Δ. ΠΑΠΑΧΡΗΣΤΟΥ: Δεν είναι επιλογή πολιτική σε καμία περίπτωση, δεν νομιμοποιείται κανείς να σηκώσει όπλο στην Δημοκρατία αυτή την αστική, κολοβή όπως είναι και, και. Με αυτή την έννοια ο κ. Γιάννης Σερίφης από την στιγμή που έρχεται από αυτό το ρεύμα το ιδεολογικό, το πολιτικό και είναι σύντροφός μου.
Ήταν σύντροφός μου από τότε που τον γνώρισα ξέροντας και την ιστορία του, πραγματικά μιλάω σαν να μιλάω για τον εαυτό μου, ότι σε καμία περίπτωση εγώ δεν επέλεγα κάτι τέτοιο γιατί είναι μια πολιτική πράξη πολύ σοβαρή. Νομίζω ότι ανατροφοδοτεί, τα ξέρει και τα έχει πει και την βία και την ανακυκλώνει και μπορεί να γίνει και χρήσιμη στο ίδιο το σύστημα το οποίο για μένα ασκεί τρομοκρατία κρατική.
Υπάρχει ιμπεριαλιστική τρομοκρατία που δεν θα τα βάλω καν, είναι παρανυχίδα, είναι ξεφυσούδι μπροστά σε αυτό που γίνεται βιαίως κατ’ εμένα. Γιατί ένας όταν πεινάει ή είναι άνεργος η μεγαλύτερη τρομοκρατία που υφίσταται γι αυτό το πράγμα δεν υπάρχει. Για να τα λέμε ωμά τα πράγματα. Ή όταν γίνεται πόλεμος ή όταν πεθαίνουν παιδιά από πείνα ή όταν υπάρχει αυτός ο πολιτισμός ο καπιταλιστικός, ο καταναλωτικός βάρβαρος σε παγκόσμιο επίπεδο.
Κάθε άνθρωπος δεν μπορεί να κλείσει τα μάτια. Όταν υπάρχουν ανοιχτές πληγές πονούν τα μάτια και αυτών που τις θωρούν. Αν θέλει να έχει αξιοπρέπεια και να ζει με τον εαυτό του έντιμα θα πρέπει να λέει όχι, να αγωνίζεται πολιτικά, κοινωνικά και να δίνει περιεχόμενο και στην δημοκρατία την οποία όλοι κατηγορούμε ότι δεν είναι γιατί έχει γίνει ένα λάστιχο και την χρησιμοποιούν αυτοί οι αφεντάδες την δημοκρατία και όχι ο κόσμος που θα μπορούσε να της δώσει και περιεχόμενο για να μην έχει τέτοιου είδους αφεντάδες. Τώρα όσον αφορά το άλλο που με ρωτήσατε. Με............
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Είπαμε όμως εδώ και για την μαχόμενη Αριστερά αλλά κάτι έγινε λόγος και για την οικονομικά τακτοποιημένη Αριστερά. Κι εσείς είσαστε ενταγμένος πλέον στην παραγωγή.
Δ. ΠΑΠΑΧΡΗΣΤΟΥ: Να απαντήσω.
Σ. ΦΥΤΡΑΚΗΣ: Μας θίγετε. Αφήστε να τα ρωτήσω εγώ αυτά.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Και ο χθεσινός μάρτυρας είναι της τακτοποιημένης Αριστεράς κι εκείνος, όχι της επιθετικής.
Δ. ΠΑΠΑΧΡΗΣΤΟΥ: Και βέβαια. Ξέρετε τί μου έλεγαν;
Σ. ΦΥΤΡΑΚΗΣ: Τα θέλετε. Μαχόμενης, την επαναστατική.....
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Και της τακτοποιημένης οικονομικά Αριστεράς. Εγώ δεν θέλω να είστε έξω από το σύστημα. Μέσα στο σύστημα μπορεί κανένας να πολεμάει πολύ καλύτερα.
Δ. ΠΑΠΑΧΡΗΣΤΟΥ: Κάποιοι ήθελαν όμως.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Τί;
Δ. ΠΑΠΑΧΡΗΣΤΟΥ: Να είμαστε και έξω από το σύστημα. Τους βόλευε. Όταν επενέβησαν όταν μπήκα στην Τράπεζα, όταν επεμβαίνουν στο τί κάνω κάθε μέρα και τί γράφω και τί λέω, όταν με έχουν στο περιθώριο, όταν προσπαθούν ανά πάσα στιγμή να απομονώσουν. Γιατί το σύστημα δεν είναι μόνο αυτό που βλέπετε εσείς.
Υπάρχει και ένα άλλο παρασύστημα τον παρακεντέδων, αυτών που στηρίζουν το σύστημα, που είναι απολογητές του, που είναι διανοούμενοι, είναι δημοσιογράφοι, είναι διάφοροι οι οποίοι παίζουν το ρόλο τους και το εξωραίζουν κιόλας. Εγώ δεν ανήκω σε αυτή την κατηγορία και φυσικά το ότι δουλεύω, δουλεύω από την δική μου αξία και πάλι και ενάντια σε αυτούς που θέλησαν να μην δουλεύω.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Κατάλαβα. Είχατε δηλαδή δυσκολίες.
Δ. ΠΑΠΑΧΡΗΣΤΟΥ: Αν είχα; Μόλις έμαθαν ότι πέρασε ήθελαν να με διώξουν. Ξέρετε γιατί δεν με έδιωξαν; Σου λέει θα δημιουργήσουμε θέμα με αυτόν διότι αυτός κουβαλάει μια ιστορία, να μην δείξουμε ότι δεν είμαστε δημοκρατία, αφήστε τον, τί θα κάνει; Έτσι απλά.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Είμαι ικανοποιημένος με αυτά που λέτε.
Σ. ΦΥΤΡΑΚΗΣ: Αυτά δεν ξέρω αν είναι ικανοποιητικά για το Δικαστήριο. Για να πάρουμε αθώωση, γι αυτό ήρθαμε εδώ πέρα και λέμε για τον κ. Σερίφη.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Είναι μία εκφορά ενός λόγου ο οποίος μου έχει και μένα δημιουργήσει απορίες.
