτα ξεκουραζόταν και λίγο και υπήρχε και φωτισμός.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Και ο φύλακας αυτός κινδύνευσε να σκοτωθεί;
Α.ΠΙΠΕΡΑΣ: Βεβαίως.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Οι καταστροφές που έγιναν ήταν μεγάλες, μικρές;
Α.ΠΙΠΕΡΑΣ: Υλικές ζημίες, ασφαλισμένο ήταν το κτίριο, αποκαταστάθηκαν όλες.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Να προσέλθει η κα Καψαλάκη Δήμητρα.
«Ορκίζομαι να πω την αλήθεια›.
Δ. ΚΑΨΑΛΑΚΗ: Ορκίζομαι.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ήσαστε σύζυγος του ήδη εκλιπόντος, όχι εξαιτίας της ενέργειας. Πείτε μου τί έγινε εκείνη την ημέρα, έγινε κάποια απόπειρα εναντίον του.
Δ. ΚΑΨΑΛΑΚΗ: Ήταν 23:15, φεύγαμε με τον άντρα μου για να πάμε στο σπίτι μας, όπως τελειώναμε τη δουλειά. Δύο άνθρωποι νέοι σχετικά ήρθαν κοντά, -ίσως υπήρχε κάποιος άλλος σ’ αυτοκίνητο, αλλά δύο μας πλησίσααν εμάς- ρώτησαν στα αγγλικά «mr. Kapsalakis;› Τους λέει ο άντρας μου «ναι›.
Μας πλησιάζουν στο αυτοκίνητο που είχαμε κι εμείς φτάσει εκείνη την ώρα, ο ένας έβγαλε περίστροφο και ο άλλος ήταν δίπλα μου, είχε τα χέρια του στην τσέπη, αλλά εγώ τον έπιασα απ΄ τους ώμους και τον παρακαλούσα εκείνη την ώρα «μη μας κάνετε κάτι›, δεν ήξερα καν για τί επρόκειτο. Συγχρόνως ο άλλος άρχισε να ετοιμάζεται να πυροβολήσει τον άντρα μου. Ο άντρας μου είχε μια ψυχραιμία, χτύπησε την κάνη του όπλου και η πρώτη σφαίρα έφυγε. Αυτός ξαναετοιμάστηκε για δεύτερη φορά, το ξανακάνει κι εκείνος δεύτερη φορά τον απώθησε, αλλά μετά εκείνος τον χτύπησε ψηλά στο πόδι και έχασε την ισορροπία του.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Σε ποιο σημείο;
Δ. ΚΑΨΑΛΑΚΗ: Ψηλά.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Στο μπούτι δηλαδή.
Δ. ΚΑΨΑΛΑΚΗ: Ναι. Μετά έφαγε άλλες δύο σφαίρες. Εγώ εν τω μεταξύ είχα χάσει την ψυχραιμία μου γιατί, καταλαβαίνετε, είχα τρομοκρατηθεί και φώναζα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Πόσες φορές τον χτύπησε;
Δ. ΚΑΨΑΛΑΚΗ: Νομίζω ήταν σύνολο πέντε απ’ ότι θυμάμαι, αλλά τις δύο δεν τους άφησε να τον χτυπήσουν.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ένα πρόσωπο ή δύο πρόσωπα;
Δ. ΚΑΨΑΛΑΚΗ: Ο ένας χτυπούσε.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Μπορείτε να μας τον περιγράψετε πώς ήταν αυτός;
Δ. ΚΑΨΑΛΑΚΗ: Αυτός ήταν ένας νέος άνθρωπος, είχε μούσι, γυαλιά και ένα καπέλο, μακρύ παλτό. Είχε ένα περίεργο τετράγωνο σαγόνι, ήταν κάτι χαρακτηριστικό που μας είχε μείνει αυτή η εικόνα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ψηλός ήταν ή κοντός; Αυτός που πυροβόλησε μ’ ενδιαφέρει.
Δ. ΚΑΨΑΛΑΚΗ: Δε μπορώ να σας πω, δε θυμάμαι πολύ καλά. Δεν είμαι σίγουρη γι αυτό.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Μπορείτε να αναγνωρίσετε ποιος πυροβόλησε;
Δ. ΚΑΨΑΛΑΚΗ: Όχι, δε μπορώ.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Αυτός που πυροβόλησε ήταν ψηλός, κοντός, πώς ήταν;
Δ. ΚΑΨΑΛΑΚΗ: Ήταν νομίζω στο ίδιο ανάστημα κι οι δυο, μέτριο ανάστημα, ούτε πάρα πολύ ψηλοί....