Σ. ΦΥΤΡΑΚΗΣ: Αυτές τις συζητήσεις και τις σκέψεις που έχει ο κ. Σερίφης και αυτά που είπατε εσείς, αυτά τα συζητήσατε σοβαρά; Δηλαδή καθίσατε και συζητήσατε τόσο που αναπτύχθηκε μια σχέση εμπιστοσύνης ανάμεσά σας και σε άλλους που είδα και έρχονται ως μάρτυρες υπερασπίσεώς του και πεποίθηση ότι δεν μπορούσε το βράδυ αυτός να βγαίνει με τρεις άλλους και να πει «καλά τα λέει ο Παπαχρήστος›. Αυτό σκέφτονται οι Δικαστές, τί νομίζετε.
Αλλά το βράδυ αυτός πήγαινε με τρεις φίλους του και είχαν κάτι όπλα και πήγανε και βρήκαν και τον Ουέλς και ποιους άλλους. Όλα τα κατά που λένε ως το ΄83 είναι. Δεν του έχουν πει παραπάνω αλλά εμείς άμα είναι και το ΄83 πάμε και το 2002. Δεν τα σταματάμε ποτέ. Τα διευρύνουμε πάντοτε αυτά τα κακά της βίας. Πώς θα κάνουμε την καταστολή άμα δεν το διευρύνουμε.
Έχετε πεποίθηση εσείς ότι μπορεί να μην έκανε και διπλή πολιτική δράση; Να μην σου την έλεγε εσένα γιατί εσύ τα είχες βάλει με το άρμα του Πολυτεχνείου, αυτός μπορεί να ήθελε να συνεχίσει να καταδιώκει μερικά άρματα ή άλλους οδηγούς αρμάτων. Πώς τεκμηριώνεται η πεποίθησή σου; Τα ρωτώ αυτά για να δούμε αν θα μπορέσουμε να κλονίσουμε την ομολογία συγκατηγορουμένου. Φοβερό πράγμα.
Δ. ΠΑΠΑΧΡΗΣΤΟΥ: Κύριε συνήγορε, από το 1977 που τον γνώρισα τον κ. Γιάννη Σερίφη κάτω από τις συνθήκες της δίκης και με την απελευθέρωσή του μετά για λόγους πλέον και πολιτικούς και ιδεολογικούς αλλά και οικογενειακούς, συναισθηματικούς διότι όπως σας είπα γνωρίστηκα με την γυναίκα του. Γέννησε η γυναίκα του, πήγα πρώτος στο νοσοκομείο.
Μετά όταν απελευθερώθηκε κάναμε παρέα, κουβεντιάζαμε και για το τί έγινε στην δίκη και για το τί γίνεται στην ζωή μας και πολιτικά και ιδεολογικά και όχι μόνο διαπίστωσα τις απόψεις του οι οποίες δεν έχουν καμία σχέση με αυτό που κατηγορείται αλλά η ίδια του η συμπεριφορά, δηλαδή θα μπορούσε κανείς, οποιοσδήποτε ευφάνταστος θα μπορούσε να πιστέψει και να πει ότι το πρωί είναι οικογενειάρχης, το μεσημέρι τρώει, το απόγευμα κάνει μια βόλτα και το βράδυ πάει και κάνει μια επίθεση και ξαναγυρίζει στη ζωή του. Ούτε φαντομάς να ήταν. Δεν σας λέω μόνο γιατί η πολιτική του τοποθέτηση είναι αυτή και αυτή. Μου αρκεί περισσότερο.
Την στιγμή που παρακολουθείται είναι βέβαιο και όλοι παρακολουθούμαστε και τώρα που μιλάμε και ξέρουν πολύ καλά και τί κάνουμε και αν δεν ξέρουν βοηθούνται και από το «ΕΣΕΛΟΝ› ή από ένα σωρό μηχανισμούς.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Μήπως είναι ψιλο-μανίες καταδιώξεως αυτές; Σας παρακολουθούν εσάς και πάτε να μου την μεταδώσετε κι εμένα ότι θα με παρακολουθούν κι εμένα; Μην αρρωστήσω κι εγώ.
Δ. ΠΑΠΑΧΡΗΣΤΟΥ: Κύριε Πρόεδρε, μην τα παίρνετε αυτά τα πράγματα ως καταγγελίες κάποιων οι οποίοι καταδιώκονται έτσι από το παρελθόν τους και έχουν σύνδρομο. Είναι μια πραγματικότητα η οποία ξεπερνάει και τον Όργουελ πλέον αυτή που ζούμε. Σας κάνει εντύπωση. Δεν μπορεί να δείτε πώς λειτουργεί όλο το σύστημα και τα δεδομένα πώς τα χρησιμοποιούν από μια απλή αρρώστια όταν πάτε σε ένα νοσοκομείο και πώς πουλιούνται κιόλας, που υπάρχουν εταιρείες που διοχετεύουν πληροφορίες παντού πέραν από το επίσημο σύστημα;
Δεν σας προβληματίζει ότι μπορεί να ξέρουν πράγματα που δεν ξέρω ούτε εγώ ο ίδιος γιατί το τί έκανα και θα φτάσουν να πούμε και τί σκέφτηκα ή τί σκέφτηκε ο καθένας; Δυστυχώς έχουμε μια τέτοια παράλογη κοινωνία εν πλήρη δημοκρατία όπως λέτε κι εσείς αλλά λειτουργεί με αυτό τον τρόπο και έχει και βοηθητικά στοιχεία για να λειτουργεί έτσι.
Ο κ. Γιάννης Σερίφης το δηλώνω κατηγορηματικά και μιλάω σαν να είμαι εγώ, δεν υπήρχε περίπτωση να κάνει διπλή, τριπλή ζωή με τον τρόπο που ζούσε, όπως ζούσε και με την δουλειά του και κάτω από την ταμπέλα του συνήθη ύποπτου και της παρακολούθησης. Είναι εξωφρενικό. Ότι και να του καταμαρτυρούν. Δεν υπάρχει τέτοια περίπτωση.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Εντάξει κ. Παπαχρήστου έγιναν κατανοητά.
Δ. ΠΑΠΑΧΡΗΣΤΟΥ: Μια συντηρητική προσέγγιση.
Σ. ΦΥΤΡΑΚΗΣ: Και ακόμα πιο συντηρητική. Πάμε πιο κοντά τώρα. Πότε πήγες ως μάρτυρας εσύ και όλες αυτές οι προσωπικότητες, η Αμαλία η μακαρίτισσα και άλλοι, πότε είχατε ξανατρέξει τώρα για τον κ. Σερίφη;
Δ. ΠΑΠΑΧΡΗΣΤΟΥ: Είχαμε ξανατρέξει και θα σας πω κάτι μια και μου θυμίσατε τώρα με τον τρόπο που αναφέρατε κάποια ονόματα.
Σ. ΦΥΤΡΑΚΗΣ: Χρονιά, πότε;
Δ. ΠΑΠΑΧΡΗΣΤΟΥ: 1977 σας είπα.
Σ. ΦΥΤΡΑΚΗΣ: Το ΄77-΄78-΄79 έστω. Μικτό Ορκωτό ήταν, μπορεί να έκανε και λάθος. Εκρίθη πάντως. Εκεί όμως παραπέμφθηκε.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Παρακαλώ πολύ, μία κυρία εδώ που κάθεται με ένα μαύρο γελάει – μου καταγγέλλετε – συνέχεια. Δεν την είδα, αλλά εάν την ξαναδώ να ξέρει ότι θα βγει έξω. Παρακαλώ πολύ, εδώ δεν δικάζουμε σε τηλεοπτική δίκη, εννοώ σε φαντασιακό περιεχόμενο. Δικάζουμε μια πραγματική δίκη για σοβαρά αδικήματα. Δεν είναι για να γελάμε εδώ πέρα. Σας παρακαλώ. Λέμε κάτι καμιά φορά παραπάνω για να μην βαραίνει η ατμόσφαιρα. Όχι να γελάμε εδώ πέρα. Έγινα κατανοητός;
Σ. ΦΥΤΡΑΚΗΣ: Η πρώτη δηλαδή 7ετία μετά την μεταπολίτευση του έχουν κατηγορία για ανθρωποκτονία. 2003 τον έχουμε για συμμετοχή στην 17Ν. Αυτό δεν σας κάνει να πείτε «μήπως μας λέει ψέματα›. Με ποια τεκμήρια λοιπόν αναλύετε αυτές τις δυο εμπλοκές και λέτε εσείς «η πεποίθησή μου είναι ότι ήταν αντεξουσιαστής›. Τί λέει αυτός «δεν δέχομαι καμιά είδους εξουσία›. Διαβάζω την απολογία του «η έννοια της τρομοκρατίας για μένα έχει εξουσιαστική αντίληψη και λέω ότι άλλοι την έχουν την εξουσία με τα όπλα και άλλοι ίσως ονειρεύονται να την πάρουν επίσης με τα όπλα, να την κρατήσουν με τα όπλα και γι αυτό είμαι ριζικά αντίθετος›. Αυτή είναι η θέση του.
Δ. ΠΑΠΑΧΡΗΣΤΟΥ: Είναι γνωστή.
Σ. ΦΥΤΡΑΚΗΣ: Αυτή η θέση σε σχέση με τις κατηγορίες όμως που έχουμε εμείς μια υποψία ότι καλός ο Σερίφης, τον ξέρουμε όλοι, ιστορικό πρόσωπο ενδεχομένως εις την χώρα. Πρόσωπα της ιστορίας που λέμε, ηθοποιοί, πολιτικοί.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ελάτε τώρα, πρόσωπα της ιστορίας; Να τον κάνουμε και Καποδίστρια τώρα τον κ. Σερίφη; Ένας συνδικαλιστής ήταν ο άνθρωπος.
Σ. ΦΥΤΡΑΚΗΣ: Όλοι τον ήξεραν.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Εγώ πρώτη φορά εδώ τον άκουσα.
Σ. ΦΥΤΡΑΚΗΣ: Γιατί να δεχθούμε ότι όλα αυτά πάνε κακώς παίρνοντας υπόψη και την αθώωση και να μην βγαίνουν προς την ορθή κατεύθυνση;
Δ. ΠΑΠΑΧΡΗΣΤΟΥ: Σας είπα ότι ήταν αδύνατο και αδιανόητο για μένα από την στιγμή που σχεδόν καθημερινά για πολλά χρόνια μετά τη περιπέτειά του μετά την δίκη βρισκόμασταν.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Είπε ότι τον παρακολουθούσε όλος ο κόσμος.
Δ. ΠΑΠΑΧΡΗΣΤΟΥ: Δεν είναι μόνο αυτό. Το πιο σοβαρό είναι αυτό που λέει και ο ίδιος. Είναι πολιτική επιλογή κ. Πρόεδρε, διότι ο καθένας αναλαμβάνει τις ευθύνες του δημόσια και δεν κρύβεται, όπως δημόσια μιλάμε και αυτή την στιγμή και δεν κρυβόμαστε. Αυτοί που παίζουν τα παιχνίδια δεν είναι μόνο αυτοί που σκευωρούν.
Μια και μου θύμισε τώρα ο κ. συνήγορος την δίκη εκείνη πώς έγινε, κάτω από ποιες συνθήκες και πώς εμφανίστηκε πριν από 6 μήνες, 3 μήνες έντυπα, άνθρωποι να μας θεωρούν εμάς που τολμάμε να έρθουμε εδώ να υπερασπιστούμε το δίκαιο ενός ανθρώπου ή μιας ιστορίας να μας θεωρούν και κουκούλι της τρομοκρατίας. Επί μια βδομάδα έντυπα δημόσια και σε πρώτη σελίδα, ο κ. Τράγκας, οι Τραγκα-Κακαουνάκηδες, όλοι αυτοί οι «σκερβελέδες› λειτουργούν με αυτόν τον τρόπο.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: ¶στε τους ανθρώπους.
Δ. ΠΑΠΑΧΡΗΣΤΟΥ: Μην κάνετε έτσι. Αηδιάζετε εσείς, μακάρι να.....
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δεν αηδιάζω εγώ. Δεν αηδιάζω.