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Μπορείτε να αναγνωρίσετε κανέναν απ’ αυτούς;
Δ. ΚΑΨΑΛΑΚΗ: Αυτό που θυμάμαι και δε θα το ξεχάσω ποτέ, είναι αυτό το βλέμμα του ανθρώπου που τον κοίταζα όλη αυτή την ώρα που τον παρακαλούσα....
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Που πυροβολούσε.
Δ. ΚΑΨΑΛΑΚΗ: Όχι, αυτός που ήταν ο συνοδός. Αυτός λοιπόν είχε ένα βλέμμα με πολύ χαρακτηριστικά μάτια έντονα και μεγάλα και αυτά μου έμειναν για όλη μου τη ζωή και δεν τα ξεχνώ, αυτό το βλέμμα δηλαδή. Παρόλο που έχω δει χιλιάδες φωτογραφίες στην Αντιτρομοκρατική ποτέ μου δε μπόρεσα να αναγνωρίσω άλλον, παρά μόνο τα μάτια του Κουφοντίνα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δεν πυροβόλησε δηλαδή ο κ. Κουφοντίνας;
Δ. ΚΑΨΑΛΑΚΗ: Όχι, εγώ νομίζω ότι δεν πυροβόλησε. Αυτά τα μάτια θυμάμαι εγώ.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Τότε ποιος πυροβόλησε;
Δ. ΚΑΨΑΛΑΚΗ: Ο άλλος, δε ξέρω.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Μπορείτε να μου τον περιγράψετε τον άλλον;
Δ. ΚΑΨΑΛΑΚΗ: Σας λέω, θυμάμαι έναν άνθρωπο λεπτό, νέο άτομο. Το μόνο που είχε χαρακτηριστικό, είχε ένα τετράγωνοι περίεργο σαγόνι. Αυτό το είχαμε κι οι δυο εντοπίσει, ο άντρας μου κι εγώ και το είχαμε συζητήσει.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Αναγνωρίσατε κανέναν σ’ αυτό το πρόσωπο;
Δ. ΚΑΨΑΛΑΚΗ: Όχι, δε μπορώ να πω.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δηλαδή αποκλείετε τον κ. Κουφοντίνα να πυροβόλησε.
Δ. ΚΑΨΑΛΑΚΗ: Ναι. Και τώρα που τον βλέπω είναι αυτός ο άνθρωπος.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δεν είναι αυτός που πυροβόλησε. Υπήρχε και τρίτο πρόσωπο εκεί;
Δ. ΚΑΨΑΛΑΚΗ: Μπορεί, δε βγήκε έξω από το αυτοκίνητο.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Αυτοί λοιπόν, όταν πυροβόλησε ο ένας και ο άλλος ήταν πιο πέρα, έφυγαν αμέσως;
Δ. ΚΑΨΑΛΑΚΗ: Ναι, αμέσως.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Προς τα πού πήγαν;
Δ. ΚΑΨΑΛΑΚΗ: Πήραν τη Χρυσοστόμου Σμύρνης....
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Έφυγαν με το πάσο τους ή γρήγορα;
Δ. ΚΑΨΑΛΑΚΗ: Γρήγορα έφυγαν.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Είδατε αν μπήκαν πουθενά σε κανένα αυτοκίνητο...