Δ. ΠΑΠΑΧΡΗΣΤΟΥ: Να μην αηδιάζετε που τα λέω.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Μην ερμηνεύετε. Είπα, άστε τους ανθρώπους, είναι εκτός αιθούσης. Τί να λέμε τώρα; Δεν θέλω να λέμε για ανθρώπους που είναι έξω από το Δικαστήριο. Αλίμονο να κρίνω εγώ τους δημοσιογράφους.
Δ. ΠΑΠΑΧΡΗΣΤΟΥ: Θέλω να πω ότι πραγματικά υπάρχει μία μερίδα ανθρώπων μικρή, ισχνή που δυστυχώς στο μυαλό τους είτε μας αθωώνετε, είτε όχι στα Δικαστήρια, μας θεωρούν ανά πάσα στιγμή ύποπτους, επικίνδυνους, κάτι διαφορετικό από αυτούς. Διότι δεν μπορούν να καταλάβουν και να συνειδητοποιήσουν αυτά τα οποία δεν χωράνε στο κλούβιο τους το μυαλό.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Τελειώσαμε, δεν έχουμε τίποτε άλλο.
Ο κ. Ραχιώτης έχει τον λόγο.
Ι. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Κύριε μάρτυρα, να εκμεταλλευτώ το αντιστασιακό σας παρελθόν και τη σχέση σας και με την εξέγερση του Πολυτεχνείου και να κάνω 2-3 ερωτήσεις που αφορούν τον δικό μου τον πελάτη. Τις Οργανώσεις κυρίως αυτής της ένοπλης αντίστασης στη χούντα, τις ξέρατε τον καιρό της χούντας;
Δ. ΠΑΠΑΧΡΗΣΤΟΥ: Δεν τις ήξερα και δεν θα ήθελα να τις ξέρω. Ήξερα πως λειτουργούν.
Ι. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Ξέρατε πως λειτουργούν αυτές οι Οργανώσεις.
Δ. ΠΑΠΑΧΡΗΣΤΟΥ: Επόμενο ήταν να είναι κλειστό το κύκλωμα τους.
Ι. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Ήταν αρχηγικά μοντέλα Οργανώσεων; Η 20η Οκτώβρη, η ΛΕΑ, δεν ξέρω ποιες άλλες ήταν αυτές οι Οργανώσεις. Ξέρετε να μας πείτε φέρ’ ειπείν τον αρχηγό της 20ης Οκτώβρη σήμερα που μιλάμε; Ήταν αρχηγικά τα μοντέλα τους;
Δ. ΠΑΠΑΧΡΗΣΤΟΥ: Οι Οργανώσεις αυτές λειτουργούσαν εσωτερικά δημοκρατικά, μίλαγαν για τις αποφάσεις τους, για τις απόψεις τους, για τις προκηρύξεις τους, συναποφάσιζαν. Αρχηγός να υπάρχει ένας, δεν υπήρχε. Πρόσωπα που ξεχωρίζουν ναι. Και πολλές φορές αυτά τα πρόσωπα που ξεχώριζαν μειοψηφούσαν κιόλας αν δεν έπειθαν τους άλλους. Δηλαδή υπήρχε μια τέτοιου είδους δημοκρατική λειτουργία.
Ι. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Μιλάτε για πρόσωπα που ξεχωρίζουν. Ποιο ήταν το κριτήριο που ένα πρόσωπο σε μια τέτοια ένοπλη Οργάνωση της Αριστεράς ξεχωρίζει; Τι εννοούμε ξεχώριζε;
Δ. ΠΑΠΑΧΡΗΣΤΟΥ: Ξεχωρίζει με την έννοια του πως σκέφτεται ιδεολογικά, σαν προσωπικότητα.
Ι. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Είναι πιο πρωτοπόρος στη δράση της;
Δ. ΠΑΠΑΧΡΗΣΤΟΥ: Και βέβαια.
Ι. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Μπορεί κάποιος σε μια τέτοια Οργάνωση να ξεχωρίσει χωρίς να πρωτοστατεί στη δράση μιας τέτοιας Οργάνωσης;
Δ. ΠΑΠΑΧΡΗΣΤΟΥ: Όχι. Ίσα – ίσα θα έπρεπε να μετέχει για να είναι ενεργός. Ειδάλλως θα ήταν ύποπτος για τους άλλους ότι «εσύ δίνεις διαταγές κι εμείς εκτελούμε; Τι, κορόιδα είμαστε;›
Ι. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Αμέσως γίνεται και ύποπτος κάποιος που δίνει διαταγές, αλλά ο ίδιος δεν συμμετέχει στην εκτέλεση. Τι ρόλο παίζει δηλαδή εκεί μέσα. Πέστε μου και ένα ζήτημα ακόμα. Ας πούμε ότι ήθελαν να αποφασιστεί μια ενέργεια να κάνει, οτιδήποτε, να βάλει μια βόμβα μια Οργάνωση επί χούντας κάπου. Μιλάω πάντα γι’ αυτόν τον κύκλο των Οργανώσεων. Να σκοτώσει τον Παπαδόπουλο η άλλη Οργάνωση του Παναγούλη.
Αυτές οι αποφάσεις έπρεπε να έχουν την σύμπνοια, την συμφωνία μιας πλειοψηφίας έστω. Ήταν ένα αντικείμενο υπόδειξης, υποβολής, ψυχαναγκασμού των μελών να δράσουν σε μια τέτοια κατεύθυνση;
Δ. ΠΑΠΑΧΡΗΣΤΟΥ: Όχι μόνο για τέτοια σοβαρά θέματα, αλλά και για πολύ μικρότερης εμβέλειας θέματα, έπρεπε να υπάρχει, αν μη τι άλλο συμφωνία απόλυτη, τουλάχιστον πλειοψηφία. Δεν υπήρχε περίπτωση έτσι να πάρει για τέτοια θέματα να πάρει κάποιος μια απόφαση.
Ι. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Τα μέλη αυτών των οργανώσεων όταν μπαίνανε σε αυτές τις οργανώσεις, είχαν μια συνείδηση πού μπαίνουν και τι πάνε να κάνουν ακριβώς;
Δ. ΠΑΠΑΧΡΗΣΤΟΥ: Ε, και βέβαια και η μεγαλύτερη συνείδηση που είχαν, είναι να στραφούν ενάντια στη δικτατορία μάλιστα όχι μόνο συνείδηση, δεν ήταν ενάντια μόνο στην δικτατορία ήταν προχωρημένες οργανώσεις ακόμα και στα πλαίσια της αριστεράς, αλλά οραματίζονταν καλώς ή κακώς και ένα άλλο κόσμο, μια άλλη κοινωνία. Και κάνανε και προτάγματα και προτάσεις και ένα σωρό άλλα πράγματα.
Ι. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Η χούντα έλεγε όμως, για όλες αυτές τις οργανώσεις ότι ήταν ξενοκίνητες και υποκινούμενες. Είτε από τη Μόσχα, είτε από τους κύκλους του ’68 έλεγε εκεί ο Καραμήτσος στη Θεσσαλονίκη τα έλεγε αυτά τα πράγματα. Γενικά η ιδέα του υποκινητή, εκεί πέρα πώς αντιμετωπιζόταν απ’ αυτές τις οργανώσεις; Επίσημη θέση ήταν ότι κανένας δεν ήταν συνειδητά, ήταν παρασυρμένα παιδιά και υποκινητές. Αυτό ήταν το μοντέλο που χρησιμοποιήθηκε επί χούντας εκεί.
Δ. ΠΑΠΑΧΡΗΣΤΟΥ: Κοιτάξτε αυτό τους βόλευε να πιστεύουν ότι είναι και έτσι ήθελαν να δημιουργήσουν και πρόβλημα και ρήγμα. Ότι είναι παιδιά, είτε αυθόρμητα , είτε παρασυρμένα που στρέφονται ενάντια και θα βάλουν και μυαλό. Φανταστείτε για να βάλουμε εμείς μυαλό όταν ήμαστε φοιτητές, μας συνελάμβανε η χούντα, τρώγαμε ξύλο, μας στράτευσε, μας έκοψε την αναβολή, μας πήγε φυλακή , για να βάλουμε μυαλό γιατί είμαστε άτακτοι, αλήτες.
Εγώ ποτέ, σας είπα, η δικτατορία κύριε Πρόεδρε δεν τελείωσε και θα σας πω γιατί. Γιατί ούτε από χουντοποίηση έγινε και όλοι αυτοί άλλαξαν πανωφόρι ή γίνανε χαμαιλέοντες τους βρίσκω μπροστά μου, ήδη τους βρίσκω και μπροστά μου. Βρήκα βασανιστή μου, βρήκα χαμαιλέοντες, βρήκα βασανιστή μου να είναι και σε κόμμα μεγάλο και τέτοια. Και ήταν βασανιστής μου, άλλαξε έχει δικαίωμα δεν έχει; Αλλά πιστεύετε ότι άλλαξε και μυαλό;
Ι. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Το λέει με δυο κουβέντες. Αυτός ο αστυνομικός διευθυντής που κυνήγαγε την 20η Οκτώβρη του ’73, το ’75 κυνήγαγε την 17Ν κύριε Πρόεδρε. Πρέπει να αναζητήσουμε αυτές τις κουλτούρες δίωξης των οργανώσεων δεν μιλάμε για χαοτικές αποστάσεις. Μιλάμε για τους ίδιους ανθρώπους.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Εγώ θα έλεγα μήπως έπρεπε να φέρουμε εδώ πέρα την αστυνομία. Έχουμε λάθος εδώ πέρα;
Ι.ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Όχι έχουμε φέρει εδώ πέρα την κατηγορία?
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ή να δικάζουμε τέλος πάντων τους αστυνομικούς; Ή τέλος πάντων κάνουμε την δουλειά μας.
Ι. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Δεν δικάζουμε τους αστυνομικούς, την κατηγορία δικάζουμε.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Την κατηγορία δικάζουμε, ή τους κατηγορουμένους;
Ι.ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Συνεννοηθήκαμε νομίζω τι λέμε πάντως έτσι;
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: ¶λλο δικάζω την κατηγορία, και άλλο δικάζω τους κατηγορουμένους.
Ι. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Γιατί η κατηγορία παράγεται ,δεν πέφτει με αλεξίπτωτο σε ένα δικαστήριο.
Δ. ΠΑΠΑΧΡΗΣΤΟΥ: Δηλαδή κάτω από ποιες συνθήκες, όλα αυτά τα φαινόμενα που υπάρχουν γεννιόνται, πώς έτσι μόνα τους, πέφτουν από τον ουρανό, δεν υπάρχουν αίτια, λόγοι δεν υπάρχουν; Κάποιοι παράφρονες είναι δηλαδή, τρελοί, εγκληματίες, συμμορίτες; Γιατί έγινε και ολόκληρο αντικείμενο αν είναι πολιτική η δίκη ή όχι. ¶λλο όταν διαφωνούμε και εδώ είναι το μεγαλείο της δημοκρατίας και όταν διαφωνείς υπερασπίζεσαι το δικαίωμα του άλλου που έχει μέσα σε ένα σύστημα.
¶ρα εμείς ως δημοσιογράφοι, πολίτες, διανοούμενοι, λέμε δεν πάει καλά αυτό το πράγμα και στην ανάκριση και στην προανάκριση και το σύστημα πώς λειτουργεί και στα Μ.Μ.Ε., ουέ και αλίμονο αν δεν τα πούμε αυτά και αν υποκύψουμε και στην τρομοκρατία και στο φόβο που ασκούν πάνω μας.
Εγώ σας λέω ότι αντί να μου πούνε μπράβο, που ήμουν στην δικτατορία και έκανα αυτά που έκανα, αυτοί οι άνθρωποι με μισούν ακόμα, το πιστεύετε αυτό;
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Φυσικά όχι.
Δ. ΠΑΠΑΧΡΗΣΤΟΥ: Και όμως υπάρχουν.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Που να ξέρω εγώ, μη με ρωτάτε εμένα.