Δ. ΚΑΨΑΛΑΚΗ: Μα το αυτοκίνητο ήταν σταματημένο μπροστά μας, δεν ήταν πολύ μακριά.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Είδατε αυτοκίνητο;
Δ. ΚΑΨΑΛΑΚΗ: Βεβαίως.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Εκεί υπήρχε οδηγός;
Δ. ΚΑΨΑΛΑΚΗ: Πρέπει να ήταν κάποιος μέσα γιατί έφυγαν πολύ γρήγορα, δεν καθυστέρησαν να βάλουν μπρος και να φύγουν.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Λοιπόν, αυτός που λέτε με το περίεργο το σαγόνι, μπορείτε να τον αναγνωρίσετε αν τον δείτε σήμερα;
Δ. ΚΑΨΑΛΑΚΗ: Δεν ξέρω.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Είδατε στον κ. ανακριτή φωτογραφίες;
Δ. ΚΑΨΑΛΑΚΗ: Όχι.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Περιγράψτε τον περισσότερο. Ήταν μου είπατε μετρίου αναστήματος, ψηλός;
Δ. ΚΑΨΑΛΑΚΗ: Όχι πολύ ψηλός. Εγώ τον έβλεπα γυρτό να χτυπάει.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Παχύς, αδύνατος;
Δ. ΚΑΨΑΛΑΚΗ: Αδύνατος ήταν.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Μαύρα μαλλιά;Ξανθά μαλλιά;
Δ. ΚΑΨΑΛΑΚΗ: Φορούσε καπέλο.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Γένια είχε;
Δ. ΚΑΨΑΛΑΚΗ: Είχε λίγα, αλλά ήταν το σαγόνι χαρακτηριστικό γιατί αυτό μας έμεινε, καταλάβατε;
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Σας έμεινε ένα χαρακτηριστικό σαγόνι. Αναγνωρίζετε κανέναν τώρα, μετά από αυτά που είπατε;
Δ. ΚΑΨΑΛΑΚΗ: Όχι. Δε μπορώ να θυμηθώ.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Ο άντρας σας έζησε, έτσι;
Δ. ΚΑΨΑΛΑΚΗ: Έζησε, ναι.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Πώς έζησε;
Δ. ΚΑΨΑΛΑΚΗ: Ήταν πολύ τυχερός, και οι δύο σφαίρες αυτές που έπεσαν, δεν χτύπησαν όργανα, ούτε αρτηρίες ούτε κάποιο όργανο ζωτικό ώστε να χάσει τη ζωή του.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Εάν δεν πήγαινε στο νοσοκομείο μπορούσε να πεθάνει;
Δ. ΚΑΨΑΛΑΚΗ: Αν δεν πήγαινε στο νοσοκομείο, είχε 4 πίεση πρώτα απ’ όλα. Την ώρα που φύγαμε από τον «ΕΓΚΕΦΑΛΟ› και πήγαμε στο «ΥΓΕΙΑ› που ήταν και το νοσοκομείο που χειρουργούσε, είχε 4 πίεση.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Γιατί;
Δ. ΚΑΨΑΛΑΚΗ: Διότι είχε σοκαριστεί. Όταν σε χτυπούν, είναι μεγάλο σοκ αυτό. Ο οργανισμός σοκάρεται.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Τί λέτε, αυτός ο οποίος πυροβόλησε, ήθελε να τον σκοτώσει, να τον τραυματίσει, να τον εκφοβίσει; Τί ακριβώς ήθελε; Εσείς δηλαδή μέσ’ στην ψυχή σας τί πιστεύετε;
Δ. ΚΑΨΑΛΑΚΗ: Ξέρετε, ο άντρας μου ήταν άνθρωπος που δούλευε πάρα πολλές ώρες, δούλευε 20 ώρες το 24ωρο, δεν είχε εχθρούς. Αυτοί οι άνθρωποι, κάποιος τους έβαλε, γιατί δεν μπορέσαμε ποτέ να πιστέψουμε ότι ήταν μια Οργάνωση αριστερή που τον χτύπησε για ιδεολογικούς λόγους. Αυτό δεν υπήρχε. Ο άντρας μου ήταν ένας δημοκράτης άνθρωπος, ζούσε μια μέτρια ζωή, ούτε ήταν άνθρωπος φλοχρήματος.....
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Αυτοί έλεγαν ότι έπαιρνε λεφτά από τον «ΕΓΚΕΦΑΛΟ›, ξέρετε....
Δ. ΚΑΨΑΛΑΚΗ: Εγώ ίσως το λέω τώρα επειδή δεν υπάρχει στη ζωή κι είμαι υποχρεωμένη να το πω, ο Καψαλάκης ήταν άνθρωπος που χειρουργούσε χωρίς να πληρώνεται πολλές φορές.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Χειρούργος ήταν;
Δ. ΚΑΨΑΛΑΚΗ: Νευχειρούργος ήταν.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Το μαχαίρι δούλευε. Ήταν χειρούργος λοιπόν, και καλός χειρούργος.
Δ. ΚΑΨΑΛΑΚΗ: Και να σας πω και κάτι; Σήμερα κι εγώ και τα παιδιά δουλεύουμε για να ζήσουμε, δεν μας άφησε καμία περιουσία τέτοια που να είμαστε εξασφαλισμένοι. Λοιπόν, ποιον χτυπούσαν;
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δουλεύουν σήμερα τα παιδιά;
Δ. ΚΑΨΑΛΑΚΗ: Βεβαίως, όλοι δουλεύουμε.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δεν έχουν δηλαδή περιουσία τεράστια που τους άφησε ο πατέρας τους.