Ι. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Η σχέση διώκτη διωκόμενου δεν σπάει εύκολα επειδή άλλαξε το καθεστώς. Ένας που τον έχει δείρει αυτόν το ’73 θα τον αγαπήσει το ’75; Πώς το φανταζόσαστε δηλαδή;
Δ. ΠΑΠΑΧΡΗΣΤΟΥ: Μου έλεγε και άλλα το ’78. Μου έλεγε άλλαξε το πράγμα, αλλά εμείς είμαστε εδώ και ήμουν εγώ και επί Παπανδρέου και επί χούντας και επί Καραμανλή, εμείς θα είμαστε. Γκραβαρίτης, Σμαϊλης, ότι θέλεις, βασανιστές μου και να σας πω να τα λέει τώρα και γενικός διευθυντής το ’78.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Εντάξει υπήρχαν και περίπτερα που πουλούσαν χουντικές εφημερίδες και δεν είδα να κλείσουν. Μήπως έπρεπε να φθάσουμε μέχρι εκεί την αποχουντοποίηση; Ελάτε τώρα.
Ι. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Όχι αλλά σε σοβαρά θέματα πρέπει να εξετάσουμε τις διαδικασίες που φτιάχτηκε και ο τρόπος σκέψης των διωκτικών αρχών και είναι σοβαρά θέματα αυτά που δικάζουμε γι’ αυτό. Το να βγαίνει μια χουντική εφημερίδα σε ένα περίπτερο και να την κλείσουμε ή να μην την κλείσουμε, δεν νομίζω ότι έχει αξία.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Όχι να κλείσουμε και το περίπτερο μήπως;
Ι. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Δεν νομίζω ότι τίθεται έτσι το ζήτημα πάντως.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ελάτε σας παρακαλώ.
Ι. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Για πάμε λιγάκι να δούμε τώρα, στη μεταπολιτευτική περίοδο και τους αρχηγούς της 17Ν. Υπήρξε μια μεγάλη γκάμα έτσι φωτογραφημένων σαν αρχηγών της 17Ν, εσείς το ξέρετε αυτό το γεγονός και μπορείτε να μου αναφαίρετε ποιοι θεωρήθηκαν αρχηγοί της 17Ν;
Δ. ΠΑΠΑΧΡΗΣΤΟΥ: Εγώ νομίζω και είναι γνωστό αυτό και πασιφανές γιατί ήξερα και τον Παύλο που τον κατηγορούσανε και τον φίλο μου τον Κοροβέση που τον κατηγορούσαν «ιδού ο δολοφόνος› και εμένα που με πιάσανε και με ανακρίνανε και ξέρω πώς σκεφτόντουσαν, πάντα νομίζανε και θα ψαρεύανε και θα βρίσκανε τους ανθρώπους μέσα από μας.
Για μια μεγάλη περίοδο. Και παίχτηκε αυτό το παιχνίδι, συνεπικουρούμενοι και από δημοσιογράφους και από κάποιους που κάνανε κάτι βιβλία εκείνο τον καιρό που είχαν γράψει, δηλαδή υπήρχε ένα τέτοιο κλίμα. Μέχρι που να πειστεί και ο ελληνικός λαός να πει δεν γίνεται, αυτοί πρέπει να είναι δεν μπορεί. Εγώ αισθανόμουνα ύποπτος και στη δουλειά μου όταν πήγαινα, με βλέπανε με ένα μάτι όταν μάθανε ότι με είχαν συλλάβει.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Κύριε μάρτυς εσάς σας καλέσανε;
Δ. ΠΑΠΑΧΡΗΣΤΟΥ: Δεν ακούσατε ότι με συλλάβανε και με απήγαγαν και με εξετάσανε;
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Σας ερωτώ, μαρτυρήσατε εσείς ότι κάνατε κάποια αξιόποινη πράξη;
Δ. ΠΑΠΑΧΡΗΣΤΟΥ: Μα αφού δεν έκανα, τι να μαρτυρήσω;
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Έτσι μπράβο.
Δ. ΠΑΠΑΧΡΗΣΤΟΥ: Αυτοί που ομολόγησαν αναλαμβάνουν τις ευθύνες τους. Από εκεί και πέρα εξετάζεται όμως και το πώς χρησιμοποιήθηκαν ή πώς βγήκαν?. Και σας λέω για ένα ολόκληρο πνεύμα και σύμπλεγμα. Είναι σαν να έχετε αποφασίσει ήδη έτσι όπως μιλάτε.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Κύριε μάρτυς δεν επιτρέπεται τέτοια ασέβεια για τον εισαγγελέα.
Δ. ΠΑΠΑΧΡΗΣΤΟΥ: Μα είδατε ήρθε εκεί πέρα να πει μα έχει ομολογήσει ο Παύλος ο Σερίφης, λες και εγώ δεν το ξέρω, εγώ σας λέω κάτω από ποιες συνθήκες?.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Και εσάς σας πιάσανε, αλλά δεν ομολογήσατε. Είπε όχι ,γιατί δεν έχω κάνει τίποτα, τι να ομολογήσω;
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Γιατί δεν απαντάτε; Δεν ομολογήσατε.
(Διαλογικές Συζητήσεις)
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Εσείς δεν ομολογήσατε όμως;
Δ. ΠΑΠΑΧΡΗΣΤΟΥ: Μα τι να ομολογήσω ψέματα;
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Εκεί ομολόγησαν όμως.
Ι. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Πάντως εγώ έχω διακοπή και νομίζω ότι αυτό δεν είναι σωστό.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: ?είναι πολύ σοβαρό, είπε ότι εγώ δεν ομολόγησα αφού δεν έκανα τίποτα.
Δ. ΠΑΠΑΧΡΗΣΤΟΥ: Όχι κάτω από ποιες συνθήκες, το λέω και το τονίζω. Εγώ δεν ομολόγησα γιατί δεν έκανα κάτι. Αλλά όχι σημαίνει ότι έκανε ο άλλος που ομολόγησε, γιατί εγώ θα μπορούσα να είχα ομολογήσει, αν είχα μείνει πέντε μέρες παραπάνω, αν είχαν επέμβει με τον τρόπο?
Ι. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Είναι λίγοι αυτοί που ομολόγησαν πράξεις που αποδείχθηκε μετά ότι δεν έκαναν;
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Ούτε ο κ. Κουφοντίνας ομολόγησε.
Π. ΣΕΡΙΦΗΣ: Γιατί ομολόγησα εγώ κύριε Εισαγγελεύ;
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Ούτε εσείς ομολογήσατε. Ούτε ο κ. Σερίφης ομολόγησε.
Ι. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Τότε με ποιο κριτήριο θέτετε κύριε εισαγγελέα αυτό το ζήτημα, ποιο είναι το κριτήριο;
Κ.ΣΤΑΜΟΥΛΗ: Σαφώς αναφερόμαστε στον κ. Σερίφη; Ένσταση, πάλι η ίδια ένσταση κύριε Πρόεδρε.
Ι. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Συνηθιζόταν στην Ελλάδα από το ’74 και μετά να υπάρχει στις εφημερίδες ότι συνελήφθη διαρρήκτης και ομολόγησε άλλες τετρακόσιες κλοπές; Ήταν μια συνήθης ανακοίνωση των ανακριτικών αρχών αυτή;
Δ. ΠΑΠΑΧΡΗΣΤΟΥ: Και βέβαια ήταν.
Ι. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Και πώς τις θυμότανε τις τετρακόσιες κλοπές;
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Να σας πω όμως, επειδή εγώ έχω δικάσει κατ’ επανάληψη τέτοια. Όχι τετρακόσιες δεν είχα, άλλες είκοσι και ερχότανε κύριε πρόεδρε όχι, τις 19 έχω κάνει λέει μια μη μου την βάζετε. Αθώος για την μία. Δεν ήταν σε τέτοιες αντιστοιχίες αριθμητικές που λέτε εσείς, ήταν ?
Ι. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Είσαστε ένα στάδιο πάνω κάτω όμως, είσαστε στο στάδιο της δικαστικής απόφασης. Αλλά στο ότι ήρθε μπροστά σας κατηγορούμενος έτσι, εκεί σημαίνει αυτό που θέλω να πω εγώ κύριε πρόεδρε, ότι έφθασε μπροστά σας. Το επόμενο στάδιο θα το συζητήσουμε άλλη φορά?.
Και εν πάση περιπτώσει μιλάμε για μια κουλτούρα των διωκτικών αρχών που φαινότανε και στις διαρρήξεις, πόσο μάλλον εκεί που κυνηγούσαν και οι αμερικάνοι και οι εγγλέζοι και όλος ο κόσμος έτσι; Αυτό θέλω να πω.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δεν πιέζει κανένας τους Έλληνες, εσείς τα λέτε αυτά.
Ι. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Θα το διαψεύσουν οι Έλληνες αυτό που λέτε. Το δεν πιέζει το δικαστήριο να το συζητήσουμε, αλλά το ότι δεν ασκούνται πιέσεις το λέει ο πρωθυπουργός ότι η χώρα μας δέχθηκε πιέσεις χρόνια για την τρομοκρατία. Αλλά όταν λέμε δέχθηκε η χώρα πιέσεις, τι ήταν αυτό το πράγμα μόνο ανακοινώσεις του State Department ήταν; Δεν ήταν πιο συγκεκριμένη στοχοθέτηση; Οι πράκτορες τι κάνανε εδώ πέρα που ερχόντουσαν; Δεν κάνανε ανακριτικές πράξεις;
Μη το γενικεύουμε δηλαδή. Εγώ σέβομαι να μου πείτε, το ότι εγώ δεν πιέζομαι, αυτό το κατανοώ, αλλά είναι διαφορετικό πράγμα πώς φθάνει μια κατηγορία ενώπιόν σας και σ’ αυτό το σημείο είμαστε τώρα.
Για πείτε μου τώρα κάτι ακόμα. Το όνομα του Γιωτόπουλου το είχατε ακούσει εσείς καθόλου πριν εδώ;
Δ. ΠΑΠΑΧΡΗΣΤΟΥ: Όχι.
Ι. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Όμως οι υπόλοιποι είχαν ακουστεί στο Τύπο κατά περιόδους σαν αρχηγοί.
Δ. ΠΑΠΑΧΡΗΣΤΟΥ: Για πότε μιλάτε;
Ι. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Τα τελευταία ένα δυο χρόνια, τον τελευταίο χρόνο.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Πριν από την αποκάλυψη ας την πούμε.
Δ. ΠΑΠΑΧΡΗΣΤΟΥ: Όχι δεν ξέρω τίποτα.
Ι. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Για πείτε μου κάτι, αν τον καιρό που λέγανε ότι ήταν ο Κοροβέσης π.χ. αρχηγός της 17Ν, αν είχε σκάσει μια βόμβα τότε και είχε πιαστεί ένα πιστόλι που σχετίζεται με την 17Ν και πια ήταν βέβαιες οι αρχές ότι αυτός που πιάσανε είναι μέλος της 17Ν από τέτοια στοιχεία, τον φερόμενο σαν αρχηγό της Οργάνωσης εκεί πέρα, δεν θα κοιτούσαν να τον δέσουν; Σε εκείνη τη περίοδο αν ήταν ο Ζιάγκας εκείνη την περίοδο, δηλαδή θα το ξεχνούσαν; Πώς πιστεύετε ότι θα λειτουργούσαν εκεί πέρα;
Δ. ΠΑΠΑΧΡΗΣΤΟΥ: Εγώ πιστεύω ότι σίγουρα θα κάνανε τα αδύνατα – δυνατά, πώς λέμε να σε δέσω να σε στριμώξω;
Ι. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Και δεν θα χρειαζότανε και μια παραγωγή στοιχείων, πώς θα τον φέρνανε σε ένα δικαστήριο;
Δ. ΠΑΠΑΧΡΗΣΤΟΥ: Νομίζω ότι θα βρίσκανε και στοιχεία.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Αυτά είναι υποθετικά τώρα, ο μάρτυρας είδατε έχει μια διαρκή καχυποψία για όλο τον κόσμο τώρα, τι να κάνουμε;
Δ. ΠΑΠΑΧΡΗΣΤΟΥ: Κύριε πρόεδρε έχουμε και ένα δεδομένο.
Ι. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Αλλά έχουν συμβεί και κάποια πράγματα εδώ πέρα, δεν είναι φαντασιοπληξία.