Δ. ΚΑΨΑΛΑΚΗ: Όχι, όλοι δουλεύουμε και οι πέντε. Κι εγώ απ’ αυτό ζω.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Πείτε μου τώρα, αυτός που πυροβόλησε ήθελε να τον σκοτώσει ή να τον τραυματίσει απλώς τον άντρα σας;
Δ. ΚΑΨΑΛΑΚΗ: Εγώ πιστεύω μόνο να τον τραυματίσει, γιατί αν ήθελε, ήταν τόσο κοντά μας και στους δυο, που μπορούσε να σκοτώσει και τους δυο. Το είχαμε σκεφτεί πολλές φορές, ότι μπορούσαν εκείνο το βράδυ να μας έχουν σκοτώσει και τους δυο, ήταν εύκολο γι αυτούς.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Να τον τραυματίσει λοιπόν. Γιατί;
Δ. ΚΑΨΑΛΑΚΗ: Γιατί ήταν ένας άνθρωπος πολύ προοδευτικός, ήταν ένας άνθρωπος που έφερνε οτιδήποτε καινούργιο υπήρχε στη χώρα, τον πρώτο αξονικό τομογράφο τον είχε φέρει ο ίδιος, ίσως κάποιοι που ήθελαν να τον σταματήσουν απ΄ αυτό που έκανε και το πώς εξασκούσε τη δουλειά του, να ήθελε με τον τρόπο αυτόν να τον σταματήσει.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Εσείς επαγγέλεσθε κάτι;
Δ. ΚΑΨΑΛΑΚΗ: Εγώ εργάζομαι στον «ΕΓΚΕΦΑΛΟ› ακόμα και σήμερα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ένας άνθρωπος ο οποίος πυροβολεί κάποιον στα πόδια, μπορεί να υπολογίσει ότι έναν που τον πυροβολούμε στα πόδια έστω με 5 σφαίρες ή 4, πόσες είπατε, μπορεί και να πεθάνει;
Δ. ΚΑΨΑΛΑΚΗ: Μπορεί να πεθάνει σίγουρα, θα μπορούσε να πεθάνει. Γιατί η σφαίρα η μία πήγαινε στην αρτηρία, που εγώ αυτό φοβήθηκα όταν είδα και αιμορραγούσε....
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Υπάρχει εκεί κάποια αρτηρία μεγάλη;
Δ. ΚΑΨΑΛΑΚΗ: Βεβαίως.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Η μηριαία που λέμε. Υπήρχε λοιπόν κίνδυνος να πεθάνει κάποιος. Αλλά αυτοί όμως σκόπευαν αυτό ή είπαν ότι «εμείς πάμε να τον τραυματίσουμε αλλά κι αν πεθάνει, δε βαριέσαι, ας πεθάνει›; Ή είπαν «ότι εμείς ελπίζουμε ότι δεν θα πεθάνει, τί θα γίνει, θα τον πάνε σε ένα νοσοκομείο και θα ζήσει›;
Δ. ΚΑΨΑΛΑΚΗ: Τόσο ήξεραν, τόσο έκαναν.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Μήπως είχε προηγηθεί κάποιος άλλος τραυματισμός σε πόδια, κάποιου άλλου προσώπου γνωστού, το οποίο τελικά είχε καταλήξει σε τραγικό αποτέλεσμα; Πέθανε.
Δ. ΚΑΨΑΛΑΚΗ: Εγώ τον Ανδρουλιδάκη θυμάμαι μόνο, που έγινε μετά.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Επομένως δεν έχουμε κανέναν συνειρμό και καμία σχέση. Είχαμε λοιπόν ετούτο εδώ το οποίο δεν οδήγησε σε θάνατο κι εσείς πιστεύετε ότι αυτοί ήθελαν απλώς να τον τραυματίσουν. Είχε γίνει αρχικά η κατηγορία, έχω σημειώσει σε επικίνδυνη σωματική βλάβη και είχε προταθεί και παραγραφή και φυσικά θα είχε υποκύψει, γιατί είναι από το ’87 και έγινε μεταβολή κατηγορίας. Αλλά εμείς τα ξαναβλέπουμε όλα από την αρχή.
Β. ΜΑΡΚΗΣ: Είστε γιατρός εσείς;
Δ. ΚΑΨΑΛΑΚΗ: Όχι, δεν είμαι γιατρός.
(διαλογικές συζητήσεις)