Και μια τελευταία ερώτηση, άσχετη μ’ αυτά που ρώτησα μέχρι τώρα ήθελα. Το ’74 που είπατε ότι διακόπηκαν οι δυναμικές ενέργειες όλων των οργανώσεων που δράσανε στη χούντα, στο μέτρο που ξέρετε, υπήρχε οργάνωση που να είχε αντίθετη θέση σ’ αυτό, απ’ όσες οργανώσεις δράσανε στην χούντα; Που να πει όχι εμείς συνεχίζουμε.
Δ. ΠΑΠΑΧΡΗΣΤΟΥ: Όχι είναι διαφορετικό. Εγώ δεν το ξέρω και γι’ αυτό δεν μπορώ να σας απαντήσω.
Ι. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Έχετε ακούσει κάποια τέτοια οργάνωση που να είπε, όχι εμείς θα συνεχίσουμε την ένοπλη αντίσταση και στο νέο καθεστώς. Υπήρχε τέτοια οργάνωση;
Δ. ΠΑΠΑΧΡΗΣΤΟΥ: Όχι.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ελάτε κύριε Χρυσικόπουλε.
Κ.ΧΡΥΣΙΚΟΠΟΥΛΟΣ: Συμπληρωματικά κύριε Πρόεδρε κάποιες ερωτήσεις. Κύριε μάρτυς πείτε μου, μια και γίνεται λόγος για την υπόθεση Γουέλς, που ούτως ή άλλως είναι παραγεγραμμένη, αλλά έχει αξία για την αξιοπιστία της όποιας κατάθεσης απολογίας, ότι κριθεί στο τέλος. Ξέρετε υπάρχει η προκήρυξη της 17Ν που έχει περιγράψει με λεπτομέρειες πώς έγινε η ενέργεια κατά Γουέλς, γιατί υπάρχει προκήρυξη κύριε πρόεδρε, από τις πρώτες προκηρύξεις που περιγράφει με λεπτομέρειες πως έγινε η ενέργεια κατά Γουέλς, την οποία θα πρέπει να την διαβάσετε και την έχει δημοσιοποιήσει. Το θυμάστε εσείς ξέρετε να υπάρχει προκήρυξη;
Δ. ΠΑΠΑΧΡΗΣΤΟΥ: Νομίζω ναι, γιατί τον πρώτο καιρό διάβαζα τις προκηρύξεις. Είχε βγει και είχε πει κάτω από ποιες συνθήκες είχε γίνει.
Κ. ΧΡΥΣΙΚΟΠΟΥΛΟΣ: Δηλαδή το ότι υπήρχαν λεπτομέρειες το πώς έγινε αυτή η ενέργεια, ήταν κάτι γνωστό, ήταν κάτι που το είχε δημοσιοποιήσει η ίδια η Οργάνωση, δεν ήταν κάτι που το κατέθετε πρώτη φορά ο οιοσδήποτε που πήγαινε;
Δ. ΠΑΠΑΧΡΗΣΤΟΥ: Αυτό είναι αληθές.
Κ. ΧΡΥΣΙΚΟΠΟΥΛΟΣ: Κύριε μάρτυς πέστε μου το εξής. Κύριε πρόεδρε με την άδειά σας, θα διαβάσω στον κ. μάρτυρα ένα απόσπασμα από μια προκήρυξη της οργάνωσης, η οποία δεν έχει αναγνωστεί.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Τι να την κάνει τώρα;
Κ. ΧΡΥΣΙΚΟΠΟΥΛΟΣ: Κύριε πρόεδρε ακούστε το. Είναι προκήρυξη στις 14 Μαρτίου του ’88 και απάντηση στο άρθρο του Γιώργου Βότση. Δεν είναι προκήρυξη συνδεδεμένη με ενέργεια. Δεν έχει αναγνωστεί κύριε πρόεδρε, έχετε διαβάσει παρόμοιο κομμάτι σε άλλη προκήρυξη δεν έχετε διαβάσει αυτή την προκήρυξη, γιατί αυτή η προκήρυξη – ξαναλέω – δεν είναι συνδεδεμένη με ενέργεια. Υπάρχουν στο βιβλίο που έχετε και άλλες προκηρύξεις, αυτή την οποία αναφέρομαι είναι στη σελίδα 306 του βιβλίου το οποίο έχει το δικαστήριό σας απ’ ότι είδα και υπάρχει ένα κομμάτι που μας ενδιαφέρει και υπογραμμίζω ότι είναι το 1988. Είναι στη σελίδα 320 εφόσον ο αξιότιμος κ. εφέτης έχει και το βιβλίο.
«Ένα μόνο πράγμα θα ρωτήσουμε τον ανώνυμο δημοσιογράφο όχι τον Γ.Β. Καλά για τόσο κάφρους περνάτε τους αναγνώστες σας. Πιστεύετε πραγματικά ότι μπορεί κανείς να πιστέψει, ότι στις σημερινές συνθήκες της Ελλάδας και εν έτη 1988, οι σύντροφοι της 17Ν που αναλαμβάνουν να εκτελέσουν μια επιχείρηση το κάνανε επειδή τους διατάζει κάποιος αρχηγός, κάποια ιεραρχία, κάποιο κέντρο; Μπορεί κανείς να πιστέψει ότι οι σύντροφοι εκτελούν επειδή τους διατάζουν; Και ποιος είναι αυτός που στις σημερινές συνθήκες μπορεί να διατάζει κάποιον να εκτελεί ανθρώπους; Σαν να έχει πέσει πολύ παραμύθι δεν νομίζετε;›
Αυτό το γράφει η 17Ν εν έτη 1988 σε προκήρυξή της δημοσιευμένη. Αυτό το οποίο γράφει η προκήρυξη, σε σχέση με ότι γνωρίζετε και εσείς, με τον τρόπο λειτουργίας όπου αναφερθήκατε σε προηγούμενη ερώτηση που σας έκανε και ο συνάδελφος κ Ραχιώτης θεωρείτε ότι αυτό το μοντέλο αποδίδει την πραγματικότητα, ότι είναι ειλικρινής αυτή η θέση εδώ που εκφράζει η προκήρυξη;